შობა აღმოსავლეთში

• დაახლოებით ორასი წლის წინათ გამოჩენილი კორეელი სწავლული პეკინს (ჩინეთი) ეწვია. მან ტაძრის ჭერის გულდასმით თვალიერებისას შენიშნა მარიამი, რომელსაც ხელში პატარა იესო ეჭირა, და ამ საოცარ სურათზე თქვა:

„ქალს კალთაში ეჯდა ხუთი-ექვსი წლის სუსტი ბავშვი. გეგონებოდა, თავს ვერ სწევდა ზემოთ, თითქოს, სიბრალულის გრძნობით აღვსილი, ვერ უყურებდა თავის ვაჟს. მათ უკან, მოშორებით, უამრავი აჩრდილი და გარშემო მფრინავი ფრთიანი ბავშვები მოჩანდა. როდესაც მივაცქერდი, მომეჩვენა, თითქოს წუთი წუთზე თავს დამესხმოდნენ და, შეშინებულმა, მათ მოსაგერიებლად ხელი ავიფარე“.

ეს მოხდა ევროპაში რეფორმაციის დაწყებიდან და შუა საუკუნეების ეგრეთ წოდებული ბნელი ეპოქიდან დიდი ხნის შემდეგ. მაგრამ აღმოსავლეთში მცხოვრები უამრავი ადამიანისთვის ქრისტიანობა ისევე უცნობი იყო, როგორც ზემოთ აღწერილი სურათი. როგორ შეიცვალა მაშინდელი მდგომარეობა! ყოველი შობის დროს პატარა იესოს სურათების ჩვენება ჩვეულებრივ მოვლენას წარმოადგენს. აღმოსავლეთში ასეთი სურათები ცნობილი ხდება და ბევრი იქაური ქუჩა ახლა ევროპის ქუჩებს ჰგავს.

1998 წლის 25 ნოემბრის საღამოს, შობამდე ერთი თვით ადრე, პარიზის ცნობილი ქუჩა, ელისეს მინდვრები, გაკაშკაშებულია გზის პირას ჩამწკრივებულ 300 ხეზე დაკიდებული 100 000-ზე მეტი ელექტრონათურით. მსგავსად ამისა, სეულის (კორეა) ცენტრალურ ქუჩაზე, მთავარ უნივერმაღთან, გიგანტური საშობაო ნაძვის ხე იპყრობს ყურადღებას და დედაქალაქში ღამეს ანათებს. ქალაქის ქუჩები მალე საშობაო მორთულობებით იკაზმება.

რადიო- და ტელეგადაცემები, აგრეთვე საგაზეთო სტატიები საშობაო თემატიკას ეძღვნება. ამ განწყობილებით აღფრთოვანებული ქვეყანა ძველი წლის გასვლას ზეიმობს. სწრაფად ირთვება სეულის ეკლესიები, რომელთა რიცხვი მნახველებს აოცებს. ამგვარად, კორეასა და აღმოსავლეთის სხვა ქვეყნებში საშობაო ატმოსფერო სუფევს დაახლოებით იმ დროისთვის, როდესაც შეერთებულ შტატებში „სამადლობელ დღეს“ ზეიმობენ, რაც ნოემბრის ბოლოს ხდება.

აღმოსავლეთის მრავალი ქვეყანა ქრისტიანული სამყაროს ნაწილად არ ითვლება. მაგალითად, კორეის მოსახლეობის 26,3 პროცენტი მისდევს ქრისტიანობას. ჰონკონგში ეს რიცხვი 7,9 პროცენტს შეადგენს, ტაივანში — 7,4 პროცენტს, ხოლო იაპონიაში — სულ 1,2 პროცენტს. ნათელია, რომ აღმოსავლეთში მცხოვრები უამრავი ადამიანი არ მისდევს ქრისტიანობას, მაგრამ, როგორც ჩანს, მათ არაფერი აქვთ საწინააღმდეგო შობის აღნიშვნასთან დაკავშირებით. ფაქტობრივად, ხშირად აღმოსავლეთში უფრო მეტი ენთუზიაზმით ეკიდებიან ამ დღესასწაულს, ვიდრე დასავლეთში. ჰონკონგი, მაგალითად, კარგად არის ცნობილი შობის დღესასწაულის თვალისმომჭრელი ზეიმობით, მიუხედავად იმისა, რომ მისი მოსახლეობის უმეტესობა ბუდისტი ან დაოსისტია. ჩინეთშიც კი, სადაც მხოლოდ 0,1 პროცენტი მისდევს ქრისტიანობას, შობა ძალიან სწრაფად იხვეჭს პოპულარობას.

რატომ აღინიშნება შობა აღმოსავლეთში ასე ფართოდ? ხალხი, რომელიც იესოს მესიად არ სცნობს, რატომ მონაწილეობს შობის დღესასწაულში, რომელსაც ქრისტიანობის მრავალი მიმდევარი მის დაბადების დღედ მიიჩნევს? უნდა გაიზიარონ თუ არა ჭეშმარიტმა ქრისტიანებმა მათი შეხედულება შობასთან დაკავშირებით? ამ კითხვებზე პასუხს მივიღებთ, თუ განვიხილავთ, როგორ გახდა შობა პოპულარული კორეაში, აღმოსავლეთის უძველეს ქვეყანაში.