ថ្ងៃសុក្រ ទី១០ ខែតុលា
ការកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាជាទីចាប់ផ្ដើមនៃប្រាជ្ញា។—សុភ. ៩:១០
តើយើងដែលជាគ្រិស្តសាសនិកគួរធ្វើអ្វី បើរូបភាពអាសអាភាសលេចមកលើគ្រឿងអេឡិចត្រូនិករបស់យើង? យើងគួរឈប់មើលរូបនោះភ្លាមៗ។ គឺនឹងស្រួលជាងឲ្យយើងធ្វើដូច្នេះ បើយើងចាំថាអ្វីដែលមានតម្លៃបំផុតគឺចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ តាមការពិត សូម្បីតែរូបភាពដែលមិនអាសអាភាស ក៏អាចធ្វើឲ្យយើងមានបំណងប្រាថ្នាឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ដែរ។ ហេតុអ្វីយើងគួរជៀសវាងពីរូបបែបនោះ? ពីព្រោះយើងមិនទាំងចង់គិតអំពីការធ្វើអ្វីដែលអាចនាំឲ្យផិតក្បត់ក្នុងចិត្តទេ។ (ម៉ាថ. ៥:២៨, ២៩) អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ឈ្មោះដាវីឌនៅប្រទេសថៃនិយាយថា៖ «ខ្ញុំសួរខ្លួនឯងថា ‹ទោះជារូបភាពនេះប្រហែលជាមិនអាសអាភាសក្ដី តើព្រះយេហូវ៉ានឹងពេញចិត្តបើខ្ញុំបន្ដមើលរូបនោះឬទេ?›។ ការវែកញែកបែបនេះជួយខ្ញុំឲ្យប្រព្រឹត្តដោយឈ្លាសវៃ»។ ការខ្លាចធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខកចិត្តនឹងជួយយើងឲ្យប្រព្រឹត្តដោយឈ្លាសវៃ។ ការកោតខ្លាចព្រះ«ជាទីចាប់ផ្ដើម»ឬជាគ្រឹះ«នៃប្រាជ្ញា»។ w២៣.០៦ ទំ.២៣ វ.១២-១៣
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១១ ខែតុលា
ឱរាស្ត្រខ្ញុំអើយ! ចូរចូលទៅបន្ទប់ខាងក្នុង។—អេ. ២៦:២០
«បន្ទប់ខាងក្នុង»ប្រហែលជាសំដៅលើក្រុមជំនុំរបស់យើង។ ក្នុងអំឡុងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង យើងនឹងទទួលការការពារដែលព្រះយេហូវ៉ាសន្យា កាលដែលយើងរក្សាសាមគ្គីភាពជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿ។ ដូច្នេះនៅឥឡូវនេះ យើងត្រូវខំប្រឹងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះបងប្អូនរបស់យើង។ ការរួចជីវិតរបស់យើងប្រហែលជានឹងអាស្រ័យលើនេះ! «ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»នឹងនាំមកនូវសេចក្ដីទុក្ខចំពោះមនុស្សជាតិ។ (សេផ. ១:១៤, ១៥) រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួបការពិបាកដែរ។ ប៉ុន្តែបើយើងត្រៀមខ្លួននៅឥឡូវនេះ យើងនឹងអាចរក្សាចិត្តស្ងប់ ហើយជួយអ្នកឯទៀត។ យើងនឹងស៊ូទ្រាំចំពោះបញ្ហាណាក៏ដោយដែលយើងមាន។ ពេលបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើងរងទុក្ខ យើងនឹងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីផ្ដល់ជំនួយដល់ពួកគេដោយបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តា និងផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកគេ។ ម្យ៉ាងទៀត បើយើងរៀនស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើងនៅឥឡូវនេះ យើងនឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកគេនៅថ្ងៃអនាគត។ យ៉ាងនេះ ព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យរង្វាន់យើង គឺជីវិតជារៀងរហូតក្នុងពិភពលោកដែលយើងមិនចងចាំមហន្តរាយនិងទុក្ខលំបាកទាំងអស់។—អេ. ៦៥:១៧ w២៣.០៧ ទំ.៧ វ.១៦-១៧
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១២ ខែតុលា
[ព្រះយេហូវ៉ា]នឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមាំមួនហើយខ្លាំងក្លា លោកនឹងជួយអ្នកមិនឲ្យរង្គោះរង្គើឡើយ។—១ពេ. ៥:១០
បណ្ដាំព្រះច្រើនតែរៀបរាប់អំពីបុរសដ៏ស្មោះត្រង់ថាជាបុរសខ្លាំងក្លា។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនតែងតែមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនខ្លាំងក្លាទេ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅពេលខ្លះស្ដេចដាវីឌមានអារម្មណ៍ថាគាត់«រឹងមាំដូចភ្នំ» តែនៅពេលផ្សេងទៀត គាត់«ចាប់ផ្ដើមភ័យខ្លាច»។ (ចសព. ៣០:៧) ស្រដៀងគ្នាដែរ ទោះជាសាំសុនមានកម្លាំងខ្លាំងក្លាមហិមាពេលដែលគាត់ទទួលឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះក្ដី គាត់បានទទួលស្គាល់ថាបើគ្មានឫទ្ធានុភាពដែលមកពីលោកទេ ‹កម្លាំងគាត់នឹងចុះខ្សោយ ហើយគាត់នឹងដូចមនុស្សទូទៅដែរ›។ (អសក. ១៤:៥, ៦; ១៦:១៧) បុរសដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនេះអាចមានកម្លាំងខ្លាំងក្លាបាន ដោយសារតែព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យឫទ្ធានុភាពដល់ពួកគាត់។ សាវ័កប៉ូលបានទទួលស្គាល់ថាគាត់ក៏ត្រូវការឫទ្ធានុភាពពីព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ (២កូ. ១២:៩, ១០) គាត់តស៊ូនឹងបញ្ហាសុខភាព។ (កាឡ. ៤:១៣, ១៤) ពេលខ្លះគាត់ក៏ពិបាកធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវដែរ។ (រ៉ូម ៧:១៨, ១៩) ម្យ៉ាងទៀត ជួនកាលគាត់ខ្វល់ខ្វាយ ហើយខ្លាចអំពីអ្វីដែលប្រហែលជានឹងកើតឡើងចំពោះគាត់។ (២កូ. ១:៨, ៩) ប៉ុន្តែពេលប៉ូលខ្សោយ គាត់ទៅជាខ្លាំងក្លា។ តើតាមរបៀបណា? ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យប៉ូលនូវកម្លាំងដែលគាត់ត្រូវការ។ លោកបានធ្វើឲ្យប៉ូលខ្លាំងក្លា។ w២៣.១០ ទំ.១២ វ.១-២