იეჰოვას მოთმინებას საზღვარი აქვს

იეჰოვამ დაუშვა, რომ ასურეთს დაეპყრო ისრაელი (2 მეფ. 17:5, 6; it „სალმანასარი“).

ღმერთმა ურჩობის გამო დასაჯა ისინი (2 მეფ. 17:9—12; it „ტყვეობა“ ¶4).

იეჰოვა მოთმინებას ავლენდა და აფრთხილებდა თავის ხალხს (2 მეფ. 17:13, 14).

ჩვენი ზეციერი მამა არასრულყოფილი ადამიანების მიმართ დიდ მოთმინებას ავლენს (2 პეტ. 3:9). თუმცა თავისი განზრახვის შესასრულებლად ის საჭირო ზომებს მიიღებს და ბოროტებს ერთხელ და სამუდამოდ გაანადგურებს. რატომ უნდა აღგვძრას ამის ცოდნამ, ყურად ვიღოთ მისი რჩევები და მაქსიმალურად გამოვიყენოთ დარჩენილი დრო სხვების გასაფრთხილებლად?