ვისწავლოთ წარსული შეცდომებიდან

ჩვენი შემოქმედის ზნეობრივი ნორმები მარადიული და უცვლელია. ამიტომ გალატელთა 6:7-ში მოცემული პრინციპი დღესაც მოქმედებს: „რასაც დათესავს კაცი, იმას მოიმკის“. მართალია, პიროვნებამ შეიძლება ღვთის წინაშე ანგარიშვალდებულება უგულებელყოს, მაგრამ ეს არ ცვლის ღვთიურ ნორმებს. საბოლოოდ ვერცერთი ადამიანი ვერ გაექცევა თავისი მოქმედების შედეგებს.

მაგრამ რა შეიძლება ითქვას იმ პიროვნების შესახებ, რომელიც თვითნებურ ცხოვრებას ეწეოდა, შემდეგ კი შეიცვალა და ღვთის მსახური გახდა? ის შეიძლება კვლავაც თავისი წინანდელი ცხოვრების წესის შედეგებს იმკიდეს. მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ღმერთმა არ მიუტევა მას. მეფე დავითს ბათშებაყთან ჩადენილმა მრუშობამ მრავალი უბედურება მოუტანა. ის ვერ გაექცა ამას, მაგრამ მან მოინანია და ღმერთმაც მიუტევა (მეორე მეფეთა 12:13–19; 13:1–31).

ოდესმე საგონებელში ჩაუგდიხართ იმ სამწუხარო შედეგებს, რომლებიც თქვენს მიერ წარსულში ჩადენილ შეცდომებს მოჰყოლია? თუ სწორი პოზიციიდან შევხედავთ, სინანულის გრძნობა შეიძლება შემხსენებლად მოგვემსახუროს, რათა ‘ფრთხილად ვიყოთ და არ მივიქცეთ ბოროტისკენ’ (იობი 36:21). დიახ, სინანულის გრძნობა დაგვეხმარება, არ გავიმეოროთ ცუდი საქციელი. მაგრამ დავითის შემთხვევაში მან არა მარტო თვითონ ისწავლა ჩადენილი ცოდვის შედეგებიდან, არამედ ამან სხვებსაც მისცა სწავლის შესაძლებლობა. დავითმა თქვა: „ვასწავლი დამნაშავეებს შენს გზებს და ცოდვილნი დაბრუნდებიან შენთან“ (ფსალმუნი 50:15).

[სურათები 7 გვერდზე]

ბათშებაყთან ცოდვის ჩადენა დავითისთვის გაკვეთილი იყო.