បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម
ប៉មយាម
បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិត
ខ្មែរ
  • គម្ពីរ
  • សៀវភៅផ្សេងៗ
  • កិច្ចប្រជុំ
  • bi7 កូរិនថូសទី២ ១:១-១៣:១៤
  • កូរិនថូសទី២

សុំទោស គ្មានវីដេអូទេ

សុំទោស វីដេអូមានបញ្ហា

  • កូរិនថូសទី២
  • សេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីពីបទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកជាភាសាក្រិច
សេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីពីបទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកជាភាសាក្រិច
កូរិនថូសទី២

សំបុត្រ​ទី​ពីរ​ជូន​ចំពោះ​គ្រិស្ត​សាសនិក​នៅ​ក្រុង​កូរិនថូស

១ ពីខ្ញុំ ប៉ូល ដែល​ជា​សាវ័ក* របស់​គ្រិស្ត* យេស៊ូ​តាម​បំណងប្រាថ្នា​របស់​ព្រះ ព្រម​ទាំង​ធីម៉ូថេ​ជា​ប្អូន​ប្រុស​របស់​យើង ជូន​ចំពោះ​ក្រុម​ជំនុំ​របស់​ព្រះ​នៅ​ឯ​ក្រុង​កូរិនថូស និង​ពួក​អ្នក​បរិសុទ្ធ​ទាំង​ឡាយ​ដែល​នៅ​ខេត្តអាខេយ៉ា៖

២ សូម​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រកបដោយ​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​និង​សេចក្ដី​សុខ​សាន្ត​ពី​ព្រះ ជា​បិតា​របស់​យើង និង​ពី​លោក​ម្ចាស់​យេស៊ូ​គ្រិស្ត។

៣ សូម​សរសើរ​ព្រះ ជា​បិតា​របស់​លោក​យេស៊ូ​គ្រិស្ត​ដែល​ជា​ម្ចាស់​របស់​យើង ជា​បិតា​នៃ​សេចក្ដី​មេត្ដា​ករុណា និង​ជា​ព្រះ​នៃ​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ​គ្រប់​យ៉ាង ៤ លោក​សម្រាល​ទុក្ខ​យើង​ពី​សេចក្ដី​វេទនា​សព្វ​បែប​យ៉ាង ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​សម្រាល​ទុក្ខ​ពួក​អ្នក​ដែល​មាន​សេចក្ដី​វេទនា ទោះ​ជា​បែប​ណា​ក៏​ដោយ តាម​រយៈ​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ​ដែល​រូប​យើង​កំពុង​ទទួល​ពី​ព្រះ។ ៥ ព្រោះ​ដូច​យើង​រង​ទុក្ខ​ជា​ច្រើន​ដើម្បី​គ្រិស្ត នោះ​យើង​ក៏​ទទួល​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ​ជា​ច្រើន​តាម​រយៈ​គ្រិស្ត​ដែរ។ ៦ ទោះ​ជា​យើង​មាន​សេចក្ដី​វេទនា​ក៏​ដោយ នោះ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ​និង​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ ហើយ​ទោះ​ជា​យើង​ទទួល​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ​ក៏​ដោយ នោះ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ស៊ូ​ទ្រាំ​ទុក្ខ​លំបាក​ដូច​ទុក្ខ​លំបាក​ដែល​យើង​ស៊ូ​ទ្រាំ​ដែរ។ ៧ ដូច្នេះ សេចក្ដី​សង្ឃឹម​របស់​យើង​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​រង្គោះរង្គើ​ឡើយ ព្រោះ​យើង​ដឹង​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​ចំណែក​នៃ​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ ដូច​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​រួម​ចំណែក​ក្នុង​ទុក្ខ​លំបាក​ដែរ។

៨ បង​ប្អូន​អើយ ព្រោះ​យើង​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​អំពី​សេចក្ដី​វេទនា​ដែល​យើង​បាន​ជួប​ប្រទះ​នៅ​តំបន់​អាស៊ី។* នៅ​ទី​នោះ យើង​មាន​បន្ទុក​ធ្ងន់​ហួស​ពី​កម្លាំង​យើង រហូត​ដល់​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​គិត​ថា​ប្រហែលជា​នឹង​បាត់បង់​ជីវិត។ ៩ យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​បាន​ត្រូវ​កាត់​ទោស​ដល់​ជីវិត ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ​ដែល​ប្រោស​មនុស្ស​ឲ្យ​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ ជា​ជាង​ទុក​ចិត្ត​ខ្លួន​យើង។ ១០ ដូច្នេះ លោក​បាន​សង្គ្រោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​ពី​ស្ថានភាព​ប្រកបដោយ​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដល់​ជីវិត​ពិត​មែន ក៏​នឹង​សង្គ្រោះ​យើង​ម្ដង​ទៀត។ ហើយ​យើង​សង្ឃឹម​លើ​លោក ថា​លោក​នឹង​សង្គ្រោះ​យើង​ត​ទៅ​ទៀត។ ១១ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​អាច​ជួយ​ដោយ​អធិដ្ឋាន​អង្វរ​ព្រះ​ឲ្យ​យើង ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ការ​អធិដ្ឋាន​ជា​ច្រើន​ដើម្បី​អរគុណ​ព្រះ​សម្រាប់​យើង ដោយ​សារ​សេចក្ដី​សប្បុរស​ដែល​បាន​ត្រូវ​បង្ហាញ​ចំពោះ​យើង តាម​សេចក្ដី​អធិដ្ឋាន​របស់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន។

១២ ព្រោះ​យើង​មាន​ហេតុ​អួត ពោល​គឺ នៅ​ក្នុង​ពិភព​លោក ហើយ​ជា​ពិសេស​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា យើង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​សេចក្ដី​បរិសុទ្ធ​និង​សេចក្ដីស្មោះ​ដែល​មក​ពី​ព្រះ មិន​មែន​ដោយ​ប្រាជ្ញា​របស់​ពិភព​លោក​នេះ​ទេ តែ​ដោយ​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​របស់​ព្រះ។ សមត្ថភាព​វិនិច្ឆ័យ​របស់​យើង​ក៏​បញ្ជាក់​ដូច្នេះ​ដែរ។ ១៣ ព្រោះ​តាម​ពិត យើង​សរសេរ​តែ​សេចក្ដី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ច្បាស់​និង​ទទួល​ស្គាល់​រួច​ហើយ ក៏​ជា​សេចក្ដី​ដែល​ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បន្ត​ទទួល​ស្គាល់​រហូត​ដល់​ទី​បញ្ចប់ ១៤ ដូច​អ្នក​ខ្លះ​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា យើង​ជា​ហេតុ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អួត នោះ​នៅ​ថ្ងៃ​នៃ​លោក​យេស៊ូ​ជា​ម្ចាស់​របស់​យើង យើង​នឹង​មាន​ហេតុ​អួត​អំពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដូច្នោះ​ដែរ។

១៥ ម្ល៉ោះ​ហើយ ដោយ​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​ដូច្នេះ ពី​មុន ខ្ញុំ​មាន​បំណង​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ហេតុ​អរ​សប្បាយ​ជា​លើក​ទី​ពីរ ១៦ ហើយ​ក្រោយ​ពី​បាន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​មួយ​រយៈ ខ្ញុំ​មាន​បំណង​ទៅ​តំបន់​ម៉ាសេដូន រួច​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពេល​ត្រឡប់​មក​ពី​តំបន់​ម៉ាសេដូន​វិញ ហើយ​បន្ទាប់​មក​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជូន​ដំណើរ​ខ្ញុំ​មួយ​កំណាត់​ផ្លូវ​ទៅ​តំបន់​យូឌា។ ១៧ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​បំណង​ធ្វើ​ដូច្នោះ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​រឿង​តូច​តាច​ទេ មែន​ទេ? ឬ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​បំណង​ធ្វើ តើ​ខ្ញុំ​មាន​បំណង​នោះ​ដោយ​សារ​ខំ​ស្វែងរក​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន បាន​ជា​ខ្ញុំ​ត្រូវ​និយាយ​ថា​«មែនៗ» រួច​ថា​«ទេៗ»​ឬ? ១៨ ប៉ុន្តែ​យើង​អាច​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ ថា​សម្ដី​របស់​យើង​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា មិន​មែន​ថា មែន រួច​ទេ​វិញ​ឡើយ។ ១៩ ព្រោះ​គ្រិស្ត​យេស៊ូ​ដែល​ជា​បុត្រ​ព្រះ និង​ដែល​បាន​ត្រូវ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​តាម​រយៈ​យើង ពោល​គឺ​ខ្ញុំ ស៊ីលវេនុស និង​ធីម៉ូថេ មិន​បាន​ទៅ​ជា មែន​ផង ទេ​ផង​ឡើយ ប៉ុន្តែ​ក្នុង​ករណី​របស់​លោក មែន គឺ​មែន។ ២០ ព្រោះ​ទោះ​ជា​សេចក្ដី​សន្យា​របស់​ព្រះ​មាន​ច្រើន​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ក៏​សេចក្ដី​សន្យា​ទាំង​អស់​នោះ​បាន​ទៅ​ជា​មែន តាម​រយៈ​លោក។ ដូច្នេះ តាម​រយៈ​លោក យើង​និយាយ​«អា​មេន»​ទៅ​កាន់​ព្រះ ដើម្បី​យើង​អាច​លើក​តម្កើង​ព្រះ។ ២១ ប៉ុន្តែ​លោក​ដែល​ធានា​ថា​យើង​និង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​របស់​គ្រិស្ត ហើយ​បាន​រើស​តាំង* យើង គឺជា​ព្រះ។ ២២ លោក​ក៏​បាន​បោះត្រា​លើ​យើង ហើយ​ឲ្យ​អ្វី​មួយ​មក​យើង​ទុក​ជា​ការ​បញ្ចាំ​ចិត្ត ពោល​គឺ​សកម្មពល* របស់​លោក​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង។

២៣ ឥឡូវ ខ្ញុំ​សូម​ស្បថ​ចំពោះ​ព្រះ​ដោយ​ដាក់​ជីវិត​ថា ខ្ញុំ​មិន​ទាន់​មក​ក្រុង​កូរិនថូស​ទេ ដើម្បី​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពិបាក​ចិត្ត​ខ្លាំង​ជាង​ពេល​នេះ។ ២៤ មិន​មែន​ថា យើង​ជា​ម្ចាស់​លើ​ជំនឿ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ តែ​យើង​ជា​អ្នក​រួម​ការងារ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​អំណរ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កំពុង​កាន់​ជំហរ​មាំ​មួន​ដោយ​សារ​ជំនឿ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។

២ ព្រោះ​ខ្ញុំ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ថា ខ្ញុំ​មិន​ចង់​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ម្ដង​ទៀត ដោយ​ព្រួយ​ចិត្ត​ទេ។ ២ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ព្រួយ​ចិត្ត តើ​នឹង​មាន​អ្នក​ណា​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​សប្បាយ​ចិត្ត​វិញ ក្រៅ​ពី​អ្នក​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រួយ​ចិត្ត? ៣ ម្ល៉ោះ​ហើយ ខ្ញុំ​បាន​សរសេរ​សេចក្ដី​ទាំង​នេះ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​អំណរ ទៅ​ជា​ហេតុ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ព្រួយ​ចិត្ត​វិញ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មក​ដល់។ ព្រោះ​ខ្ញុំ​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​ថា អំណរ​ដែល​ខ្ញុំ​មាន ក៏​ជាអំណរ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ដែរ។ ៤ ព្រោះ​ខ្ញុំ​បាន​សរសេរ​មក​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​មាន​សេចក្ដី​វេទនា​និង​កើត​ទុក្ខ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ក្នុង​ចិត្ត ថែម​ទាំង​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​ទៀត​ផង មិន​មែន​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ព្រួយ​ចិត្ត​ឡើយ តែ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​អំពី​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដែល​ខ្ញុំ​មាន ជា​ពិសេស​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា។

៥ ប្រសិនបើ​មាន​អ្នក​ណា​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រួយ​ចិត្ត អ្នក​នោះ​មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ព្រួយ​ចិត្ត​ទេ តែ​ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​ព្រួយ​ចិត្ត​បន្ដិច​បន្តួច។ មិន​មែន​ខ្ញុំ​ចង់​និយាយ​ខ្លាំង​ពេក​ទេ​អំពី​ចំណុច​នោះ។ ៦ ការ​ប្រដៅ​ដែល​បុរស​នោះ​បាន​ទទួល​ពី​បង​ប្អូន​ភាគ​ច្រើន គឺ​គ្រប់​គ្រាន់​ហើយ ៧ ហេតុ​នេះ​ឥឡូវ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គួរតែ​មេត្ដា​អភ័យទោស​ឲ្យ​បុរស​នោះ ហើយ​សម្រាល​ទុក្ខ​គាត់ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​គាត់​ត្រូវ​លេប​បាត់​ដោយ​ការ​ព្រួយ​ចិត្ត​ក្រៃ​លែង។ ៨ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​ចង់​បំផុស​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ពង្រឹង​ទំនុក​ចិត្ត​របស់​គាត់​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្រឡាញ់​គាត់។ ៩ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សរសេរ​មក​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​បំណង​នេះ​ដែរ គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ថា​តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ដាប់​ឬ​មិន​ស្ដាប់បង្គាប់​ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់។ ១០ រឿង​អ្វី​ក៏​ដោយ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​អភ័យទោស​ឲ្យ​គេ ខ្ញុំ​ក៏​អភ័យទោស​ឲ្យ​ដែរ។ តាម​ពិត ប្រសិនបើ​ខ្ញុំ​បាន​មេត្ដា​អភ័យទោស​ចំពោះ​រឿង​ណា​មួយ នោះ​ខ្ញុំ​បាន​អភ័យទោស​ឲ្យ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​ប្រយោជន៍ ដោយ​មាន​គ្រិស្ត​ជា​សាក្សី ១១ កុំ​ឲ្យ​សាថាន* មាន​ឱកាស​ឈ្នះ​យើង​ឡើយ ព្រោះ​មិន​មែន​យើង​មិន​ដឹង​អំពី​កល​ល្បិច​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​សាថាន​នោះ​ទេ។

១២ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ទៅ​ដល់​ក្រុង​ត្រូអាស​ដើម្បី​ប្រកាស​ដំណឹង​ល្អ​អំពី​គ្រិស្ត ហើយ​មាន​ទ្វារ​មួយ​បើក​ចំហ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បំពេញ​កិច្ចការ​លោក​ម្ចាស់ ១៣ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ធូរ​ក្នុង​ចិត្ត* សោះ ដោយ​សារ​ខ្ញុំ​រក​ទីតុស ជា​បង​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំ​មិន​ឃើញ តែ​ខ្ញុំ​បាន​លា​ពួក​អ្នក​កាន់​តាម​នៅ​ទី​នោះ រួច​ក៏​ចេញ​ដំណើរ​ទៅ​តំបន់​ម៉ាសេដូន។

១៤ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​អរគុណ​ព្រះ ដែល​នាំ​មុខ​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​ក្នុង​ការ​ហែ​ក្បួន​អបអរ​ជ័យ​ជម្នះ ជា​មួយ​នឹង​គ្រិស្ត ហើយ​ក៏​ផ្សាយ​ក្លិន​នៃ​ចំណេះ​អំពី​លោក​ដល់​គ្រប់​ទី​កន្លែង​តាម​រយៈ​យើង។ ១៥ ព្រោះ​ចំពោះ​ព្រះ យើង​ជា​ក្លិន​ក្រអូប​នៃ​ដំណឹង​អំពី​គ្រិស្ត​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​អ្នក​ដែល​កំពុង​ទទួល​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ និង​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​អ្នក​ដែល​កំពុង​វិនាស។ ១៦ ចំពោះ​ពួក​អ្នក​ដែល​កំពុង​វិនាស នោះ​ជា​ក្លិន​នៃ​សេចក្ដី​ស្លាប់​ដែល​នាំ​ទៅ​ដល់​សេចក្ដី​ស្លាប់ តែ​ចំពោះ​ពួក​អ្នក​ដែល​កំពុង​ទទួល​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ យើង​ជា​ក្លិន​នៃ​ជីវិត​ដែល​នាំ​ទៅ​ដល់​ជីវិត។ ហើយ​តើ​អ្នក​ណា​មាន​គុណ​សម្បត្ដិ​គ្រប់​គ្រាន់​ដើម្បី​បំពេញ​ការ​ទាំង​នេះ? ១៧ យើង​មាន​គុណ​សម្បត្ដិ​គ្រប់​គ្រាន់ ព្រោះ​យើង​មិន​មែន​ជា​អ្នក​ជួញ​ដូរ​បណ្ដាំ​របស់​ព្រះ ដូច​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នោះ​ឡើយ តែ​យើង​និយាយ​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​កាន់​តាម​គ្រិស្ត​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ និង​ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​ដែល​ព្រះ​បាន​ចាត់​ឲ្យ​ទៅ។

៣ តើ​យើង​ត្រូវ​ណែនាំ​ខ្លួន​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្គាល់​ម្ដង​ទៀត​ឬ? ហើយ​តើ​យើង​ត្រូវ​ការ​សំបុត្រ​បញ្ជាក់​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា ឬ​ត្រូវ​ឲ្យ​សំបុត្រ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដើម្បី​បញ្ជាក់​អំពី​យើង ដូច​មនុស្ស​ឯ​ទៀត​ទេ? ២ អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​សំបុត្រ​របស់​យើង​ដែល​បាន​ត្រូវ​ចារ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត ហើយ​ដែល​មនុស្ស​ជាតិ​ទាំង​ឡាយ​ស្គាល់​និង​អាន។ ៣ ព្រោះ​គឺ​ជាក់​ស្តែង​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​សំបុត្រ​របស់​គ្រិស្ត ដែល​យើង​បាន​សរសេរ​ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​បម្រើ មិន​មែន​សរសេរ​ដោយ​ប្រើ​ទឹក​ខ្មៅ​ទេ តែ​ដោយ​សកម្មពល* របស់​ព្រះ​ដែល​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ ហើយ​មិន​មែន​លើ​បន្ទះ​ថ្ម​ទេ តែ​លើ​ចិត្ត* វិញ។

៤ តាម​រយៈ​គ្រិស្ត យើង​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​បែប​នេះ​ចំពោះ​ព្រះ។ ៥ យើង​មិន​មែន​ចាត់​ទុក​ថា​យើង​មាន​គុណ​សម្បត្ដិ​គ្រប់​គ្រាន់​ដោយ​សារ​ការ​ព្យាយាម​របស់​ខ្លួន​យើង​ទេ តែ​ព្រះ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​គុណ​សម្បត្ដិ​គ្រប់​គ្រាន់​វិញ។ ៦ លោក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​គុណ​សម្បត្ដិ​គ្រប់​គ្រាន់ ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​អ្នក​បម្រើ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ថ្មី មិន​មែន​ក្បួន​ច្បាប់​ជា​លាយ​លក្ខណ៍​អក្សរ​ទេ តែ​សកម្មពល​របស់​ព្រះ ព្រោះ​ក្បួន​ច្បាប់​ជា​លាយ​លក្ខណ៍​អក្សរ​ផ្ដន្ទា​ទោស​ឲ្យ​ស្លាប់ តែ​សកម្មពល​របស់​ព្រះ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ។

៧ ម្យ៉ាង​ទៀត ក្បួន​ច្បាប់​ដែល​នាំ​មក​នូវ​សេចក្ដី​ស្លាប់ ហើយ​ដែល​បាន​ត្រូវ​ចារឹក​លើ​ថ្ម បាន​កើត​ឡើង​ដោយ​មាន​ភាព​រុងរឿង ហេតុ​នោះ​ហើយ​បាន​ជា​ពួក​កូន* អ៊ីស្រាអែល​មិន​អាច​សម្លឹង​មើល​មុខ​របស់​ម៉ូសេ​ដោយ​សារ​រស្មី​រុងរឿង​ដែល​ភ្លឺ​ចេញ​ពី​មុខ​របស់​គាត់ តែ​ភាព​រុងរឿង​នោះ​នឹង​បាត់​សូន្យ​ទៅ។ ៨ ដូច្នេះ ការ​ចែក​ចាយ​សកម្មពល​របស់​ព្រះ​គួរតែ​ប្រកបដោយ​ភាព​រុងរឿង​ខ្លាំង​ជាង​នោះ​ទៅ​ទៀត មែន​ទេ? ៩ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​ក្បួន​ច្បាប់​ដែល​ផ្ដន្ទា​ទោស​គឺ​ប្រកបដោយ​ភាព​រុងរឿង នោះ​ការ​ចែក​ចាយ​ភាព​សុចរិត​គឺ​ប្រកបដោយ​ភាព​រុងរឿង​ខ្លាំង​ជាង​នោះ​ទៅ​ទៀត។ ១០ តាម​ការ​ពិត សូម្បី​តែ​អ្វី​ដែល​បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ភាព​រុងរឿង​ពី​ដើម អ្វី​នោះ​បាន​ត្រូវ​ដក​ហូត​ភាព​រុងរឿង​នោះ​ចេញ ព្រោះ​តែ​ភាព​រុងរឿង​ដែល​វិសេស​ជាង​នោះ​ទៅ​ទៀត។ ១១ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​បាត់​សូន្យ​ទៅ បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឡើង​ដោយ​មាន​ភាព​រុងរឿង នោះ​អ្វី​ដែល​នៅ​គង់វង្ស​ត្រូវ​ប្រកបដោយ​ភាព​រុងរឿង​ខ្លាំង​ជាង​នោះ​ទៅ​ទៀត។

១២ ដូច្នេះ ដោយ​សារ​យើង​មាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​នេះ យើង​និយាយ​ដោយ​មាន​សេចក្ដី​ក្លាហាន​ក្រៃ​លែង ១៣ ហើយ​យើង​មិន​ធ្វើ​ដូច​ពេល​ដែល​ម៉ូសេ​យក​ស្បៃ​គ្រប​មុខ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ពួក​កូន​អ៊ីស្រាអែល​សម្លឹង​មើល​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​បាត់​សូន្យ​ឡើយ។ ១៤ ប៉ុន្តែ​សមត្ថភាព​រិះ​គិត​របស់​ពួក​គេ​បាន​ទៅ​ជា​ស្ពឹក។ ព្រោះ​រហូត​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ស្បៃ​នោះ​នៅ​លើ​គំនិត​របស់​ពួក​គេ​ដដែល ពេល​ដែល​ពួក​គេ​អាន​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ចាស់ ពីព្រោះ​ស្បៃ​នោះ​ត្រូវ​បំបាត់​ចោល​ដោយ​សារ​គ្រិស្ត។ ១៥ តាម​ពិត រហូត​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ស្បៃ​នៅ​លើ​ចិត្ត​របស់​ពួក​គេ ពេល​ណា​ពួក​គេ​អាន​អ្វី​ដែល​ម៉ូសេ​បាន​សរសេរ។ ១៦ ប៉ុន្តែ​ពេល​ដែល​បែរ​មក​គោរព​ប្រណិប័តន៍​ព្រះ​យេហូវ៉ា ស្បៃ​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ដក​ចេញ។ ១៧ ឯ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​វិញ្ញាណ* ហើយ​នៅ​កន្លែង​ណា​ដែល​មាន​សកម្មពល​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា កន្លែង​នោះ​មាន​សេរីភាព។ ១៨ ឯ​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​គ្មាន​ស្បៃ​គ្រប​មុខ​ទេ ហើយ​គឺ​ប្រៀប​ដូច​ជា​កញ្ចក់​ឆ្លុះ ដែល​ជះ​សិរី​រុងរឿង​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ក្នុង​ពេល​ដែល​យើង​ធ្វើ​ដូច្នេះ យើង​ក៏​បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ផ្លាស់​ប្រែ​ឲ្យ​ដូច​រូប​នោះ ដោយ​ជះ​សិរី​រុងរឿង​របស់​លោក​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើងៗ ដូច​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​វិញ្ញាណ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ផ្លាស់​ប្រែ។

៤ ហេតុ​នេះ ដោយ​សារ​យើង​មាន​កិច្ច​បម្រើ​នេះ​ស្រប​ទៅ​តាម​សេចក្ដី​មេត្ដា​ករុណា​ដែល​បាន​ត្រូវ​បង្ហាញ​ចំពោះ​យើង នោះ​យើង​មិន​ឈប់​តស៊ូ​ទេ ២ តែ​យើង​បាន​លះ​ចោល​អំពើ​លួច​លាក់​ដែល​គួរ​ឲ្យ​អៀន​ខ្មាស ក៏​មិន​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​កិច្ចកល ឬ​ដោយ​បំប្លែង​បណ្ដាំ​របស់​ព្រះ​ឡើយ តែ​ដោយ​ស​ឲ្យ​ឃើញ​សេចក្ដី​ពិត យើង​ធ្វើ​ជា​គំរូ​ល្អ​ដោយ​គិត​ដល់​សមត្ថភាព​វិនិច្ឆ័យ​របស់​មនុស្ស​ទាំង​ឡាយ នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ។ ៣ ប្រសិនបើ​ដំណឹង​ល្អ​ដែល​យើង​ប្រកាស​បាន​ត្រូវ​គ្រប​បាំង* នោះ​បាន​ត្រូវ​គ្រប​បាំង​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​អ្នក​ដែល​កំពុង​វិនាស ៤ ក្នុង​ករណី​អ្នក​ទាំង​នោះ ព្រះ​នៃ​របៀប​របប​ពិភព​លោក​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គំនិត​របស់​ពួក​អ្នក​មិន​ជឿ​ទៅ​ជា​ងងឹត ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទទួល​ពន្លឺ​នៃ​ដំណឹង​ល្អ​ដ៏​រុងរឿង​អំពី​គ្រិស្ត​ដែល​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ស្គាល់​ព្រះ។ ៥ ព្រោះ​យើង​មិន​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​អំពី​ខ្លួន​យើង​ទេ តែ​យើង​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​អំពី​គ្រិស្ត​យេស៊ូ​ថា លោក​ជា​ម្ចាស់ ហើយ​ថា យើង​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដើម្បី​លោក​យេស៊ូ។ ៦ ព្រោះ​គឺជា​ព្រះ​ដែល​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ចូរ​ឲ្យ​ពន្លឺ​ភ្លឺ​ចេញ​ពី​ភាព​ងងឹត» ហើយ​តាម​រយៈ​ផ្ទៃ​មុខ​របស់​គ្រិស្ត លោក​បាន​ចែង​ចាំង​មក​លើ​ចិត្ត​យើង ដើម្បី​បំភ្លឺ​ចិត្ត​យើង​ដោយ​ចំណេះ​ដ៏​រុងរឿង​អំពី​ព្រះ។

៧ ក៏​ប៉ុន្តែ​យើង​មាន​ទ្រព្យ​វិសេស​នេះ​ក្នុង​ភាជនៈ​ដី ដើម្បី​ស​ឲ្យ​ឃើញ​ថា ឫទ្ធានុភាព​ដែល​លើស​ពី​ធម្មតា​បាន​មក​ពី​ព្រះ មិន​មែន​មក​ពី​យើង​ទេ។ ៨ យើង​ត្រូវ​គេ​គាបសង្កត់​នៅ​គ្រប់​ច្រកល្ហក តែ​មិន​មែន​ដោយ​រើ​មិន​រួច​ឡើយ យើង​ទាល់​គំនិត តែ​មិន​មែន​ទាល់​ច្រក​ទេ ៩ យើង​ត្រូវ​គេ​បៀតបៀន តែ​មិន​បាន​ត្រូវ​ចោល​ឲ្យ​នៅ​តែ​ឯង​ឡើយ យើង​ត្រូវ​គេ​ផ្ដួល​ដល់​ដី តែ​យើង​មិន​ត្រូវ​គេ​បំផ្លាញ​ទេ។ ១០ នៅ​ក្នុង​រូប​កាយ​របស់​យើង យើង​ស៊ូ​ទ្រាំ​រង​ទុក្ខ​ទោស​ពី​អ្នក​ដទៃ​ជា​និច្ច រហូត​ដល់​អាច​បាត់បង់​ជីវិត ដូច​ដែល​លោក​យេស៊ូ​បាន​ស៊ូ​ទ្រាំ ទោះ​ជា​យើង​ទៅ​កន្លែង​ណា​ក៏​ដោយ។ នេះ​គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​ជីវិត​របស់​លោក​យេស៊ូ​ក៏​បាន​ត្រូវ​ស​ឲ្យ​ឃើញ​ក្នុង​រូប​កាយ​របស់​យើង​ដែរ។ ១១ ព្រោះ​យើង​ដែល​នៅ​រស់ តែង​តែ​ប្រឈម​មុខ​នឹង​សេចក្ដី​ស្លាប់​ដើម្បី​លោក​យេស៊ូ ដើម្បី​ឲ្យ​ជីវិត​របស់​លោក​យេស៊ូ​ត្រូវ​ស​ឲ្យ​ឃើញ​ក្នុង​រូប​កាយ​ដែល​អាច​ស្លាប់​បាន​របស់​យើង។ ១២ ដូច្នេះ សេចក្ដី​ស្លាប់​កំពុង​មាន​សកម្មភាព​ក្នុង​យើង តែ​ជីវិត​កំពុង​មាន​សកម្មភាព​ក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា។

១៣ ឥឡូវ ដោយ​សារ​យើង​មាន​ចិត្ត* ជឿ ដូច​បទ​គម្ពីរ​ចែង​ថា៖ «ខ្ញុំ​មាន​ជំនឿ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​និយាយ» នោះ​យើង​ក៏​មាន​ជំនឿ ដូច្នេះ យើង​ក៏​និយាយ​ដែរ ១៤ ដោយ​ដឹង​ថា លោក​ដែល​បាន​ប្រោស​លោក​យេស៊ូ​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ ក៏​នឹង​ប្រោស​យើង​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ ដូច​ប្រោស​លោក​យេស៊ូ​ដែរ ហើយ​នឹង​ប្រគល់​យើង​ទៅ​លោក​យេស៊ូ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១៥ ព្រោះ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​ប្រយោជន៍។ យ៉ាង​នេះ គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​ដ៏​បរិបូរ​នឹង​មាន​កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើងៗ ដោយ​សារ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​អរគុណ​ព្រះ ហើយ​ដូច្នេះ ព្រះ​ទទួល​ការ​សរសើរ​តម្កើង។

១៦ ហេតុ​នេះ យើង​មិន​ឈប់​តស៊ូ​ឡើយ ទោះ​ជា​រូប​កាយ​របស់​យើង​កំពុង​ខូច​ទៅ​ក៏​ដោយ ក៏​ចិត្ត* របស់​យើង​ទទួល​កម្លាំង​ជា​ថ្មី​រាល់​ថ្ងៃ​ជា​និច្ច។ ១៧ ព្រោះ​ទោះ​ជា​សេចក្ដី​វេទនា​ដែល​យើង​ជួប​ប្រទះ​មាន​តែ​មួយ​រយៈ​ពេល​ខ្លី​ហើយ​ក៏​ស្រាល​ក្ដី សេចក្ដី​វេទនា​នោះ​នាំ​ឲ្យ​យើង​ទទួល​សិរី​រុងរឿង​ដែល​កាន់​តែ​ឧត្តុង្គឧត្តម​ឡើង ហើយ​ដែល​ស្ថិតស្ថេរ​ជា​រៀង​រហូត ១៨ នៅ​ពេល​ជា​មួយ​គ្នា​នោះ​ដែរ យើង​ផ្ដោត​អារម្មណ៍​ទៅ​លើ​អ្វី​ដែល​យើង​មើល​មិន​ឃើញ មិន​មែន​លើ​អ្វី​ដែល​យើង​មើល​ឃើញ​នោះ​ទេ។ ព្រោះ​អ្វី​ដែល​យើង​មើល​ឃើញ គឺ​គ្រាន់តែ​បណ្ដោះ​អាសន្ន តែ​អ្វី​ដែល​យើង​មើល​មិន​ឃើញ នោះ​ស្ថិតស្ថេរ​ជា​រៀង​រហូត។

៥ ព្រោះ​យើង​ដឹង​ថា​ផ្ទះ​របស់​យើង​នៅ​ផែនដី ពោល​គឺ​រូប​កាយ​នេះ​ដែល​ដូច​ត្រសាល ប្រសិនបើ​រលាយ​សាប​សូន្យ​ទៅ យើង​នឹង​បាន​សំណង់​មួយ​ដែល​មក​ពី​ព្រះ​វិញ គឺ​ផ្ទះ​មួយ​ដែល​មិន​មែន​ធ្វើ​ដោយ​ដៃ​មនុស្ស ហើយ​ដែល​ស្ថិតស្ថេរ​ជា​រៀង​រហូត​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌។ ២ ព្រោះ​ក្នុង​លំនៅ​នេះ​យើង​ថ្ងូរ ដោយ​ប្រាថ្នា​យ៉ាង​ខ្លាំង​ចង់​បំពាក់​ខ្លួន​ដោយ​លំនៅ​ពី​ស្ថាន​សួគ៌​ដែល​បាន​ត្រូវ​រៀប​ចំ​សម្រាប់​យើង ៣ ដូច្នេះ ក្រោយ​ពី​យើង​បាន​បំពាក់​ខ្លួន​ដោយ​លំនៅ​នោះ​ហើយ យើង​នឹង​មិន​អាក្រាត​ទេ។ ៤ តាម​ពិត យើង​ដែល​ជា​អ្នក​នៅ​ក្នុង​ត្រ​សាល​នេះ​ថ្ងូរ ដោយ​មាន​ទុក្ខ​ធ្ងន់។ មិន​មែន​ដោយ​សារ​យើង​ចង់​ដោះ​ត្រ​សាល​នេះ​ចេញ​ទេ តែ​ដោយ​សារ​យើង​ចង់​បំពាក់​ខ្លួន​ដោយ​លំនៅ​មួយ​នោះ​វិញ ដើម្បី​ឲ្យ​ជីវិត​ដែល​គ្មាន​ទី​បញ្ចប់​លេប​បាត់​អ្វី​ដែល​អាច​ស្លាប់​បាន។ ៥ ឯ​លោក​ដែល​បាន​រៀប​ចំ​យើង​សម្រាប់​ការ​នេះ គឺជា​ព្រះ ហើយ​លោក​បាន​ឲ្យ​អ្វី​មួយ​មក​យើង​ទុក​ជា​ការ​បញ្ចាំ​ចិត្ត ពោល​គឺ​សកម្មពល* របស់​លោក។

៦ ដូច្នេះ យើង​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​ជា​និច្ច ហើយ​ដឹង​ថា​យើង​មិន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​លោក​ម្ចាស់​ទេ ដរាប​ណា​យើង​រស់​នៅ* ក្នុង​រូប​កាយ​នេះ ៧ ព្រោះ​យើង​រស់​នៅ​ស្រប​ទៅ​តាម​ជំនឿ មិន​មែន​តាម​អ្វី​ដែល​យើង​មើល​ឃើញ​នោះ​ទេ។ ៨ ប៉ុន្តែ​យើង​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន ហើយ​ពេញ​ចិត្ត​តាំង​លំនៅ​ជា​មួយ​នឹង​លោក​ម្ចាស់ ជា​ជាង​នៅ​ក្នុង​រូប​កាយ​នេះ។ ៩ ដូច្នេះ យើង​តាំង​ចិត្ត​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​យើង ទោះ​ជា​យើង​មាន​លំនៅ​ជា​មួយ​នឹង​លោក ឬ​យើង​មិន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​លោក​ក៏​ដោយ។ ១០ ព្រោះ​ធាតុ​ពិត​របស់​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​ស​ឲ្យ​ឃើញ​នៅ​មុខ​កន្លែង​កាត់​ក្ដី​របស់​គ្រិស្ត​ដើម្បី​ឲ្យ​ម្នាក់ៗ​ទទួល​រង្វាន់​តាម​ការ​ដែល​ខ្លួន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​តាម​រយៈ​រូប​កាយ ទោះ​ជា​ការ​នោះ​ល្អ ឬ​អាក្រក់​ក្ដី។

១១ ម្ល៉ោះ​ហើយ ដោយ​ដឹង​ថា​យើង​គួរ​កោត​ខ្លាច​លោក​ម្ចាស់ យើង​បន្ត​បង្រៀន​អ្នក​ឯ​ទៀត​ដោយ​វែក​ញែក​នាំ​ឲ្យ​ជឿ​ជាក់ តែ​ព្រះ​ជ្រាប​ថា​យើង​ជា​មនុស្ស​ប្រភេទ​ណា។ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​ក៏​សង្ឃឹម​ថា​សមត្ថភាព​វិនិច្ឆ័យ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ជួយ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​យល់​ថា​យើង​ជា​មនុស្ស​ប្រភេទ​ណា​ដែរ។ ១២ យើង​មិន​ចង់​ណែនាំ​ខ្លួន​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្គាល់​ម្ដង​ទៀត​ទេ ប៉ុន្តែ​យើង​កំពុង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​មូលហេតុ​អួត​អំពី​យើង ដើម្បី​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ឆ្លើយ​តប​នឹង​ពួក​អ្នក​ដែល​អួត​អំពី​សម្បក​ក្រៅ ជា​ជាង​អួត​អំពី​ចិត្ត។ ១៣ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​យើង​វង្វេង​ស្មារតី នោះ​គឺ​ដើម្បី​ព្រះ។ ប្រសិនបើ​យើង​មាន​ស្មារតី​ធម្មតា នោះ​គឺ​ដើម្បី​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១៤ ព្រោះ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដែល​គ្រិស្ត​មាន ជំរុញ​ចិត្ត​យើង ដោយ​សារ​យើង​យល់​ឃើញ​ថា បុរស​ម្នាក់​បាន​ស្លាប់​ដើម្បី​មនុស្ស​ទាំង​អស់ តាម​ពិត ពីព្រោះ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​បាន​ស្លាប់​រួច​ហើយ ១៥ ហើយ​លោក​បាន​ស្លាប់​ដើម្បី​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​រស់ អាច​រស់​ដើម្បី​លោក​ដែល​បាន​ស្លាប់ ហើយ​ដែល​បាន​ត្រូវ​ប្រោស​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ មិន​មែន​រស់​ដើម្បី​ខ្លួន​ឯង​ទៀត​ទេ។

១៦ ហេតុ​នេះ ចាប់​ពី​ពេល​នេះ​ទៅ ទស្សនៈ​ដែល​យើង​មាន​ចំពោះ​អ្នក​ឯ​ទៀត មិន​ផ្អែក​លើ​សម្បក​ក្រៅ​របស់​ពួក​គេ​ឡើយ។ ទោះ​បី​ជា​ទស្សនៈ​ដែល​យើង​មាន​ពី​មុន​អំពី​គ្រិស្ត​បាន​ផ្អែក​លើ​លក្ខណៈ​ក្រៅ​របស់​លោក​ជា​មនុស្ស​ក៏​ដោយ ក៏​ឥឡូវ​នេះ​យើង​មិន​មាន​ទស្សនៈ​នោះ​ទៀត​ទេ។ ១៧ ម្ល៉ោះ​ហើយ ប្រសិនបើ​អ្នក​ណា​រួប​រួម​ជា​មួយ​នឹង​គ្រិស្ត អ្នក​នោះ​បាន​ត្រូវ​បង្កើត​ជា​ថ្មី។ អ្វីៗ​ដែល​ចាស់​បាន​បាត់​សូន្យ​ទៅ មើល! អ្វីៗ​ដែល​ថ្មី​បាន​កើត​ឡើង។ ១៨ ប៉ុន្តែ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​មក​ពី​ព្រះ ដែល​បាន​ផ្សះ​ផ្សា​ចំណង​មិត្តភាព​រវាង​យើង​នឹង​លោក​តាម​រយៈ​គ្រិស្ត ហើយ​បាន​ប្រគល់​កិច្ច​បម្រើ​ខាង​ការ​ផ្សះ​ផ្សា​ឲ្យ​យើង ១៩ ពោល​គឺ កិច្ច​បម្រើ​ដែល​ប្រកាស​ថា ព្រះ​បាន​ផ្សះ​ផ្សា​ជា​មួយ​នឹង​ពិភព​លោក​តាម​រយៈ​គ្រិស្ត ក៏​មិន​បាន​ផ្ដន្ទា​ទោស​ពួក​គេ​ដោយ​សារ​កំហុស​របស់​ពួក​គេ​ឡើយ ហើយ​លោក​បាន​ប្រគល់​បណ្ដាំ​អំពី​ការ​ផ្សះ​ផ្សា​ឲ្យ​យើង។

២០ ដូច្នេះ យើង​ជា​ទូត​តំណាង​គ្រិស្ត ហាក់​ដូច​ជា​ព្រះ​កំពុង​អង្វរ​តាម​រយៈ​យើង។ ក្នុង​នាម​ជា​តំណាង​គ្រិស្ត យើង​អង្វរ​ថា៖ «សូម​ផ្សះ​ផ្សា​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ»។ ២១ ព្រះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ដែល​មិន​បាន​ស្គាល់​ភាព​ខុស​ឆ្គង* ទៅ​ជា​គ្រឿង​បូជា​សម្រាប់​លោះ​ពី​ភាព​ខុស​ឆ្គង​វិញ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ទៅ​ជា​មនុស្ស​សុចរិត​ចំពោះ​ព្រះ តាម​រយៈ​លោក។

៦ ម្យ៉ាង​ទៀត ដោយ​រួម​ធ្វើ​ការ​ជា​មួយ​នឹង​លោក យើង​ក៏​អង្វរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា កុំ​ទទួល​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​របស់​ព្រះ​ដោយ​ឥត​ប្រយោជន៍។ ២ ព្រោះ​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «នៅ​គ្រា​ដែល​ខ្ញុំ​ពេញ​ចិត្ត ខ្ញុំ​បាន​ឮ​អ្នក ហើយ​នៅ​ថ្ងៃ​សង្គ្រោះ ខ្ញុំ​បាន​ជួយ​អ្នក»។ មើល! ឥឡូវ​នេះ​គឺជា​គ្រា​ដែល​លោក​ពេញ​ចិត្ត។ មើល! ឥឡូវ​នេះ​គឺជា​ថ្ងៃ​សង្គ្រោះ។

៣ យើង​មិន​ធ្វើ​អ្វី​សោះ​ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​អ្នក​ឯ​ទៀត​ជំពប់​ដួល* ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​គេ​រិះ​គន់​កិច្ច​បម្រើ​របស់​យើង ៤ តែ​ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់ យើង​បង្ហាញ​ឲ្យ​ឃើញ​ថា​យើង​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​ព្រះ ដោយ​ស៊ូ​ទ្រាំ​អ្វីៗ​ជា​ច្រើន ដោយ​មាន​សេចក្ដី​វេទនា ដោយ​ខ្វះ​ខាត ដោយ​មាន​ទុក្ខ​លំបាក ៥ ដោយ​ត្រូវ​គេ​វាយ​ដំ ដោយ​ត្រូវ​ជាប់​គុក ដោយ​ស៊ូ​ទ្រាំ​ក្នុង​ស្ថានភាព​ច្របូកច្របល់ ដោយ​នឿយ​ហត់ ដោយ​អត់​ងងុយ ជួនកាល​ដោយ​គ្មាន​អាហារ​បរិភោគ ៦ ដោយ​សេចក្ដី​បរិសុទ្ធ ដោយ​ចំណេះ ដោយ​មាន​ចិត្ត​ធ្ងន់ ដោយ​សេចក្ដី​សប្បុរស ដោយ​សកម្មពល* បរិសុទ្ធ ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដែល​គ្មាន​ពុត​ត្បុត ៧ ដោយ​និយាយ​សេចក្ដី​ពិត ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​របស់​ព្រះ តាម​រយៈ​អាវុធ​នៃ​សេចក្ដី​សុចរិត​ដែល​នៅ​ក្នុង​ដៃ​ស្ដាំ និង​នៅ​ក្នុង​ដៃ​ឆ្វេង ៨ ពេល​មាន​កិត្ដិយស​និង​អាប់​ឱន​កិត្ដិយស ពេល​មាន​កេរ្ដិ៍​ឈ្មោះ​អាក្រក់​និង​កេរ្ដិ៍​ឈ្មោះ​ល្អ ត្រូវ​គេ​ចាត់​ទុក​ជា​អ្នក​បោក​បញ្ឆោត តែ​និយាយ​សេចក្ដី​ពិត ៩ ត្រូវ​គេ​ចាត់​ទុក​ជា​អ្នក​ដែល​គេ​មិន​ស្គាល់ តែ​ត្រូវ​គេ​ទទួល​ស្គាល់ ត្រូវ​គេ​ចាត់​ទុក​ជា​អ្នក​ដែល​កំពុង​ស្លាប់ តែ​មើល! យើង​នៅ​រស់​នៅ​ឡើយ ត្រូវ​គេ​ចាត់​ទុក​ជា​អ្នក​ដែល​បាន​ត្រូវ​ប្រដៅ តែ​មិន​បាន​ត្រូវ​ប្រគល់​ទៅ​ឲ្យ​សេចក្ដី​ស្លាប់ ១០ ត្រូវ​គេ​ចាត់​ទុក​ជា​អ្នក​ដែល​ព្រួយ​ចិត្ត តែ​អរ​សប្បាយ​ជា​និច្ច ត្រូវ​គេ​ចាត់​ទុក​ជា​អ្នក​ដែល​ក្រ តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន ត្រូវ​គេ​ចាត់​ទុក​ថា​គ្មាន​អ្វី​សោះ តែ​មាន​អ្វីៗ​ទាំង​អស់។

១១ បង​ប្អូន​អ្នក​ក្រុង​កូរិនថូស​អើយ យើង​បាន​និយាយ​ត្រង់ៗ​ទៅ​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា យើង​បាន​បើក​ចិត្ត​ឲ្យ​ទូលាយ​ហើយ។ ១២ យើង​មិន​ចង្អៀត​ចិត្ត​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ តែ​គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ​ទេ ដែល​មាន​ចិត្ត​ចង្អៀត​ក្នុង​ការ​បង្ហាញ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់។ ១៣ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​សូម​និយាយ​ដូច​ខ្ញុំ​កំពុង​និយាយ​ទៅ​កាន់​កូន​របស់​ខ្ញុំ។ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​តប​ស្នង​ដោយ​បើក​ចិត្ត​ឲ្យ​ទូលាយ​ដែរ។

១៤ កុំ​ផ្សំផ្គុំ​ខ្លួន​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​មិន​ជឿ​ឡើយ។* ព្រោះ​តើ​សេចក្ដី​សុចរិត​និង​ការ​ប្រឆាំង​ច្បាប់​មាន​អ្វី​ត្រូវ​គ្នា? ឬ​តើ​ពន្លឺ​មាន​ចំណែក​អ្វី​ជា​មួយ​នឹង​ភាព​ងងឹត? ១៥ ម្យ៉ាង​ទៀត តើ​គ្រិស្ត​និង​បេលាល* រួម​ចិត្ត​គំនិត​គ្នា​ត្រង់​ណា? ឬ​តើ​មនុស្ស​ស្មោះ​ត្រង់​មាន​ចំណែក​អ្វី​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​មិន​ជឿ? ១៦ ហើយ​តើ​វិហារ​របស់​ព្រះ​មាន​អ្វី​ត្រូវ​គ្នា​នឹង​រូប​ព្រះ? ព្រោះ​យើង​ជា​វិហារ​របស់​ព្រះ​ដែល​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ ដូច​ព្រះ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ខ្ញុំ​នឹង​អាស្រ័យ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ ក៏​នឹង​ដើរ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ ឯ​ពួក​គេ​នឹង​ធ្វើ​ជា​រាស្ត្រ​របស់​ខ្ញុំ»។ ១៧ «ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ ‹ចូរ​ចេញ​ពី​ចំណោម​ពួក​គេ​មក ហើយ​ញែក​ខ្លួន​ចេញ។ ឈប់​ពាល់​អ្វី​ដែល​មិន​ស្អាត›» «‹រួច​ខ្ញុំ​នឹង​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា›»។ ១៨ «‹ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ជា​ឪពុក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទៅ​ជា​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​របស់​ខ្ញុំ›។ នេះ​ជា​ប្រសាសន៍​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​ដែល​មាន​ឫទ្ធានុភាព​ខ្លាំងក្លា​បំផុត»។

៧ ដូច្នេះ មិត្ត​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​អើយ ដោយ​សារ​យើង​មាន​សេចក្ដី​សន្យា​ទាំង​នេះ ចូរ​យើង​សម្អាត​ចិត្ត* និង​កាយ​របស់​យើង​ឲ្យ​ស្អាត​ពី​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ស្មោកគ្រោក ហើយ​ដោយ​កោត​ខ្លាច​ព្រះ ចូរ​យើង​ធ្វើ​ឲ្យ​សេចក្ដី​បរិសុទ្ធ​របស់​យើង​ឈាន​ទៅ​រក​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ។

២ ឲ្យ​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​យើង​ផង។ យើង​មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​អន្តរាយ មិន​បាន​បង្ខូច​ចិត្ត​គំនិត​របស់​អ្នក​ណា ក៏​មិន​បាន​កេង​យក​ប្រយោជន៍​ពី​អ្នក​ណា​ឡើយ។ ៣ ខ្ញុំ​និយាយ​ដូច្នេះ មិន​មែន​ដើម្បី​ផ្ដន្ទា​ទោស​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ ព្រោះ​ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​ពី​មុន​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង ទោះ​ជា​យើង​រស់​ឬ​ស្លាប់​ក្ដី។ ៤ ខ្ញុំ​និយាយ​ដោយ​ក្លាហាន​បំផុត​ទៅ​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ខ្ញុំ​អួត​ខ្លាំង​ណាស់​អំពី​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ​យ៉ាង​ពេញ​លេញ ខ្ញុំ​មាន​អំណរ​ដ៏​ពោរ​ពេញ​ក្នុង​ទុក្ខវេទនា​ទាំង​អស់​របស់​យើង។

៥ តាម​ការ​ពិត ពេល​ដែល​យើង​បាន​ទៅ​ដល់​តំបន់​ម៉ាសេដូន យើង​មិន​បាន​ធូរ​ចិត្ត​សោះ យើង​នៅ​តែ​រង​ទុក្ខ​គ្រប់​បែប​យ៉ាង ពោល​គឺ​មាន​ការ​ប្រឆាំង​យ៉ាង​ខ្លាំង​នៅ​ខាង​ក្រៅ ហើយ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​នៅ​ខាង​ក្នុង។ ៦ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នោះ​ក៏​ដោយ ព្រះ​ដែល​សម្រាល​ទុក្ខ​អ្នក​ដែល​បាន​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត បាន​សម្រាល​ទុក្ខ​យើង​តាម​រយៈ​វត្តមាន​របស់​ទីតុស ៧ មិន​គ្រាន់តែ​តាម​រយៈ​វត្តមាន​របស់​គាត់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​តាម​រយៈ​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ​ដែល​គាត់​បាន​ទទួល​ដោយ​សារ​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្រោះ​គាត់​បាន​ត្រឡប់​មក​វិញ​ប្រាប់​យើង​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ព្រួយ​ចិត្ត ចង់​ប្រែ​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​ចេះ​ឈឺ​ឆ្អាល​នឹង​ខ្ញុំ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​ត្រេក​អរ​ខ្លាំង​ជាង​មុន។

៨ ម្ល៉ោះ​ហើយ ប្រសិនបើ​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ព្រួយ​ចិត្ត​តាម​រយៈ​សំបុត្រ​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​មិន​ស្ដាយ​ទេ។ ទោះ​ជា​ខ្ញុំ​បាន​ស្ដាយ​នៅ​ដើម​ដំបូង​ក៏​ដោយ (ខ្ញុំ​ឃើញ​ថា​សំបុត្រ​នោះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ព្រួយ​ចិត្ត ប៉ុន្តែ​គ្រាន់តែ​មួយ​រយៈ​ពេល​ខ្លី​ប៉ុណ្ណោះ) ៩ ឥឡូវ​ខ្ញុំ​ត្រេក​អរ​វិញ មិន​មែន​ដោយ​សារ​តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ព្រួយ​ចិត្ត​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ដោយ​សារ​ការ​ព្រួយ​ចិត្ត​បាន​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រែ​ចិត្ត ព្រោះ​អ្នក​ព្រួយ​ចិត្ត​ស្រប​តាម​បំណងប្រាថ្នា​របស់​ព្រះ។ យ៉ាង​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​បាត់បង់​អ្វី​សោះ​ដោយសារ​យើង។ ១០ ព្រោះ​ការ​ព្រួយ​ចិត្ត​ដែល​ស្រប​តាម​បំណងប្រាថ្នា​របស់​ព្រះ នោះ​នាំ​ទៅ​ដល់​ការ​ប្រែ​ចិត្ត​ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ ដែល​មិន​គួរ​ឲ្យ​ស្ដាយ​ឡើយ តែ​ការ​ព្រួយ​ចិត្ត​របស់​ពិភព​លោក​នេះ​នាំ​ទៅ​ដល់​សេចក្ដី​ស្លាប់។ ១១ ព្រោះ​មើល! ការ​នោះ​ឯង ពោល​គឺ​ការ​ព្រួយ​ចិត្ត​ស្រប​តាម​បំណងប្រាថ្នា​របស់​ព្រះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខំ​ប្រឹង​ព្យាយាម​ខ្លាំង​ណាស់ ដោយ​ស្ដារ​កេរ្ដិ៍​ឈ្មោះ ដោយ​ទាស់​ចិត្ត ដោយ​កោត​ខ្លាច ដោយ​ចង់​ប្រែ​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ដោយ​ខ្នះខ្នែង ដោយ​កែ​តម្រូវ​អ្វី​ដែល​ខុស! អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បង្ហាញ​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្អាត​ស្អំ​គ្រប់​ប្រការ​ក្នុង​រឿង​នោះ។ ១២ ពិត​មែន​ថា ខ្ញុំ​បាន​សរសេរ​មក​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា ប៉ុន្តែ​នេះ​មិន​មែន​ដើម្បី​អ្នក​ដែល​បាន​ធ្វើ​ខុស ក៏​មិន​មែន​ដើម្បី​អ្នក​ដែល​គេ​បាន​ធ្វើ​ខុស​នឹង​ខ្លួន​ដែរ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​បាន​សរសេរ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បង្ហាញ​សេចក្ដី​ស្មោះ​អស់ពី​ចិត្ត​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចំពោះ​យើង នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ។ ១៣ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​យើង​បាន​ទទួល​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ។

ប៉ុន្តែ ព្រម​ជា​មួយ​នឹង​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ​នោះ យើង​ក៏​បាន​ត្រេក​អរ​ខ្លាំង​ជាង​មុន ដោយ​សារ​អំណរ​របស់​ទីតុស ពីព្រោះ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​មាន​កម្លាំង​ចិត្ត* ឡើង​វិញ។ ១៤ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​ខ្ញុំ​បាន​អួត​ប្រាប់​គាត់​អំពី​អ្នក​រាល់​គ្នា ខ្ញុំ​មិន​ខក​ចិត្ត​ឡើយ តែ​អ្វី​ដែល​យើង​អួត​ប្រាប់​ទីតុស​គឺជា​សេចក្ដី​ពិត ដូច​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​យើង​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។ ១៥ ម្យ៉ាង​ទៀត គាត់​មាន​មនោសញ្ចេតនា​កាន់​តែ​ជ្រាល​ជ្រៅ​ទៅៗ​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា ពេល​ដែល​គាត់​នឹក​ឃើញ​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ស្ដាប់បង្គាប់ ហើយ​បាន​ទទួល​គាត់​ដោយ​ការ​គោរព​យ៉ាង​ជ្រាល​ជ្រៅ។ ១៦ ខ្ញុំ​ត្រេក​អរ​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​ពោរ​ពេញ​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ក្លាហាន​ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់ ដោយ​សារ​អ្នក​រាល់​គ្នា។

៨ ឥឡូវ​យើង​ចង់​ប្រាប់​បង​ប្អូន​អំពី​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​របស់​ព្រះ ដែល​លោក​បាន​ឲ្យ​ដល់​ក្រុម​ជំនុំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​តំបន់​ម៉ាសេដូន។ ២ ពួក​គាត់​ជួប​ការ​ល្បង​ល​ដ៏​ខ្លាំង​ដោយ​មាន​ទុក្ខវេទនា។ ប៉ុន្តែ​ទោះ​ជា​ពួក​គាត់​ក្រ​តោកយ៉ាក​ក៏​ដោយ ក៏​អំណរ​ដ៏​ពោរ​ពេញ​បាន​ជំរុញ​ឲ្យ​ពួក​គាត់​បង្ហាញ​ថា​ខ្លួន​ជា​អ្នក​មាន ដោយ​បង្ហាញ​ចិត្តទូលាយ​ក្រៃ​លែង។ ៣ ព្រោះ​ពួក​គាត់​បាន​ធ្វើ​ការ​នេះ​តាម​សមត្ថភាព​ខ្លួន ហើយ​ខ្ញុំ​សូម​បញ្ជាក់​ថា​តាម​ពិត ការ​ដែល​ពួក​គាត់​ធ្វើ​នោះ​គឺ​លើស​ពី​សមត្ថភាព​របស់​ពួក​គាត់​ទៅ​ទៀត ៤ កាល​ដែល​ពួក​គាត់​អង្វរ​យើង​ម្ដង​ហើយ​ម្ដង​ទៀត​ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត​សុំ​មាន​កិត្ដិយស​ជូន​អំណោយ​ដ៏​សប្បុរស​និង​រួម​ចំណែក​ក្នុង​ការ​បម្រើ​ពួក​អ្នក​បរិសុទ្ធ ៥ ហើយ​ពួក​គាត់​បាន​ធ្វើ​លើស​ពី​អ្វី​ដែល​យើង​បាន​សង្ឃឹម​ទៅ​ទៀត ដោយ​សារ​ពួក​គាត់​បាន​ប្រគល់​ខ្លួន​ដល់​លោក​ម្ចាស់​និង​ពួក​យើង​មុន​បង្អស់ តាម​បំណងប្រាថ្នា​របស់​ព្រះ។ ៦ នេះ​បាន​នាំ​ឲ្យ​យើង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ទីតុស​ថា​គាត់​គួរ​បង្ហើយ​ការ​ប្រមូល​អំណោយ​ដ៏​សប្បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយ​សារ​គាត់​ជា​អ្នក​ផ្ដើម​គំនិត​នេះ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ៧ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នោះ​ក៏​ដោយ ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជូន​អំណោយ​សប្បុរស​ជា​បរិបូរ ដូច​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​មាន​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ជា​បរិបូរ​ដែរ ពោល​គឺ​ជំនឿ សមត្ថភាព​និយាយ ចំណេះ ការ​ខ្នះខ្នែង និង​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​យើង​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា។

៨ ខ្ញុំ​និយាយ​ដូច្នេះ​មិន​មែន​ដើម្បី​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ តែ​ខ្ញុំ​និយាយ​ដោយ​គិត​ពី​ការ​ខ្នះខ្នែង​របស់​អ្នក​ឯ​ទៀត និង​ក្នុង​បំណង​ល្បង​មើល​ឲ្យ​ដឹង​ថា​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្មោះ​ឬ​មិន​ស្មោះ។ ៩ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្គាល់​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​របស់​លោក​យេស៊ូ​គ្រិស្ត​ជា​ម្ចាស់​របស់​យើង​ថា ទោះ​ជា​លោក​ជា​អ្នក​មាន​ក៏​ដោយ ក៏​លោក​បាន​ទៅ​ជា​អ្នក​ក្រ​ដើម្បី​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន​តាម​រយៈ​ភាព​ក្រី​ក្រ​របស់​លោក។

១០ ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​មតិ​របស់​ខ្ញុំ​អំពី​រឿង​នេះ​ថា រឿង​នេះ​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​ផល​ប្រយោជន៍ ដោយ​ឃើញ​ថា​មួយ​ឆ្នាំ​មុន អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រឹម​តែ​ចង់​ធ្វើ​ការ​នេះ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​ធ្វើ​ការ​នេះ​ដែរ ១១ ដូច្នេះ ឥឡូវ ចូរ​ធ្វើ​ការ​នោះ​ឲ្យ​ហើយ​ចុះ។ យ៉ាង​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បង្ហើយ​ការ​នោះ​តាម​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន ដូច​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចិត្ត​ចង់​ធ្វើ​ពី​មុន។ ១២ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​មាន​ចិត្ត​ចង់​ឲ្យ​ហើយ នោះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ពេញ​ចិត្ត​ណាស់។ ការ​ឲ្យ​គឺ​តាម​អ្វី​ដែល​ខ្លួន​មាន មិន​មែន​តាម​អ្វី​ដែល​ខ្លួន​មិន​មាន​នោះ​ទេ។ ១៣ ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ឯ​ទៀត​ស្រួល តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពិបាក​នោះ​ទេ ១៤ ប៉ុន្តែ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​លើស​ពី​សេចក្ដី​ត្រូវ​ការ​បាន​បំពេញ​ការ​ខ្វះ​ខាត​របស់​ពួក​គេ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្វី​ដែល​ពួក​គេ​មាន​លើស​ពី​សេចក្ដី​ត្រូវ​ការ​បាន​បំពេញ​ការ​ខ្វះ​ខាត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ យ៉ាង​នោះ​នឹង​មាន​ភាព​ស្មើ​គ្នា។ ១៥ ដូច​បទ​គម្ពីរ​ចែង​ថា៖ «អ្នក​ដែល​មាន​ច្រើន មិន​មាន​ច្រើន​ពេក​ទេ ហើយ​អ្នក​ដែល​មាន​តែ​បន្ដិច មិន​មាន​តិច​ពេក​ដែរ»។

១៦ ឥឡូវ សូម​អរគុណ​ព្រះ ដែល​ទីតុស​គិត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដូច​យើង​គិត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ ១៧ ពីព្រោះ​គាត់​មិន​ត្រឹម​តែ​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​យើង​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គាត់​ឲ្យ​ធ្វើ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ដោយ​សារ​គាត់​មាន​ចិត្ត​ខ្នះខ្នែង​ណាស់ នោះ​គាត់​ចេញ​ទៅ​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត។ ១៨ ប៉ុន្តែ​យើង​បាន​ចាត់​បង​ប្រុស​ម្នាក់​ទៀត​ឲ្យ​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​គាត់។ បង​ប្រុស​នោះ​ទទួល​ការ​សរសើរ​ពី​គ្រប់​ក្រុម​ជំនុំ​ទាំង​អស់ ដោយ​សារ​កិច្ចការ​របស់​គាត់​ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​ដំណឹង​ល្អ។ ១៩ មិន​ត្រឹម​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ក្រុម​ជំនុំ​បាន​តែង​តាំង​គាត់​ឲ្យ​រួម​ដំណើរ​ជា​មួយ​នឹង​យើង​ក្នុង​ការ​ចាត់​ចែង​អំណោយ​ដ៏​សប្បុរស​នេះ ដើម្បី​តម្កើង​សិរី​រុងរឿង​របស់​លោក​ម្ចាស់ និង​ដើម្បី​បញ្ជាក់​ថា​យើង​ប្រុង​ប្រៀប​ជួយ​អ្នក​ឯ​ទៀត​ជា​និច្ច។ ២០ យ៉ាង​នេះ យើង​មិន​បើក​ឱកាស​ឲ្យ​អ្នក​ណា​រិះ​គន់​យើង​អំពី​របៀប​ដែល​យើង​ចាត់​ចែង​វិភាគ​ទាន​ជា​ច្រើន​នេះ​ទេ។ ២១ ព្រោះ​យើង​«ចាត់​ចែង​កិច្ចការ​ដោយ​ទៀង​ត្រង់ មិន​គ្រាន់តែ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ តែ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​មនុស្ស​ដែរ»។

២២ ម្យ៉ាង​ទៀត យើង​ចាត់​បង​ប្រុស​ម្នាក់​របស់​យើង​ឲ្យ​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​គាត់។ យើង​ធ្លាប់​សាក​ល្បង​បង​ប្រុស​នោះ​ជា​ញឹក​ញយ​ក្នុង​កិច្ចការ​ជា​ច្រើន ហើយ​ឃើញ​ថា​គាត់​មាន​ចិត្ត​ខ្នះខ្នែង តែ​ឥឡូវ​គាត់​មាន​ចិត្ត​ខ្នះខ្នែង​ខ្លាំង​ជាង​មុន ដោយ​សារ​គាត់​ជឿ​ជាក់​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ២៣ ក៏​ប៉ុន្តែ​ប្រសិនបើ​មាន​ការ​សង្ស័យ​អំពី​ទីតុស ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​ថា គាត់​រួម​ចំណែក​ជា​មួយ​នឹង​ខ្ញុំ ហើយ​ជា​អ្នក​រួម​ធ្វើ​ការ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​ប្រយោជន៍។ ប្រសិនបើ​មាន​ការ​សង្ស័យ​អំពី​បង​ប្រុសៗ​របស់​យើង ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​ថា ពួក​គាត់​ជា​សាវ័ក​របស់​ក្រុម​ជំនុំ ហើយ​នាំ​ឲ្យ​គ្រិស្ត​ទទួល​ការ​លើក​តម្កើង។ ២៤ ដូច្នេះ ចូរ​បង្ហាញ​ឲ្យ​ឃើញ​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ពិត​ប្រាកដ ហើយ​ថា​អ្វី​ដែល​យើង​បាន​អួត​អំពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​មុខ​ក្រុម​ជំនុំ គឺជា​ការ​ពិត។

៩ ចំណែក​ឯ​កិច្ច​បម្រើ​សម្រាប់​ពួក​អ្នក​បរិសុទ្ធ ខ្ញុំ​មិន​ចាំ​បាច់​សរសេរ​ទៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អំពី​រឿង​នោះ​ទេ ២ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ប្រុង​ប្រៀប​ជា​និច្ច ហើយ​ខ្ញុំ​អួត​ប្រាប់​គ្រិស្ត​សាសនិក​នៅ​តំបន់​ម៉ាសេដូន​អំពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា អ្នក​ខេត្តអាខេយ៉ា​បាន​ប្រុង​ប្រៀប​ជួយ​អស់​មួយ​ឆ្នាំ​ហើយ។ ម្យ៉ាង​ទៀត ចិត្ត​ខ្នះខ្នែង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជំរុញ​ចិត្ត​ពួក​គាត់​ភាគ​ច្រើន។ ៣ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​នឹង​ចាត់​បង​ប្រុសៗ​ឲ្យ​ទៅ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្វី​ដែល​យើង​បាន​អួត​ប្រាប់​អំពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​រឿង​នេះ​ទៅ​ជា​អសារ​ឥត​ការ ហើយ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រុង​ប្រៀប​ជា​ស្រេច​ពិត​មែន ដូច​ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ប្រាប់​អ្នក​ឯ​ទៀត​អំពី​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ៤ ប្រសិនបើ​មិន​ដូច្នោះ កាល​ដែល​ពួក​អ្នក​តំបន់​ម៉ាសេដូន​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​ខ្ញុំ រួច​ឃើញ​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ទាន់​ប្រុង​ប្រៀប​ជា​ស្រេច នោះ​ទាំង​ខ្ញុំ​ទាំង​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​ខ្មាស​គេ​អំពី​រឿង​ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គាត់​ជឿ​ជាក់។ ៥ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ខ្ញុំ​ត្រូវ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​បង​ប្រុសៗ​ឲ្យ​ទៅ​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មុន ហើយ​រៀប​ចំ​អំណោយ​ដ៏​សប្បុរស​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សន្យា​ជូន ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ជា​អំណោយ​ដ៏​សប្បុរស មិន​មែន​ជា​អ្វី​ដែល​បាន​ត្រូវ​គំរាម​យក​ទេ។

៦ ប៉ុន្តែ​ក្នុង​រឿង​នេះ អ្នក​ដែល​សាប​ព្រោះ​ដោយ​ត្បិតត្បៀត​នឹង​ទទួល​ផល​បាន​តិច​តួច ហើយ​អ្នក​ដែល​សាប​ព្រោះ​ដោយ​បរិបូរ នឹង​ប្រមូល​ផល​បាន​បរិបូរ​ដែរ។ ៧ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ម្នាក់ៗ​ធ្វើ​តាម​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​ខ្លួន​ចុះ មិន​មែន​ដោយ​ទើស​ទាល់​ឬ​ដោយ​មាន​គេ​បង្ខំ​ឡើយ ព្រោះ​ព្រះ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដែល​ឲ្យ​ដោយ​ចិត្ត​សប្បាយ។

៨ ម្យ៉ាង​ទៀត ព្រះ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​របស់​លោក​មាន​កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើង​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​គ្រប់​គ្រាន់​ជា​និច្ច​សម្រាប់​សេចក្ដី​ត្រូវ​ការ​របស់​ខ្លួន ហើយ​ក៏​មាន​ជា​បរិបូរ​ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​ល្អ​សព្វ​បែប​យ៉ាង។ ៩ (ដូច​បទ​គម្ពីរ​ចែង​ថា៖ «គាត់​បាន​ចែក​ចាយ​ដោយ​ចិត្ត​ទូលាយ គាត់​បាន​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​ក្រី​ក្រ។ សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​គាត់​ស្ថិតស្ថេរ​ជា​រៀង​រហូត»។ ១០ ឥឡូវ លោក​ដែល​ផ្គត់​ផ្គង់​គ្រាប់​ពូជ​ដ៏​បរិបូរ​ដល់​អ្នក​សាប​ព្រោះ ហើយ​ផ្គត់​ផ្គង់​នំ​ប៉័ង​ដ៏​បរិបូរ​ដល់​អ្នក​បរិភោគ ក៏​នឹង​ផ្គត់​ផ្គង់​គ្រាប់​ពូជ​ដ៏​បរិបូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​សាប​ព្រោះ ហើយ​លោក​នឹង​ចម្រើន​ផល​ពី​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា)។ ១១ អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​ពរ​គ្រប់​យ៉ាង ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​ឯ​ទៀត​ដោយ​ចិត្ត​ទូលាយ​ក្នុង​ការ​គ្រប់​យ៉ាង ហើយ​តាម​រយៈ​ការ​ព្យាយាម​របស់​យើង ចិត្ត​ទូលាយ​បែប​នោះ​នាំ​ឲ្យ​មនុស្ស​អរគុណ​ព្រះ ១២ ពីព្រោះ​កិច្ច​បម្រើ​សាធារណៈ​នេះ មិន​គ្រាន់តែ​ផ្ដល់​ជា​បរិបូរ​នូវ​អ្វី​ដែល​ពួក​អ្នក​បរិសុទ្ធ​ចង់​បាន​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ថ្លែង​អំណរ​គុណ​ជា​ច្រើន​ដល់​ព្រះ។ ១៣ ដោយ​សារ​ភ័ស្តុតាង​ដែល​បាន​ត្រូវ​បញ្ជាក់​តាម​រយៈ​កិច្ច​បម្រើ​នេះ ពួក​គាត់​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ ពីព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចុះ​ចូល​ស្ដាប់​តាម​ដំណឹង​ល្អ​អំពី​គ្រិស្ត ដូច​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រកាស​ជា​សាធារណៈ ហើយ​ពីព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​វិភាគ​ទាន​សម្រាប់​ពួក​គាត់​និង​អ្នក​ឯ​ទៀត​ទាំង​អស់​ដោយ​ចិត្ត​ទូលាយ ១៤ ហើយ​ពួក​គាត់​អង្វរ​ព្រះ​អំពី​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​មាន​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ណាស់ ដោយ​សារ​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​រក​អ្វី​ប្រៀប​ផ្ទឹម​ពុំ​បាន​ដែល​ព្រះ​មាន​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា។

១៥ សូម​អរគុណ​ព្រះ​ចំពោះ​អំណោយ​ទាន​ដ៏​វិសេស​វិសាល​រក​ពណ៌​នា​ពុំ​បាន​របស់​លោក។

១០ ឯខ្ញុំ ប៉ូល សូម​អង្វរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​សេចក្ដី​ស្លូតបូត​និង​សេចក្ដី​សប្បុរស​របស់​គ្រិស្ត គឺ​ខ្ញុំ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មើល​មក​ថា​ជា​មនុស្ស​សាមញ្ញ​ធម្មតា​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា តែ​ជា​អ្នក​និយាយ​ដោយ​សេចក្ដី​ក្លាហាន​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា ពេល​ដែល​មិន​នៅ​ជា​មួយ។ ២ ខ្ញុំ​អង្វរ​អ្នក​រាល់​គ្នាថា ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា កុំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ម៉ឺង​ម៉ាត់​ដូច​ដែល​ខ្ញុំ​គិត​ថា​ខ្ញុំ​នឹងត្រូវចាត់​វិធានការ​ម៉ឺង​ម៉ាត់​ចំពោះ​អ្នក​ខ្លះ​ដែល​វាយ​តម្លៃ​យើង​ស្មើ​នឹង​អ្នកដែល​ប្រព្រឹត្ត​តាមគំនិត​របស់​ពិភព​លោក​នេះ។* ៣ ព្រោះ​ទោះ​ជា​ដំណើរ​ជីវិត​របស់​យើង​គឺដូចមនុស្ស​ជាតិ​ទូទៅ​ក៏​ដោយ ក៏​យើង​មិន​ធ្វើសឹក​សង្គ្រាម​តាម​គំនិត​របស់​ពិភព​លោក​នេះ​ទេ។* ៤ ព្រោះ​គ្រឿង​សស្ដ្រាវុធ​ដែល​យើង​ប្រើ​ក្នុង​សឹក​សង្គ្រាម​មិន​មែន​មក​ពី​ពិភព​លោក​នេះ​ទេ តែ​មាន​ឫទ្ធានុភាព​ពី​ព្រះ ដើម្បី​រំលើង​អ្វីៗ​ដែល​ចាក់​ឫស​ជ្រៅ។ ៥ ព្រោះ​យើង​កំពុង​រំលំ​រំលើង​ការ​វែក​ញែក និង​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​ឆ្មើង​កន្ត្រើង ហើយ​ប្រឆាំង​ចំណេះ​អំពី​ព្រះ ហើយ​យើង​កំពុង​កាន់កាប់* គំនិត​ទាំង​អស់ បង្ខំ​ឲ្យ​ស្ដាប់បង្គាប់​គ្រិស្ត ៦ ថែម​ទាំង​បាន​ប្រុង​ប្រៀប​ដាក់​ទោស​អស់​អ្នក​ដែល​មិន​ស្ដាប់បង្គាប់​ក្នុង​រឿង​ណា​មួយ ក្រោយ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បង្ហាញ​ថា​ខ្លួន​ស្ដាប់បង្គាប់​ពេញ​លេញ។

៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​មើល​តែ​រូបភាព​ខាង​ក្រៅ។ ប្រសិនបើ​អ្នក​ណា​ជឿ​ថា​ខ្លួន​ជា​អ្នក​កាន់​តាម​គ្រិស្ត ត្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​គិត​ពិចារណា​មួយ​សា​ទៀត​អំពី​ការ​ពិត​ដូច​ត​ទៅ​នេះ​ថា យើង​ក៏​ជា​អ្នក​កាន់​តាម​គ្រិស្ត ដូច​អ្នក​នោះ​ជា​អ្នក​កាន់​តាម​គ្រិស្ត​ដែរ។ ៨ ព្រោះ​ទោះ​ជា​ខ្ញុំអួត​ច្រើន​បន្ដិច​អំពី​អំណាច​ដែល​លោក​ម្ចាស់​បាន​ផ្ដល់​ឲ្យ​យើង​ដើម្បី​ពង្រឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា មិន​មែន​ដើម្បី​បំផ្លាញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ដោយ ក៏​ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ខ្មាស​គេ​ទេ។ ៩ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ថា ខ្ញុំ​ចង់​បំភ័យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​តាម​រយៈ​សំបុត្រ​ខ្ញុំ​ទេ។ ១០ ព្រោះ​ពួក​គេ​និយាយ​ថា៖ «សំបុត្រ​របស់​គាត់​មាន​ពាក្យ​ធ្ងន់ៗ​និង​មាន​អានុភាព​ខ្លាំង ប៉ុន្តែ​ពេល​ដែល​គាត់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​យើង គាត់​មិន​មាន​អ្វី​គួរ​ឲ្យ​កោត​ស្ងើច​សោះ ហើយ​សម្ដី​របស់​គាត់​ក៏​គួរ​ឲ្យ​មើល​ងាយ​ផង»។ ១១ ចូរ​ឲ្យ​មនុស្ស​បែប​នោះ​ពិចារណា​អំពី​ចំណុច​ដូច​ត​ទៅ​នេះ​ថា ពេល​សរសេរ​សំបុត្រ សម្ដី​របស់​យើង​យ៉ាង​ណា យើង​ក៏​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ពេល​ដែល​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១២ ព្រោះ​យើង​មិន​ហ៊ាន​លើក​ខ្លួន​ឲ្យ​ស្មើ​នឹង​អ្នក​ខ្លះ ឬ​ប្រៀប​ធៀប​ខ្លួន​នឹង​អ្នក​ខ្លះ​ដែល​តែង​តាំង​ខ្លួន។ ប្រាកដ​ណាស់​ថា អ្នក​ទាំង​នោះ​ដែល​វាយ​តម្លៃ​ខ្លួន​តាម​ខ្នាត​តម្រា​របស់​ខ្លួន ហើយ​ប្រៀប​ធៀប​ខ្លួន​នឹង​ខ្លួន​ឯង នោះ​គ្មាន​ការ​យល់​ដឹង​ទេ។

១៣ ចំណែក​យើង​វិញ យើង​នឹង​មិន​អួត​ហួស​កម្រិត​ទេ ប៉ុន្តែ​យើង​នឹង​អួត​តែ​អំពី​អ្វី​ដែល​យើង​បាន​សម្រេច​នៅ​ក្នុង​ដែន​កំណត់​នៃ​តំបន់​ដែល​ព្រះ​បាន​កំណត់​ឲ្យ​យើង ដែល​រួម​បញ្ចូល​តំបន់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។ ១៤ តាម​ពិត យើង​មិន​មែន​ធ្វើ​អ្វី​ហួស​ពី​ដែន​កំណត់​របស់​យើង​ទេ ហាក់​ដូច​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​នៅ​ក្នុង​ដែន​កំណត់​របស់​យើង ព្រោះ​យើង​ជា​អ្នក​មុន​គេ​ដែល​បាន​មក​រហូត​ដល់​តំបន់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយ​ប្រកាស​ដំណឹង​ល្អ​អំពី​គ្រិស្ត។ ១៥ យើង​មិន​មែន​អួត​អំពី​អ្វី​ហួស​ពី​ដែន​កំណត់​របស់​យើង​ទេ ពោល​គឺ​យក​ផល​នៃ​ការ​នឿយ​ហត់​របស់​អ្នក​ឯ​ទៀត​មក​អួត ប៉ុន្តែ​យើង​សង្ឃឹម​ថា កាល​ដែល​ជំនឿ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​កំពុង​ចម្រើន​ឡើង នោះ​យើង​នឹង​មាន​សមិទ្ធផល​កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើងៗ​ក្នុង​ដែន​កំណត់​របស់​យើង។ យ៉ាង​នោះ យើង​នឹង​មាន​សមិទ្ធផល​បរិបូរ​ជាង​មុន​ទៅ​ទៀត ១៦ ដើម្បី​ប្រកាស​ដំណឹង​ល្អ​ដល់​ស្រុក​នានា​ហួស​ពី​កន្លែង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​យើង​អួត​អំពី​ការ​ដែល​អ្នក​ផ្សេង​ទៀត​បាន​ធ្វើ​ស្រេច​ហើយ​ក្នុង​ដែន​កំណត់​របស់​ពួក​គេ។ ១៧ «អ្នក​ណា​ដែល​អួត ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​អួត​អំពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា»។ ១៨ ព្រោះ​អ្នក​ដែល​ទទួល​ការ​ពេញ​ចិត្ត​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា មិន​មែន​ជា​អ្នក​ដែល​តែង​តាំង​ខ្លួន​ឯង​ទេ តែ​គឺជា​អ្នក​ដែល​លោក​តែង​តាំង​វិញ។

១១ ខ្ញុំសូម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទ្រាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​និយាយ​ដូច​ជា​មនុស្ស​ឥត​វិចារណញ្ញាណ។ ប៉ុន្តែ​តាម​ពិត​អ្នក​រាល់​គ្នា​កំពុង​ទ្រាំ​ហើយ! ២ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ចង់​ហួងហែង​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​ព្រះ​ចង់​ហួងហែង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ ដោយ​សារ​ខ្ញុំ​បាន​ទុក​ដាក់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​មាន​ប្ដី​តែ​មួយ គឺ​គ្រិស្ត ហើយ​ខ្ញុំ​ចង់​ប្រគល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​ភាព​ជា​ក្រមុំ​បរិសុទ្ធ​ទៅ​លោក។ ៣ ប៉ុន្តែ​ដូច​សត្វ​ពស់​បាន​ល្បួង​លួង​លោម​អេវ៉ា​ដោយ​កលល្បិច​របស់​វា នោះ​ខ្ញុំ​ខ្លាច​ថា ចិត្ត​គំនិត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​នឹង​ត្រូវ​បង្ខូច​តាម​របៀប​ណា​មួយ​ដែរ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាត់បង់​ចិត្ត​ស្មោះ​និង​ភាព​បរិសុទ្ធ​ដែល​គ្រិស្ត​គួរ​ទទួល។ ៤ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​មក​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​អំពី​លោក​យេស៊ូ​ផ្សេង​ពី​លោក​យេស៊ូ​ដែល​យើង​បាន​ផ្សព្វ​ផ្សាយ ឬ​ក៏​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​ចិត្ត​គំនិត* មួយ​ផ្សេង​ពី​ចិត្ត​គំនិត​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ទទួល​ហើយ ឬ​ទទួល​ដំណឹង​ល្អ​ផ្សេង​ពី​ដំណឹង​ល្អ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជឿ​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេះ​តែ​ប្រណី​ដល់​អ្នក​នោះ។ ៥ ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ចាត់​ទុក​ថា​ខ្លួន​ខ្ញុំ​អន់​ជាង​ពួក​មហា​សាវ័ក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​រឿង​ណា​មួយ​សោះ​ឡើយ។ ៦ ប៉ុន្តែ​ទោះ​ជា​ខ្ញុំ​ខ្សោយ​ខាង​វោហារ​ក៏​ដោយ ក៏​ខ្ញុំ​មិន​ខ្សោយ​ខាង​ចំណេះ​ទេ តែ​យើង​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​ចំណេះ​របស់​យើង​ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់។

៧ ឬ​តើ​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ខុស* ព្រោះ​ខ្ញុំ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ប្រកាស​ដំណឹង​ល្អ​របស់​ព្រះ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​មិន​យក​ថ្លៃ ហើយ​បាន​បន្ទាប​ខ្លួន​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​ការ​លើក​តម្កើង? ៨ ខ្ញុំ​បាន​បេះ​ពី​មាត់​ពី​ក​ក្រុម​ជំនុំ​ឯ​ទៀត ដោយ​ទទួល​ការ​ឧបត្ថម្ភ​ពី​ពួក​គាត់ ដើម្បី​យក​មក​បម្រើ​អ្នក​រាល់​គ្នា ៩ ក៏​ប៉ុន្តែ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ចាប់​ផ្ដើម​ខ្វះ​ខាត ខ្ញុំ​មិន​បាន​ធ្វើ​ជា​បន្ទុក​ដល់​អ្នក​ណា​ម្នាក់​សោះ ព្រោះ​បង​ប្អូន​នៅ​តំបន់​ម៉ាសេដូន​បាន​ផ្គត់​ផ្គង់​ជា​បរិបូរ​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​ខ្ញុំ​ខ្វះ​ខាត។ ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់ ខ្ញុំ​បាន​រក្សា​ខ្លួន​កុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​បន្ទុក​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ក៏​នឹង​បន្ត​រក្សា​ខ្លួន​ត​ទៅ​ទៀត។ ១០ ខ្ញុំ​និយាយ​សេចក្ដី​ពិត​ដូច​គ្រិស្ត​ដែរ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ឈប់​អួត​អំពី​តំបន់​អាខេយ៉ា​ទេ។ ១១ ហេតុ​អ្វី? តើ​ដោយ​សារ​ខ្ញុំ​មិន​ស្រឡាញ់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឬ? ព្រះ​ជ្រាប​ថា​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​អ្នក​រាល់​គ្នា។

១២ ឥឡូវ អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ត​ទៅ​ទៀត​ដើម្បី​បំបាត់​ទី​សំ​អាង​របស់​ពួក​អ្នក​ដែល​ខំ​តាំង​ខ្លួន​ឲ្យ​ស្មើ​នឹង​យើង​ដោយ​អួត​អំពី​តំណែង​ខ្លួន។ ១៣ ព្រោះ​បុរស​បែប​នោះ​ជា​សាវ័ក​ក្លែង​ក្លាយ និង​ជា​មនុស្ស​ឆបោក​ដែល​ក្លែង​ខ្លួន​ជា​សាវ័ក​របស់​គ្រិស្ត ១៤ ហើយ​គ្មាន​អ្វី​ចម្លែក​ទេ ព្រោះ​សាថាន* ចេះ​តែ​ក្លែង​ខ្លួន​ជា​ទេវតា​នៃ​ពន្លឺ។ ១៥ ដូច្នេះ មិន​មែន​ជា​ការ​អស្ចារ្យ​ទេ ដែល​អ្នក​បម្រើ​របស់​វា​ក៏​ចេះ​តែ​ក្លែង​ខ្លួន​ជា​អ្នក​បម្រើ​នៃ​សេចក្ដី​សុចរិត​ដែរ។ ប៉ុន្តែ​ទី​បញ្ចប់​របស់​ពួក​គេ​នឹង​សម​នឹង​ការ​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ។

១៦ ខ្ញុំ​សូម​និយាយ​ម្ដង​ទៀត៖ កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​គិត​ថា​ខ្ញុំ​ឥត​វិចារណញ្ញាណឡើយ។ ប៉ុន្តែ​ប្រសិនបើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ដូច្នោះ​មែន ចូរ​ប្រណី​ដល់​ខ្ញុំ ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​អាច​អួត​បន្ដិច​បន្តួច​ដែរ ទោះ​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មើល​មក​ខ្ញុំ​ដូច​ជា​មនុស្ស​ឥត​វិចារណញ្ញាណ​ក៏​ដោយ។ ១៧ អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​និយាយ​ដូច​ជា​មនុស្ស​អួត​ខ្លួន​ដែល​ជឿ​ជាក់​លើ​ខ្លួន​ឯង ខ្ញុំ​មិន​និយាយ​តាម​គំរូ​របស់​លោក​ម្ចាស់​ទេ តែ​ខ្ញុំ​និយាយ​ដូច​ជា​មនុស្ស​ឥត​វិចារណញ្ញាណ។ ១៨ ដោយ​សារ​មាន​ច្រើន​នាក់​កំពុង​អួត​អំពី​អ្វី​ខាង​ពិភព​លោក​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​នឹង​អួត​ដែរ។ ១៩ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​មាន​វិចារណញ្ញាណ សប្បាយ​ចិត្ត​នឹង​ប្រណី​ដល់​អ្នក​ដែល​គ្មាន​វិចារណញ្ញាណ​វិញ។ ២០ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ប្រណី​ដល់​អ្នក​ណា​ដែល​យក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ អ្នក​ដែល​លេប​ត្របាក់​អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន អ្នក​ដែល​កញ្ឆក់​យក​អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន អ្នក​ដែល​តម្កើង​ខ្លួន​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា អ្នក​ដែល​វាយ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា។

២១ ខ្ញុំ​និយាយ​ដូច្នេះ ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​អាប់​ឱន​កិត្ដិយស ពីព្រោះ​អ្នក​ខ្លះ​គិត​ថា​យើង​គ្មាន​សមត្ថភាព​ប្រើ​អំណាច​របស់​យើង​ឲ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ​ទេ។

ប៉ុន្តែ​ប្រសិនបើ​អ្នក​ណា​ហ៊ាន​ធ្វើ​អ្វី​មួយ ខ្ញុំ​ក៏​ហ៊ាន​ដែរ។ ខ្ញុំ​កំពុង​និយាយ​ដូច​ជា​មនុស្ស​ឥត​វិចារណញ្ញាណ។ ២២ តើ​ដើម​កំណើត​របស់​ពួក​គេ​ជា​ហេប្រឺ​ឬ? ខ្ញុំ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ។ តើ​ពួក​គេ​ជា​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ឬ? ខ្ញុំ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ។ តើ​ពួក​គេ​ជា​ពូជ​ពង្ស​របស់​អាប្រាហាំ​ឬ? ខ្ញុំ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ។ ២៣ តើ​ពួក​គេ​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​គ្រិស្ត​ឬ? ខ្ញុំ​សូម​តប​ឆ្លើយ​ដូច​ជា​មនុស្ស​ឆ្កួត​ថា ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​បម្រើ​ប្រសើរ​ជាង​ពួក​គេ៖ ដោយ​ធ្វើ​ការ​នឿយ​ហត់​ច្រើន​ជាង​ពួក​គេ ដោយ​ជាប់​គុក​ច្រើន​ជាង​ពួក​គេ ដោយ​ត្រូវ​គេ​វាយ​ច្រើន​ហួស​ប្រមាណ ដោយ​ជិត​ស្លាប់​ជា​ច្រើន​ដង។ ២៤ មាន​ប្រាំ​ដង​ដែល​ជន​ជាតិ​យូដា​បាន​វាយ​ខ្ញុំ​សែសិប​រំពាត់​ខ្វះ​មួយ ២៥ ខ្ញុំ​ត្រូវ​គេ​វាយ​នឹង​ដំបង​បី​ដង មាន​មួយ​ដង​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​គេ​ប៉ុនប៉ង​សម្លាប់​ដោយ​គប់​នឹង​ដុំ​ថ្ម ធ្លាប់​លិច​សំពៅ​បី​ដង បាន​នៅ​សមុទ្រ​ជ្រៅ​មួយ​យប់​មួយ​ថ្ងៃ ២៦ ខ្ញុំ​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​ញឹក​ញយ ក៏​បាន​ប្រឈម​មុខ​នឹង​គ្រោះ​ថ្នាក់​នៅ​ទន្លេ គ្រោះ​ថ្នាក់​ពី​ចោរ​ចាំ​ស្ទាក់​ប្លន់ គ្រោះ​ថ្នាក់​ពី​ជន​រួម​ជាតិ​របស់​ខ្ញុំ គ្រោះ​ថ្នាក់​ពី​ជន​ជាតិ​ដទៃ គ្រោះ​ថ្នាក់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង គ្រោះ​ថ្នាក់​នៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ គ្រោះ​ថ្នាក់​នៅ​សមុទ្រ គ្រោះ​ថ្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​បង​ប្អូន​ក្លែង​ក្លាយ ២៧ ដោយ​នឿយ​លំបាក ដោយ​អត់​ងងុយ​ជា​ញឹក​ញយ ដោយ​ស្រេក​ឃ្លាន ដោយ​មិន​បាន​បរិភោគ​ជា​ច្រើន​ដង ដោយ​រងា​និង​គ្មាន​សម្លៀក​បំពាក់។

២៨ ក្រៅ​ពី​អ្វីៗ​ទាំង​នោះ ក៏​មាន​អ្វី​ដែល​អន្ទោល​តាម​ខ្ញុំ​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ពោល​គឺ​កង្វល់​អំពី​ក្រុម​ជំនុំ​ទាំង​ឡាយ។ ២៩ តើ​អ្នក​ណា​ខ្សោយ ហើយ​ខ្ញុំ​មិន​ខ្សោយ​ដែរ? តើ​អ្នក​ណា​ជំពប់​ដួល ហើយ​ខ្ញុំ​មិន​ខឹង​ឆួល?

៣០ ប្រសិនបើ​ត្រូវ​អួត​ខ្លួន ខ្ញុំ​នឹង​អួត​អំពី​អ្វី​ដែល​បង្ហាញ​ភាព​ទន់​ខ្សោយ​របស់​ខ្ញុំ។ ៣១ ព្រះ​ដែល​ជា​បិតា​របស់​លោក​ម្ចាស់​យេស៊ូ និង​ជា​ព្រះ​ដែល​ត្រូវ​ទទួល​ការ​សរសើរ​ជា​រៀង​រហូត ជ្រាប​ថា​ខ្ញុំ​មិន​និយាយ​កុហក​ទេ។ ៣២ នៅ​ក្រុង​ដាម៉ាស់ អភិបាល​ក្រោម​អំណាច​ស្តេច​អារេតាស​បាន​ចាំ​យាម​ក្រុង​ដាម៉ាស់​ដើម្បី​ចាប់​ខ្ញុំ ៣៣ ប៉ុន្តែ​មាន​គេ​ដាក់​ខ្ញុំ​ក្នុង​កញ្ឆេ​ផ្ដៅ រួច​សម្រូត​ចុះ​តាម​បង្អួច​កំពែង។ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​បាន​រួច​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​គាត់។

១២ ខ្ញុំត្រូវ​តែ​អួត ទោះ​ជា​គ្មាន​ប្រយោជន៍​ក៏​ដោយ ក៏​ខ្ញុំ​សូម​និយាយ​អំពី​អ្វី​ដែល​បាន​ត្រូវ​សម្ដែង​ឲ្យ​ឃើញ​ក្នុង​គំនិត និង​អ្វី​ដែល​លោក​ម្ចាស់​បាន​បើក​បង្ហាញ។ ២ ខ្ញុំ​ស្គាល់​បុរស​ម្នាក់​ដែល​ជា​អ្នក​កាន់​តាម​គ្រិស្ត។ ដប់​បួន​ឆ្នាំ​មុន គាត់​បាន​ត្រូវ​កញ្ឆក់​យក​ទៅ​ស្ថាន​សួគ៌​ទី​បី។ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថា​គាត់​បាន​ត្រូវ​កញ្ឆក់​យក​ទៅ​ក្នុង​រូប​កាយ​ឬ​ក្រៅ​រូប​កាយ​ទេ តែ​ព្រះ​ជ្រាប។ ៣ ខ្ញុំ​ស្គាល់​បុរស​នោះ។ គាត់​បាន​ត្រូវ​កញ្ឆក់​យក​ទៅ​សួន​ឧទ្យាន បើ​ក្នុង​រូប​កាយ​ឬ​ក្រៅ​រូប​កាយ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ទេ តែ​ព្រះ​ជ្រាប។ ៤ ហើយ​កាល​ដែល​បុរស​នោះ​នៅ​ក្នុង​សួន​ឧទ្យាន គាត់​បាន​ឮ​ពាក្យ​ដែល​គាត់​មិន​ត្រូវ​ប្រាប់ ជា​ពាក្យ​ដែល​មនុស្ស​មិន​មាន​ច្បាប់​និយាយ​ទេ។ ៥ ខ្ញុំ​នឹង​អួត​អំពី​បុរស​នោះ តែ​ខ្ញុំ​នឹង​មិន​អួត​អំពី​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ទេ។ ខ្ញុំ​នឹង​អួត​តែ​អំពី​អ្វី​ដែល​បង្ហាញ​ភាព​ទន់​ខ្សោយ​របស់​ខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណោះ។ ៦ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​ខ្ញុំ​ចង់​អួត ខ្ញុំ​មិន​មែន​ឥត​វិចារណញ្ញាណ​ទេ ពីព្រោះ​ខ្ញុំ​នឹង​និយាយ​សេចក្ដី​ពិត។ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​មិន​អួត​ទេ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​គិត​អ្វី​អំពី​ខ្ញុំ​ដែល​ហួស​ពី​ការ​ដែល​អ្នក​នោះ​ឃើញ​ខ្ញុំ​ធ្វើ ឬ​ឮ​ខ្ញុំ​និយាយ ៧ ដោយ​សារ​តែ​មាន​អ្វី​ជា​ច្រើន​បាន​ត្រូវ​បើក​បង្ហាញ​ដល់​ខ្ញុំ។

ដូច្នេះ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​មោទនភាព​ហួស​ហេតុ​ពេក ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​បន្លា​មួយ​ក្នុង​សាច់​ឈាម គឺ​ទេវតា​មួយ​របស់​សាថាន* ដើម្បី​ទះ​ខ្ញុំ​ជា​និច្ច កុំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​មោទនភាព​ហួស​ហេតុ​ពេក។ ៨ ខ្ញុំ​បាន​អង្វរ​លោក​ម្ចាស់​បី​ដង​អំពី​រឿង​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​លោក​ដក​បន្លា​នេះ​ចេញ។ ៩ ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​មក​ខ្ញុំ​ថា៖ «គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​ចំពោះ​អ្នក​គឺ​គ្រប់​គ្រាន់​ហើយ ព្រោះ​ក្នុង​ករណី​របស់​អ្នក ឫទ្ធានុភាព​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ពេញ​លក្ខណៈ​ពេល​ដែល​អ្នក​ទន់​ខ្សោយ»។ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​សប្បាយ​ចិត្ត​អួត​អំពី​អ្វី​ដែល​បង្ហាញ​ភាព​ទន់​ខ្សោយ​របស់​ខ្ញុំ​វិញ ដើម្បី​ឲ្យ​ឫទ្ធានុភាព​របស់​គ្រិស្ត​បន្ត​សណ្ឋិត​លើ​ខ្ញុំ​ដូច​ជា​ត្រ​សាល។ ១០ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​ភាព​ទន់​ខ្សោយ ការ​តិះ​ដៀល ការ​ខ្វះ​ខាត ការ​បៀតបៀន និង​ការ​លំបាក ដើម្បី​គ្រិស្ត។ ព្រោះ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ខ្សោយ ខ្ញុំ​មាន​កម្លាំង​ខ្លាំងក្លា។

១១ ខ្ញុំ​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ដូច​មនុស្ស​ឥត​វិចារណញ្ញាណ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បង្ខំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ប្រាប់​ពី​ការ​ល្អ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ។ ពីព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​អន់​ជាង​ពួក​មហា​សាវ័ក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​រឿង​ណា​មួយ​សោះ​ឡើយ ទោះ​ជា​ខ្ញុំ​គ្មាន​តម្លៃ​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​សោះ​ក៏​ដោយ។ ១២ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​ភ័ស្តុតាង​ដែល​បញ្ជាក់​ថា​ខ្ញុំ​ជា​សាវ័ក តាម​រយៈ​ការ​ស៊ូ​ទ្រាំ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ សញ្ញា​សម្គាល់ ការ​អស្ចារ្យ និង​ការ​ដែល​ប្រកបដោយ​ឫទ្ធានុភាព។ ១៣ ព្រោះ​តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​អន់​ជាង​ក្រុម​ជំនុំ​ឯ​ទៀត​ក្នុង​រឿង​អ្វី? ប្រហែល​ដោយ​សារ​តែ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ធ្វើ​ជា​បន្ទុក​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ សូម​មេត្ដា​អភ័យទោស​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចំពោះ​កំហុស​នេះ​ផង។

១៤ មើល! នេះ​ជា​លើក​ទី​បី​ដែល​ខ្ញុំ​ប្រុង​ប្រៀប​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ធ្វើ​ជា​បន្ទុក​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​លើក​នេះ​ដែរ។ ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​បាន​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ តែ​ខ្ញុំ​ចង់​បាន​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ។ ពីព្រោះ​កូន​មិន​គួរ​ទុក​ទ្រព្យ​ឲ្យ​ឪពុក​ម្ដាយ​ទេ តែ​ឪពុក​ម្ដាយ​គួរ​ទុក​ឲ្យ​កូន​វិញ។ ១៥ ចំណែក​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ពេញ​ចិត្ត​ចំណាយ​អ្វីៗ​ដែល​ខ្ញុំ​មាន ថែម​ទាំង​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ទាំង​មូល ដើម្បី​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ប្រសិនបើ​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខ្លាំង​យ៉ាង​នេះ តើ​គួរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ​តិច​ជាងនេះ​ឬ? ១៦ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នោះ​ក៏​ដោយ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ធ្វើ​ជា​បន្ទុក​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នាទេ។ ក៏​ប៉ុន្តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​និយាយ​ថា​ខ្ញុំ​«មាន​ឧបាយ» ហើយ​ថា​ខ្ញុំ​បាន​ចាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​«ដោយ​ប្រើ​កលល្បិច»។ ១៧ ចំណែក​អ្នក​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ចាត់​ឲ្យ​ទៅ​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា តើ​ខ្ញុំ​បាន​កេង​យក​ប្រយោជន៍​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​តាម​រយៈ​អ្នក​នោះ​ឬ? ១៨ ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​ដែល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ទីតុស​ឲ្យ​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ក៏​បាន​ចាត់​បង​ប្រុស​ដែល​មក​ជា​មួយ​នឹង​គាត់​ដែរ។ ទីតុស​មិន​បាន​កេង​យក​ប្រយោជន៍​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​សោះ មែន​ទេ? យើង​បាន​បង្ហាញ​ចិត្ត​គំនិត​តែ​មួយ មែន​ទេ? ហើយ​យើង​បាន​ដើរ​តាម​លំអាន​ដាន​តែ​មួយ មែន​ទេ?

១៩ អំឡុង​ពេល​នេះ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹក​ស្មានថា​យើង​កំពុង​និយាយ​ការពារ​ខ្លួន​នៅ​ចំពោះ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឬ? យើង​កំពុង​និយាយ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​កាន់​តាម​គ្រិស្ត។ ប៉ុន្តែ​មិត្ត​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​អើយ អ្វីៗ​ទាំង​អស់​គឺ​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាំ​មួន​ឡើង។ ២០ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ខ្លាច​ថា ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មក​ដល់ ខ្ញុំ​ប្រហែលជា​ឃើញ​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​មាន​លក្ខណៈ​ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​មាន​លក្ខណៈ​ដែល​អ្នក​រាល់​មិន​ចង់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន ប៉ុន្តែ​ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ នឹង​មាន​ការ​ឈ្លោះ​ប្រកែក ការ​ច្រណែន កំហឹង ទំនាស់ ការ​តិះ​ដៀល ការ​ខ្សឹប​រអេចរអូច ភាព​ក្រអឺតក្រអោង ការ​គ្មាន​សណ្ដាប់​ធ្នាប់។ ២១ ប្រហែលជា​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មក​ដល់​ម្ដង​ទៀត ព្រះ​របស់​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​អាម៉ាស់​មុខ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​សោកសៅ​ចំពោះ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ដែល​ធ្លាប់​ធ្វើ​អំពី​ខុស​ឆ្គង* តែ​មិន​បាន​ប្រែ​ចិត្ត​ពី​ភាព​ស្មោកគ្រោក អំពើ​ប្រាសចាក​សីលធម៌​ខាង​ផ្លូវ​ភេទ* និង​សីលធម៌​ធូរ​រលុង* របស់​ពួក​គេ។

១៣ នេះ​ជា​លើក​ទី​បី​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ប្រុង​ប្រៀប​ខ្លួន​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ «ចូរ​ឲ្យ​គ្រប់​រឿង​ទាំង​អស់​បាន​ត្រូវ​ទុក​ជា​ការ​ពិត ដោយ​ការ​បញ្ជាក់​របស់​សាក្សី​ពីរ​នាក់​ឬ​បី​នាក់»។ ២ ទោះ​ជា​ខ្ញុំ​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ដោយ ចូរ​ស្ដាប់​ពាក្យ​ខ្ញុំ​ហាក់​ដូច​ជា​ខ្ញុំ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​លើក​ទី​ពីរ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​សូម​ព្រមាន​ពួក​អ្នក​ដែល​បាន​ធ្វើ​ខុស* ពី​មុន​និង​អ្នក​ឯ​ទៀត​ទាំង​អស់​ដូច​ខ្ញុំ​បាន​ព្រមាន​ពី​មុន​ថា ប្រសិនបើ​ខ្ញុំ​មក​ម្ដង​ទៀត ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ប្រណី​ទេ ៣ ដោយ​សារ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​ឃើញ​ភ័ស្តុតាង​ដែល​បញ្ជាក់​ថា​គ្រិស្ត​កំពុង​មាន​ប្រសាសន៍​តាម​រយៈ​ខ្ញុំ លោក​មិន​មែន​អន់​ខ្សោយ​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ តែ​លោក​កំពុង​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ៤ ពិត​មែន លោក​បាន​ត្រូវ​គេ​ព្យួរ​នឹង​បង្គោល​ឈើ* ដោយ​សារភាព​ទន់​ខ្សោយ ប៉ុន្តែ​លោក​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ​ដោយ​សារ​ឫទ្ធានុភាព​របស់​ព្រះ។ ពិត​មែន យើង​ក៏​ទន់​ខ្សោយ​ជា​មួយ​នឹង​លោក​ដែរ ប៉ុន្តែ​យើង​នឹង​រស់​ជា​មួយ​នឹង​លោក​ដោយ​សារ​ឫទ្ធានុភាព​របស់​ព្រះ​សណ្ឋិត​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា។

៥ ចូរ​ពិនិត្យ​ពិចារណា​អំពី​ខ្លួន​ឥត​ឈប់ ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ថា​អ្នក​កំពុង​កាន់​ខ្ជាប់​នូវ​ជំនឿឬ​យ៉ាង​ណា ចូរ​ស​ឲ្យ​ឃើញ​ជា​និច្ច​ថា​អ្នក​ជា​មនុស្ស​បែប​ណា។ ឬ​តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ទទួល​ស្គាល់​ថា​លោក​យេស៊ូ​គ្រិស្ត​រួប​រួម​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា? អ្នក​រាល់​គ្នា​គួរតែ​ទទួល​ស្គាល់ លើក​លែង​តែ​ព្រះ​មិន​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៀត។ ៦ ខ្ញុំ​ពិត​ជា​សង្ឃឹម​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ដឹង​ថា ព្រះ​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​យើង។

៧ យើង​អធិដ្ឋាន​ទៅ​ព្រះ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​អំពើ​អាក្រក់​ណា​មួយ​ឡើយ មិន​មែន​ដើម្បី​ឲ្យ​មើល​មក​យើង​ថា​យើង​កំពុង​ទទួល​ការ​ពេញ​ចិត្ត​ពី​ព្រះ តែ​ដើម្បី​ឲ្យអ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ ទោះ​ជា​យើង​មើល​ទៅ​ដូច​ជា​លែង​ទទួល​ការ​ពេញ​ចិត្ត​ពី​ព្រះក៏​ដោយ។ ៨ ព្រោះ​យើង​មិន​អាច​ប្រឆាំង​សេចក្ដី​ពិត​បាន​ឡើយ មាន​តែ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​គាំទ្រ​សេចក្ដី​ពិត។ ៩ យើង​ពិត​ជា​អរ​សប្បាយ​ពេល​ដែល​យើង​ខ្សោយ តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​កម្លាំង​ខ្លាំងក្លា ហើយ​យើង​អធិដ្ឋាន​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បន្ត​កែ​តម្រង់​ខ្លួន។ ១០ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​សរសេរ​សេចក្ដី​នេះ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ម៉ឺង​ម៉ាត់​ពេល​ដែល​នៅ​ជា​មួយ ព្រោះ​លោក​ម្ចាស់​បាន​ផ្ដល់​អំណាច​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ពង្រឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា មិន​មែន​បំផ្លាញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ។

១១ ជា​ទី​បញ្ចប់​នេះ បង​ប្អូន​អើយ ចូរ​បន្ត​អរ​សប្បាយ កែ​តម្រង់​ខ្លួន ទទួល​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ មាន​គំនិត​ឯកភាព​គ្នា មាន​របៀប​រស់​នៅ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​សន្ដិភាព ហើយ​ព្រះ​នៃ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​និង​សន្ដិភាព នឹង​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១២ ចូរ​សួរ​សុខទុក្ខ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដោយ​ការ​ថើប​ដែល​ប្រកបដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ជា​បង​ប្អូន។ ១៣ ពួក​អ្នក​បរិសុទ្ធ​ទាំង​អស់​ផ្ដាំ​សួរ​សុខទុក្ខ​អ្នក​រាល់​គ្នា។

១៤ សូម​ឲ្យ​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​របស់​លោក​ម្ចាស់​យេស៊ូ​គ្រិស្ត សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ និង​ការ​រួម​ចំណែក​ក្នុង​សកម្មពល* បរិសុទ្ធ នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា។

[កំណត់​សម្គាល់]

ភាសា​ក្រិច​«អាប៉ូស្តូឡូស»។ មាន​ន័យ​ថា​«អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេ​ចាត់​ឲ្យ​ទៅ»

មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៤

មើល​កំណត់​សម្គាល់​សកម្ម ២:៩

មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៤

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ភាសា​ក្រិច​«សាថាណាស»។ មាន​ន័យ​ថា​«អ្នក​ប្រឆាំង»​ឬ​«សត្រូវ»

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ន័យ​ត្រង់​«បន្ទះ​ថ្ម​ធ្វើ​ពី​សាច់ គឺ​ក្រអៅ​បេះដូង»

មើល​កំណត់​សម្គាល់​ម៉ាថ ១:១

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ឬ​«គ្រប​បាំង​ដោយ​ស្បៃ»

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

នេះ​រួម​បញ្ចូល​លក្ខណៈ​សម្បត្ដិ​និង​ចិត្ត​គោរព​កោត​ខ្លាច​ព្រះ

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ន័យ​ត្រង់​«ដរាប​ណា​ដែល​យើង​មាន​លំនៅ»

មើល​កំណត់​សម្គាល់​រ៉ូម ៥:១២

មើល​កំណត់​សម្គាល់​ម៉ាថ ៥:២៩

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ន័យ​ត្រង់​«កុំ​ចូល​នៅ​ក្រោម​នឹម​ដែល​មិន​ស្មើ»

សំដៅ​ទៅ​សាថាន មាន​ន័យ​ថា​«ចោល​ម្សៀត»

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ន័យ​ត្រង់​«សាច់​ឈាម»

ន័យ​ត្រង់​«សាច់​ឈាម»

ន័យ​ត្រង់​«បង្ក្រាប​គ្រប់​គំនិត​ទាំង​អស់​ដូច​បង្ក្រាប​ឈ្លើយ​សឹក»

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

មើល​កំណត់​សម្គាល់​រ៉ូម ៥:១២

ភាសា​ក្រិច​«សាថាណាស»។ មាន​ន័យ​ថា​«អ្នក​ប្រឆាំង»​ឬ​«សត្រូវ»

ភាសា​ក្រិច​«សាថាណាស»។ មាន​ន័យ​ថា​«អ្នក​ប្រឆាំង»​ឬ​«សត្រូវ»

មើល​កំណត់​សម្គាល់​រ៉ូម ៥:១២

មើល​កំណត់​សម្គាល់​ម៉ាថ ៥:៣២

មើល​កំណត់​សម្គាល់​កាឡ ៥:១៩

មើល​កំណត់​សម្គាល់​រ៉ូម ៥:១២

មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៥

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

    សៀវភៅភាសាខ្មែរ (១៩៩១-២០២៥)
    ចេញពីគណនី
    ចូលគណនី
    • ខ្មែរ
    • ចែករំលែក
    • ជម្រើស
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • ល័ក្ខខ័ណ្ឌប្រើប្រាស់
    • គោលការណ៍ស្ដីអំពីព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអ្នក
    • កំណត់ឯកជនភាព
    • JW.ORG
    • ចូលគណនី
    ចែករំលែក