ថ្ងៃអង្គារ ទី១៤ ខែតុលា
ពួកគេបានបោះបង់ចោលវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—២ប្រ. ២៤:១៨
មេរៀនមួយដែលយើងអាចរៀនពីការសម្រេចចិត្តមិនល្អរបស់ស្ដេចយេហូអាសគឺថាយើងត្រូវជ្រើសរើសមិត្តភក្ដិដែលនឹងជះឥទ្ធិពលល្អមកលើយើង គឺមិត្តដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងដែលចង់ធ្វើឲ្យលោកសប្បាយចិត្ត។ មិត្តភក្ដិមិនប្រកាន់អាយុ យើងអាចមានមិត្តភក្ដិដែលចាស់ជាង ឬក្មេងជាងយើងក៏បាន។ សូមចាំថាយេហូអាសក្មេងជាងមិត្តរបស់គាត់គឺយេហូយ៉ាដាឆ្ងាយណាស់។ ស្ដីអំពីការជ្រើសរើសមិត្តភក្ដិ សូមប្អូនសួរខ្លួននូវសំណួរដូចតទៅនេះ៖ ‹តើពួកគេជួយខ្ញុំឲ្យពង្រឹងជំនឿរបស់ខ្ញុំទៅលើព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? តើពួកគេលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះឬ? តើពួកគេនិយាយអំពីព្រះយេហូវ៉ា និងសេចក្ដីពិតដ៏មានតម្លៃពីលោកឬទេ? តើពួកគេបង្ហាញការគោរពចំពោះខ្នាតតម្រារបស់ព្រះឬ? តើពួកគេប្រាប់ខ្ញុំតែអ្វីដែលខ្ញុំចង់ឮប៉ុណ្ណោះ ឬតើពួកគេហ៊ានកែតម្រង់ខ្ញុំពេលខ្ញុំពិតជាត្រូវការ?›។ (សុភ. ២៧:៥, ៦, ១៧) តាមពិត បើមិត្តភក្ដិរបស់ប្អូនមិនស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ប្អូនមិនត្រូវការពួកគេទេ។ ប៉ុន្តែ បើប្អូនមានមិត្តភក្ដិដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ពួកគេនឹងតែងតែជួយប្អូន។—សុភ. ១៣:២០ w២៣.០៩ ទំ.៩-១០ វ.៦-៧
ថ្ងៃពុធ ទី១៥ ខែតុលា
ខ្ញុំជាអាលផានិងជាអូមេហ្គា។—បប. ១:៨
អាលផាជាតួអក្សរមុនគេបង្អស់ ហើយអូមេហ្គាជាតួអក្សរចុងក្រោយគេបង្អស់ក្នុងភាសាក្រិច។ ដោយប្រើការពណ៌នាថា«អាលផានិងអូមេហ្គា» ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថាពេលលោកចាប់ផ្ដើមធ្វើអ្វីណាមួយ លោកនឹងធ្វើឲ្យនោះសម្រេច។ ក្រោយពីព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតអាដាមនិងអេវ៉ា លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរបង្កើតកូនឲ្យចម្រើនជាច្រើនឡើង ឲ្យមានពេញពាសលើផែនដីចុះ ហើយចូរគ្រប់គ្រងផែនដី»។ (ដក. ១:២៨) ពេលព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍នៅដើមដំបូងអំពីគោលបំណងរបស់លោក នោះហាក់ដូចជាលោកបានមានប្រសាសន៍ថា«អាលផា» គឺថានឹងមានគ្រាមកដល់ ពេលកូនចៅដែលស្ដាប់បង្គាប់និងល្អឥតខ្ចោះរបស់អាដាមនិងអេវ៉ាមានពេញពាសលើផែនដី ហើយប្រែក្លាយផែនដីទៅជាសួនឧទ្យាន។ នៅពេលអនាគតនោះ ព្រះយេហូវ៉ានឹងហាក់ដូចជាមានប្រសាសន៍ថា៖ «អូមេហ្គា»។ ក្រោយពីព្រះយេហូវ៉ាបាន«បង្កើតអ្វីៗទាំងអស់នៅលើមេឃនិងផែនដីរួចរាល់» លោកបានផ្ដល់ការធានាមួយ។ លោកបានញែកថ្ងៃទី៧ដើម្បីបង្ហើយគោលបំណងរបស់លោកចំពោះមនុស្សជាតិនិងផែនដី។ ដូច្នេះ ពេលលោកទុកថ្ងៃទី៧ជាថ្ងៃពិសិដ្ឋ នោះគឺហាក់ដូចជាលោកបានមានប្រសាសន៍ថាគោលបំណងរបស់លោកនឹងត្រូវសម្រេចទាំងស្រុងនៅចុងបញ្ចប់នៃថ្ងៃនោះ។—ដក. ២:១-៣ w២៣.១១ ទំ.៥ វ.១៣-១៤
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៦ ខែតុលា
ចូររៀបចំផ្លូវទទួលព្រះយេហូវ៉ា! ចូរធ្វើឲ្យមានផ្លូវធំត្រង់ភ្លឹងកាត់តាមតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ សម្រាប់ព្រះនៃយើង។—អេ. ៤០:៣
ការធ្វើដំណើរដ៏ពិបាកពីបាប៊ីឡូនទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលអាចតម្រូវឲ្យចំណាយពេលប្រហែលជាបួនខែ ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថាឧបសគ្គណាក៏ដោយដែលមើលទៅរារាំងការធ្វើដំណើររបស់ពួកគេនឹងត្រូវដកចេញ។ ជនជាតិយូដាដ៏ស្មោះត្រង់ដឹងថាការត្រឡប់ទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលវិញ គឺមានប្រយោជន៍ច្រើនជាងការលះបង់ណាក៏ដោយដែលពួកគេនឹងធ្វើ។ ប្រយោជន៍ដ៏អស្ចារ្យបំផុតគឺជាប់ទាក់ទងនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍របស់ពួកគេ។ គ្មានវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅក្រុងបាប៊ីឡូនទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ក៏គ្មានទីបូជាដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអាចជូនគ្រឿងបូជាដែលច្បាប់ម៉ូសេតម្រូវឲ្យធ្វើ ហើយគ្មានការរៀបចំឲ្យពួកសង្ឃជូនគ្រឿងបូជាទាំងនោះដែរ។ បន្ថែមទៅទៀត បណ្ដាជនក្នុងក្រុងនោះដែលគោរពបូជាព្រះមិនពិតមានច្រើនជាងពួកអ្នកគោរពព្រះយេហូវ៉ាឬធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់លោក។ ដូច្នេះ ជនជាតិយូដារាប់ពាន់នាក់ដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាទន្ទឹងរង់ចាំត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេវិញ ជាកន្លែងដែលពួកគេអាចស្ដារការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតឡើងវិញ។ w២៣.០៥ ទំ.១៤-១៥ វ.៣-៤