ხომ არაფერი გაბრკოლებს ქადაგებისას?

¹ ადამიანთა უმეტესობა დაკავებულია. იეჰოვას მოწმეები ყველაზე დაკავებულ ადამიანთა შორის არიან — სწავლობენ ღვთის სიტყვას, ესწრებიან კრების შეხვედრებს და მონაწილეობენ სამქადაგებლო საქმიანობაში. გარდა ამისა, ჩვენ დაკავებული ვართ სამსახურით, საოჯახო საქმეებით ან სასკოლო დავალებებითა და სხვა მრავალი პასუხისმგებლობით, რომლებიც დროს მოითხოვს. ეს განსაკუთრებულ სირთულეს ოჯახისთავებს უქმნის.

² რადგან მრავალ ქვეყანაში არახელსაყრელი ეკონომიკური პირობებია, ოჯახის მეთაურებს თავის სარჩენად შესაძლოა ხანგრძლივი და მძიმე მუშაობა უწევთ. როდესაც სამუშაო მათ ძირითად დროსა და ენერგიას ართმევს, სამქადაგებლო მსახურებისთვის ყოველივე ამის მცირე ნაწილიღა რჩებათ. რადგან მათ თავიანთი ოჯახების მატერიალურად უზრუნველყოფა აკისრიათ, ზოგიერთმა შეიძლება იფიქროს, რომ შეუძლიათ მსახურებაში მხოლოდ მცირეოდენი წვლილითაც კი დაკმაყოფილდნენ (1 ტიმ. 5:8). უდავოა, დღესდღეობით პირველადი მოხმარების საგნების შეძენა მრავალ საზრუნავთან არის დაკავშირებული. მაგრამ სამუშაო დაბრკოლება არ უნდა გახდეს სასიხარულო ცნობის ქადაგებაში (მარ. 13:10). აქედან გამომდინარე, კარგად მოვიქცევით, თუ გამოვიკვლევთ ჩვენს რეალურ მდგომარეობას.

³ რადგან წუთისოფლის მდგომარეობა მუდამ ცვალებადია, ოჯახისთავი შეიძლება გადამეტებულ დროს უთმობს სამუშაოს იმ მიზნით, რომ გაიუმჯობესოს თავისი ფინანსური მდგომარეობა, რათა მზად იყოს მოულოდნელი უსიამოვნო შემთხვევებისთვის (1 კორ. 7:31). თუ დამატებითი სამუშაო მეტი მატერიალური საგნის შეძენის, გართობისა და დასვენებისთვის მეტ საშუალებას გვაძლევს, განა ოჯახი ბედნიერი და კმაყოფილი იქნება, თუ ამას სულიერი საქმეები და შეხვედრებზე რეგულარული დასწრება ეწირება? რა თქმა უნდა, გვსურს მოვერიდოთ ყველაფერს, რაც საფრთხეს შეუქმნის ჩვენს სულიერობას. გონივრულია, ყურადღება მივაქციოთ იესოს რჩევას, რომ ‘დავიუნჯოთ ცაში’ და ‘გავმდიდრდეთ ღმერთში’ (მათ. 6:19—21; ლუკ. 12:15—21).

⁴ უპირველესად ეძიეთ სამეფოს ინტერესები. იესო თავის მიმდევრებს სულიერი საკითხების პირველ ადგილზე დაყენებას ასწავლიდა. ის მათ მოუწოდებდა: „ნუ ზრუნავთ და ნუ ამბობთ: რა ვჭამოთ? ან: რა ვსვათ? ან: რით შევიმოსოთო?“. რას გულისხმობდა იესო? მან განმარტა: „თქვენმა ზეციერმა მამამ იცის, რომ თქვენ გჭირდებათ ყოველივე ეს“. თუ ნამდვილად დარწმუნებული ვართ ამაში, არაფერი შეგვიშლის ხელს იმის კეთებაში, რაც იესომ შემდგომ მოიხსენია: „თქვენ კი უწინარეს ეძიეთ ღვთის სასუფეველი [„სამეფო“,აქ] და მისი სიმართლე, და ეს ყოველივე [მატერიალური საჭიროებები] შეგემატებათ“. ღმერთი იზრუნებს ყოველივე ამაზე! (მათ. 6:31—33). უდავოდ, ახლა არა არის იმის დრო, რომ მოვცდეთ თავის რჩენაზე გადაჭარბებული ზრუნვით ან იმის სურვილით, რომ ცხოვრების რაც შეიძლება კომფორტულად მოწყობას გადავყვეთ ამ წუთისოფელში, რომელიც მალე გადაივლის (1 პეტ. 5:7; 1 იოან. 2:15—17).

⁵ სამუშაოს ძირითადი მიზანი ის არის, რომ დავიკმაყოფილოთ მატერიალური საჭიროებები. მაგრამ რამდენი გვესაჭიროება? მოციქული პავლე წერდა: „თუ გვაქვს საზრდო და ტანსაცმელი, დავჯერდეთ ამას“. ამაზე მეტის შეძენას ხომ არ ვცდილობთ? თუ დიახ, მაშინ შეიძლება მოვიმკათ ის, რის თაობაზეც პავლე გვაფრთხილებდა: „გამდიდრების მსურველნი ცვივიან განსაცდელსა და მახეში, მრავალ ბრიყვულ და მავნე გულისთქმაში, რომელნიც გასანადგურებლად და დასაღუპად უბიძგებენ ადამიანს“ (1 ტიმ. 6:8, 9; მათ. 6:24; ლუკ. 14:33). როგორ მივხვდეთ, გვიშლის თუ არა გადამეტებული სურვილები ხელს?

⁶ თუ ქვეყნიური საქმეების გამო ძალიან მცირე დროს ვუთმობთ მსახურებას ან ვერ ვხედავთ სასიხარულო ცნობისთვის მსხვერპლის გაღების აუცილებლობას, მაშინ საჭიროა, ცვლილებები შევიტანოთ პრიორიტეტების დადგენის საკითხში (ებრ. 13:15, 16). რაც შეიძლება მოკრძალებული ცხოვრება ძალიან დაგვეხმარება იმ დაბრკოლებების გადალახვაში, რომლებიც ხელს გვიშლიან ქადაგებაში. ძალ-ღონე არ უნდა დავიშუროთ იმისათვის, რომ სამეფოს ინტერესებს ყოველთვის უპირატესობა მივანიჭოთ.

⁷ შრომა, რომელიც ფუჭი არ არის. პავლე გვამხნევებს, რომ ყოველთვის ’ვიუხვოთ უფლის საქმეში, რადგან ვიცით, რომ ფუჭი არაა ჩვენი შრომა უფლის წინაშე’ (1 კორ. 15:58). ყველაზე მნიშვნელოვანი ‘უფლის საქმე’, სამეფოს შესახებ ქადაგება და მოწაფეების მომზადების საქმიანობაა (მათ. 24:14; 28:19, 20). შეძლებისდაგვარად სრულად რომ მივიღოთ მონაწილეობა ამ საქმიანობაში, საჭიროა ყოველკვირეულად დავგეგმოთ სამქადაგებლო მსახურება და ვეცადოთ, ეს დრო სხვა საქმიანობისთვის არ გამოვიყენოთ (ეფეს. 5:15—17). ამგვარად, არც სამსახური და არც სხვა არაფერი შეგვიშლის ხელს მსახურებაში.

⁸ თუ მზადყოფნით ვუზიარებთ სხვებს ბიბლიურ ჭეშმარიტებას, გაცემის შედეგად მონიჭებულ დიდ ბედნიერებას ვგრძნობთ (საქ. 20:35). თუ კვლავაც მონაწილეობას მივიღებთ სამეფოს შესახებ ქადაგების საქმიანობაში, მომავალს რწმენის თვალით შევხედავთ, „ვინაიდან ღმერთი არაა უსამართლო, რომ დაივიწყოს ჩვენი საქმე და სიყვარულის შრომა“ (ებრ. 6:10).