ខែធ្នូ
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១ ខែធ្នូ
មនុស្សស្លាប់នឹងត្រូវប្រោសរស់ឡើងវិញ។—លូក. ២០:៣៧
តើព្រះយេហូវ៉ាមានឫទ្ធានុភាពប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញឬទេ? ប្រាកដជាមាន! លោកជាព្រះដែល«មានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត»។ (បប. ១:៨) ដូច្នេះ លោកមានឫទ្ធានុភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីយកឈ្នះសត្រូវណាក៏ដោយ សូម្បីតែសេចក្ដីស្លាប់ ក៏មិនអាចឈ្នះលោកឡើយ។ (១កូ. ១៥:២៦) មូលហេតុមួយទៀតដែលយើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាមានសមត្ថភាពប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញគឺ លោកមានការចងចាំឥតកំណត់។ លោកហៅផ្កាយនីមួយៗតាមឈ្មោះ។ (អេ. ៤០:២៦) លោកក៏ចងចាំពួកអ្នកដែលបានស្លាប់ដែរ។ (យ៉ូប ១៤:១៣; លូក. ២០:៣៨) លោកស្រួលចងចាំព័ត៌មានទាំងអស់អំពីពួកអ្នកដែលលោកនឹងប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញរួមមានរូបរាង អត្តចរិត បទពិសោធន៍ និងការនឹកចាំរបស់ពួកគេ។ យើងច្បាស់ជាអាចជឿលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគត។ នេះដោយសារយើងដឹងថាលោកមានទាំងបំណងប្រាថ្នា ទាំងឫទ្ធានុភាពដើម្បីសម្រេចសេចក្ដីសន្យានោះ។ សូមគិតអំពីមូលហេតុផ្សេងទៀតឲ្យជឿទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ៖ ព្រះយេហូវ៉ាធ្លាប់ប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ នៅសម័យគម្ពីរ លោកបានឲ្យឫទ្ធានុភាពទៅបុរសស្មោះត្រង់មួយចំនួនរួមមានលោកយេស៊ូគ្រិស្ត ដើម្បីប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ w២៣.០៤ ទំ.៩-១០ វ.៧-៩
ថ្ងៃអង្គារ ទី២ ខែធ្នូ
ចូរឲ្យសម្ដីរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រកបដោយភាពសប្បុរសជានិច្ច ដែលប្រៀបដូចជាបានត្រូវបង់អំបិល។—កូឡ. ៤:៦
បើយើងនិយាយតាមរបៀបដែលមិនធ្វើឲ្យគេទើសចិត្តនិងដោយស្លូតបូត មនុស្សឯទៀតប្រហែលជាចង់ស្ដាប់យើងជាង ហើយបន្តការសន្ទនាជាមួយយើង។ ពិតមែនថា បើនរណាម្នាក់គ្រាន់តែចង់ឈ្លោះប្រកែកជាមួយយើងឬសើចចំអកយើង យើងមិនចាំបាច់បន្តការសន្ទនាទេ។ (សុភ. ២៦:៤) ប៉ុន្តែ មនុស្សបែបនេះប្រហែលជាមានតែតិចតួច មនុស្សច្រើនប្រហែលជានឹងស្ដាប់។ យើងបានឃើញច្បាស់ថាយើងទទួលប្រយោជន៍ច្រើនពេលយើងរៀនឲ្យមានចិត្តស្លូតបូត។ សូមអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាសុំកម្លាំងដែលអ្នកត្រូវការដើម្បីរក្សាចិត្តស្លូតបូត ពេលតបឆ្លើយសំណួរដែលអាចនាំឲ្យទាស់ទែងឬពេលគេរិះគន់យ៉ាងអយុត្តិធម៌។ សូមចាំថាចិត្តស្លូតបូតរបស់អ្នកអាចទប់ស្កាត់មិនឲ្យការមានទស្សនៈខុសគ្នាទៅជាការឈ្លោះប្រកែកគ្នា។ ម្យ៉ាងទៀត ការតបឆ្លើយដោយស្លូតបូតនិងការគោរព ប្រហែលជានឹងជំរុញចិត្តអ្នកស្ដាប់ខ្លះឲ្យផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈរបស់ពួកគេចំពោះយើងនិងចំពោះសេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ។ ចូរ«ប្រុងប្រៀបជានិច្ចដើម្បីនិយាយការពារ»ជំនឿរបស់អ្នក ហើយ«ធ្វើដូច្នេះដោយចិត្តស្លូតបូតនិងដោយការគោរពដ៏ជ្រាលជ្រៅ»។ (១ពេ. ៣:១៥) សូមឲ្យចិត្តស្លូតបូតទៅជាភាពរឹងមាំរបស់អ្នក! w២៣.០៩ ទំ.១៩ វ.១៨-១៩
ថ្ងៃពុធ ទី៣ ខែធ្នូ
ចូរបំពាក់ខ្លួនដោយ . . . ចិត្តអត់ធ្មត់។—កូឡ. ៣:១២
សូមពិចារណារបៀបបួនយ៉ាងដែលយើងអាចបង្ហាញចិត្តអត់ធ្មត់។ ទី១ បុគ្គលដែលមានចិត្តអត់ធ្មត់យឺតនឹងខឹង។ គាត់ព្យាយាមរក្សាចិត្តស្ងប់និងទប់ចិត្តមិនប្រព្រឹត្តអាក្រក់ ពេលគេធ្វើអ្វីដែលអាចនាំឲ្យគាត់ខឹងឬពេលតានតឹងចិត្ត។ (ដច. ៣៤:៦) ទី២ បុគ្គលដែលមានចិត្តអត់ធ្មត់អាចរង់ចាំដោយចិត្តស្ងប់។ បើអ្វីមួយមកយឺតជាងការនឹកស្មាន បុគ្គលបែបនេះព្យាយាមមិនរសាប់រសល់ឬមួម៉ៅទេ។ (អទ. ៧:៨) ទី៣ បុគ្គលដែលមានចិត្តអត់ធ្មត់មិនប្រញាប់ប្រញាល់។ ពេលបុគ្គលដែលមានចិត្តអត់ធ្មត់ត្រូវបំពេញភារកិច្ចសំខាន់ គាត់មិនប្រញាប់ប្រញាល់ចាប់ផ្ដើមធ្វើភារកិច្ចនោះ ឬមិនធ្វើឲ្យតែរួចពីដៃដើម្បីបង្ហើយភារកិច្ចនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់លៃទុកពេលសមល្មមដើម្បីរៀបគម្រោងអំពីអ្វីដែលគាត់នឹងធ្វើ។ យ៉ាងនេះ គាត់ទុកពេលច្រើនល្មមដើម្បីបំពេញកិច្ចការនោះបានល្អ។ ទី៤ បុគ្គលដែលមានចិត្តអត់ធ្មត់ព្យាយាមស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកដោយមិនត្អូញត្អែរ។ គាត់នឹងគិតអំពីអ្វីល្អៗក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ហើយនឹងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដោយអំណរ។ (កូឡ. ១:១១) ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក យើងត្រូវបង្ហាញចិត្តអត់ធ្មត់តាមរបៀបទាំងអស់នោះ។ w២៣.០៨ ទំ.២០-២១ វ.៣-៦
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៤ ខែធ្នូ
ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកពិនិត្យមើលចិត្ត។—សុភ. ១៧:៣
មូលហេតុដ៏សំខាន់មួយដើម្បីការពារចិត្តរបស់យើងគឺថាព្រះយេហូវ៉ាពិនិត្យមើលចិត្តយើង។ នេះមានន័យថាលោកឃើញច្រើនជាងអ្វីដែលអ្នកឯទៀតអាចឃើញ ហើយដឹងថាយើងពិតជាបុគ្គលបែបណា។ លោកនឹងស្រឡាញ់យើង បើយើងធ្វើឲ្យគំនិតរបស់យើងពេញទៅដោយប្រាជ្ញារបស់លោកដែលផ្ដល់ជីវិត។ (យ៉ូន. ៤:១៤) យ៉ាងនេះនៅក្នុងគំនិតយើង នឹងគ្មានកន្លែងដាក់ការបំពុលដែលមកពីសាថាននិងពិភពលោករបស់វាខាងសីលធម៌និងខាងការគោរពប្រណិប័តន៍ទេ។ (១យ៉ូន. ៥:១៨, ១៩) កាលដែលយើងចូលកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ា សេចក្ដីស្រឡាញ់និងការគោរពរបស់យើងចំពោះលោកនឹងកើនឡើង។ ដោយសារយើងមិនចង់ធ្វើឲ្យបិតារបស់យើងឈឺចិត្ត យើងនឹងថែមទាំងស្អប់គំនិតអំពីការប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងទៀតផង។ បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះម៉ាថាពីប្រទេសក្រូអាស៊ីដែលបានត្រូវល្បួងឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌បានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំពិបាកគិតឲ្យបានច្បាស់លាស់ ហើយតយុទ្ធសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាឲ្យធ្វើអ្វីដែលខុស។ ប៉ុន្តែ ការកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាបានការពារខ្ញុំ»។ តើការកោតខ្លាចព្រះបានជួយគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? បងម៉ាថានិយាយថា គាត់បានរំពឹងគិតអំពីលទ្ធផលដែលមកពីការសម្រេចចិត្តមិនល្អ។ យើងក៏អាចធ្វើដូច្នេះដែរ។ w២៣.០៦ ទំ.២០-២១ វ.៣-៤
ថ្ងៃសុក្រ ទី៥ ខែធ្នូ
«ពេលខ្ញុំញែកខ្លួនខ្ញុំជាបរិសុទ្ធក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នានៅចំពោះមុខពួកគេ នោះពួកគេនឹងដឹងថាខ្ញុំនេះហើយជាយេហូវ៉ា»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុត។—អេគ. ៣៦:២៣
លោកយេស៊ូដឹងថាគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺធ្វើឲ្យនាមរបស់លោកបានបរិសុទ្ធ ពោលគឺជម្រះអស់ទាំងការតិះដៀលចេញពីនាមនោះ។ ហេតុនេះហើយបានជាលោកម្ចាស់យេស៊ូបានបង្រៀនពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យអធិដ្ឋានថា៖ «ឱបិតារបស់យើងដែលនៅស្ថានសួគ៌អើយ សូមឲ្យនាមរបស់លោកបានបរិសុទ្ធ»។ (ម៉ាថ. ៦:៩) លោកយេស៊ូយល់ថានេះគឺជារឿងសំខាន់បំផុតដែលជាប់ទាក់ទងនឹងបុគ្គលគ្រប់រូប។ គ្មានបុគ្គលណាក្នុងសកលលោកនេះដែលបានធ្វើច្រើនជាងលោកយេស៊ូដើម្បីឲ្យនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានបរិសុទ្ធទេ។ ប៉ុន្តែពេលលោកយេស៊ូបានត្រូវគេចាប់ខ្លួន តើពួកសត្រូវរបស់លោកបានចោទប្រកាន់លោកពីបទអ្វី? គឺពីបទជេរប្រមាថព្រះ! លោកយេស៊ូច្បាស់ជាដឹងថាការប្រមាថឬការបង្កាច់បង្ខូចនាមដ៏បរិសុទ្ធរបស់បិតាលោក គឺជាអំពើខុសឆ្គងដ៏អាក្រក់បំផុត។ លោកឈឺចិត្តខ្លាំងណាស់ដែលគេនឹងចោទប្រកាន់និងកាត់ក្ដីលោកចំពោះបទឧក្រិដ្ឋនេះ។ នេះប្រហែលជាមូលហេតុចម្បងមួយដែលលោកយេស៊ូ«កើតទុក្ខក្រៃលែង»នៅប៉ុន្មានម៉ោងមុនដែលលោកបានត្រូវគេចាប់ខ្លួន។—លូក. ២២:៤១-៤៤ w២៤.០២ ទំ.១១ វ.១១
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៦ ខែធ្នូ
ផ្ទះសង់ឡើងបានដោយសារប្រាជ្ញា។—សុភ. ២៤:៣
ក្នុងការរត់ប្រណាំងរបស់យើងឲ្យបានជីវិត យើងត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូច្រើនជាងយើងស្រឡាញ់សាច់ញាតិ។ (ម៉ាថ. ១០:៣៧) ប៉ុន្តែ នេះមិនមានន័យថាយើងអាចព្រងើយកន្តើយនឹងភារកិច្ចរបស់យើងចំពោះក្រុមគ្រួសារទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ដើម្បីទទួលការពេញចិត្តពីព្រះនិងគ្រិស្ត យើងត្រូវបំពេញតួនាទីរបស់យើងក្នុងក្រុមគ្រួសារ។ (១ធី. ៥:៤, ៨) ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងសប្បាយរីករាយជាង។ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថាក្រុមគ្រួសារនឹងមានសុភមង្គលពេលប្ដីប្រពន្ធប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការគោរព ពេលឪពុកម្ដាយស្រឡាញ់និងបង្ហាត់បង្រៀនកូន និងពេលកូនស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ។ (អេភ. ៥:៣៣; ៦:១, ៤) មិនថាអ្នកមានតួនាទីអ្វីក្នុងក្រុមគ្រួសារក៏ដោយ សូមទុកចិត្តទៅលើប្រាជ្ញាដែលមានក្នុងគម្ពីរ ជាជាងពឹងផ្អែកទៅលើអារម្មណ៍ វប្បធម៌ ឬសម្ដីរបស់បុគ្គលដែលគេចាត់ទុកជាវាគ្មិន។ សូមប្រើសៀវភៅដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរឲ្យបានច្រើន។ សៀវភៅទាំងនោះមានយោបល់ដ៏មានប្រយោជន៍ ស្ដីអំពីរបៀបធ្វើតាមគោលការណ៍គម្ពីរ។ w២៣.០៨ ទំ.២៨ វ.៦-៧
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៧ ខែធ្នូ
អ្នកត្រូវអាននិងរំពឹងគិតអំពីច្បាប់ទាំងនោះទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យអ្នកធ្វើតាមច្បាប់ទាំងអស់នោះយ៉ាងដិតដល់។ បើអ្នកធ្វើដូច្នោះ អ្នកនឹងប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញា ហើយជីវិតរបស់អ្នកនឹងបានជោគជ័យ។—យ៉ូស. ១:៨
ស្ត្រីគ្រិស្តសាសនិកត្រូវបណ្ដុះបណ្ដាលជំនាញដែលមានប្រយោជន៍។ ជំនាញខ្លះដែលបងប្អូនស្រីរៀនកាលពីនៅក្មេងនឹងបន្តផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់គាត់ពេញមួយជីវិត។ ជាឧទាហរណ៍ ចូររៀនឲ្យចេះអាននិងសរសេរឲ្យបានស្ទាត់។ ក្នុងវប្បធម៌ខ្លះ គេគិតថាការអាននិងការសរសេរគឺមិនមែនជាជំនាញសំខាន់ឲ្យស្ត្រីរៀននោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ជំនាញទាំងនេះគឺសំខាន់ចាំបាច់សម្រាប់គ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់។ (១ធី. ៤:១៣) ដូច្នេះ សូមកុំឲ្យឧបសគ្គណាក៏ដោយបញ្ឈប់ប្អូនពីការរៀនអាននិងសរសេរឲ្យបានស្ទាត់ឡើយ។ បើប្អូនធ្វើដូច្នេះ តើប្អូននឹងទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ? ជំនាញទាំងនេះប្រហែលជានឹងជួយប្អូនឲ្យរកការងារធ្វើ ហើយរក្សាការងារ។ ជំនាញទាំងនេះក៏នឹងជួយប្អូនឲ្យកាន់តែងាយស្រួលសិក្សាគម្ពីរ និងបង្រៀនគម្ពីរដល់អ្នកឯទៀតផងដែរ។ សំខាន់បំផុត ប្អូននឹងចូលកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ាពេលដែលប្អូនអាននិងរំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំរបស់លោក។—១ធី. ៤:១៥ w២៣.១២ ទំ.២០ វ.១០-១១
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៨ ខែធ្នូ
ព្រះយេហូវ៉ាស្គាល់វិធីសង្គ្រោះមនុស្សដែលមានភក្ដីភាពចំពោះលោកឲ្យរួចពីទុក្ខលំបាក។—២ពេ. ២:៩
ចូរសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីទប់ទល់នឹងការល្បួង។ ដោយសារយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ យើងតែងតែត្រូវតយុទ្ធនឹងទំនោរចិត្តចង់ធ្វើអ្វីដែលខុស។ សាថានខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើឲ្យយើងកាន់តែពិបាកក្នុងការតយុទ្ធនោះ។ របៀបមួយដែលវាព្យាយាមបង្ខូចគំនិតរបស់យើងគឺតាមរយៈការកម្សាន្តដែលប្រាសចាកសីលធម៌។ ការកម្សាន្តបែបនេះអាចធ្វើឲ្យយើងចេះតែគិតអំពីអ្វីដែលស្មោកគ្រោក ហើយការគិតនោះអាចធ្វើឲ្យយើងមិនស្អាតស្អំតាមទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ព្រមទាំងអាចនាំឲ្យយើងប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ។ (ម៉ាក. ៧:២១-២៣; យ៉ា. ១:១៤, ១៥) យើងត្រូវការជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា បើយើងចង់យកឈ្នះការល្បួងឲ្យធ្វើខុស។ ក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានគំរូ លោកយេស៊ូបានរួមបញ្ចូលសំណូមពរនេះថា៖ «សូមកុំឲ្យយើងចាញ់សេចក្ដីល្បួងឡើយ តែសូមសង្គ្រោះយើងឲ្យរួចពីមេកំណាចវិញ»។ (ម៉ាថ. ៦:១៣) ព្រះយេហូវ៉ាចង់ជួយយើង ប៉ុន្តែយើងត្រូវសុំជំនួយពីលោក។ យើងក៏ត្រូវប្រព្រឹត្តសមស្របតាមសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងដែរ។ w២៣.០៥ ទំ.៦-៧ វ.១៥-១៧
ថ្ងៃអង្គារ ទី៩ ខែធ្នូ
ខ្សែបីធ្លុង . . . មិនងាយដាច់ទេ។—អទ. ៤:១២
ពេលគូប្ដីប្រពន្ធឲ្យតម្លៃចំពោះចំណងមិត្តភាពរបស់ពួកគេជាមួយបិតានៅស្ថានសួគ៌ ពួកគេចង់ធ្វើតាមយោបល់ពីលោក ហើយនេះជួយពួកគេឲ្យជៀសវាងនិងយកឈ្នះបញ្ហាដែលអាចនាំឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះគ្នារសាយទៅ។ ពួកអ្នកដែលមានចំណងមិត្តភាពរឹងមាំជាមួយព្រះយេហូវ៉ាក៏ខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីយកតម្រាប់លោក។ ពួកគេព្យាយាមបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្តិដូចលោកដូចជា សេចក្ដីសប្បុរស ចិត្តអត់ធ្មត់ និងការអភ័យទោស។ (អេភ. ៤:៣២–៥:១) ពេលគូប្ដីប្រពន្ធបង្ហាញគុណសម្បត្តិបែបនេះ គឺស្រួលឲ្យពួកគេមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាកាន់តែខ្លាំងឡើង។ បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះលេណាដែលបានរៀបការជាង២៥ឆ្នាំនិយាយថា៖ «យើងស្រួលស្រឡាញ់និងគោរពបុគ្គលដែលមានចំណងមិត្តភាពរឹងមាំជាមួយព្រះយេហូវ៉ា»។ សូមគិតអំពីគំរូមួយពីគម្ពីរ។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាត្រូវជ្រើសរើសបុគ្គលមួយគូឲ្យធ្វើជាឪពុកម្ដាយរបស់អនាគតមេស្ស៊ី លោកបានជ្រើសរើសយ៉ូសែបនិងម៉ារៀពីចំណោមកូនចៅជាច្រើនរបស់ដាវីឌ។ ហេតុអ្វីលោកជ្រើសរើសពួកគាត់? ពីព្រោះពួកគាត់ទាំងពីរនាក់មានចំណងមិត្តភាពផ្ទាល់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ហើយលោកដឹងថាពួកគាត់នឹងចាត់ទុកលោកថាសំខាន់បំផុតក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគាត់។ w២៣.០៥ ទំ.២១ វ.៣-៤
ថ្ងៃពុធ ទី១០ ខែធ្នូ
ចូរស្ដាប់បង្គាប់ ហើយចុះចូលនឹងពួកអ្នកដែលនាំមុខអ្នករាល់គ្នា។—ហេ. ១៣:១៧
ទោះជាអ្នកដឹកនាំរបស់យើងលោកយេស៊ូគឺល្អឥតខ្ចោះក្ដី ពួកអ្នកដែលលោកប្រើដើម្បីនាំមុខនៅផែនដីមិនល្អឥតខ្ចោះទេ។ យើងប្រហែលជាពិបាកស្ដាប់បង្គាប់ពួកគេ ជាពិសេសបើពួកគេសុំយើងឲ្យធ្វើអ្វីដែលយើងមិនចង់ធ្វើ។ សាវ័កពេត្រុសធ្លាប់ស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការស្ដាប់បង្គាប់។ ពេលទេវតាមួយរូបបានប្រាប់គាត់ឲ្យបរិភោគសត្វដែលមិនស្អាតក្រោមច្បាប់ម៉ូសេ ពេត្រុសបានបដិសេធមិនមែនមួយដង តែបីដង។ (សកម្ម. ១០:៩-១៦) ហេតុអ្វី? ពីព្រោះការណែនាំថ្មីនោះមិនសមហេតុសមផលចំពោះគាត់។ ផ្ទុយទៅវិញ សាវ័កប៉ូលបានស្ដាប់បង្គាប់ពេលពួកគ្រិស្តសាសនិកដែលជាបុរសចាស់ទុំនៅក្រុងយេរូសាឡិមបានប្រាប់គាត់ឲ្យយកបុរសបួននាក់ទៅវិហារ និងសម្អាតខ្លួនឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធតាមច្បាប់ដើម្បីបង្ហាញថាគាត់ធ្វើតាមច្បាប់។ ប៉ូលបានដឹងថាគ្រិស្តសាសនិកលែងនៅក្រោមច្បាប់នោះទៀតហើយ ហើយថាគាត់មិនបានធ្វើអ្វីខុសដូចដែលពាក្យចចាមអារ៉ាមនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី «ស្អែកឡើង ប៉ូលបានយកបុរសទាំងនោះទៅជាមួយ ក៏បានសម្អាតខ្លួនឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធតាមច្បាប់ជាមួយនឹងពួកគេ»។ (សកម្ម. ២១:២៣, ២៤, ២៦) ការស្ដាប់បង្គាប់របស់ប៉ូលបានធ្វើឲ្យមានសាមគ្គីភាព។—រ៉ូម ១៤:១៩, ២១ w២៣.១០ ទំ.១០ វ.១៥-១៦
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១១ ខែធ្នូ
អ្នកណាដែលកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា អ្នកនោះជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោក។—ចសព. ២៥:១៤
អ្នកប្រហែលជាគិតថាការកោតខ្លាចមិនមែនជាគុណសម្បត្តិសំខាន់ដើម្បីមានចំណងមិត្តភាពល្អនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកដែលចង់មានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាត្រូវ«កោតខ្លាច»លោក។ មិនថាយើងបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយូរប៉ុណ្ណាក៏ដោយ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបន្តគោរពកោតខ្លាចលោក។ តើការកោតខ្លាចព្រះមានន័យយ៉ាងណា? បុគ្គលដែលមានការកោតខ្លាចត្រឹមត្រូវចំពោះព្រះ ស្រឡាញ់លោកនិងមិនចង់ធ្វើអ្វីណាដែលនឹងបង្ខូចចំណងមិត្តភាពជាមួយលោកទេ។ លោកយេស៊ូក៏មានការ«កោតខ្លាចព្រះ»ដែរ។ (ហេ. ៥:៧) លោកមិនភ័យខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាទេ។ (អេ. ១១:២, ៣) ផ្ទុយទៅវិញ លោកយេស៊ូមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយចង់ស្ដាប់បង្គាប់លោក។ (យ៉ូន. ១៤:២១, ៣១) ដូចលោកយេស៊ូ យើងកោតស្ងើចនិងគោរពព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ដោយសារលោកជាព្រះដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ប្រាជ្ញា យុត្តិធម៌ និងឫទ្ធានុភាព។ យើងក៏ដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើង ហើយថាប្រតិកម្មរបស់យើងចំពោះការណែនាំពីលោកជះឥទ្ធិពលលើលោក។ យើងអាចធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាឈឺចិត្តឬសប្បាយចិត្ត។—ចសព. ៧៨:៤១; សុភ. ២៧:១១ w២៣.០៦ ទំ.១៤ វ.១-២; ទំ.១៥ វ.៥
ថ្ងៃសុក្រ ទី១២ ខែធ្នូ
មិនយូរក្រោយពីគាត់មានអំណាចខ្លាំងក្លា គាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមមានអំណួត ហើយនេះបាននាំឲ្យខ្លួនគាត់វិនាស។ គាត់បានប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។—២ប្រ. ២៦:១៦
ពេលស្ដេចអូសៀសមានអំណាច គាត់បានភ្លេចថាព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃកម្លាំងនិងភាពចម្រុងចម្រើនរបស់គាត់។ តើមានមេរៀនអ្វី? គឺជាការល្អឲ្យយើងរំលឹកខ្លួនថា ពរនិងឯកសិទ្ធិដែលយើងមានគឺមកពីព្រះយេហូវ៉ា។ ជាជាងអួតអំពីអ្វីដែលយើងបានសម្រេច យើងគួរឲ្យកិត្តិយសទៅព្រះយេហូវ៉ាចំពោះអ្វីដែលយើងអាចធ្វើ។ (១កូ. ៤:៧) យើងត្រូវទទួលស្គាល់ដោយចិត្តរាបទាបថាយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ហើយត្រូវការការប្រៀនប្រដៅ។ បងប្រុសម្នាក់ដែលមានអាយុខ្ទង់៦០ឆ្នាំសរសេរថា៖ «ខ្ញុំបានរៀនមិនឲ្យចាត់ទុកខ្លួនថាសំខាន់ហួសហេតុពេក។ ពេលខ្ញុំទទួលការប្រៀនប្រដៅចំពោះកំហុសដ៏ល្ងង់ខ្លៅដែលខ្ញុំធ្វើនៅពេលខ្លះ ខ្ញុំព្យាយាមងើបឡើងវិញ ហើយបន្ដទៅមុខទៀត»។ ពេលយើងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា និងរក្សាចិត្តរាបទាប យើងនឹងមានជីវិតសប្បាយពិតប្រាកដ។—សុភ. ២២:៤ w២៣.០៩ ទំ.១០ វ.១០-១១
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៣ ខែធ្នូ
អ្នករាល់គ្នាត្រូវស៊ូទ្រាំ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាទទួលតាមសេចក្ដីសន្យា ក្រោយពីបានធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ។—ហេ. ១០:៣៦
គ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យដើមត្រូវស៊ូទ្រាំ។ ក្រៅពីបញ្ហាដែលមនុស្សជាទូទៅមាន ពួកគេក៏មានបញ្ហាផ្សេងទៀត។ ពួកគេជាច្រើននាក់បានត្រូវគេបៀតបៀន មិនគ្រាន់តែពីពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាយូដានិងពួកអាជ្ញាធរជនជាតិរ៉ូមប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពីក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេផងដែរ។ (ម៉ាថ. ១០:២១) ម្យ៉ាងទៀតនៅក្នុងក្រុមជំនុំ ជួនកាលពួកគេត្រូវតយុទ្ធនឹងឥទ្ធិពលពីពួកអ្នកក្បត់ជំនឿនិងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកអ្នកទាំងនោះដែលនាំឲ្យបែកបាក់គ្នា។ (សកម្ម. ២០:២៩, ៣០) ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ គ្រិស្តសាសនិកទាំងនោះបានស៊ូទ្រាំ។ (បប. ២:៣) តើតាមរបៀបណា? ពួកគេបានគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីគំរូក្នុងគម្ពីររបស់ពួកអ្នកដែលបានស៊ូទ្រាំដូចជាយ៉ូបជាដើម។ (យ៉ា. ៥:១០, ១១) ពួកគេបានអធិដ្ឋានសុំកម្លាំង។ (សកម្ម. ៤:២៩-៣១) ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេបានផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើលទ្ធផលល្អដែលមកពីការស៊ូទ្រាំរបស់ពួកគេ។ (សកម្ម. ៥:៤១) យើងក៏អាចស៊ូទ្រាំបានដែរ បើយើងសិក្សាជាទៀងទាត់អំពីគំរូរបស់ពួកអ្នកដែលបានស៊ូទ្រាំក្នុងបណ្ដាំព្រះនិងក្នុងសៀវភៅរបស់យើង ហើយរំពឹងគិតអំពីគំរូទាំងនោះ។ w២៣.០៧ ទំ.៣ វ.៥-៦
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៤ ខែធ្នូ
ដូច្នេះ ចូរបន្តស្វែងរករាជាណាចក្រនិងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាមុន ហើយលោកនឹងផ្ដល់របស់ទាំងនេះឲ្យអ្នក។—ម៉ាថ. ៦:៣៣
ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូនឹងមិនបោះបង់ចោលយើងទេ។ សាវ័កពេត្រុសនៅផ្លូវបំបែកដ៏សំខាន់ក្នុងជីវិតរបស់គាត់ក្រោយពីគាត់បានបដិសេធលោកយេស៊ូ។ តើគាត់នឹងឈប់ព្យាយាម ឬក៏តស៊ូបន្តជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត? លោកយេស៊ូបានអង្វរព្រះយេហូវ៉ាសុំឲ្យជំនឿរបស់ពេត្រុសមិនចុះខ្សោយ។ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពេត្រុសអំពីសេចក្ដីអធិដ្ឋាននោះ ហើយបានបង្ហាញទំនុកចិត្តរបស់លោកថាពេត្រុសនឹងអាចពង្រឹងជំនឿបងប្អូនរបស់គាត់នៅពេលក្រោយមក។ (លូក. ២២:៣១, ៣២) ពេត្រុសច្បាស់ជាមានទំនុកចិត្តខ្លាំងណាស់ពេលគាត់នឹកចាំអំពីអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍! ពេលយើងនៅផ្លូវបំបែកដ៏សំខាន់ក្នុងជីវិតរបស់យើង ព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជានឹងប្រើគង្វាលដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើងឲ្យផ្ដល់ទំនុកចិត្តដែលយើងត្រូវការដើម្បីរក្សាភាពស្មោះត្រង់។ (អេភ. ៤:៨, ១១) ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការរបស់ពេត្រុសនិងពួកសាវ័កឯទៀត លោកនឹងបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើងពេលដែលយើងចាត់ទុកកិច្ចបម្រើផ្សាយថាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតយើង។ w២៣.០៩ ទំ.២៤-២៥ វ.១៤-១៥
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៥ ខែធ្នូ
អ្នកណាអាណិតមេត្តាដល់មនុស្សទន់ទាប អ្នកនោះឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខ្ចី ហើយលោកនឹងតបស្នងគាត់តាមអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ។—សុភ. ១៩:១៧
ព្រះយេហូវ៉ាកត់សម្គាល់ សូម្បីតែការប្រព្រឹត្តតូចតាចដ៏សប្បុរសដែលយើងធ្វើចំពោះអ្នកឯទៀត។ លោកចាត់ទុកនោះថាជាគ្រឿងបូជាដ៏មានតម្លៃនិងជាបំណុលដែលលោកនឹងតបស្នង។ បើអ្នកធ្លាប់បម្រើជាជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើឬជាអ្នកចាស់ទុំ ព្រះយេហូវ៉ានឹកចាំអំពីកិច្ចការដែលអ្នកបានធ្វើនៅអតីតកាល និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលបានជំរុញចិត្តអ្នកឲ្យធ្វើកិច្ចការនោះ។ (១កូ. ១៥:៥៨) លោកក៏សង្កេតឃើញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលអ្នកបន្តបង្ហាញដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាបង្កើនសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះលោកនិងអ្នកឯទៀត។ យើងអាចពង្រឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដោយអាននិងរំពឹងអំពីបណ្ដាំលោក ព្រមទាំងដោយអធិដ្ឋានទៅលោកជាទៀងទាត់។ យើងអាចបង្កើនសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះបងប្អូនយើងដោយជួយពួកគេតាមរបៀបផ្សេងៗ។ កាលដែលសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងកើនឡើង យើងនឹងចូលកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ានិងបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង។ ម្យ៉ាងទៀត យើងនឹងមានមិត្តភាពទាំងនោះជារៀងរហូត! w២៣.០៧ ទំ.១០ វ.១១; ទំ.១១ វ.១៣; ទំ.១៣ វ.១៨
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៦ ខែធ្នូ
ម្នាក់ៗត្រូវទទួលភារៈរបស់ខ្លួន។—កាឡ. ៦:៥
គ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ៗត្រូវសម្រេចចិត្តអំពីរបៀបថែទាំសុខភាពរបស់ខ្លួន។ ពេលគ្រិស្តសាសនិកជ្រើសរើសវិធីព្យាបាល ពួកគេត្រូវធ្វើតាមច្បាប់ពីគម្ពីរដែលឲ្យជៀសវាងជាដាច់ខាតពីឈាមនិងពួកវិញ្ញាណអាក្រក់។ (សកម្ម. ១៥:២០; កាឡ. ៥:១៩, ២០) អ្វីផ្សេងទៀតអាស្រ័យលើចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន។ មិនថាយើងប្រកាន់ទស្សនៈខ្លាំងយ៉ាងណាអំពីការព្យាបាលណាមួយក្ដី យើងត្រូវគោរពសិទ្ធិរបស់បងប្អូនយើងក្នុងការធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងអំពីការថែទាំសុខភាព។ ស្ដីអំពីរឿងនេះ យើងគួរចាំអំពីចំណុចទាំងបួននេះគឺ៖ (១) មានតែរាជាណាចក្ររបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះនឹងនាំមកនូវការជាសះស្បើយទាំងស្រុងនិងជារៀងរហូត។ (អេ. ៣៣:២៤) (២) គ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ៗត្រូវដឹងឬ«ជឿប្រាកដ»អំពីអ្វីល្អបំផុតចំពោះខ្លួនឯង។ (រ៉ូម ១៤:៥) (៣) យើងមិនវិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀត ឬមិនដាក់ឧបសគ្គដែលអាចនាំឲ្យពួកគេជំពប់ដួលឡើយ។ (រ៉ូម ១៤:១៣) (៤) គ្រិស្តសាសនិកបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយយល់ថាសាមគ្គីភាពក្នុងក្រុមជំនុំគឺសំខាន់ជាងទស្សនៈរបស់ពួកគេ។—រ៉ូម ១៤:១៥, ១៩, ២០ w២៣.០៧ ទំ.២៤ វ.១៥
ថ្ងៃពុធ ទី១៧ ខែធ្នូ
ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់ជាជនណាសារីត គាត់គឺបរិសុទ្ធចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។—ជប. ៦:៨
តើអ្នកឲ្យតម្លៃចំពោះចំណងមិត្តភាពរបស់អ្នកជាមួយព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? អ្នកច្បាស់ជាឲ្យតម្លៃ។ តាមពិត មិនមែនមានតែអ្នកប៉ុណ្ណោះទេ តាំងពីសម័យបុរាណមនុស្សឥតគណនាមានទស្សនៈដូចអ្នកដែរ។ (ចសព. ១០៤:៣៣, ៣៤) មនុស្សជាច្រើនបានធ្វើការលះបង់ដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ នេះជាអ្វីដែលពួកណាសារីត ឬអ្នកដែលបានប្រគល់ខ្លួននៅអ៊ីស្រាអែលសម័យបុរាណបានធ្វើ។ ពួកណាសារីតជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដ៏ខ្នះខ្នែងដែលបានធ្វើការលះបង់មួយចំនួនដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបដ៏ពិសេស។ ច្បាប់ម៉ូសេបានអនុញ្ញាតឲ្យបុរសឬស្ត្រីធ្វើសម្បថពិសេសមួយចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដោយសម្រេចចិត្តរស់នៅជាជនណាសារីតអស់មួយរយៈពេល។ (ជប. ៦:១, ២) សម្បថនេះរួមបញ្ចូលការធ្វើតាមការណែនាំដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឯទៀតមិនចាំបាច់ធ្វើតាមទេ។ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលណាម្នាក់បានសម្រេចចិត្តធ្វើជាជនណាសារីត? គាត់ទំនងជាធ្វើដូច្នេះ ដោយសារគាត់មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា និងមានចិត្តកតញ្ញូដ៏ស្មោះចំពោះពរជាច្រើនពីលោក។—បច. ៦:៥; ១៦:១៧ w២៤.០២ ទំ.១៤ វ.១-២
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៨ ខែធ្នូ
ព្រះយេហូវ៉ា . . . បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់លោកនិងធ្វើតាមបញ្ញត្តិលោក។—ដាន. ៩:៤
ក្នុងគម្ពីរពាក្យភាសាហេប្រឺសម្រាប់«ភក្ដីភាព»ឬ«សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់» បង្កប់អត្ថន័យអំពីភាពកក់ក្ដៅនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយនោះច្រើនតែបានត្រូវប្រើដើម្បីរៀបរាប់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះមានចំពោះអ្នកបម្រើលោក។ ពាក្យនេះក៏បានត្រូវប្រើដើម្បីរៀបរាប់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលអ្នកបម្រើព្រះបង្ហាញចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ (២សាំ. ៩:៦, ៧) ភក្ដីភាពរបស់យើងអាចខ្លាំងឡើងៗកាលដែលពេលវេលាកន្លងទៅ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលដានីយ៉ែលមានភក្ដីភាពកាន់តែខ្លាំងឡើង។ ភក្ដីភាពរបស់ដានីយ៉ែលចំពោះព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវសាកល្បងម្ដងហើយម្ដងទៀតក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ការសាកល្បងដ៏ធំបំផុតមួយបានកើតឡើងពេលដែលគាត់មានអាយុ៩០ឆ្នាំជាង។ ពួកមន្ត្រីដែលបានបម្រើស្ដេចដារីយុសស្អប់ដានីយ៉ែល ហើយមិនគោរពព្រះរបស់គាត់ទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេបានរៀបគម្រោងការសម្លាប់ដានីយ៉ែល។ ពួកគេបានឲ្យស្ដេចចុះហត្ថលេខាបង្កើតច្បាប់មួយដែលនឹងសាកល្បងដានីយ៉ែលថា គាត់មានភក្ដីភាពចំពោះព្រះរបស់គាត់ឬចំពោះស្ដេច។ ដើម្បីបង្ហាញថាគាត់មានភក្ដីភាពចំពោះស្ដេច មានអ្វីមួយដែលដានីយ៉ែលត្រូវធ្វើគឺឈប់អធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាសម្រាប់៣០ថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ ដានីយ៉ែលមិនព្រមបោះបង់ចិត្តស្មោះភក្ដីចំពោះព្រះយេហូវ៉ាទេ។—ដាន. ៦:១២-១៥, ២០-២២ w២៣.០៨ ទំ.៥ វ.១០-១២
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៩ ខែធ្នូ
ចូរយើងបន្តស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកជានិច្ច។—១យ៉ូន. ៤:៧
ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងតស៊ូព្យាយាមក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ។ បើបុគ្គលណាម្នាក់មិនបង្ហាញគុណសម្បត្តិណាមួយជាគ្រិស្តសាសនិក យើងអាចសន្និដ្ឋានថាគាត់ចង់ធ្វើតាមគោលការណ៍គម្ពីរ ហើយថាគាត់គ្រាន់តែធ្វើដូច្នេះដោយមិនបានគិត។ (សុភ. ១២:១៨) ព្រះស្រឡាញ់អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោក ទោះជាពួកគេធ្វើខុសក្ដី។ លោកមិនបោះបង់ចោលយើងពេលយើងធ្វើខុសទេ ហើយលោកក៏មិនខឹងរហូតដែរ។ (ចសព. ១០៣:៩) គឺសំខាន់ឲ្យយើងយកតម្រាប់បិតារបស់យើងដែលចេះអភ័យទោស។ (អេភ. ៤:៣២–៥:១) សូមចាំដែរថាកាលដែលទីបញ្ចប់កាន់តែជិតមកដល់ យើងត្រូវនៅជិតស្និទ្ធនឹងបងប្អូនរបស់យើង។ យើងអាចរំពឹងថាយើងនឹងជួបការបៀតបៀនកាន់តែខ្លាំងឡើង។ យើងប្រហែលជាថែមទាំងនឹងជាប់គុកដោយសារជំនឿ។ បើនេះកើតឡើង យើងនឹងត្រូវការបងប្អូនរបស់យើងខ្លាំងជាងពេលណាទាំងអស់។—សុភ. ១៧:១៧ w២៤.០៣ ទំ.១៥-១៦ វ.៦-៧
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២០ ខែធ្នូ
ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកណែនាំជំហានរបស់មនុស្ស។—សុភ. ២០:២៤
គម្ពីរមានកំណត់ហេតុអំពីបុគ្គលវ័យក្មេងដែលបានចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា ទទួលការពេញចិត្តពីលោក និងមានជីវិតដ៏ស្កប់ចិត្ត។ ដាវីឌគឺជាបុគ្គលម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេ។ ពេលដែលគាត់នៅក្មេង គាត់បានសម្រេចចិត្តគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា ហើយក្រោយមកបានទៅជាស្ដេចដ៏ស្មោះភក្ដី។ (១បស. ៣:៦; ៩:៤, ៥; ១៤:៨) ប្អូនអាចទទួលការលើកទឹកចិត្តនិងការជំរុញចិត្តដោយសិក្សាអំពីជីវិតនិងកិច្ចបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ដាវីឌ ឬប្អូនអាចរៀនថែមទៀតអំពីម៉ាកុសឬធីម៉ូថេ។ ប្អូននឹងឃើញថាពួកគាត់បានចាប់ផ្ដើមបម្រើព្រះយេហូវ៉ាពេលដែលពួកគាត់នៅក្មេង ហើយបានបន្ដបម្រើលោកយ៉ាងស្មោះត្រង់។ ការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគាត់ឲ្យបម្រើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យលោករីករាយ។ របៀបដែលប្អូនប្រើជីវិតនៅឥឡូវនេះ នឹងមានឥទ្ធិពលទៅលើជីវិតរបស់ប្អូននៅថ្ងៃអនាគត។ បើប្អូនទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា មិនមែនពឹងផ្អែកទៅលើការយល់ដឹងរបស់ខ្លួន លោកនឹងជួយប្អូនឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃ។ ប្អូនអាចមានជីវិតសប្បាយដែលមានន័យខ្លឹមសារ។ សូមចាំថាព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីដែលប្អូនធ្វើសម្រាប់លោក។ គ្មានរបៀបរស់នៅណាដែលល្អប្រសើរជាងការប្រើជីវិតដើម្បីបម្រើបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ឡើយ។ w២៣.០៩ ទំ.១៣ វ.១៨-១៩
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២១ ខែធ្នូ
ចូរ . . . អភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ។—កូឡ. ៣:១៣
សាវ័កប៉ូលដឹងថាបងប្អូនរួមជំនឿមិនមែនជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ មិនយូរក្រោយពីគាត់បានចាប់ផ្ដើមសេពគប់ជាមួយក្រុមជំនុំ បងប្អូនខ្លះបានយល់ច្រឡំគាត់។ (សកម្ម. ៩:២៦) ក្រោយមក អ្នកខ្លះបាននិយាយអំពីគាត់នៅពីក្រោយខ្នងដើម្បីបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះគាត់។ (២កូ. ១០:១០) ប៉ូលបានឃើញបងប្រុសដែលនាំមុខម្នាក់ធ្វើការសម្រេចចិត្តខុសដែលអាចនាំឲ្យអ្នកឯទៀតជំពប់ដួល។ (កាឡ. ២:១១, ១២) ម្យ៉ាងទៀត ម៉ាកុសដែលជាដៃគូដ៏ជិតស្និទ្ធម្នាក់របស់គាត់បានធ្វើឲ្យគាត់ខកចិត្តជាខ្លាំង។ (សកម្ម. ១៥:៣៧, ៣៨) ប៉ូលអាចអនុញ្ញាតឲ្យរឿងណាមួយទាំងនេះធ្វើឲ្យគាត់ឈប់សេពគប់ជាមួយពួកអ្នកដែលបានធ្វើឲ្យគាត់ទើសចិត្ត។ ក៏ប៉ុន្តែ គាត់រក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះបងប្អូន ហើយបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះត្រង់។ តើអ្វីបានជួយប៉ូលឲ្យស៊ូទ្រាំ? ប៉ូលស្រឡាញ់បងប្អូនរួមជំនឿ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះអ្នកឯទៀតបានជួយគាត់ឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើគុណសម្បត្តិរបស់ពួកគេ មិនមែនភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់ពួកគេទេ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏បានជួយប៉ូលឲ្យធ្វើតាមអ្វីដែលបានបញ្ជាក់នៅក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ w២៤.០៣ ទំ.១៥ វ.៤-៥
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២២ ខែធ្នូ
ខ្ញុំបម្រើរបស់លោកម្ចាស់មិនចាំបាច់ឈ្លោះប្រកែកទេ តែត្រូវប្រព្រឹត្តដោយសុភាពចំពោះមនុស្សទាំងអស់។—២ធី. ២:២៤
គម្ពីរមានកំណត់ហេតុជាច្រើនដែលលើកបញ្ជាក់អំពីតម្លៃនៃការមានចិត្តស្លូតបូត។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់អ៊ីសាក។ ពេលគាត់រស់នៅស្រុកភីលីស្ទីននាតំបន់ខេរ៉ា អ្នកជិតខាងដែលមានចិត្តច្រណែនបានលុបអណ្ដូងដែលអ្នកបម្រើរបស់ឪពុកគាត់បានជីក។ ជាជាងតតាំងដើម្បីរក្សាអណ្ដូងនោះ អ៊ីសាកបាននាំពួកអ្នកផ្ទះរបស់គាត់រើទៅកន្លែងឆ្ងាយជាង ហើយជីកអណ្ដូងផ្សេងទៀត។ (ដក. ២៦:១២-១៨) ប៉ុន្តែ ពួកភីលីស្ទីនបានអះអាងថាទឹកពីអណ្ដូងក្នុងតំបន់នេះក៏ជារបស់ពួកគេដែរ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី អ៊ីសាកបានប្រព្រឹត្តដោយសន្តិភាព។ (ដក. ២៦:១៩-២៥) តើអ្វីបានជួយគាត់ឲ្យរក្សាចិត្តស្លូតបូត ទោះជាពេលដែលអ្នកឯទៀតមើលទៅចង់ធ្វើឲ្យគាត់ខឹងក្ដី? គាត់ច្បាស់ជាបានសង្កេតមើលគំរូរបស់ឪពុកម្ដាយគាត់ ដោយរៀនច្រើនពីរបៀបដែលអាប្រាហាំធ្វើឲ្យមានសន្តិភាព ព្រមទាំងពី«ចិត្តស្ងៀមស្ងាត់និងស្លូតបូត»របស់សារ៉ា។—១ពេ. ៣:៤-៦; ដក. ២១:២២-៣៤ w២៣.០៩ ទំ.១៥ វ.៤
ថ្ងៃអង្គារ ទី២៣ ខែធ្នូ
អ្វីដែលខ្ញុំមានគោលបំណងធ្វើហើយ នឹងសម្រេចជាក់ជាមិនខាន។—អេ. ៤៦:១១
ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយចាត់បុត្រច្បងរបស់លោកឲ្យមកផែនដីដើម្បីបង្រៀនមនុស្សអំពីរាជាណាចក្រលោក និងដើម្បីផ្ដល់ជីវិតខ្លួនជាថ្លៃលោះឲ្យយើងរួចផុតពីការខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់។ ក្រោយមក លោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញទៅស្ថានសួគ៌ដើម្បីគ្រប់គ្រងជាស្ដេចនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ គោលរឿងចម្បងនៃគម្ពីរគឺថានាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងត្រូវជម្រះពីការតិះដៀល កាលដែលលោកសម្រេចគោលបំណងរបស់លោកចំពោះផែនដីតាមរយៈរាជាណាចក្រលោកក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់គ្រិស្ត។ គោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរបានទេ។ លោកបានធានាថាលោកនឹងសម្រេចគោលបំណងនោះជាក់ជាមិនខាន។ (អេ. ៤៦:១០; ហេ. ៦:១៧, ១៨) ផែនដីនឹងប្រែក្លាយជាសួនឧទ្យានដែលជាកន្លែងមនុស្សសុចរិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ដែលជាកូនចៅរបស់អាដាមនិងអេវ៉ានឹង«រស់ជារៀងរហូត»។ (ចសព. ២២:២៦) ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជាអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងសម្រេចទេ។ លោកក៏នឹងបង្រួបបង្រួមអ្នកបម្រើទាំងអស់របស់លោកនៅស្ថានសួគ៌និងនៅផែនដីផងដែរ។ យ៉ាងនេះ គ្រប់គ្នានឹងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ពួកគេដោយស្មោះភក្ដី។ (អេភ. ១:៨-១១) តើអ្នកកោតស្ងើចរបៀបដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះយេហូវ៉ាសម្រេចគោលបំណងរបស់លោកឬទេ? w២៣.១០ ទំ.២០ វ.៧-៨
ថ្ងៃពុធ ទី២៤ ខែធ្នូ
«ចូររឹងមាំឡើង . . . ព្រោះខ្ញុំនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាហើយ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌។—ហាក. ២:៤
ពេលជនជាតិយូដាដែលបានចាកចេញពីបាប៊ីឡូនបានទៅដល់ក្រុងយេរូសាឡិម ពួកគេចាប់ផ្ដើមមានការពិបាកក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសារ។ ម្យ៉ាងទៀត មានភាពចលាចលក្នុងចក្រភពពើស៊ី ព្រមទាំងការប្រឆាំងពីប្រជាជាតិនៅជុំវិញ។ ដូច្នេះ អ្នកខ្លះពិបាកផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការសង់វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើងវិញ។ យ៉ាងនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់អ្នកប្រកាសទំនាយពីរនាក់គឺហាកាយនិងសាការីឲ្យជួយបណ្ដាជនមានចិត្តខ្នះខ្នែងឡើងវិញ ហើយនេះមានលទ្ធផលល្អ។ (ហាក. ១:១; សាក. ១:១) ប៉ុន្តែជិត៥០ឆ្នាំក្រោយមក ជនជាតិយូដាត្រូវការការលើកទឹកចិត្តម្ដងទៀត។ យ៉ាងនេះ អែសរ៉ាដែលជាអ្នកចម្លងច្បាប់ដ៏ស្ទាត់ជំនាញបានមកពីបាប៊ីឡូនទៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីលើកទឹកចិត្តរាស្ត្រព្រះឲ្យចាត់ទុកការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតថាជាអ្វីសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ (អែស. ៧:១, ៦) ដូចទំនាយរបស់ហាកាយនិងសាការីបានជួយរាស្ត្រព្រះនៅអតីតកាលឲ្យបន្តទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ាក្នុងអំឡុងការប្រឆាំង ទំនាយទាំងនោះក៏អាចជួយយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះឲ្យរក្សាទំនុកចិត្តទៅលើការគាំទ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាមានការពិបាកក្នុងជីវិតយ៉ាងណាក្ដី។—សុភ. ២២:១៩ w២៣.១១ ទំ.១៤-១៥ វ.២-៣
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៥ ខែធ្នូ
ចូរបំពាក់ខ្លួនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ព្រោះនេះជាចំណងដែលធ្វើឲ្យមានសាមគ្គីភាពល្អឥតខ្ចោះ។—កូឡ. ៣:១៤
តើយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿតាមរបៀបណា? របៀបមួយគឺដោយផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខដល់ពួកគេ។ យើងនឹងអាច«បន្តសម្រាលទុក្ខគ្នាទៅវិញទៅមក» បើយើងមានចិត្តអាណិតមេត្តាចំពោះអ្នកឯទៀត។ (១ថែ. ៥:១១, កំ.ស.) តើយើងអាចរក្សាសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យខ្លាំងយ៉ាងដូចម្ដេច? គឺដោយអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកឯទៀត។ ហេតុអ្វីគឺកាន់តែសំខាន់នៅសព្វថ្ងៃនេះឲ្យយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក? សូមកត់សម្គាល់អំពីមូលហេតុដែលពេត្រុសផ្ដល់ឲ្យ គឺថា៖ «ទីបញ្ចប់នៃអ្វីៗទាំងអស់គឺជិតដល់ហើយ។ ដូច្នេះ . . . ចូរស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យខ្លាំង»។ (១ពេ. ៤:៧, ៨) កាលដែលទីបញ្ចប់នៃពិភពលោកដ៏ទុច្ចរិតនេះកាន់តែខិតចូលមកដល់ តើយើងអាចរំពឹងអ្វី? លោកយេស៊ូបានប្រាប់ទុកជាមុនអំពីពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ប្រជាជាតិទាំងឡាយនឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នា ដោយសារអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមខ្ញុំ»។ (ម៉ាថ. ២៤:៩) ដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងការស្អប់បែបនេះ យើងត្រូវរក្សាសាមគ្គីភាព។ បើយើងស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើង សាថាននឹងមិនអាចបំបែកបំបាក់យើងបានទេ។—ភី. ២:១, ២ w២៣.១១ ទំ.១៣ វ.១៨-១៩
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៦ ខែធ្នូ
យើងជាអ្នករួមការងារជាមួយនឹងព្រះ។—១កូ. ៣:៩
សេចក្ដីពិតពីបណ្ដាំព្រះមានឥទ្ធិពលដ៏ខ្លាំងក្លា។ ពេលយើងបង្រៀនមនុស្សអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងគុណសម្បត្តិរបស់លោក យើងឃើញអ្វីដ៏អស្ចារ្យ។ មនុស្សលែងចាញ់បោកការភូតភររបស់សាថាន ហើយពួកគេអាចចាប់ផ្ដើមឃើញគុណសម្បត្តិដ៏ថ្លៃថ្លារបស់បិតាយើង។ ពួកគេមានការស្ញប់ស្ញែងចំពោះឫទ្ធានុភាពដែលគ្មានកម្រិតរបស់លោក។ (អេ. ៤០:២៦) ពួកគេរៀនទុកចិត្តលោកដោយសារយុត្តិធម៌ដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់លោក។ (បច. ៣២:៤) ពួកគេរៀនច្រើនពីប្រាជ្ញាដ៏ធំធេងរបស់លោក។ (អេ. ៥៥:៩; រ៉ូម ១១:៣៣) ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេទទួលការសម្រាលទុក្ខដោយរៀនថាលោកគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (១យ៉ូន. ៤:៨) កាលដែលពួកគេចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេអំពីការរស់នៅជារៀងរហូតជាកូនរបស់លោក ទៅជាពិតប្រាកដចំពោះពួកគេ។ យើងមានឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យដើម្បីជួយមនុស្សឲ្យចូលទៅជិតបិតានៅស្ថានសួគ៌! ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកយើងជា«អ្នករួមការងារ»ជាមួយនឹងលោក។—១កូ. ៣:៥ w២៤.០២ ទំ.១២ វ.១៥
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៧ ខែធ្នូ
បើអ្នកស្បថហើយ តែមិនធ្វើតាម នោះកុំស្បថល្អជាង។—អទ. ៥:៥
បើអ្នកជាសិស្សគម្ពីរ ឬបើអ្នកបានត្រូវចិញ្ចឹមអប់រំដោយឪពុកម្ដាយដែលជាសាក្សី តើអ្នកកំពុងគិតអំពីការទទួលការជ្រមុជទឹកឬទេ? នេះគឺជាគោលដៅល្អណាស់! ប៉ុន្តែមុនទទួលការជ្រមុជទឹក អ្នកនឹងត្រូវប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា។ តើអ្នកអាចប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច? អ្នកសន្យានឹងលោកក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានថាអ្នកនឹងគោរពប្រណិប័តន៍តែលោកប៉ុណ្ណោះ ហើយថាអ្នកនឹងចាត់ទុកបំណងប្រាថ្នារបស់លោកថាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។ យ៉ាងនេះ អ្នកកំពុងសន្យានឹងព្រះយេហូវ៉ាថាអ្នកនឹងបន្ដស្រឡាញ់លោក«ឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីជីវិត អស់ពីសមត្ថភាពរិះគិត និងអស់ពីកម្លាំងកាយ»។ (ម៉ាក. ១២:៣០) ការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះគឺជាអ្វីដែលអ្នកធ្វើម្នាក់ឯង គឺរវាងអ្នកនិងព្រះយេហូវ៉ា។ រីឯការជ្រមុជទឹកគឺធ្វើឡើងជាសាធារណៈ ហើយនោះបង្ហាញអ្នកឯទៀតថាអ្នកបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះរួចហើយ។ ការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះគឺជាពាក្យសម្បថដ៏ពិសិដ្ឋមួយ ហើយព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យអ្នករស់នៅស្របតាមពាក្យសម្បថនោះ ដូចអ្នកតម្រូវពីខ្លួនឯងដែរ។—អទ. ៥:៤ w២៤.០៣ ទំ.២ វ.២; ទំ.៣ វ.៥
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៨ ខែធ្នូ
ចូរអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗស្រឡាញ់ប្រពន្ធរបស់ខ្លួន ដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក រីឯប្រពន្ធត្រូវគោរពប្ដីយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។—អេភ. ៥:៣៣
គ្រប់អាពាហ៍ពិពាហ៍តែងមានបញ្ហា។ គម្ពីរប្រាប់ចំៗថាអ្នកដែលរៀបការនឹងមាន«ការលំបាកផ្សេងៗក្នុងជីវិត»។ (១កូ. ៧:២៨) ហេតុអ្វី? ដោយសារការរៀបការគឺរវាងមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះពីរនាក់ ហើយម្នាក់ៗមានបុគ្គលិកលក្ខណៈ និងចំណង់ចំណូលចិត្តខុសៗគ្នា។ គូខ្លះប្រហែលជាមកពីវប្បធម៌ឬមានប្រវត្តិខុសពីគ្នា។ យូរៗទៅ ពួកគេប្រហែលជាឃើញគុណវិបត្តិរបស់គូដែលពួកគេមិនបានកត់សម្គាល់មុនរៀបការ។ អ្វីទាំងនេះអាចធ្វើឲ្យមានបញ្ហា។ ជាជាងទទួលស្គាល់ថាម្នាក់ៗមានចំណែកក្នុងបញ្ហា ហើយព្យាយាមរកដំណោះស្រាយ ពួកគេបន្ទោសគូរបស់ខ្លួន។ ពួកគេប្រហែលជាថែមទាំងគិតថាការរស់នៅបែកពីគ្នាឬការលែងលះគឺជាដំណោះស្រាយ។ ប៉ុន្តែ តើការឈប់ព្យាយាមក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាវិធីល្អឬទេ? មិនមែនទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យប្ដីប្រពន្ធបន្តរួមរស់ជាមួយគ្នាទោះជាគូរបស់ពួកគេជាមនុស្សពិបាករស់នៅជាមួយក្ដី។ w២៤.០៣ ទំ.១៦ វ.៨; ទំ.១៧ វ.១១
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៩ ខែធ្នូ
សេចក្ដីសង្ឃឹមនោះមិននាំឲ្យខកចិត្តឡើយ។—រ៉ូម ៥:៥
ក្រោយពីអ្នកបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះនិងទទួលការជ្រមុជទឹក សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នកស្ដីអំពីការរស់នៅជារៀងរហូតលើផែនដីជាសួនឧទ្យានបានបន្តកើនឡើង កាលដែលអ្នកកាន់តែរៀននិងកាន់តែមានភាពចាស់ទុំខាងជំនឿ។ (ហេ. ៥:១៣–៦:១) អ្នកទំនងជាបានពិសោធនូវអ្វីដែលបានរៀបរាប់នៅរ៉ូម ៥:២-៤។ អ្នកមានទុក្ខលំបាកផ្សេងៗ ប៉ុន្តែអ្នកបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកទាំងនោះ ហើយដឹងថាព្រះពេញចិត្តនឹងអ្នក។ ដោយសារអ្នកដឹងថាលោកស្រឡាញ់និងពេញចិត្តអ្នក ឥឡូវអ្នកមានហេតុច្រើនជាងឲ្យរំពឹងថាអ្នកនឹងទទួលអ្វីដែលលោកបានសន្យា។ សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នកបានទៅជាខ្លាំងជាងសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលអ្នកធ្លាប់មាននៅដើមដំបូង។ សេចក្ដីសង្ឃឹមនោះគឺកាន់តែពិតប្រាកដចំពោះអ្នកផ្ទាល់។ ម្យ៉ាងទៀត សេចក្ដីសង្ឃឹមនោះមានឥទ្ធិពលកាន់តែខ្លាំងចំពោះអ្នក ហើយក៏ជះឥទ្ធិពលលើគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិតរបស់អ្នក និងផ្លាស់ប្ដូររបៀបដែលអ្នកប្រព្រឹត្តចំពោះក្រុមគ្រួសារ របៀបដែលអ្នកធ្វើការសម្រេចចិត្ត ថែមទាំងរបៀបដែលអ្នកប្រើពេលវេលាផងដែរ។ សាវ័កប៉ូលបន្ថែមចំណុចដ៏សំខាន់ណាស់មួយអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលអ្នកមានក្រោយពីទទួលការពេញចិត្តពីព្រះ។ គាត់ពង្រឹងទំនុកចិត្តអ្នកថាសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នកនឹងក្លាយជាការពិត។—រ៉ូម ១៥:១៣ w២៣.១២ ទំ.១២-១៣ វ.១៦-១៩
ថ្ងៃអង្គារ ទី៣០ ខែធ្នូ
[ព្រះយេហូវ៉ា]ជាទីពឹងជ្រកដ៏មានសុវត្ថិភាពសម្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំគ្មានថ្ងៃរង្គោះរង្គើរហូតដល់ដួលរលំឡើយ។—ចសព. ៦២:២
ពេលយើងឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាក អារម្មណ៍ គំនិត និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងប្រហែលជាមិនមានតុល្យភាពដូចធម្មតាទេ។ អារម្មណ៍របស់យើងប្រហែលជាប្រែប្រួលហាក់ដូចជាយោគចុះយោគឡើង។ តើព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេចពេលអារម្មណ៍របស់យើងដូចជាលិចលង់ក្នុងទឹក? លោកពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថាលោកនឹងធ្វើឲ្យយើងនឹងនរ។ ពេលមានព្យុះនៅសមុទ្រ កប៉ាល់ប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមឃ្លេងឃ្លោងយ៉ាងខ្លាំង។ ដើម្បីមិនឲ្យកប៉ាល់ឃ្លេងឃ្លោង កប៉ាល់ជាច្រើនមានស្លាបទាំងសងខាងនៅបាតវា។ ស្លាបកប៉ាល់ទាំងនេះអាចជួយកាត់បន្ថយភាពឃ្លេងឃ្លោង។ យ៉ាងនេះ មនុស្សនៅលើកប៉ាល់មានសុវត្ថិភាពជាង ហើយការធ្វើដំណើររបស់ពួកគេកាន់តែស្រួល។ ប៉ុន្តែ ស្លាបកប៉ាល់ជាច្រើនដំណើរការយ៉ាងល្អបំផុតពេលដែលកប៉ាល់ទៅមុខ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យយើងនឹងនរ កាលដែលយើងបន្តទៅមុខយ៉ាងស្មោះត្រង់ក្នុងគ្រាលំបាក។ w២៤.០១ ទំ.២២ វ.៧-៨
ថ្ងៃពុធ ទី៣១ ខែធ្នូ
ខ្ញុំទុកចិត្តព្រះ ដូច្នេះខ្ញុំមិនខ្លាចឡើយ។—ចសព. ៥៦:៤
ពេលអ្នកភ័យខ្លាច សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីខ្លះរួចហើយ?›។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលលោកបានបង្កើត។ ជាឧទាហរណ៍ សូម«សង្កេតមើល»របៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាថែរក្សាសត្វស្លាបនិងផ្កា ទោះជាអ្វីទាំងនេះមិនបានត្រូវបង្កើតមកឲ្យមានភាពដូចលោក និងមិនមានសមត្ថភាពគោរពប្រណិប័តន៍លោកក្ដី។ ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជានឹងថែរក្សាយើងខ្លាំងជាងនេះទៅទៀត! ការរំពឹងគិតអំពីចំណុចនេះអាចជួយយើងឲ្យទុកចិត្តលោកកាន់តែខ្លាំងឡើង។ (ម៉ាថ. ៦:២៥-៣២) សូមគិតផងដែរអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើចំពោះពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ អ្នកអាចសិក្សាអំពីបុគ្គលក្នុងគម្ពីរដែលបានបង្ហាញជំនឿយ៉ាងមុតមាំ ឬអាចអានបទពិសោធន៍របស់អ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាណាម្នាក់នៅសម័យយើង។ បន្ថែមទៅទៀត សូមរំពឹងគិតអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្លាប់មើលថែអ្នក។ ជាឧទាហរណ៍ តើលោកបានទាញនាំអ្នកឲ្យចូលមកសេចក្ដីពិតយ៉ាងដូចម្ដេច? (យ៉ូន. ៦:៤៤) តើលោកបានតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អ្នកតាមរបៀបណា? (១យ៉ូន. ៥:១៤) តើអ្នកទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះរាល់ថ្ងៃពីគ្រឿងបូជារបស់បុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់លោក?—អេភ. ១:៧; ហេ. ៤:១៤-១៦ w២៤.០១ ទំ.៤ វ.៦; ទំ.៧ វ.១៧