ຜິດບໍຖ້າຢາກມີຄວາມເປັນສ່ວນຕົວ? — ຫ້ອງສະໝຸດອອນລາຍຂອງວັອດສ໌ທາວເວີ້

ບົດທີ 15

ຜິດບໍຖ້າຢາກມີຄວາມເປັນສ່ວນຕົວ?

ໃຫ້ໝາຍ ✔ ໃສ່ທາງໜ້າຂໍ້ທີ່ໃກ້ຄຽງກັບປະຕິກິລິຍາຂອງເຈົ້າຫຼາຍທີ່ສຸດໃນສາກເຫດການແຕ່ລະຢ່າງຕໍ່ໄປນີ້.

1. ເຈົ້າຢູ່ໃນຫ້ອງນອນທີ່ປິດປະຕູ ແລະອ້າຍເອື້ອຍຫຼືນ້ອງກໍພວດພາດເຂົ້າມາໃນຫ້ອງໂດຍບໍ່ເຄາະປະຕູກ່ອນ.

◻ ‘ບໍ່ເປັນຫຍັງ. ບາງຄັ້ງຂ້ອຍກໍເຮັດແບບນັ້ນກັບອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຄືກັນ.’

◻ ‘ຈັ່ງແມ່ນບໍ່ມີມາລະຍາດ! ຈະເປັນແນວໃດຖ້າຂ້ອຍກຳລັງນຸ່ງເຄື່ອງ?’

2. ເຈົ້າຫາກໍກັບມາຮອດເຮືອນ ແລະຕອນນີ້ທັງພໍ່ແລະແມ່ກໍເລີ່ມສໍ້ຖາມເຈົ້າຫຼາຍເລື່ອງ. “ລູກໄປໃສມາ? ລູກເຮັດຫຍັງແດ່? ລູກໄປກັບໃຜ?”

◻ ‘ບໍ່ເປັນຫຍັງ. ປົກກະຕິຂ້ອຍກໍເລົ່າໃຫ້ພໍ່ແມ່ຟັງໝົດທຸກເລື່ອງຢູ່ແລ້ວ.’

◻ ‘ເປັນຕາໝຸດໝິດ! ພໍ່ແມ່ບໍ່ໄວ້ໃຈຂ້ອຍເລີຍ!’

ຕອນຍັງນ້ອຍກວ່ານີ້ ຄວາມເປັນສ່ວນຕົວອາດເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ແມ່ນເລື່ອງສຳຄັນປານໃດ. ຖ້າອ້າຍເອື້ອຍຫຼືນ້ອງພວດພາດເຂົ້າມາໃນຫ້ອງນອນຂອງເຈົ້າ ເຈົ້າກໍຍິນດີໃຫ້ເຂົ້າມາ. ຖ້າພໍ່ແມ່ຖາມຄຳຖາມ ເຈົ້າກໍຕອບໂດຍບໍ່ໄດ້ລໍຊ້າ. ໃນຕອນນັ້ນ ຊີວິດຂອງເຈົ້າບໍ່ມີຫຍັງປິດລັບ. ແຕ່ມາຮອດຕອນນີ້ ເຈົ້າອາດບໍ່ຢາກໃຫ້ຄົນອື່ນຮູ້ທຸກເລື່ອງໃນຊີວິດຂອງເຈົ້າ. ທ້າວຄໍຣີອາຍຸ 14 ປີເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຢາກເກັບບາງເລື່ອງໄວ້ບໍ່ໃຫ້ໃຜຮູ້.” ຂໍໃຫ້ເບິ່ງໃນສອງຂອບເຂດເຊິ່ງການພະຍາຍາມໄດ້ຄວາມເປັນສ່ວນຕົວອາດເປັນເລື່ອງຍາກ.

ເມື່ອເຈົ້າຕ້ອງການຢູ່ຕາມລຳພັງ

ມີເຫດຜົນສົມຄວນຫຼາຍຢ່າງທີ່ເຈົ້າຈະຕ້ອງການຢູ່ຕາມລຳພັງ. ເຈົ້າອາດຕ້ອງການ “ພັກຜ່ອນຈັກຄາວໜຶ່ງ.” (ມາລະໂກ 6:31, ທ.ປ.) ຫຼືເຈົ້າອາດຕ້ອງການອະທິດຖານ ເຈົ້າອາດເຮັດແບບທີ່ພະເຍຊູໄດ້ແນະນຳເຫຼົ່າສາວົກວ່າ: “ຈົ່ງເຂົ້າໄປໃນສ້ວມ [ຫ້ອງນອນ] ຂອງທ່ານ ແລະຄັນອັດປະຕູແລ້ວຈົ່ງອ້ອນວອນພະບິດາຂອງທ່ານ.” (ມັດທາຍ 6:6; ມາລະໂກ 1:35) ບັນຫາກໍຄື ເມື່ອປິດປະຕູຢູ່ໃນຫ້ອງສ່ວນຕົວຂອງເຈົ້າ (ຖ້າມີ) ພໍ່ແມ່ອາດບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າເຈົ້າກຳລັງອະທິດຖານ! ແລະອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງອາດບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າເຈົ້າຕ້ອງການຢູ່ຄົນດຽວ.

ສິ່ງທີ່ເຮັດໄດ້. ແທນທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ປະເດັນເລື່ອງຄວາມເປັນສ່ວນຕົວກາຍເປັນການຜິດຖຽງກັນ ຂໍໃຫ້ເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຕໍ່ໄປນີ້.

• ຖ້າເປັນອ້າຍເອື້ອຍ ຫຼືນ້ອງຂອງເຈົ້າ ລອງວາງກົດທີ່ສົມເຫດຜົນສອງສາມຂໍ້ ເພື່ອເຈົ້າຈະມີເວລາເປັນສ່ວນຕົວແດ່. ຖ້າຈຳເປັນ ພໍ່ແມ່ອາດຊ່ວຍໄດ້ໃນເລື່ອງນີ້.a

• ຖ້າເປັນພໍ່ແມ່ຂອງເຈົ້າ ຈົ່ງພະຍາຍາມເຂົ້າໃຈຄວາມຄິດຂອງພວກເພິ່ນ. ນາງເຣເບກາອາຍຸ 16 ປີກ່າວວ່າ: “ບາງເທື່ອພໍ່ແມ່ຈະເຂົ້າມາສ່ອງເບິ່ງວ່າຂ້ອຍພວມເຮັດຫຍັງຢູ່. ແຕ່ທີ່ຈິງແລ້ວ ຖ້າຂ້ອຍມີລູກໄວຮຸ່ນຂ້ອຍກໍອາດເຮັດແບບດຽວກັນ ໂດຍສະເພາະເມື່ອຂ້ອຍຮູ້ວ່າຄົນໜຸ່ມສາວໃນທຸກມື້ນີ້ຕ້ອງປະເຊີນການລໍ້ໃຈຫຼາຍໆຢ່າງ!” ເຊັ່ນດຽວກັບເຣເບກາ ເຈົ້າຈະເຂົ້າໃຈຄວາມຫ່ວງໃຍຂອງພໍ່ແມ່ໄດ້ບໍ?—ສຸພາສິດ 19:11.

• ໃຫ້ຖາມຕົວເອງດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈວ່າ: ‘ຂ້ອຍເຄີຍເຮັດໃຫ້ພໍ່ແມ່ມີເຫດຜົນທີ່ຈະສົງໄສບໍວ່າຂ້ອຍເຮັດແນວບໍ່ດີເມື່ອປິດປະຕູຢູ່ໃນຫ້ອງ? ຂ້ອຍປິດບັງບໍ່ໃຫ້ພໍ່ແມ່ຮູ້ເລື່ອງຊີວິດສ່ວນຕົວບໍຈົນພວກເພິ່ນຮູ້ສຶກວ່າຕ້ອງລັກເບິ່ງລັກຟັງຂ້ອຍ?’ ຖ້າຕົວເຈົ້າຕອບຄຳຖາມເຫຼົ່ານັ້ນວ່າບໍ່ແມ່ນ ແລະເບິ່ງຄືວ່າພໍ່ແມ່ຍັງບໍ່ເຊື່ອໃຈເຈົ້າ ໃຫ້ບອກພໍ່ແມ່ຢ່າງໃຈເຢັນໆແລະດ້ວຍຄວາມນັບຖືໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າຮູ້ສຶກ. ໃຫ້ຕັ້ງໃຈຟັງ ຄວາມເປັນຫ່ວງຂອງພໍ່ແມ່ ແລະເຮັດໃຫ້ພໍ່ແມ່ໝັ້ນໃຈວ່າສິ່ງທີ່ເຈົ້າກຳລັງເຮັດບໍ່ມີອັນໃດທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດບັນຫາ.—ຢາໂກໂບ 1:19.

ເມື່ອເຈົ້າຄົບໝູ່ເພື່ອນ

ໃນລະຫວ່າງທີ່ເປັນໜຸ່ມສາວ ເປັນເລື່ອງປົກກະຕິທີ່ຈະມີໝູ່ນອກເໜືອຈາກຄົນໃນຄອບຄົວ. ເປັນເລື່ອງປົກກະຕິເຊັ່ນກັນທີ່ພໍ່ແມ່ຢາກຮູ້ວ່າໃຜເປັນໝູ່ຂອງເຈົ້າ ແລະເຈົ້າເຮັດຫຍັງຮ່ວມກັບເຂົາເຈົ້າແດ່. ແຕ່ບາງຄັ້ງເຈົ້າອາດຮູ້ສຶກວ່າຄວາມເປັນຫ່ວງຂອງພໍ່ແມ່ອາດເບິ່ງຄືເປັນຄວາມລະແວງສົງໄສຫຼາຍໂພດ. ນາງເອມີອາຍຸ 16 ປີກ່າວວ່າ: “ຂ້ອຍພຽງແຕ່ຕ້ອງການມີໂທລະສັບມືຖືແລະອີເມວ ໂດຍທີ່ພໍ່ແມ່ບໍ່ຕ້ອງຍືດຄໍມາເບິ່ງທຸກໆສິບນາທີແລະຖາມວ່າລູກກຳລັງລົມກັບໃຜ.”

ສິ່ງທີ່ເຮັດໄດ້. ແທນທີ່ຈະປ່ອຍໃຫ້ມິດຕະພາບເປັນສິ່ງກີດຂວາງລະຫວ່າງເຈົ້າກັບພໍ່ແມ່ ໃຫ້ລອງເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຕໍ່ໄປນີ້

• ພາໝູ່ໃຫ້ມາຮູ້ຈັກກັບພໍ່ແມ່ ແລະເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າພໍ່ແມ່ລຶ້ງເຄີຍກັບໝູ່. ທີ່ຈິງ ເຈົ້າອາດບໍ່ມັກທີ່ພໍ່ແມ່ເຮັດໂຕເປັນນັກສືບ ແຕ່ພວກເພິ່ນກໍບໍ່ມີທາງເລືອກອື່ນຖ້າໝູ່ຂອງເຈົ້າເປັນຄົນທີ່ເພິ່ນບໍ່ຮູ້ຈັກ. ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າ ແຮ່ງພໍ່ແມ່ຮູ້ຈັກຄົນທີ່ເຈົ້າໃຊ້ເວລາຄົບຫານຳຫຼາຍເທົ່າໃດ ພວກເພິ່ນກໍແຮ່ງຈະສະບາຍໃຈຫຼາຍຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນກັບໝູ່ທີ່ເຈົ້າເລືອກຄົບ.

• ຈົ່ງສັດຊື່ຕໍ່ຕົວເອງ ນີ້ເປັນເລື່ອງສ່ວນຕົວຫຼືຄວາມລັບ? ນາງບິດທານີອາຍຸ 22 ປີກ່າວວ່າ: “ຖ້າເຈົ້າຍັງຢູ່ເຮືອນນຳພໍ່ແມ່ແລະພວກເພິ່ນເປັນຫ່ວງບາງເລື່ອງ ເຈົ້າຄວນຄິດວ່າ ‘ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຮັດແນວບໍ່ດີ ດັ່ງນັ້ນຈະປິດບັງເຮັດຫຍັງ?’ ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ ຖ້າເຈົ້າຈຳເປັນຕ້ອງ ປິດບັງເປັນຄວາມລັບ ກໍສະແດງວ່າມີບາງສິ່ງທີ່ຜິດປົກກະຕິ.”

ຄວາມເປັນສ່ວນຕົວແລະຕົວເຈົ້າເອງ

ຕອນນີ້ເຈົ້າມີໂອກາດຈະຄິດຫາແນວທາງການແກ້ບັນຫາບາງຢ່າງກ່ຽວກັບຄວາມເປັນສ່ວນຕົວດ້ານໃດດ້ານໜຶ່ງທີ່ເຈົ້າເປັນຫ່ວງ. ໃນແຖວທາງລຸ່ມນີ້ໃຫ້ຂຽນຄຳຕອບສຳລັບຄຳຖາມທີ່ຢູ່ກັບຂັ້ນຕອນຕ່າງໆຕໍ່ໄປນີ້

ຂັ້ນຕອນທີ 1: ລະບຸບັນຫາ. ເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າຢາກມີຄວາມເປັນສ່ວນຕົວຫຼາຍຂຶ້ນໃນດ້ານໃດແດ່?

․․․․․

ຂັ້ນຕອນທີ 2: ຄຳນຶງເຖິງທັດສະນະຂອງພໍ່ແມ່. ເຈົ້າຄິດວ່າທີ່ຈິງແລ້ວພວກເພິ່ນເປັນຫ່ວງເລື່ອງໃດແດ່?

․․․․․

ຂັ້ນຕອນທີ 3: ລົງມືແກ້ບັນຫາ. ໃນແງ່ໃດທີ່ເຈົ້າອາດເຮັດໃຫ້ບັນຫາຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ? ເມື່ອຄຳນຶງເຖິງຄຳຕອບທີ່ຢູ່ຂ້າງເທິງນັ້ນ ເຈົ້າຈະປ່ຽນແປງຫຍັງແດ່? ເຈົ້າຢາກໃຫ້ພໍ່ແມ່ເຮັດແນວໃດກັບເລື່ອງທີ່ເຈົ້າເປັນຫ່ວງ?

․․․․․

ຂັ້ນຕອນທີ 4: ເວົ້າລົມກັນ. ຂໍໃຫ້ອະທິບາຍວິທີທີ່ເຈົ້າອາດເປັນຝ່າຍລິເລີ່ມເວົ້າລົມກັບພໍ່ແມ່ໃນເລື່ອງຄວາມເປັນສ່ວນຕົວ.

․․․․․

ໃນບົດຕໍ່ໄປ

ພໍ່ຫຼືແມ່ຂອງເຈົ້າຕາຍຈາກບໍ? ຖ້າແມ່ນ ເຈົ້າຈະພົບການປອບໂຍນໄດ້ຈາກໃສ?

[ຂໍ້ຄວາມໄຂເງື່ອນ]

a ສຳລັບຂໍ້ມູນເພີ່ມເຕີມຂໍໃຫ້ເບິ່ງບົດທີ 6 ຂອງປຶ້ມຫົວນີ້.

ຂໍ້ພະຄຳພີຫຼັກ

“ຈົ່ງລີເລືອໃຫ້ຕົວຢັ້ງຢືນເປັນທີ່ຊອບຕໍ່ໜ້າພະເຈົ້າ ເປັນເຈົ້າການ [“ຄົນງານ,” ທ.ປ.] ທີ່ບໍ່ມີເຫດໃຫ້ລັກອາຍ.”—2 ຕີໂມເຕ 2:15.

ຄຳແນະນຳ

ເມື່ອເວົ້າລົມກັບພໍ່ແມ່ໃນເລື່ອງຄວາມເປັນສ່ວນຕົວ ຢ່າສະແດງອາການຈົ່ມ. ໃຫ້ເຈົ້າສະແດງຄວາມເປັນຫ່ວງ. ການຈົ່ມແລະຄວາມເປັນຫ່ວງແຕກຕ່າງກັນແນວໃດ? ການຈົ່ມເປັນການເນັ້ນໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າຄິດ ວ່າພໍ່ແມ່ພວມເຮັດຜິດ. ຄວາມເປັນຫ່ວງ ຊ່ວຍພວກເຈົ້າທຸກຄົນໃຫ້ເນັ້ນໃນການຫາທາງແກ້ໄຂ.

ເຈົ້າຮູ້ບໍ . . .?

ແຮ່ງເຈົ້າເປີດເຜີຍກັບພໍ່ແມ່ຫຼາຍເທົ່າໃດ ພວກເພິ່ນກໍແຮ່ງສົງໄສເຈົ້າໜ້ອຍລົງເທົ່ານັ້ນ.

ແຜນພາກປະຕິບັດ!

ເພື່ອຈະໄດ້ຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈຈາກພໍ່ແມ່ ຂ້ອຍຈະ ․․․․․

ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຢາກຖາມພໍ່ (ແມ່) ກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ແມ່ນ ․․․․․

ເຈົ້າຄິດວ່າແນວໃດ?

• ເປັນຫຍັງພໍ່ແມ່ຈຶ່ງມີສິດທີ່ຈະຖາມກ່ຽວກັບຊີວິດຂອງເຈົ້າ?

• ການທີ່ເຈົ້າພະຍາຍາມພັດທະນາທັກສະໃນການສື່ຄວາມກັບພໍ່ແມ່ຈະຊ່ວຍເຈົ້າແນວໃດທີ່ຈະສື່ຄວາມກັບຜູ້ໃຫຍ່ຄົນອື່ນໆ ໃນເວລາຕໍ່ມາ?

[ຈຸດເດັ່ນໜ້າ 108]

“ພໍ່ແມ່ບໍ່ຢາກໃຫ້ເຈົ້າປະສົບກັບສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍ ແລະບາງຄັ້ງອາດເບິ່ງຄືວ່າພວກເພິ່ນຈະເຂົ້າມາຫຍຸ້ງກ່ຽວກັບເລື່ອງສ່ວນຕົວຂອງເຈົ້າ. ມັນອາດເບິ່ງຄືວ່າເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ຄວນເຮັດ. ແຕ່ວ່າທີ່ແທ້ແລ້ວ ຖ້າຂ້ອຍເປັນແມ່ ຂ້ອຍກໍຄົງເຮັດແບບດຽວກັນ.”—ນາງ ແອເລນາ

[ຮູບພາບໜ້າ 109]

ຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈເປັນຄືກັບເງິນເດືອນທີ່ໄດ້ຮັບຈາກການອອກແຮງງານ ນັ້ນຄືເຮົາຕ້ອງເຮັດວຽກເພື່ອຈະໄດ້ເງິນ