უფლის დღე

დროის გარკვეული პერიოდი, რომლის განმავლობაშიც უფალი იესო ქრისტე წარმატებით ასრულებს იმას, რაც ღვთის განზრახვას უკავშირდება.

ბიბლიაში სიტყვა „დღე“ შეიძლება 24-საათიან დღეზე მეტ პერიოდზე მიანიშნებდეს (დბ. 2:4; ინ. 8:56; 2პტ. 3:8). კონტექსტიდან ჩანს, რომ გამოცხადების 1:10-ში მოხსენიებული „უფლის დღე“ 24-საათიანი დღე არ არის. ვინაიდან იოანე „უფლის დღეში“ შთაგონებით აღმოჩნდა, ამაში კვირის რომელიმე დღე არ უნდა იგულისხმებოდეს, რადგან კვირის რომელიმე დღეში აღმოსაჩენად იოანეს შთაგონება არ დასჭირდებოდა. შესაბამისად, „უფლის დღე“ დადგებოდა მომავალში, როცა შესრულდებოდა იოანეს მიერ ხილვაში ნანახი მოვლენები: ომი ზეცაში და სატანის გადმოგდება, დიდი ბაბილონისა და დედამიწის მეფეებისა და მათი ჯარების განადგურება, სატანის შებოჭვა და უფსკრულში ჩაგდება, მკვდრების აღდგომა და ქრისტეს ათასწლიანი მმართველობა.

კონტექსტიდან ჩანს, რომ გამოთქმა „უფლის დღეში“ უფალში იესო ქრისტე იგულისხმება. „უფლის დღეში“ აღმოჩენილმა იოანემ მოისმინა არა ყოვლისშემძლე ღვთის ხმა, არამედ ღვთის მკვდრეთით აღმდგარი ძის ხმა (გმც. 1:10—18). გარდა ამისა, 1 კორინთელების 1:8; 5:5-სა და 2 კორინთელების 1:14-ში მოხსენიებული „უფლის დღე“ და „ჩვენი უფლის“ დღე იესო ქრისტეს დღეზე მიანიშნებს.