Roja Sêşemê, 16 Îlon
Em bawer dikin û em dizanin ku tu yê Pîroz î, yê ku Xwedê şandiye (Yûhena 6:69, NWT).
Petrûsê şandî yekî dilsoz bû. Wî dev ji xîreta xwe bernedida. Carekê, gava Îsa Mesîh tiştek ji şagirtên xwe re got û wan fehm nekir, Petrûs dilsoziya xwe nîşan da (Yûhena 6:68). Gelek şagirtên Îsa bêyî ku li benda şîroveyekê bisekinin, berên xwe ji wî zivirandin. Lê Petrûs ev yek nekir, çimkî wî dizanibû ku “gotinên jiyana herheyî” tenê li cem Îsa Mesîh hene. Îsa dizanibû ku Petrûs û şandiyên din wê wî bihêlin. Lê dîsa jî, Îsa bawer bû ku Petrûs wê dîsa vegere û dilsoz bimîne (Lûqa 22:31, 32). Îsa fehm dikir ku “ruh bi daxwaz e, lê beden lewaz e” (Marqos 14:38). Loma, piştî ku Petrûs ew înkar kir, Îsa ji wî nexeyîdî. Piştî rabûna xwe, Îsa ji Petrûs re xuya bû – bi îhtimaleke mezin Petrûs bi tena serê xwe bû (Marqos 16:7; Lûqa 24:34; 1. Korîntî 15:5). Bi vî awayî, Îsa dilê Petrûs ava kir! w23.09 22 par. 9-10
Roja Çarşemê, 17 Îlon
Çi qas dilxweş in kesên ku şaşiyên wan hatine efûkirin û gunehên wan hatine jibîrkirin (Romayî 4:7, NWT).
Xwedê gunehên kesên ku baweriya xwe pê tînin, dinixumîne û bi temamî efû dike (Zebûr 32:1, 2). Ew nema li gunehên wan dinêre. Ji ber baweriya wan, Xwedê wan rastdar dibîne. Birahîm, Dawid û xizmetkarên Xwedê yên din her çi qas mirovên gunehkar bûn jî, ew ji kesên rastdar hatin hesibandin. Lê li ber çavê Xwedê xizmetkarên wî û kesên ku jê re îbadet nakin ne wek hev in. Ji ber ku xizmetkarên Xwedê baweriya xwe bi wî tînin, Xwedê wan bêsûc dihesibîne (Efesî 2:12). Wek Pawlosê şandî di nameya xwe de zelal kir, mirov nikare bê îman bibe dostê Xwedê. Birahîm û Dawid dostên Xwedê bûn, çimkî wan baweriya xwe bi Xwedê dianî. Em jî dikarin ji ber îmana xwe bibin dostên Xwedê. w23.12 3 par. 6-7
Roja Pêncşemê, 18 Îlon
Her tim ji Xwedê re qurbanên pesnahiyê, yanê, mêwa lêvên ku navê wî îqrar dikin pêşkêş bikin! (Îbranî 13:15, KP).
Îro fersenda me hemûyan heye ku em wext, qewet û îmkanên xwe ji bo Padîşahiya Xwedê feda bikin. Pawlosê şandî wisa nivîsandibû: Gava çi ji destê me tê em dikin ku ji Yehowa re xizmetê bikin, em nîşan didin ku îbadeta Yehowa ji bo me îmtiyazeke mezin e. Pawlosê şandî di dawiya nameya xwe de nivîsand ku gerek em çend xisûsiyetên muhîm ên îbadetê îhmal nekin (Îbranî 10:22-25). Mesela, gerek em her tim dua bikin, ji kesên din re qala hêviya xwe bikin, herin civînên xwe û “çawa ku [em] dibînin Roja Xudan nêzîk dibe, hê zêdetir cesaretê bidin hevdû”. Di dawiya kitêba Peyxamê de, melekê Yehowa du caran got ku gerek em ji Xwedê re îbadetê bikin (Peyxam 19:10; 22:9). Bila em van rastiyên kûr ên di heqê îbadetgeha ruhî ya mezin de qet ji bîr nekin û qîmetê bidin îmtiyaza îbadeta ji Xwedê re! w23.10 29 par. 17-18