រៀបរាប់ដោយម៉ាកុស
១ ដំណឹងល្អអំពីលោកយេស៊ូគ្រិស្ត* ចាប់ផ្ដើមដូចតទៅនេះ៖ ២ ដូចអេសាយដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ បានសរសេរថា៖ «មើល! ខ្ញុំនឹងចាត់អ្នកនាំពាក្យរបស់ខ្ញុំឲ្យទៅមុន ហើយគាត់នឹងរៀបចំផ្លូវឲ្យអ្នក។* ៣ ឮទេ? មានសំឡេងមនុស្សម្នាក់ស្រែកប្រកាសនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំថា៖ ‹ចូររៀបចំផ្លូវទទួលព្រះយេហូវ៉ា ចូរធ្វើឲ្យផ្លូវទាំងនោះត្រង់›»។ ៤ យ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹក បានលេចមុខនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ប្រកាសប្រាប់មនុស្សឲ្យទទួលការជ្រមុជទឹក* ដើម្បីបង្ហាញថាពួកគេបានប្រែចិត្ត ដើម្បីទទួលការអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គង* របស់ខ្លួន។ ៥ ជាលទ្ធផល មនុស្សទាំងអស់នៅតំបន់យូឌា និងមនុស្សគ្រប់គ្នានៅក្រុងយេរូសាឡិម បានចេញទៅជួបយ៉ូហាន។ គាត់បានជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេក្នុងទន្លេយ៉ូដាន់ ហើយពួកគេបានសារភាពនូវការខុសឆ្គងរបស់ខ្លួនជាសាធារណៈ។ ៦ យ៉ូហានមានសម្លៀកបំពាក់ធ្វើពីរោមអូដ្ឋ ឯខ្សែក្រវាត់ធ្វើពីស្បែក ហើយអាហាររបស់គាត់គឺជាសត្វកណ្ដូបនិងទឹកឃ្មុំព្រៃ។ ៧ គាត់ធ្លាប់ប្រកាសថា៖ «លោកដែលនឹងមកក្រោយខ្ញុំ គឺខ្លាំងជាងខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនសមនឹងឱនស្រាយខ្សែស្បែកជើងជូនលោកផង។ ៨ ខ្ញុំបានជ្រមុជអ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹក តែលោកនឹងជ្រមុជអ្នករាល់គ្នាក្នុងសកម្មពល* បរិសុទ្ធ»។
៩ នៅគ្រានោះ លោកយេស៊ូបានមកពីក្រុងណាសារ៉ែតនៅស្រុកកាលីឡេ ហើយយ៉ូហានបានជ្រមុជទឹកឲ្យលោកក្នុងទន្លេយ៉ូដាន់។ ១០ ក្រោយពីងើបឡើងពីទឹកមកភ្លាម លោកក៏ឃើញមេឃបើកចំហ ហើយឃើញសកម្មពលរបស់ព្រះដូចជាសត្វព្រាប ចុះមកសណ្ឋិតលើលោក។ ១១ ហើយមានសំឡេងមួយមកពីលើមេឃថា៖ «អ្នកជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំពេញចិត្តនឹងអ្នកណាស់»។
១២ រំពេចនោះ សកម្មពលរបស់ព្រះបានបណ្ដាលចិត្តលោកឲ្យទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ ១៣ ម្ល៉ោះហើយ លោកបាននៅទីនោះអស់សែសិបថ្ងៃ។ សាថាន* បានល្បួងលោក ហើយលោកក៏នៅជាមួយនឹងសត្វព្រៃ តែពួកទេវតាបានមកបម្រើលោក។
១៤ ក្រោយពេលដែលយ៉ូហានត្រូវគេចាប់ឃុំឃាំងនោះ លោកយេស៊ូបានទៅស្រុកកាលីឡេ ហើយផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អរបស់ព្រះ ១៥ ដោយពោលថា៖ «គ្រាកំណត់បានមកដល់ហើយ រាជាណាចក្ររបស់ព្រះគឺជិតដល់ហើយ។ ចូរប្រែចិត្ត ហើយមានជំនឿលើដំណឹងល្អចុះ!»។
១៦ កាលដែលលោកកំពុងដើរតាមឆ្នេរសមុទ្រ* កាលីឡេ នោះលោកឃើញស៊ីម៉ូននិងអនទ្រេកំពុងបង់សំណាញ់ក្នុងសមុទ្រ ពីព្រោះពួកគាត់ជាអ្នកនេសាទ។ ១៧ ដូច្នេះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំចុះ! ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកក្លាយទៅជាអ្នកនេសាទមនុស្សវិញ»។ ១៨ ពួកគាត់បានទុកសំណាញ់ចោលភ្លាម ហើយទៅតាមលោក។ ១៩ ពេលលោកបានដើរទៅមុខបន្ដិចទៀត ក៏ឃើញកូនប្រុសរបស់សេបេដេពីរនាក់ គឺយ៉ាកុបនិងប្អូនរបស់គាត់ឈ្មោះយ៉ូហាន។ ពួកគាត់នៅក្នុងទូកកំពុងជួសជុលសំណាញ់។ ២០ រំពេចនោះ លោកក៏បានហៅពួកគាត់។ ពួកគាត់ក៏បានទុកសេបេដេជាឪពុកក្នុងទូកជាមួយនឹងពួកកូនឈ្នួល រួចហើយបានចេញទៅតាមលោក។ ២១ ក្រោយមក ពួកគាត់បានទៅដល់ក្រុងកាពើណិមជាមួយនឹងលោក។
ពេលថ្ងៃឈប់សម្រាក* មកដល់ភ្លាម លោកបានចូលទៅសាលាប្រជុំ* ហើយចាប់ផ្ដើមបង្រៀន។ ២២ ហើយមនុស្សបាននឹកអស្ចារ្យនឹងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោក ពីព្រោះរបៀបដែលលោកបង្រៀនពួកគេគឺប្រកបដោយអំណាច មិនមែនដូចពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់* បង្រៀននោះទេ។ ២៣ ម្យ៉ាងទៀត នៅចំពេលនោះ ក្នុងសាលាប្រជុំ មានបុរសម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណ* អសោចមួយចូល ហើយគាត់បានស្រែក ២៤ សួរថា៖ «នែ! យេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែត! តើអ្នកមករំខានពួកយើងធ្វើអ្វី? តើអ្នកមកបំផ្លាញយើងឬ? ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាអ្នកជាអ្នកណា។ អ្នកជាអ្នកបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ»។ ២៥ តែលោកយេស៊ូស្តីបន្ទោសវា ដោយពោលថា៖ «ស្ងៀមទៅ! ហើយចេញពីគាត់!»។ ២៦ រួចវិញ្ញាណអសោចបានចេញពីបុរសនោះ ក្រោយពីបានស្រែកអស់សំឡេងហើយធ្វើឲ្យគាត់ដួលប្រកាច់។ ២៧ មនុស្សទាំងឡាយនឹកស្ងើចក្នុងចិត្តដល់ម្ល៉េះ បានជាពួកគេចាប់ផ្ដើមនិយាយគ្នាថា៖ «តើនេះជាអ្វីទៅ? នេះជាសេចក្ដីបង្រៀនថ្មី! លោកមានអំណាចអាចបង្គាប់ទាំងវិញ្ញាណអសោច ហើយពួកវាក៏ស្ដាប់តាមលោកដែរ»។ ២៨ ដូច្នេះ ដំណឹងអំពីលោកបានចាប់ផ្ដើមឮសុសសាយទូទាំងស្រុកកាលីឡេភ្លាម។
២៩ ភ្លាមៗនោះ លោកនិងពួកគាត់បានចេញពីសាលាប្រជុំ រួចចូលផ្ទះរបស់ស៊ីម៉ូននិងអនទ្រេជាមួយនឹងយ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។ ៣០ ពេលនោះ ម្ដាយក្មេករបស់ស៊ីម៉ូនកំពុងសម្រាន្តលើគ្រែដោយសារឈឺគ្រុនក្ដៅ។ ពួកគាត់បានជម្រាបលោកភ្លាមអំពីគាត់។ ៣១ លោកបានដើរទៅជិត ហើយចាប់ដៃគាត់ឲ្យងើបឡើង។ គ្រុននោះក៏បាត់ទៅ រួចគាត់ចាប់ផ្ដើមធ្វើអាហារជូនលោកនិងពួកគាត់។
៣២ លុះពេលល្ងាចមកដល់ ក្រោយថ្ងៃលិច មនុស្សចាប់ផ្ដើមនាំអស់អ្នកដែលឈឺ និងអ្នកដែលមានវិញ្ញាណកំណាច* ចូល ឲ្យមកជួបលោក ៣៣ អ្នកនៅក្រុងនោះទាំងអស់ បានមកមូលគ្នានៅមាត់ទ្វារផ្ទះតែម្ដង។ ៣៤ ដូច្នេះ លោកបានធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនដែលមានជំងឺផ្សេងៗ បានជាសះស្បើយ ហើយក៏បានបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចជាច្រើនចេញដែរ តែលោកមិនឲ្យវិញ្ញាណកំណាចទាំងនោះនិយាយទេ ពីព្រោះពួកវាដឹងថាលោកគឺជាគ្រិស្ត។
៣៥ រួចពេលព្រលឹមស្រាងៗ កាលមេឃងងឹតនៅឡើយ លោកបានភ្ញាក់ពីសម្រាន្ត ហើយចេញទៅរកកន្លែងមួយឆ្ងាយពីគេ នៅទីនោះលោកចាប់ផ្ដើមអធិដ្ឋាន។ ៣៦ ក៏ប៉ុន្តែស៊ីម៉ូននិងអ្នកដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ បានតាមរកលោក ៣៧ លុះរកឃើញហើយ ពួកគាត់ប្រាប់លោកថា៖ «មនុស្សទាំងអស់កំពុងរកលោក»។ ៣៨ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរយើងទៅកន្លែងផ្សេងវិញ ទៅឃុំនៅជិតៗនេះ ដើម្បីខ្ញុំអាចផ្សព្វផ្សាយនៅទីនោះដែរ ពីព្រោះនេះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំបានមក»។ ៣៩ រួចលោកបានទៅផ្សព្វផ្សាយក្នុងសាលាប្រជុំពេញស្រុកកាលីឡេទាំងមូល ថែមទាំងបានបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចទៀតផង។
៤០ មានបុរសកើតជំងឺឃ្លង់ម្នាក់មករកលោក ហើយលុតជង្គង់អង្វរថា៖ «បើលោកចង់ធ្វើឲ្យខ្ញុំជាស្អាត លោកអាចធ្វើបាន»។ ៤១ ឃើញដូច្នេះ លោកមានចិត្តក្ដួលអាណិត រួចលូកដៃទៅពាល់គាត់ដោយពោលថា៖ «ខ្ញុំចង់ធ្វើឲ្យអ្នកជាស្អាតមែន។ សូមឲ្យជាស្អាតចុះ»។ ៤២ រំពេចនោះ ជំងឺឃ្លង់បានបាត់ពីខ្លួនគាត់ទៅ ហើយគាត់បានជាស្អាត។ ៤៣ រួចលោកបានបង្គាប់គាត់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ ហើយប្រាប់ឲ្យគាត់ចេញទៅភ្លាម ៤៤ ដោយពោលថា៖ «កុំប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះ តែដោយសារអ្នកបានជាស្អាត ចូរទៅបង្ហាញខ្លួនអ្នកដល់ពួកសង្ឃ ថែមទាំងជូនអ្វីដែលម៉ូសេបានបង្គាប់ ដើម្បីឲ្យពួកគាត់ធ្វើជាសាក្សី»។ ៤៥ ប៉ុន្តែក្រោយពីគាត់បានចេញទៅ គាត់ចាប់ផ្ដើមប្រកាសឲ្យមនុស្សឮសុសសាយនៅទីជិតឆ្ងាយអំពីរឿងនោះ រហូតដល់លោកយេស៊ូមិនអាចចូលក្នុងក្រុងមួយដោយឥតលាក់លៀមទៀតឡើយ តែលោកត្រូវនៅខាងក្រៅ នាកន្លែងឆ្ងាយពីគេវិញ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ មនុស្សនៅតែមករកលោកពីគ្រប់ទិសទី។
២ ក៏ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក លោកបានចូលក្រុងកាពើណិមម្ដងទៀត ហើយមនុស្សបានឮថាលោកនៅផ្ទះ។ ២ ម្ល៉ោះហើយ មនុស្សជាច្រើនបានផ្ដុំគ្នានៅទីនោះ រហូតដល់គ្មានកន្លែងសល់ទេ សូម្បីតែនៅមាត់ទ្វារផ្ទះក៏ដោយ ហើយលោកចាប់ផ្ដើមប្រាប់ពួកគេអំពីដំណឹងល្អ។ ៣ រួចមានបុរសបួននាក់សែងមនុស្សស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងម្នាក់មករកលោក។ ៤ ប៉ុន្តែដោយសារមានមនុស្សច្រើនកកកុញ ពួកគេមិនអាចនាំបុរសនោះចូលទៅជិតលោកយេស៊ូឡើយ ដូច្នេះពួកគេបើកដំបូលត្រង់កន្លែងដែលលោកនៅ រួចចោះប្រឡោះមួយ ហើយសម្រូតគ្រែស្នែងដែលមានមនុស្សស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងដេក ចុះតាមប្រឡោះនោះ។ ៥ ពេលដែលលោកយេស៊ូឃើញជំនឿរបស់ពួកគេ លោកមានប្រសាសន៍ទៅបុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងនោះថា៖ «កូនអើយ! ការខុសឆ្គងរបស់អ្នកបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យហើយ»។ ៦ នៅទីនោះមានអ្នកខ្លះជាអ្នកជំនាញខាងច្បាប់កំពុងអង្គុយរិះគិតក្នុងចិត្តថា៖ ៧ «ហេតុអ្វីបុរសនេះនិយាយដូច្នេះ? គាត់កំពុងនិយាយប្រមាថព្រះ។ តើអ្នកណាអាចអភ័យទោសចំពោះភាពខុសឆ្គងបាន ក្រៅពីព្រះ?»។ ៨ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូបានជ្រាបភ្លាមអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងរិះគិត។ ម្ល៉ោះហើយ លោកសួរពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាកំពុងរិះគិតក្នុងចិត្តដូច្នេះ? ៩ តើមួយណាស្រួលជាង? និយាយទៅកាន់អ្នកស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងនោះថា៖ ‹ការខុសឆ្គងរបស់អ្នកបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យហើយ› ឬនិយាយថា៖ ‹ចូរងើបឡើង យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នក ហើយដើរទៅចុះ›។ ១០ តែដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា កូនមនុស្សមានអំណាចអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គងនៅផែនដី» នោះលោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់មនុស្សស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងនោះថា៖ ១១ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថា ចូរងើបឡើង យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នក ហើយទៅផ្ទះអ្នកចុះ»។ ១២ រំពេចនោះ គាត់បានងើបឡើង ហើយយកគ្រែស្នែង ដើរកាត់មុខគេទាំងអស់គ្នាភ្លាម ធ្វើឲ្យពួកគេនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តក្រៃលែង ហើយសរសើរតម្កើងព្រះ ដោយនិយាយថា៖ «យើងមិនដែលឃើញអ្វីដូច្នេះឡើយ»។
១៣ លោកបានចេញទៅឆ្នេរសមុទ្រម្ដងទៀត រួចបណ្ដាជនបានមករកលោកហូរហែ ហើយលោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេ។ ១៤ ប៉ុន្តែ កាលដែលលោកកំពុងដើរហួសពីនោះ លោកក្រឡេកឃើញលេវីជាកូនអាល់ផៀស កំពុងអង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំចុះ»* រួចគាត់បានក្រោកឡើងតាមលោកទៅ។ ១៥ ក្រោយមក ពេលដែលលោកកំពុងអង្គុយពិសាអាហារក្នុងផ្ទះរបស់លេវី នោះអ្នកយកពន្ធនិងអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងជាច្រើននាក់បានមករួមតុជាមួយនឹងលោកយេស៊ូនិងអ្នកកាន់តាមលោក ហើយពួកគេច្រើននាក់បានក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោក។ ១៦ ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ពីក្រុមផារិស៊ី* ឃើញថា លោកពិសាជាមួយនឹងអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងនិងអ្នកយកពន្ធនោះ ពួកគេសួរអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «តើគាត់ក៏បរិភោគជាមួយនឹងអ្នកយកពន្ធនិងអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែរឬ?»។ ១៧ ពេលឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «អ្នកដែលមានសុខភាពមាំមួនមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យឡើយ តែអ្នកដែលឈឺទើបត្រូវការគ្រូពេទ្យ។ ខ្ញុំមិនបានមកដើម្បីហៅមនុស្សសុចរិតឡើយ តែបានមកដើម្បីហៅអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងវិញ»។
១៨ ចំណែកឯអ្នកកាន់តាមយ៉ូហាននិងអ្នកកាន់តាមពួកផារិស៊ី ពួកគេមានទម្លាប់តមអាហារ។ ដូច្នេះពួកគេបានមកសួរលោកថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកកាន់តាមយ៉ូហាននិងអ្នកកាន់តាមពួកផារិស៊ី មានទម្លាប់តមអាហារ តែអ្នកកាន់តាមលោកមិនតមអាហារដូច្នេះ?»។ ១៩ រួចលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ដរាបណាដែលកូនកំលោះនៅជាមួយមិត្តភក្ដិ នោះពួកគេមិនអាចតមអាហារបានឡើយ មែនទេ? ដរាបណាពួកគេមានកូនកំលោះនៅជាមួយ ពួកគេមិនអាចតមអាហារបានទេ។ ២០ ក៏ប៉ុន្តែ នឹងមានគ្រាមកដល់ ពេលដែលកូនកំលោះនឹងត្រូវគេពង្រាត់ចេញពីមិត្តភក្ដិ ហើយនៅថ្ងៃនោះពួកគេនឹងតមអាហារវិញ។ ២១ គ្មានអ្នកណាយកក្រណាត់ថ្មីមកប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់ឡើយ ពីព្រោះបើអ្នកណាធ្វើដូច្នេះ ក្រណាត់ថ្មីនោះនឹងរួញ ធ្វើឲ្យសម្លៀកបំពាក់ចាស់រហែកខ្លាំងជាងមុនទៅទៀត។ ២២ ម្យ៉ាងទៀត ក៏គ្មានអ្នកណាយកស្រាថ្មីច្រកថង់ស្បែកចាស់ដែរ ពីព្រោះបើធ្វើដូច្នេះ ស្រាថ្មីនោះនឹងធ្វើឲ្យថង់ស្បែកចាស់ធ្លាយ ហើយគាត់នឹងខូចខាត ទាំងស្រាទាំងថង់ស្បែក។ ប៉ុន្តែគេច្រកស្រាថ្មីក្នុងថង់ស្បែកថ្មីវិញ»។
២៣ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក លោកកំពុងដើរកាត់វាលស្រូវសាលី ហើយពួកអ្នកកាន់តាមលោកដើរបណ្ដើរ កាច់កួរស្រូវបណ្ដើរ។ ២៤ ម្ល៉ោះហើយ ពួកផារិស៊ីសួរលោកថា៖ «មើល! ហេតុអ្វីពួកគេកំពុងធ្វើអ្វីដែលគេគ្មានច្បាប់ធ្វើនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកដូច្នេះ?»។ ២៥ តែលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់អានទេ អំពីអ្វីដែលដាវីឌបានធ្វើ ពេលគាត់និងបុរសទាំងប៉ុន្មានដែលនៅជាមួយនឹងគាត់អស់ស្បៀងអាហារ ហើយក៏ឃ្លាននោះ? ២៦ តើអ្នកមិនធ្លាប់អានក្នុងកំណត់ហេតុអំពីសម្ដេចសង្ឃអាប៊ីយ៉ាថារ ដែលថាដាវីឌបានចូលក្នុងកន្លែងគោរពបូជារបស់ព្រះ ហើយបរិភោគនំប៉័ងដែលបានត្រូវដាក់តាំងជាគ្រឿងបូជា ដែលគ្មានអ្នកណាមានច្បាប់បរិភោគទេ ក្រៅពីពួកសង្ឃ រួចគាត់ក៏ឲ្យដល់ពួកបុរសដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ទៀតផង?»។ ២៧ ម្ល៉ោះហើយ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេតទៅទៀតថា៖ «ថ្ងៃឈប់សម្រាកបានត្រូវបង្កើតជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្ស មិនមែនមនុស្សបានត្រូវបង្កើតជាប្រយោជន៍ដល់ថ្ងៃឈប់សម្រាកទេ។ ២៨ ដូច្នេះ កូនមនុស្សជាម្ចាស់សូម្បីតែលើថ្ងៃឈប់សម្រាក»។
៣ ម្ដងទៀត លោកបានចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំមួយ ហើយនៅទីនោះមានបុរសម្នាក់ដែលស្វិតដៃម្ខាង។ ២ ដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីចាំសង្កេតមើលថាតើលោកធ្វើឲ្យបុរសនោះជាសះស្បើយនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកឬទេ ដើម្បីឲ្យពួកគេមានហេតុចោទប្រកាន់លោក។ ៣ លោកមានប្រសាសន៍ទៅបុរសស្វិតដៃនោះថា៖ «ចូរក្រោកឡើង ហើយមកឈរនៅចំកណ្ដាល»។ ៤ បន្ទាប់មក លោកសួរពួកគេថា៖ «នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក តើមានច្បាប់ធ្វើអំពើល្អឬអំពើអាក្រក់? តើមានច្បាប់សង្គ្រោះឬសម្លាប់ជីវិត?»។* តែពួកគេនៅស្ងៀម។ ៥ បន្ទាប់ពីបានមើលមុខពួកគេទាំងទាស់ចិត្ត ថែមទាំងខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារចិត្តគេស្ពឹក នោះលោកក៏ប្រាប់បុរសស្វិតដៃថា៖ «ចូរលាដៃអ្នកទៅ»។ គាត់បានលាដៃ ហើយដៃរបស់គាត់បានជាឡើងវិញ។ ៦ ឃើញដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីចេញទៅភ្លាមៗ ហើយចាប់ផ្ដើមប្រឹក្សាជាមួយនឹងបក្សពួករបស់ហេរ៉ូឌ ដើម្បីរកវិធីសម្លាប់លោក។
៧ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូនិងពួកអ្នកកាន់តាមលោកបានចេញពីទីនោះទៅឆ្នេរសមុទ្រវិញ ហើយមានមនុស្សមួយក្រុមយ៉ាងធំមកពីស្រុកកាលីឡេនិងតំបន់យូឌាបានទៅតាមលោកដែរ។ ៨ ក្រោយពីបានឮអំពីការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មានដែលលោកកំពុងធ្វើ សូម្បីតែមនុស្សមួយក្រុមយ៉ាងធំមកពីក្រុងយេរូសាឡិម ពីស្រុកអ៊ីឌុំមេ ពីខាងនាយទន្លេយ៉ូដាន់ ព្រមទាំងពីតំបន់ទីរ៉ុសនិងស៊ីដូនក៏បានមករកលោកដែរ។ ៩ លោកបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមឲ្យត្រៀមទូកមួយទុកសម្រាប់លោក ដើម្បីកុំឲ្យបណ្ដាជនចោមរោមលោក ១០ ពីព្រោះលោកបានធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនជាសះស្បើយ ហេតុនេះអស់អ្នកដែលកំពុងឈឺចាប់ដោយសារជំងឺផ្សេងៗ បានប្រជ្រៀតគ្នាដើម្បីពាល់លោក។ ១១ សូម្បីតែពួកវិញ្ញាណ* អសោច ពេលវាបានឃើញលោក ក៏ក្រាបពីមុខលោកហើយស្រែកថា៖ «លោកជាបុត្ររបស់ព្រះ»។ ១២ ប៉ុន្តែលោកបង្គាប់ពួកវាយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ជាច្រើនដង មិនឲ្យប្រាប់គេថាលោកជាអ្នកណាឡើយ។
១៣ ក្រោយមក លោកឡើងលើភ្នំមួយ រួចហៅអស់អ្នកដែលលោកជ្រើសរើស ហើយពួកគាត់បានទៅតាមលោក។ ១៤ រួចមក លោកបានជ្រើសរើសបុរសដប់ពីរនាក់ ដែលលោកហៅថា«សាវ័ក»* ដើម្បីឲ្យពួកគាត់នៅជាប់ជាមួយនឹងលោក ហើយដើម្បីចាត់ពួកគាត់ឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយ ១៥ ថែមទាំងមានអំណាចបណ្ដេញពួកវិញ្ញាណកំណាចទៀតផង។
១៦ ចំណែកបុរសដប់ពីរនាក់ដែលលោកបានជ្រើសរើស រួមមាន៖ ស៊ីម៉ូន ដែលលោកបានដាក់ឈ្មោះមួយទៀតថាពេត្រុស* ១៧ ហើយមានយ៉ាកុបជាកូនរបស់សេបេដេ និងយ៉ូហានជាប្អូនរបស់យ៉ាកុប (លោកក៏បានដាក់ឈ្មោះពីរនាក់នោះថាបោណាគើស ដែលមានន័យថាកូនផ្គរលាន់) ១៨ ហើយក៏មានអនទ្រេ ភីលីព បាថូឡូម៉េ ម៉ាថាយ ថូម៉ាស់ យ៉ាកុបជាកូនអាល់ផៀស ថាដេ និងស៊ីម៉ូនកាណានាន* ១៩ ព្រមទាំងយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុត (ដែលក្រោយមកបានក្បត់លោក)។
ក្រោយមក លោកចូលក្នុងផ្ទះមួយ។ ២០ រួចមកមានមនុស្សជាច្រើនមូលគ្នាមករកលោកម្ដងទៀត រហូតដល់លោកនិងពួកអ្នកកាន់តាមមិនអាចបរិភោគអាហារបាន។ ២១ ប៉ុន្តែពេលដែលញាតិសន្ដានរបស់លោកឮអំពីនោះ ពួកគេចេញទៅក្នុងបំណងចាប់យកលោក ពីព្រោះពួកគេបាននិយាយថា៖ «គាត់វង្វេងស្មារតីហើយ»។ ២២ ម្យ៉ាងទៀត ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ដែលបានមកពីក្រុងយេរូសាឡិមបាននិយាយថា៖ «អ្នកនេះមានបេលសេប៊ូល* ចូល ហើយក៏ដេញពួកវិញ្ញាណកំណាចដោយអំណាចរបស់អ្នកគ្រប់គ្រងវិញ្ញាណកំណាច»។ ២៣ ម្ល៉ោះហើយ ក្រោយពីលោកបានហៅពួកគេមក លោកចាប់ផ្ដើមមានប្រសាសន៍ដោយប្រើឧទាហរណ៍ថា៖ «តើសាថាន* អាចដេញសាថានដូចម្ដេចបាន? ២៤ ប្រសិនបើរាជាណាចក្រណាមួយបែកបាក់ទាស់ប្រឆាំងគ្នា រាជាណាចក្រនោះមិនអាចនៅស្ថិតស្ថេរបានទេ ២៥ ហើយបើក្រុមគ្រួសារមួយបែកបាក់ទាស់ប្រឆាំងគ្នា ក្រុមគ្រួសារនោះនឹងរលាយទៅ។ ២៦ ដូចគ្នាដែរ បើសាថានកំពុងទាស់ប្រឆាំងខ្លួនឯង ហើយបែកបាក់គ្នានោះ សាថានមិនអាចនៅស្ថិតស្ថេរបានទេ តែកំពុងរកកល់វិនាសវិញ។ ២៧ តាមពិត គ្មានអ្នកណាអាចចូលក្នុងផ្ទះរបស់បុរសខ្លាំងពូកែម្នាក់ ហើយប្លន់ទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់គាត់បានទេ លុះត្រាតែអ្នកនោះចងបុរសខ្លាំងពូកែនោះជាមុនសិន ទើបអាចប្លន់ផ្ទះរបស់គាត់បាន។ ២៨ ខ្ញុំប្រាប់ការពិតដល់អ្នករាល់គ្នាថា ទោះជាមនុស្សធ្វើខុសអ្វី ឬពោលពាក្យប្រមាថអ្វីក៏ដោយ នោះនឹងត្រូវអភ័យទោសឲ្យ។ ២៩ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលពោលពាក្យប្រមាថសកម្មពល* របស់ព្រះ ព្រះនឹងមិនអភ័យទោសឲ្យអ្នកនោះឡើយ តែការខុសឆ្គងនោះនៅជាប់ជារៀងរហូត»។ ៣០ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ ពីព្រោះពួកគេបាននិយាយថា៖ «អ្នកនេះមានវិញ្ញាណអសោចចូល»។
៣១ ក្រោយមក ម្ដាយនិងប្អូនៗរបស់លោកបានមកដល់ ហើយឈរនៅខាងក្រៅ។ រួចមក ពួកគាត់បានចាត់គេឲ្យចូលទៅហៅលោក។ ៣២ ប៉ុន្តែមានមនុស្សមួយក្រុមកំពុងអង្គុយនៅជុំវិញលោក ហើយមនុស្សម្នាក់ពីចំណោមពួកគេបានជម្រាបលោកថា៖ «មើល! ម្ដាយនិងប្អូនប្រុសៗរបស់លោកនៅខាងក្រៅ កំពុងរកជួបលោក»។ ៣៣ ប៉ុន្តែលោកឆ្លើយទៅពួកគេថា៖ «តើអ្នកណាជាម្ដាយនិងជាប្អូនៗរបស់ខ្ញុំ?»។ ៣៤ ក្រោយពីបានមើលអ្នកដែលកំពុងអង្គុយជុំវិញ នោះលោកពោលថា៖ «នុ៎ះន៏! ម្ដាយរបស់ខ្ញុំ និងប្អូនប្រុសៗរបស់ខ្ញុំ។ ៣៥ អ្នកណាដែលធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ អ្នកនោះហើយជាប្អូនប្រុស ប្អូនស្រី និងម្ដាយរបស់ខ្ញុំ»។
៤ រួចលោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀននៅឆ្នេរសមុទ្រម្ដងទៀត។ ពេលនោះ មនុស្សសន្ធឹកបានមូលគ្នាមកជិតលោក រហូតដល់លោកត្រូវចុះទៅអង្គុយក្នុងទូកមួយ ហើយចេញពីច្រាំងបន្ដិច តែបណ្ដាជនបាននៅលើមាត់ច្រាំងវិញ។ ២ ម្ល៉ោះហើយ លោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀនសេចក្ដីពិតជាច្រើន ដោយប្រើឧទាហរណ៍ ក្នុងការបង្រៀនពួកគេដោយពោលថា៖ ៣ «ចូរស្ដាប់ចុះ។ មើល! បុរសម្នាក់បានចេញទៅសាបព្រោះ។ ៤ ពេលដែលគាត់កំពុងសាបព្រោះ នោះគ្រាប់ពូជខ្លះបានធ្លាក់តាមផ្លូវ ហើយមានសត្វស្លាបមកចឹកស៊ីអស់ទៅ។ ៥ គ្រាប់ពូជខ្លះទៀតបានធ្លាក់លើកន្លែងមានផ្ទាំងថ្ម មិនសូវមានដី រួចក៏ដុះចេញផុតពីដីភ្លាមៗ ដោយសារដីនោះរាក់។ ៦ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលថ្ងៃរះឡើង វាបានស្លោកទៅ ហើយដោយសារឫសចាក់មិនជ្រៅ វាបានក្រៀមស្វិត។ ៧ ឯគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតបានធ្លាក់នៅលើដីដែលមានដើមបន្លា រួចដើមបន្លាក៏ដុះឡើងគ្របជិតគ្រាប់ពូជនោះ ហើយវាមិនបង្កើតផលឡើយ។ ៨ ប៉ុន្តែគ្រាប់ពូជខ្លះបានធ្លាក់លើដីល្អ ហើយបានដុះឡើងបង្កើតផល មួយជាសាមសិប មួយជាហុកសិប និងមួយជាមួយរយ»។ ៩ ដូច្នេះ លោកពោលបន្ថែមថា៖ «អ្នកណាដែលមានត្រចៀកអាចស្ដាប់ឮ ចូរស្ដាប់ចុះ»។
១០ ពេលដែលលោកនៅដាច់ពីគេ នោះអ្នកដែលនៅជាមួយនឹងសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់ ហើយនៅជុំវិញលោកចាប់ផ្ដើមសួរអំពីឧទាហរណ៍ទាំងនោះ។ ១១ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ព្រះបានជួយឲ្យអ្នករាល់គ្នាយល់អាថ៌កំបាំងដ៏ពិសិដ្ឋអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកក្រៅវិញ អ្វីៗដែលពួកគេឮត្រឹមតែជាឧទាហរណ៍ប៉ុណ្ណោះ ១២ ដើម្បីកាលណាមើល ពួកគេនឹងមើលមិនឃើញ ហើយឮ តែមិនអាចយល់អត្ថន័យ ហើយមិនអាចវិលមកវិញ ឲ្យព្រះអភ័យទោសពួកគេឡើយ»។ ១៣ លោកមានប្រសាសន៍តទៅទៀតថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនយល់ឧទាហរណ៍នេះ ដូច្នេះធ្វើដូចម្ដេចឲ្យយល់ឧទាហរណ៍ឯទៀតបាន?
១៤ «អ្វីដែលបុរសនោះសាបព្រោះគឺជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ១៥ ដូច្នេះមនុស្សដែលប្រៀបដូចជាផ្លូវនោះ គឺជាអ្នកដែលបានត្រូវបណ្ដាំរបស់ព្រះសាបព្រោះក្នុងពួកគេ តែកាលបានឮបណ្ដាំព្រះភ្លាម សាថាន* មកឆក់យកបណ្ដាំដែលបានត្រូវសាបព្រោះនោះទៅ។ ១៦ ចំណែកមនុស្សដែលប្រៀបដូចជាផ្ទាំងថ្ម កាលដែលឮបណ្ដាំរបស់ព្រះភ្លាម ពួកគេក៏ទទួលបណ្ដាំនោះដោយអំណរ។ ១៧ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ បណ្ដាំរបស់ព្រះគ្មានឫសក្នុងពួកគេឡើយ។ តែពួកគេនៅជាប់បានមួយរយៈ រួចពេលកើតមានទុក្ខលំបាកឬការបៀតបៀនដោយសារបណ្ដាំរបស់ព្រះភ្លាម នោះពួកគេជំពប់ដួល។* ១៨ មនុស្សខ្លះទៀតគឺប្រៀបដូចជាដីដែលមានដើមបន្លា នោះសំដៅទៅអ្នកដែលបានឮបណ្ដាំរបស់ព្រះ ១៩ ប៉ុន្តែការខ្វល់ខ្វាយអំពីជីវភាពនៅសម័យ* នេះ និងការល្បួងនៃទ្រព្យសម្បត្ដិ និងចិត្តប្រាថ្នាឲ្យបានអ្វីៗផ្សេងទៀតក៏ចូលមកគ្របបាំងបណ្ដាំរបស់ព្រះជិត មិនឲ្យបង្កើតផលឡើយ។ ២០ មនុស្សដែលប្រៀបដូចជាដីល្អ គឺជាអ្នកដែលស្ដាប់បណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយទទួលដោយអំណរ រួចបង្កើតផលមួយជាសាមសិប មួយជាហុកសិប និងមួយជាមួយរយ»។
២១ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេតទៅទៀតថា៖ «គេមិនដែលយកចង្កៀងមកដើម្បីដាក់ក្រោមប្រដាប់វាល់ស្រូវ ឬក្រោមគ្រែឡើយ មែនទេ? គេយកមកដើម្បីដាក់លើជើងចង្កៀងវិញ ២២ ព្រោះថា គេមិនដែលលាក់អ្វីមួយ លើកលែងតែមានបំណងបង្ហាញឲ្យឃើញក្រោយមក ហើយគេមិនដែលបិទបាំងអ្វីយ៉ាងជិតល្អ លើកលែងតែមានបំណងបើកបង្ហាញក្រោយមក។ ២៣ អ្នកណាដែលមានត្រចៀកអាចស្ដាប់ឮ ចូរស្ដាប់ចុះ»។
២៤ លោកមានប្រសាសន៍ថែមទៀតថា៖ «ចូរយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្វីដែលអ្នកកំពុងឮ។ អ្នកវាល់ប៉ុណ្ណា អ្នកនឹងទទួលប៉ុណ្ណឹង គឺអ្នកនឹងទទួលថែមទៀតផង ២៥ ដោយហេតុថា អ្នកណាដែលមាន នឹងទទួលថែមទៀត តែអ្នកណាដែលគ្មាន សូម្បីតែអ្វីដែលអ្នកនោះមានក៏នឹងត្រូវដកហូតផង»។
២៦ លោកមានប្រសាសន៍បន្ថែមថា៖ «រាជាណាចក្ររបស់ព្រះគឺដូចតទៅនេះ៖ គឺដូចពេលបុរសម្នាក់សាបព្រោះគ្រាប់ពូជលើដី ២៧ រួចពេលយប់គាត់ដេក ហើយពេលថ្ងៃគាត់ក្រោកឡើង ចំណែកគ្រាប់ពូជវិញ វាចេញពន្លកហើយធំឡើង តែគាត់មិនដឹងថាវាដុះតាមរបៀបណាឡើយ។ ២៨ បន្ដិចម្ដងៗ ដីបង្កើតផលដោយឯកឯង មុនដំបូងចេញទង រួចមកមានកួរ ហើយទីបំផុតមានគ្រាប់។ ២៩ កាលស្រូវទុំហើយ គាត់ទាញកណ្ដៀវមកច្រូត ពីព្រោះរដូវចម្រូតបានមកដល់ហើយ»។
៣០ រួចលោកពោលតទៅទៀតថា៖ «តើយើងអាចប្រដូចរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទៅនឹងអ្វី? ហើយតើយើងអាចប្រើឧទាហរណ៍អ្វី ដើម្បីពណ៌នាអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ? ៣១ គឺប្រៀបដូចជាគ្រាប់មូស្ដាត។* កាលគេដាំក្នុងដី គ្រាប់នោះជាគ្រាប់តូចបំផុតលើផែនដី។ ៣២ តែក្រោយពីបានត្រូវដាំហើយ គ្រាប់នោះដុះឡើងធំជាងដំណាំទាំងអស់ ហើយបែកមែកធំៗ រហូតដល់សត្វស្លាបនៅលើមេឃអាចជ្រកអាស្រ័យក្នុងម្លប់ដើមនោះបាន»។
៣៣ ដោយប្រើឧទាហរណ៍ជាច្រើនបែបនោះ លោកធ្លាប់តែមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកគេអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ តាមតែពួកគេអាចយល់បាន។ ៣៤ លោកមិនដែលមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេដោយមិនប្រើឧទាហរណ៍ឡើយ។ ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកកាន់តាមលោកវិញ លោកធ្លាប់តែពន្យល់អ្វីៗទាំងអស់ដោយឡែកពីគេ។
៣៥ កាលយប់ហើយនៅថ្ងៃនោះ លោកមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ចូរយើងឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង»។ ៣៦ ម្ល៉ោះហើយ ក្រោយពីបានឲ្យបណ្ដាជនត្រឡប់ទៅវិញនោះ ពួកគាត់និងលោកបានចូលក្នុងទូករួចចេញដំណើរទៅតែម្ដង ហើយមានទូកឯទៀតនៅទីនោះដែរ។ ៣៧ ក្រោយមក មានខ្យល់ព្យុះដ៏ខ្លាំងមួយ ហើយរលកបានបក់បោកវាយផ្ទប់ទូកនោះ រហូតដល់ទឹកចូលជិតពេញ។ ៣៨ ប៉ុន្តែលោកកំពុងសម្រាន្តលក់លើខ្នើយនៅកន្សៃទូក។ ដូច្នេះពួកគាត់បានដាស់លោក ហើយសួរថា៖ «លោកគ្រូ! តើលោកមិនខ្វល់ថាយើងជិតវិនាសហើយទេឬ?»។ ៣៩ ឮដូច្នេះ លោកងើបឡើង ហើយស្តីបន្ទោសខ្យល់ ថែមទាំងស្រដីទៅសមុទ្រថា៖ «ចូរស្ងៀមទៅ!»។ រួចខ្យល់ក៏ស្ងប់ ហើយក៏កើតមានសភាពស្ងប់ស្ងាត់ក្រៃលែង។ ៤០ ម្ល៉ោះហើយ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាខ្លាចដូច្នេះ? តើអ្នកនៅតែមិនទាន់មានជំនឿទេឬ?»។ ៤១ ប៉ុន្តែពួកគាត់នឹកស្ញប់ស្ញែងក្នុងចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានសួរគ្នាថា៖ «តើលោកនេះពិតជាអ្នកណា? សូម្បីតែខ្យល់និងសមុទ្រក៏ស្ដាប់បង្គាប់លោកដែរ»។
៥ ក្រោយមក លោកនិងពួកគាត់បានទៅដល់ត្រើយម្ខាង នៅជិតក្រុងហ្គេរ៉ាសា។ ២ ពេលលោកចេញពីទូកភ្លាម បុរសម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណ* អសោចចូល បានចេញពីទីបញ្ចុះសពមកជួបលោក។ ៣ បុរសនោះធ្លាប់ស្នាក់នៅទីបញ្ចុះសព ហើយមកដល់ពេលនោះ គ្មានអ្នកណាសោះដែលអាចចងគាត់បាន សូម្បីតែដាក់ច្រវាក់ក៏មិនជាប់ដែរ ៤ ពីព្រោះធ្លាប់មានគេដាក់ខ្នោះនិងដាក់ច្រវាក់ច្រើនដង ប៉ុន្តែគាត់តែងតែផ្ដាច់ច្រវាក់និងបំបាក់ខ្នោះទាំងនោះ ហើយគ្មានអ្នកណាមានកម្លាំងល្មមនឹងចាប់សង្កត់គាត់បានឡើយ។ ៥ គាត់ចេះតែស្រែកទាំងយប់ទាំងថ្ងៃតាមទីបញ្ចុះសពនិងតាមភ្នំ ហើយយកថ្មមកឆូតសាច់ខ្លួនឯងទៀតផង។ ៦ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលក្រឡេកឃើញលោកយេស៊ូពីចម្ងាយ គាត់រត់ទៅលំឱនកាយពីមុខលោក ៧ ហើយក្រោយពីបានស្រែកយ៉ាងខ្លាំងមក គាត់និយាយថា៖ «លោកយេស៊ូជាបុត្ររបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត! តើលោកមករំខានខ្ញុំធ្វើអ្វី? លោកត្រូវស្បថនៅមុខព្រះថា លោកនឹងមិនធ្វើទារុណកម្មខ្ញុំឡើយ»។ ៨ នេះដោយសារលោកបានបង្គាប់វាថា៖ «វិញ្ញាណអសោច! ចូរចេញពីបុរសនោះទៅ»។ ៩ រួចលោកចាប់ផ្ដើមសួរវាថា៖ «តើអ្នកឈ្មោះអ្វី?» ហើយវាឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំឈ្មោះកងពល ពីព្រោះយើងមានគ្នាច្រើន» ១០ ហើយវាបានអង្វរលោកច្រើនដង កុំឲ្យបណ្ដេញពួកវិញ្ញាណចេញពីស្រុកនោះ។
១១ នៅពេលនោះ មានជ្រូកមួយហ្វូងធំ កំពុងរកស៊ីនៅលើភ្នំ។ ១២ ដូច្នេះ ពួកវិញ្ញាណបានអង្វរលោកថា៖ «សូមបញ្ជូនយើងទៅក្នុងជ្រូកទាំងនោះ ដើម្បីយើងអាចចូលទៅក្នុងវាបាន» ១៣ ហើយលោកអនុញ្ញាតឲ្យពួកវាទៅ។ ឮដូច្នេះ ពួកវិញ្ញាណអសោចបានចេញពីបុរសនោះ ហើយចូលសត្វជ្រូក។ រួចហ្វូងជ្រូកនោះ ប្រមាណពីរពាន់ក្បាល បានបោលទៅធ្លាក់ច្រាំងចោតចូលក្នុងសមុទ្រ ហើយលង់ទឹកងាប់អស់។ ១៤ ប៉ុន្តែអ្នកដែលឃ្វាលសត្វទាំងនោះបានរត់ទៅប្រាប់មនុស្សនៅក្រុង និងនៅជនបទ រួចមនុស្សបានមកមើលឲ្យដឹងថាអ្វីបានកើតឡើង។ ១៥ ពួកគេបានមករកលោកយេស៊ូ ហើយបានឃើញបុរសដែលធ្លាប់មានពួកវិញ្ញាណកំណាចចូលកំពុងអង្គុយនៅទីនោះដោយមានសម្លៀកបំពាក់ ព្រមទាំងលែងវង្វេងស្មារតីទៀតផង គឺអ្នកនោះឯងដែលពីមុនមានពួកវិញ្ញាណកំណាចមួយកងពលចូល។ ដូច្នេះពួកគេក៏ភ័យខ្លាច។ ១៦ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកដែលបានឃើញហេតុការណ៍នោះផ្ទាល់នឹងភ្នែក បានរៀបរាប់ប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់បុរសដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូល និងអំពីសត្វជ្រូកទាំងនោះ។ ១៧ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេចាប់ផ្ដើមអង្វរលោក ឲ្យចេញពីតំបន់របស់ពួកគេទៅ។
១៨ បន្ទាប់មក ពេលដែលលោកកំពុងចូលក្នុងទូក នោះបុរសដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូលបានចាប់ផ្ដើមអង្វរសុំទៅតាមលោក។ ១៩ ក៏ប៉ុន្តែ លោកមិនឲ្យគាត់ទៅទេ តែបានប្រាប់គាត់ថា៖ «ចូរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ហើយប្រាប់ញាតិសន្ដានរបស់អ្នកអំពីអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើដើម្បីអ្នក និងអំពីរបៀបដែលលោកបានមេត្ដាចំពោះអ្នក»។ ២០ ម្ល៉ោះហើយ បុរសនោះបានចេញទៅ រួចចាប់ផ្ដើមប្រកាសនៅតំបន់ដេកាប៉ូល* អំពីអ្វីៗដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើដើម្បីគាត់ ហើយមនុស្សទាំងឡាយបាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត។
២១ ក្រោយពីលោកយេស៊ូឆ្លងត្រឡប់ទៅត្រើយម្ខាងវិញ មនុស្សមួយក្រុមធំបានមូលគ្នាមករកលោក ពេលលោកនៅឆ្នេរសមុទ្រ។ ២២ ពេលនោះយ៉ែរ៉ូស ដែលជាអ្នកទទួលខុសត្រូវមួយរូបនៃសាលាប្រជុំបានមក រួចពេលក្រឡេកឃើញលោក គាត់លំឱនកាយពីមុខលោក ២៣ ហើយបានអង្វរលោកជាច្រើនដងថា៖ «កូនស្រីរបស់ខ្ញុំឈឺធ្ងន់ណាស់។ សូមលោកអញ្ជើញមកដាក់ដៃលើនាង ដើម្បីឲ្យនាងបានជាឡើងវិញ ហើយអាចរស់បាន»។ ២៤ ឮដូច្នេះ លោកបានទៅជាមួយនឹងគាត់ ហើយមនុស្សមួយក្រុមធំបានទៅតាមដោយប្រជ្រៀតលោក។
២៥ ពេលនោះមានស្ត្រីម្នាក់ដែលមានជំងឺធ្លាក់ឈាមអស់ដប់ពីរឆ្នាំហើយ។ ២៦ ការព្យាបាលរបស់គ្រូពេទ្យជាច្រើនបាននាំឲ្យគាត់ឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង។ គាត់ក៏បានចំណាយធនធានខ្លួនអស់រលីង តែមិនបានទទួលប្រយោជន៍អ្វីសោះ ផ្ទុយទៅវិញនាំឲ្យជំងឺរបស់គាត់កាន់តែធ្ងន់។ ២៧ ពេលបានឮអ្វីដែលមនុស្សនិយាយអំពីលោកយេស៊ូហើយ គាត់ចូលពីក្រោយបណ្ដាជន រួចពាល់សម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោក ២៨ ដោយពោលថា៖ «បើខ្ញុំគ្រាន់តែពាល់សម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោក នោះខ្ញុំនឹងជា»។ ២៩ រំពេចនោះ គាត់ឈប់ធ្លាក់ឈាម ហើយមានអារម្មណ៍ថា គាត់បានជាសះស្បើយពីជំងឺដែលបានធ្វើឲ្យគាត់រងទុក្ខ។
៣០ ភ្លាមៗនោះដែរ លោកយេស៊ូដឹងក្នុងអារម្មណ៍ថា ថាមពលបានចេញពីខ្លួនលោកទៅ ហើយលោកបែរទៅរកបណ្ដាជនរួចសួរថា៖ «តើអ្នកណាបានពាល់សម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ខ្ញុំ?»។ ៣១ ប៉ុន្តែអ្នកកាន់តាមលោកនិយាយថា៖ «លោកឃើញបណ្ដាជនកំពុងប្រជ្រៀតលោក ហេតុអ្វីក៏លោកសួរថា៖ ‹តើអ្នកណាបានពាល់ខ្ញុំ?›»។ ៣២ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ លោកបានខំរកស្ត្រីដែលបានពាល់លោក។ ៣៣ រីឯស្ត្រីនោះ ដោយសារបានដឹងអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះគាត់ បានមកក្រាបនៅមុខលោកទាំងភ័យញាប់ញ័រ រួចបានជម្រាបលោកពីការពិតទាំងអស់។ ៣៤ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «កូនស្រីអើយ ជំនឿរបស់នាងបានធ្វើឲ្យនាងជាហើយ។ សូមអញ្ជើញទៅឲ្យបានសេចក្ដីសុខចុះ ហើយសូមឲ្យនាងបានជាសះស្បើយពីជំងឺដែលបានធ្វើឲ្យរងទុក្ខ»។
៣៥ ពេលដែលលោកកំពុងមានប្រសាសន៍ បុរសខ្លះបានមកពីផ្ទះរបស់អ្នកទទួលខុសត្រូវនៃសាលាប្រជុំ ហើយប្រាប់ថា៖ «កូនស្រីរបស់អ្នកស្លាប់ហើយ! មិនចាំបាច់រំខានលោកគ្រូទៀតឡើយ»។ ៣៦ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូឮអ្វីដែលពួកគេបាននិយាយ រួចមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកទទួលខុសត្រូវនៃសាលាប្រជុំថា៖ «កុំខ្លាចឡើយ ចូរអនុវត្តជំនឿប៉ុណ្ណោះ គ្រប់គ្រាន់ហើយ»។ ៣៧ លោកមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកណាទៅជាមួយនឹងលោកឡើយ ក្រៅពីពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានដែលជាប្អូនរបស់យ៉ាកុប។
៣៨ លុះក្រោយមក ពេលដែលលោកនិងពួកគាត់បានទៅដល់ផ្ទះរបស់អ្នកទទួលខុសត្រូវនៃសាលាប្រជុំ នោះលោកឃើញមានភាពជ្រួលច្របល់ ហើយមនុស្សកំពុងស្រែកទ្រហោយំ។ ៣៩ ពេលលោកចូលទៅក្នុងរួចហើយ លោកសួរពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីកំពុងជ្រួលច្របល់ហើយយំស្រែកដូច្នេះ? ក្មេងនេះមិនបានស្លាប់ទេ តែនាងកំពុងដេកលក់»។ ៤០ ឮដូច្នេះ ពួកគេចាប់ផ្ដើមសើចចំអកឲ្យលោក។ ប៉ុន្តែក្រោយពីលោកបានដេញពួកគេទាំងអស់គ្នាឲ្យចេញទៅក្រៅ លោកនាំឪពុកម្ដាយរបស់ក្មេងនោះ និងអ្នកដែលនៅជាមួយនឹងលោក ចូលទៅកន្លែងដែលក្មេងនោះនៅ។ ៤១ រួចមក លោកចាប់ដៃរបស់ក្មេងនោះ ហើយមានប្រសាសន៍ទៅនាងថា៖ «ថាលីតា គូមី» ដែលបកប្រែថា៖ «នាងអើយ! ខ្ញុំប្រាប់ថា ចូរក្រោកឡើង!»។ ៤២ ភ្លាមនោះ នាងក្រោកឡើងហើយចាប់ផ្ដើមដើរ ព្រោះនាងមានអាយុដប់ពីរឆ្នាំហើយ។ រំពេចនោះពួកគាត់ត្រេកអរហួសប្រមាណ។ ៤៣ ប៉ុន្តែលោកហាមពួកគាត់ម្ដងហើយម្ដងទៀត កុំឲ្យប្រាប់អ្នកណាអំពីរឿងនេះ ក៏បានប្រាប់ពួកគាត់ឲ្យយកអាហារមកឲ្យនាងបរិភោគ។
៦ រួចលោកចេញពីទីនោះ ចូលទៅស្រុកកំណើតរបស់លោកវិញ ហើយពួកអ្នកកាន់តាមក៏បានទៅជាមួយនឹងលោកដែរ។ ២ លុះដល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក លោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀននៅសាលាប្រជុំ ហើយមនុស្សភាគច្រើនដែលស្ដាប់លោក បានភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ហើយនិយាយថា៖ «តើបុរសនេះចេះអ្វីៗទាំងនេះពីណាមក? ហេតុអ្វីបុរសនេះបានទទួលប្រាជ្ញាបែបនេះ? ហើយហេតុអ្វីគាត់អាចធ្វើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពទាំងនេះបាន? ៣ តើបុរសនេះមិនមែនជាជាងឈើ ដែលជាកូនរបស់ម៉ារៀ និងជាបងប្រុសរបស់យ៉ាកុប យ៉ូសែប យូដាស និងស៊ីម៉ូនទេឬ? ប្អូនស្រីៗរបស់គាត់ក៏នៅជាមួយនឹងយើងដែរ មែនទេ?»។ ដូច្នេះ ពួកគេមិនព្រមជឿលើលោកឡើយ។ ៤ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «នៅគ្រប់កន្លែង គេតែងគោរពអ្នកប្រកាសទំនាយ លើកលែងតែនៅស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន នៅក្នុងចំណោមញាតិសន្ដាន និងនៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្លួន»។ ៥ ដូច្នេះលោកមិនបានធ្វើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពនៅទីនោះទេ ក្រៅពីដាក់ដៃលើមនុស្សឈឺពីរបីនាក់ឲ្យគេបានជាសះស្បើយ។ ៦ លោកបាននឹកឆ្ងល់ ដោយឃើញថាពួកគេគ្មានជំនឿ។ រួចមក លោកទៅភូមិទាំងប៉ុន្មាននៅជុំវិញនោះ ហើយបង្រៀន។
៧ លុះក្រោយមក លោកហៅសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់មក ហើយចាប់ផ្ដើមចាត់ពួកគាត់ទៅ មួយគូៗ ថែមទាំងផ្ដល់ឲ្យពួកគាត់នូវអំណាចលើពួកវិញ្ញាណ* អសោច។ ៨ ម្យ៉ាងទៀត លោកហាមពួកគាត់ មិនឲ្យយកអ្វីទៅជាមួយសោះ ក្រៅពីដំបងមួយប៉ុណ្ណោះ មិនឲ្យយកនំប៉័ង ឬថង់យាម ឬក៏យកប្រាក់* ដាក់ថង់សៀតចង្កេះ ៩ តែត្រូវពាក់ស្បែកជើងសង្រែក ហើយមិនត្រូវយកសម្លៀកបំពាក់មួយបន្លាស់ទៀត* ទៅជាមួយឡើយ។ ១០ លោកមានប្រសាសន៍តទៅទៀតថា៖ «ពេលណាអ្នកចូលក្នុងផ្ទះណាមួយ ចូរនៅទីនោះរហូតដល់អ្នកចេញពីតំបន់នោះ ១១ ហើយកាលណាមនុស្សនៅតំបន់ណាមួយមិនព្រមទទួលស្វាគមន៍ឬស្ដាប់អ្នករាល់គ្នា នោះពេលដែលអ្នកចេញពីតំបន់ពួកគេ ចូររលាស់ដីពីជើងអ្នកចេញទុកជាភ័ស្តុតាងថា ពួកគេមានកំហុស»។ ១២ ដូច្នេះពួកគាត់បានចេញទៅផ្សព្វផ្សាយ ដើម្បីឲ្យមនុស្សប្រែចិត្ត។ ១៣ ពួកគាត់ក៏បានបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចជាច្រើន ថែមទាំងលាបប្រេងឲ្យមនុស្សជាច្រើននាក់ដែលឈឺ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយ។
១៤ លុះក្រោយមក រឿងទាំងនេះបានឮដល់ស្តេច* ហេរ៉ូឌ ព្រោះឈ្មោះលោកយេស៊ូចាប់ផ្ដើមល្បីសុសសាយ ហើយមនុស្សកំពុងនិយាយថា៖ «យ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹក* ឲ្យគេ បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញហើយ ហេតុនេះលោកអាចធ្វើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពទាំងនេះបាន»។ ១៥ ប៉ុន្តែ អ្នកឯទៀតបាននិយាយថា៖ «លោកគឺអេលីយ៉ា» រីឯអ្នកខ្លះទៀតបាននិយាយថា៖ «លោកគឺជាអ្នកប្រកាសទំនាយមួយរូប ដូចអ្នកប្រកាសទំនាយនៅសម័យបុរាណ»។ ១៦ ឮដូច្នេះ ហេរ៉ូឌពោលថា៖ «យ៉ូហានដែលខ្ញុំបានកាត់ក្បាលនោះ បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញហើយ»។ ១៧ នេះដោយសារហេរ៉ូឌបានរៀបការជាមួយនឹងហេរ៉ូឌាស ដែលជាភរិយារបស់ភីលីពជាប្អូន ហើយដើម្បីផ្គាប់ចិត្តនាង ស្តេចបានចាត់គេទៅចាប់យ៉ូហាន រួចចងដាក់គុក ១៨ ពីព្រោះយ៉ូហានបានជម្រាបហេរ៉ូឌម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «គ្មានច្បាប់ឲ្យអ្នកយកភរិយារបស់ប្អូនធ្វើជាភរិយារបស់អ្នកទេ»។ ១៩ ប៉ុន្តែហេរ៉ូឌាសបានចងគំនុំនឹងយ៉ូហាន ហើយចង់សម្លាប់គាត់ តែសម្លាប់មិនបាន ២០ ដោយសារហេរ៉ូឌបានកោតក្រែងចំពោះយ៉ូហាន ព្រោះដឹងថាគាត់ជាមនុស្សសុចរិតនិងបរិសុទ្ធ ហើយបានរក្សាការពារគាត់។ រួចក្រោយពេលបានឮអ្វីដែលយ៉ូហាននិយាយប្រាប់ ហេរ៉ូឌបានទាល់ប្រាជ្ញា មិនដឹងថាគួរធ្វើយ៉ាងណាចំពោះគាត់ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ហេរ៉ូឌនៅតែពេញចិត្តនឹងស្ដាប់គាត់។
២១ ប៉ុន្តែមានឱកាសល្អមួយសម្រាប់ហេរ៉ូឌាស នៅថ្ងៃខួបកំណើតរបស់ហេរ៉ូឌ ពេលដែលហេរ៉ូឌរៀបពិធីជប់លៀងពិសាអាហារពេលល្ងាច សម្រាប់មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ទាំងឡាយ ពួកមេទ័ព និងអ្នកមានមុខមាត់ធំដុំនៅស្រុកកាលីឡេ។ ២២ រួចកូនស្រីរបស់ហេរ៉ូឌាសបានចូលមករាំ ធ្វើឲ្យហេរ៉ូឌនិងអ្នករួមតុជាមួយពេញចិត្តណាស់។ បន្ទាប់មកស្តេចបានប្រាប់នាងថា៖ «ចូរសុំអ្វីក៏ដោយ ខ្ញុំនឹងឲ្យដល់នាង» ២៣ ហើយគាត់ក៏បានស្បថនឹងនាងថា៖ «អ្វីក៏ដោយដែលនាងសុំពីខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យ ទោះជាសុំរាជាណាចក្រខ្ញុំមួយចំហៀងក៏ដោយ»។ ២៤ ក្រោយនោះ នាងចេញទៅសួរម្ដាយរបស់នាងថា៖ «តើខ្ញុំគួរសុំអ្វី?» រួចម្ដាយនាងឆ្លើយថា៖ «ចូរសុំក្បាលរបស់យ៉ូហាន ដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹកឲ្យគេ»។ ២៥ ភ្លាមនោះ នាងបានប្រញាប់ចូលទៅសុំស្តេចថា៖ «ខ្ញុំចង់បានក្បាលរបស់យ៉ូហាន ជាអ្នកជ្រមុជទឹក ដាក់លើថាសភ្លាម»។ ២៦ ទោះជានេះធ្វើឲ្យហេរ៉ូឌកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងក៏ពិតមែន តែគាត់មិនចង់បដិសេធឡើយ ពីព្រោះគាត់បានស្បថ ហើយមានអ្នកឯទៀតកំពុងរួមតុជាមួយដែរ។ ២៧ ដូច្នេះ ស្តេចបានចាត់អង្គរក្សម្នាក់ ហើយបង្គាប់ឲ្យយកក្បាលរបស់យ៉ូហានមក។ ម្ល៉ោះហើយ អ្នកនោះបានចេញទៅកាត់ក្បាលយ៉ូហាននៅក្នុងគុក ២៨ រួចដាក់ក្បាលគាត់លើថាសមួយហើយយកទៅឲ្យនាង។ បន្ទាប់មកនាងក៏ឲ្យដល់ម្ដាយ។ ២៩ លុះពេលអ្នកកាន់តាមយ៉ូហានឮអំពីរឿងនោះ ពួកគេបានមកយកសពយ៉ូហានទៅដាក់ក្នុងទីបញ្ចុះសព។
៣០ ក្រោយមក ពួកសាវ័កបានមកជួបជុំគ្នានៅមុខលោកយេស៊ូ ហើយរៀបរាប់ពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលពួកគាត់បានធ្វើនិងបង្រៀន។ ៣១ រួចលោកប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «សូមអ្នករាល់គ្នាមកជាមួយនឹងខ្ញុំដោយឡែក ទៅកន្លែងឆ្ងាយពីគេ ហើយសម្រាកបន្ដិច» ព្រោះថាមានមនុស្សជាច្រើនទៅមក ហើយពួកគាត់គ្មានពេលទំនេរសោះ សូម្បីតែរកពេលបរិភោគក៏មិនបានផង។ ៣២ ដូច្នេះលោកនិងពួកគាត់បានចុះទូក ចេញទៅកន្លែងឆ្ងាយពីគេ។ ៣៣ ក៏ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនបានមើលឃើញពួកគាត់ចេញទៅ ហើយដំណឹងនោះបានឮដល់មនុស្សជាច្រើន។ រួចមនុស្សពីគ្រប់ក្រុងបាននាំគ្នារត់ទៅទីនោះ ហើយបានទៅដល់មុនពួកគាត់។ ៣៤ លុះពេលឡើងពីទូកហើយ លោកឃើញមនុស្សមួយក្រុមធំ ក៏មានចិត្តក្ដួលអាណិតដល់ពួកគេ ពីព្រោះពួកគេប្រៀបដូចចៀមដែលគ្មានគង្វាល។ រួចមក លោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេអ្វីៗជាច្រើន។
៣៥ លុះថ្ងៃកាន់តែជ្រេហើយ ពួកអ្នកកាន់តាមបានមកជួបលោកហើយជម្រាបថា៖ «កន្លែងនេះនៅដាច់ឆ្ងាយ ហើយថ្ងៃកាន់តែជ្រេហើយ។ ៣៦ សូមឲ្យពួកគេទៅវិញ ដើម្បីពួកគេអាចទៅជនបទនិងភូមិនៅជិតៗ រកទិញអាហារបរិភោគ»។ ៣៧ លោកតបឆ្លើយថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាឲ្យអាហារពួកគេបរិភោគចុះ»។ រួចពួកគាត់និយាយថា៖ «តើចង់ឲ្យយើងទៅទិញនំប៉័ងអស់ប្រាក់ពីររយឌីណារី* យកមកឲ្យមនុស្សទាំងនេះបរិភោគឬ?»។ ៣៨ លោកសួរពួកគាត់ថា៖ «តើអ្នកមាននំប៉័ងប៉ុន្មានដុំ? ចូរទៅមើល!»។ ក្រោយពេលបានមើលហើយ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «មាននំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរកន្ទុយ»។ ៣៩ បន្ទាប់មក លោកប្រាប់បណ្ដាជនឲ្យអង្គុយជាក្រុមៗលើស្មៅខៀវខ្ចី។ ៤០ រួចបណ្ដាជនបានអង្គុយជាក្រុមមួយរយនាក់ និងជាក្រុមហាសិបនាក់។ ៤១ ក្រោយមក លោកយកនំប៉័ងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយនោះ ងើយភ្នែកមើលទៅស្ថានសួគ៌ ហើយអធិដ្ឋាន។ រួចមក លោកកាច់នំប៉័ង ហើយឲ្យអ្នកកាន់តាម ដើម្បីពួកគាត់ចែកដល់បណ្ដាជន។ លោកក៏បានចែកត្រីពីរកន្ទុយដល់គ្រប់ៗគ្នាដែរ។ ៤២ ដូច្នេះ គ្រប់គ្នាបានបរិភោគឆ្អែត។ ៤៣ បន្ទាប់មក ពួកគាត់បានប្រមូលនំប៉័ងដែលនៅសល់ បានដប់ពីរកញ្ជើ ដោយមិនរាប់ត្រីដែលនៅសល់។ ៤៤ ម្យ៉ាងទៀត ចំនួនបុរសដែលបានបរិភោគនំប៉័ងនោះ មានប្រាំពាន់នាក់។
៤៥ ភ្លាមនោះ លោកបានបង្ខំអ្នកកាន់តាមឲ្យចុះទូក ទៅត្រើយម្ខាងឆ្ពោះទៅក្រុងបេតសេដាមុនលោក ទុកឲ្យលោកប្រាប់បណ្ដាជនឲ្យត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ ៤៦ ប៉ុន្តែក្រោយពេលលោកបានលាពួកគេហើយ លោកឡើងទៅលើភ្នំដើម្បីអធិដ្ឋាន។ ៤៧ លុះដល់ពេលព្រលប់ ទូកនោះនៅកណ្ដាលសមុទ្រ ប៉ុន្តែលោកនៅលើគោកម្នាក់ឯង។ ៤៨ ពេលជិតយាមទីបួន* លោកឃើញពួកគាត់កំពុងអុំទូកទាំងលំបាក ដោយសារអុំបញ្ច្រាសខ្យល់។ ដូច្នេះ លោកបានទៅឯពួកគាត់ ដោយដើរលើទឹកសមុទ្រ ប៉ុន្តែមើលទៅដូចជាលោកមានបំណងដើរបង្ហួសពួកគាត់។ ៤៩ ពេលដែលពួកគាត់ក្រឡេកទៅឃើញលោកកំពុងដើរលើទឹកសមុទ្រ ពួកគាត់គិតថាខ្លួនកំពុងយល់សប្ដិ ហើយបានស្រែកឡើង ៥០ ពីព្រោះពួកគាត់ទាំងអស់គ្នាបានឃើញលោក រួចចាប់ផ្ដើមវិលវល់ក្នុងគំនិត។ ប៉ុន្តែលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ភ្លាម ដោយពោលថា៖ «ចូរមានចិត្តក្លាហានឡើង គឺខ្ញុំទេ កុំខ្លាចឡើយ»។ ៥១ រួចលោកចូលក្នុងទូកជាមួយនឹងពួកគាត់ ហើយខ្យល់ក៏ស្ងប់ទៅ។ ឃើញដូច្នេះ ពួកគាត់បាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ៥២ ព្រោះពួកគាត់មិនបានទាញយកមេរៀន ពេលដែលឃើញការអស្ចារ្យស្តីអំពីនំប៉័ងនោះ ពួកគាត់នៅតែគិតមិនយល់។
៥៣ លុះពេលឆ្លងដល់ត្រើយហើយ លោកនិងអ្នកកាន់តាមបានចូលតំបន់ហ្គេណិសារ៉ែត ហើយបោះយុថ្កានៅជិតនោះ។ ៥៤ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលលោកនិងពួកគាត់ឡើងពីទូកមក មនុស្សបានស្គាល់លោកភ្លាម ៥៥ រួចបានរត់ទៅគ្រប់កន្លែងក្នុងតំបន់នោះហើយយកមនុស្សឈឺដាក់លើគ្រែស្នែង រួចនាំទៅកន្លែងដែលពួកគេឮថាលោកនៅ។ ៥៦ ម្ល៉ោះហើយ កាលណាលោកចូលក្នុងភូមិ ក្រុង ឬជនបទ មនុស្សតែងនាំអ្នកដែលឈឺទៅដាក់នៅផ្សារ រួចពួកគេបានអង្វរសុំពាល់តែជាយសម្លៀកបំពាក់លោកប៉ុណ្ណោះ ហើយអស់អ្នកណាដែលបានពាល់ នោះបានជាសះស្បើយ។
៧ ពួកផារិស៊ីនិងអ្នកខ្លះដែលជំនាញខាងច្បាប់បានមកពីក្រុងយេរូសាឡិម ហើយនាំគ្នាមករកលោក។ ២ រួចពេលពួកគេឃើញអ្នកខ្លះដែលកាន់តាមលោកបរិភោគអាហារដោយដៃដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ពោលគឺដៃដែលមិនទាន់លាង ៣ ព្រោះជនជាតិយូដាទាំងឡាយដែលរួមទាំងពួកផារិស៊ីផងដែរ មិនបរិភោគឡើយ លុះត្រាតែបានលាងដៃរហូតដល់កែងដៃជាមុនសិន ដើម្បីកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកបុរសពីសម័យមុន។ ៤ ម្យ៉ាងទៀត ពេលត្រឡប់មកពីផ្សារ ពួកគេមិនបរិភោគឡើយ លុះត្រាតែបានសម្អាតខ្លួនដោយប្រោះទឹកជាមុនសិន ហើយក៏មានទំនៀមទម្លាប់ជាច្រើនទៀត ដែលពួកគេបានទទួលហើយត្រូវកាន់តាម ដូចជាការជ្រមុជពែង ថូ និងប្រដាប់ធ្វើពីស្ពាន់ក្នុងទឹក។ ៥ ដូច្នេះពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ីទាំងនេះ បានសួរលោកថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកកាន់តាមលោកមិនប្រព្រឹត្តតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកបុរសពីសម័យមុន ប៉ុន្តែពួកគេបរិភោគអាហារដោយដៃមិនស្អាតបរិសុទ្ធដូច្នេះ?»។ ៦ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «នែ! មនុស្សលាក់ពុត! គឺត្រូវណាស់ ដែលអេសាយបានប្រកាសទំនាយអំពីអ្នករាល់គ្នា ពេលគាត់សរសេរថា៖ ‹បណ្ដាជននេះគោរពខ្ញុំតែបបូរមាត់ទេ តែចិត្តរបស់ពួកគេបានឃ្លាតឆ្ងាយពីខ្ញុំ។ ៧ គឺជាការឥតប្រយោជន៍ទេ ដែលពួកគេបន្តគោរពប្រណិប័តន៍ខ្ញុំនោះ ពីព្រោះសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកគេជាបទបញ្ជារបស់មនុស្សតែប៉ុណ្ណោះ›។ ៨ អ្នករាល់គ្នាលះចោលបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះ ហើយប្រកាន់ទំនៀមទម្លាប់របស់មនុស្សវិញ»។
៩ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេតទៅទៀតថា៖ «អ្នករាល់គ្នាពូកែលើកបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះចោល ដើម្បីរក្សាទុកទំនៀមទម្លាប់របស់អ្នក។ ១០ ជាឧទាហរណ៍ ម៉ូសេប្រាប់ថា៖ ‹ចូរគោរពឪពុកនិងម្ដាយរបស់អ្នក› ហើយ‹អ្នកណាដែលនិយាយប្រមាថឪពុកឬម្ដាយ អ្នកនោះត្រូវស្លាប់›។ ១១ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹បើអ្នកណាម្នាក់ប្រាប់ឪពុកឬម្ដាយថា៖ «អ្វីដែលខ្ញុំមាន ដែលអាចមានប្រយោជន៍ដល់ឪពុកម្ដាយ ជាគ័របាន់ (មានន័យថាជារបស់ទុកសម្រាប់ព្រះ)»› ១២ អ្នករាល់គ្នាមិនឲ្យអ្នកនោះធ្វើអ្វីសោះដើម្បីឪពុកម្ដាយ។ ១៣ ដូច្នេះអ្នកធ្វើឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះទៅជាអសារឥតការដោយសារទំនៀមទម្លាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាបានបង្រៀនតៗមក។ អ្នកក៏ធ្វើអ្វីជាច្រើនទៀតដែលស្រដៀងនឹងនេះដែរ»។ ១៤ ម្ល៉ោះហើយ លោកហៅបណ្ដាជនមកឯលោកម្ដងទៀត ហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាស្ដាប់ខ្ញុំ ហើយយល់អត្ថន័យចុះ។ ១៥ គ្មានអ្វីពីខាងក្រៅអាចចូលទៅក្នុងអ្នកណាម្នាក់ រួចធ្វើឲ្យអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធឡើយ តែគឺជាអ្វីដែលចេញពីអ្នកនោះមក ដែលធ្វើឲ្យមិនស្អាតបរិសុទ្ធវិញ»។ ១៦ * ——
១៧ លុះក្រោយពីលោកបានចូលក្នុងផ្ទះមួយឆ្ងាយពីបណ្ដាជន អ្នកកាន់តាមចាប់ផ្ដើមសួរលោកអំពីឧទាហរណ៍នោះ។ ១៨ ដូច្នេះ លោកសួរពួកគាត់ថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាក៏គ្មានសមត្ថភាពយល់ដឹងដូចពួកគេដែរឬ? តើអ្នកមិនដឹងទេឬ? គ្មានអ្វីពីខាងក្រៅដែលអាចចូលទៅក្នុងអ្នកណាម្នាក់ រួចធ្វើឲ្យអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធឡើយ ១៩ ពីព្រោះរបស់នោះមិនចូលក្នុងចិត្តរបស់អ្នកនោះទេ តែចូលក្នុងពោះវៀន រួចចេញទៅកន្លែងបន្ទោបង់វិញ»។ ដោយនិយាយដូច្នេះ លោកបញ្ជាក់ថាអាហារគ្រប់យ៉ាងគឺស្អាតបរិសុទ្ធ។ ២០ លោកមានប្រសាសន៍តទៅទៀតថា៖ «អ្វីដែលចេញពីក្នុងអ្នកណាម្នាក់មក ជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ២១ ព្រោះថា គឺពីក្នុងមនុស្សម្នាក់ ពោលគឺពីក្នុងចិត្តអ្នកនោះ មានគំនិតអាក្រក់ចេញមកដែលនាំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ* ធ្វើឃាតកម្ម លួច ២២ ផិតក្បត់ ប៉ងប្រាថ្នាចង់បានរបស់អ្នកដទៃ ប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិត បោកបញ្ឆោត មានសីលធម៌ធូររលុង* ច្រណែនឈ្នានីស ជេរប្រមាថ ក្រអឺតក្រទម គ្មានវិចារណញ្ញាណ។ ២៣ អំពើទុច្ចរិតទាំងអស់នេះចេញពីក្នុងមនុស្សម្នាក់មក ហើយធ្វើឲ្យអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ»។
២៤ លោកក្រោកឡើងចាកចេញពីទីនោះ រួចទៅតំបន់ទីរ៉ុសនិងស៊ីដូន។ លោកចូលទៅក្នុងផ្ទះមួយ ដោយមិនចង់ឲ្យអ្នកណាដឹង តែមិនអាចគេចពីភ្នែកមនុស្សបានឡើយ។ ២៥ ភ្លាមៗនោះស្ត្រីម្នាក់បានឮអំពីលោក រួចនាងបានទៅក្រាបនៅជើងរបស់លោក។ នាងមានកូនស្រីតូចម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណ* អសោចចូល។ ២៦ ស្ត្រីនោះជាជនជាតិក្រិច តែសញ្ជាតិស៊ីរ៉ូភេនីសៀរ ហើយបានសុំលោកម្ដងហើយម្ដងទៀតឲ្យបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចនោះចេញពីកូនស្រីរបស់គាត់។ ២៧ ប៉ុន្តែលោកមានប្រសាសន៍ទៅនាងថា៖ «ត្រូវឲ្យកូនក្មេងបរិភោគឆ្អែតជាមុនសិន ព្រោះគឺមិនត្រឹមត្រូវទេ បើយកនំប៉័ងរបស់កូនក្មេង ហើយបោះទៅឲ្យឆ្កែតូចៗវិញ»។ ២៨ ក៏ប៉ុន្តែនាងតបឆ្លើយថា៖ «ពិតមែនលោក តែទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី ឆ្កែតូចៗដែលនៅក្រោមតុស៊ីកម្ទេចនំប៉័ងរបស់កូនក្មេងទាំងនោះ»។ ២៩ ឮដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ទៅនាងថា៖ «ដោយសារនាងនិយាយយ៉ាងនេះ ចូរទៅចុះ! វិញ្ញាណកំណាចបានចេញពីកូនស្រីរបស់នាងហើយ»។ ៣០ ម្ល៉ោះហើយ នាងក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ រួចឃើញកូនកំពុងដេកលើគ្រែ ឯវិញ្ញាណកំណាចនោះបានចេញពីកូនហើយ។
៣១ លោកបានចេញពីតំបន់ទីរ៉ុស ឆ្ពោះទៅរកសមុទ្រកាលីឡេ ដោយកាត់តាមតំបន់ស៊ីដូននិងតំបន់ដេកាប៉ូល។* ៣២ នៅទីនោះ* ពួកគេបាននាំបុរសម្នាក់មករកលោក។ បុរសនោះថ្លង់និងមានពិការភាពដែលធ្វើឲ្យគាត់ពិបាកនិយាយ ហើយពួកគេបានអង្វរសុំលោកឲ្យដាក់ដៃលើគាត់។ ៣៣ ក្រោយមក លោកនាំបុរសនោះទៅឆ្ងាយពីបណ្ដាជន ហើយដាក់ម្រាមដៃរបស់លោកក្នុងត្រចៀកគាត់។ បន្ទាប់ពីបានស្ដោះទឹកមាត់ លោកក៏ពាល់អណ្ដាតរបស់គាត់ ៣៤ ហើយងើយភ្នែកទៅលើមេឃ ដកដង្ហើមវែង រួចប្រាប់គាត់ថា៖ «អេផាថា» ដែលមានន័យថា«ចូរបើកឡើង»។ ៣៥ រំពេចនោះ គាត់ក៏អាចស្ដាប់ឮ ហើយពិការភាពរបស់គាត់បានជា រួចគាត់ចាប់ផ្ដើមនិយាយដូចធម្មតា។ ៣៦ រួចមក លោកបានបង្គាប់ពួកគេកុំប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះ ប៉ុន្តែលោកកាន់តែហាម នោះពួកគេក៏កាន់តែប្រកាសរឿងនោះ។ ៣៧ បណ្ដាជនបានភ្ញាក់ផ្អើលក្រៃលែង ហើយបាននិយាយថា៖ «លោកបានធ្វើអ្វីៗទាំងអស់យ៉ាងល្អប្រសើរ សូម្បីតែមនុស្សថ្លង់លោកក៏ធ្វើឲ្យស្ដាប់ឮ ហើយមនុស្សគលោកក៏ធ្វើឲ្យនិយាយបានដែរ»។
៨ នៅគ្រានោះ ពេលមានមនុស្សមួយក្រុមយ៉ាងធំម្ដងទៀត ហើយពួកគេគ្មានអ្វីបរិភោគ លោកបានហៅអ្នកកាន់តាម រួចប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ ២ «ខ្ញុំអាណិតបណ្ដាជននេះណាស់ ពីព្រោះអស់បីថ្ងៃហើយដែលពួកគេបាននៅជាមួយនឹងខ្ញុំ ហើយគ្មានអ្វីបរិភោគឡើយ។ ៣ បើខ្ញុំឲ្យពួកគេត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញដោយគ្មានអ្វីបរិភោគ ពួកគេនឹងអស់កម្លាំងល្វើយតាមផ្លូវ ព្រោះអ្នកខ្លះមកពីកន្លែងឆ្ងាយៗទៀតផង»។ ៤ ប៉ុន្តែអ្នកកាន់តាមបានសួរលោកថា៖ «នៅកន្លែងដាច់ឆ្ងាយយ៉ាងនេះ តើអាចបាននំប៉័ងពីណាល្មមគ្រប់គ្រាន់ឲ្យមនុស្សទាំងនេះបរិភោគឆ្អែត?»។ ៥ លោកបានសួរពួកគាត់វិញថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមាននំប៉័ងប៉ុន្មានដុំ?» ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «ប្រាំពីរដុំ»។ ៦ លោកប្រាប់បណ្ដាជនឲ្យអង្គុយលើដី រួចបានយកនំប៉័ងប្រាំពីរដុំនោះ អធិដ្ឋានអរគុណព្រះ ហើយកាច់នំប៉័ងឲ្យដល់អ្នកកាន់តាម។ បន្ទាប់មក ពួកគាត់ក៏ចែកឲ្យបណ្ដាជន។ ៧ ពួកគាត់ក៏មានត្រីតូចៗពីរបីកន្ទុយដែរ ហើយលោកអរគុណព្រះម្ដងទៀត រួចប្រាប់ពួកគាត់ឲ្យចែកត្រីទាំងនោះផង។ ៨ ម្ល៉ោះហើយ ទាំងអស់គ្នាបានបរិភោគឆ្អែត។ រួចមក ពួកគាត់បានប្រមូលអាហារដែលនៅសល់ បានប្រាំពីរកញ្ឆេ។ ៩ នេះទោះជាមានបុរសប្រមាណបួនពាន់នាក់ក៏ដោយ។ បន្ទាប់ពីនោះ លោកឲ្យពួកគេត្រឡប់ទៅវិញ។
១០ ភ្លាមនោះ លោកចុះទូកជាមួយនឹងអ្នកកាន់តាម ហើយចេញដំណើរទៅតំបន់ដាលម៉ានូថា។ ១១ នៅទីនោះ ពួកផារិស៊ីចេញមកជជែកតវ៉ា ចង់ល្បងមើលលោក ដោយសុំឲ្យសម្ដែងនូវសញ្ញាសម្គាល់មួយពីលើមេឃ។ ១២ ដូច្នេះ លោកដកដង្ហើមធំដោយកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងក្នុងចិត្ត ហើយសួរថា៖ «ហេតុអ្វីមនុស្សជំនាន់នេះចង់បានសញ្ញាសម្គាល់? ខ្ញុំប្រាប់ការពិតដល់អ្នករាល់គ្នាថា គ្មានសញ្ញាសម្គាល់ណានឹងត្រូវសម្ដែងឲ្យមនុស្សជំនាន់នេះសោះឡើយ»។ ១៣ រួចមក លោកចេញពីពួកគេចុះទូកម្ដងទៀត ហើយទៅត្រើយម្ខាងវិញ។
១៤ អ្នកកាន់តាមបានភ្លេចយកនំប៉័ងទៅជាមួយ ហើយក្រៅពីនំប៉័ងមួយដុំ ពួកគាត់គ្មានអាហារក្នុងទូកនោះសោះ។ ១៥ រួចមក លោកចាប់ផ្ដើមបង្គាប់ពួកគាត់យ៉ាងច្បាស់ថា៖ «ចូរប្រុងប្រៀបស្មារតីជានិច្ច ហើយប្រយ័ត្ននឹងដំបែរបស់ពួកផារិស៊ី និងដំបែរបស់ហេរ៉ូឌ»។ ១៦ ដូច្នេះ ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមជជែកគ្នាអំពីរឿងពួកគាត់គ្មាននំប៉័ង។ ១៧ ឃើញដូច្នេះ លោកសួរពួកគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីកំពុងជជែកគ្នាអំពីរឿងគ្មាននំប៉័ង? តើអ្នករាល់គ្នាមិនទាន់មានសមត្ថភាពយល់ដឹង ឬមិនទាន់យល់អត្ថន័យទេឬ? តើអ្នកនៅតែរកគិតមិនយល់ឬ? ១៨ ‹ទោះជាមានភ្នែកក៏ដោយ តើអ្នកមើលមិនឃើញឬ? ហើយទោះជាមានត្រចៀកក៏ដោយ តើអ្នកស្ដាប់មិនឮទេឬ?› តើអ្នកមិនចាំទេ? ១៩ ពេលដែលខ្ញុំកាច់នំប៉័ងប្រាំដុំចែកឲ្យបុរសប្រាំពាន់នាក់នោះ តើអ្នករាល់គ្នាប្រមូលនំប៉័ងដែលនៅសល់បានប៉ុន្មានកញ្ជើ?» ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «ដប់ពីរកញ្ជើ»។ ២០ «ពេលខ្ញុំកាច់នំប៉័ងប្រាំពីរដុំចែកឲ្យបុរសបួនពាន់នាក់ តើអ្នកប្រមូលអាហារដែលនៅសល់បានប៉ុន្មានកញ្ឆេ?» ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «ប្រាំពីរកញ្ឆេ»។ ២១ រួចលោកសួរថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនទាន់យល់អត្ថន័យទេឬ?»។
២២ បន្ទាប់មក លោកនិងពួកគាត់បានទៅដល់ភូមិបេតសេដា។ នៅទីនោះ មនុស្សបាននាំបុរសងងឹតភ្នែកម្នាក់មក ហើយពួកគេបានអង្វរសុំឲ្យលោកពាល់គាត់។ ២៣ រួចលោកដឹកដៃបុរសងងឹតភ្នែកនោះ នាំទៅក្រៅភូមិ ស្ដោះដាក់ភ្នែកគាត់ ហើយដាក់ដៃលើគាត់។ បន្ទាប់មកលោកសួរថា៖ «តើអ្នកមើលឃើញអ្វីទេ?»។ ២៤ បុរសនោះងើបមុខឡើង ហើយឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំឃើញមនុស្ស ព្រោះមើលទៅដូចជាដើមឈើ តែកំពុងដើរ»។ ២៥ រួចលោកដាក់ដៃលើភ្នែកបុរសនោះម្ដងទៀត ហើយគាត់បានជា ក៏មើលអ្វីៗទាំងអស់ឃើញច្បាស់។ ២៦ ក្រោយមក លោកឲ្យគាត់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ហើយប្រាប់ថា៖ «កុំចូលក្នុងភូមិឡើយ»។
២៧ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូនិងអ្នកកាន់តាមបានចេញទៅភូមិទាំងប៉ុន្មាន នៅក្រុងសេសារៀភីលីព។ នៅតាមផ្លូវ លោកចាប់ផ្ដើមសួរអ្នកកាន់តាមថា៖ «តើមនុស្សទាំងឡាយថាខ្ញុំជាអ្នកណា?»។ ២៨ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «អ្នកខ្លះថា លោកជាយ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹក អ្នកខ្លះទៀតថាលោកជាអេលីយ៉ា ហើយអ្នកឯទៀតថាលោកជាអ្នកប្រកាសទំនាយមួយរូប»។ ២៩ រួចលោកសួរពួកគាត់ថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ តើអ្នកថាខ្ញុំជាអ្នកណា?»។ ពេត្រុសឆ្លើយថា៖ «លោកជាគ្រិស្ត»។ ៣០ ឮដូច្នេះ លោកបង្គាប់ពួកគាត់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ កុំប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះអំពីលោក។ ៣១ ម្យ៉ាងទៀត លោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគាត់ថា កូនមនុស្សត្រូវរងទុក្ខលំបាកជាច្រើន ហើយពួកបុរសចាស់ទុំ ពួកសង្ឃនាយក និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់នឹងមិនព្រមទទួលស្គាល់លោកទេ។ លោកក៏នឹងត្រូវគេសម្លាប់ រួចបីថ្ងៃក្រោយមក លោកនឹងរស់ឡើងវិញ។ ៣២ លោកមានប្រសាសន៍ត្រង់ៗអំពីរឿងទាំងនេះ។ ប៉ុន្តែពេត្រុសបាននាំលោកទៅឆ្ងាយពីពួកគាត់បន្ដិច រួចចាប់ផ្ដើមស្តីបន្ទោសលោក។ ៣៣ លោកបែរទៅមើលអ្នកកាន់តាម រួចស្តីបន្ទោសពេត្រុសវិញ ដោយពោលថា៖ «នែ! សាថាន* ចូរទៅឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ ពីព្រោះអ្នកមិនគិតតាមគំនិតរបស់ព្រះទេ តែគិតតាមគំនិតរបស់មនុស្សវិញ»។
៣៤ រួចលោកហៅបណ្ដាជនមកឯលោកជាមួយនឹងអ្នកកាន់តាម ហើយប្រាប់ពួកគេថា៖ «បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះត្រូវប្រគល់ខ្លួនឲ្យព្រះ រួចលីបង្គោលទារុណកម្ម* របស់ខ្លួន ហើយមកតាមខ្ញុំជាដរាបចុះ ៣៥ ព្រោះអ្នកណាដែលចង់រក្សាជីវិត* ខ្លួន អ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិតទៅវិញ។ តែអ្នកណាដែលបាត់បង់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំនិងដំណឹងល្អ អ្នកនោះនឹងរក្សាជីវិតវិញ។ ៣៦ បើអ្នកណាម្នាក់បានពិភពលោកទាំងមូល តែបាត់បង់ជីវិតខ្លួនទៅវិញ តើមានប្រយោជន៍អ្វីទៅ? ៣៧ តើមនុស្សសុខចិត្តយកអ្វីមកប្ដូរនឹងជីវិតខ្លួន? ៣៨ ក្នុងចំណោមមនុស្សជំនាន់នេះ ដែលមិនស្មោះត្រង់នឹងព្រះ* ហើយប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង អ្នកណាដែលខ្មាសគេដោយសារកាន់តាមខ្ញុំនិងជឿពាក្យរបស់ខ្ញុំ កូនមនុស្សក៏នឹងខ្មាសមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះដែរ ពេលដែលលោកមកជាមួយនឹងបណ្ដាទេវតាបរិសុទ្ធ ដោយមានសិរីរុងរឿងពីបិតារបស់លោក»។
៩ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេតទៅទៀតថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកខ្លះដែលកំពុងឈរនៅទីនេះ នឹងមិនស្លាប់ឡើយ ទាល់តែបានឃើញរាជាណាចក្ររបស់ព្រះមកដល់ជាមុនសិន ទាំងមានឫទ្ធានុភាព»។ ២ ម្ល៉ោះហើយ ប្រាំមួយថ្ងៃក្រោយមក លោកយេស៊ូបាននាំពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានទៅជាមួយនឹងលោកដោយឡែកពីគេ ហើយឡើងលើភ្នំខ្ពស់មួយ។ រួចមក លក្ខណៈក្រៅរបស់លោកបានផ្លាស់ប្រែនៅមុខពួកគាត់ ៣ ហើយសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោកចាប់ផ្ដើមភ្លឺសត្រចះ ដែលគ្មានអ្នកណានៅលើផែនដីអាចធ្វើឲ្យសយ៉ាងនេះបានឡើយ។ ៤ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគាត់ឃើញអេលីយ៉ានិងម៉ូសេលេចមក ហើយសន្ទនាជាមួយនឹងលោកយេស៊ូ។ ៥ ឃើញដូច្នេះ ពេត្រុសជម្រាបលោកយេស៊ូថា៖ «រ៉ាប៊ី!* យើងនៅទីនេះជាការល្អប្រសើរណាស់! ដូច្នេះ យើងសុំដំឡើងត្រសាលបី មួយសម្រាប់លោក មួយសម្រាប់ម៉ូសេ និងមួយសម្រាប់អេលីយ៉ា»។ ៦ តាមពិត ពេត្រុសមិនដឹងថាគួរនិយាយយ៉ាងណាឡើយ ពីព្រោះពួកគាត់មានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចណាស់។ ៧ ស្រាប់តែកើតមានពពកមួយមកគ្របបាំងពួកគាត់ ហើយមានសំឡេងបន្លឺចេញពីពពកនោះថា៖ «នេះជាកូនជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ចូរស្ដាប់តាមលោក»។ ៨ ក៏ប៉ុន្តែរំពេចនោះ ពួកគាត់បានមើលជុំវិញ ហើយឃើញថាគ្មានអ្នកណានៅជាមួយនឹងពួកគាត់ទៀតឡើយ ក្រៅពីលោកយេស៊ូម្នាក់។
៩ កាលដែលកំពុងចុះពីភ្នំមកវិញ លោកបង្គាប់ពួកគាត់យ៉ាងច្បាស់លាស់ កុំប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះអំពីអ្វីដែលពួកគាត់បានឃើញ រហូតដល់ក្រោយពីកូនមនុស្សបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញហើយ។ ១០ ពួកគាត់បានយកចិត្តទុកដាក់នឹងពាក្យនោះ តែបានពិភាក្សាគ្នាអំពីអត្ថន័យនៃការរស់ឡើងវិញនេះ។ ១១ ក្រោយមក ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមសួរលោកថា៖ «ហេតុអ្វីពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និយាយថា អេលីយ៉ាត្រូវមកមុន?»។ ១២ លោកតបឆ្លើយថា៖ «អេលីយ៉ាប្រាកដជានឹងមកមុន ហើយធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ឲ្យដូចដើមវិញ។ ប៉ុន្តែតើនោះជាប់ទាក់ទងយ៉ាងដូចម្ដេចនឹងអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរទុកអំពីកូនមនុស្សថា ត្រូវរងទុក្ខលំបាកជាច្រើន ហើយត្រូវគេចាត់ទុកថាគ្មានតម្លៃ? ១៣ ក៏ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អេលីយ៉ាពិតជាបានមកមែន ហើយពួកគេបានប្រព្រឹត្តទៅលើគាត់តាមអំពើចិត្តរបស់ពួកគេ ដូចអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរអំពីគាត់»។
១៤ ពេលដែលកំពុងធ្វើដំណើរតម្រង់ទៅអ្នកកាន់តាមឯទៀត នោះពួកគាត់ឃើញថាមានមនុស្សមួយក្រុមយ៉ាងធំនៅជុំវិញអ្នកកាន់តាមទាំងនោះ ហើយមានពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ កំពុងជជែកតវ៉ាជាមួយនឹងពួកគាត់។ ១៥ ប៉ុន្តែពេលដែលបណ្ដាជនក្រឡេកទៅឃើញលោក ពួកគេបានភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង រួចបានរត់ទៅទទួលស្វាគមន៍លោក។ ១៦ លោកសួរបណ្ដាជនថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាកំពុងជជែកតវ៉ាជាមួយនឹងពួកគាត់អំពីរឿងអ្វី?»។ ១៧ មនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេឆ្លើយថា៖ «លោកគ្រូ! ខ្ញុំបាននាំកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំមកជួបលោក ពីព្រោះគាត់មានវិញ្ញាណ* មួយចូលដែលធ្វើឲ្យគាត់និយាយមិនបាន ១៨ ហើយទោះជានៅកន្លែងណាក៏ដោយ ពេលដែលវាគ្របសង្កត់គាត់ វាផ្ដួលគាត់ទៅលើដីធ្វើឲ្យបែកពពុះមាត់ សង្កៀតធ្មេញ និងខ្សោះកម្លាំង។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យបណ្ដេញវាចេញ ប៉ុន្តែពួកគាត់បណ្ដេញវាមិនបាន»។ ១៩ លោកក៏មានប្រសាសន៍ទៅបណ្ដាជនថា៖ «ឱជំនាន់មនុស្សដែលគ្មានជំនឿអើយ! តើខ្ញុំត្រូវនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណា? តើខ្ញុំត្រូវទ្រាំទ្រអ្នករាល់គ្នាដល់ណាទៀត? ចូរនាំក្មេងប្រុសនោះមកខ្ញុំ»។ ២០ ដូច្នេះ ពួកគេនាំក្មេងប្រុសនោះមកជិតលោក។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលឃើញលោកភ្លាម វិញ្ញាណនោះធ្វើឲ្យក្មេងប្រុសប្រកាច់យ៉ាងខ្លាំង។ រួចក្រោយពីបានផ្ដួលគាត់លើដី វាក៏ធ្វើឲ្យននៀលចុះឡើង ហើយបែកពពុះមាត់។ ២១ បន្ទាប់មក លោកសួរឪពុករបស់ក្មេងប្រុសនោះថា៖ «តើនេះបានកើតឡើងដល់គាត់តាំងពីកាលណា?» ឪពុកឆ្លើយថា៖ «តាំងពីតូចមក ២២ ហើយវិញ្ញាណនោះផ្ដួលគាត់ក្នុងភ្លើង រួចក្នុងទឹកជាច្រើនលើកច្រើនសា ដើម្បីបំផ្លាញគាត់។ ប៉ុន្តែបើមានអ្វីដែលលោកអាចជួយបាន សូមអាណិតយើងហើយជួយយើងផង»។ ២៣ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកនិយាយថា‹បើមានអ្វីអាចជួយបាន›? អ្នកដែលមានជំនឿអាចបានអ្វីៗទាំងអស់ដូចបំណង»។ ២៤ ភ្លាមៗនោះ ឪពុករបស់ក្មេងប្រុសស្រែកឡើងថា៖ «ខ្ញុំមានជំនឿ! សុំជួយពង្រឹងជំនឿរបស់ខ្ញុំផង!»។
២៥ ឯលោកយេស៊ូ លោកឃើញថាមនុស្សកាន់តែច្រើនកំពុងរត់មកចោមរោម នោះលោកក៏ស្តីបន្ទោសវិញ្ញាណអសោច ដោយពោលថា៖ «វិញ្ញាណដែលធ្វើឲ្យថ្លង់និងនិយាយមិនបាន! ខ្ញុំបង្គាប់ឲ្យចេញពីគាត់ទៅ ហើយកុំចូលក្នុងគាត់ទៀតឡើយ»។ ២៦ រួចបន្ទាប់ពីបានស្រែកឡើងនិងប្រកាច់យ៉ាងខ្លាំងនោះ វាក៏ចេញទៅ ហើយក្មេងប្រុសនោះមើលទៅដូចជាស្លាប់ ធ្វើឲ្យមនុស្សភាគច្រើននិយាយថា៖ «គាត់ស្លាប់ហើយ!»។ ២៧ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូបានចាប់ដៃគាត់លើក ហើយគាត់ក៏ងើបឡើង។ ២៨ ដូច្នេះ ក្រោយពីលោកចូលក្នុងផ្ទះមួយ អ្នកកាន់តាមសួរលោកដោយឡែកថា៖ «ហេតុអ្វីក៏យើងមិនអាចបណ្ដេញវាបាន?»។ ២៩ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «វិញ្ញាណបែបនេះអាចត្រូវបណ្ដេញចេញបានដោយសេចក្ដីអធិដ្ឋានតែប៉ុណ្ណោះ»។
៣០ លោកនិងពួកគាត់បានចេញពីកន្លែងនោះ ហើយធ្វើដំណើរកាត់ស្រុកកាលីឡេ ប៉ុន្តែលោកមិនចង់ឲ្យអ្នកណាដឹងឡើយ ៣១ ដោយហេតុថាលោកកំពុងបង្រៀនអ្នកកាន់តាម ហើយប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «កូនមនុស្សនឹងត្រូវបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃមនុស្សលោក ហើយពួកគេនឹងសម្លាប់លោក។ ប៉ុន្តែទោះជាត្រូវគេសម្លាប់មែន លោកនឹងរស់ឡើងវិញ បីថ្ងៃក្រោយ»។ ៣២ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគាត់មិនយល់អ្វីដែលលោកប្រាប់ ហើយក៏ខ្លាចមិនហ៊ានសួរលោកអំពីរឿងនោះដែរ។
៣៣ ក្រោយមក លោកនិងពួកគាត់បានចូលក្នុងក្រុងកាពើណិម។ លុះពេលលោកនៅក្នុងផ្ទះហើយ លោកបានសួរពួកគាត់ថា៖ «តើនៅតាមផ្លូវអ្នករាល់គ្នាបានប្រកែកគ្នាអំពីរឿងអ្វី?»។ ៣៤ ពួកគាត់បាននៅស្ងៀម ពីព្រោះនៅតាមផ្លូវពួកគាត់បានប្រកែកគ្នាថាអ្នកណាធំជាងគេ។ ៣៥ ដូច្នេះ លោកបានអង្គុយចុះ រួចហៅសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់មក ហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «បើអ្នកណាចង់នាំមុខគេ អ្នកនោះត្រូវធ្វើជាអ្នកតូចជាងគេបំផុត ហើយក៏ត្រូវបម្រើគេទាំងអស់គ្នាផង»។ ៣៦ ក្រោយមក លោកហៅកូនក្មេងម្នាក់មក ហើយឲ្យឈរនៅកណ្ដាលចំណោមពួកគាត់។ រួចលោកឱបក្មេងនោះ ហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ ៣៧ «អ្នកណាដែលទទួលស្វាគមន៍ក្មេងម្នាក់បែបនេះដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ អ្នកនោះក៏ទទួលស្វាគមន៍ខ្ញុំដែរ ហើយអ្នកណាដែលទទួលស្វាគមន៍ខ្ញុំ មិនមែនទទួលតែខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ទទួលលោកដែលបានចាត់ឲ្យខ្ញុំមកផង»។
៣៨ យ៉ូហានជម្រាបលោកថា៖ «លោកគ្រូ យើងឃើញបុរសម្នាក់កំពុងបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចដោយនាមរបស់លោក ហើយយើងខំឃាត់គាត់ ដោយសារគាត់មិនមកជាមួយនឹងយើងឡើយ»។ ៣៩ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូពោលថា៖ «កុំឃាត់គាត់ ព្រោះគ្មានអ្នកណាអាចធ្វើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពដោយឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ រួចបែរមកនិយាយប្រមាថមើលងាយខ្ញុំភ្លាមទេ ៤០ ដោយហេតុថា អ្នកណាដែលមិនប្រឆាំងយើង អ្នកនោះគឺនៅខាងយើងហើយ។ ៤១ អ្នកណាដែលជូនទឹកមួយពែងឲ្យអ្នករាល់គ្នាពិសា ដោយសារអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត នោះខ្ញុំប្រាប់អ្នកការពិតថា គាត់នឹងមិនបាត់បង់រង្វាន់របស់គាត់ឡើយ។ ៤២ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលបណ្ដាលឲ្យអ្នកតូចបែបនេះដែលជឿជំពប់ដួល* គឺល្អជាងបើយកថ្មត្បាល់កិនយ៉ាងធំមួយចងជាប់ករបស់អ្នកនោះ ហើយយកទៅចោលក្នុងសមុទ្រ។
៤៣ «ប្រសិនបើដៃម្ខាងរបស់អ្នកបណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរកាត់វាចេញ។ ព្រោះថា បើអ្នកពិការ តែទទួលជីវិត នោះគឺប្រសើរជាងមានដៃទាំងពីរ ហើយចូលជ្រលងភ្នំហ៊ីណុំ* ក្នុងភ្លើងដែលមិនអាចត្រូវពន្លត់បានឡើយ ៤៤ * —— ៤៥ ហើយបើជើងរបស់អ្នកបណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរកាត់វាចោលទៅ។ ព្រោះថា បើអ្នកមានជើងតែម្ខាង ប៉ុន្តែទទួលជីវិត នោះគឺប្រសើរជាងត្រូវបោះទៅក្នុងជ្រលងភ្នំហ៊ីណុំទាំងមានជើងពីរ។ ៤៦ * —— ៤៧ ម្យ៉ាងទៀត បើភ្នែកម្ខាងរបស់អ្នកបណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរបោះភ្នែកនោះចោលទៅ ព្រោះថា បើអ្នកមានភ្នែកតែម្ខាង តែបានចូលក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ គឺប្រសើរជាងមានភ្នែកទាំងសងខាង តែត្រូវបោះទៅក្នុងជ្រលងភ្នំហ៊ីណុំ ៤៨ ដែលនៅទីនោះដង្កូវមិនចេះងាប់ ហើយភ្លើងក៏មិនត្រូវពន្លត់។
៤៩ «ដោយហេតុថា ភ្លើងត្រូវធ្លាក់ទៅលើមនុស្សទាំងអស់នេះ ដូចគេរោយអំបិល។ ៥០ អំបិលគឺល្អ ប៉ុន្តែបើអំបិលបាត់បង់ជាតិប្រៃ តើអ្នកអាចដាក់អ្វីលើអំបិលនោះដើម្បីធ្វើឲ្យមានជាតិប្រៃឡើងវិញបាន? ចូរមានអំបិលក្នុងជីវិតខ្លួន ហើយរក្សាឲ្យមានមេត្រីភាពនឹងគ្នាជានិច្ច»។
១០ លោកបានចេញពីនោះទៅដល់ព្រំប្រទល់តំបន់យូឌា និងត្រើយម្ខាងនៃទន្លេយ៉ូដាន់ រួចបណ្ដាជនបានមូលគ្នាមកឯលោកម្ដងទៀត ហើយលោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេតាមទម្លាប់របស់លោក។ ២ នៅពេលនោះ ពួកផារិស៊ីខ្លះបានមកដើម្បីល្បងមើលលោកដោយសួរថាតើបុរសមានច្បាប់លែងលះប្រពន្ធឬក៏មិនមាន។ ៣ លោកតបឆ្លើយថា៖ «តើម៉ូសេបានបង្គាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើដូចម្ដេច?»។ ៤ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «ម៉ូសេបានអនុញ្ញាតឲ្យសរសេរសំបុត្រលែងលះទៅនាង ហើយឲ្យនាងចុះចេញ»។ ៥ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ម៉ូសេបានសរសេរបញ្ញត្ដិនេះសម្រាប់អ្នក ដោយសារអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តរឹង ៦ ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលព្រះបង្កើតមនុស្សជាតិពីដំបូង ‹ព្រះបានបង្កើតពួកគេជាប្រុសនិងស្រី។ ៧ ហេតុនេះ បុរសនឹងចាកចេញពីឪពុកនិងម្ដាយខ្លួន ៨ ហើយពួកគេទាំងពីរនាក់នឹងទៅជាសាច់ឈាមតែមួយ›។ ដូច្នេះ ពួកគេលែងជាពីរទៀតហើយ ប៉ុន្តែជាសាច់ឈាមតែមួយវិញ។ ៩ ម្ល៉ោះហើយ កុំឲ្យអ្នកណាពង្រាត់គូដែលព្រះបានផ្សំផ្គុំ* ឡើយ»។ ១០ លុះពេលលោកចូលទៅក្នុងផ្ទះម្ដងទៀត អ្នកកាន់តាមចាប់ផ្ដើមសួរលោកអំពីរឿងនេះ។ ១១ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «អ្នកណាដែលលែងលះប្រពន្ធ រួចរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីម្នាក់ទៀត អ្នកនោះផិតក្បត់ប្រពន្ធហើយ។ ១២ បើស្ត្រីណាលែងលះប្ដី រួចរៀបការជាមួយនឹងបុរសម្នាក់ទៀត ស្ត្រីនោះផិតក្បត់»។
១៣ បន្ទាប់មក មនុស្សម្នាចាប់ផ្ដើមនាំកូនក្មេងមកឲ្យលោកពាល់ ប៉ុន្តែអ្នកកាន់តាមលោកបានស្តីបន្ទោសមនុស្សទាំងនោះ។ ១៤ ឃើញដូច្នេះ លោកយេស៊ូទាស់ចិត្ត ហើយប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ឲ្យកូនក្មេងទាំងនោះមកឯខ្ញុំ កុំឃាត់ពួកគេឡើយ ពីព្រោះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជារបស់អ្នកដែលមានលក្ខណៈដូចក្មេងទាំងនេះ។ ១៥ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកណាដែលមិនព្រមទទួលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ដូចក្មេងតូចម្នាក់ទេ អ្នកនោះនឹងមិនបានចូលក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះសោះឡើយ»។ ១៦ រួចមក លោកឱបកូនក្មេងទាំងនោះ ហើយឲ្យពរដោយដាក់ដៃលើពួកគេ។
១៧ ពេលលោកកំពុងចេញពីទីនោះ បុរសម្នាក់បានរត់ទៅលុតជង្គង់នៅមុខលោក ហើយសួរថា៖ «លោកគ្រូល្អ តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ជាមត៌ក?»។ ១៨ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកថាខ្ញុំល្អដូច្នេះ? ក្រៅពីព្រះ គ្មានអ្នកណាល្អឡើយ។ ១៩ អ្នកស្គាល់បញ្ញត្ដិហើយដែលថា៖ ‹កុំធ្វើឃាតកម្ម កុំផិតក្បត់ កុំលួច កុំធ្វើជាសាក្សីក្លែងក្លាយ កុំបោកប្រាស់ ហើយចូរគោរពឪពុកនិងម្ដាយខ្លួន›»។ ២០ បុរសនោះជម្រាបលោកថា៖ «លោកគ្រូ! ខ្ញុំបានធ្វើតាមបញ្ញត្ដិទាំងអស់នេះតាំងពីនៅក្មេងម្ល៉េះ»។ ២១ លោកយេស៊ូមើលទៅបុរសនោះ ហើយមានចិត្តស្រឡាញ់គាត់ រួចប្រាប់ថា៖ «នៅមានអ្វីមួយទៀតដែលអ្នកត្រូវធ្វើ។ ចូរទៅលក់អ្វីៗដែលអ្នកមាន ហើយឲ្យដល់អ្នកក្រ នោះអ្នកនឹងមានទ្រព្យវិសេសនៅស្ថានសួគ៌ រួចចូរមកតាមខ្ញុំចុះ!»។* ២២ ប៉ុន្តែ ពេលឮដូច្នេះ បុរសនោះបែរជាព្រួយចិត្ត ហើយបានចេញទៅដោយមានក្ដីទុក្ខ ព្រោះគាត់មានទ្រព្យសម្បត្ដិជាច្រើន។
២៣ លោកយេស៊ូមើលជុំវិញ រួចមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកកាន់តាមថា៖ «អ្នកដែលមានប្រាក់ច្រើននឹងពិបាកចូលក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះណាស់!»។ ២៤ ប៉ុន្តែ ពាក្យរបស់លោកបានធ្វើឲ្យអ្នកកាន់តាមភ្ញាក់ផ្អើល។ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ម្ដងទៀតថា៖ «កូនៗអើយ! ការចូលក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះគឺពិបាកណាស់! ២៥ សត្វអូដ្ឋអាចចូលតាមរន្ធម្ជុលងាយជាងអ្នកមានចូលទៅក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ»។ ២៦ ពួកគាត់ភ្ញាក់ផ្អើលកាន់តែខ្លាំង រួចសួរលោកថា៖ «តើអ្នកណាទៅអាចទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះបាន?»។ ២៧ លោកយេស៊ូមើលចំពួកគាត់ រួចពោលថា៖ «មនុស្សមិនអាចសម្រេចការនេះបានឡើយ តែចំណែកព្រះវិញ លោកអាចសម្រេចការនេះបាន ពីព្រោះព្រះអាចសម្រេចគ្រប់ការទាំងអស់បាន»។ ២៨ ពេត្រុសជម្រាបលោកថា៖ «មើល! យើងបានចាកចេញពីអ្វីៗទាំងអស់ ហើយបានតាមលោក»។ ២៩ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកណាដែលចាកចេញពីផ្ទះ ឬបងប្អូនប្រុសស្រី ឬម្ដាយ ឬឪពុក ឬកូន ឬស្រែចម្ការដើម្បីខ្ញុំ និងដើម្បីដំណឹងល្អ ៣០ អ្នកនោះនឹងទទួលផ្ទះ និងបងប្អូនប្រុសស្រី និងម្ដាយ និងកូន និងស្រែចម្ការ មួយជាមួយរយ ព្រមទាំងការបៀតបៀនផងដែរ ក្នុងគ្រាឥឡូវនេះ ហើយក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកដែលនឹងមកដល់ នឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ ៣១ ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើនដែលជាអ្នកមុនគេ នឹងទៅជាអ្នកក្រោយគេវិញ ហើយអ្នកដែលក្រោយគេ នឹងទៅជាអ្នកមុនគេវិញ»។
៣២ លុះក្រោយមក លោកនិងពួកគាត់បានធ្វើដំណើរតាមផ្លូវឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ លោកយេស៊ូកំពុងដើរនៅមុខ ហើយពួកគាត់បាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត តែអ្នកដែលដើរតាមពួកគាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមភ័យខ្លាចវិញ។ រួចមក លោកហៅសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់មកដោយឡែកពីគេ ហើយចាប់ផ្ដើមប្រាប់ពួកគាត់អំពីអ្វីដែលត្រូវកើតឡើងដល់លោក។ ៣៣ «យើងកំពុងធ្វើដំណើរឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយកូនមនុស្សនឹងត្រូវប្រគល់ឲ្យពួកសង្ឃនាយក និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ហើយពួកគេនឹងកាត់ទោសលោកដល់ជីវិត រួចនឹងប្រគល់លោកឲ្យជនជាតិដទៃ ៣៤ ហើយពួកគេនឹងចំអកឲ្យលោក ស្ដោះទឹកមាត់ដាក់ ថែមទាំងវាយនឹងរំពាត់ខ្សែតី រួចសម្លាប់លោក ប៉ុន្តែបីថ្ងៃក្រោយមកលោកនឹងរស់ឡើងវិញ»។
៣៥ រួចមក យ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន ដែលជាកូនរបស់សេបេដេបានមកឯលោកហើយជម្រាបថា៖ «លោកគ្រូ! អ្វីក៏ដោយដែលយើងសុំ យើងចង់ឲ្យលោកធ្វើឲ្យយើង»។ ៣៦ លោកសួរពួកគាត់ថា៖ «តើចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីឲ្យអ្នក?»។ ៣៧ ពួកគាត់ជម្រាបថា៖ «ពេលដែលលោកមានសិរីរុងរឿង សុំអនុញ្ញាតឲ្យយើងអង្គុយ ម្នាក់នៅខាងស្ដាំ ហើយម្នាក់នៅខាងឆ្វេងលោកផង»។ ៣៨ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «អ្នកទាំងពីរមិនដឹងថាខ្លួនកំពុងសុំអ្វីទេ។ តើអ្នកអាចផឹកពីពែងដែលខ្ញុំកំពុងផឹក ឬទទួលការជ្រមុជ ដូចការជ្រមុជដែលខ្ញុំកំពុងទទួលបានឬទេ?»។ ៣៩ ពួកគាត់ជម្រាបលោកថា៖ «បាន!»។ ឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងផឹកពីពែងដែលខ្ញុំកំពុងផឹក ហើយក៏នឹងទទួលការជ្រមុជ ដែលខ្ញុំកំពុងទទួលដែរ។ ៤០ ក៏ប៉ុន្តែ មិនមែនខ្ញុំទេដែលសម្រេចឲ្យអង្គុយនៅខាងស្ដាំឬខាងឆ្វេងខ្ញុំ តែកន្លែងនោះបានត្រូវរៀបចំទុកជាស្រេចសម្រាប់អ្នកដែលត្រូវអង្គុយ»។
៤១ ពេលដែលសាវ័កទាំងដប់នាក់ទៀតឮអំពីរឿងនោះ ពួកគាត់បានទាស់ចិត្តនឹងយ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។ ៤២ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូបានហៅពួកគាត់មកឯលោក រួចមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដឹងថា អ្នកដែលគេចាត់ទុកជាអ្នកគ្រប់គ្រងប្រជាជាតិនានាត្រួតត្រាលើពួកគេ ហើយអ្នកធំក៏ប្រើអំណាចលើពួកគេដែរ។ ៤៣ ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាគឺមិនដូច្នេះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញអ្នកណាដែលចង់ធ្វើជាអ្នកធំក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ត្រូវធ្វើជាអ្នកបម្រើរបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ ៤៤ ហើយក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកណាដែលចង់នាំមុខគេ ត្រូវធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់គេទាំងអស់គ្នា ៤៥ ព្រោះថា សូម្បីតែកូនមនុស្សបានមក ក៏មិនមែនដើម្បីឲ្យគេបម្រើលោកទេ តែដើម្បីបម្រើគេវិញ ហើយឲ្យជីវិត* ខ្លួនជាថ្លៃលោះមនុស្សជាច្រើនផង»។
៤៦ រួចមក លោកនិងពួកគាត់បានទៅដល់ក្រុងយេរីខូ។ ប៉ុន្តែពេលដែលលោកនិងអ្នកកាន់តាម ព្រមទាំងមនុស្សមួយក្រុមធំកំពុងចេញពីក្រុងយេរីខូ នោះបុរសងងឹតភ្នែកម្នាក់ឈ្មោះបាទីមេ (កូនប្រុសរបស់ទីមេ) ដែលជាអ្នកសុំទាន កំពុងអង្គុយក្បែរផ្លូវ។ ៤៧ ពេលដែលគាត់ឮថាលោកយេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែតនៅទីនោះ គាត់ចាប់ផ្ដើមស្រែកថា៖ «លោកយេស៊ូ! បុត្រដាវីឌ! សូមមេត្ដាជួយខ្ញុំផង!»។ ៤៨ ឮដូច្នេះ មនុស្សជាច្រើនក៏ប្រាប់គាត់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ឲ្យនៅស្ងៀម តែគាត់ស្រែកកាន់តែខ្លាំងថា៖ «បុត្រដាវីឌ! សូមមេត្ដាជួយខ្ញុំផង!»។ ៤៩ ម្ល៉ោះហើយ លោកយេស៊ូបានឈប់ហើយពោលថា៖ «សូមហៅគាត់មក»។ រួចពួកគេបានហៅបុរសងងឹតភ្នែកនោះ ដោយនិយាយថា៖ «កុំអស់សង្ឃឹមឡើយ ចូរក្រោកឡើង លោកកំពុងហៅអ្នក»។ ៥០ គាត់ដោះសម្លៀកបំពាក់ក្រៅចោលយ៉ាងលឿន រួចស្ទុះក្រោកឡើង ហើយរូតរះទៅឯលោកយេស៊ូ។ ៥១ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូសួរគាត់ថា៖ «តើចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីដើម្បីអ្នក?»។ បុរសងងឹតភ្នែកជម្រាបលោកថា៖ «រ៉ាបូនី!* សូមធ្វើឲ្យខ្ញុំមើលឃើញ»។ ៥២ ម្ល៉ោះហើយ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរទៅចុះ! ជំនឿរបស់អ្នកបានធ្វើឲ្យអ្នកជាហើយ»។ រំពេចនោះ គាត់អាចមើលឃើញឡើងវិញ ក៏ចាប់ផ្ដើមដើរតាមលោកយេស៊ូនៅលើផ្លូវ។
១១ លុះលោកនិងពួកគាត់ធ្វើដំណើរទៅជិតក្រុងយេរូសាឡិម ក្បែរភូមិបេតផាសេនិងភូមិបេថានី នៅភ្នំដើមអូលីវហើយ លោកក៏បានចាត់អ្នកកាន់តាមពីរនាក់ ២ ដោយប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ចូរទៅភូមិនៅខាងមុខនុះ។ ពេលចូលទៅភ្លាម អ្នកនឹងឃើញលាស្ទាវមួយក្បាល ដែលគេបានចងទុក ហើយមិនទាន់មានមនុស្សធ្លាប់ជិះវាឡើយ។ ចូរស្រាយវាហើយដឹកមក។ ៣ ប្រសិនបើអ្នកណាសួរថា៖ ‹ហេតុអ្វីអ្នកធ្វើដូច្នេះ?› ចូរប្រាប់ថា៖ ‹លោកម្ចាស់ត្រូវការវា ហើយនឹងឲ្យមកវិញភ្លាម›»។ ៤ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគាត់បានទៅ ហើយឃើញលាស្ទាវនោះនៅខាងក្រៅ ចងក្បែរមាត់ទ្វារ នៅផ្លូវទទឹង រួចពួកគាត់ក៏ស្រាយវា។ ៥ ប៉ុន្តែមនុស្សខ្លះដែលកំពុងឈរនៅទីនោះសួរថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកស្រាយលានោះ?»។ ៦ ពួកគាត់ឆ្លើយតាមអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានប្រាប់ រួចមនុស្សទាំងនោះអនុញ្ញាតឲ្យពួកគាត់យកទៅ។
៧ ពួកគាត់ដឹកលានោះមកឯលោកយេស៊ូ ហើយយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ពួកគាត់ក្រាលលើខ្នងវា។ ក្រោយមកលោកក៏ឡើងជិះ។ ៨ ម្យ៉ាងទៀត មនុស្សជាច្រើនបានក្រាលសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ពួកគេលើផ្លូវ តែអ្នកឯទៀតបានកាត់យកធាងលម៉ើពីវាល។ ៩ រួចអ្នកដែលដើរនៅមុខនិងនៅក្រោយបានស្រែកឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «សូមមេត្ដាសង្គ្រោះ! អ្នកដែលមកក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ា មានពរហើយ! ១០ រាជាណាចក្ររបស់ដាវីឌដែលជាឪពុករបស់យើង មានពរហើយ! សូមឲ្យលោកដែលនៅស្ថានសួគ៌មេត្ដាសង្គ្រោះ!»។ ១១ ក្រោយមក លោកចូលក្រុងយេរូសាឡិម ហើយចូលក្នុងវិហារនៅទីនោះ រួចបានសង្កេតមើលអ្វីៗទាំងអស់។ បន្ទាប់មក ដោយសារពេលព្រលប់ហើយ លោកបានចេញទៅភូមិបេថានីជាមួយនឹងសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់។
១២ លុះថ្ងៃស្អែក ពេលដែលលោកនិងពួកគាត់បានចេញពីភូមិបេថានី លោកក៏ចាប់ឃ្លាន។ ១៣ រួចមក លោកក្រឡេកមើលពីចម្ងាយទៅឃើញដើមល្វាតូច* មួយដែលមានស្លឹក។ លោកដើរទៅមើលឲ្យដឹងថាតើមានផ្លែឬមិនមាន។ ប៉ុន្តែពេលបានទៅដល់ហើយ លោកឃើញដើមនោះមានតែស្លឹកប៉ុណ្ណោះ ពីព្រោះមិនមែនជារដូវផ្លែល្វា។ ១៤ ដូច្នេះ លោកស្រដីទៅកាន់ដើមនោះថា៖ «ចាប់តាំងពីឥឡូវនេះរហូតទៅ កុំឲ្យមានអ្នកណាបរិភោគផ្លែរបស់ឯងទៀតឡើយ» ហើយអ្នកកាន់តាមលោកកំពុងស្ដាប់។
១៥ រួចមក លោកនិងពួកគាត់ចូលក្រុងយេរូសាឡិម។ នៅទីនោះលោកចូលទៅក្នុងវិហារ ហើយចាប់ផ្ដើមបណ្ដេញទាំងអ្នកលក់ទាំងអ្នកទិញ ក៏ផ្កាប់តុរបស់អ្នកដូរប្រាក់ និងជើងម៉ាវែងរបស់អ្នកលក់សត្វព្រាប ១៦ ហើយលោកក៏មិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកណាជញ្ជូនរបស់របរកាត់តាមវិហារឡើយ ១៧ តែបានបង្រៀនពួកគេហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «បទគម្ពីរចែងថា៖ ‹កន្លែងគោរពបូជារបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវហៅថាកន្លែងសម្រាប់ឲ្យប្រជាជាតិទាំងអស់មកអធិដ្ឋាន› មែនទេ? ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាបានយកធ្វើជាសម្បុកចោរវិញ»។ ១៨ ម្ល៉ោះហើយ ពួកសង្ឃនាយក និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់បានឮអំពីរឿងនោះ រួចចាប់ផ្ដើមរកមធ្យោបាយបំផ្លាញលោក ដោយហេតុថាពួកគេញញើតនឹងលោក ពីព្រោះបណ្ដាជនតែងតែនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តនឹងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោក។
១៩ រាល់ថ្ងៃពេលព្រលប់ លោកនិងពួកគាត់ចេញពីក្រុង។ ២០ ប៉ុន្តែ កាលដែលលោកនិងពួកគាត់កំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនៅពេលព្រលឹមស្រាងៗ ក៏បានឃើញដើមល្វាបានក្រៀមស្វិតចាប់ពីឫសរហូតដល់ចុង។ ២១ ដូច្នេះពេត្រុសបានចាំអំពីដើមនោះ ហើយជម្រាបលោកថា៖ «រ៉ាប៊ី!* មើល! ដើមល្វាដែលលោកដាក់បណ្ដាសាបានក្រៀមស្វិតហើយ»។ ២២ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍តបទៅវិញថា៖ «ចូរមានជំនឿលើព្រះ។ ២៣ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកណាដែលប្រាប់ភ្នំនេះថា៖ ‹ចូររើចេញពីទីនេះ ទៅធ្លាក់ក្នុងសមុទ្រវិញ› ហើយអ្នកនោះនិយាយដោយគ្មានការសង្ស័យសោះ តែមានជំនឿក្នុងចិត្តថា អ្វីដែលគាត់និយាយនឹងបានសម្រេច នោះនឹងសម្រេចដូច្នេះមែន។ ២៤ ហេតុនេះហើយ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្វីៗទាំងអស់ដែលអ្នកអធិដ្ឋានសុំ ចូរបង្ហាញជំនឿដោយចាត់ទុកថាអ្នកបានទទួលតាមសំណូមពរនោះរួចហើយ។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងបានទទួលមែន។ ២៥ ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើអ្នកកំពុងប្រកាន់ទោសអ្នកណាម្នាក់ ពេលដែលអ្នកកំពុងឈរអធិដ្ឋាន ចូរអភ័យទោសឲ្យអ្នកនោះ ដើម្បីឲ្យបិតារបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ អភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកដែរ»។ ២៦ * ——
២៧ ក្រោយមក លោកនិងពួកគាត់បានចូលទៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមម្ដងទៀត។ ពេលដែលលោកកំពុងដើរក្នុងវិហារ នោះពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ និងពួកបុរសចាស់ទុំបានមកឯលោក ២៨ ហើយសួរថា៖ «តើលោកធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វី? ឬតើអ្នកណាបានប្រគល់សិទ្ធិអំណាចឲ្យលោកធ្វើអ្វីៗទាំងនេះ?»។ ២៩ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំសួរអ្នករាល់គ្នាសំណួរមួយ។ អ្នកឆ្លើយសំណួរនោះសិន រួចខ្ញុំនឹងប្រាប់ថាខ្ញុំធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វី។ ៣០ តើយ៉ូហានបានទទួលសិទ្ធិអំណាចជ្រមុជទឹក* ឲ្យគេ ពីស្ថានសួគ៌ ឬពីមនុស្ស? ចូរឆ្លើយប្រាប់មក»។ ៣១ ដូច្នេះ ពួកគេចាប់ផ្ដើមជជែកវែកញែកគ្នាថា៖ «ប្រសិនបើយើងឆ្លើយថា៖ ‹ពីស្ថានសួគ៌› គាត់នឹងសួរថា៖ ‹បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាមិនបានជឿយ៉ូហាន?› ៣២ ក៏ប៉ុន្តែ តើយើងគួរនិយាយថា៖ ‹ពីមនុស្ស›ឬ?»។ តែពួកគេមិនហ៊ាននិយាយដូច្នេះទេ ដោយសារខ្លាចបណ្ដាជន ពីព្រោះមនុស្សទាំងនោះជឿថាយ៉ូហានជាអ្នកប្រកាសទំនាយពិតមែន។ ៣៣ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេឆ្លើយប្រាប់លោកយេស៊ូថា៖ «យើងមិនដឹងទេ»។ រួចលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំក៏មិនប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វីដែរ»។
១២ ម្យ៉ាងទៀត លោកចាប់ផ្ដើមមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកគេដោយប្រើ ឧទាហរណ៍ថា៖ «បុរសម្នាក់បានធ្វើចម្ការទំពាំងបាយជូរមួយ ហើយព័ទ្ធរបង និងជីកកន្លែងសម្រាប់ជាន់ផ្លែយកទឹកធ្វើស្រា ក៏បានសង់ប៉មមួយ រួចប្រវាស់ចម្ការឲ្យពួកកសិករ។ ក្រោយមក បុរសនោះធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេស។ ២ លុះដល់ពេលកំណត់ គាត់ចាត់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ឲ្យទៅឯពួកកសិករ ដើម្បីទទួលផលដែលជាចំណែករបស់គាត់។ ៣ ប៉ុន្តែពួកកសិករបានចាប់ខ្ញុំបម្រើនោះ វាយដំ រួចបណ្ដេញឲ្យទៅវិញដោយដៃទទេ។ ៤ ក្រោយមក បុរសនោះចាត់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ទៀតឲ្យទៅឯពួកកសិករម្ដងទៀត តែពួកគេវាយក្បាលអ្នកនោះ ហើយប្រមាថមើលងាយគាត់។ ៥ រួចបុរសនោះបានចាត់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ទៀត តែពួកកសិករសម្លាប់អ្នកនោះចោល។ បុរសនោះចាត់ខ្ញុំបម្រើជាច្រើននាក់ទៀតឲ្យទៅ តែអ្នកខ្លះត្រូវកសិករវាយដំ ហើយខ្លះទៀតត្រូវពួកគេសម្លាប់។ ៦ នៅមានម្នាក់ទៀត គឺជាកូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់។ ក្រោយបង្អស់ គាត់ចាត់កូនប្រុសឲ្យទៅដោយពោលថា៖ ‹ពួកគេនឹងគោរពកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ›។ ៧ ប៉ុន្តែកសិករទាំងនោះបាននិយាយគ្នាថា៖ ‹គាត់ជាអ្នកទទួលមត៌ក។ ចូរយើងនាំគ្នាសម្លាប់គាត់ រួចចម្ការ* នេះនឹងក្លាយជារបស់យើង›។ ៨ ដូច្នេះ ពួកគេចាប់កូនប្រុសនោះ សម្លាប់ចោល រួចបោះទៅក្រៅចម្ការទំពាំងបាយជូរ។ ៩ តើម្ចាស់ចម្ការនោះនឹងធ្វើយ៉ាងណា? គាត់នឹងមកបំផ្លាញពួកកសិករទាំងនោះ រួចប្រវាស់ចម្ការឲ្យអ្នកឯទៀតវិញ។ ១០ តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់អានបទគម្ពីរទេឬ ដែលថា៖ ‹ថ្មដែលអ្នកសាងសង់មិនព្រមយក បានទៅជាថ្មជ្រុង* ដែលនៅលើថ្មជ្រុងទាំងអស់›ទេឬ? ១១ តើមិនធ្លាប់អានទេឬថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យការនេះកើតឡើង ហើយនោះជាការអស្ចារ្យចំពោះយើង›?»។
១២ ឮដូច្នេះ ពួកគេចាប់ផ្ដើមរិះរកវិធីចាប់លោក ព្រោះបានកត់សម្គាល់ថាលោកលើកឧទាហរណ៍នេះសំដៅលើពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ដោយខ្លាចបណ្ដាជន ពួកគេបានចេញពីលោកទៅ។
១៣ ក្រោយមក ពួកគេចាត់ពួកផារិស៊ីខ្លះ និងមនុស្សខ្លះពីចំណោមអ្នកគាំទ្រហេរ៉ូឌ ដើម្បីនាំឲ្យលោកនិយាយអ្វីដែលពួកគេអាចយកជាហេតុចោទប្រកាន់លោកបាន។ ១៤ ពេលអ្នកទាំងនោះមកដល់ ក៏សួរលោកថា៖ «លោកគ្រូ! យើងដឹងថាលោកតែងមានប្រសាសន៍ជាសេចក្ដីពិត ហើយមិនរើសមុខអ្នកណាឡើយ ពីព្រោះលោកមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងឋានៈរបស់អ្នកណាទេ តែលោកបង្រៀនសេចក្ដីពិតអំពីផ្លូវរបស់ព្រះ។ សូមប្រាប់យើង តើមានច្បាប់ឲ្យបង់ពន្ធជូនសេសារ* ឬទេ? ១៥ តើយើងត្រូវបង់ពន្ធឬមិនត្រូវបង់?»។ លោកជ្រាបអំពីពុតត្បុតរបស់ពួកគេ រួចសួរថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាខំល្បងមើលខ្ញុំដូច្នេះ? ចូរយកប្រាក់ឌីណារី* មួយមកបង្ហាញខ្ញុំ»។ ១៦ ពួកគេយកប្រាក់ឌីណារីមួយមក រួចលោកសួរពួកគេថា៖ «តើនេះជារូបនិងឈ្មោះរបស់អ្នកណា?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «ជារូបនិងឈ្មោះរបស់សេសារ»។ ១៧ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្វីដែលជារបស់សេសារ ចូរសងសេសារវិញ តែអ្វីដែលជារបស់ព្រះ ចូរសងព្រះវិញ» រួចពួកគេកោតស្ងើចនឹងលោក។
១៨ បន្ទាប់មក ពួកសាឌូស៊ីបានមកឯលោក។ ពួកគេមិនជឿថាមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញឡើយ។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេសួរលោកថា៖ ១៩ «លោកគ្រូ! ម៉ូសេបានសរសេរបង្គាប់យើងថា បើអ្នកណាម្នាក់ស្លាប់ចោលប្រពន្ធ ហើយមិនមានកូនទេ នោះបងឬប្អូនប្រុសរបស់គាត់គួរយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ ដើម្បីបង្កើតកូនបន្តពូជឲ្យបងឬប្អូនដែលបានស្លាប់ទៅ។ ២០ មានបងប្អូនប្រុសប្រាំពីរនាក់។ បងច្បងបានរៀបការ តែពេលដែលស្លាប់ទៅ គាត់មិនមានកូនទេ។ ២១ រួចមក ប្អូនបន្ទាប់បានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ តែពេលស្លាប់ទៅគាត់ក៏គ្មានកូនដែរ។ ប្អូនទីពីរក៏ដូច្នេះដែរ។ ២២ បងប្អូនទាំងប្រាំពីរនាក់នោះមិនមានកូនសោះ។ នៅទីបំផុត ស្ត្រីនោះក៏ស្លាប់ទៅដែរ។ ២៣ នៅពេលដែលរស់ឡើងវិញ តើអ្នកណាត្រូវជាប្ដីរបស់នាង? ព្រោះថាបងប្អូនទាំងប្រាំពីរនាក់ធ្លាប់បានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ»។ ២៤ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «គឺហេតុនេះហើយបានជាអ្នករាល់គ្នាយល់ខុស ពីព្រោះអ្នកមិនស្គាល់បទគម្ពីរហើយក៏មិនស្គាល់ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដែរ។ ២៥ ពេលដែលមនុស្សរស់ឡើងវិញ បុរសនិងស្ត្រីមិនយកគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធឡើយ តែពួកគេគឺដូចបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌វិញ។ ២៦ ប៉ុន្តែស្តីអំពីការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញនោះ តើអ្នកមិនធ្លាប់អានក្នុងកំណត់ហេតុដែលម៉ូសេបានសរសេរអំពីគុម្ពបន្លាទេឬ? ពេលដែលព្រះមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ ‹ខ្ញុំជាព្រះរបស់អាប្រាហាំ និងជាព្រះរបស់អ៊ីសាក ហើយជាព្រះរបស់យ៉ាកុប›។ ២៧ លោកមិនមែនជាព្រះរបស់មនុស្សស្លាប់ទេ តែជាព្រះរបស់មនុស្សរស់វិញ។ អ្នករាល់គ្នាយល់ខុសទាំងស្រុង»។
២៨ ពេលនោះ មានអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ម្នាក់មកដល់ហើយស្ដាប់ពួកគេជជែកជាមួយនឹងលោក។ គាត់ឃើញថាលោកបានឆ្លើយសំណួររបស់ពួកគេយ៉ាងល្អប្រសើរ។ ដូច្នេះ គាត់សួរលោកថា៖ «តើបញ្ញត្ដិមួយណាជាបញ្ញត្ដិទីមួយ?»។ ២៩ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ឆ្លើយថា៖ «បញ្ញត្ដិទីមួយគឺ ‹ឱអ៊ីស្រាអែលអើយ! ចូរស្ដាប់! ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើង។ មានព្រះយេហូវ៉ាតែមួយទេ ៣០ ហើយអ្នកត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នក ឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីព្រលឹង* ឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរិះគិត និងឲ្យអស់ពីកម្លាំងកាយ› ៣១ បញ្ញត្ដិទីពីរគឺ ‹អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក›។ គ្មានបញ្ញត្ដិណាសំខាន់ជាងបញ្ញត្ដិទាំងនេះឡើយ»។ ៣២ អ្នកជំនាញខាងច្បាប់នោះជម្រាបលោកថា៖ «លោកគ្រូ! លោកមានប្រសាសន៍ត្រូវណាស់ និងសមស្របតាមសេចក្ដីពិតថា៖ ‹មានព្រះតែមួយទេ ហើយគ្មានព្រះណាទៀតឡើយ›។ ៣៣ ម្យ៉ាងទៀត បើមនុស្សម្នាក់ស្រឡាញ់ព្រះឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត និងអស់ពីសមត្ថភាពយល់ដឹង ថែមទាំងអស់ពីកម្លាំង ហើយស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង នោះមានតម្លៃជាងសត្វដែលគេដុតជាគ្រឿងបូជានិងគ្រឿងបូជាឯទៀតទាំងអស់»។ ៣៤ ឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូជ្រាបថាគាត់បានឆ្លើយដោយប្រាជ្ញា ហើយបានមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «អ្នកនៅមិនឆ្ងាយពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទេ»។ ប៉ុន្តែគ្មានអ្នកណាហ៊ានសួរលោកតទៅទៀតឡើយ។
៣៥ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលលោកយេស៊ូតបឆ្លើយ លោកចាប់ផ្ដើមមានប្រសាសន៍ដូចធ្លាប់បង្រៀនក្នុងវិហារថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់បង្រៀនថាគ្រិស្តគឺគ្រាន់តែជាបុត្ររបស់ដាវីឌប៉ុណ្ណោះ? ៣៦ ដោយឥទ្ធិពលនៃសកម្មពល* របស់ព្រះ ដាវីឌបាននិយាយថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម្ចាស់របស់ខ្ញុំថា៖ «ចូរអង្គុយនៅខាងស្ដាំខ្ញុំ រហូតដល់ខ្ញុំដាក់សត្រូវរបស់អ្នកនៅក្រោមបាតជើងអ្នក»›។ ៣៧ ដាវីឌហៅលោកថា‹ម្ចាស់› ប៉ុន្តែតើលោកអាចជាបុត្ររបស់ដាវីឌដូចម្ដេចបាន?»។
មនុស្សមួយក្រុមធំកំពុងពេញចិត្តនឹងស្ដាប់លោក។ ៣៨ រួចលោកបង្រៀនតទៅទៀតដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ដែលចង់ពាក់អាវផាយដើរចុះឡើង ហើយចង់ឲ្យមនុស្សជម្រាបសួរ សម្ដែងការគោរពចំពោះពួកគេនៅផ្សារ ៣៩ ព្រមទាំងចង់អង្គុយនៅមុខគេក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយនៅពេលពិសាភោជនាហារគេចង់អង្គុយនៅកន្លែងលេចមុខលេចមាត់ជាងគេ។ ៤០ គឺពួកគេនោះហើយដែលប្រវ័ញ្ចយកទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ* ហើយអធិដ្ឋានយ៉ាងយូរដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សកោតស្ងើច។ អ្នកទាំងនោះនឹងត្រូវទទួលទោសធ្ងន់ជាង»។
៤១ រួចមក លោកអង្គុយនៅមុខប្រដាប់ដាក់កាក់សម្រាប់ឃ្លាំងប្រាក់ ហើយមើលបណ្ដាជនមកដាក់កាក់ក្នុងប្រដាប់ទាំងនោះ។ ពួកអ្នកមានជាច្រើននាក់បានដាក់កាក់ជាច្រើន។ ៤២ មានស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រម្នាក់មកដាក់កាក់ពីរដែលមានតម្លៃតិចណាស់។* ៤៣ ម្ល៉ោះហើយ លោកហៅពួកអ្នកកាន់តាមឲ្យមកឯលោក រួចមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រមួយរូបនេះ បានដាក់ច្រើនជាងពួកគេទាំងអស់ដែលមកដាក់ក្នុងប្រដាប់ដាក់កាក់ ៤៤ ព្រោះពួកគេបានដាក់ប្រាក់សំណល់របស់ខ្លួន ប៉ុន្តែចំណែកនាងវិញ ពិតមែនតែនាងខ្វះខាត តែនាងដាក់ប្រាក់ទាំងអស់ គឺអ្វីៗទាំងអស់ដែលនាងមានសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត»។
១៣ ពេលដែលលោកកំពុងចេញពីវិហារ អ្នកកាន់តាមម្នាក់បានជម្រាបលោកថា៖ «លោកគ្រូ! មើលថ្មទាំងនេះ និងសំណង់ទាំងនេះ!»។ ២ ក៏ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «តើអ្នកឃើញសំណង់ដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះឬទេ? ថ្មទាំងអស់នៅទីនេះនឹងត្រូវទម្លាក់ដល់ដី ហើយនឹងគ្មានថ្មណានៅត្រួតលើថ្មណាទៀតឡើយ»។
៣ ក្រោយមក ពេលដែលលោកកំពុងអង្គុយនៅលើភ្នំដើមអូលីវ ទល់មុខវិហារ នោះពេត្រុស យ៉ាកុប យ៉ូហាន និងអនទ្រេចាប់ផ្ដើមសួរលោកដោយឡែកពីគេថា៖ ៤ «សូមប្រាប់យើង តើការទាំងនេះនឹងកើតឡើងពេលណា? ហើយតើអ្វីជាសញ្ញាសម្គាល់ថា អ្វីៗទាំងនេះជិតត្រូវបញ្ចប់?»។ ៥ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូចាប់ផ្ដើមមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរប្រយ័ត្ន កុំឲ្យអ្នកណាបំភាន់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ៦ មនុស្សជាច្រើននឹងមកដោយអាងឈ្មោះខ្ញុំ ហើយបំភាន់មនុស្សជាច្រើន ដោយពោលថា៖ ‹ខ្ញុំនេះហើយជាអ្នកនោះ›។ ៧ ម្យ៉ាងទៀត ពេលដែលអ្នកឮសូរសង្គ្រាម និងឮគេនិយាយអំពីសង្គ្រាម កុំភ័យស្លុតឡើយ។ ការទាំងនេះត្រូវតែកើតឡើង ប៉ុន្តែទីបញ្ចប់មិនទាន់មកដល់នៅឡើយ។
៨ «ព្រោះប្រជាជាតិមួយនឹងលើកទ័ពទៅច្បាំងនឹងប្រជាជាតិមួយ ហើយរាជាណាចក្រមួយនឹងលើកទ័ពទៅច្បាំងនឹងរាជាណាចក្រមួយ ក៏នឹងមានរញ្ជួយដីពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ថែមទាំងមានការអត់ឃ្លានទៀតផង។ ការទាំងនេះគឺជាការចាប់ផ្ដើមនៃគ្រាលំបាក។*
៩ «ចំណែកអ្នករាល់គ្នាវិញ ចូរប្រយ័ត្នខ្លួន។ មនុស្សនឹងបញ្ជូនអ្នកទៅតុលាការ ហើយនឹងវាយអ្នករាល់គ្នានៅក្នុងសាលាប្រជុំ ក៏នឹងនាំទៅឈរនៅមុខពួកអភិបាលនិងបណ្ដាស្តេច ដើម្បីធ្វើជាសាក្សី ដោយសារអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ។ ១០ បន្ថែមទៅទៀត ជាការចាំបាច់ដែលដំណឹងល្អត្រូវផ្សព្វផ្សាយដល់គ្រប់ប្រជាជាតិជាមុនសិន។ ១១ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកគេកំពុងនាំអ្នកទៅដើម្បីប្រគល់ឲ្យតុលាការ កុំខ្វល់ចិត្តមុនថា អ្នកនឹងត្រូវនិយាយអ្វីឡើយ តែចូរនិយាយតាមអ្វីដែលនឹងត្រូវឲ្យអ្នកនិយាយនៅពេលនោះ ពីព្រោះមិនមែនអ្នករាល់គ្នាទេ ដែលនឹងនិយាយ តែគឺជាសកម្មពល* បរិសុទ្ធវិញ។ ១២ ម្យ៉ាងទៀត បងប្អូននឹងបញ្ជូនបងប្អូនទៅឲ្យគេសម្លាប់ ហើយឪពុកនឹងបញ្ជូនកូន ហើយកូននឹងប្រឆាំងឪពុកម្ដាយថែមទាំងឲ្យគេសម្លាប់។ ១៣ មនុស្សទាំងអស់នឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នាដោយសារអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលស៊ូទ្រាំរហូតដល់ទីបញ្ចប់ អ្នកនោះនឹងត្រូវសង្គ្រោះ។
១៤ «ប៉ុន្តែ ពេលដែលអ្នកក្រឡេកឃើញអ្វីដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមដែលបំផ្លិចបំផ្លាញ កំពុងឈរនៅកន្លែងដែលមិនគួរឈរ (ចូរអ្នកអានប្រើសមត្ថភាពវែកញែក) នោះចូរឲ្យអ្នកដែលនៅតំបន់យូឌាចាប់ផ្ដើមរត់ទៅតំបន់ភ្នំ។ ១៥ អ្នកណាដែលនៅលើដំបូលផ្ទះមិនត្រូវចុះមក ឬចូលក្នុងផ្ទះយកអ្វីចេញទៅឡើយ ១៦ ហើយអ្នកដែលនៅស្រែចម្ការក៏មិនត្រូវត្រឡប់ទៅយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ខ្លួនឡើយ។ ១៧ នៅគ្រានោះ ស្ត្រីដែលមានផ្ទៃពោះនិងស្ត្រីដែលនៅបំបៅកូនត្រូវវេទនាណាស់! ១៨ ចូរអធិដ្ឋានជានិច្ច សូមកុំឲ្យការនោះកើតឡើងនៅរដូវរងា ១៩ ព្រោះគ្រានោះនឹងជាគ្រាវេទនាដែលមិនធ្លាប់មានសោះតាំងពីកំណើតពិភពលោកដែលព្រះបានបង្កើត រហូតមកដល់គ្រានោះ ហើយក៏នឹងមិនមានដូច្នោះទៀតទេ។ ២០ តាមការពិត ប្រសិនបើព្រះយេហូវ៉ាមិនបានកាត់បន្ថយគ្រានោះឲ្យខ្លីទេ នោះគ្មានអ្នកណា* នឹងត្រូវសង្គ្រោះឡើយ។ ប៉ុន្តែដោយសារពួកអ្នករើសតាំងដែលលោកបានជ្រើសរើស នោះលោកបានកាត់បន្ថយគ្រានោះឲ្យខ្លី។
២១ «ម្យ៉ាងវិញទៀត បើអ្នកណាប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹មើល! គ្រិស្តនៅទីនេះហើយ!› ‹មើល! លោកនៅទីនោះ!› កុំឲ្យជឿឡើយ ២២ ព្រោះនឹងមានអ្នកក្លែងខ្លួនជាគ្រិស្ត និងអ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិតលេចមក ហើយពួកគេនឹងបង្ហាញសញ្ញាសម្គាល់និងធ្វើការអស្ចារ្យ ដើម្បីបំភាន់ទាំងអ្នករើសតាំង ប្រសិនបើអាចបំភាន់បាន។ ២៣ ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រុងប្រយ័ត្ន។ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាពីអ្វីៗទាំងអស់ទុកជាមុន។
២៤ «ប៉ុន្តែនៅគ្រានោះ បន្ទាប់ពីទុក្ខវេទនាទាំងនោះ ថ្ងៃនឹងទៅជាងងឹត ហើយខែនឹងលែងមានពន្លឺ។ ២៥ ផ្កាយទាំងឡាយនឹងធ្លាក់ពីលើមេឃ ហើយកម្លាំងធម្មជាតិនៅលើមេឃនឹងត្រូវអង្រួន។ ២៦ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេនឹងឃើញកូនមនុស្សមកក្នុងពពក ទាំងមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លានិងសិរីរុងរឿង ២៧ ហើយលោកនឹងចាត់បណ្ដាទេវតាទៅប្រមូលអ្នករើសតាំងរបស់លោកពីទិសខាងជើង ទិសខាងត្បូង ទិសខាងកើត និងទិសខាងលិច ពីចុងផែនដីរហូតដល់ជើងមេឃ។
២៨ «ចូរទាញយកមេរៀនពីឧទាហរណ៍ដូចតទៅនេះ អំពីដើមល្វាតូច៖ កាលដែលមែកខ្ចីរបស់វាទៅជាទន់ ហើយដុះស្លឹក អ្នកដឹងភ្លាមថា រដូវក្ដៅជិតដល់ហើយ។ ២៩ ចំពោះអ្នករាល់គ្នាក៏ដូចគ្នាដែរ។ កាលដែលអ្នកឃើញការទាំងនេះកំពុងកើតឡើង ចូរដឹងថាកូនមនុស្សនៅជិតបង្កើយ គឺលោកនៅមាត់ទ្វារ។ ៣០ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ជំនាន់នេះនឹងមិនកន្លងបាត់ទៅសោះឡើយ ទាល់តែការទាំងនេះកើតឡើង។ ៣១ មេឃនិងផែនដីនឹងកន្លងបាត់ទៅ តែពាក្យរបស់ខ្ញុំនឹងមិនកន្លងបាត់ទៅឡើយ។
៣២ «គ្មានអ្នកណាដឹងថ្ងៃនិងម៉ោងនោះឡើយ។ សូម្បីតែបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌ និងបុត្ររបស់ព្រះក៏មិនជ្រាបដែរ។ មានតែបិតានៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះដែលជ្រាប។ ៣៣ ចូរឃ្លាំមើលជានិច្ច ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាពេលណាជាពេលកំណត់ឡើយ។ ៣៤ រឿងនេះគឺដូចជាបុរសម្នាក់ដែលធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេស។ គាត់ចេញពីផ្ទះដោយប្រគល់សិទ្ធិអំណាចឲ្យពួកខ្ញុំបម្រើរបស់គាត់ ហើយកំណត់ការងារឲ្យពួកគេ រួចក៏បង្គាប់អ្នកយាមទ្វារឲ្យចាំយាមជានិច្ច។ ៣៥ ដូច្នេះ ចូរចាំយាម ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាម្ចាស់ផ្ទះនឹងមកវិញពេលណាឡើយ មិនដឹងថាពេលព្រលប់* ឬពេលអធ្រាត្រ* ឬពេលមាន់រងាវ* ឬពេលព្រលឹម* ទេ។ ៣៦ យ៉ាងនេះ ពេលដែលម្ចាស់ផ្ទះមកដល់ភ្លាម គាត់មិនឃើញថា អ្នករាល់គ្នាកំពុងដេកលក់ទេ។ ៣៧ ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំប្រាប់អ្នក ខ្ញុំក៏ប្រាប់គ្រប់គ្នាដែរថា ចូរចាំយាម»។
១៤ ពីរថ្ងៃបន្ទាប់មក គឺជាបុណ្យរំលងនិងបុណ្យនំឥតដំបែ ហើយពួកសង្ឃនាយក និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់កំពុងរិះរកល្បិចកលដើម្បីចាប់ហើយសម្លាប់លោក ២ ពីព្រោះពួកគេបាននិយាយម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «កុំធ្វើក្នុងអំឡុងពេលបុណ្យ ក្រែងលោនាំឲ្យបណ្ដាជនកើតចលាចល»។
៣ រួចពេលដែលលោកនៅភូមិបេថានីកំពុងអង្គុយពិសាអាហារក្នុងផ្ទះរបស់ស៊ីម៉ូនដែលមានជំងឺឃ្លង់ នោះស្ត្រីម្នាក់បានមក ដោយមានប្រេងក្រអូបក្នុងដបថ្មកែវមួយ គឺប្រេងណាដ* សុទ្ធ ដែលមានតម្លៃថ្លៃណាស់។ នាងបំបែកមាត់ដបថ្មកែវនោះ រួចចាប់ផ្ដើមចាក់ប្រេងលើក្បាលលោកយេស៊ូ។ ៤ ឃើញដូច្នេះ អ្នកខ្លះក៏ទាស់ចិត្ត ហើយនិយាយគ្នាថា៖ «ហេតុអ្វីបង្ខាតប្រេងក្រអូបចោលដូច្នេះ? ៥ ព្រោះប្រេងក្រអូបនេះអាចត្រូវលក់បានថ្លៃជាងបីរយឌីណារី* រួចចែកឲ្យអ្នកក្រ!» ហើយពួកគាត់បានខឹងនាងយ៉ាងខ្លាំង។ ៦ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «កុំរំខាននាង។ ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាខំរករឿងនាងដូច្នេះ? នាងបានធ្វើអំពើល្អចំពោះខ្ញុំ។ ៧ អ្នកតែងតែមានអ្នកក្រនៅជាមួយ ហើយពេលណាដែលអ្នកចង់ធ្វើល្អចំពោះពួកគេ អ្នកអាចធ្វើបាន។ ប៉ុន្តែអ្នកនឹងមិនមានខ្ញុំនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នារហូតទេ។ ៨ នាងបានធ្វើអស់ពីសមត្ថភាព។ ដោយសារសពរបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវយកទៅបញ្ចុះ នោះនាងបានដាក់ប្រេងក្រអូបលើរូបកាយខ្ញុំទុកជាមុន។ ៩ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា នៅកន្លែងណាក៏ដោយដែលដំណឹងល្អត្រូវផ្សព្វផ្សាយទូទាំងពិភពលោក គេក៏នឹងរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលស្ត្រីនេះបានធ្វើដែរ ដើម្បីរំលឹកអំពីនាង»។
១០ រួចមក យូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតពីចំណោមសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់បានទៅជួបពួកសង្ឃនាយក ដើម្បីបញ្ជូន* លោកទៅពួកគេ។ ១១ ពេលដែលពួកសង្ឃនាយកឮអ្វីដែលគាត់និយាយ ពួកគេត្រេកអរ ហើយបានសន្យាឲ្យប្រាក់ដល់គាត់។ ដូច្នេះយូដាសចាប់ផ្ដើមរកឱកាសល្អដើម្បីក្បត់លោក។
១២ នៅថ្ងៃដំបូងនៃបុណ្យនំឥតដំបែ ពួកគេមានទម្លាប់បូជាសត្វសម្រាប់បុណ្យរំលង។ ម្ល៉ោះហើយ អ្នកកាន់តាមលោកសួរថា៖ «តើលោកចង់ឲ្យយើងទៅរៀបចំឲ្យលោកពិសាអាហារបុណ្យរំលងនៅកន្លែងណា?»។ ១៣ ដូច្នេះ លោកចាត់អ្នកកាន់តាមពីរនាក់ ដោយប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ចូរចូលទៅក្នុងក្រុង ហើយអ្នកនឹងជួបបុរសម្នាក់ដែលកំពុងលីក្អមទឹក។ ចូរទៅតាមគាត់។ ១៤ គាត់ចូលក្នុងផ្ទះណា អ្នកចូលក្នុងផ្ទះនោះ រួចប្រាប់ម្ចាស់ផ្ទះថា៖ ‹លោកគ្រូសួរថា៖ «តើបន្ទប់ដែលទុកឲ្យខ្ញុំពិសាអាហារបុណ្យរំលងជាមួយនឹងអ្នកកាន់តាមខ្ញុំនៅឯណា?»›។ ១៥ គាត់នឹងបង្ហាញបន្ទប់ធំមួយនៅជាន់លើ។ ក្នុងបន្ទប់នោះគេបានដាក់ប្រដាប់ប្រដាសព្វគ្រប់រួចហើយ។ ចូររៀបចំអាហារបុណ្យរំលងសម្រាប់យើងនៅទីនោះ»។ ១៦ ដូច្នេះអ្នកកាន់តាមបានចេញទៅ។ ពេលដែលចូលទៅក្នុងក្រុង ពួកគាត់ឃើញថាអ្វីៗគឺដូចលោកបានមានប្រសាសន៍មែន។ រួចមក ពួកគាត់រៀបចំសម្រាប់បុណ្យរំលង។
១៧ លុះពេលល្ងាច លោកបានទៅទីនោះជាមួយនឹងសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់។ ១៨ កាលដែលលោកនិងពួកគាត់កំពុងអង្គុយពិសាអាហារនៅតុ នោះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងពិសាជាមួយនឹងខ្ញុំ មានម្នាក់នឹងក្បត់ខ្ញុំ»។ ១៩ ពួកគាត់ក៏តាំងកើតទុក្ខ រួចសួរលោកម្នាក់ម្ដងៗថា៖ «មិនមែនខ្ញុំទេ មែនទេ?»។ ២០ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «គឺម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងដប់ពីរនាក់ ដែលកំពុងលូកដៃក្នុងចានជាមួយនឹងខ្ញុំ។ ២១ ពិតមែន កូនមនុស្សនឹងចាកចេញ ដូចអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរអំពីលោក។ ប៉ុន្តែបុរសដែលគេប្រើដើម្បីបញ្ជូនលោកត្រូវវេទនាណាស់! ចំពោះអ្នកនោះ បើគាត់មិនបានកើតមកទេ នោះគឺប្រសើរជាង»។
២២ ពេលដែលពួកគាត់កំពុងពិសា លោកក៏យកនំប៉័ងមួយដុំ អធិដ្ឋាន រួចកាច់ ហើយឲ្យពួកគាត់ ដោយពោលថា៖ «ចូរយកចុះ។ នេះជាតំណាងរូបកាយរបស់ខ្ញុំ»។ ២៣ រួចមក លោកយកស្រាមួយពែង អរគុណព្រះ ហើយឲ្យពួកគាត់។ បន្ទាប់មក ពួកគាត់ទាំងអស់គ្នាបានពិសាពីពែងនោះ។ ២៤ ក្រោយមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ស្រានេះជាតំណាង‹ឈាមរបស់ខ្ញុំដែលសម្រាប់កិច្ចព្រមព្រៀង›។ ឈាមនោះនឹងត្រូវបង្ហូរចេញសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន។ ២៥ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ខ្ញុំនឹងមិនពិសាស្រាទំពាំងបាយជូរទៀតឡើយ រហូតដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំពិសាស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ»។ ២៦ រួចមក ក្រោយពីបានច្រៀងសរសើរព្រះហើយ លោកនិងពួកគាត់បានចេញទៅភ្នំដើមអូលីវ។
២៧ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកគាត់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងជំពប់ដួល* ព្រោះបទគម្ពីរចែងថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងវាយគង្វាល ហើយហ្វូងចៀមនឹងខ្ចាត់ខ្ចាយទៅ›។ ២៨ ប៉ុន្តែក្រោយពីខ្ញុំបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ខ្ញុំនឹងទៅស្រុកកាលីឡេហើយរង់ចាំអ្នករាល់គ្នានៅទីនោះ»។ ២៩ ប៉ុន្តែពេត្រុសជម្រាបលោកថា៖ «សូម្បីតែពួកគេទាំងអស់គ្នាជំពប់ដួល ក៏ខ្ញុំនឹងមិនជំពប់ដួលទេ»។ ៣០ ឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នកការពិតថា នៅថ្ងៃនេះ គឺនៅយប់នេះឯង មុនមាន់រងាវពីរដង អ្នកនឹងបដិសេធមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំបីដង»។ ៣១ ប៉ុន្តែគាត់ចាប់ផ្ដើមបញ្ជាក់យ៉ាងខ្លាំងថា៖ «សូម្បីតែខ្ញុំត្រូវស្លាប់ជាមួយនឹងលោកក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនឹងមិនលែងទទួលស្គាល់លោកដែរ» ហើយពួកគាត់គ្រប់គ្នាក៏ចាប់ផ្ដើមនិយាយដូចគ្នាដែរ។
៣២ លុះក្រោយមក លោកនិងពួកគាត់បានទៅដល់កន្លែងមួយហៅថា ហ្គេតសេម៉ានី ហើយលោកប្រាប់អ្នកកាន់តាមថា៖ «អ្នករាល់គ្នាអង្គុយនៅទីនេះសិន ពេលខ្ញុំទៅអធិដ្ឋាន»។ ៣៣ រួចមក លោកយកពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានទៅជាមួយ ហើយតាំងភាំងស្មារតី និងពិបាកចិត្តក្រៃលែង។ ៣៤ លោកប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ខ្ញុំ* កំពុងកើតទុក្ខស្ទើរនឹងស្លាប់។ សូមនៅទីនេះ ហើយចាំយាម»។ ៣៥ ក្រោយមក លោកដើរទៅមុខបន្ដិច ហើយក្រាបខ្លួនដល់ដី រួចចាប់ផ្ដើមអធិដ្ឋានសូមឲ្យវេលានេះកន្លងផុតពីលោកទៅ ប្រសិនជាអាចកន្លងផុតទៅបាន។ ៣៦ លោកអធិដ្ឋានថា៖ «អប្បា* បិតាអើយ! លោកអាចសម្រេចគ្រប់ការទាំងអស់បាន។ សូមដកពែង* នេះចេញពីខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែសូមឲ្យបំណងរបស់លោកបានសម្រេច មិនមែនបំណងរបស់ខ្ញុំទេ»។ ៣៧ ក្រោយមក លោកវិលមកវិញ ហើយឃើញថាពួកគាត់កំពុងដេកលក់។ ដូច្នេះលោកសួរពេត្រុសថា៖ «ស៊ីម៉ូន តើអ្នកកំពុងដេកលក់ឬ? តើមិនមានកម្លាំងចាំយាមមួយម៉ោងទេឬ? ៣៨ ចូរអ្នករាល់គ្នាចាំយាមហើយអធិដ្ឋានជានិច្ច ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់សេចក្ដីល្បួងឡើយ។ ចិត្ត* បានប្រុងប្រៀបជាស្រេចពិតមែន ប៉ុន្តែសាច់ឈាមគឺខ្សោយណាស់»។ ៣៩ រួចមក លោកចេញទៅម្ដងទៀតហើយអធិដ្ឋាន ដោយពោលពាក្យដដែល។ ៤០ បន្ទាប់មក លោកវិលមកម្ដងទៀតហើយឃើញថាពួកគាត់កំពុងដេកលក់ ពីព្រោះងងុយដេកខ្លាំងណាស់។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគាត់មិនដឹងឆ្លើយយ៉ាងណាទេ។ ៤១ លោកវិលមកវិញជាលើកទីបីហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាកំពុងដេកយកកម្លាំងនៅពេលដ៏សំខាន់នេះ? ណ្ហើយចុះ! ពេលកំណត់បានមកដល់ហើយ! មើល! កូនមនុស្សបានត្រូវបញ្ជូន* ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃមនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងហើយ។ ៤២ ចូរក្រោកឡើង យើងនាំគ្នាទៅ។ មើល! អ្នកដែលក្បត់ខ្ញុំបានមកជិតដល់ហើយ»។
៤៣ ភ្លាមនោះ កាលដែលលោកកំពុងមានប្រសាសន៍ យូដាសពីចំណោមសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់ បានមកដល់ជាមួយនឹងមនុស្សមួយហ្វូងដែលពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ និងពួកបុរសចាស់ទុំបានប្រមូលមក។ ពួកគេមកទាំងកាន់ដាវនិងដំបង។ ៤៤ អ្នកដែលបានក្បត់លោកបានសន្មតជាមួយនឹងពួកគេអំពីសញ្ញាសម្គាល់មួយ ដោយប្រាប់ថា៖ «អ្នកណាដែលខ្ញុំថើប គឺអ្នកនោះហើយ។ ត្រូវចាប់គាត់ហើយនាំទៅដោយប្រុងប្រយ័ត្ន»។ ៤៥ គាត់ដើរតម្រង់ទៅឯលោក ហើយពោលថា៖ «រ៉ាប៊ី!»* រួចថើបលោកដោយថ្នម។ ៤៦ ដូច្នេះ ពួកគេក៏បានចាប់លោក។ ៤៧ ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមអ្នកដែលកំពុងឈរក្បែរនោះ មានម្នាក់ដកដាវ រួចកាប់ដាច់ស្លឹកត្រចៀករបស់ខ្ញុំបម្រើសម្ដេចសង្ឃ។ ៤៨ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាបានចេញមកចាប់ខ្ញុំ ដោយកាន់ដាវកាន់ដំបង ដូចជាមកចាប់ចោរប្លន់ដូច្នេះ? ៤៩ ខ្ញុំធ្លាប់នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នារៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងវិហារ ហើយបានបង្រៀន តែអ្នកមិនបានមកចាប់ខ្ញុំទេ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ នេះគឺដើម្បីសម្រេចតាមបទគម្ពីរ»។
៥០ រួចអ្នកកាន់តាមបានរត់ចោលលោកទាំងអស់គ្នា។ ៥១ ប៉ុន្តែយុវជនម្នាក់ ដែលមានសំពត់សាច់ល្អមួយផ្ទាំងដណ្ដប់ខ្លួន* ចាប់ផ្ដើមដើរតាមក្រោយលោក ហើយពួកគេខំចាប់គាត់ដែរ។ ៥២ ប៉ុន្តែគាត់ចោលសំពត់សាច់ល្អនោះ ហើយគេចចេញទៅដោយគ្មានអ្វីដណ្ដប់។*
៥៣ ក្រោយមក ពួកគេនាំលោកយេស៊ូទៅឯសម្ដេចសង្ឃ ហើយពួកសង្ឃនាយក ពួកបុរសចាស់ទុំ និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់គ្រប់គ្នាបានជួបជុំគ្នា។ ៥៤ ប៉ុន្តែពេត្រុសបានដើរតាមក្រោយ ឆ្ងាយល្មមពីលោក រហូតទៅដល់ទីធ្លាផ្ទះរបស់សម្ដេចសង្ឃ រួចគាត់បានអង្គុយអាំងភ្លើងជាមួយនឹងពួកអ្នកថែទាំផ្ទះ។ ៥៥ ចន្លោះពេលនោះ ពួកសង្ឃនាយកនិងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ទាំងមូល កំពុងរកសាក្សីឲ្យចោទប្រកាន់លោកយេស៊ូ ដើម្បីមានហេតុប្រហារជីវិតលោក។ ប៉ុន្តែពួកគេរកមិនបាន។ ៥៦ ពិតមែនតែមានសាក្សីក្លែងក្លាយជាច្រើនដែលបានចោទប្រកាន់លោក ប៉ុន្តែសម្ដីរបស់ពួកគេមិនស្របគ្នាទេ។ ៥៧ ក៏មានអ្នកខ្លះទៀតដែលបានចេញមកធ្វើជាសាក្សីក្លែងក្លាយហើយចោទប្រកាន់លោក ដោយពោលថា៖ ៥៨ «យើងធ្លាប់ឮគាត់និយាយថា៖ ‹វិហារនេះដែលបានត្រូវសង់ដោយដៃមនុស្ស ខ្ញុំនឹងរុះចោល ហើយបីថ្ងៃក្រោយមកខ្ញុំនឹងសង់មួយទៀតដែលមិនសង់ដោយដៃមនុស្សទេ›»។ ៥៩ ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកគេចោទប្រកាន់អំពីរឿងនេះ សម្ដីរបស់ពួកគេក៏មិនស្របគ្នាដែរ។
៦០ នៅទីបំផុត សម្ដេចសង្ឃបានក្រោកឈរក្នុងចំណោមពួកគេ រួចសួរលោកយេស៊ូថា៖ «តើអ្នកមិនព្រមឆ្លើយសោះឬ? តើអ្នកគិតដូចម្ដេចអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងចោទប្រកាន់អ្នក?»។ ៦១ ប៉ុន្តែលោកនៅស្ងៀម ហើយមិនតបឆ្លើយសោះ។ សម្ដេចសង្ឃសួរលោកម្ដងទៀតថា៖ «តើអ្នកជាគ្រិស្ត ជាបុត្ររបស់ព្រះ* ឬ?»។ ៦២ រួចលោកយេស៊ូឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំជាអ្នកនោះ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងឃើញកូនមនុស្សអង្គុយនៅខាងស្ដាំនៃឫទ្ធានុភាព* ព្រមទាំងមកជាមួយនឹងពពកនៅលើមេឃ»។ ៦៣ ឮដូច្នេះ សម្ដេចសង្ឃក៏ហែកសម្លៀកបំពាក់ក្នុងរបស់គាត់ ហើយនិយាយថា៖ «តើយើងត្រូវការសាក្សីធ្វើអ្វីទៀត? ៦៤ អ្នកបានឮអ្នកនេះនិយាយប្រមាថព្រះហើយ។ តើអ្នករាល់គ្នាគិតដូចម្ដេច?»។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាកាត់ទោសលោកយេស៊ូថា គួរតែស្លាប់។ ៦៥ ពួកគេខ្លះចាប់ផ្ដើមស្ដោះទឹកមាត់ដាក់ ក៏បានគ្របមុខលោកហើយដាល់លោក រួចនិយាយថា៖ «បើឯងចេះប្រកាសទំនាយមែន តើអ្នកណាបានវាយឯង? ចូរប្រាប់មក!»។ ក្រោយមក មន្ត្រីជំនួយតុលាការបានទះកំផ្លៀងលោក រួចនាំយកទៅ។
៦៦ កាលដែលពេត្រុសនៅខាងក្រោមក្នុងទីធ្លា ស្ត្រីអ្នកបម្រើម្នាក់របស់សម្ដេចសង្ឃបានមក ៦៧ ហើយពេលនាងឃើញពេត្រុសកំពុងអាំងភ្លើងនោះ នាងបានមើលចំគាត់ហើយនិយាយថា៖ «អ្នកក៏បាននៅជាមួយនឹងយេស៊ូនេះ ពីក្រុងណាសារ៉ែតដែរ»។ ៦៨ ប៉ុន្តែគាត់បដិសេធ ដោយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនស្គាល់គាត់ទេ ហើយក៏មិនយល់អ្វីដែលអ្នកកំពុងនិយាយដែរ» រួចគាត់ចេញទៅល្វែងក្រៅ។ ៦៩ នៅទីនោះ ពេលស្ត្រីអ្នកបម្រើឃើញគាត់ នាងចាប់ផ្ដើមនិយាយម្ដងទៀតប្រាប់ពួកអ្នកដែលឈរនៅក្បែរថា៖ «ម្នាក់នេះជាពួកនោះដែរ»។ ៧០ គាត់បដិសេធម្ដងទៀត។ ហើយមួយលើកទៀត មិនយូរក្រោយមក ពួកអ្នកដែលឈរនៅក្បែរចាប់ផ្ដើមនិយាយទៅកាន់ពេត្រុសថា៖ «អ្នកច្បាស់ជាពួកនោះដែរ ព្រោះអ្នកប្រាកដជាមកពីស្រុកកាលីឡេ»។ ៧១ ប៉ុន្តែគាត់ចាប់ផ្ដើមដាក់បណ្ដាសាខ្លួនឯង ហើយស្បថថា៖ «ខ្ញុំមិនស្គាល់បុរសដែលអ្នករាល់គ្នានិយាយនោះទេ»។ ៧២ រំពេចនោះ មាន់រងាវជាលើកទីពីរ ហើយពេត្រុសក៏នឹកឃើញអ្វីដែលលោកយេស៊ូប្រាប់គាត់ថា៖ «មុនមាន់រងាវពីរដង អ្នកនឹងបដិសេធ មិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំបីដង» រួចគាត់រំជួលចិត្តក្រៃលែងហើយក៏ចាប់យំ។
១៥ ពេលថ្ងៃរះឡើងភ្លាម ពួកសង្ឃនាយក ព្រមទាំងពួកបុរសចាស់ទុំ និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ពោលគឺក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់* ទាំងមូលបានជួបជុំពិគ្រោះគ្នា។ រួចមក ពួកគេចងលោកយេស៊ូហើយនាំទៅ រួចប្រគល់ឲ្យពីឡាត។ ២ ដូច្នេះ ពីឡាតសួរលោកថា៖ «តើអ្នកជាស្តេចនៃជនជាតិយូដាឬ?»។ លោកតបឆ្លើយថា៖ «គឺអ្នកហើយដែលនិយាយ»។ ៣ ប៉ុន្តែពួកសង្ឃនាយកចាប់ផ្ដើមចោទប្រកាន់លោកអំពីរឿងជាច្រើន។ ៤ រួចពីឡាតសួរលោកម្ដងទៀតថា៖ «តើអ្នកមិនតបឆ្លើយទេឬ? មើល! ពួកគេកំពុងចោទប្រកាន់អ្នកអំពីរឿងជាច្រើន»។ ៥ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមិនតបឆ្លើយទៀតទេ។ ដូច្នេះ ពីឡាតក៏នឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត។
៦ ក្នុងអំឡុងបុណ្យនេះ គាត់មានទម្លាប់ដោះលែងអ្នកទោសម្នាក់ដែលបណ្ដាជនសុំឲ្យដោះលែង។ ៧ នៅពេលនោះ មានបុរសម្នាក់ដែលគេហៅថាបារ៉ាបាស។ គាត់ជាប់ចំណងជាមួយនឹងពួកអ្នកបំបះបំបោរ ដែលបានធ្វើឃាតកម្មក្នុងពេលបះបោរនោះ។ ៨ ដូច្នេះ បណ្ដាជនបានមកធ្វើសំណូមពរតាមអ្វីដែលពីឡាតធ្លាប់ធ្វើសម្រាប់ពួកគេ។ ៩ ពីឡាតតបឆ្លើយនឹងពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យខ្ញុំដោះលែងស្តេចនៃជនជាតិយូដាឲ្យអ្នករាល់គ្នាឬ?» ១០ ព្រោះគាត់ដឹងថាពួកសង្ឃនាយកបានប្រគល់លោកដោយសារមានចិត្តច្រណែន។ ១១ ប៉ុន្តែពួកសង្ឃនាយកបានញុះញង់បណ្ដាជនឲ្យសុំពីឡាតដោះលែងបារ៉ាបាសវិញ។ ១២ ពីឡាតតបឆ្លើយនឹងពួកគេដោយសួរថា៖ «ចុះតើចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើយ៉ាងណាចំពោះបុរសដែលអ្នករាល់គ្នាហៅថាស្តេចនៃជនជាតិយូដា?»។ ១៣ ពួកគេស្រែកឡើងម្ដងទៀតថា៖ «ព្យួរអ្នកនោះទៅ!»។ ១៤ ប៉ុន្តែពីឡាតសួរពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វី? តើគាត់បានធ្វើអំពើអាក្រក់អ្វីទៅ?»។ ទោះជាសួរយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពួកគេស្រែកកាន់តែខ្លាំងឡើងថា៖ «ព្យួរអ្នកនោះទៅ!»។ ១៥ ឮដូច្នេះ ពីឡាតបានដោះលែងបារ៉ាបាសឲ្យពួកគេ ពីព្រោះគាត់ចង់ផ្គាប់ចិត្តបណ្ដាជន។ ក្រោយមក គាត់បញ្ជាឲ្យវាយលោកយេស៊ូ រួចប្រគល់លោកឲ្យពួកទាហានយកទៅព្យួរ។
១៦ ពួកទាហាននាំលោកចូលទៅក្នុងទីធ្លាដែលនៅក្នុងវិមានរបស់អភិបាល។ រួចពួកគេប្រមូលពួកទាហានគ្រប់រូបមក។ ១៧ បន្ទាប់មក ពួកគេយកសំពត់ដណ្ដប់ពណ៌ស្វាយបំពាក់ឲ្យលោក ក៏បានក្រងបន្លាធ្វើជាមកុដមួយ ហើយបំពាក់ឲ្យលោកដែរ។ ១៨ រួចមក ពួកគេចាប់ផ្ដើមនិយាយទៅកាន់លោកថា៖ «ស្តេចនៃជនជាតិយូដាអើយ! សូមឲ្យលោកបានសុខសប្បាយ!»។ ១៩ ពួកគេក៏បានយកដើមត្រែងវាយក្បាលលោក ថែមទាំងស្ដោះទឹកមាត់ដាក់ ហើយលុតជង្គង់គោរពលោក។ ២០ ក្រោយពីបានចំអកឲ្យលោករួចហើយ នៅទីបំផុតពួកគេដោះសំពត់ដណ្ដប់ពណ៌ស្វាយចេញពីលោក ហើយយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោកមកបំពាក់ឲ្យវិញ។ រួចមក ពួកគេនាំយកលោកទៅព្យួរ។ ២១ ពួកគេក៏បានបង្ខំបុរសម្នាក់ដែលកំពុងធ្វើដំណើរកាត់កន្លែងនោះ ឲ្យលីបង្គោលទារុណកម្ម* របស់លោក។ អ្នកនោះគឺស៊ីម៉ូនពីក្រុងគីរេន ក៏ជាឪពុករបស់អាឡិចសង់និងរូហ្វូស ហើយពេលនោះគាត់កំពុងធ្វើដំណើរមកពីជនបទ។
២២ ដូច្នេះ ពួកគេនាំលោកយេស៊ូទៅកន្លែងដែលហៅថាកុលកូថា ដែលបកប្រែថា កន្លែងលលាដ៍ក្បាល។ ២៣ នៅទីនេះ ពួកគេខំឲ្យលោកពិសាស្រាដែលលាយជ័រល្វីងទេស* ប៉ុន្តែលោកមិនព្រមពិសាទេ។ ២៤ ក្រោយមក ពួកគេព្យួរលោក ហើយចែកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោកដោយចាប់ឆ្នោត ដើម្បីសម្រេចថាអ្នកណានឹងបានចំណែកណា។ ២៥ នោះគឺម៉ោងទីបី* ហើយពួកគេបានព្យួរលោក។ ២៦ នៅខាងលើមានអក្សរចារឹកអំពីអ្វីដែលគេចោទប្រកាន់លោកថា៖ «ស្តេចនៃជនជាតិយូដា»។ ២៧ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេបានព្យួរចោរប្លន់ពីរនាក់ជាមួយនឹងលោកដែរ ម្នាក់នៅខាងស្ដាំលោក និងម្នាក់នៅខាងឆ្វេង។ ២៨ * —— ២៩ ហើយអ្នកដែលដើរកាត់បាននិយាយមើលងាយលោក ដោយគ្រវីក្បាលថា៖ «ហាស! អ្នកដែលរុះវិហារហើយសង់ឡើងវិញក្នុងបីថ្ងៃអើយ! ៣០ ចូរសង្គ្រោះខ្លួនអ្នកដោយចុះពីបង្គោលទារុណកម្មមក!»។ ៣១ ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ក៏បាននិយាយគ្នាចំអកឲ្យលោកដែរថា៖ «គាត់បានសង្គ្រោះអ្នកដទៃ តែសង្គ្រោះខ្លួនគាត់មិនបាន! ៣២ សូមគ្រិស្ត ជាស្តេចនៃអ៊ីស្រាអែលចុះពីបង្គោលទារុណកម្មមក ដើម្បីឲ្យយើងឃើញហើយជឿផង!»។ សូម្បីតែអ្នកដែលបានត្រូវព្យួរជាមួយនឹងលោកក៏បានតិះដៀលលោកដែរ។
៣៣ លុះដល់ម៉ោងទីប្រាំមួយ* ស្រុកទាំងមូលបានទៅជាងងឹតរហូតដល់ម៉ោងទីប្រាំបួន* ។ ៣៤ នៅម៉ោងទីប្រាំបួន លោកយេស៊ូបានបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «អេលី! អេលី! ឡាម៉ា សាបាក់ថានី?» ដែលបកប្រែថា៖ «ព្រះខ្ញុំអើយ! ព្រះខ្ញុំអើយ! ហេតុអ្វីបានជាលះចោលខ្ញុំ?»។ ៣៥ ពេលឮដូច្នេះ ពួកអ្នកខ្លះដែលឈរនៅក្បែរនោះក៏និយាយថា៖ «មើល! គាត់កំពុងហៅអេលីយ៉ា!»។ ៣៦ ប៉ុន្តែ មានម្នាក់រត់ទៅយកវត្ថុម្យ៉ាងដែលអាចជក់ទឹក ទៅជ្រលក់ក្នុងស្រាជូរ រួចដាក់លើចុងដើមត្រែងមួយ ហើយហុចឲ្យលោកពិសា រួចនិយាយថា៖ «កុំរវល់នឹងគាត់! ចាំមើលថាតើអេលីយ៉ាមកដាក់គាត់ចុះឬមិនមក?»។ ៣៧ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានស្រែកឡើងយ៉ាងខ្លាំង រួចផុតដង្ហើមទៅ។ ៣៨ ក្រោយមក វាំងនន* នៅវិហារបានរហែកជាពីរ ចាប់ពីលើចុះមកក្រោម។ ៣៩ ពេលនាយទាហាន ដែលកំពុងឈរនៅខាងមុខលោកឃើញថាមានព្រឹត្ដិការណ៍បែបនេះពេលលោកផុតដង្ហើម នោះគាត់និយាយថា៖ «បុរសនេះប្រាកដជាបុត្រព្រះមែន»។
៤០ ក៏មានស្ត្រីមួយចំនួនដែរ ដែលបានឈរមើលពីចម្ងាយ។ ក្នុងចំណោមពួកគេមានម៉ារៀដែលជាម្ដាយរបស់យ៉ាកុបតូច យ៉ូសេ និងសាឡូមេ ហើយក៏មានម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេនដែរ។ ៤១ ពួកគាត់ធ្លាប់ទៅជាមួយ ហើយបម្រើលោក កាលដែលលោកនៅស្រុកកាលីឡេ។ មានស្ត្រីជាច្រើននាក់ទៀតដែរ ដែលបានមកក្រុងយេរូសាឡិមជាមួយនឹងលោក។
៤២ ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃរៀបចំ* គឺមួយថ្ងៃមុនថ្ងៃឈប់សម្រាក ហើយគឺជាពេលព្រលប់។ ហេតុនេះ ៤៣ យ៉ូសែបពីក្រុងអារីម៉ាថេបានមកដល់។ គាត់ជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់* ម្នាក់ដែលមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អ ហើយក៏កំពុងរង់ចាំរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ គាត់បានតាំងចិត្តក្លាហានទៅជួបពីឡាតហើយសុំយកសពរបស់លោកយេស៊ូ។ ៤៤ ប៉ុន្តែពីឡាតបានឆ្ងល់ថាតើលោកយេស៊ូបានស្លាប់រួចហើយឬមិនទាន់។ ដូច្នេះ គាត់ហៅនាយទាហានម្នាក់ហើយសួរអ្នកនោះ។ ៤៥ ក្រោយពីបានទទួលការបញ្ជាក់ពីនាយទាហាននោះហើយ គាត់អនុញ្ញាតឲ្យយ៉ូសែបយកសពរបស់លោកទៅ។ ៤៦ ដូច្នេះ យ៉ូសែបទិញក្រណាត់សាច់ល្អ ហើយដាក់សពរបស់លោកចុះ រុំក្នុងក្រណាត់សាច់ល្អនោះ រួចដាក់ក្នុងទីបញ្ចុះសពដែលបានត្រូវដាប់នៅក្នុងថ្ម។ ក្រោយមក គាត់ប្រមៀលថ្មមួយមកបិទទីបញ្ចុះសពនោះ។ ៤៧ ប៉ុន្តែម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេន និងម៉ារៀដែលជាម្ដាយរបស់យ៉ូសេបាននៅមើលកន្លែងដែលសពលោកបានត្រូវបញ្ចុះ។
១៦ ដូច្នេះ ពេលដែលថ្ងៃឈប់សម្រាកបានកន្លងផុតទៅ នោះម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេន និងម៉ារៀដែលជាម្ដាយរបស់យ៉ូសេ និងសាឡូមេបានទិញគ្រឿងក្រអូបដើម្បីយកទៅលាបសពរបស់លោក។ ២ ពេលព្រលឹម ក្រោយថ្ងៃរះ នាថ្ងៃដំបូងនៃសប្ដាហ៍នោះ ពួកគាត់បានទៅទីបញ្ចុះសព។ ៣ ពួកគាត់បានសួរគ្នាថា៖ «តើអ្នកណានឹងប្រមៀលថ្មចេញពីមាត់ច្រកចូលទីបញ្ចុះសពឲ្យយើង?»។ ៤ ពិតមែនតែថ្មនោះធំណាស់ ប៉ុន្តែពេលដែលស្ត្រីទាំងនោះងើបមុខឡើង ពួកគាត់ឃើញថាថ្មនោះបានត្រូវប្រមៀលចេញហើយ។ ៥ ពេលដែលពួកគាត់ចូលទៅក្នុងទីបញ្ចុះសពនោះ ពួកគាត់ឃើញយុវជនម្នាក់អង្គុយនៅខាងស្ដាំ ពាក់អាវវែង ពណ៌ស ហើយពួកគាត់បានភាំងស្មារតី។ ៦ យុវជននោះប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «កុំភាំងស្មារតីឡើយ។ ខ្ញុំដឹងថាអ្នកកំពុងរកលោកយេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែត ដែលគេបានព្យួរ។ លោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយមិននៅទីនេះទេ។ មើល! នេះជាកន្លែងដែលគេបានដាក់សពរបស់លោក។ ៧ ប៉ុន្តែចូរទៅប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកនិងពេត្រុសថា៖ ‹លោកនឹងទៅស្រុកកាលីឡេមុនអ្នករាល់គ្នា ហើយអ្នកនឹងឃើញលោកនៅទីនោះ ដូចអ្វីដែលលោកបានប្រាប់អ្នក›»។ ៨ ដូច្នេះ នៅពេលស្ត្រីទាំងនោះចេញមក ពួកគាត់បានរត់ពីទីបញ្ចុះសពទៅ ដោយមានអារម្មណ៍ភ័យញាប់ញ័រថែមទាំងរំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ហើយមិនបានប្រាប់អ្នកណាអំពីអ្វីសោះ ពីព្រោះពួកគាត់ភ័យខ្លាច។
សេចក្ដីបញ្ចប់ខ្លី(តពីខ៨)
ប៉ុន្តែអ្វីៗទាំងអស់ដែលពួកគាត់បានត្រូវបង្គាប់នោះ ពួកគាត់បានរៀបរាប់យ៉ាងខ្លីប្រាប់អ្នកនៅជុំវិញពេត្រុស។ ម្យ៉ាងទៀត ក្រោយពីអ្វីៗទាំងនេះ លោកយេស៊ូបានចាត់ពួកគាត់ពីខាងកើតទៅខាងលិចឲ្យពាំនាំនូវសេចក្ដីប្រកាសដ៏បរិសុទ្ធនិងមិនអាចសាបសូន្យ អំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះដែលមានជារៀងរហូត។
សេចក្ដីបញ្ចប់វែង
យេរ៉ូមនិងយូស៊ីបៀសដែលជាអ្នកប្រាជ្ញពីររូប នៅសតវត្សទីបួនបញ្ជាក់ថា កំណត់ហេតុផ្លូវការបញ្ចប់ដោយពាក្យថា«ពីព្រោះពួកគាត់ភ័យខ្លាច»។ ឯកសារខ្លះបន្ថែមសេចក្ដីបញ្ចប់វែងមួយនិងសេចក្ដីបញ្ចប់ខ្លីមួយ ប៉ុន្តែគេទទួលស្គាល់ជាទូទៅថា សេចក្ដីបញ្ចប់ទាំងនេះមិនមែនជាផ្នែកពិតប្រាកដនៃបទគម្ពីរ ដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមឥទ្ធិពលនៃសកម្មពលរបស់ព្រះទេ។ សេចក្ដីបញ្ចប់វែងមានដូចតទៅនេះ៖
៩ លោកបានរស់ឡើងវិញនៅពេលព្រលឹមស្រាងៗនាថ្ងៃដំបូងនៃសប្ដាហ៍នោះ។ បន្ទាប់មក លោកលេចមកឲ្យម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេនឃើញ។ លោកធ្លាប់បណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចប្រាំពីរចេញពីនាង។ ១០ នាងបានទៅរៀបរាប់ប្រាប់អ្នកដែលធ្លាប់នៅជាមួយនឹងលោក ដោយហេតុថាពួកគាត់កំពុងមានទុក្ខព្រួយហើយយំ។ ១១ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកគាត់ឮថាលោកបានរស់ឡើងវិញ ហើយឮថានាងបានឃើញលោក នោះពួកគាត់មិនបានជឿឡើយ។ ១២ ម្យ៉ាងទៀត ក្រោយពីអ្វីៗទាំងនេះ លោកបានលេចមកដោយមានរូបរាងផ្សេងវិញ ឲ្យពួកគាត់ពីរនាក់ឃើញលោក កាលដែលពួកគាត់កំពុងធ្វើដំណើរទៅជនបទ។ ១៣ រួចមក ពួកគាត់មកវិញហើយរៀបរាប់ប្រាប់សាវ័កឯទៀត។ ប៉ុន្តែអ្នកទាំងនោះក៏មិនបានជឿពួកគាត់ដែរ។ ១៤ ប៉ុន្តែក្រោយមក លោកបានលេចមកឲ្យសាវ័កទាំងដប់មួយនាក់ឃើញ កាលដែលកំពុងអង្គុយរួមតុជាមួយគ្នា ហើយលោកក៏ស្តីបន្ទោសពួកគាត់ដោយសារខ្វះជំនឿនិងមានចិត្តរឹង ពីព្រោះមិនបានជឿពួកអ្នកដែលឃើញលោកក្រោយពីលោកបានរស់ឡើងវិញ។ ១៥ លោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកគាត់ថា៖ «ចូរទៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពិភពលោកហើយផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សទាំងអស់។ ១៦ អ្នកណាដែលជឿហើយទទួលការជ្រមុជទឹក អ្នកនោះនឹងត្រូវសង្គ្រោះ តែអ្នកណាដែលមិនជឿនឹងត្រូវផ្ដន្ទាទោស។ ១៧ ម្យ៉ាងទៀត សញ្ញាសម្គាល់នឹងត្រូវសម្ដែងដោយអ្នកជឿដូចតទៅនេះ៖ គឺពួកគេនឹងបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ ក៏នឹងនិយាយភាសាផ្សេងៗ ១៨ ថែមទាំងអាចលូកដៃទៅចាប់សត្វពស់បាន ហើយបើផឹកអ្វីដែលពុល នោះនឹងមិនធ្វើទុក្ខពួកគេឡើយ។ ពួកគេក៏នឹងដាក់ដៃលើអ្នកដែលឈឺ ហើយអ្នកទាំងនោះនឹងជាសះស្បើយ»។
១៩ ក្រោយពីលោកម្ចាស់យេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកគាត់ហើយ លោកក៏បានត្រូវលើកឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ហើយបានអង្គុយនៅខាងស្ដាំព្រះ។ ២០ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគាត់បានចេញទៅផ្សព្វផ្សាយនៅគ្រប់ទីកន្លែងដោយមានម្ចាស់របស់ពួកគាត់បានរួមធ្វើការជាមួយនឹងពួកគាត់ ហើយគាំទ្រពាក្យផ្សព្វផ្សាយនោះដោយសញ្ញាសម្គាល់ផ្សេងៗ។
[កំណត់សម្គាល់]
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៤
ពាក្យនេះដកស្រង់ពីម៉ាឡាគី ៣:១។ មើលខនោះ
ការជ្រមុជទឹកជាពិធីខាងសាសនា
មើលកំណត់សម្គាល់រ៉ូម ៥:១២
ភាសាក្រិច«ភ្នូម៉ា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ខ
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»។ មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៤:១៨
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ១២:១
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៤:២៣
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ២:៤
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាក ១:៨
ភាសាក្រិច«ដាយម៉ូនីហ្សូម៉ាយ»។ សំដៅទៅមនុស្សដែលមានទេវតាអាក្រក់ចូល
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៤:២០
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៣:៧
ភាសាក្រិច«ផ្ស៊ីគី»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ក
ភាសាក្រិច«ភ្នូម៉ា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ខ
ភាសាក្រិច«អាប៉ូស្តូឡូស»។ មានន័យថា«អ្នកដែលត្រូវគេចាត់ឲ្យទៅ»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ១០:២
«កាណានាន»មានន័យថា បុរសដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែង
ឈ្មោះមួយដែលសំដៅទៅសាថាន
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»។ មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាក ៣:១១
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»។ មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៥:២៩
ឬ«របៀបរបបពិភពលោក»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ១៣:៣១
ភាសាក្រិច«ភ្នូម៉ា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ខ
ឬ«ក្រុងទាំង១០»
ភាសាក្រិច«ភ្នូម៉ា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ខ
ន័យត្រង់«ស្ពាន់»
ន័យត្រង់«មិនត្រូវស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ក្នុងពីរជាន់»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ២:១
ការជ្រមុជទឹកជាពិធីសាសនា
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ២០:២
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាក ១៣:៣៥
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ១៧:២១
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៥:៣២
មើលកំណត់សម្គាល់កាឡ ៥:១៩
ភាសាក្រិច«ភ្នូម៉ា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ខ
ឬ«ក្រុងទាំង១០»
គឺតំបន់ដេកាប៉ូល
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»។ មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៥
ភាសាក្រិច«ផ្ស៊ីគី»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ក
ន័យត្រង់«ផិតក្បត់ព្រះ»
មានន័យថា«លោកគ្រូ»
ភាសាក្រិច«ភ្នូម៉ា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ខ
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៥:២៩
ភាសាក្រិច«ហ្គេហេណា»។ សំដៅទៅកន្លែងដុតសំរាមខាងក្រៅក្រុងយេរូសាឡិម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៨
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ១៧:២១
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ១៧:២១
ន័យត្រង់«ទឹមនឹមជាមួយគ្នា»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៤:២០
ភាសាក្រិច«ផ្ស៊ីគី»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ក
មានន័យថា«លោកគ្រូ»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៧:១៦
មានន័យថា«លោកគ្រូ»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ១៧:២១
ការជ្រមុជទឹកជាពិធីខាងសាសនា
ន័យត្រង់«មត៌ក»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ២១:៤២
ឬ«អធិរាជ»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ២០:២
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ២២:៣៧
ភាសាក្រិច«ភ្នូម៉ា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ខ
ន័យត្រង់«ត្របាក់ស៊ីផ្ទះរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ»
ន័យត្រង់«ខ្វាដ្រាន» កាក់ម្យ៉ាងដែលមានតម្លៃតិចណាស់
ឬ«ប្រៀបដូចជាការឈឺចាប់របស់ស្ត្រីពេលសម្រាលកូន»
ភាសាក្រិច«ភ្នូម៉ា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ខ
ន័យត្រង់«គ្មានសាច់ឈាមណា»
«ពេលព្រលប់»ជាយាមទី១ តាមរបៀបជនជាតិក្រិចនិងរ៉ូមបែងចែកវេលាយប់។ យាមទី១គឺពីថ្ងៃលិចដល់ម៉ោង៩យប់
«ពេលអធ្រាត្រ»ជាយាមទី២ តាមរបៀបជនជាតិក្រិចនិងរ៉ូមបែងចែកវេលាយប់។ យាមទី២គឺពីម៉ោង៩យប់ដល់អធ្រាត្រ
«ពេលមាន់រងាវ»ជាយាមទី៣ តាមរបៀបជនជាតិក្រិចនិងរ៉ូមបែងចែកវេលាយប់។ យាមទី៣គឺពីអធ្រាត្រដល់ម៉ោងបីយប់
«ពេលព្រលឹម»ជាយាមទី៤ តាមរបៀបជនជាតិក្រិចនិងរ៉ូមបែងចែកវេលាយប់។ យាមទី៤គឺពីម៉ោងបីយប់ដល់ថ្ងៃរះ
ប្រេងក្រអូបម្យ៉ាងដែលគេគិតថាត្រូវធ្វើពីដើមក្រអូបម្យ៉ាងដែលដុះនៅភ្នំហិមាល័យ
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ២០:២
ឬ«ក្បត់»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៥:២៩
ភាសាក្រិច«ផ្ស៊ីគី»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ក
ភាសាអារ៉ាម មានន័យថា«ឱឪពុកអើយ!»ឬ«ឪពុក»
ពាក្យថា«ពែង»តំណាងបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះសម្រាប់លោកយេស៊ូ គឺអនុញ្ញាតឲ្យលោកស្លាប់ដោយត្រូវគេចោទប្រកាន់មិនពិតថា បានប្រមាថព្រះ
ភាសាក្រិច«ភ្នូម៉ា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៦ខ
ឬ«ក្បត់»
មានន័យថា«លោកគ្រូ»
ឬ«ដណ្ដប់រូបកាយអាក្រាតរបស់គាត់»។ ពាក្យភាសាក្រិច«ជីមណូស» ក៏មានន័យថា«បិទបាំងខ្លួនតែបន្ដិចបន្តួចឬមានតែសម្លៀកបំពាក់ក្នុង»
ឬ«ដោយខ្លួនអាក្រាត»។ មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាក ១៤:៥១
ន័យត្រង់«អ្នកដែលមានពរ»។ ការ«ឲ្យពរ»អាចសំដៅទៅការលើកតម្កើងជាបរិសុទ្ធ ការសរសើរ ឬការនិយាយល្អអំពីអ្នកណាម្នាក់
ឬ«អ្នកមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លា»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ២៦:៥៩
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមផ្នែកទី៥
ថ្នាំម្យ៉ាងដែលបំបាត់ការឈឺចាប់
«ម៉ោងទី៣» ឬម៉ោង៩ព្រឹក
ក្នុងឯកសារដែលមានចំណាស់ជាងគេហើយគួរឲ្យទុកចិត្តជាងគេ មិនមានខនេះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែឯកសារខ្លះបានបន្ថែមខមួយដែលអានថា៖ «ហើយបទគម្ពីរបានសម្រេចដែលថា‹លោកបានត្រូវរាប់បញ្ចូលក្នុងចំណោមអ្នកប្រឆាំងច្បាប់›»
«ម៉ោងទី៦» ឬម៉ោង១២ថ្ងៃត្រង់
«ម៉ោងទី៩» ឬម៉ោងបីរសៀល
វាំងនននេះជារបាំងរវាងបន្ទប់ដ៏បរិសុទ្ធបំផុតនិងបន្ទប់ដ៏បរិសុទ្ធ
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ២៧:៦២
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាក ១៥:១