“ໃຫ້ພວກເຈົ້າຮັກກັນ”
“ຂ້ອຍໃຫ້ກົດໝາຍໃໝ່ແກ່ພວກເຈົ້າ ນັ້ນຄື ໃຫ້ພວກເຈົ້າຮັກກັນ ຂ້ອຍຮັກພວກເຈົ້າແບບໃດ ກໍໃຫ້ພວກເຈົ້າຮັກກັນແບບນັ້ນ. ທຸກຄົນຈະຮູ້ວ່າພວກເຈົ້າເປັນລູກສິດຂອງຂ້ອຍ ເມື່ອພວກເຈົ້າຮັກກັນ.”—ໂຢຮັນ 13:34, 35
ຄຳເວົ້ານີ້ໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ? ພະຄລິດສັ່ງໃຫ້ລູກສິດຂອງເພິ່ນຮັກກັນແບບທີ່ເພິ່ນໄດ້ຮັກເຂົາເຈົ້າ. ພະເຢຊູຮັກເຂົາເຈົ້າແນວໃດ? ເພິ່ນຮັກເຂົາເຈົ້າແບບບໍ່ມີອັກຄະຕິ ບໍ່ວ່າເຂົາເຈົ້າຈະເປັນຍິງຫຼືຊາຍຫຼືເປັນຊາດໃດກໍຕາມ ເຊິ່ງຕ່າງຈາກທັດສະນະຂອງຄົນສ່ວນໃຫຍ່ໃນສະໄໝນັ້ນ. (ໂຢຮັນ 4:7-10) ຄວາມຮັກກະຕຸ້ນໃຫ້ພະເຢຊູສະລະເວລາ ກຳລັງແລະຄວາມສະດວກສະບາຍສ່ວນຕົວເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ອື່ນ. (ມາຣະໂກ 6:30-34) ໃນໄລຍະສຸດທ້າຍຂອງຊີວິດ ພະຄລິດໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ມະນຸດຈະເຮັດໄດ້. ເພິ່ນເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ດີ ແລະຜູ້ລ້ຽງທີ່ດີກໍຍອມສະລະຊີວິດເພື່ອແກະຂອງລາວ.”—ໂຢຮັນ 10:11
ຄລິດສະຕຽນໃນຍຸກທຳອິດເປັນແບບນັ້ນບໍ? ຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດເອີ້ນກັນວ່າ “ພີ່ນ້ອງ.” (ຟີເລໂມນ 1, 2) ປະຊາຄົມຄລິດສະຕຽນຍິນດີຕ້ອນຮັບຜູ້ຄົນທຸກເຊື້ອຊາດເພາະເຂົາເຈົ້າເຊື່ອວ່າ “ຄົນຢິວກັບຄົນກຣີກບໍ່ແຕກຕ່າງກັນ ເພາະທຸກຄົນມີຜູ້ເປັນນາຍອົງດຽວກັນ.” (ໂຣມ 10:11, 12) ຫຼັງຈາກວັນເພັນເຕກອດປີ 33 ພວກລູກສິດໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມໄດ້ “ຂາຍວັດຖຸສິ່ງຂອງແລະດິນ ແລ້ວແບ່ງໃຫ້ທຸກຄົນຕາມຄວາມຈຳເປັນ.” ເປັນຫຍັງເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເຮັດແບບນັ້ນ? ກໍເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອພີ່ນ້ອງທີ່ຫາກໍຮັບບັບເຕມາໃຫ້ຢູ່ໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມຕໍ່ໄປໄດ້ແລະ “ຕັ້ງໃຈຮຽນສິ່ງທີ່ພວກອັກຄະສາວົກສອນ.” (ກິດຈະການ 2:41-45) ອັນໃດກະຕຸ້ນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າທຳແບບນັ້ນ? ຫຼັງຈາກອັກຄະສາວົກເສຍຊີວິດໄປເກືອບ 200 ປີ ເທີທູນລຽນໄດ້ຍົກຄຳເວົ້າຂອງຄົນອື່ນທີ່ເວົ້າເຖິງຄລິດສະຕຽນວ່າ: “ເຂົາເຈົ້າຮັກກັນຫຼາຍແທ້ໆ. . .ແລະເຂົາເຈົ້າພ້ອມຈະຕາຍແທນກັນດ້ວຍຊ້ຳ.”
ໃຜກຳລັງເຮັດແບບດຽວກັນໃນທຸກມື້ນີ້? ປຶ້ມປະຫວັດສາດກ່ຽວກັບຄວາມເສື່ອມຖອຍແລະຄວາມຫຼົ້ມຈົມຂອງຈັກກະພັດໂຣມັນ (ປີ 1837, ພາສາອັງກິດ) ໃຫ້ຂໍ້ສັງເກດວ່າ ຕະຫຼອດຫຼາຍສະຕະວັດທີ່ຜ່ານມາຄົນທີ່ອ້າງຕົວວ່າເປັນຄລິດສະຕຽນໄດ້ “ປະຕິບັດຕໍ່ກັນຢ່າງໂຫດຮ້າຍທາລຸນຍິ່ງກວ່າທີ່ຄົນນອກສາສະໜາ [ຄົນທີ່ບໍ່ນັບຖືພະເຈົ້າ] ປະຕິບັດຕໍ່ພວກເຂົາດ້ວຍຊ້ຳ.” ການສຶກສາວິໄຈໃນສະຫະລັດເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ພົບວ່າຄົນທີ່ເຄັ່ງສາສະໜາມັກຈະມີອັກຄະຕິດ້ານເຊື້ອຊາດໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງຄົນທີ່ເອີ້ນຕົວເອງວ່າຄລິດສະຕຽນ. ສະມາຊິກໂບດໃນປະເທດໜຶ່ງມັກບໍ່ສົນໃຈສະມາຊິກກຸ່ມສາສະໜາດຽວກັນໃນອີກປະເທດໜຶ່ງ. ຍ້ອນເຫດຜົນນີ້ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ສາມາດຊ່ວຍເຫຼືອ ຫຼືບໍ່ເຕັມໃຈຊ່ວຍເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອໃນຍາມທີ່ເດືອດຮ້ອນ.
ໃນປີ 2004 ຫຼັງຈາກພາຍຸເຮຣິເຄນສີ່ລູກພັດຖະຫຼົ່ມລັດຟລໍຣິດາໃນຊ່ວງສອງເດືອນ ຫົວໜ້າສູນອຳນວຍການສຸກເສີນແຫ່ງຟລໍຣິດາໄດ້ກວດສອບຢ່າງລະອຽດວ່າສິ່ງຂອງບັນເທົາທຸກທີ່ມີຢູ່ຖືກແຈກຢາຍໄປຢ່າງທົ່ວເຖິງຫຼືບໍ່. ລາວບອກວ່າບໍ່ມີຄົນກຸ່ມໃດເຮັດວຽກຢ່າງເປັນລະບົບລະບຽບຄືພະຍານພະເຢໂຫວາ ແລະລາວສະເໜີທີ່ຈະໃຫ້ຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອກັບພະຍານພະເຢໂຫວາບໍ່ວ່າເຂົາເຈົ້າຈະຕ້ອງການຫຍັງກໍຕາມ. ກ່ອນໜ້ານັ້ນໃນປີ 1997 ກຸ່ມອາສາສະໝັກບັນເທົາທຸກຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາໄດ້ຂົນອາຫານ ເຄື່ອງນຸ່ງ ແລະຢາປິ່ນປົວໄປໃຫ້ພີ່ນ້ອງຄລິດສະຕຽນລວມທັງຄົນອື່ນໆທີ່ຂາດແຄນສິ່ງຈຳເປັນໃນສາທາລະນະລັດປະຊາທິປະໄຕກົງໂກ. ພະຍານພະເຢໂຫວາໃນເອີຣົບກໍໄດ້ຊ່ວຍບໍລິຈາກສິ່ງຂອງຕ່າງໆລວມທັງໝົດແລ້ວເປັນມູນຄ່າໜຶ່ງລ້ານໂດລາສະຫະລັດ.