შაფატი
[შეფატიას შემოკლებული ფორმა, რომელიც ნიშნავს: იეჰოვა ასამართლებს].
1. აღთქმული მიწის დასაზვერავად გაგზავნილი ერთ-ერთი თავკაცი სიმონის ტომიდან, რომელმაც 40 დღე დაჰყო აღთქმულ მიწაზე; ხორის ვაჟი (რც. 13:2, 5, 25; იხ. მზვერავები).
2. მეფე დავითის საქონლის ჯოგების მეთვალყურე; ადლაის ვაჟი. ის ველებზე მობალახე საქონელზე იყო პასუხისმგებელი (1მტ. 27:29).
3. წინასწარმეტყველ ელისეს მამა (1მფ. 19:16, 19; 2მფ. 3:11; 6:31).
4. ბაშანის მიწაზე მცხოვრები გადის შთამომავალი (1მტ. 5:11, 12).
5. გადასახლების შემდეგ მცხოვრები მეფე დავითის ერთ-ერთი შთამომავალი (1მტ. 3:22).