ბუნებრიობა

ბუნებრივად თუ ილაპარაკებ, მსმენელი შენდამი ნდობით განეწყობა. როგორ ფიქრობ, შესაძლებელია ნიღაბაფარებული ადამიანის სიტყვების სერიოზულად მიღება? გაგიადვილდებოდა ასეთი ადამიანის დაჯერება, თუ ნიღაბი მის ბუნებრივ სახეზე ლამაზი იქნებოდა? ალბათ, არა. ამიტომაც ნუ გაიკეთებ ნიღაბს. იყავი ისეთი, როგორიც ხარ.

ბუნებრიობა დაუდევრობაში არ უნდა აგვერიოს. ცხადია, არასასურველია გრამატიკული შეცდომების დაშვება, სიტყვების არასწორად წარმოთქმა და გაურკვევლად ლაპარაკი. ჟარგონებსაც უნდა მოვერიდოთ. ჩვენი მიზანია, რომ ყოველთვის ღირსეულად ვლაპარაკობდეთ და ვიქცეოდეთ. ბუნებრივად რომ ილაპარაკო, არც ზედმეტად ოფიციალური უნდა იყო და არც მეტისმეტი უნდა იფიქრო იმაზე, თუ როგორ მოახდინო სხვებზე შთაბეჭდილება.

ბუნებრიობა ქადაგების დროს. ნერვიულობ, როდესაც ქადაგების დროს სახლის კარს უახლოვდები ან ქუჩაში ვინმეს აჩერებ? მეტ-ნაკლებად თითქმის ყველა ვნერვიულობთ. ზოგს დაძაბულობისგან ხმა ეცვლება ან უკანკალებს. ზოგის ნერვიულობა კი ხელებისა და თავის უხერხულ მოძრაობაში ვლინდება.

ამ პრობლემას რამდენიმე მიზეზი იწვევს. შესაძლებელია, მაუწყებელი იმაზე ფიქრობს, თუ რა შთაბეჭდილებას მოახდენს მსმენელზე ან რამდენად ეფექტური იქნება მისი შეთავაზება. ამ საკითხებზე ფიქრი სრულიად ბუნებრივია, მაგრამ პრობლემები მაშინ გვექმნება, როდესაც მეტისმეტ ყურადღებას ვაქცევთ ასეთ საკითხებს. რა უნდა გააკეთო, რომ ნაკლებად ინერვიულო ქადაგების დაწყებამდე? კარგად მოემზადე და მთელი გულით ილოცე (საქ. 4:29). დაფიქრდი, რამხელა გულმოწყალებას ავლენს იეჰოვა იმით, რომ ადამიანებს სამოთხეში მარადიულ სიცოცხლესა და სრულყოფილ ჯანმრთელობას სთავაზობს. იფიქრე იმ ადამიანებზე, რომელთაც დაეხმარები და იმაზე, თუ როგორ სჭირდებათ მათ სასიხარულო ცნობის მოსმენა.

ისიც გახსოვდეს, რომ ადამიანებს ნების თავისუფლება აქვთ და შეუძლიათ ირწმუნონ ან არ ირწმუნონ სასიხარულო ცნობა. სწორედ ასე იყო ძველ ისრაელში იმ დროს, როდესაც იესო ქადაგებდა. შენი მოვალეობა ქადაგებაა (მათ. 24:14). იმ შემთხვევაშიც კი, თუ არავინ მოგისმენს, შენ უკვე ასრულებ ამ დავალებას. ფუჭად არ გაირჯები, თუ იეჰოვას შესაძლებლობას მისცემ თავისი ნების შესასრულებლად გამოგიყენოს. მაგრამ როგორ უნდა ილაპარაკო, როდესაც შესაძლებლობა მოგეცემა? ყურადღებას თუ მსმენელის მოთხოვნილებებზე გაამახვილებ, შენი მეტყველება სასიამოვნო მოსასმენი და ბუნებრივი იქნება.

ქადაგების დროს თუ ბუნებრივად მოიქცევი და ჩვეულებრივად ილაპარაკებ, მსმენელი უფრო თავისუფლად იგრძნობს თავს. შეიძლება უფრო მეტი ხალისითაც მოგისმინოს, როდესაც ბიბლიურ აზრებს გაუზიარებ. შეეცადე, მოხსენება კი არ წაუკითხო, არამედ ესაუბრო. იყავი მეგობრული. გამოავლინე მოსაუბრისადმი ინტერესი და ყურადღებით მოისმინე მისი ნათქვამი. ცხადია, უნდა გაითვალისწინო ნორმები, რომლებიც შენს ენასა და კულტურაშია მიღებული უცნობის მიმართ პატივისცემის გამოსავლენად. გახსოვდეს, რომ გულწრფელი ღიმილი არასდროს იქნება ზედმეტი.

ბუნებრიობა სცენაზე. სცენიდან, ჩვეულებრივ, უმჯობესია სასაუბრო სტილით ლაპარაკი. ცხადია, თუ აუდიტორია მრავალრიცხოვანია, უფრო ძლიერი ხმით უნდა ილაპარაკო. თუ მთელი მოხსენების დაზეპირებას შეეცდები ან დაწვრილებითი ჩანაწერებით იხელმძღვანელებ, წინასწარ შერჩეულ სიტყვებზე მეტისმეტს იფიქრებ. სწორი სიტყვების შერჩევა მნიშვნელოვანია, მაგრამ როდესაც მხოლოდ სიტყვებზე ფიქრობ, ნათქვამი მშრალად და, აქედან გამომდინარე, არაბუნებრივად ჟღერს. მართალია აზრები წინასწარ უნდა ჩამოაყალიბო, მაგრამ ყურადღება უშუალოდ აზრებზე უნდა გაამახვილო და არა იმაზე, თუ რა სიტყვებს გამოიყენებ მათ გამოსახატავად.

მსგავსად უნდა მოიქცე, როდესაც შენგან ინტერვიუს იღებენ კრებაზე. კარგად მოემზადე, მაგრამ ნუ წაიკითხავ და ნუ დაიზეპირებ პასუხებს. ბუნებრივი ინტონაციით ილაპარაკე, რომ შენს სიტყვებში გულწრფელობა ჩანდეს.

მეტყველების სასურველი თავისებურებაც კი არაბუნებრივად მოეჩვენება მსმენელს, თუ ზომიერებას არ გამოავლენ. მაგალითად, გარკვევით უნდა ილაპარაკო და სწორად უნდა წარმოთქვა სიტყვები, მაგრამ არც იმდენად უნდა გამოკვეთო თითოეული სიტყვა, რომ ნათქვამი ოფიციალურად ან ხელოვნურად ჟღერდეს. სათანადოდ გამოყენებული აღწერილობითი და ხაზგასმის ჟესტები მოხსენებას გამოაცოცხლებს, მაგრამ უხეში ან მეტისმეტად პომპეზური მოძრაობა მსმენელს ყურადღებას გაუფანტავს. კარგი იქნება, ყველამ გაიგოს შენი ხმა, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ უნდა იყვირო. დროდადრო საჭიროა მეტი ენთუზიაზმით გამოაცოცხლო მოხსენება, მაგრამ სიფრთხილეც გმართებს. ინტონაციამ, ენთუზიაზმმა და გრძნობების გამოხატვამ ყურადღება პირადად შენზე არ უნდა გაამახვილებინოს მსმენელს და თავი არავის უნდა აგრძნობინოს უხერხულად.

ზოგი ყოველთვის სალიტერატურო ენით ლაპარაკობს, მაშინაც კი, როდესაც მოხსენებას არ კითხულობს. ზოგი კი უბრალო, სასაუბრო ენას იყენებს. მთავარი ის არის, რომ ჩვენი ყოველდღიური მეტყველება ქრისტიანისთვის შესაფერისი იყოს. ასეთ შემთხვევაში უფრო ბუნებრივად ვილაპარაკებთ, როდესაც სცენაზე გამოვალთ.

ბუნებრიობა აუდიტორიის წინაშე ხმამაღლა კითხვის დროს. აუდიტორიის წინაშე ბუნებრივად რომ იკითხო, გარკვეული ძალისხმევა დაგჭირდება. წასაკითხ მასალაში გამოყავი მთავარი აზრები და დააკვირდი, როგორ ვითარდება ისინი. გონებაში ნათლად გქონდეს ეს აზრები, რადგან სხვაგვარად მხოლოდ ცალკეულ სიტყვებს წაიკითხავ. ლექსიკონში მოძებნე უცნობი სიტყვები. რამდენიმეჯერ წაიკითხე ხმამაღლა იმისათვის, რომ შეძლო მასალის სათანადო ინტონაციით წაკითხვა და აზრის ნათლად გადმოსაცემად სიტყვების სწორად დაჯგუფება. ივარჯიშე მანამ, სანამ გამართულად შეძლებ წაკითხვას. კარგად შეისწავლე მასალა, რათა ხმამაღლა კითხვის დროს ისე ცოცხლად ილაპარაკო, თითქოს ვინმეს ესაუბრები. სწორედ ეს არის ბუნებრიობა.

კრებაში, ძირითადად, ბიბლიაზე დაფუძნებულ პუბლიკაციებს ვკითხულობთ ხმამაღლა. თეოკრატიული მსახურების სკოლაში მოცემული დავალებით გამოსვლის გარდა, ქადაგებისას და მოხსენებით გამოსვლის დროსაც ვკითხულობთ ბიბლიურ მუხლებს. ძმები „საგუშაგო კოშკის“ შესწავლასა და წიგნის შესწავლაზე განსახილველ მასალას კითხულობენ. ზოგ გამოცდილ ძმას მზა ტექსტი ეძლევა კონგრესზე წასაკითხად. ბიბლიაში ან სხვა ნებისმიერ მასალაში მონაკვეთები, რომლებშიც ვინმეს სიტყვებია მოყვანილი, ისე წაიკითხე, რომ მსმენელისთვის უსიცოცხლოდ არ ჟღერდეს. თუ რამდენიმე ადამიანის სიტყვებია მოყვანილი, თითოეულის სიტყვები განსხვავებული ხმით წაიკითხე. მაგრამ მოერიდე მეტისმეტ თეატრალურობას. შეეცადე გამოთქმით და ბუნებრივად იკითხო.

ბუნებრივად მაშინ ვკითხულობთ, როდესაც სიტყვებს სასაუბრო სტილში წარმოვთქვამთ. ბუნებრივად კითხვის დროს მეტყველება არ არის ხელოვნური და დამაჯერებლად ჟღერს.