ບົດທີ 87
ອາຫານແລງຄາບສຸດທ້າຍຂອງພະເຢຊູ
ຄົນຢິວສະຫຼອງເທດສະການປັດສະຄາໃນວັນທີ 14 ເດືອນນີຊານທຸກໆປີ. ການສະຫຼອງນີ້ເຕືອນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຄິດເຖິງວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າຈາກການເປັນທາດໃນເອຢິບແລະພາເຂົາເຈົ້າມາຢູ່ໃນແຜ່ນດິນທີ່ເພິ່ນສັນຍາ. ໃນປີ 33 ພະເຢຊູກັບພວກອັກຄະສາວົກຂອງເພິ່ນສະຫຼອງເທດສະການປັດສະຄາຢູ່ຫ້ອງຊັ້ນເທິງໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ. ເມື່ອສະຫຼອງປັດສະຄາແລ້ວໆ ພະເຢຊູກໍເວົ້າວ່າ: “ໃນພວກເຈົ້າມີຜູ້ໜຶ່ງຈະທໍລະຍົດຂ້ອຍ.” ພວກອັກຄະສາວົກຕົກໃຈຫຼາຍ ແລະຖາມພະເຢຊູວ່າ: ‘ແມ່ນໃຜ?’ ພະເຢຊູຕອບວ່າ: ‘ແມ່ນຜູ້ທີ່ຂ້ອຍຈະຍື່ນເຂົ້າຈີ່ນີ້ໃຫ້.’ ແລ້ວເພິ່ນກໍຍື່ນເຂົ້າຈີ່ປ່ຽງໜຶ່ງໃຫ້ຢູດາອິສະກາຣີອົດ ຢູດາກໍລຸກຂຶ້ນແລະອອກຈາກຫ້ອງໄປທັນທີ.
ຈາກນັ້ນ ພະເຢຊູກໍອະທິດຖານ ແລ້ວຫັກເຂົ້າຈີ່ຍື່ນໃຫ້ພວກອັກຄະສາວົກທີ່ຍັງຢູ່ໃນຫ້ອງ ແລະເວົ້າວ່າ: ‘ກິນເຂົ້າຈີ່ນີ້ແມ້ ນີ້ໝາຍເຖິງຮ່າງກາຍຂອງຂ້ອຍທີ່ຈະສະລະເພື່ອພວກເຈົ້າ.’ ຕໍ່ມາ ເພິ່ນກໍອະທິດຖານສຳລັບເຫຼົ້າແວງແລະຍື່ນໃຫ້ພວກອັກຄະສາວົກ ແລະເວົ້າວ່າ: ‘ກິນເຫຼົ້າແວງນີ້ແມ້ ນີ້ໝາຍເຖິງເລືອດຂອງຂ້ອຍທີ່ຈະຊ່ວຍໃຫ້ບາບໄດ້ຮັບການຍົກໂທດ. ຂ້ອຍສັນຍາວ່າພວກເຈົ້າຈະໄດ້ເປັນກະສັດກັບຂ້ອຍໃນສະຫວັນ. ໃຫ້ເຮັດແບບນີ້ທຸກປີເພື່ອລະນຶກເຖິງຂ້ອຍ.’ ໃນທຸກມື້ນີ້ ລູກສິດຂອງພະເຢຊູຍັງປະຊຸມກັນທຸກປີໃນຕອນແລງຂອງວັນທີ 14 ເດືອນນີຊານ. ການປະຊຸມນີ້ເອີ້ນວ່າ ອາຫານແລງຂອງພະຄລິດ.
ຫຼັງຈາກກິນເຂົ້າແລ້ວໆ ພວກອັກຄະສາວົກກໍຖຽງກັນວ່າໃນເຂົາເຈົ້າໃຜເປັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ. ແຕ່ພະເຢຊູບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: ‘ຜູ້ທີ່ເປັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດຈະເຮັດໂຕຄືກັບຄົນທີ່ອາຍຸນ້ອຍທີ່ສຸດແລະຄິດວ່າໂຕເອງມີຄວາມສຳຄັນໜ້ອຍທີ່ສຸດ.
ພວກເຈົ້າເປັນໝູ່ຂອງຂ້ອຍ ຂ້ອຍບອກພວກເຈົ້າທຸກເລື່ອງທີ່ພໍ່ຂອງຂ້ອຍຢາກໃຫ້ພວກເຈົ້າຮູ້. ອີກບໍ່ດົນຂ້ອຍຈະໄປຫາພໍ່ຂອງຂ້ອຍໃນສະຫວັນ ແຕ່ພວກເຈົ້າຍັງຈະຢູ່ໃນໂລກນີ້ຕໍ່ໄປ. ທຸກຄົນຈະຮູ້ວ່າພວກເຈົ້າເປັນລູກສິດຂອງຂ້ອຍ ຖ້າພວກເຈົ້າຮັກກັນ. ໃຫ້ພວກເຈົ້າຮັກກັນຄືກັບທີ່ຂ້ອຍຮັກພວກເຈົ້າເດີ້.’
ສຸດທ້າຍ ພະເຢຊູອະທິດຖານຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາປົກປ້ອງລູກສິດທຸກຄົນ. ເພິ່ນຂໍພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຮັດວຽກນຳກັນດ້ວຍຄວາມສາມັກຄີ. ເພິ່ນອະທິດຖານຂໍໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ຮັບຄວາມນັບຖືຫຼາຍທີ່ສຸດ. ແລ້ວພະເຢຊູກັບອັກຄະສາວົກຂອງເພິ່ນກໍຮ້ອງເພງສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາແລະອອກໄປທາງນອກ. ຕອນນີ້ ເວລາທີ່ພະເຢຊູຈະຖືກຈັບໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ.
“ພວກເຈົ້າທີ່ເປັນແກະຝູງນ້ອຍ ບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ ຍ້ອນພະເຈົ້າພໍ່ຂອງພວກເຈົ້າຕັ້ງໃຈແລ້ວວ່າຈະເອົາການປົກຄອງຂອງເພິ່ນໃຫ້ພວກເຈົ້າ.”—ລູກາ 12:32