ᲛᲔᲨᲐᲥᲘ

ბაბილონური სახელი, რომელიც ნაბუქოდონოსორის კარისკაცთა უფროსმა დანიელის თანამსახურ მიშაელს დაარქვა. ამ სახელის მნიშვნელობა უცნობია, თუმცა ის შესაძლოა შეიცავდა შუმერთა ღვთაება აქუს სახელს.

ახალგაზრდა მეშაქი იეჰოვას ერთგული რჩება. მეშაქი (მიშაელი) ძვ. წ. 617 წელს იერუსალიმიდან ბაბილონში ტყვედ წაიყვანეს მეფე იეჰოიაქინთან და სხვებთან ერთად. გადასახლებულმა მიშაელმა, აზარიამ, ხანანიამ და დანიელმა ბაბილონის სამეფო კარზე სწავლების სამწლიანი კურსი გაიარეს, რის შემდეგაც აღმოჩნდა, რომ ისინი მეფის მრჩევლებსაც კი აღემატებოდნენ სიბრძნითა და ცოდნით (2მფ. 24:1, 6, 8, 12–16; დნ. 1:1–7, 17–20). ოთხივე ახალგაზრდამ განსაკუთრებული ერთგულება და სიმტკიცე გამოავლინა ღვთისადმი. მათ სამეფო ნუგბარზეც კი თქვეს უარი, რათა თავი არ გაეუწმინდურებინათ (დნ. 1:8–16).

არსებობს სამი მიზეზი, რის გამოც მეფის ნუგბარი მათთვის შეიძლება უწმინდური ყოფილიყო: 1) ბაბილონელები ისეთ ცხოველებსაც ჭამდნენ, რომლებიც მოსეს კანონით უწმინდურად ითვლებოდა; 2) ისინი მნიშვნელობას არ ანიჭებდნენ იმას, რომ დაკლული ცხოველიდან სისხლი სათანადოდ დაწრეტილიყო და არც დამხრჩვალზე ამბობდნენ უარს; 3) წარმართები ხშირად ჯერ თავიანთ ღვთაებებს სწირავდნენ ცხოველებს, შემდეგ კი კერპთშენაწირს ჭამდნენ; მათ მიაჩნდათ, რომ ასეთი სახით თაყვანს სცემდნენ თავიანთ ღმერთებს (დნ. 1:8; შდრ. 1კრ. 10:18–20, 28).

მოგვიანებით, როდესაც ნაბუქოდონოსორმა დანიელი აღაზევა და ყველა სამთავროს მმართველად დანიშნა, ამ უკანასკნელმა მეფეს სთხოვა, მეშაქი, შადრაქი და აბედნეგო ბაბილონის სამთავროს გამგებლებად დაენიშნა (დნ. 2:48, 49).

უარს ამბობს, დაიჩოქოს ქანდაკების წინაშე. მეშაქი და მისი ორი მეგობარი კვლავ მოექცნენ მეფის ყურადღების ცენტრში, როდესაც ყველა დიდებულის წინაშე უარი თქვეს, თაყვანი ეცათ ნაბუქოდონოსორის მიერ აღმართული უზარმაზარი ქანდაკებისთვის. იეჰოვაზე სრულად მინდობილმა ამ სამმა ახალგაზრდამ მეფე ნაბუქოდონოსორს განუცხადა, რომ არ მიიღებდნენ მონაწილეობას ამ რიტუალში და მეფის ღმერთების წინაშე არ დაიჩოქებდნენ. ისინი ასე იმ შემთხვევაშიც მოიქცეოდნენ, თუ იეჰოვა არ დაიხსნიდა მათ გავარვარებული ღუმლიდან. ისინი არ აპირებდნენ კომპრომისზე წასვლას და მტკიცედ ჰქონდათ გადაწყვეტილი, ღვთისადმი ერთგულება შეენარჩუნებინათ (ებრ. 11:34, 35-ში მოხსენიებული არიან ისინი, ვისაც „ცეცხლი ვერაფერს აკლებდა“ და რომლებიც „თავის გადასარჩენად დათმობაზე არ მიდიოდნენ, რათა შედეგად, უკეთესი აღდგომისთვის მიეღწიათ“). ძლიერი რწმენის გამო იეჰოვამ ისინი ანგელოზის მეშვეობით გადაარჩინა სიკვდილს. ფაქტობრივად, როდესაც ღუმლიდან გამოვიდნენ, მათ კვამლის სუნიც კი არ ასდიოდათ. ნაბუქოდონოსორმა, რომლის ბრძანებითაც ღუმელი შვიდჯერ უფრო მეტად გაახურეს, აღიარა, რომ იეჰოვა მხსნელი ღმერთი იყო. ამის შემდეგ მან ბრძანა, რომ, თუ ვინმე აუგს იტყოდა მეშაქის ღმერთზე, ასო-ასო აიკუწებოდა და მათი სახლები საერთო საპირფარეშოებად გადაიქცეოდა (დნ. 3:1–30).