ხანდაზმულები დაუღალავად ქადაგებენ

¹ მრავალს, რაც უფრო ხანში შედის, სურს, პენსიაში გასვლა და დარჩენილი წლების უზრუნველად გატარება. ისინი შესაძლოა ფიქრობენ, რომ საკმარისად იმუშავეს და ახლა დასვენებას იმსახურებენ. ან, შესაძლოა, ცხოვრების დარჩენილ დროში სიცოცხლით დატკბობა სურთ (ლუკ. 12:19).

² როგორც იეჰოვასადმი მიძღვნილ მსახურებს, განსხვავებული შეხედულება გვაქვს ცხოვრებაზე. ვიცით, რომ ღვთის სამსახურში პენსიაში ვერ გავალთ. ჩვენ დადებითი თვალსაზრისი გვაქვს, რადგან „საუკუნო სიცოცხლისათვის“ ვიღვწით (იუდ. 21). წლების განმავლობაში დაგროვილმა ცოდნამ და გამოცდილებამ შეიძლება გააუმჯობესოს პიროვნების შორსმჭვრეტელობა და გამჭრიახობა. ეს მას სიბრძნეს მატებს, უფრო გაწონასწორებული გახდეს და დიდად დააფასოს სიცოცხლე. ყოველივე ეს საკმარისად ეხმარება კეთილი ცნობის მსახურს.

³ ხანში შესვლა არ ნიშნავს მხოლოდ წლების მომატებას; ეს აგრეთვე მოიცავს პიროვნების გონებრივ განწყობილებას. თუ ფიქრობ, რომ დიდხანს იცხოვრებ და ცდილობ, რომ ახალგაზრდული შეხედულებები გქონდეს, უფრო დიდი შესაძლებლობა გექნება, რომ უფრო დიდხანსაც იცოცხლო და ახალგაზრდული შეხედულებებიც განავითარო. ხანში შესულებს შეუძლიათ თავიანთი ცხოვრების გამდიდრება სულიერი შემეცნების გაზრდითა და ამ შემეცნების სხვებთან გაზიარებით (1 კორ. 9:23).

⁴ ცხოვრებისეული მაგალითები. ერთმა 86 წლის დამ თქვა: „როცა ვუფიქრდები იმ 60 წელს, რომელიც გავიდა ჭეშმარიტების შესწავლის შემდეგ, ღვთის დამამშვიდებელი დანაპირებით მევსება გული. დიახ, იეჰოვა, რომელიც ერთგულებს ერთგულად ექცევა, ნებას გვრთავს, უხვად მოვიმკათ სიხარული“ (ფსალმ. 18:25, აქ [17:26]). ერთი ხანში შესული ძმა იხსენებდა, თუ რა დიდ დარტყმას წარმოადგენდა მისთვის მეუღლის სიკვდილი, რის შემდეგაც ჯანმრთელობა უფრო უუარესდებოდა. მან თქვა: „იეჰოვასგან გამოვლენილი დაუმსახურებელი სიკეთის წყალობით საკმარისად გამოვცოცხლდი, რომ შემძლებოდა პიონერული მსახურების დაწყება ორი წლის შემდეგ. რაოდენ მადლიერი ვარ იეჰოვასადმი, რომ ჩემი ჯანმრთელობა გაუმჯობესდა სამქადაგებლო მსახურებაში მეტი მონაწილეობის მიღებით!“

⁵ რამდენად საქებარია, რომ ასე მრავალი ხანში შესული პიროვნება გადაწყვეტილებით არის აღსავსე, განაგრძონ ქადაგება თავიანთი ჯანმრთელობისა და ძალების შესაძლებლობების მიუხედავად, თანაც ისევ დაუღალავად! მათ ჭეშმარიტი საბაბი აქვთ, სიხარულით შესძახონ: „ღმერთო, შენ მასწავლიდი ყრმობიდანვე და დღესაც ვუბნობ შენს საოცრებაზე“ (ფსალმ. 70:17).