მათ შეასრულეს იეჰოვას ნება

მამა, რომელიც მზად არის, აპატიოს

მას სამართლიანად ეწოდა ოდესმე დაწერილთაგან ყველაზე დიდებული ნოველა. იესოს იგავი მამის სიყვარულზე დაკარგული ვაჟის მიმართ ჩვენ წინ შლის მომნანიებელი ცოდვილებისადმი ღვთის სიბრალულის საუცხოო ხედს.

დაკარგული და გამოჩენილი

ერთ კაცს ორი ვაჟი ჰყავდა. უმცროსმა უთხრა: ‘რაღა შენს სიკვდილს ველოდო, ახლავე მომეცი მემკვიდრეობა’. მამამ შეუსრულა თხოვნა და, როგორც ჩანს, მისცა თავისი საკუთრების მესამედი — ორი ვაჟიდან უმცროსის კანონიერი წილი (მეორე რჯული 21:17). ახალგაზრდამ ნაჩქარევად მოაგროვა თავის ქონება და გაემგზავრა შორეულ ქვეყანაში, სადაც მთელი ფული თავაშვებულ ცხოვრებაში გაფლანგა (ლუკა 15:11–13).

იმ დროს დიდი შიმშილობა ჩამოვარდა. სასოწარკვეთილმა ახალგაზრდამ მეღორეობა დაიწყო — ეს იუდეველებისთვის საძულველი საქმიანობა იყო (ლევიანნი 11:7, 8). საკვების შოვნა იმდენად გაჭირდა, რომ ღორების საჭმელი, რკო, ენატრებოდა. ბოლოს ის გონს მოეგო. ‘მამაჩემის მოჯამაგირეები ჩემზე უკეთ იკვებებიან, — ფიქრობდა ის. — დავბრუნდები სახლში, ვაღიარებ ცოდვებს და მამაჩემს შევეხვეწები, მოჯამაგირედ დამიყენოს’a (ლუკა 15:14–19).

ახალგაზრდა ძლივს მილასლასდა სახლში. უდავოა, გარეგნობა საგრძნობლად შეეცვალა. მიუხედავად ამისა, მამამ იცნო, „როცა ჯერ კიდევ შორს იყო“. ის, სიბრალულით აღვსილი, მისკენ გაექანა, გულში ჩაიხუტა და „დაკოცნა“ (ლუკა 15:20).

ასეთმა გულთბილმა მიღებამ ახალგაზრდას უფრო გაუადვილა გულის მოოხება. „მამა! — უთხრა მან. — შევცოდე ზეცის მიმართ და შენს წინაშე. ღირსი აღარა ვარ, რომ შენს ძედ ვიწოდებოდე. [მიმიღე როგორც ერთი შენი მოჯამაგირეთაგანი]“. მამამ მონებს მოუხმო და უბრძანა: „მოუტანეთ საუკეთესო სამოსელი და ჩააცვით, გაუკეთეთ ბეჭედი ხელზე და სანდლები ჩააცვით ფეხებზე. მოიყვანეთ ნასუქალი ხბო და დაკალით. ვჭამოთ და ვიმხიარულოთ. ვინაიდან ეს ჩემი ვაჟი მკვდარი იყო და გაცოცხლდა, დაკარგული იყო და გამოჩნდა“ (ლუკა 15:21–24).

გაიმართა საგულდაგულოდ მომზადებული ლხინი მუსიკითა და ცეკვა-თამაშით. მინდვრიდან დაბრუნებისას უფროს ვაჟს ხმაური შემოესმა. როცა გაიგო, რომ მისი ძმა დაბრუნდა და ეს იყო მხიარულების მიზეზი, გაბრაზდა. ‘მრავალი წელი მონასავით გემსახურებოდი და არასოდეს ვყოფილვარ შენი ურჩი, მაგრამ ერთხელაც არ მოგიცია ციკანი, რომ ჩემს მეგობრებთან მემხიარულა, — შესჩივლა მამამისს. — ახლა კი, როცა შენი სიმდიდრის გამფლანგავი ვაჟი დაგიბრუნდა, ლხინი გაუმართე’. ‘შვილო, — ალერსიანად მიუგო მამამ, — შენ მუდამ ჩემთან ხარ და, რაც კი რამ გამაჩნია, შენია. მაგრამ ახლა უნდა ვხარობდეთ, რადგან შენი ძმა მკვდარი იყო და გაცოცხლდა. დაკარგული იყო და გამოჩნდა’ (ლუკა 15:25–32).

გაკვეთილი ჩვენთვის

იესოს იგავში მამა ჩვენს მწყალობელ ღმერთს, იეჰოვას, ასიმბოლოებს. დაკარგული ვაჟის მსგავსად, ზოგი ტოვებს უსაფრთხოებას, რომელიც ღვთის სახლეულობაში ჰქონდა, მაგრამ მოგვიანებით ბრუნდება. როგორ უყურებს იეჰოვა ასეთ ადამიანებს? ვინც გულწრფელი მონანიებით უბრუნდება იეჰოვას, შეუძლია დარწმუნებული იყოს, რომ ის „არც სამუდამოდ იდავებს და არც საუკუნოდ გაწყრება“ (ფსალმუნი 102:9). იგავში მამა გაიქცა, რომ შეგებებოდა თავის ვაჟს. მსგავსად ამისა, იეჰოვა არა მხოლოდ მზად არის, არამედ გულითაც სურს, აპატიოს მომნანიებელ ცოდვილებს. ის არის „შემბრალე“ და თანაც „მრავალგზის“ (ფსალმუნი 85:5; ესაია 55:7; ზაქარია 1:3).

იესოს იგავში მამის ნამდვილმა სიყვარულმა უფრო გაუადვილა ვაჟს, რომ გამბედაობა მოეკრიბა და დაბრუნებულიყო. მაგრამ დაფიქრდი: რა მოხდებოდა, მამა რომ განდგომოდა ვაჟს ან მკაცრად აეკრძალა დაბრუნება? ასეთი განწყობილება, ალბათ, ჭაბუკს სამუდამოდ მოუჭრიდა უკან დასაბრუნებელ ყველა გზას (შეადარე 2 კორინთელთა  2:6, 7).

ამიტომ, გარკვეულწილად, მამამ ვაჟის დაბრუნებას მისი წასვლისთანავე ჩაუყარა საფუძველი. ზოგჯერ ქრისტიან უხუცესებს კრებიდან მოუნანიებელი ცოდვილების ჩამოცილება უწევთ (1 კორინთელთა 5:11, 13). ამის გაკეთების დროს მათ შეუძლიათ ნიადაგი მოამზადონ ცოდვის ჩამდენის დაბრუნებისთვის და მოსიყვარულედ მიუთითონ, რა ნაბიჯები დაეხმარება, რომ მომავალში აღდგენილ იქნეს. ასეთი გულწრფელი მითითების გახსენება მოგვიანებით მრავალ სულიერად დაკარგულ ადამიანს უბიძგებს მონანიებისკენ და წაახალისებს, რომ ღვთის ოჯახს დაუბრუნდნენ (2 ტიმოთე 4:2).

მამამ სიბრალული ვაჟის დაბრუნებისასაც გამოხატა. მას არ გასჭირვებია ვაჟის გულწრფელი მონანიების დანახვა. შემდეგ, ნაცვლად იმისა, რომ დაეჟინებინა და დაწვრილებით გამოეკითხა შვილის დანაშაული, გულთბილად და დიდი სიხარულით მიიღო. ქრისტიანებს შეუძლიათ მიბაძონ ამ მაგალითს. მათ უნდა უხაროდეთ დაკარგულის გამოჩენა (ლუკა 15:10).

მამის მოქმედება არანაირ ეჭვს არ ტოვებს, რომ ის დიდხანს ელოდა თვითნება ვაჟის დაბრუნებას. რასაკვირველია, ეს მხოლოდ იმის აჩრდილია, თუ როგორ ენატრება იეჰოვას ყველა, ვინც მისი სახლეულობა მიატოვა. მას „არ სურს, რომ ვინმე დაიღუპოს, არამედ რომ ყველა მივიდეს მოსანანიებლად“ (2 პეტრე 3:9). მაშასადამე, ცოდვების მომნანიებელს შეუძლია დარწმუნებული იყოს, რომ კურთხეული იქნება ‘განახლების დღეებით უფლის პირისაგან’ (საქმეები 3:19, 20).

[სქოლიოები]