Jó
14 “Ómi ki nase di mudjer,
Ten vida kurtu i xeiu di preokupason.*
2 El ta abri sima un flor i dipôs el ta seka.*
El ta fuji sima un sónbra i el ta dizaparse.
3 Bu poi bu odju na el,
I bu leba-l* pa julgamentu kóntra bo.
4 Un algen puru pode sai di un algen inpuru?
Ningen!
5 Si ses dia sta markadu,
Nunbru di ses mês sta na bu mô.
Bu poi un limiti ki el ka pode pasa.
6 Disvia bu odju di el, asi pa el pode diskansa,
Ti ki se ténpu tirmina, sima un trabadjador kontratadu.
7 Pamodi ten speransa ti mésmu pa un arvi.
Si el kortadu, el ta torna nase,
I ses ramu ta kontinua ta kria.
8 Si se raís bira bédju na téra
I si se tronku seka,
9 El ta rabenta óras ki el xinti txeru di agu,
I el ta da ramu sima un planta novu.
10 Má, un ómi ta móre i el ka ta pode faze más nada.
Óras ki un algen ta da se últimu folgu, pa undi ki el ta bai?
11 Agu ta dizaparse di mar,
I riu ta ivapora i ta seka.
12 Di mésmu manera, un ómi ta deta i el ka ta labanta.
Timenti séu ta izisti, el ka ta ben korda,
Nen el ka ta ben kordadu di se sónu.
13 Dja N kreba pa bu sukundiba mi na Sipultura,*
Pa bu gatxaba mi ti ki bu raiba pasa,
Pa bu markaba un limiti di ténpu pa mi i dipôs pa bu lenbraba di mi!
14 Óras ki un ómi móre, el pode vive otu bês?
N ta ben spera tudu dia di nha trabadju forsadu,
Ti ki nha salvason txiga.
15 Bu ta ben txoma-m i N ta ben responde-u.
Bu ta ben xinti sodadi di* trabadju di bu mô.
16 Má gósi, bu sta ta konta kada pasu ki N ta da.
Bu ta djobe sô pa nha pekadu.
17 Nha pekadu sta na un saku ben fitxadu,
I bu ta sela nha éru ku kóla.
18 Sima óras ki un montanha ta kai i ta dizaparse,
I un rótxa ta sai di se lugar,
19 Sima óras ki agu ta disgasta pédra
I ses korenti ta leba téra di txon,
Di mésmu manera, bu ta distrui speransa di un algen.
20 Bu ta kontinua ta vense-l ti ki el móre.
Bu ta muda-l se aparénsia i bu ta manda-l pa sipultura.
21 Ses fidju ta dadu ónra, má el ka ta sabe.
Es ta umilhadu, má el ka ta da kónta.
22 Sô el ta xinti dór na se korpu,
I sô el ta txora timenti el sta bibu.”