შიმელები

[შიმეისგან, შიმეის]

გერშონის ვაჟის, შიმეის შთამომავლები; შიმეი იყო ლევის შვილიშვილი (გმ. 6:16, 17). უდაბნოში ჩატარებული პირველი აღრიცხვის დროს 7 500 შიმელი და ლიბნელი („გერშონელთა საგვარეულოები“) აღირიცხა (რც. 3:20ბ—22). შიმელები და ლიბნელები „კარვის უკან“ ანუ დასავლეთით იყვნენ დაბანაკებულები. როგორც გერშონელ ლევიანებს, მათ უნდა ეტარებინათ კარავი და მისი გადასაფარებლები, ეზოს ფარდები, კარვისა და ეზოს შესასვლელის ჩამოსაფარებლები და კარვის თოკები. აგრეთვე მათ მოვალეობაში შედიოდა კარვის დადგმა და მოვლა (გმ. 26:1, 7, 14, 36; 27:9, 16; რც. 3:23—26).

შიმეის ჰყავდა ოთხი ვაჟი: იახათი, ზინა, იეუში და ბერია. ბოლო ორს ბევრი ვაჟი არ ჰყავდა, ამიტომ ისინი „ერთი დავალების შემსრულებელ ერთ საგვარეულოდ იქცნენ“. ეს მოხდა დავითის მმართველობის პერიოდში. როგორც ჩანს, იმ დროს შიმელების შესასრულებელი დავალებები ამ სამ საგვარეულოს გაუნაწილდა (1მტ. 23:6, 7, 10, 11). იესოსთან დაკავშირებულ წინასწარმეტყველებაში ზაქარიამ შიმელთა საგვარეულო მოიხსენია იმ ხალხს შორის, ვინც მწარედ იგლოვებდა მას, „ვინც განგმირეს“ (ზქ. 12:10—13; ინ. 19:37).