„ძღვენი ადამიანების სახით“ — ღვთის სამწყსოს გულმოდგინე მწყემსები

¹ იეჰოვამ ჩვენდამი უდიდესი სიყვარული გამოავლინა და თავისი ძის მეშვეობით გვიბოძა „ძღვენი ადამიანების სახით“! (ეფეს. 4:8, 11, 12, აქ). მათ მრავალი პასუხისმგებლობა აკისრიათ, რომელთაგან ერთ-ერთი ღვთის სამწყსოს აქტიურად და გულმოდგინედ მწყემსვაა (1 პეტ. 5:2, 3). ეს ძღვენი ყოველი ჩვენგანისთვის სასარგებლოა. თუ ვინმე სირთულეებს აწყდება ან ახალი მოსულია კრებაში, გარკვეული სისუსტეები აქვს ან გზას არის აცდენილი — ეს მამაკაცები ყველას სულიერი კეთილდღეობით არიან დაინტერესებული (ფილ. 2:4; 1 თეს. 5:12—14).

² როდესაც მსოფლიოში მომხდარი შემაშფოთებელი მოვლენები ჩვენში შიშს იწვევს, ეს მწყემსები გვევლინებიან „როგორც საფარი ქარში, თავშესაფარი ავდარში“. ისინი, შეიძლება ითქვას, გამომაცოცხლებლად მოქმედებენ ჩვენზე, როდესაც დაღლილნი ან გულდამძიმებულნი ვართ და ნუგეშისცემას ვსაჭიროებთ. ამ შემთხვევაში ისინი არიან „როგორც წყლის ნაკადულები უდაბნოში“ ან „როგორც მაღალი კლდისგან დაფენილი ჩრდილი ურწყულ მიწაზე“ (ეს. 32:2).

³ არააქტიურების წახალისება. უხუცესები განსაკუთრებით ცდილობენ, წაახალისონ არარეგულარული ან არააქტიური მაუწყებლები და დაეხმარონ, კვლავაც რეგულარულად მიიღონ მონაწილეობა კრების ყველა საქმიანობაში. სამწყემსო მონახულებების შედეგად მრავალი კვლავაც რეგულარულად ესწრება კრების შეხვედრებს და ისეთი სულიერი ზრდა განიცადა, რომ კვლავ ჩაება სამქადაგებლო საქმიანობაში. უხუცესების ყველა ეს მცდელობა იეჰოვას მზრუნველობისა და აგრეთვე იესო ქრისტეს აქტიური ხელმძღვანელობის მაჩვენებელია. მან დატოვა იმის ნიმუში, თუ როგორ უნდა იზრუნონ მის ნებისმიერ ცხვარზე, რომელსაც გზა აებნა და დაიკარგა (მათ. 18:12—14; იოან. 10:16, 27—29).

⁴ მწყემსები აკვირდებიან, ვინმეს ხომ არ აღმოაჩნდა სულიერი სისუსტის ნიშნები. ისინი, ვინც ხალისი დაკარგა, კრებებს არარეგულარულად ესწრება ან ქადაგებას უკლო, სულიერ დახმარებას საჭიროებენ. უხუცესები მოწადინებულნი არიან, დაეხმარონ მათ, ვინც ქვეყნიური ჩაცმულობისა და მორთულობისკენ ავლენს მიდრეკილებას ან კრებისადმი კრიტიკულადაა განწყობილი. გულწრფელი ინტერესით და სიყვარულით აღძრული მზრუნველი ზედამხედველები ნებაყოფლობით ახმარენ ‘თავიანთ სულს’ იმას, რომ ასეთებს კვლავ გაუღვივონ იეჰოვასადმი სიყვარული (1 თეს. 2:8).

⁵ წარსულში, ღმერთზე მიძღვნილი ზოგიერთი ქრისტიანი ჯანმრთელობასთან დაკავშირებულმა პრობლემებმა, ეკონომიკურმა სირთულეებმა ან ოჯახის მხრიდან ზეწოლამ დაჯაბნა. შედეგად კრებასთან კავშირი დაკარგეს და სულიერად უმოქმედოები გახდნენ. უხუცესები, ყოველგვარი კრიტიკის გარეშე, გულთბილად არწმუნებენ ასეთებს, რომ იეჰოვა ზრუნავს თავის ყველა ცხვარზე და გაჭირვების ჟამს დახმარებას გაუწევს მათ (ფსალმ. 54:23; 1 პეტ. 5:7). ღვთის სამწყსოს ფხიზელი მწყემსები გზააბნეულებს იმის დანახვაში ეხმარებიან, რომ, თუ ‘მიუახლოვდებიან ღმერთს, ისიც მიუახლოვდება მათ’, ანუგეშებს და დაამშვიდებს (იაკ. 4:8; ფსალმ. 22:3, 4).

⁶ დაუძლურებულთა დაფასება. მოსიყვარულე მწყემსები მათზეც ზრუნავენ, ვისაც უფრო მეტი ყურადღება სჭირდება. თითქმის ყველა კრებას ჰყავს ისეთი წევრები, რომლებიც დაუძლურებულნი არიან, სავადმყოფოში ან სახლში ლოგინად არიან ჩავარდნილი ან სხვა მხრივ გრძნობენ თავს შეუძლოდ. ამის გამო, თავისთავად ცხადია, რომ უჭირთ სამეფოს შესახებ ცნობის ქადაგება. შესაძლოა, ქადაგების შესაძლებლობა მხოლოდ მნახველებთან, სხვა ავადმყოფებთან ან მომვლელებთან ეძლევათ. მიუხედავად იმისა, თუ რის კეთება შეუძლიათ, საერთო ჯამში, ფასეული წვლილი შეაქვთ სამქადაგებლო საქმიანობაში (მათ. 25:15).

⁷ იმ თვეში, როდესაც გახსენების საღამო ტარდება, „ძღვენი ადამიანების სახით“ განსაკუთრებით ზრუნავს თავიანთი ძმების სულიერ მოთხოვნილებებზე. ეს მართლაც შესაფერისი დროა უხუცესებისთვის, რომ განსაკუთრებით ეცადონ ყველა გზასაცდენილის დახმარებას, რათა კვლავ განიცადონ ის სიხარული და სულის სიმშვიდე, რომელიც კრებაში თბილ ურთიერთობას მოაქვს! ნამდვილად სასიხარულოა, როდესაც ვხედავთ, რომ ისინი, „ვინც ჩვენიანია რწმენით“, კვლავაც ესწრებიან კრების შეხვედრებს, ქადაგებენ და კვლავ იმტკიცებენ რწმენას გამომსყიდველური მსხვერპლისადმი (გალ. 6:10; ლუკ. 15:4—7; იოან. 10:11, 14).