ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៥ ខែកញ្ញា
ព្រះបានមេត្តាអភ័យទោសចំពោះកំហុសទាំងអស់របស់យើង។—កូឡ. ២:១៣
បិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌សន្យាថាលោកនឹងអភ័យទោសឲ្យយើងបើយើងប្រែចិត្ត។ (ចសព. ៨៦:៥) ដូច្នេះ បើយើងពិតជាស្ដាយក្រោយចំពោះការខុសឆ្គងដែលយើងបានប្រព្រឹត្ត យើងអាចទុកចិត្តថាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍គឺពិត ហើយថាលោកបានអភ័យទោសឲ្យយើង។ សូមចាំថាព្រះយេហូវ៉ាគឺសមហេតុសមផល ហើយលោកមិនតឹងរ៉ឹងទេ។ លោកមិនតម្រូវពីយើងលើសពីសមត្ថភាពរបស់យើងឡើយ។ លោកឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីណាក៏ដោយដែលយើងធ្វើ ឲ្យតែនោះអស់ពីសមត្ថភាព។ ម្យ៉ាងទៀត សូមគិតអំពីគំរូក្នុងគម្ពីរស្ដីអំពីពួកអ្នកដែលបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីចិត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីសាវ័កប៉ូល។ គាត់បានខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងអស់ជាច្រើនឆ្នាំដោយធ្វើដំណើរអស់រាប់ពាន់គីឡូម៉ែត្រនិងបង្កើតក្រុមជំនុំជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ ពេលកាលៈទេសៈបានដាក់កម្រិតលើកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់គាត់ តើគាត់លែងទទួលការពេញចិត្តពីព្រះឬ? មិនមែនទេ។ គាត់បានបន្តធ្វើអ្វីដែលគាត់អាចធ្វើបាន ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរគាត់។ (សកម្ម. ២៨:៣០, ៣១) ស្រដៀងគ្នាដែរ អ្វីដែលយើងអាចឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាផ្លាស់ប្ដូរនៅពេលខ្លះ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលសំខាន់ចំពោះលោកគឺបំណងចិត្តរបស់យើងក្នុងការបម្រើលោក។ w២៤.០៣ ទំ.២៧ វ.៧, ៩
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៦ ខែកញ្ញា
លុះព្រលឹមស្រាងៗ [លោកយេស៊ូ]ចេញទៅរកកន្លែងមួយឆ្ងាយពីគេ។ នៅទីនោះ លោកចាប់ផ្ដើមអធិដ្ឋាន។—ម៉ាក. ១:៣៥
តាមរយៈសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់លោកយេស៊ូទៅព្រះយេហូវ៉ា លោកបានទុកគំរូឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមលោកធ្វើតាម។ ក្នុងអំឡុងកិច្ចបម្រើរបស់លោក លោកយេស៊ូបានអធិដ្ឋានជារឿយៗ។ លោកត្រូវលៃទុកពេលអធិដ្ឋាន ដោយសារលោកច្រើនតែជាប់រវល់ និងមានមនុស្សជាច្រើននៅជុំវិញលោក។ (ម៉ាក. ៦:៣១, ៤៥, ៤៦) លោកបានភ្ញាក់ពីសម្រាន្តនៅព្រលឹមស្រាងៗដើម្បីលោកអាចមានពេលអធិដ្ឋានម្នាក់ឯង។ យ៉ាងហោចណាស់នៅពេលមួយ លោកបានអធិដ្ឋានពេញមួយយប់មុនលោកធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់។ (លូក. ៦:១២, ១៣) ម្យ៉ាងទៀត លោកយេស៊ូបានអធិដ្ឋានម្ដងហើយម្ដងទៀតនៅយប់មុនលោកស្លាប់ កាលដែលលោកផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការបំពេញផ្នែកដ៏ពិបាកបំផុតនៃភារកិច្ចរបស់លោកនៅផែនដី។ (ម៉ាថ. ២៦:៣៩, ៤២, ៤៤) គំរូរបស់លោកយេស៊ូបង្រៀនយើងថាមិនថាយើងជាប់រវល់យ៉ាងណាក្ដី យើងត្រូវលៃទុកពេលអធិដ្ឋាន។ ដូចលោកយេស៊ូ យើងប្រហែលជាត្រូវរកពេលដើម្បីអធិដ្ឋាន គឺដោយក្រោកពីព្រលឹម ឬចូលគេងយឺតជាងបន្តិចដើម្បីអធិដ្ឋាន។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងបង្ហាញព្រះយេហូវ៉ាថាយើងឲ្យតម្លៃចំពោះអំណោយពិសេសនេះ។ w២៣.០៥ ទំ.៣ វ.៤-៥
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៧ ខែកញ្ញា
សេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះបានត្រូវចាក់មកក្នុងចិត្តរបស់យើងតាមរយៈឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ ដែលលោកបានឲ្យដល់យើង។—រ៉ូម ៥:៥
សូមកត់សម្គាល់ពាក្យ«ចាក់មក»នៅក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ វចនានុក្រមមួយអំពីគម្ពីររៀបរាប់អំពីពាក្យនេះថា«ធ្លាក់ស្រោចស្រពមកលើយើងដូចទឹកហូរ»។ ពាក្យនេះបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង។ ពួកអ្នករើសតាំងដឹងថាពួកគេ«ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះ»។ (យូ. ១) សាវ័កយ៉ូហានបានបង្ហាញអំពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេពេលគាត់សរសេរថា៖ «ចូរគិតអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅដែលបិតានៅស្ថានសួគ៌មានចំពោះយើង ដោយចាត់ទុកយើងជាកូន!»។ (១យ៉ូន. ៣:១) តើព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់តែពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងប៉ុណ្ណោះឬ? មិនមែនទេ។ លោកបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះយើងគ្រប់គ្នា។ តើព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យបំផុតអ្វី? គឺដោយថ្លៃលោះ ដែលជាការប្រព្រឹត្តដ៏អស្ចារ្យបំផុតក្នុងសកលលោកដែលបង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់។—យ៉ូន. ៣:១៦; រ៉ូម ៥:៨ w២៤.០១ ទំ.២៨ វ.៩-១០