បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម
ប៉មយាម
បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិត
ខ្មែរ
  • គម្ពីរ
  • សៀវភៅផ្សេងៗ
  • កិច្ចប្រជុំ
  • bi7 ហេប្រឺ ១:១-១៣:២៥
  • ហេប្រឺ

សុំទោស គ្មានវីដេអូទេ

សុំទោស វីដេអូមានបញ្ហា

  • ហេប្រឺ
  • សេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីពីបទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកជាភាសាក្រិច
សេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីពីបទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកជាភាសាក្រិច
ហេប្រឺ

ជូន​ចំពោះ​គ្រិស្ត​សាសនិកជន​ជាតិ​ហេប្រឺ

១ នៅ​អតីតកាល ព្រះ​ដែល​ធ្លាប់​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​ពួក​បុព្វបុរស​របស់​យើង​ជា​ច្រើន​លើក និង​តាម​របៀប​ជា​ច្រើន តាម​រយៈ​ពួក​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ ២ បាន​មាន​ប្រសាសន៍​មក​យើង​នៅ​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​គ្រា​នេះ តាម​រយៈ​បុត្រ​របស់​លោក ដែល​លោក​បាន​តែង​តាំង​ឲ្យ​ទទួល​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ជា​មត៌ក ហើយ​តាម​រយៈ​បុត្រ​នោះ​លោក​បាន​បង្កើត​របៀប​របប* នានា។ ៣ លោក​បង្ហាញ​ឲ្យ​ឃើញ​សិរី​រុងរឿង​របស់​ព្រះ​យ៉ាង​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ហើយ​ក៏​ដូច​ព្រះ​ទាំង​ស្រុង។ លោក​ទ្រទ្រង់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដោយ​ប្រសាសន៍​របស់​លោក​ដែល​ប្រកប​ដោយ​ឫទ្ធានុភាព ហើយ​លោក​បាន​អង្គុយ​នៅ​ខាង​ស្ដាំ​នៃ​ព្រះ​ដ៏​ឧត្តុង្គឧត្តម​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ បន្ទាប់​ពី​បាន​ជម្រះ​យើង​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ​ពី​ការ​ខុស​ឆ្គង* របស់​យើង។ ៤ ដូច្នេះ លោក​បាន​ទៅ​ជា​ខ្ពង់​ខ្ពស់​ជាង​បណ្ដា​ទេវតា ពីព្រោះ​លោក​បាន​ទទួល​នាម​ដ៏​ប្រសើរ​ជាង​នាម​របស់​ពួក​គេ​ជា​មត៌ក។

៥ ជា​ឧទាហរណ៍ តើ​ព្រះ​ធ្លាប់​មាន​ប្រសាសន៍​នឹង​ទេវតា​ទេ​ឬ​ថា៖ «អ្នក​ជា​បុត្រ​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​បិតា​របស់​អ្នក» ឬ​«ខ្ញុំ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​បិតា​របស់​គាត់ ហើយ​គាត់​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​បុត្រ​របស់​ខ្ញុំ»? ៦ ប៉ុន្តែ​ពេល​ដែល​ព្រះ​ចាត់​បុត្រ​ច្បង​របស់​លោក​ឲ្យចូល​​ក្នុង​ពិភព​លោក* ម្ដង​ទៀត លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ហើយ​ចូរ​ឲ្យ​ទេវតា​ទាំង​អស់​របស់​ព្រះ​លំឱន​កាយ​គោរព​លោក»។

៧ ម្យ៉ាង​ទៀត លោក​មាន​ប្រសាសន៍​អំពី​បណ្ដា​ទេវតា​ថា៖ «ហើយ​លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​ទេវតា​របស់​លោក​ទៅ​ជា​វិញ្ញាណ* ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​បម្រើ* របស់​លោក​ទៅ​ជា​អណ្ដាត​ភ្លើង»។ ៨ ប៉ុន្តែ​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​អំពី​បុត្រ​នោះ​ថា៖ «ព្រះ​ជា​បល្ល័ង្ក​របស់​អ្នក​ជារៀង​រហូត​ត​ទៅ ហើយ​ដំបង​រាជ្យ​នៃ​រាជាណាចក្រ​របស់​អ្នក ជា​ដំបង​រាជ្យ​នៃ​សេចក្ដី​ទៀង​ត្រង់។ ៩ អ្នក​បាន​ស្រឡាញ់​សេចក្ដី​សុចរិត ហើយ​បាន​ស្អប់​ការ​ប្រឆាំង​ច្បាប់។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ ដែល​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក បាន​រើស​តាំង​អ្នក​ដោយ​ចាក់​ប្រេង​នៃ​អំណរ​ច្រើន​ជាង​ស្តេច​ឯ​ទៀត»។* ១០ ហើយ​«លោក​ម្ចាស់អើយ នៅ​ដើម​ដំបូង​លោក​បាន​ដាក់​គ្រឹះ​នៃ​ផែនដី ហើយ​មេឃ​ជា​ស្នា​ដៃ​របស់​លោក។ ១១ មេឃ​និង​ផែនដី​នឹង​បាត់​សូន្យ​ទៅ ប៉ុន្តែ​លោក​នឹង​នៅ​ជា​រៀង​រហូត។ មេឃ​និង​ផែនដី​នឹង​ចាស់​ទៅ​ដូច​សម្លៀក​បំពាក់​ក្រៅ ១២ លោក​នឹង​មូរ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នោះ​ដូច​សំពត់​ដណ្ដប់ ហើយ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ផ្លាស់​ដូច​ជា​សម្លៀក​បំពាក់​ក្រៅ ប៉ុន្តែ​លោក​នៅ​ដដែល ហើយ​អាយុជីវិត​របស់​លោក​នឹង​មិន​ដែល​អស់​ឡើយ»។

១៣ ប៉ុន្តែ​តើ​ព្រះ​ធ្លាប់​មាន​ប្រសាសន៍​នឹង​ទេវតា​ណា​មួយ​ឬ​ទេ​ថា៖ «ចូរ​អង្គុយ​នៅ​ខាង​ស្ដាំ​ខ្ញុំ រហូត​ដល់​ខ្ញុំ​ដាក់​ពួក​សត្រូវ​របស់​អ្នក​ជា​កំណល់​កល់​ជើង​អ្នក»? ១៤ ទេវតា​ទាំង​ឡាយ​ជា​វិញ្ញាណ​ដែល​បំពេញ​កិច្ច​បម្រើ​សាធារណៈ ហើយ​បាន​ត្រូវ​ចាត់​ឲ្យ​បម្រើ​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​នឹង​ទទួល​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​ជា​មត៌ក មែន​ទេ?

២ ហេតុ​នេះ យើង​ត្រូវ​តែ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ឲ្យ​បាន​ច្រើន​ជាង​ធម្មតា​ចំពោះ​អ្វី​ដែល​យើង​បាន​ឮ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​យើង​រសាត់​ចេញ​ពី​ជំនឿ។ ២ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​ពាក្យ​ដែល​បាន​ត្រូវ​ផ្ដាំ​តាម​រយៈ​ពួក​ទេវតា​គឺ​រឹង​មាំ ហើយ​គ្រប់​បទ​រំលង​និង​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​មិន​ស្ដាប់បង្គាប់​បាន​ទទួល​សំណង​ជា​ទោស​ស្រប​តាម​យុត្ដិធម៌ ៣ តើ​យើង​អាច​គេច​ផុត​ពី​ទោស​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច ប្រសិនបើ​យើង​មិន​អើពើ​ចំពោះ​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​ដ៏​អស្ចារ្យ​បែប​នេះ? លោក​ម្ចាស់​របស់​យើង​ជា​អ្នក​មាន​ប្រសាសន៍​មុន​គេ​អំពី​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​នោះ ហើយ​ពួក​អ្នក​ដែល​បាន​ឮ​ពី​លោក​បាន​បញ្ជាក់​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា​ការ​នោះ​គឺ​ពិត​មែន ៤ ពេល​ដែល​ព្រះ​បាន​ចូល​រួម​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ដោយ​ធ្វើ​សញ្ញា​សម្គាល់​ព្រម​ទាំង​ការ​អស្ចារ្យ​និង​ការ​ដែល​ប្រកប​ដោយ​ឫទ្ធានុភាព ហើយ​ដោយ​ចែក​ចាយ​សកម្មពល* បរិសុទ្ធ​តាម​បំណង​ប្រាថ្នា​របស់​លោក។

៥ ព្រោះ​ពិភព​លោក* ដែល​នឹង​មាន​នៅ​ថ្ងៃ​មុខ ហើយ​ដែល​យើង​កំពុង​រៀប​រាប់ លោក​មិន​បាន​ដាក់​ឲ្យ​ចុះ​ចូល​នឹង​ពួក​ទេវតា​ទេ។ ៦ ប៉ុន្តែ​សាក្សី​ម្នាក់​បាន​សរសេរ​ថា៖ «តើ​មនុស្ស​ជា​អ្វី​បាន​ជា​លោក​នឹកនា​ដល់​គាត់​ជា​និច្ច? ហើយ​តើ​កូន​មនុស្ស​ជា​អ្វី​បាន​ជា​លោក​ថែ​រក្សា​គាត់? ៧ លោក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​តូច​ទាប​ជាង​បណ្ដា​ទេវតា​បន្ដិច ក៏​បាន​ប្រគល់​សិរី​រុងរឿង​និង​កិត្ដិយស​ដល់​គាត់​ជា​មកុដ ហើយ​លោក​បាន​តែង​តាំង​គាត់​ឲ្យ​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​លើ​ស្នា​ដៃ​របស់​លោក។ ៨ លោក​បាន​ដាក់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ឲ្យ​ចុះ​ចូល​នៅ​ក្រោម​បាត​ជើង​គាត់»។ ព្រោះ​ពេល​ដែល​ព្រះ​ដាក់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ឲ្យ​ចុះ​ចូល​នឹង​បុត្រ​លោក គ្មាន​អ្វី​ដែល​មិន​ចុះ​ចូល​នឹង​បុត្រ​លោក​ឡើយ។ ក៏​ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​នេះ​យើង​មិន​ទាន់​ឃើញ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ចុះ​ចូល​នឹង​បុត្រ​លោក​ទេ ៩ ប៉ុន្តែ​យើង​ឃើញ​លោក​យេស៊ូ ដែល​បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​តូច​ទាប​ជាង​បណ្ដា​ទេវតា​បន្ដិច ក៏​បាន​ទទួល​សិរី​រុងរឿង​និង​កិត្ដិយស​ជា​មត៌ក ពីព្រោះ​លោក​បាន​រង​ការ​ឈឺ​ចាប់​រហូត​ដល់​ស្លាប់ ដើម្បី​លោក​អាច​ឆ្លង​កាត់​សេចក្ដី​ស្លាប់​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​មនុស្ស​គ្រប់​រូប ដោយ​សារ​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​របស់​ព្រះ។

១០ អ្វីៗ​ទាំង​អស់​គឺ​មាន​នៅ​ដើម្បី​ព្រះ ហើយ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​មាន​នៅ​ដោយ​សារ​ព្រះ។ ដូច្នេះ ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​ជា​ច្រើន​មាន​សិរី​រុងរឿង នោះ​ជា​ការ​សមរម្យ​ដែល​លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​មេ​ដឹក​នាំ​ដែល​ផ្ដល់​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​ដល់​ពួក​គេ ទៅ​ជា​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ដោយ​ទទួល​រង​ទុក្ខ​លំបាក។ ១១ ព្រោះ​ទាំង​លោក​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ ទាំង​ពួក​អ្នក​ដែល​ទៅ​ជា​បរិសុទ្ធ មាន​បិតា​តែ​មួយ ហេតុ​នេះ លោក​ហៅ​ពួក​គាត់​ថា​«បង​ប្អូន»​ដោយ​មិន​អៀន​ខ្មាស ១២ ដូច​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ខ្ញុំ​នឹង​ប្រកាស​ប្រាប់​នាម​លោក​ដល់​បង​ប្អូន​របស់​ខ្ញុំ។ នៅ​កណ្ដាល​ក្រុម​ជំនុំ ខ្ញុំ​នឹង​សរសើរ​លោក​ដោយ​ច្រៀង​ចម្រៀង»។ ១៣ លោក​ក៏​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ខ្ញុំ​នឹង​ទុក​ចិត្ត​លើ​លោក» ហើយ​«មើល! ខ្ញុំ​និង​កូន​តូចៗ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​ខ្ញុំ»។

១៤ ដូច្នេះ ដោយ​សារ​«កូន​តូចៗ»​ជា​សាច់​ឈាម នោះ​លោក​ក៏​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​សាច់​ឈាម​ដែរ ដើម្បី​តាម​រយៈ​សេចក្ដី​ស្លាប់​របស់​លោក លោក​អាច​បំផ្លាញ​ចោល​អ្នក​ដែល​មាន​សមត្ថភាព​បណ្ដាល​ឲ្យ​ស្លាប់ ពោល​គឺ​មេកំណាច* ១៥ ហើយ​ដើម្បី​រំដោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​អស់​មួយ​ជីវិត​ដោយ​សារ​ខ្លាច​សេចក្ដី​ស្លាប់។ ១៦ ព្រោះ​តាម​ពិត​លោក​មិន​មែន​ជួយ​ពួក​ទេវតា​ទេ តែ​លោក​កំពុង​ជួយ​ពូជ​ពង្ស​របស់​អាប្រាហាំ។ ១៧ ដូច្នេះ លោក​ត្រូវ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ដូច​«បង​ប្អូន»​របស់​លោក​ទាំង​ស្រុង ដើម្បី​លោក​អាច​ក្លាយ​ទៅ​ជា​សម្ដេច​សង្ឃ​ដែល​ស្មោះ​ត្រង់​ហើយ​មាន​សេចក្ដី​មេត្ដា​ករុណា​ក្នុង​កិច្ច​បម្រើ​ព្រះ ដើម្បី​ជូន​គ្រឿង​បូជា​សម្រាប់​ផ្សះ​ផ្សា​ចំណង​មិត្តភាព​រវាង​មនុស្ស​និង​ព្រះ ហើយ​លោះ​មនុស្ស​ពី​ការ​ខុស​ឆ្គង​របស់​ពួក​គេ។ ១៨ ដោយ​សារ​លោក​បាន​រង​ទុក្ខ​ពេល​ដែល​ទទួល​ការ​ល្បង​ល នោះ​លោក​ក៏​អាច​ចូល​មក​ជួយ​ពួក​អ្នក​ដែល​កំពុង​ទទួល​ការ​ល្បង​ល​ដែរ។

៣ ដូច្នេះ បង​ប្អូន​បរិសុទ្ធ ដែល​រួម​ចំណែក​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ហៅ​ឲ្យ​ឡើង​ទៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ចូរ​ពិចារណា​អំពី​សាវ័ក* និង​សម្ដេច​សង្ឃ​ដែល​យើង​ប្រកាស​ទទួល​ស្គាល់ ពោល​គឺ លោក​យេស៊ូ។ ២ លោក​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​ព្រះ​ដែល​បាន​តែង​តាំង​លោក​ឲ្យ​មាន​តួនាទី​ទាំង​នោះ ដូច​ម៉ូសេ​បាន​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​ព្រះ​ពេល​ដែល​គាត់​បម្រើ​ក្នុង​ផ្ទះ​ទាំង​មូល​របស់​លោក។ ៣ ពីព្រោះ​លោក​បាន​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ថា​សម​នឹង​ទទួល​កិត្ដិយស​ច្រើន​ជាង​ម៉ូសេ ដោយ​សារ​អ្នក​ដែល​សង់ផ្ទះ មាន​កិត្ដិយស​ច្រើន​ជាង​ផ្ទះ​ដែល​អ្នក​នោះ​សង់។ ៤ ពិត​មែន​តែ​ផ្ទះ​ទាំង​អស់​មាន​អ្នក​សង់ ប៉ុន្តែ​អ្នក​ដែល​បាន​សង់​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​គឺ​ព្រះ។ ៥ ហើយ ម៉ូសេ​បាន​ស្មោះ​ត្រង់​ក្នុង​ផ្ទះ​ទាំង​មូល​របស់​ព្រះ ក្នុង​ឋានៈ​ជា​អ្នក​បម្រើ។ កិច្ច​បម្រើ​របស់​គាត់​ជា​សក្ខីភាព​អំពី​អ្វី​ដែល​នឹង​ត្រូវ​បើក​បង្ហាញ​នៅ​ពេល​ក្រោយ។ ៦ ប៉ុន្តែ​គ្រិស្ត* បាន​ស្មោះ​ត្រង់​ក្នុង​ការ​ត្រួត​លើ​ផ្ទះ​របស់​ព្រះ ក្នុង​ឋានៈ​ជា​បុត្រ។ យើង​ជា​ផ្ទះ​របស់​លោក ប្រសិនបើ​យើង​តាំង​ចិត្ត​មោះ​មុត​ក្នុងការ​និយាយ​ដោយ​ក្លាហាន និង​ក្នុង​ការ​អួត​ពី​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​របស់​យើង រហូត​ដល់​ទី​បញ្ចប់។

៧ ហេតុ​នេះ សកម្មពល* បរិសុទ្ធ​ចែង​ថា៖ «ថ្ងៃ​នេះ ប្រសិនបើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ដាប់​តាម​សំឡេង​របស់​លោក ៨ កុំ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​រឹង​ចចេស ដូច​គ្រា​ដែល​បុព្វបុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ក្រេវ​ក្រោធ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​បាន​ល្បង​ល​ខ្ញុំ​នៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ ៩ ទោះ​ជា​ពួក​គេ​បាន​ឃើញ​ការ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​នៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​អស់​សែសិប​ឆ្នាំ​ក៏​ដោយ ក៏​ពួក​គេ​បាន​ល្បង​ល​ខ្ញុំ។ ១០ ហេតុ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ជិន​ឆ្អន់​នឹង​មនុស្ស​ជំនាន់​នេះ ហើយ​បាន​និយាយ​ថា៖ ‹ចិត្ត​របស់​ពួក​គេ​តែង​តែ​បែរ​ចេញ​ពី​ខ្ញុំ ហើយ​ពួក​គេ​មិន​ស្គាល់​ផ្លូវ​របស់​ខ្ញុំ​ទេ›។ ១១ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​បាន​ស្បថ​ទាំង​កំហឹង​ថា៖ ‹ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ចូល​ក្នុង​ការ​សម្រាក​របស់​ខ្ញុំ​ទេ›»។

១២ បង​ប្អូន​អើយ ចូរ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ក្រែង​លោ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ណា​ម្នាក់​មាន​ចិត្ត​ទុច្ចរិត​ដែល​គ្មាន​ជំនឿ ដោយ​សារ​ថយ​ចេញ​ពី​ព្រះ​ដែល​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ ១៣ ប៉ុន្តែ​ចូរ​បំផុស​ទឹក​ចិត្ត​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ដរាប​ណា​ដែល​អាច​ហៅ​ថា​«ថ្ងៃ​នេះ» ក្រែង​លោ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ណា​ម្នាក់​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​រឹង​ចចេស​ដោយ​សារ​ការ​ល្បួង​នៃ​ភាព​ខុស​ឆ្គង។ ១៤ យើង​ពិត​ជា​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​រួម​ចំណែក​ជា​មួយ​នឹង​គ្រិស្ត លុះ​ត្រា​តែ​យើង​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​ទំនុក​ចិត្ត​ដែល​យើង​មាន​នៅ​ដើម​ដំបូង រហូត​ដល់​ទី​បញ្ចប់ ១៥ ពេល​ដែល​បទ​គម្ពីរ​ចែង​ថា៖ «ថ្ងៃ​នេះ ប្រសិនបើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ដាប់​តាម​សំឡេង​របស់​លោក កុំ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​រឹង​ចចេស ដូច​គ្រា​ដែល​បុព្វបុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ក្រេវ​ក្រោធ»។

១៦ ព្រោះ​តើ​ពួក​អ្នក​ដែល​បាន​ឮ ប៉ុន្តែ​នៅ​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ក្រេវ​ក្រោធ​នោះ​ជា​អ្នក​ណា? គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេស៊ីប​ក្រោម​ការ​ដឹក​នាំ​របស់​ម៉ូសេ មែនទេ? ១៧ ម្យ៉ាង​ទៀត តើ​ព្រះ​បាន​ជិន​ឆ្អន់​នឹង​អ្នក​ណា​អស់​សែសិប​ឆ្នាំ? គឺ​ពួក​អ្នកដែលបាន​ធ្វើ​ខុស ហើយ​បាន​ស្លាប់​ចោល​ឆ្អឹង​នៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ មែន​ទេ? ១៨ ប៉ុន្តែ​តើ​លោក​បាន​ស្បថ​នឹង​អ្នក​ណា​ថា លោក​នឹង​មិន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ចូល​ក្នុង​ការ​សម្រាក​របស់​លោក? គឺ​ពួក​អ្នក​ដែល​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​មិន​ស្ដាប់បង្គាប់ មែន​ទេ? ១៩ ដូច្នេះ យើង​ឃើញ​ថា​ពួក​គេ​មិន​អាច​ចូល​បាន ដោយ​សារ​ពួក​គេ​គ្មាន​ជំនឿ។

៤ ដូច្នេះ ដោយ​សារ​នៅ​មាន​សេចក្ដី​សន្យា​ដែល​ថា រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​នឹង​ចូល​ក្នុង​ការ​សម្រាក​របស់​លោក ចូរ​យើង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ក្រែង​លោ​នៅ​ពេល​ណា​មួយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ណា​ម្នាក់​នឹង​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ថា​មិន​សម​នឹង​សេចក្ដី​សន្យា​នោះ។ ២ ព្រោះ​យើង​បាន​ឮ​ដំណឹង​ល្អ ដូច​ពួក​បុព្វបុរស​របស់​យើង​បាន​ឮ​ដែរ ប៉ុន្តែ​បណ្ដាំ​ដែល​ពួក​គាត់​បាន​ឮ មិន​មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​ពួក​គាត់​ឡើយ ពីព្រោះ​ពួក​គាត់​មិន​មាន​ជំនឿ​ដូច​ពួក​អ្នក​ដែល​បាន​ស្ដាប់​តាម។ ៣ យើង​ដែល​បង្ហាញ​ជំនឿ បាន​ចូល​ក្នុង​ការ​សម្រាក​នោះ។ ព្រោះ​ទោះ​ជា​ការ​របស់​លោក​បាន​ចប់​រួច​រាល់​អស់​ហើយ​តាំង​ពី​កំណើត​ពិភព​លោក​ក៏​ដោយ ក៏​លោក​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ដូច្នេះ ខ្ញុំ​បាន​ស្បថ​ទាំង​កំហឹង​ថា៖ ‹ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ចូល​ក្នុង​ការ​សម្រាក​របស់​ខ្ញុំ​ទេ›»។ ៤ ព្រោះ​នៅ​បទ​គម្ពីរ​មួយ​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​អំពី​ថ្ងៃ​ទី​ប្រាំពីរ​ថា៖ «ហើយ​ព្រះ​បាន​សម្រាក​ពី​ការ​ទាំង​អស់​របស់​លោក​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​ប្រាំពីរ» ៥ ហើយ​លោក​ក៏​មាន​ប្រសាសន៍​ត​ទៅ​ទៀត​ថា៖ «ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ចូល​ក្នុង​ការ​សម្រាក​របស់​ខ្ញុំ​ទេ»។

៦ ដូច្នេះ ដោយ​សារ​នៅ​មាន​អ្នក​ខ្លះ​ដែល​នឹង​ចូល​ទៅ ហើយ​ពួក​អ្នក​ដែល​បាន​ឮ​ដំណឹង​ល្អ​នៅ​ដើម​ដំបូង​មិន​បាន​ចូល​ទៅ ពីព្រោះ​ពួក​គេ​មិន​ស្ដាប់បង្គាប់ ៧ នោះ​លោក​ក៏​កំណត់​ថ្ងៃ​មួយ​ទៀត ដោយ​មាន​ប្រសាសន៍​ក្រោយ​មួយ​រយៈ​ពេល​យូរ​ក្នុង​បទ​ទំនុក​តម្កើង​របស់​ដាវីឌ​ថា៖ «ថ្ងៃ​នេះ» ដូច​ដែល​បាន​រៀប​រាប់​ខាង​លើ​ថា៖ «ថ្ងៃ​នេះ ប្រសិនបើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ដាប់​តាម​សំឡេង​របស់​លោក កុំ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​រឹង​ចចេស»។ ៨ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​យ៉ូស្វេ​បាន​នាំ​ពួក​គេ​ទៅ​កន្លែង​សម្រាក នោះ​ក្រោយ​មក​ព្រះ​មិន​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​អំពី​ថ្ងៃ​មួយ​ផ្សេង​ទៀត​ទេ។ ៩ ដូច្នេះ នៅ​មាន​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក​សម្រាប់​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ។ ១០ ព្រោះ​អ្នក​ណា​ដែល​បាន​ចូល​ក្នុង​ការ​សម្រាក​របស់​ព្រះ​ហើយ អ្នក​នោះ​បាន​សម្រាក​ពី​ការ​របស់​ខ្លួន ដូច​ព្រះ​ក៏​បាន​សម្រាក​ពី​ការ​របស់​លោក​ដែរ។

១១ ហេតុ​នេះ ចូរ​យើង​ខំ​អស់ពី​សមត្ថភាព​ដើម្បី​ចូល​ក្នុង​ការ​សម្រាក​នោះ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ធ្លាក់​ខ្លួន រួច​ដើរ​តាម​គន្លង​របស់​ពួក​អ្នក​ដែល​មិន​បាន​ស្ដាប់បង្គាប់។ ១២ ព្រោះ​បណ្ដាំ​របស់​ព្រះ​គឺ​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ ហើយ​មាន​ឫទ្ធានុភាព ក៏​មុត​ជាងដាវ​ដែល​មាន​មុខ​ពីរ ហើយ​ទម្លុះ​រហូត​ដល់​ញែក​លក្ខណៈ​ខាង​ក្រៅ* ចេញ​ពី​ធាតុ​ពិត* និង​សន្លាក់​ឆ្អឹង​ចេញ​ពី​ខួរ​ឆ្អឹង ក៏​អាច​បង្ហាញ​ឲ្យ​ឃើញ​គំនិត​និង​បំណង​ចិត្ត។ ១៣ ហើយ​ក្នុង​ចំណោម​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​បាន​ត្រូវ​បង្កើត​មក គ្មាន​អ្វី​សោះ​ដែល​លោក​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​នោះ​ឡើយ តែ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នៅ​ចំហ​និង​មិន​កំបាំង​ពី​ភ្នែក​របស់​លោក ជា​អ្នក​ដែល​យើង​ត្រូវ​ជម្រាប​អំពី​ការ​ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ។

១៤ ដូច្នេះ ដោយ​ឃើញ​ថា​យើង​មាន​សម្ដេច​សង្ឃ​ឧត្តុង្គឧត្តម​ដែល​បាន​ឡើង​ទៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ពោល​គឺ លោក​យេស៊ូ​ដែល​ជា​បុត្រ​ព្រះ នោះ​ចូរ​យើង​តាំង​ចិត្ត​មោះ​មុត​ក្នុង​ការ​ប្រកាស​ទទួល​ស្គាល់​លោក។ ១៥ ព្រោះ​សម្ដេច​សង្ឃ​របស់​យើង​មិន​មែន​ជា​អ្នក​ដែល​មិន​អាច​យល់​ភាព​ទន់​ខ្សោយ​របស់​យើង​នោះ​ទេ តែ​គឺជា​អ្នក​ដែល​បាន​ត្រូវ​ល្បង​ល​គ្រប់​ជំពូក​ដូច​យើង​ដែរ ប៉ុន្តែ​គ្មាន​ភាព​ខុស​ឆ្គង​ឡើយ។ ១៦ ហេតុ​នេះ ចូរ​យើង​ចូល​ទៅ​និយាយ​ដោយ​ក្លាហាន​នៅ​មុខ​បល្ល័ង្ក​នៃ​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់ ដើម្បី​យើង​អាច​ទទួល​សេចក្ដី​មេត្ដា​ករុណា​និង​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ។

៥ ព្រោះ​សម្ដេច​សង្ឃ​ម្នាក់ៗ​ដែល​បាន​ត្រូវ​ជ្រើស​រើស​ពី​ចំណោម​មនុស្ស គាត់​ទទួល​ការ​តែង​តាំង​ដើម្បី​បំពេញ​កិច្ច​បម្រើ​របស់​ព្រះ​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​មនុស្ស ដើម្បី​ជូន​ជំនូន​និង​គ្រឿង​បូជា​សម្រាប់​ការ​ខុស​ឆ្គង។ ២ គាត់​អាច​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​សេចក្ដី​មេត្ដា​ករុណា​ចំពោះ​ពួក​អ្នក​ដែល​ល្ងង់​ហើយ​ធ្វើ​ខុស ពីព្រោះ​រូប​គាត់​ផ្ទាល់​ក៏​មាន​ភាព​ទន់​ខ្សោយ​ដែរ ៣ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​គាត់​ត្រូវ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដោយ​សារ​ការ​ខុស​ឆ្គង​របស់​ខ្លួន និង​របស់​បណ្ដា​ជន​ដែរ។

៤ ម្យ៉ាង​ទៀត គ្មាន​មនុស្ស​ណា​ម្នាក់​តែង​តាំង​ខ្លួន​ឲ្យ​មាន​កិត្ដិយស​នេះ​ទេ ទាល់​តែ​ព្រះ​តែង​តាំង​អ្នក​នោះ ដូច​លោក​បាន​តែង​តាំង​អេរ៉ុន។ ៥ ដូច​គ្នា​ដែរ គ្រិស្ត​មិន​បាន​តម្កើង​ខ្លួន​ឲ្យ​មាន​ឋានៈ​ជា​សម្ដេច​សង្ឃ​ទេ ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​ត្រូវ​តម្កើង​ដោយ​ព្រះ​ដែល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​អំពី​គ្រិស្ត​ថា៖ «អ្នក​ជា​បុត្រ​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​បិតា​របស់​អ្នក»។ ៦ ដូច​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​នៅ​បទ​គម្ពីរ​មួយ​ផ្សេង​ទៀត​ថា៖ «អ្នក​ជា​សង្ឃ​ជា​រៀង​រហូត តាម​របៀប​ដូច​ម៉េលគីសេដិក»។

៧ ពេល​ដែល​គ្រិស្ត​ជា​មនុស្ស លោក​បាន​ធ្វើ​សំណូម​ពរ​និង​អង្វរ​ដល់​អ្នក​ដែល​មាន​សមត្ថភាព​សង្គ្រោះ​ឲ្យ​រួច​ពី​សេចក្ដី​ស្លាប់ ដោយ​ទឹក​ភ្នែក​និង​បន្លឺ​សំឡេង​យ៉ាងខ្លាំង ហើយ​សំណូម​ពរ​របស់​លោក​បាន​ត្រូវ​ទទួល ដោយ​សារ​លោក​កោត​ខ្លាច​ព្រះ។ ៨ ទោះ​បី​លោក​ជា​បុត្រ​ក៏​ដោយ ក៏​លោក​បាន​រៀន​ឲ្យ​ចេះ​ស្ដាប់បង្គាប់​ដោយ​សារ​អ្វី​ដែល​លោក​បាន​រង​ទុក្ខ ៩ ក្រោយ​ពី​លោក​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ហើយ នោះ​លោក​ផ្ដល់​លទ្ធភាព​ឲ្យ​ទទួល​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​ដែល​គ្មាន​ទី​បញ្ចប់​ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​ស្ដាប់បង្គាប់​លោក ១០ ពីព្រោះ​ព្រះ​បាន​ជ្រើស​រើស​លោក​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​សម្ដេច​សង្ឃ​តាម​របៀប​ដូច​ម៉េលគីសេដិក។

១១ យើង​មាន​អ្វី​ជា​ច្រើន​ដែល​ត្រូវ​និយាយ​អំពី​លោក ប៉ុន្តែ​ការ​នោះ​គឺ​ពិបាក​ពន្យល់ ពីព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​ក្រ​នឹង​យល់។* ១២ ព្រោះ​តាម​ពិត បើ​គិត​អំពី​គ្រា​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​គួរ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​បង្រៀន​គេ ក៏​ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ការ​ឲ្យ​គេ​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ម្ដង​ទៀត​អំពី​បឋម​សេចក្ដី​នៃ​ប្រសាសន៍​ដ៏​ពិសិដ្ឋ​របស់ព្រះ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ការ​ទឹក​ដោះ មិន​មែន​អាហារ​រឹងទេ។ ១៣ ព្រោះ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ទទួល​ទាន​ទឹក​ដោះ​មិន​ស្គាល់​បណ្ដាំ​នៃ​សេចក្ដី​សុចរិត​ទេ ពីព្រោះ​អ្នក​នោះ​ជា​ទារក។ ១៤ ប៉ុន្តែ​អាហារ​រឹង​គឺ​សម្រាប់​មនុស្ស​ពេញ​វ័យ* ដែល​បាន​ប្រើប្រាស់​សមត្ថភាព​យល់​ដឹង ហើយ​ហេតុ​នេះ​សមត្ថភាព​នោះ​បាន​ត្រូវ​បង្វឹក​បង្ហាត់​ដើម្បី​សម្គាល់​អ្វី​ដែល​ខុស​និង​អ្វី​ដែល​ត្រូវ។

៦ ឥឡូវ យើង​បាន​រៀន​សេចក្ដី​បង្រៀន​ជា​មូលដ្ឋាន​អំពី​គ្រិស្ត​ហើយ ដូច្នេះ ចូរ​យើង​ខំ​ប្រឹង​ឈាន​ទៅ​រក​ភាព​ចាស់​ទុំ ហើយ​កុំ​ឲ្យ​យើង​ដាក់​គ្រឹះ​ម្ដង​ទៀត ដោយ​រៀន​អំពី​ការ​ប្រែ​ចិត្ត​ពី​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដែល​ឥត​ប្រយោជន៍ និង​ជំនឿ​ទៅ​លើ​ព្រះ ២ ព្រម​ទាំង​សេចក្ដី​បង្រៀន​អំពី​ការ​ជ្រមុជ​ទឹក ការ​ដាក់​ដៃ​លើ ការ​ប្រោស​មនុស្ស​ស្លាប់​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ និង​ការ​វិនិច្ឆ័យ​សេចក្ដី​ដែល​នៅ​ជាប់​ជា​រៀង​រហូត។ ៣ ហើយ​យើង​នឹង​ឈាន​ទៅ​រក​ភាព​ចាស់​ទុំ​មែន ប្រសិនបើ​ព្រះ​អនុញ្ញាត។

៤ ព្រោះ​អ្នក​ដែល​ព្រះ​បាន​បំភ្លឺ​មួយ​ដង​ជា​ការ​ស្រេច ហើយ​ដែល​បាន​ភ្លក់​អំណោយ​ទាន​ពី​ស្ថាន​សួគ៌ ក៏​បាន​ទទួល​សកម្មពល* បរិសុទ្ធ ៥ ថែម​ទាំង​ភ្លក់​បណ្ដាំ​ល្អ​ប្រសើរ​របស់​ព្រះ​និង​លទ្ធផល​ពី​ឫទ្ធានុភាព​ដែល​នឹង​ត្រូវ​សម្ដែង​ក្នុង​របៀប​របប​ពិភព​លោក​ដែល​នឹង​មក​ដល់ ៦ តែ​បាន​ដួល​នោះ ពួក​គេ​មិន​អាច​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ភ្ញាក់​ដឹង​ខ្លួន​ដើម្បី​ប្រែ​ចិត្ត​បាន​ទេ ពីព្រោះ​ពួក​គេ​ព្យួរ* បុត្រ​ព្រះ​សា​ជា​ថ្មី​ដោយ​ខ្លួន​គេ ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​អាប់​ឱន​កិត្ដិយស​នៅ​មុខ​មនុស្ស​ទូទៅ។ ៧ ជា​ឧទាហរណ៍ ដី​ណា​ដែល​ទទួល​ទឹក​ភ្លៀង​ដែល​ធ្លាក់​មក​ជា​រឿយៗ​ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ដុះ​រុក្ខជាតិ​ល្អ​សម្រាប់​អ្នក​ដែល​ដាំ​ដុះ ដី​នោះ​ទទួល​ពរ​ពី​ព្រះ។ ៨ ប៉ុន្តែ​ប្រសិនបើ​ដី​នោះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ដុះ​ដើម​បន្លា​ទៅ​វិញ នោះ​វា​ត្រូវ​គេ​បោះបង់​ចោល ហើយ​នឹង​ត្រូវ​បណ្ដាសា។ នៅ​ទី​បំផុត​វា​ត្រូវ​គេ​ដុត​ចោល។

៩ ប៉ុន្តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​អើយ ទោះ​ជា​យើង​និយាយ​ដូច្នោះ​ក៏​ដោយ ក៏​យើង​ជឿ​ជាក់​ថា ករណី​អ្នក​រាល់​គ្នា​គឺ​ប្រសើរ​ជាង​ពួក​អ្នក​ដែល​បាន​ដួល ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​អ្វី​ដែល​នាំ​ទៅ​ដល់​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ។ ១០ ព្រោះ​ព្រះ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​អយុត្ដិធម៌​នោះ​ទេ ដោយ​បំភ្លេច​ការ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ និង​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បង្ហាញ​ចំពោះ​នាម​របស់​លោក ដោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បម្រើ​ពួក​អ្នក​បរិសុទ្ធ ហើយ​នៅ​តែ​បម្រើ​ពួក​គាត់។ ១១ ប៉ុន្តែ​យើង​ចង់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បង្ហាញ​ចិត្ត​ឧស្សាហ៍​ដូច​កាល​ពី​ដើម ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​យ៉ាង​ពិត​ប្រាកដ​រហូត​ដល់​ទី​បញ្ចប់ ១២ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​ខ្ជិល​ឡើយ តែ​ចូរ​យក​តម្រាប់​តាម​ពួក​អ្នក​ដែល​បាន​ទទួល​សេចក្ដី​សន្យា​ជា​មត៌ក​ដោយ​សារ​ជំនឿ​និង​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់។

១៣ ព្រោះ​ពេល​ដែល​ព្រះ​សន្យា​ជា​មួយ​នឹង​អាប្រាហាំ នោះ​លោក​ធានា​សេចក្ដី​សន្យា​របស់​លោក​ដោយ​អាង* ជីវិត​ខ្លួន​លោក ព្រោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ធំ​ជាង​ដែល​លោក​អាច​អាង​ដើម្បី​ធានា​សេចក្ដី​សន្យា​នោះ​ឡើយ។ ១៤ លោក​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ខ្ញុំ​ប្រាកដជា​នឹង​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក ហើយ​ខ្ញុំ​ប្រាកដជា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ចម្រើន​ឡើង»។ ១៥ ដូច្នេះ ក្រោយ​ពី​អាប្រាហាំ​បាន​បង្ហាញ​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់ គាត់​ក៏​ទទួល​សេចក្ដី​សន្យា​នោះ។ ១៦ ព្រោះ​មនុស្ស​ស្បថ​ដោយ​អាង​អ្នក​ដែល​ធំ​ជាង ហើយ​សម្បថ​របស់​ពួក​គេ​បញ្ចប់​គ្រប់​ជម្លោះ ពីព្រោះ​សម្បថ​នោះ​ជា​ការ​ធានា​រ៉ាប់រង​តាម​ច្បាប់​ចំពោះ​ពួក​គេ។ ១៧ តាម​របៀប​នោះ​ដែរ ពេល​ដែល​ព្រះ​មាន​គោល​បំណង​បង្ហាញ​ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​នឹង​ទទួល​សេចក្ដី​សន្យា​ជា​មត៌ក ឲ្យ​ឃើញ​កាន់​តែ​ច្បាស់​ថា​សេចក្ដី​សម្រេច​របស់​លោក​មិន​អាច​ប្រែ​ប្រួល នោះ​លោក​បាន​បន្ថែម​សម្បថ​ជា​មួយ​នឹង​សេចក្ដី​សន្យា​នោះ ១៨ ដើម្បី​តាម​រយៈ​ការ​ទាំង​ពីរ​នេះ​ដែល​ពុំ​អាច​ប្រែ​ប្រួល​ហើយ​ដែល​បង្ហាញ​ថា​ព្រះ​មិន​អាច​កុហក​បាន នោះ​យើង​ជា​អ្នក​ដែល​បានរត់ទៅ​ទី​ជ្រក​កោន អាច​ទទួល​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង ឲ្យ​ឈោង​ចាប់​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ដែល​បាន​ត្រូវ​ដាក់​មុខ​យើង។ ១៩ សេចក្ដី​សង្ឃឹម​នេះ​ជា​យុថ្កា​សម្រាប់​ជីវិត​យើង ក៏​រឹង​មាំ​និង​ពិត​ប្រាកដ ហើយ​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​នេះ​នាំ​យើង​ចូល​ហួស​ពី​វាំងនន ២០ ជា​កន្លែង​ដែល​អ្នក​បើក​ផ្លូវ​បាន​ចូល​ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​យើង គឺ​លោក​យេស៊ូ ដែល​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​សម្ដេច​សង្ឃ​តាម​របៀប​ដូច​ម៉េលគីសេដិក​ជា​រៀង​រហូត។

៧ ព្រោះ​ម៉េលគីសេដិក ស្តេច​ក្រុង​សាឡិម និង​ជា​សង្ឃ​របស់​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត ដែល​បាន​ជួប​អាប្រាហាំ​ហើយ​ឲ្យ​ពរ​ដល់​គាត់​ពេល​ដែល​អាប្រាហាំ​ត្រឡប់​មក​វិញ ក្រោយ​ពី​បាន​វាយ​ឈ្នះ​ស្តេច​មួយ​ចំនួន ២ ហើយ​ដែល​អាប្រាហាំ​បាន​ឲ្យ​មួយ​ភាគ​ដប់​នៃ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ គាត់​គឺជា​«ស្តេច​នៃ​សេចក្ដី​សុចរិត» (បើ​បក​ប្រែ​ឈ្មោះ​របស់​គាត់) ព្រម​ទាំង​ជា​ស្តេច​នៃ​ក្រុង​សាឡិម ឬ​«ស្តេច​នៃ​សន្ដិភាព»។ ៣ ស្តេច​នោះ​គ្មាន​ឪពុក គ្មាន​ម្ដាយ គ្មាន​ពង្សាវតារ ហើយ​ក៏​គ្មាន​ថ្ងៃ​កើត​ឬ​ថ្ងៃ​ស្លាប់ តែ​បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ដូច​បុត្រ​ព្រះ ហេតុ​នេះ​គាត់​គឺជា​សង្ឃ​ជា​និរន្តរ៍។

៤ ដូច្នេះ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​ឬ​ទេ? បុរស​នេះ​គឺ​ឧត្តុង្គឧត្តម​ណាស់​ចំពោះ​អាប្រាហាំ ជា​មេ​គ្រួសារ​ដែល​បាន​ឲ្យ​គាត់​មួយ​ភាគ​ដប់​នៃ​របស់​ល្អ​បំផុត​ដែល​រឹប​អូស​បាន។ ៥ ពិត​មែន បុរស​ពី​ចំណោម​កូន* លេវី ដែល​មាន​តំណែង​ជា​សង្ឃ បាន​ត្រូវ​បង្គាប់​តាម​ច្បាប់* ឲ្យ​ប្រមូល​មួយ​ភាគ​ដប់​ពី​បណ្ដា​ជន គឺ​ពី​បង​ប្អូន​របស់​ពួក​គេ ទោះ​បី​បង​ប្អូន​ទាំង​នោះ​ជា​ពូជ​ពង្ស​របស់​អាប្រាហាំ​ក៏​ដោយ ៦ ប៉ុន្តែ​បុរស​ដែល​មិន​មែន​មក​ពី​វង្ស​ត្រកូល​លេវី បាន​យក​មួយ​ភាគ​ដប់​ពី​អាប្រាហាំ ហើយ​បាន​ឲ្យ​ពរ​ដល់​គាត់​ដែល​ជា​អ្នក​ទទួល​សេចក្ដី​សន្យា។ ៧ មនុស្ស​ទាំង​អស់​យល់​ស្រប​ថា អ្នក​តូច​ទទួល​ពរ​ពី​អ្នក​ដែល​ធំ​ជាង។ ៨ ក្នុង​ករណី​មួយ បុរស​ដែល​រមែង​ស្លាប់​ជា​អ្នក​ទទួល​មួយ​ភាគ​ដប់ ឯ​ករណី​មួយ​ទៀត គឺជា​អ្នក​ដែល​បទ​គម្ពីរ​បញ្ជាក់​ថា​នៅ​រស់។ ៩ ហើយ​ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​ថា សូម្បី​តែ​លេវី ដែល​ទទួល​មួយ​ភាគ​ដប់ ក៏​បាន​ឲ្យ​មួយ​ភាគ​ដប់​ដែរ តាម​រយៈ​អាប្រាហាំ ១០ ព្រោះ​គាត់​នៅ​ក្នុង​អាប្រាហាំ​នៅ​ឡើយ* ពេល​ដែល​ម៉េលគីសេដិក​ជួប​អាប្រាហាំ។

១១ ដូច្នេះ ប្រសិនបើ​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​មក​តាម​រយៈ​សង្ឃ​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​លេវី (ព្រោះ​ថា​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ច្បាប់​ដែល​បណ្ដា​ជន​បាន​ទទួល) តើ​ចាំ​បាច់​មាន​សង្ឃ​ម្នាក់​ទៀត​មក ដែល​ត្រូវ​ហៅ​ថា​សង្ឃ​តាម​របៀប​ដូច​ម៉េលគីសេដិក មិន​មែន​ហៅ​ថា​សង្ឃ​តាម​របៀប​ដូច​អេរ៉ុន​ធ្វើ​អ្វី? ១២ ព្រោះ​ច្បាប់​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ផ្លាស់​ប្ដូរ ដោយ​សារ​របៀប​រៀប​ចំ​ជា​សង្ឃ​បាន​ត្រូវ​ផ្លាស់​ប្ដូរ។ ១៣ ព្រោះ​បុរស​ដែល​បាន​ត្រូវ​ពិពណ៌នា​ដូច្នេះ ធ្លាប់​ជា​សមាជិក​កុលសម្ព័ន្ធ​មួយ​ផ្សេង​ទៀត ដែល​មិន​ធ្លាប់​មាន​សមាជិក​បំពេញ​កិច្ច​បម្រើ​នៅ​ទី​បូជា​ទេ។ ១៤ ព្រោះ​ប្រាកដ​ហើយ​ថា លោក​ម្ចាស់​របស់​យើង​បាន​កើត​មក​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​យូដា ដែល​ម៉ូសេ​មិន​បាន​ប្រាប់​ថា​នឹង​មាន​សង្ឃ​ចេញ​មក​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​នោះ​ទេ។

១៥ អ្វី​ដែល​ប្រាកដ​ជាង​នោះ​ទៅ​ទៀត​គឺថា មាន​សង្ឃ​ម្នាក់​ទៀត​ស្រ​ដៀង​នឹង​ម៉េលគីសេដិក។ ១៦ លោក​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​សង្ឃ មិន​មែន​ដោយ​សារ​លោក​មាន​ពង្សាវតារ​ដែល​ច្បាប់​កំណត់​ឲ្យ​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ដោយ​សារ​ឫទ្ធានុភាព​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​មាន​ជីវិត​ដែល​មិន​អាច​ត្រូវ​បំផ្លាញ​បាន​ឡើយ ១៧ ព្រោះ​បទ​គម្ពីរ​មួយ​បញ្ជាក់​ថា៖ «អ្នក​ជា​សង្ឃ​ជា​រៀង​រហូត តាម​របៀប​ដូច​ម៉េលគីសេដិក»។

១៨ ដូច្នេះ ប្រាកដ​ហើយ​ថា បញ្ញត្ដិ​មុន​បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទៅ​ជា​មោឃ ព្រោះ​វា​ខ្សោយ​និង​គ្មាន​ប្រសិទ្ធភាព។ ១៩ ព្រោះ​ច្បាប់​មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្វី​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ប្រសើរ​ជាង​នោះ​ដែល​ព្រះ​ផ្ដល់​ឲ្យ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ហើយ​តាម​រយៈ​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​នោះ យើង​កំពុង​ចូល​ទៅ​ជិតព្រះ។ ២០ ព្រោះ​មិន​មែន​ដោយ​គ្មាន​សម្បថ​ទេ ២១ (ពិត​មែន​តែ​មាន​បុរស​ខ្លះ​ដែល​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​សង្ឃ​ដោយ​គ្មាន​សម្បថ ប៉ុន្តែ​មាន​ម្នាក់​ដែល​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​សង្ឃ​ដោយ​មាន​សម្បថ​ពី​លោក​ដែល​មាន​ប្រសាសន៍​អំពី​អ្នក​នោះ​ថា៖ «ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ស្បថ (ហើយ​លោក​នឹង​មិន​ស្ដាយ​ក្រោយ​ឡើយ) ‹អ្នក​ជា​សង្ឃ​ជា​រៀង​រហូត›») ២២ ហេតុ​នោះ លោក​យេស៊ូ​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​ធានា​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ដែល​ប្រសើរ​ជាង​នោះ។ ២៣ ម្យ៉ាង​ទៀត មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ត្រូវ​ធ្វើ​ជា​សង្ឃ​តៗ​គ្នា ព្រោះ​ពួក​គេ​រមែង​ស្លាប់ ហើយ​មិន​អាច​កាន់​តំណែង​ជា​និរន្តរ៍​បាន។ ២៤ ប៉ុន្តែ​ដោយ​សារ​លោក​រស់​ជា​រៀង​រហូត នោះ​លោក​កាន់​តំណែង​ជា​សង្ឃ​ដោយ​មិន​ត្រូវ​ការ​អ្នក​ណា​បន្ត​តំណែង​ឡើយ។ ២៥ ហេតុ​នេះ លោក​អាច​សង្គ្រោះ​យ៉ាង​ពេញ​លេញ​អ្នក​ដែល​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ​តាម​រយៈ​លោក ពីព្រោះ​លោក​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ​ជា​រៀង​រហូត​ដើម្បី​អង្វរ​ជំនួស​ពួក​គេ។

២៦ ព្រោះ​សម្ដេច​សង្ឃ​បែប​នេះ​គឺ​សម​នឹង​យើង ពោល​គឺ​សម្ដេច​សង្ឃ​ដែល​មាន​ភក្ដីភាព គ្មាន​កលល្បិច ឥត​សៅហ្មង ខុស​ប្លែក​ពី​មនុស្ស​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ខុស​ឆ្គង ហើយ​បាន​ទៅ​ជា​ខ្ពង់​ខ្ពស់​ជាង​មេឃ។ ២៧ លោក​មិន​ចាំ​បាច់​ជូន​គ្រឿង​បូជារៀង​រាល់​ថ្ងៃ​សម្រាប់​ការ​ខុស​ឆ្គង​របស់​លោក​និង​របស់​បណ្ដា​ជន​ដូច​សម្ដេច​សង្ឃ​ឯទៀត​នោះ​ទេ (ព្រោះ​លោក​បាន​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ដោយ​ប្រគល់​ខ្លួន​មួយ​ដង​ជា​ការ​ស្រេច) ២៨ ព្រោះ​ច្បាប់​តែង​តាំង​បុរស​ដែល​មាន​ភាព​ទន់​ខ្សោយ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​សម្ដេច​សង្ឃ ប៉ុន្តែ​សម្បថ​ដែល​មក​ក្រោយ​ច្បាប់​តែង​តាំង​បុត្រ​មួយ ដែល​បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ជា​រៀង​រហូត។

៨ ឥឡូវ ចំណុច​សំខាន់​នៃ​អ្វីៗ​ដែល​យើង​កំពុង​រៀប​រាប់​គឺ យើង​មាន​សម្ដេច​សង្ឃ​បែប​នេះ ដែល​បាន​អង្គុយ​នៅ​ខាង​ស្ដាំ​នៃ​បល្ល័ង្ក​ព្រះ​ដ៏​ឧត្តុង្គឧត្តម​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ២ ជា​អ្នក​បម្រើ​ដែល​បំពេញ​ការងារ​ក្នុង​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​នៃ​ត្រ​សាល​ដ៏​ពិត ជា​ត្រ​សាល​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ដំឡើង មិន​មែន​មនុស្ស​ទេ។ ៣ ព្រោះ​សម្ដេច​សង្ឃ​ម្នាក់ៗ​ទទួល​ការ​តែង​តាំង​ដើម្បី​ជូន​ជំនូន​ព្រម​ទាំង​គ្រឿង​បូជា។ ហេតុ​នេះ លោក​ក៏​ត្រូវ​មាន​អ្វី​ជូន​ដែរ។ ៤ ប្រសិនបើ​លោក​នៅ​ផែនដី លោក​មិន​មែន​ជា​សង្ឃ​ទេ ពីព្រោះ​តាម​ច្បាប់​មាន​សង្ឃ​ឯ​ទៀត​ដែល​ជូន​គ្រឿង​បូជា ៥ ប៉ុន្តែ​បុរស​ទាំង​នោះ​បំពេញ​កិច្ច​បម្រើ​ពិសិដ្ឋ​ដែល​គ្រាន់តែ​ជា​និមិត្តរូប​និង​ជា​ស្រមោល​នៃ​អ្វីៗ​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ដូច​ពេល​ដែល​ម៉ូសេ​បម្រុង​នឹង​ធ្វើ​ត្រ​សាល គាត់​បាន​ទទួល​បង្គាប់​ពី​ព្រះ​ថា៖ «ចូរ​ធ្វើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ឲ្យ​ដូច​គំរូ​ដែល​បាន​ត្រូវ​បង្ហាញ​ឲ្យ​អ្នក​ឃើញ​នៅ​លើ​ភ្នំ»។ ៦ ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​លោក​យេស៊ូ​បាន​ទទួល​កិច្ច​បម្រើ​សាធារណៈ​ដែល​ប្រសើរ​ជាង ហេតុ​នេះ​លោក​ជា​អ្នក​សម្រុះ​សម្រួល​ក្នុង​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ដែល​ប្រសើរ​ជាង​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​មុន ហើយ​ដែល​បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​សុពលភាព​តាម​ច្បាប់​ដោយ​មាន​មូលដ្ឋាន​លើ​សេចក្ដី​សន្យា​ដែល​ប្រសើរ​ជាង​សេចក្ដី​សន្យា​មុន។

៧ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ដំបូង​បាន​ពេញ​លក្ខណៈ* នោះ​មិន​ចាំ​បាច់​មាន​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​មួយ​ផ្សេង​ទៀត​ទេ ៨ ព្រោះ​ព្រះ​បន្ទោស​បណ្ដា​ជន ពេល​ដែល​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ ‹មើល! នឹង​មាន​គ្រា​មក​ដល់ ដែល​នៅ​ពេល​នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ថ្មី​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​អ្នក​ផ្ទះ​អ៊ីស្រាអែល​និង​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​អ្នក​ផ្ទះ​យូដា ៩ មិន​មែន​ដូច​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​បុព្វបុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​ខ្ញុំ​ចាប់​ដៃ​ពួក​គេ​ហើយ​នាំ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេស៊ីប​មក​នោះ​ទេ។ ព្រោះ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ធ្វើ​តាម​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​របស់​ខ្ញុំ ហេតុ​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​ឈប់​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​ពួក​គេ› ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​ប្រសាសន៍​ដូច្នេះ»។

១០ «ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ ‹ព្រោះ​នេះ​ជា​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​អ្នក​ផ្ទះ​អ៊ីស្រាអែល​ក្រោយ​ពី​គ្រា​នោះ។ ខ្ញុំ​នឹង​ដាក់​ច្បាប់​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​គំនិត​របស់​ពួក​គេ ក៏​នឹង​សរសេរ​ច្បាប់​ទាំង​នោះ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​ពួក​គេ។ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ ឯ​ពួក​គេ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​រាស្ត្រ​របស់​ខ្ញុំ។

១១ «‹ហើយ​ពួក​គេ​ម្នាក់ៗ​នឹង​មិន​បង្រៀន​ជន​រួម​ជាតិ​ឬ​បង​ប្អូន​របស់​ពួក​គេ​ឡើយ​ថា៖ «ចូរ​ស្គាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា!» ព្រោះ​ពួក​គេ​ទាំង​អស់​គ្នា​នឹង​ស្គាល់​ខ្ញុំ ចាប់​ពី​អ្នក​តូច​ជាង​គេ រហូត​ដល់​អ្នក​ធំ​ជាង​គេ​បំផុត។ ១២ ព្រោះ​ខ្ញុំ​នឹង​អភ័យទោស​ចំពោះ​អំពើ​មិន​សុចរិត​របស់​ពួក​គេ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​មិន​នឹកនា​ដល់​ការ​ខុស​ឆ្គង​របស់​ពួក​គេ​ទៀត​ឡើយ›»។

១៣ ពេល​ដែល​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​«កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ថ្មី» នោះ​លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ដំបូង​ទៅ​ជា​មោឃ​វិញ។ ឥឡូវ អ្វី​ដែល​បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទៅ​ជា​មោឃ​ហើយ​ដែល​កំពុង​ប្រែ​ជា​ចាស់​ទៅ គឺ​ជិត​បាត់​សូន្យ​ហើយ។

៩ ឯកិច្ច​ព្រមព្រៀង​មុន ធ្លាប់​មាន​បទ​បញ្ជា​អំពី​ការ​បំពេញ​កិច្ច​បម្រើ​ពិសិដ្ឋ​ហើយ​ធ្លាប់​មាន​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​នា​ផែនដី​នេះ។ ២ ព្រោះ​បន្ទប់​ទី​មួយ​បាន​ត្រូវ​រៀប​ចំ ដោយ​មាន​ជើង​ចង្កៀង ព្រម​ទាំង​តុ និង​នំ​ប៉័ង​ដែល​ត្រូវ​ដាក់​តាំង​ជា​គ្រឿង​បូជា។ ឯ​បន្ទប់​នោះ​បាន​ត្រូវ​ហៅ​ថា​«កន្លែង​បរិសុទ្ធ»។ ៣ ប៉ុន្តែ​ខាង​ក្រោយ​វាំងនន​ទី​ពីរ មាន​បន្ទប់​ដែល​ត្រូវ​ហៅ​ថា​«កន្លែង​បរិសុទ្ធ​បំផុត»។ ៤ បន្ទប់​នេះ​មាន​ប្រដាប់​ធ្វើ​ពី​មាស​សម្រាប់​ដុត​គ្រឿង​ក្រអូប ព្រម​ទាំង​ហឹប​ស្រោប​មាស ជា​ហឹប​នៃ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង ក្នុង​ហឹប​នោះ​មាន​នំ​ម៉ាណា​ក្នុង​ក្រឡ​មាស​មួយ ថែម​ទាំង​ដំបង​របស់​អេរ៉ុន​ដែល​បែក​ពន្លក ហើយ​ក៏​មាន​បន្ទះ​ថ្ម​ដែល​មាន​កិច្ច​ព្រមព្រៀង។ ៥ ប៉ុន្តែ​នៅ​លើ​ហឹប​នោះ​មាន​រូប​ចេរូប៊ីន* ពីរ​ដ៏​រុងរឿង​ដែល​ចោល​ស្រមោល​លើ​គម្រប* នៃ​ហឹប​នោះ តែ​យើង​មិន​ត្រូវ​រៀប​រាប់​យ៉ាង​ល្អិត​ល្អន់​អំពី​រឿង​ទាំង​នេះ​នៅ​ពេល​នេះ​ទេ។

៦ ក្រោយ​ពី​របស់​ទាំង​នោះ​បាន​ត្រូវ​រៀប​ចំ​តាម​របៀប​នេះ​ហើយ ពួក​សង្ឃ​រមែង​ចូល​ក្នុង​បន្ទប់​ទី​មួយ​នៃ​ត្រ​សាល​ដើម្បី​បំពេញ​កិច្ច​បម្រើ​ពិសិដ្ឋ។ ៧ ប៉ុន្តែ​មាន​តែ​សម្ដេច​សង្ឃ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​ចូល​ក្នុង​បន្ទប់​ទី​ពីរ គាត់​ចូល​មួយ​ដង​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ ហើយ​គាត់​ត្រូវ​យក​ឈាម​ទៅ​ជា​មួយ។ គាត់​បូជា​ឈាម​នោះ​សម្រាប់​ការ​ខុស​ឆ្គង​របស់​គាត់ ព្រម​ទាំង​ការ​ខុស​ឆ្គង​ដែល​បណ្ដា​ជន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​មិន​ដឹង​ខ្លួន។ ៨ ដូច្នេះ សកម្មពល* បរិសុទ្ធ​បញ្ជាក់​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា កាល​ដែល​នៅ​មាន​ត្រ​សាល​ដំបូង ផ្លូវ​ចូល​កន្លែង​បរិសុទ្ធ* មិន​ទាន់​ត្រូវ​បើក​នៅ​ឡើយ។ ៩ ត្រ​សាល​នោះ​ឯង​ជា​និមិត្តរូប* ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​ពេល​កំណត់​ដែល​បាន​មក​ដល់ ហើយ​រហូត​ដល់​ពេល​នេះ នៅ​តែ​មាន​ការ​ជូន​ជំនូន​និង​គ្រឿង​បូជា។ ក៏​ប៉ុន្តែ​របស់​ទាំង​នោះ​មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​សមត្ថភាព​វិនិច្ឆ័យ​របស់​បុរស​ដែល​បំពេញ​កិច្ច​បម្រើ​ពិសិដ្ឋ​នោះ​ឈប់​ផ្ដន្ទា​ទោស​ខ្លួន​គាត់​ទាំង​ស្រុង​នោះ​ឡើយ ១០ ប៉ុន្តែ​ជំនូន​និង​គ្រឿង​បូជា​ទាំង​នោះ​ទាក់​ទង​នឹង​អាហារ ភេសជ្ជៈ និង​ការ​ជ្រមុជ​ទឹក​ផ្សេងៗ​* តែ​ប៉ុណ្ណោះ។ ការ​ទាំង​នោះ​ជា​តម្រូវ​ការ​នៃ​ច្បាប់​ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​រូប​កាយ ហើយ​ការ​ទាំង​នោះ​បាន​ត្រូវ​តម្រូវ​រហូត​ដល់​ពេល​កំណត់​សម្រាប់​ការ​កែ​លម្អ។

១១ ក៏​ប៉ុន្តែ​ពេល​ដែល​គ្រិស្ត​បាន​មក​ក្នុង​ឋានៈ​ជា​សម្ដេច​សង្ឃ​ដែល​ផ្ដល់​ពរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​យើង​បាន​ទទួល​ហើយ ដោយ​ចូល​ក្នុង​ត្រ​សាល​ដ៏​រឹត​តែ​ឧត្តុង្គឧត្តម​និង​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ជាង ជា​ត្រ​សាល​ដែល​ដៃ​មនុស្ស​មិន​បាន​ធ្វើ គឺថា មិន​មែន​ជា​អ្វី​ដែល​បាន​ត្រូវ​បង្កើត​ឡើង​ក្នុង​ពិភព​លោក​នេះ ១២ លោក​មិន​បាន​ចូល​ដោយ​យក​ឈាម​ពពែ​និង​គោស្ទាវ​ទេ ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​យក​ឈាម​របស់​លោក​ផ្ទាល់​ចូល​ក្នុង​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​មួយដង​ជា​ការ​ស្រេច ហើយ​បាន​ទទួល​យក​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​ដែល​គ្មាន​ទី​បញ្ចប់​ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​យើង។ ១៣ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​ការ​ប្រោះ​ឈាម​ពពែ ឈាម​គោស្ទាវ និង​ផេះ​គោ​ញី​ទៅ​លើ​អ្នក​ដែល​ស្មោកគ្រោក​ជម្រះ​សាច់​ឈាម​របស់​ពួក​គេ​ឲ្យ​ទៅជា​ស្អាត​បរិសុទ្ធ​ទៅ​ហើយ ១៤ នោះ​ឈាម​របស់​គ្រិស្ត ដែល​បាន​ប្រគល់​ខ្លួន​លោក​ដែល​ឥត​ខ្ចោះ​ទៅ​ព្រះ ក្រោម​ការ​ដឹក​នាំ​នៃ​សកម្មពល​ដែល​ស្ថិតស្ថេរ​ជា​រៀង​រហូត ប្រាកដជា​នឹង​ជម្រះ​សមត្ថភាព​វិនិច្ឆ័យ​របស់​យើង​ឲ្យ​ស្អាត​ពី​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដ៏​ឥត​ប្រយោជន៍ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​បំពេញ​កិច្ច​បម្រើ​ពិសិដ្ឋ​ជូន​ព្រះ​ដែល​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ។

១៥ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​លោក​ជា​អ្នក​សម្រុះ​សម្រួល​ក្នុង​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ថ្មី។ លោក​បាន​ទទួល​តំណែង​នេះ​ដើម្បី​អ្នក​ដែល​បាន​ត្រូវ​ហៅ​អាច​ទទួល​សេចក្ដី​សន្យា​អំពី​មត៌ក​ដែល​ស្ថិតស្ថេរ​ជា​រៀង​រហូត។ ការ​ទាំង​អស់​នេះ​អាច​កើត​ឡើង​បាន​ដោយ​សារ​មរណភាព​របស់​លោក ដែល​បាន​លោះ​ពួក​គេ​ពី​ការ​រំលង​របស់​ពួក​គេ​នៅ​ក្រោមកិច្ច​ព្រមព្រៀង​មុន។ ១៦ ព្រោះ​ពេល​ណា​មាន​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ មនុស្ស​ដែល​ធ្វើ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​នោះ​ត្រូវ​តែ​ស្លាប់។ ១៧ ព្រោះ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​គ្មាន​សុពលភាព​ទេ ដរាប​ណា​មនុស្ស​ដែល​ធ្វើ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​នោះ​នៅ​រស់ ដោយ​សារ​សុពលភាព​នៃ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​មាន​មូលដ្ឋាន​លើ​សេចក្ដី​ស្លាប់។ ១៨ ហេតុ​នេះ កិច្ច​ព្រមព្រៀង​មុន​ក៏​មិន​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​សុពលភាព​ដោយ​គ្មាន​ឈាម​ដែរ។ ១៩ ព្រោះ​ក្រោយ​ពី​ម៉ូសេ​បាន​ប្រាប់​បញ្ញត្ដិ​ទាំង​អស់​ក្នុង​ច្បាប់​ដល់​បណ្ដា​ជន នោះ​គាត់​យក​ឈាម​គោស្ទាវ ឈាម​ពពែ ព្រម​ទាំង​ទឹក រោម​ចៀម​ពណ៌​ក្រហម​ឆ្អៅ និង​ដើម​ហ៊ីសុប មក​ប្រោះ​លើ​សៀវភៅ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ព្រម​ទាំង​បណ្ដា​ជន ២០ ដោយ​និយាយ​ថា៖ «នេះ​ជា​ឈាម​នៃ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ដែល​ព្រះ​បាន​បង្គាប់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​តាម»។ ២១ រួច​គាត់​យក​ឈាម​នោះ មក​ប្រោះ​លើ​ត្រ​សាល​និង​ប្រដាប់ប្រដា​ទាំង​អស់​សម្រាប់​កិច្ច​បម្រើ​សាធារណៈ។ ២២ ពិត​មែន​ហើយ តាម​ច្បាប់ ស្ទើរតែ​គ្រប់​របស់​ទាំង​អស់​ត្រូវ​សម្អាត​ដោយ​ឈាម ហើយ​បើ​គ្មាន​ការ​ច្រួច​ឈាម​ទេ នោះ​គ្មាន​ការ​អភ័យទោស​ចំពោះ​ការ​ខុស​ឆ្គង​ឡើយ។

២៣ ដូច្នេះ គឺ​ចាំ​បាច់​ឲ្យ​សម្អាត​របស់​ដែល​ជា​និមិត្តរូប​នៃ​អ្វីៗ​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​ដោយ​ឈាម​របស់​សត្វ​ដែល​ជា​គ្រឿង​បូជា ប៉ុន្តែ​អ្វីៗ​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​ត្រូវ​សម្អាត​ដោយ​គ្រឿង​បូជា​ដែល​ប្រសើរ​ជាង​សត្វ។ ២៤ ព្រោះ​គ្រិស្ត​មិន​បាន​ចូល​ក្នុង​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​ដែល​ធ្វើ​ដោយ​ដៃ​មនុស្ស ហើយ​ដែល​យក​គំរូ​តាម​អ្វី​ដែល​ពិត​ប្រាកដ​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​ចូល​ក្នុង​ស្ថាន​សួគ៌​តែ​ម្ដង ដើម្បី​បង្ហាញ​ខ្លួន​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​ផ្ទាល់ ដើម្បី​យើង។ ២៥ លោក​ក៏​មិន​បាន​ចូល​ដើម្បី​ប្រគល់​ខ្លួន​ជា​ច្រើន​ដង ដូច​សម្ដេច​សង្ឃ​ដែល​ចូល​ក្នុង​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​ដោយ​យក​ឈាម​ដែល​មិន​មែន​ជា​ឈាម​របស់​ខ្លួន។ ២៦ ពុំ​នោះ លោក​ត្រូវ​រង​ទុក្ខ​ជា​ច្រើន​ដង​តាំង​ពី​កំណើត​ពិភព​លោក។ ប៉ុន្តែ​លោក​បាន​មក​មួយ​ដង​ជា​ការ​ស្រេច​នៅ​គ្រា​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​របៀប​របប​នានា ដើម្បី​បំបាត់​ភាព​ខុស​ឆ្គង​ដោយ​ប្រគល់​ខ្លួន​ជា​គ្រឿង​បូជា។ ២៧ ហើយ​ដូច​មនុស្ស​បាន​ត្រូវ​កំណត់​ឲ្យ​ស្លាប់​មួយ​ដង​ជា​ការ​ស្រេច តែ​ក្រោយ​ពី​នោះ​មាន​ការ​វិនិច្ឆ័យ​សេចក្ដី ២៨ នោះ​គ្រិស្ត​បាន​ប្រគល់​ខ្លួន​លោក​មួយ​ដង​ជា​ការ​ស្រេច​ដែរ ដើម្បី​ទទួល​យក​ការ​ខុស​ឆ្គង​របស់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន ហើយ​ពេល​ដែល​លោក​លេច​មក​ជា​លើក​ទី​ពីរ លោក​មិន​ទទួល​យក​ភាព​ខុស​ឆ្គង​ទេ តែ​លោក​លេច​មក​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​ដែល​កំពុង​ស្វះ​ស្វែងរក​លោក​ដើម្បី​ទទួល​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ ឃើញ​លោក។

១០ ព្រោះ​ថា ច្បាប់​ជា​ស្រមោល​នៃ​ពរ​ដែល​នឹង​មក​ដល់ ប៉ុន្តែ​មិន​មែន​ជា​រូប​ពិត​នោះ​ទេ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​មនុស្ស​មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ មាន​ភាព​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ដោយ​គ្រឿង​បូជា​ដដែលៗ​ដែល​ពួក​គេ​បូជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​នោះ​ឡើយ។ ២ បើ​មិន​ដូច្នោះ ពួក​គេ​នឹង​ឈប់​ជូន​គ្រឿង​បូជា មែន​ទេ? ព្រោះ​អ្នក​ដែល​នាំ​គ្រឿង​បូជា​មក* ហើយ​ដែល​ទទួល​ការ​សម្អាត​មួយ​ដង​ជា​ការ​ស្រេច ពួក​គេ​នឹង​លែង​ដឹង* ពី​ការ​ខុស​ឆ្គង​របស់​ខ្លួន​ទៀត។ ៣ ក៏​ប៉ុន្តែ​គ្រឿង​បូជា​ទាំង​នេះ​រំលឹក​អំពី​ការ​ខុស​ឆ្គង​ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ ៤ ព្រោះ​ឈាម​គោ​ឈ្មោល​និង​ឈាម​ពពែ​មិន​អាច​ដក​ការ​ខុស​ឆ្គង​ចេញ​បាន​ឡើយ។

៥ ដូច្នេះ ពេល​ដែល​គ្រិស្ត​មក​ក្នុង​ពិភព​លោក លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​ព្រះ​ថា៖ «‹លោក​មិន​ចង់​បាន​គ្រឿង​បូជា​និង​ជំនូន​ទេ តែ​លោក​បាន​រៀប​ចំ​រូប​កាយ​មួយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ។ ៦ លោក​មិន​បាន​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​សត្វ​ដុត​ជា​គ្រឿង​បូជា* និង​គ្រឿង​បូជា​សម្រាប់​ការ​ខុស​ឆ្គង​ឡើយ›។ ៧ ហើយ​ខ្ញុំ* ក៏​និយាយ​ថា៖ ‹ឱ​ព្រះ​អើយ មើល! ខ្ញុំ​មក (បទ​គម្ពីរ​ចែង​អំពី​ខ្ញុំ)* ដើម្បី​ធ្វើ​តាម​បំណង​ប្រាថ្នា​របស់​លោក›»។ ៨ ក្រោយ​ពី​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «លោក​មិន​ចង់​បាន ក៏​មិន​បាន​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​គ្រឿង​បូជា ជំនូន សត្វ​ដុត​ជា​គ្រឿង​បូជា និង​គ្រឿង​បូជា​សម្រាប់​ការ​ខុស​ឆ្គង» (គ្រឿង​បូជា​ដែល​ច្បាប់​តម្រូវ​ឲ្យ​ជូន) ៩ នោះ​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «មើល! ខ្ញុំ​មក​ដើម្បី​ធ្វើ​តាម​បំណង​ប្រាថ្នា​របស់​លោក»។ លោក​បំបាត់​ចោល​របៀប​រៀប​ចំ​ចាស់ ដើម្បី​លោក​អាច​ស្ថាបនា​របៀប​រៀប​ចំ​ថ្មី។ ១០ ដោយ​សារ​«បំណង​ប្រាថ្នា»​នោះ យើង​បាន​ត្រូវ​ញែក​ចេញ​ជា​បរិសុទ្ធ​ដោយ​ការ​ប្រគល់​រូប​កាយ​របស់​លោក​យេស៊ូ​គ្រិស្ត មួយ​ដង​ជា​ការ​ស្រេច។

១១ ម្យ៉ាង​ទៀត សង្ឃ​ម្នាក់ៗ​ចូល​ទៅ​ឈរ​នៅ​កន្លែង​របស់​ខ្លួន​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ដើម្បី​បំពេញ​កិច្ច​បម្រើ​សាធារណៈ ហើយ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដដែលៗ​ជា​ច្រើន​ដង ព្រោះ​គ្រឿង​បូជា​ទាំង​នោះ​មិន​អាច​ដក​ការ​ខុស​ឆ្គង​ចេញ​ទាំង​ស្រុង​បាន​ឡើយ។ ១២ ប៉ុន្តែ​ដោយ​សារ​ការ​ខុស​ឆ្គង លោក​បាន​ជូន​គ្រឿង​បូជា​តែ​មួយ​ដែល​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​ជា​រៀង​រហូត រួច​បាន​អង្គុយ​នៅ​ខាង​ស្ដាំ​ព្រះ ១៣ ចាប់​ពី​ពេល​នោះ លោក​រង់​ចាំ​រហូត​ដល់​ពួក​សត្រូវ​របស់​លោក​បាន​ត្រូវ​ដាក់​ជា​កំណល់​កល់​ជើង​លោក។ ១៤ ព្រោះ​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​ញែក​ជា​បរិសុទ្ធ លោក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ជា​និរន្តរ៍ ដោយ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​តែ​មួយ។ ១៥ ម្យ៉ាង​ទៀត សកម្មពល* បរិសុទ្ធ​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​បញ្ជាក់​ឲ្យ​យើង​ដឹង។ មុន​បង្អស់ សកម្មពល​ចែង​ថា៖ ១៦ «ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ ‹នេះ​ជា​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​គេ​ក្រោយ​ពី​គ្រា​នោះ។ ខ្ញុំ​នឹង​ដាក់​ច្បាប់​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​ពួក​គេ ក៏​នឹង​សរសេរ​សេចក្ដី​នោះ​ក្នុង​គំនិត​របស់​ពួក​គេ›»។ ១៧ បន្ទាប់​មក​សកម្មពល​ចែង​ថា៖ «ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​មិន​នឹកនា​ដល់​ការ​ប្រឆាំង​ច្បាប់​និង​ការ​ខុស​ឆ្គង​របស់​ពួក​គេ​ទៀត​ឡើយ»។ ១៨ ពេល​ដែល​ការ​ខុស​ឆ្គង​ទាំង​នោះ​បាន​ត្រូវ​អភ័យទោស នោះ​លែង​ត្រូវ​ការ​គ្រឿង​បូជា​សម្រាប់​ការ​ខុស​ឆ្គង​ទៀត​ហើយ។

១៩ ដូច្នេះ បង​ប្អូន​អើយ ដោយ​ឃើញ​ថា​យើង​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​ដើម្បី​ចូល​តាម​ផ្លូវ​ទៅ​ឯ​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​ដោយ​សារ​ឈាម​របស់​លោក​យេស៊ូ ២០ ជា​ផ្លូវ​ថ្មី​ដែល​នាំ​ទៅ​ឯ​ជីវិត ហើយ​ជា​ផ្លូវ​ដែល​លោក​បាន​បើក​ឲ្យ​យើង​ចូល​តាម​វាំងនន ពោល​គឺ​សាច់​ឈាម​របស់​លោក ២១ ហើយ​ដោយ​ឃើញ​ថា​យើង​មាន​សម្ដេច​សង្ឃ​ឧត្តុង្គឧត្តម​ដែល​ត្រួត​លើ​ពួក​អ្នក​ផ្ទះ​របស់​ព្រះ ២២ ចូរ​យើង​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ​ដោយ​មាន​ចិត្ត​ស្មោះ​និង​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​ទាំង​ស្រុង​ដែល​មក​ពី​ជំនឿ ហើយ​ដោយ​មាន​ចិត្ត​ដែល​បាន​ត្រូវ​សម្អាត* ពី​សមត្ថភាព​វិនិច្ឆ័យ​ដែល​សៅហ្មង និង​រូប​កាយ​ដែល​បាន​ត្រូវ​លាង​សម្អាត​ដោយ​ទឹក​ស្អាត ២៣ ចូរ​យើង​ខំ​ប្រឹង​ព្យាយាម​ឥត​ឈប់​ក្នុង​ការ​ប្រកាស​ប្រាប់​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​របស់​យើង​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ដោយ​មិន​រួញរា ពីព្រោះ​លោក​ដែល​បាន​សន្យា​គឺ​ស្មោះ​ត្រង់។ ២៤ ហើយ​ចូរ​យើង​គិត​អំពី​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដើម្បី​បំផុស​ទឹក​ចិត្ត​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​និង​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដែល​ល្អ​ប្រសើរ ២៥ មិន​មែន​ដោយ​គេច​វេះ​ពី​ការ​ប្រជុំ​គ្នា ដូច​អ្នក​ខ្លះ​មាន​ទម្លាប់​គេច​វេះ​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ដោយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ហើយ​ធ្វើ​ដូច្នេះ​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើង​ពេល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​ថ្ងៃ​នោះ​កាន់​តែ​ខិត​ចូល​មក​ដល់។

២៦ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​យើង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ខុស​ឆ្គង​ដោយ​ចេតនា​ក្រោយ​ពី​យើង​បាន​ទទួល​ចំណេះ​ត្រឹម​ត្រូវ​អំពី​សេចក្ដី​ពិត​ហើយ នោះ​គ្មាន​គ្រឿង​បូជា​ណា​ដែល​អាច​ត្រូវជូន​សម្រាប់​ការ​ខុស​ឆ្គង​របស់​យើង​ឡើយ ២៧ មាន​តែ​រង់​ចាំ​ការ​វិនិច្ឆ័យ​ទោសដោយ​ភ័យ​ខ្លាច ហើយ​មាន​សេចក្ដី​ក្រោធ​ខ្លាំង​ក្រៃ​លែង​ដែល​នឹង​បំផ្លាញ​ពួក​អ្នក​ប្រឆាំង។ ២៨ អ្នក​ណា​ដែល​មិន​អើពើ​ចំពោះ​ច្បាប់​ម៉ូសេ ហើយ​មាន​សាក្សី​ពីរ​ឬ​បី​នាក់​អំពី​ការ​នោះ អ្នក​នោះ​ត្រូវ​សម្លាប់​ចោល​ដោយ​ឥត​ត្រា​ប្រណី។ ២៩ ដូច្នេះ អ្នក​ដែល​បាន​ជាន់​ឈ្លី​បុត្រ​ព្រះ ហើយ​ចាត់​ទុក​ឈាម​នៃ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ដែល​បាន​ញែក​អ្នក​នោះ​ចេញ​ជា​បរិសុទ្ធ​ថា​ជា​របស់​ធម្មតា ក៏​បាន​ប្រមាថ​មើល​ងាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ចំពោះ​សកម្មពល​នៃ​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ថា​អ្នក​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ថា​សមនឹង​ទទួល​ទោស​ធ្ងន់​ប៉ុណ្ណា? ៣០ ព្រោះ​យើង​ស្គាល់​លោក​ដែល​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ការ​សង​សឹក​ជា​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​សង​គេ» ហើយ​ក៏​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​រាស្ត្រ​របស់​លោក»។ ៣១ ការ​ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​ព្រះ​ដែល​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ ជា​អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​រន្ធត់​ណាស់។

៣២ ក៏​ប៉ុន្តែ​ចូរ​ចាំ​ពី​គ្រា​មុន​ជា​និច្ច នៅ​គ្រា​នោះ ក្រោយ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ត្រូវ​បំភ្លឺ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ស៊ូ​ទ្រាំ​ក្នុង​ការ​តយុទ្ធ​ដ៏​ធំ​ដោយ​រង​ទុក្ខ​លំបាក​ផ្សេងៗ ៣៣ ពេល​ខ្លះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​បាប​និង​ជេរ​ប្រមាថ​ជា​សាធារណៈ ដូច​ជា​នៅ​ក្នុង​សង្វៀន ពេល​ខ្លះ​ទៀត អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​រួម​ទុក្ខ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​ដែល​កំពុង​ជួប​ប្រទះ​ទុក្ខ​លំបាក​បែប​នេះ។ ៣៤ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បង្ហាញ​ចិត្ត​អាណិត​អាសូរ​ចំពោះ​អ្នក​ដែល​ជាប់​គុក ក៏​បាន​ទ្រាំ​ដោយ​អំណរ​ពេល​ដែល​គេ​រឹប​អូស​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយ​ដឹង​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ទ្រព្យ​ដែល​ប្រសើរ​ជាង ហើយ​ជា​ទ្រព្យ​ដែល​ស្ថិតស្ថេរ។

៣៥ ដូច្នេះ កុំ​ឈប់​និយាយ​ដោយ​ក្លាហាន​ឡើយ ព្រោះ​ការ​នោះ​ត្រូវ​ទទួល​រង្វាន់​យ៉ាង​ធំ។ ៣៦ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ចេះ​ស៊ូ​ទ្រាំ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​តាម​សេចក្ដី​សន្យា ក្រោយ​ពី​បាន​ធ្វើ​តាម​បំណង​ប្រាថ្នា​របស់​ព្រះ។ ៣៧ ព្រោះ​នៅតែ​«បន្ដិច​ទៀត» ហើយ​«ឯ​លោក​ដែល​ត្រូវ​មក នឹង​មក​ដល់ ហើយ​មិន​បង្អែ​បង្អង់​ឡើយ»។ ៣៨ «ប៉ុន្តែ​អ្នក​បម្រើ​សុចរិត​របស់​ខ្ញុំ​នឹង​រស់​ដោយ​សារ​ជំនឿ» ហើយ​«ប្រសិនបើ​គាត់​រា​ថយ ខ្ញុំ* មិន​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​គាត់​ទេ»។ ៣៩ ក៏​ប៉ុន្តែ​យើង​មិន​មែន​ជា​មនុស្ស​ដែល​រា​ថយ​ឲ្យ​ត្រូវ​បំផ្លាញ​នោះ​ទេ តែ​យើង​ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន​ជំនឿ​ដើម្បី​រក្សា​ជីវិត។*

១១ ជំនឿ​គឺជា​ការ​ទុក​ចិត្ត​ដោយ​មាន​ទី​សំ​អាង​មាំ​មួន​ថា អ្វីៗ​នឹង​កើត​ឡើង​ដូច​សង្ឃឹម ហើយ​ជា​ការ​ឃើញ​ភ័ស្តុតាង​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ជឿ​ជាក់​ថា អ្វី​ដែល​ភ្នែក​មើល​មិន​ឃើញ​ពិត​ជា​មាន​មែន។ ២ ព្រោះ​ដោយ​មាន​ជំនឿ​នេះ មនុស្ស​នៅ​សម័យ​បុរាណ​បាន​ទទួល​ការ​បញ្ជាក់​ថា​ព្រះ​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​ពួក​គេ។

៣ ដោយ​សារ​ជំនឿ យើង​យល់​ឃើញ​ថា​អ្វីៗ​ក្នុង​សកលលោក* បាន​ត្រូវ​រៀប​ចំ​ឡើង​ដោយ​ប្រសាសន៍​របស់​ព្រះ ហេតុ​នេះ អ្វី​ដែល​យើង​មើល​ឃើញ​បាន​កើត​ចេញ​ពី​អ្វី​ដែល​យើង​មើល​មិន​ឃើញ។

៤ ដោយ​សារ​ជំនឿ អេបិល​បាន​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដែល​មាន​តម្លៃ​ខ្ពស់​ជាង​គ្រឿង​បូជា​របស់​កាអ៊ីន ហើយ​ដោយ​សារ​ជំនឿ​នោះ គាត់​បាន​ទទួល​ការ​បញ្ជាក់​ថា​គាត់​ជា​មនុស្ស​សុចរិត ព្រោះ​ព្រះ​បាន​បញ្ជាក់​អំពី​ជំនូន​នោះ​ឲ្យ​ឃើញ​ថា​លោក​ព្រម​ទទួល ហើយ​ទោះ​ជា​អេបិល​បាន​ស្លាប់​ហើយ​ក៏​ដោយ ក៏​គាត់​និយាយ​នៅ​ឡើយ តាម​រយៈ​ជំនឿ​របស់​គាត់។

៥ ដោយ​សារ​ជំនឿ អេណុក​បាន​ត្រូវ​យក​ចេញ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ជួប​សេចក្ដី​ស្លាប់ ហើយ​គេ​មិន​អាច​រក​គាត់​ឃើញ​ឡើយ ពីព្រោះ​ព្រះ​បាន​យក​គាត់​ចេញ​ហើយ ព្រោះ​មុន​ពេល​ដែល​គាត់​ត្រូវ​យក​ចេញ គាត់​ទទួល​ការ​បញ្ជាក់​ថា គាត់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ពេញ​ចិត្ត។ ៦ ម្យ៉ាង​ទៀត បើ​គ្មាន​ជំនឿ មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ពេញ​ចិត្ត​បាន​ឡើយ ព្រោះ​អ្នក​ដែល​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ ត្រូវ​តែ​ជឿ​ថា​មាន​ព្រះ ហើយ​ជឿ​ថា​លោក​ឲ្យ​រង្វាន់​ដល់​អ្នក​ដែល​ខំស្វែងរក​លោក​អស់ពី​ចិត្ត។

៧ ដោយ​សារ​ជំនឿ ពេល​ណូអេ​ទទួល​ការ​ព្រមាន​ពី​ព្រះ​ស្តី​អំពី​ការ​ដែល​គាត់​មិន​ទាន់​ឃើញ​នៅ​ឡើយ នោះ​គាត់​បង្ហាញ​ការ​កោត​ខ្លាច​ចំពោះ​ព្រះ ហើយ​សង់​ទូក​ធំ​ដើម្បី​សង្គ្រោះ​ពួក​អ្នក​ផ្ទះ​របស់​គាត់ ហើយ​តាម​រយៈ​ជំនឿ​នេះ គាត់​បាន​ផ្ដន្ទា​ទោស​ពិភព​លោក ក៏​ទទួល​បាន​សេចក្ដី​សុចរិត​ដែល​មក​ពី​ជំនឿ។

៨ ដោយ​សារ​ជំនឿ ពេល​ដែល​អាប្រាហាំ​បាន​ត្រូវ​ហៅ នោះ​គាត់​ស្ដាប់បង្គាប់​ដោយ​ចេញ​ទៅ​កន្លែង​ដែល​គាត់​ត្រូវ​ទទួល​ជា​មត៌ក ហើយ​គាត់​ទៅ ទោះ​ជា​មិន​បាន​ដឹង​ថា​គាត់​ទៅ​កន្លែង​ណា​ក្ដី។ ៩ ដោយ​សារ​ជំនឿ គាត់​ស្នាក់​នៅ​ជា​ជន​បរទេស​ក្នុង​ស្រុក​សន្យា ដូច​កំពុង​ស្នាក់​នៅ​ប្រទេស​ផ្សេង ក៏​បាន​រស់​នៅ​ក្នុង​ត្រ​សាល​ជា​មួយ​នឹង​អ៊ីសាក​និង​យ៉ាកុប ជា​អ្នក​ទទួល​សេចក្ដី​សន្យា​ដដែល​នោះ​ជា​មត៌ក​រួម​ជា​មួយ​នឹង​គាត់។ ១០ ព្រោះ​គាត់​រង់​ចាំ​ក្រុង​ដែល​មាន​គ្រឹះ​ដ៏​ពិត ជា​ក្រុង​ដែល​មាន​ព្រះ​ជា​អ្នក​សង់​និង​ជា​អ្នក​បង្កើត។

១១ ក៏​ដោយ​សារ​ជំនឿ​ដែរ សារ៉ា​បាន​ទទួល​សមត្ថភាព​ឲ្យ​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ​បង្កើត​កូន* ពេល​ដែល​នាង​ហួស​អាយុ​នឹង​បង្កើត​កូន​ទៅ​ហើយ ពីព្រោះ​នាង​ចាត់​ទុក​ថា​លោក​ដែល​បាន​សន្យា​ការ​នោះ​គឺ​ស្មោះ​ត្រង់។ ១២ ដូច្នេះ ពី​បុរស​តែ​ម្នាក់​ដែល​ប្រៀប​ដូច​ជា​ស្លាប់ មាន​កូន​កើត​មក​ដែល​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ដូច​ផ្កាយ​នៅ​លើ​មេឃ ហើយ​ដែល​រាប់​ពុំ​អស់​ដូច​ខ្សាច់​នៅ​ឆ្នេរ​សមុទ្រ។

១៣ អ្នក​ទាំង​អស់​នោះ​បាន​ស្លាប់​ដោយ​មាន​ជំនឿ ទោះ​ជា​ពួក​គេ​មិន​បាន​ទទួល​អ្វី​ដែល​បាន​ត្រូវ​សន្យា​ក៏​ដោយ ក៏​ពួក​គេ​បាន​ឃើញ​ការ​នោះ​ពី​ចម្ងាយ ហើយ​បាន​រីករាយ​នឹង​ការ​នោះ ថែម​ទាំង​បាន​ប្រកាស​ដោយ​ចំហ​ថា ពួក​គេ​ជា​ជន​បរទេស​និង​ជា​អ្នក​ស្នាក់​នៅ​បណ្ដោះ​អាសន្ន​ក្នុង​ស្រុក។ ១៤ ព្រោះ​មនុស្ស​ដែល​និយាយ​ដូច្នោះ បញ្ជាក់​ថា​ពួក​គេ​កំពុង​ស្វែងរក​យ៉ាង​អស់ពី​ចិត្ត​នូវ​កន្លែង​ដែល​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​របស់​ខ្លួន។ ១៥ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នោះ​ក៏​ដោយ ប្រសិនបើ​ពួក​គេ​បាន​នឹកនា​ដល់​កន្លែង​ដែល​ពួក​គេ​ចាក​ចេញ​នោះ ពួក​គេ​នឹង​មាន​ឱកាស​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ។ ១៦ ប៉ុន្តែ​តាម​ការ​ពិត ពួក​គេ​កំពុង​ខំ​ប្រឹង​ដើម្បី​ទទួល​កន្លែង​ដែល​ប្រសើរ​ជាង ជា​កន្លែង​របស់​ស្ថាន​សួគ៌។ ដូច្នេះ ព្រះ​មិន​អៀន​ខ្មាស​ដោយ​ត្រូវ​គេ​ហៅ​រក​ជា​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ​ទេ ព្រោះ​ថា លោក​បាន​រៀប​ចំ​ក្រុង​មួយ​ឲ្យ​ពួក​គេ។

១៧ ដោយ​សារ​ជំនឿ ពេល​ដែល​អាប្រាហាំ​បាន​ត្រូវ​ពិសោធ គាត់​បង្ហាញ​ជំនឿ​របស់​គាត់​ដោយ​បម្រុង​នឹង​បូជា​អ៊ីសាក គឺ​បុរស​ដែល​បាន​ទទួល​សេចក្ដី​សន្យា​ដោយ​អំណរ បាន​ប៉ុនប៉ង​បូជា​កូន​ប្រុស​តែ​មួយ​របស់​គាត់ ១៨ ទោះ​ជា​គាត់​បាន​ត្រូវ​ប្រាប់​ថា៖ «អ្នក​ដែល​នឹង​ត្រូវ​ហៅ​ថា​‹ពូជ​របស់​អ្នក› នឹង​កើត​ពី​អ៊ីសាក»។ ១៩ ប៉ុន្តែ​គាត់​យល់​ឃើញ​ថា ព្រះ​អាច​ប្រោស​ឲ្យ​អ៊ីសាក​រស់​ឡើង​វិញ សូម្បី​តែស្លាប់​ទៅ​ហើយ​ក្ដី ហើយ​គាត់​បាន​ទទួល​អ៊ីសាក​ពី​សេចក្ដី​ស្លាប់​ក្នុង​ន័យ​ធៀប​មែន។

២០ ក៏​ដោយ​សារ​ជំនឿ​ដែរ អ៊ីសាក​បាន​ឲ្យ​ពរ​ដល់​យ៉ាកុប​និង​អេសាវ​ស្តី​អំពី​អ្វីៗ​នៅ​ថ្ងៃ​មុខ។

២១ ដោយ​សារ​ជំនឿ ពេល​ដែល​យ៉ាកុប​ជិត​ស្លាប់ គាត់​ឲ្យ​ពរ​ដល់​កូន​ប្រុស​ម្នាក់ៗ​របស់​យ៉ូសែប រួច​លំឱន​កាយ​គោរព​ព្រះ​ដោយ​ច្រត់​លើ​ដំបង​របស់​គាត់។

២២ ដោយ​សារ​ជំនឿ ពេល​ដែល​យ៉ូសែប​ជិត​ស្លាប់ គាត់​និយាយ​អំពី​ការ​ចាក​ចេញ* របស់​ពួក​កូន​អ៊ីស្រាអែល ហើយ​គាត់​ឲ្យ​បង្គាប់​ដល់​ពួក​គេ​ស្តី​អំពី​ឆ្អឹង​របស់​គាត់។

២៣ ដោយ​សារ​ជំនឿ ឪពុក​ម្ដាយ​របស់​ម៉ូសេ​បាន​លាក់​គាត់​អស់​បី​ខែ ពីព្រោះ​ពួក​គាត់​ឃើញ​ថា​កូន​តូច​នោះ​ស្អាត​ណាស់ ហើយ​ពួក​គាត់​មិន​ខ្លាច​បង្គាប់​របស់​ស្តេច​ទេ។ ២៤ ដោយ​សារ​ជំនឿ ពេល​ដែល​ម៉ូសេ​ធំ​ពេញ​វ័យ​ហើយ គាត់​មិន​ព្រម​ឲ្យ​គេ​ហៅ​គាត់​ថា​ជា​កូន​របស់​កូន​ស្រី​ផារ៉ូ​ឡើយ ២៥ ដោយ​សម្រេច​ចិត្ត​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​បាប​គាត់​ជា​មួយ​នឹង​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ ជា​ជាង​សប្បាយ​មួយ​រយៈ​ពេល​ខ្លី​នឹង​អំពើ​ខុស​ឆ្គង ២៦ ពីព្រោះ​គាត់​ចាត់​ទុក​ការ​រង​ការ​ជេរ​ប្រមាថ​ក្នុង​នាម​ជា​គ្រិស្ត* ថា​ជា​ទ្រព្យ​វិសេស​ជាង​ទ្រព្យ​ទាំង​អស់​ក្នុង​ស្រុក​អេស៊ីប ព្រោះ​គាត់​សម្លឹង​ចំ​ទៅ​រង្វាន់។ ២៧ ដោយ​សារ​ជំនឿ គាត់​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេស៊ីប ប៉ុន្តែ​មិន​មែន​ដោយ​ខ្លាច​សេចក្ដី​ក្រោធ​របស់​ស្តេច​ទេ ព្រោះ​គាត់​បន្ត​ស៊ូ​ទ្រាំ​យ៉ាង​អត់​ធ្មត់ ហាក់​ដូច​ជា​មើល​ឃើញ​លោក​ដែល​មនុស្ស​មើល​ពុំ​ឃើញ។ ២៨ ដោយ​សារ​ជំនឿ គាត់​បាន​ធ្វើ​បុណ្យ​រំលង​ហើយ​ប្រោះ​ឈាម ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ពិឃាត​ប៉ះពាល់​កូន​ច្បង​របស់​ពួក​គាត់។

២៩ ដោយ​សារ​ជំនឿ ពួក​គេ​បាន​ដើរ​កាត់​សមុទ្រក្រហម​ដូច​ដើរ​លើ​ដី​គោក ប៉ុន្តែ​ពេល​ដែល​ជន​ជាតិ​អេស៊ីប​ខំ​ចេញ​ទៅ​ដើរ​កាត់ នោះ​ទឹក​សមុទ្រ​បាន​លេប​ពួក​គេ​បាត់។

៣០ ដោយ​សារ​ជំនឿ កំពែង​ក្រុង​យេរីខូ​បាន​រលំ បន្ទាប់​ពី​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ដើរ​ជុំ​វិញ​កំពែង​នោះ​អស់​ប្រាំពីរ​ថ្ងៃ។ ៣១ ដោយ​សារ​ជំនឿ រ៉ាហាប​ដែល​ជា​ស្រី​ពេស្យា​មិន​បាន​វិនាស​ជីវិត​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​អ្នក​ដែល​មិន​ស្ដាប់បង្គាប់​ឡើយ ពីព្រោះ​ពេល​ដែល​ពួក​អ្នក​ស៊ើបការណ៍​មក នាង​បាន​ទទួល​ពួក​គេ​ដោយ​មេត្រី។

៣២ តើ​គួរ​និយាយ​អ្វី​ទៀត? ព្រោះ​គ្មាន​ពេល​គ្រប់​គ្រាន់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​រៀប​រាប់​អំពី​គេឌាន បារ៉ាក់ សាំសុន យែបថា ដាវីឌ ព្រម​ទាំង​សាំយូអែល និង​ពួក​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​ឯ​ទៀត ៣៣ ដែល​តាម​រយៈ​ជំនឿ បាន​ច្បាំង​ឈ្នះ​រាជាណាចក្រ​ផ្សេងៗ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​សុចរិត បាន​ទទួល​សេចក្ដី​សន្យា បាន​បិទ​មាត់​តោ ៣៤ បាន​ទប់​កម្ដៅ​ភ្លើង បាន​រួច​ពី​មុខ​ដាវ ធ្លាប់​ខ្សោយ​តែ​បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​កម្លាំង​ខ្លាំងក្លា បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​ច្បាំង​អង់អាច​ក្នុង​សង្គ្រាម បាន​បំបាក់​ទ័ព​បរទេស។ ៣៥ ស្ត្រីខ្លះ​ដែល​មាន​ពួក​អ្នក​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​ស្លាប់​ទៅ បាន​ទទួល​ពួក​គេ​មក​វិញ តាម​រយៈ​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ ប៉ុន្តែ​បុរស​ឯ​ទៀត​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​ទារុណកម្ម​ដោយ​សារ​ពួក​គេ​មិន​ព្រម​ផ្ដល់​អ្វី​ដើម្បី​ឲ្យ​រួច​ខ្លួន​ទេ ដើម្បី​ពួក​គេ​អាច​ទទួល​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ​ដែល​ប្រសើរ​ជាង។ ៣៦ អ្នក​ឯ​ទៀត​បាន​ត្រូវ​ល្បង​ល​ដោយ​ការ​សើច​ចំអក​មើល​ងាយ ហើយ​ដោយ​ត្រូវ​គេ​វាយ​នឹង​រំពាត់​ខ្សែតី មិន​ត្រឹម​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ត្រូវ​គេ​ដាក់​ច្រវាក់ និង​ត្រូវ​ជាប់​គុក។ ៣៧ ពួក​គេ​បាន​ត្រូវ​គេ​គប់​ដុំ​ថ្ម​សម្លាប់ ត្រូវ​គេ​ល្បង​ល និង​ត្រូវ​គេ​អារ​បណ្ដាច់​ខ្លួន។ ពួក​គេ​បាន​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​ឃាត​ដោយ​ដាវ បាន​ស្លៀក​រោម​ចៀម​និង​រោម​ពពែ ក៏​បាន​ខ្វះ​ខាត រង​ទុក្ខ​លំបាក និង​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​បាប ៣៨ ហើយ​ពិភព​លោក​មិន​សម​នឹង​ពួក​គេ​ឡើយ។ ពួក​គេ​បាន​រស់​នៅ​ក្នុង​រអាង តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ ភ្នំ និង​រូង​នៃ​ផែនដី។

៣៩ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នោះ​ក៏​ដោយ អ្នក​ទាំង​អស់​នោះ​មិន​បាន​ទទួល​អ្វី​ដែល​បាន​ត្រូវ​សន្យា ថ្វី​បើ​ពួក​គេ​បាន​ទទួល​ការ​បញ្ជាក់​ដោយ​សារ​ជំនឿ​របស់​ពួក​គេ​ក៏​ដោយ ៤០ ព្រោះ​ព្រះ​មាន​គំនិត​ផ្ដល់​អ្វី​ដែល​ប្រសើរ​ជាង​នោះ​ដល់​យើង ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ដោយ​គ្មាន​យើង។

១២ ដូច្នេះ ដោយ​សារ​មាន​សាក្សី​មួយ​ក្រុម​ធំ* យ៉ាង​នេះ​នៅ​ជុំ​វិញ​យើង ចូរ​យើង​ចោល​អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​ធ្ងន់ និង​ការ​ខុស​ឆ្គង​ដែល​ទាក់​យើង​យ៉ាង​ងាយ​នោះ ហើយ​រត់​ដោយ​ស៊ូ​ទ្រាំ​ក្នុង​ទី​ប្រណាំង​ដែល​បាន​ត្រូវ​កំណត់​ឲ្យ​យើង ២ ពេល​ដែល​យើង​សម្លឹង​មើល​ទៅ​លោក​យេស៊ូ ជា​មេ​ដឹក​នាំ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​ជំនឿ​ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ជំនឿ​របស់​យើង​បាន​ពេញ​លក្ខណៈ។ ដោយ​សារ​អំណរ​ដែល​នៅ​ខាង​មុខ​លោក លោក​បាន​ស៊ូ​ទ្រាំ​លើ​បង្គោល​ទារុណកម្ម* ក៏​បាន​មើល​ងាយ​ចំពោះ​សេចក្ដី​អាម៉ាស់​ខ្មាស ហើយ​ឥឡូវ​បាន​អង្គុយ​នៅ​ខាង​ស្ដាំ​បល្ល័ង្ក​នៃ​ព្រះ។ ៣ ចូរ​ពិចារណា​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់​អំពី​លោក​ដែល​បាន​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​សម្ដី​ប្រឆាំង​ជា​ច្រើន​ពី​ពួក​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ខុស​ឆ្គង ដែល​ផ្ដន្ទា​ទោស​ខ្លួន​គេ​ដោយ​សម្ដី​នោះ។ ធ្វើ​ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​ល្វើយ​និង​អស់​កម្លាំង​ចិត្ត។

៤ ក្នុង​ការ​តស៊ូ​នឹង​ការ​ខុស​ឆ្គង​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ទាន់​តស៊ូ​រហូត​ដល់​ហូរ​ឈាម​ទេ ៥ ម្យ៉ាង​ទៀត អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ភ្លេច​ទាំង​ស្រុង​នូវ​ពាក្យ​បំផុស​ទឹក​ចិត្ត​ដែល​និយាយ​ទៅ​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដូច​ជា​ឪពុក​និយាយ​ទៅ​កូន​ថា៖ «កូន​អើយ កុំ​មើល​ងាយ​ការ​ប្រដៅ​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ឡើយ ហើយ​កុំ​អស់​កម្លាំង​ចិត្ត​ពេល​ដែល​លោក​កែ​តម្រង់​អ្នក ៦ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រដៅ​អស់​អ្នក​ដែល​លោក​ស្រឡាញ់ តាម​ការ​ពិត អស់​អ្នក​ដែល​លោក​ទទួល​ជា​កូន លោក​វាយ​នឹង​រំពាត់»។*

៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​កំពុង​ស៊ូ​ទ្រាំ​ដែល​ទុក​ជា​ការ​ប្រដៅ។ ព្រះ​កំពុង​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដូច​កូន។ ព្រោះ​តើ​មាន​កូន​ណា​ដែល​ឪពុក​មិន​ប្រដៅ​ឬ​ទេ? ៨ ក៏​ប៉ុន្តែ​ប្រសិនបើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ទទួល​ការ​ប្រដៅ​ដែល​ទាំង​អស់​គ្នា​បាន​ទទួល នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​កូន​ឥត​ស្រប​ច្បាប់ មិន​មែន​ជា​កូន​ពិត​ទេ។ ៩ ម្យ៉ាង​ទៀត យើង​មាន​ឪពុក​ជា​សាច់​ឈាម​ដូច​យើង ដែល​ធ្លាប់​ប្រដៅ​យើង ហើយ​យើង​បាន​គោរព​ពួក​គាត់។ ទម្រាំ​តែ​បិតា​ដែល​ផ្ដល់​កំណើត​ឲ្យ​យើង​ដោយ​សកម្មពល* យើង​ក៏​ត្រូវ​ចុះ​ចូល​នឹង​លោក​ជាង​នោះ​ទៅ​ទៀត ដើម្បី​ទទួល​ជីវិត មែន​ទេ? ១០ ព្រោះ​អស់​មួយ​រយៈ​ពេល​ខ្លី ពួក​គាត់​ធ្លាប់​ប្រដៅ​យើង​តាម​តែ​ពួក​គាត់​គិត​ថា​ល្អ ប៉ុន្តែ​លោក​ប្រដៅ​យើង​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​យើង ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​រួម​ចំណែក​ក្នុង​សេចក្ដី​បរិសុទ្ធ​របស់​លោក។ ១១ ពិត​មែន​តែ​គ្មាន​ការ​ប្រដៅ​ណា​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​អំណរ ខណៈ​ដែល​ទទួល​ការ​ប្រដៅ​នោះ តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​កើត​ទុក្ខ​វិញ ប៉ុន្តែ​ក្រោយ​មក អ្នក​ដែល​បាន​ត្រូវ​អប់រំ​ដោយ​ការ​ប្រដៅ​នោះ​នឹង​ទទួល​ផល​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​សុខសាន្ត ពោល​គឺ​របៀប​រស់​នៅ​ដ៏​សុចរិត។

១២ ដូច្នេះ ចូរ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ស្រយុត​ដៃ​និង​អ្នក​ដែល​ទន់​ជង្គង់​មាំ​មួន​ឡើង ១៣ ហើយ​ចូរ​បន្ត​ធ្វើ​ផ្លូវ​ត្រង់​សម្រាប់​ជើង​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អវយវៈ​ដែល​របួស​នោះ​ភ្លាត់​ឆ្អឹង តែ​ដើម្បី​ឲ្យ​ជា​ឡើង​វិញ។ ១៤ ចូរ​ខំ​ប្រឹង​ឲ្យ​មាន​សន្ដិភាព​ជា​មួយ​នឹង​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ហើយ​ខំ​ប្រឹង​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​បរិសុទ្ធ ព្រោះ​អ្នក​ណា​ដែល​គ្មាន​សេចក្ដី​បរិសុទ្ធ អ្នក​នោះ​នឹង​មិន​ឃើញ​លោក​ម្ចាស់​ទេ ១៥ ដោយ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​បាត់បង់​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​របស់​ព្រះ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ឫស​ពោរ​ពេញ​ទៅ​ដោយពិស​ពុល​ដុះ​ឡើង​បង្កើត​បញ្ហា ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​សៅហ្មង ១៦ ហើយ​ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​មាន​អ្នក​ណា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ប្រាសចាក​សីលធម៌​ខាង​ផ្លូវ​ភេទ ឬ​អ្នក​ណា​ដែល​មិន​ឲ្យ​តម្លៃ​ទៅ​លើ​អ្វី​ដែល​ពិសិដ្ឋ ដូច​អេសាវ​ដែល​បាន​ប្រគល់​សិទ្ធិ​ជា​កូន​ច្បង​ដើម្បី​ប្ដូរ​យក​អាហារ​តែ​មួយ​ពេល។ ១៧ ពីព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ថា ក្រោយ​មក ពេល​ដែល​គាត់​ចង់​ទទួល​ពរ​នោះ​ជា​មត៌ក គាត់​បាន​ត្រូវ​បដិសេធ ព្រោះ​ថា ទោះ​ជា​គាត់​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក ហើយ​ខំ​ប្រឹង​អស់ពី​ចិត្ត​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ឪពុក​ដូរ​គំនិត​ក៏​ដោយ ការ​នោះ​មិន​បាន​សម្រេច​ទេ។

១៨ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ចូល​ទៅ​ជិត​ភ្នំ​មួយ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ពាល់​បាន ហើយ​ដែល​បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ភ្លើង​ឆេះ ថែម​ទាំង​មាន​ពពក​ខ្មៅ ភាព​ងងឹត​សូន្យសុង និង​ព្យុះ​នៅ​ជុំ​វិញ ១៩ សូរ​ត្រែ​បន្លឺ​ឡើង និង​មាន​សំឡេង​មួយ​បន្លឺ​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ ជា​សំឡេង​ដែល​បណ្ដា​ជន​បាន​ឮ​រួច​អង្វរ​សូម​កុំ​ឲ្យ​មាន​ប្រសាសន៍ទៅ​កាន់ពួក​គេ​ទៀត។ ២០ ព្រោះ​ពួក​គេ​ខ្លាច​បញ្ញត្ដិ​ដែល​ថា៖ «ហើយ​ប្រសិនបើ​មាន​សត្វ​ណា​ប៉ះ​ភ្នំ​នេះ ត្រូវ​គប់​ដុំ​ថ្ម​សម្លាប់​សត្វ​នោះ​ចោល»។ ២១ ម្យ៉ាង​ទៀត ការ​សម្ដែង​នោះ​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច​ដល់​ម្ល៉េះ​បាន​ជា​ម៉ូសេ​និយាយ​ថា៖ «ខ្ញុំ​ភ័យ​ខ្លាច ក៏​កំពុង​ញ័រ​រន្ធត់​ផង»។ ២២ ប៉ុន្តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ចូល​ទៅ​ជិត​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន ក្រុង​របស់​ព្រះ​ដែល​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ និង​ក្រុង​យេរូសាឡិម​នា​ស្ថាន​សួគ៌ ព្រម​ទាំង​ទេវតា​ជា​ច្រើន​អនេក ២៣ ដែល​នៅ​ជុំ​គ្នា និង​ក្រុម​ជំនុំ​របស់​បុត្រ​ច្បង​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​កត់​ទុក​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ ព្រម​ទាំង​ព្រះ​ដែល​ជា​ចៅ​ក្រម​របស់​មនុស្ស​ទាំង​អស់ និង​មនុស្ស​សុចរិត​ដែល​បាន​កើត​ពី​សកម្មពល ហើយ​ដែល​បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ២៤ និង​លោក​យេស៊ូ​ជា​អ្នក​សម្រុះ​សម្រួល​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ថ្មី​មួយ ព្រម​ទាំង​ឈាម​ដែល​លោក​បាន​ប្រោះ​មក​លើ​យើង ជា​ឈាម​ដែល​និយាយ​ប្រសើរ​ជាង​ឈាម​របស់​អេបិល។

២៥ ចូរ​ប្រយ័ត្ន កុំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រក​លេស​មិន​ស្ដាប់បង្គាប់​លោក​ដែល​កំពុង​មាន​ប្រសាសន៍​ឡើយ។ ព្រោះ​ប្រសិនបើ​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​រក​លេស​មិន​ស្ដាប់បង្គាប់​អ្នក​ដែល​ប្រាប់​សេចក្ដី​ព្រមាន​របស់​ព្រះ​នៅ​ផែនដី​មិន​អាច​គេច​ពី​ទោស​នៅ​ពេល​នោះ ទម្រាំ​តែ​យើង​វិញ យើង​ច្បាស់​ជា​មិន​អាច​គេច​ពី​ទោស​បាន​ឡើយ ប្រសិនបើ​យើង​បែរ​ចេញ​ពី​លោក​ដែល​មាន​ប្រសាសន៍​ចេញ​ពី​ស្ថាន​សួគ៌។ ២៦ នៅ​ពេល​នោះ សំឡេង​របស់​លោក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ផែនដី​រញ្ជួយ ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ​លោក​បាន​សន្យា​ថា៖ «ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ផែនដី​និង​មេឃ​រញ្ជួយ​ម្ដង​ទៀត»។ ២៧ ពាក្យ​ថា​«ម្ដង​ទៀត» បញ្ជាក់​ថា​អ្វី​ដែល​នឹង​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​រញ្ជួយ​ហើយ​ដក​ចេញ ជា​អ្វី​ដែល​បាន​ត្រូវ​បង្កើត ដើម្បី​ឲ្យ​អ្វី​ដែល​នឹង​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​រញ្ជួយ​នៅ​ស្ថិតស្ថេរ។ ២៨ ដូច្នេះ ដោយ​ឃើញ​ថា​យើង​នឹង​ទទួល​រាជាណាចក្រ​ដែល​មិន​អាច​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​រញ្ជួយ​ឡើយ ចូរ​យើង​បន្ត​ទទួល​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​ជា​និច្ច ដែល​តាម​រយៈ​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់​នោះ យើង​អាច​បំពេញ​កិច្ច​បម្រើ​ពិសិដ្ឋ​ជូន​ព្រះ​តាម​របៀប​ដែល​លោក​ពេញ​ចិត្ត ដោយ​កោត​ខ្លាច​និង​មាន​ចិត្ត​ស្ញែង។ ២៩ ព្រោះ​ព្រះ​របស់​យើង​ក៏​ជា​ភ្លើង​ដែល​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ដែរ។

១៣ ចូរ​បន្ត​ស្រឡាញ់​គ្នា​ជា​បង​ប្អូន។ ២ កុំ​ភ្លេច​ទទួល​អ្នក​ឯ​ទៀត​ដោយ​រាក់​ទាក់ ព្រោះ​ដោយ​បង្ហាញ​ទឹក​ចិត្ត​បែប​នេះ​អ្នក​ខ្លះ​បាន​ទទួល​ទេវតា​ដោយ​មិន​ដឹង​ខ្លួន។ ៣ ចូរ​ចាំ​ជា​និច្ច​អំពី​ពួក​អ្នក​ដែល​ជាប់​ចំណង ហាក់​ដូច​ជា​អ្នក​ជាប់​ចំណង​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​គេ​ដែរ និង​ចាំ​ជា​និច្ច​អំពី​ពួក​អ្នក​ដែល​កំពុង​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​បាប ព្រោះ​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ក្នុង​រូប​កាយ​សាច់​ឈាម​នៅ​ឡើយ។ ៤ ចូរ​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​គ្នា​ចាត់​ទុក​អាពាហ៍ពិពាហ៍​ជា​អ្វី​ដែល​មាន​តម្លៃ ហើយ​ឲ្យ​ការ​រួម​រស់​ជា​ប្ដី​ប្រពន្ធ​ត្រូវ​ឥត​សៅហ្មង ព្រោះ​ព្រះ​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ប្រាសចាក​សីលធម៌​និង​អ្នក​ផិត​ក្បត់។ ៥ ចូរ​មាន​របៀប​រស់​នៅ​ដែល​ប្រាសចាក​ការ​ស្រឡាញ់​ប្រាក់ ហើយ​ចូរ​ស្កប់​ចិត្ត​នឹង​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន។ ព្រោះ​លោក​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖ «ខ្ញុំ​ប្រាកដជា​មិន​ចាក​ចេញ​ពី​អ្នក​ឡើយ ក៏​ប្រាកដជា​មិន​បោះបង់​ចោល​អ្នក​ដែរ»។ ៦ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​មាន​ចិត្ត​ពោរ​ពេញ​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ក្លាហាន ហើយ​និយាយ​ថា៖ «ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​អ្នក​ជួយ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ខ្លាច​ឡើយ។ តើ​មនុស្ស​អាច​ធ្វើ​អ្វី​ដល់​ខ្ញុំ?»។

៧ ចូរ​ចាំ​អំពី​ពួក​អ្នក​ដែល​កំពុង​នាំ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា ជា​អ្នក​ដែល​បាន​ប្រាប់​បណ្ដាំ​របស់​ព្រះ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ពេល​ដែល​សង្កេត​មើល​លទ្ធផល​ពី​ការ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​ពួក​គាត់ ចូរ​យក​តម្រាប់​តាម​ជំនឿ​របស់​ពួក​គាត់។

៨ លោក​យេស៊ូ​គ្រិស្ត​គឺ​នៅ​ដដែល ម្សិលមិញ ថ្ងៃ​នេះ និង​ជា​រៀង​រហូត​ត​ទៅ។

៩ កុំ​ឲ្យ​សេចក្ដី​បង្រៀន​ផ្សេងៗ​ដែល​ចម្លែក​បង្វែរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ ព្រោះ​ជា​ការ​ល្អ​ប្រសើរ ប្រសិនបើ​កម្លាំង​ចិត្ត​បាន​ត្រូវ​ពង្រឹង​ដោយ​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់ មិន​មែន​ដោយ​ម្ហូប​អាហារ​ទេ ឯ​ពួក​អ្នក​ដែល​ផ្ដោត​អារម្មណ៍​ទៅ​លើ​របស់​នោះ មិន​បាន​ទទួល​ប្រយោជន៍​អ្វី​សោះ។

១០ យើង​មាន​ទី​បូជា​មួយ តែ​មនុស្ស​ដែល​បំពេញ​កិច្ច​បម្រើ​ពិសិដ្ឋ​នៅ​ត្រ​សាល​គ្មាន​សិទ្ធិ​បរិភោគ​គ្រឿង​បូជា​ពី​ទី​បូជា​នោះ​ទេ។ ១១ ព្រោះ​ខ្មោច​សត្វ​ដែល​សម្ដេច​សង្ឃ​បាន​យក​ឈាម​ចូល​ក្នុង​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​សម្រាប់​ភាព​ខុស​ឆ្គង​នោះ ត្រូវ​ដុត​ចោល​ខាង​ក្រៅ​ជំរំ។ ១២ ដូច​គ្នា​ដែរ លោក​យេស៊ូ​បាន​រង​ទុក្ខ​ខាង​ក្រៅ​ទ្វារ​ក្រុង ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​បណ្ដា​ជន​បរិសុទ្ធ​តាម​រយៈ​ឈាម​របស់​លោក​ផ្ទាល់។ ១៣ ដូច្នេះ ចូរ​យើង​ទៅ​ឯ​លោក​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ជំរំ ដោយ​រង​ការ​ជេរ​ប្រមាថ​ដែល​លោក​បាន​រង ១៤ ព្រោះ​យើង​មិន​មាន​ក្រុង​មួយ​ដែល​ស្ថិតស្ថេរ​គង់វង្ស​ទេ តែ​យើង​កំពុង​ទន្ទឹង​រង់​ចាំ​យ៉ាង​រំភើប​នូវ​ក្រុង​ដែល​នឹង​មាន​នៅ​ថ្ងៃ​មុខ។ ១៥ ដូច្នេះ ចូរ​យើង​ជូន​ព្រះ​នូវ​សេចក្ដី​សរសើរ​ជា​គ្រឿង​បូជា​ជា​និច្ច ពោល​គឺ ផល​នៃ​បបូរ​មាត់ ដែល​ប្រកាស​ប្រាប់​នាម​របស់​លោក​ដល់​អ្នក​ឯ​ទៀត ហើយ​ចូរ​យើង​ធ្វើ​ដូច្នេះ​តាម​រយៈ​លោក​យេស៊ូ។ ១៦ ម្យ៉ាង​ទៀត កុំ​ភ្លេច​ធ្វើ​ការ​ល្អ ហើយ​ចែក​រំលែក​ដល់​អ្នក​ឯ​ទៀត ព្រោះ​ព្រះ​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​គ្រឿង​បូជា​បែប​នេះ។

១៧ ចូរ​ស្ដាប់បង្គាប់​ហើយ​ចុះ​ចូល​នឹង​ពួក​អ្នក​ដែល​នាំ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្រោះ​ពួក​គេ​កំពុង​ថែ​រក្សា​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​អំពី​របៀប​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ការ​នោះ។ ដូច្នេះ ពួក​គេ​អាច​ធ្វើ​ការ​នេះ​ដោយ​មាន​អំណរ មិន​មែន​ដោយ​ដក​ដង្ហើម​ធំ​ទេ ព្រោះ​បើ​ដូច្នេះ​នឹង​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បង់​ប្រយោជន៍​វិញ។

១៨ ចូរ​បន្ត​អធិដ្ឋាន​ឲ្យ​យើង ព្រោះ​យើង​ជឿ​ជាក់​ថា​ចិត្ត​របស់​យើង​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​យើង​ថា​គ្មាន​ទោស ព្រោះ​យើង​ចង់​ធ្វើ​ការ​ទាំង​អស់​ដោយ​ទៀង​ត្រង់។ ១៩ ប៉ុន្តែ​ជា​ពិសេស​ខ្ញុំ​សូម​បំផុស​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដើម្បី​ខ្ញុំ​អាច​ឆាប់​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា។

២០ ឯ​ព្រះ​នៃ​សេចក្ដី​សុខសាន្ត ដែល​បាន​ប្រោស​គង្វាល​ចៀម​ឧត្តុង្គឧត្តម​ឲ្យ​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ ដោយ​ឈាម​នៃ​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ដែល​មាន​សុពលភាព​ជា​និរន្តរ៍ ពោល​គឺ​លោក​យេស៊ូ​ជា​ម្ចាស់​របស់​យើង ២១ សូម​ឲ្យ​លោក​ផ្ដល់​អ្វីៗ​ល្អ​គ្រប់​យ៉ាង​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​តាម​បំណង​ប្រាថ្នា​របស់​លោក ហើយ​ក្នុង​យើង សូម​ឲ្យ​លោក​ធ្វើ​ការ​អ្វី​ដែល​លោក​ពេញ​ចិត្ត​តាម​រយៈ​លោក​យេស៊ូ​គ្រិស្ត។ សូម​ឲ្យ​លោក​មាន​សិរី​រុងរឿង​ជា​រៀង​រហូត​ត​ទៅ។ អាមេន។

២២ បង​ប្អូន​អើយ ឥឡូវ​ខ្ញុំ​សូម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​សម្ដី​លើក​ទឹក​ចិត្ត​នេះ ព្រោះ​ខ្ញុំបាន​សរសេរ​សំបុត្រ​មួយ​យ៉ាង​ខ្លី​ទៅ​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ២៣ សូម​កត់​សម្គាល់​ថា ធីម៉ូថេ ជា​ប្អូន​ប្រុស​របស់​យើង​បាន​ត្រូវ​ដោះ​លែង ហើយ​ប្រសិនបើ​គាត់​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឆាប់ៗ យើង​នឹង​មក​ជា​មួយ​គ្នា​ដើម្បី​ជួប​អ្នក​រាល់​គ្នា។

២៤ សូម​ផ្ដាំ​សួរ​សុខទុក្ខ​អស់​អ្នក​ដែល​នាំ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា និង​ពួក​អ្នក​បរិសុទ្ធ​ទាំង​អស់។ អស់​អ្នក​នៅ​ស្រុក​អ៊ីតាលី​សូម​ផ្ដាំ​សួរ​សុខទុក្ខ​ដែរ។

២៥ សូម​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រកប​ដោយ​គុណ​ដ៏​វិសេស​លើស​លប់។

[កំណត់​សម្គាល់]

ឬ​«អ្វីៗ​ក្នុង​សកលលោក»

មើល​កំណត់​សម្គាល់​រ៉ូម ៥:១២

ន័យ​ត្រង់​«ទី​អាស្រ័យ​នៅ​ផែនដី»

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ឬ​«អ្នក​បម្រើ​សាធារណៈ»

សំដៅ​ទៅ​ស្តេច​ឯ​ទៀត​ក្នុង​តំណ​នៃ​វង្ស​ត្រកូល​ដាវីឌ

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ឬ​«គ្រប់​ទី​អាស្រ័យ​នៅ​ផែនដី»

ភាសា​ក្រិច​«ឌីអាបូឡូស»។ មាន​ន័យ​ថា​«អ្នក​បង្កាច់​បង្ខូច»

ភាសា​ក្រិច​«អាប៉ូស្តូ​ឡូស»។ មាន​ន័យ​ថា​«អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេ​ចាត់​ឲ្យ​ទៅ»

មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៤

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ភាសា​ក្រិច​«ផ្ស៊ីគី»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ក

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ន័យ​ត្រង់​«ធ្ងន់​ត្រចៀក»

ឬ​«មាន​ភាព​ចាស់​ទុំ»

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ន័យ​ត្រង់​«បោះដែកគោល​ភ្ជាប់​នឹង​បង្គោល​ឈើ»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៥

ន័យ​ត្រង់​«ស្បថ»

មើល​កំណត់​សម្គាល់​ម៉ាថ ១:១

មើល​កំណត់​សម្គាល់​ម៉ាថ ៥:១៧

មាន​ន័យ​ថា​គាត់​មិន​ទាន់​កើត​មក​ពី​ពូជ​ពង្ស​អាប្រាហាំ

ន័យ​ត្រង់​«គ្មាន​កំហុស»

ទេវតា​ពីរ​ដែល​មាន​ឋានៈ​ខ្ពង់​ខ្ពស់

ពាក្យ​ភាសា​ក្រិច​ដែល​បក​ប្រែ​នៅ​ទី​នេះ​ថា​«គម្រប» ក៏​អាច​សំដៅ​ទៅ​គ្រឿង​បូជា​ដែល​ផ្សះ​ផ្សា​ចំណង​មិត្តភាព​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

តាម​មើល​ទៅ នេះ​សំដៅ​ទៅ​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌

ឬ​«ការ​ប្រៀប​ប្រដូច»

ការ​លាង​សម្អាត​មនុស្ស​និង​របស់​របរ​ផ្សេងៗ​តាម​តម្រូវ​ការ​ច្បាប់​ម៉ូសេ

ឬ​«បំពេញ​កិច្ច​បម្រើ​ពិសិដ្ឋ»

ឬ​«សមត្ថភាព​វិនិច្ឆ័យ​របស់​គេ​នឹង​លែង​ផ្ដន្ទា​ទោស​ពួក​គេ​អំពី​ការ​ខុស​ឆ្គង​របស់​ខ្លួន​ទៀត»

គ្រឿង​បូជា​នេះ​បាន​ត្រូវ​ដុត​ទាំង​មូល

ឬ​«គ្រិស្ត»

ន័យ​ត្រង់​«រមូរ​នៃ​សៀវភៅ»

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

ន័យ​ត្រង់​«ប្រោះ»។ សំដៅ​ទៅ​ការ​យក​ឈាម​របស់​គ្រិស្ត​មក​ប្រោះ

ភាសា​ក្រិច​«ផ្ស៊ីគី»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ក

ភាសា​ក្រិច​«ផ្ស៊ីគី»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ក

ឬ​«របៀប​របប​នានា»

ន័យ​ត្រង់​«ពូជ»

ពាក្យ​ភាសា​ក្រិច​ដែល​ប្រើ​ក្នុង​ខ​នេះ​មាន​ឫសគល់​ដូច​ឈ្មោះ​ភាសា​ក្រិច​សម្រាប់​សៀវភៅ​និក្ខមនំ

មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៤

ន័យ​ត្រង់​«ពួក​សាក្សី​ដូច​ជា​ពពក​មួយ​យ៉ាង​ធំ»

មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៥

ន័យ​ត្រង់​«លោក​វាយ​នឹង​រំពាត់​ខ្សែតី»

ភាសា​ក្រិច​«ភ្នូម៉ា»។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម​ផ្នែក​ទី​៦​ខ

    សៀវភៅភាសាខ្មែរ (១៩៩១-២០២៥)
    ចេញពីគណនី
    ចូលគណនី
    • ខ្មែរ
    • ចែករំលែក
    • ជម្រើស
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • ល័ក្ខខ័ណ្ឌប្រើប្រាស់
    • គោលការណ៍ស្ដីអំពីព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអ្នក
    • កំណត់ឯកជនភាព
    • JW.ORG
    • ចូលគណនី
    ចែករំលែក