მალქამი

[მათი მეფე].

1. ბენიამინელი; შახარაიმისა და მისი ცოლის, ხოდეშის ვაჟი (1მტ. 8:1, 8, 9).

2. ამონელთა მთავარი ღვთაება (2სმ. 12:30; 1მტ. 20:1, 2; იერ. 49:1, 3). სავარაუდოდ, იგივე მილქომი, მოლექი და მოლოქი (1მფ. 11:5, 7; სქ. 7:43). მასორეტულ ტექსტში სახელი მალქამი მილქამისგან („ამონელთა სისაძაგლე“) მხოლოდ ებრაულ ტექსტში დასმული ხმოვნებით განსხვავდება (1მფ. 11:5). იესო ნავეს ძის 23:7-ში ჩაწერილი მითითების მიუხედავად, ებრაელებმა მალქამის დაფიცება დაიწყეს (სფ. 1:5). კონტექსტით განისაზღვრება, როდის უნდა ითარგმნოს ეს ებრაული სიტყვა ღვთაების სახელად და როდის „მათ მეფედ“ (ამ. 1:15; იხ. მოლექი).