ᲡᲐᲚᲐᲛᲘᲜᲘ

მნიშვნელოვანი ქალაქი კვიპროსზე. პავლეს პირველი მისიონერული მოგზაურობის დასაწყისში (დაახლ. ახ. წ. 47) პავლემ, ბარნაბამ და მარკოზად წოდებულმა იოანემ იქ ღვთის სიტყვა იქადაგეს. ცნობილი არ არის, რამდენ ხანს დარჩნენ ისინი სალამინში. როგორც ჩანს, ამ ქალაქში ბევრი იუდეველი ცხოვრობდა, რადგან იქ ერთზე მეტი სინაგოგა იყო (სქ. 13:2–5).

ქალაქ სალამინს აიგივებენ თანამედროვე ქალაქ ფამაგუსტას ჩრდ.-ით დაახლ. 5 კმ-ში აღმოჩენილ ნანგრევებთან. თუ ეს ასეა, მაშინ სალამინი მდებარეობდა უზარმაზარი ნაყოფიერი ველის აღმ. კიდესთან, მდინარე პედიას (პედიაევსი) ჩრდ.-ით. ამგვარად, ქალაქი დას.-სამხრ.-დას.-ით დაახლ. 200 კმ-ით იქნებოდა დაშორებული სელევკიიდან, რომელიც სირიის ტერიტორიაზე მდებარეობდა, და საიდანაც პავლემ განაგრძო გზა. მართალია, ბიბლია კონკრეტულად არ ამბობს, რომ გემი, რომელშიც პავლე იმყოფებოდა, სალამინის ნავსადგურში გაჩერდა, მაგრამ აღსანიშნავია, რომ ქალაქს ერთ დროს კარგი ნავსადგური ჰქონდა, რომელიც დროთა განმავლობაში შლამმა დაფარა.

როგორც ჩანს, სალამინი პაფოსს, კუნძულის მეორე ბოლოს, სულ მცირე, ერთი გზით უკავშირდებოდა. ეს მოგზაურობას გაუადვილებდა პავლესა და მის თანამსახურებს, რომლებმაც „მთელი კუნძული შემოიარეს; ბოლოს [კი] პაფოსში ჩავიდნენ“ (სქ. 13:4–6).

ბარნაბა და იოანე, რომელსაც მარკოზსაც ეძახდნენ, სავარაუდოდ ისევ ჩავიდნენ სალამინში დაახლოებით ახ. წ. 49 წელს (სქ. 15:36–39).