ថ្ងៃពុធ ទី២៤ ខែកញ្ញា
អ្វីដែលយើងបានធ្វើដើម្បីឲ្យជឿនទៅមុខដល់កម្រិតនេះ ចូរយើងបន្តជឿនទៅមុខដោយធ្វើដូច្នោះតទៅទៀត។—ភី. ៣:១៦
ម្ដងម្កាល អ្នកនឹងឮបទពិសោធន៍របស់បងប្អូនដែលបានខំប្រឹងបង្កើនកិច្ចបម្រើរបស់ពួកគេ។ ប្រហែលជាពួកគេបានចូលសាលាបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រព្រះ ឬបានរើទៅកន្លែងដែលមានសេចក្ដីត្រូវការច្រើនជាង។ បើអ្នកអាចកំណត់គោលដៅបែបនេះ នោះជាការល្អណាស់។ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាចង់បង្កើនកិច្ចបម្រើរបស់ពួកគេ។ (សកម្ម. ១៦:៩) ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាបើអ្នកមិនអាចធ្វើដូច្នេះនៅឥឡូវនេះ? សូមកុំគិតថាអ្នកអន់ជាងពួកអ្នកដែលអាចធ្វើបានឡើយ។ អ្វីដ៏សំខាន់គឺថាអ្នកបន្តស៊ូទ្រាំក្នុងការរត់ប្រណាំងជាគ្រិស្តសាសនិក។ (ម៉ាថ. ១០:២២) សូមកុំមើលស្រាលតម្លៃនៃការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាស្របតាមសមត្ថភាពនិងកាលៈទេសៈរបស់អ្នកឡើយ។ នេះគឺជារបៀបសំខាន់មួយដែលអ្នកអាចបន្តតាមលោកយេស៊ូជាដរាបក្រោយពីទទួលការជ្រមុជទឹក។—ចសព. ២៦:១ w២៤.០៣ ទំ.១០ វ.១១
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៥ ខែកញ្ញា
ព្រះបានមេត្តាអភ័យទោសចំពោះកំហុសទាំងអស់របស់យើង។—កូឡ. ២:១៣
បិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌សន្យាថាលោកនឹងអភ័យទោសឲ្យយើងបើយើងប្រែចិត្ត។ (ចសព. ៨៦:៥) ដូច្នេះ បើយើងពិតជាស្ដាយក្រោយចំពោះការខុសឆ្គងដែលយើងបានប្រព្រឹត្ត យើងអាចទុកចិត្តថាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍គឺពិត ហើយថាលោកបានអភ័យទោសឲ្យយើង។ សូមចាំថាព្រះយេហូវ៉ាគឺសមហេតុសមផល ហើយលោកមិនតឹងរ៉ឹងទេ។ លោកមិនតម្រូវពីយើងលើសពីសមត្ថភាពរបស់យើងឡើយ។ លោកឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីណាក៏ដោយដែលយើងធ្វើ ឲ្យតែនោះអស់ពីសមត្ថភាព។ ម្យ៉ាងទៀត សូមគិតអំពីគំរូក្នុងគម្ពីរស្ដីអំពីពួកអ្នកដែលបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីចិត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីសាវ័កប៉ូល។ គាត់បានខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងអស់ជាច្រើនឆ្នាំដោយធ្វើដំណើរអស់រាប់ពាន់គីឡូម៉ែត្រនិងបង្កើតក្រុមជំនុំជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ ពេលកាលៈទេសៈបានដាក់កម្រិតលើកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់គាត់ តើគាត់លែងទទួលការពេញចិត្តពីព្រះឬ? មិនមែនទេ។ គាត់បានបន្តធ្វើអ្វីដែលគាត់អាចធ្វើបាន ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរគាត់។ (សកម្ម. ២៨:៣០, ៣១) ស្រដៀងគ្នាដែរ អ្វីដែលយើងអាចឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាផ្លាស់ប្ដូរនៅពេលខ្លះ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលសំខាន់ចំពោះលោកគឺបំណងចិត្តរបស់យើងក្នុងការបម្រើលោក។ w២៤.០៣ ទំ.២៧ វ.៧, ៩
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៦ ខែកញ្ញា
លុះព្រលឹមស្រាងៗ [លោកយេស៊ូ]ចេញទៅរកកន្លែងមួយឆ្ងាយពីគេ។ នៅទីនោះ លោកចាប់ផ្ដើមអធិដ្ឋាន។—ម៉ាក. ១:៣៥
តាមរយៈសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់លោកយេស៊ូទៅព្រះយេហូវ៉ា លោកបានទុកគំរូឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមលោកធ្វើតាម។ ក្នុងអំឡុងកិច្ចបម្រើរបស់លោក លោកយេស៊ូបានអធិដ្ឋានជារឿយៗ។ លោកត្រូវលៃទុកពេលអធិដ្ឋាន ដោយសារលោកច្រើនតែជាប់រវល់ និងមានមនុស្សជាច្រើននៅជុំវិញលោក។ (ម៉ាក. ៦:៣១, ៤៥, ៤៦) លោកបានភ្ញាក់ពីសម្រាន្តនៅព្រលឹមស្រាងៗដើម្បីលោកអាចមានពេលអធិដ្ឋានម្នាក់ឯង។ យ៉ាងហោចណាស់នៅពេលមួយ លោកបានអធិដ្ឋានពេញមួយយប់មុនលោកធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់។ (លូក. ៦:១២, ១៣) ម្យ៉ាងទៀត លោកយេស៊ូបានអធិដ្ឋានម្ដងហើយម្ដងទៀតនៅយប់មុនលោកស្លាប់ កាលដែលលោកផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការបំពេញផ្នែកដ៏ពិបាកបំផុតនៃភារកិច្ចរបស់លោកនៅផែនដី។ (ម៉ាថ. ២៦:៣៩, ៤២, ៤៤) គំរូរបស់លោកយេស៊ូបង្រៀនយើងថាមិនថាយើងជាប់រវល់យ៉ាងណាក្ដី យើងត្រូវលៃទុកពេលអធិដ្ឋាន។ ដូចលោកយេស៊ូ យើងប្រហែលជាត្រូវរកពេលដើម្បីអធិដ្ឋាន គឺដោយក្រោកពីព្រលឹម ឬចូលគេងយឺតជាងបន្តិចដើម្បីអធិដ្ឋាន។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងបង្ហាញព្រះយេហូវ៉ាថាយើងឲ្យតម្លៃចំពោះអំណោយពិសេសនេះ។ w២៣.០៥ ទំ.៣ វ.៤-៥