ເຢເຣມີຢາ
14 ພະເຢໂຫວາເວົ້າກັບເຢເຣມີຢາເລື່ອງຄວາມແຫ້ງແລ້ງວ່າ+
2 ເມືອງຢູດາຮ້ອງໄຫ້ໄວ້ທຸກ+ແລະປະຕູເມືອງກໍພັງໝົດແລ້ວ.
ພວກມັນຟຸບລົງກັບພື້ນຍ້ອນເສົ້າໃຈຫຼາຍ
ແລະມີສຽງຮ້ອງໄຫ້ດັງອອກມາຈາກເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
3 ພວກເຈົ້ານາຍໃຫ້ພວກຄົນຮັບໃຊ້ໄປເອົານ້ຳ.
ເຂົາເຈົ້າໄປນ້ຳສ້າງຫຼາຍບ່ອນ ແຕ່ກໍບໍ່ມີນ້ຳເລີຍ.
ເຂົາເຈົ້າກັບມາພ້ອມກັບໄຫເປົ່າ.
ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກອາຍແລະຜິດຫວັງຫຼາຍ
ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງປົກຫົວໂຕເອງໄວ້.
5 ແມ່ນແຕ່ກວາງທີ່ຢູ່ໃນທົ່ງກໍຍັງຖິ້ມລູກທີ່ຫາກໍເກີດ
ຍ້ອນບໍ່ມີຫຍ້າກິນ.
6 ລາປ່າຢືນຢູ່ໂນນພູຫົວໂລ້ນ.
ພວກມັນຫາຍໃຈຫອບຄືກັບໝາໄນ.
ພວກມັນຊອກຫາພືດຜັກຈົນຕາເມື່ອຍ ແຕ່ກໍບໍ່ເຈິຫຍັງເລີຍ.+
7 ເຖິງວ່າຄວາມຜິດຂອງພວກເຮົາໃຫ້ຫຼັກຖານວ່າພວກເຮົາຜິດແທ້ໆ
ແຕ່ພະເຢໂຫວາເອີ້ຍ ຂໍພະອົງເຮັດຫຍັງບາງຢ່າງເພື່ອເຫັນແກ່ຊື່ຂອງພະອົງ+
ຍ້ອນພວກເຮົາເຮັດສິ່ງທີ່ບໍ່ສັດຊື່ຫຼາຍຢ່າງ+
ແລະພວກເຮົາໄດ້ເຮັດຜິດຕໍ່ພະອົງ.
8 ພະເຈົ້າຜູ້ເປັນຄວາມຫວັງຂອງອິດສະຣາເອນ ຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ+ໃນຍາມທີ່ຍາກລຳບາກເອີ້ຍ
ເປັນຫຍັງພະອົງເປັນຄືກັບຄົນແປກໜ້າໃນແຜ່ນດິນນີ້
ເປັນຄືກັບນັກເດີນທາງທີ່ແວ່ມາພັກຄ້າງຄືນເທົ່ານັ້ນ?
9 ເປັນຫຍັງພະອົງເປັນຄືກັບຄົນທີ່ຕົກສະເງີ້
ເປັນຄືກັບຄົນແຂງແຮງທີ່ຊ່ວຍຄົນອື່ນບໍ່ໄດ້?
ຂໍພະອົງຢ່າປະຖິ້ມພວກເຮົາເດີ້.
10 ພະເຢໂຫວາເວົ້າກ່ຽວກັບຄົນເຫຼົ່ານີ້ວ່າ: “ເຂົາເຈົ້າມັກເລາະໄປເລາະມາ+ ຕີນຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ລ້າບໍ່ເປັນ+ ເຮົາເຢໂຫວາຈຶ່ງບໍ່ພໍໃຈເຂົາເຈົ້າ.+ ບັດນີ້ ເຮົາຈະຄິດເຖິງຄວາມຜິດຂອງເຂົາເຈົ້າແລະເອີ້ນເຂົາເຈົ້າມາຮັບໂທດ.”+
11 ແລ້ວພະເຢໂຫວາກໍເວົ້າກັບຂ້ອຍວ່າ: “ຢ່າອະທິດຖານຂໍໃຫ້ມີສິ່ງດີໆເກີດຂຶ້ນກັບຄົນພວກນີ້.+ 12 ເມື່ອເຂົາເຈົ້າອົດອາຫານ ເຮົາຈະບໍ່ຟັງຄຳອ້ອນວອນຂອງເຂົາເຈົ້າ+ ແລະເມື່ອເຂົາເຈົ້າເອົາເຄື່ອງບູຊາເຜົາແລະເຄື່ອງບູຊາທີ່ເຮັດຈາກເມັດເຂົ້າມາໃຫ້ ເຮົາກໍຈະບໍ່ພໍໃຈ.+ ເຮົາຈະກຳຈັດເຂົາເຈົ້າດ້ວຍດາບ ດ້ວຍຄວາມອຶດຢາກ ແລະດ້ວຍໂລກລະບາດ.”+
13 ຂ້ອຍຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດເອີ້ຍ ພວກຜູ້ພະຍາກອນກຳລັງບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ ‘ເຈົ້າຈະບໍ່ຖືກຂ້າດ້ວຍດາບດອກແລະເຈົ້າຈະບໍ່ເຈິຄວາມອຶດຢາກ ແຕ່ພະເຈົ້າຈະໃຫ້ເຈົ້າມີຄວາມສະຫງົບສຸກແທ້ໃນບ່ອນນີ້.’”+
14 ພະເຢໂຫວາເວົ້າກັບຂ້ອຍວ່າ: “ພວກຜູ້ພະຍາກອນກຳລັງພະຍາກອນຕົວະໂດຍໃຊ້ຊື່ຂອງເຮົາ.+ ເຮົາບໍ່ໄດ້ສົ່ງເຂົາເຈົ້າໄປ ບໍ່ໄດ້ສັ່ງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເວົ້າແນວນັ້ນ ແລະບໍ່ໄດ້ເວົ້າກັບເຂົາເຈົ້າເລີຍ.+ ສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າບອກເຈົ້າເປັນນິມິດຂີ້ຕົວະ ເປັນຄຳທຳນາຍທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດ ແລະເປັນເລື່ອງຫຼອກລວງທີ່ເຂົາເຈົ້າຄິດຂຶ້ນມາເອງ.*+ 15 ສຳລັບພວກຜູ້ພະຍາກອນທີ່ພະຍາກອນໂດຍອ້າງຊື່ຂອງເຮົາແລະເວົ້າວ່າຈະບໍ່ມີໃຜຖືກຂ້າດ້ວຍດາບແລະຈະບໍ່ມີຄວາມອຶດຢາກໃນແຜ່ນດິນນີ້ທັງໆທີ່ເຮົາບໍ່ໄດ້ສົ່ງເຂົາເຈົ້າໄປ ພະເຢໂຫວາເວົ້າກ່ຽວກັບເຂົາເຈົ້າວ່າ ‘ພວກຜູ້ພະຍາກອນເຫຼົ່ານີ້ຈະຕ້ອງຕາຍດ້ວຍດາບແລະຄວາມອຶດຢາກ.+ 16 ຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າພະຍາກອນໃຫ້ຟັງກໍຈະຕ້ອງຕາຍດ້ວຍດາບແລະຄວາມອຶດຢາກຄືກັນ. ສົບຂອງເຂົາເຈົ້າຈະຖືກໂຍນຖິ້ມໄປຕາມຫົນທາງຂອງເມືອງເຢຣູຊາເລັມແລະຈະບໍ່ມີໃຜຝັງເຂົາເຈົ້າ.+ ເມຍ ລູກຊາຍ ແລະລູກສາວຂອງເຂົາເຈົ້າກໍຈະບໍ່ຖືກຝັງຄືກັນ ຍ້ອນເຮົາຈະໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຈິຄວາມຈິບຫາຍທີ່ເຂົາເຈົ້າສົມຄວນໄດ້ຮັບ.’+
17 ເຈົ້າຕ້ອງບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ
‘ຂ້ອຍຈະຮ້ອງໄຫ້ໝົດມື້ໝົດຄືນ
ແລະຈະບໍ່ເຊົາຮ້ອງໄຫ້+ ຍ້ອນຄົນຊາດດຽວກັນກັບຂ້ອຍ*ຖືກຕີຢ່າງຮຸນແຮງ+
ຈົນມີບາດແຜທີ່ສາຫັດຫຼາຍ.
18 ເມື່ອຂ້ອຍອອກໄປທົ່ງຫຍ້າແລະແນມເບິ່ງ
ຂ້ອຍກໍເຫັນຄົນທີ່ຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ+
ແລະເມື່ອຂ້ອຍເຂົ້າໄປໃນເມືອງ
ຂ້ອຍກໍເຫັນຄົນທີ່ເຈັບປ່ວຍຍ້ອນຄວາມອຶດຢາກ.+
ພວກຜູ້ພະຍາກອນແລະພວກປະໂລຫິດໄດ້ເດີນທາງໄປທົ່ວແຜ່ນດິນທີ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກ.’”+
19 ພະອົງບໍ່ຍອມຮັບຢູດາແລ້ວບໍ?
ພະອົງຊັງຊີໂອນແລ້ວບໍ?+ ເປັນຫຍັງພະອົງຕີພວກເຮົາຈົນປິ່ນປົວບໍ່ໄດ້?+
ພວກເຮົາລໍຖ້າຄວາມສະຫງົບສຸກ ແຕ່ກໍບໍ່ມີສິ່ງດີໆມາເລີຍ.
ພວກເຮົາລໍຖ້າເວລາທີ່ຈະຖືກປິ່ນປົວ ແຕ່ພັດມີແຕ່ຄວາມຢ້ານ.+
20 ພະເຢໂຫວາເອີ້ຍ ພວກເຮົາຮູ້ວ່າພວກເຮົາເຮັດຊົ່ວ
ແລະປູ່ຍ່າຕານາຍຂອງພວກເຮົາເຮັດສິ່ງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ.
ພວກເຮົາໄດ້ເຮັດຜິດຕໍ່ພະອົງ.+
21 ເພື່ອເຫັນແກ່ຊື່ຂອງພະອົງ ຂໍພະອົງຢ່າຖິ້ມພວກເຮົາ+
ຂໍພະອົງຢ່າດູຖູກບັນລັງທີ່ມີກຽດຂອງພະອົງ
ຂໍພະອົງຄິດເຖິງສັນຍາທີ່ເຮັດກັບພວກເຮົາແລະຢ່າຍົກເລີກສັນຍານັ້ນເລີຍ.+
22 ຮູບບູຊາທີ່ບໍ່ມີຄ່າຂອງຊາດຕ່າງໆຈະເຮັດໃຫ້ຝົນຕົກໄດ້ບໍ?
ຫຼືທ້ອງຟ້າຈະເຮັດໃຫ້ຝົນຕົກລົງມາເອງໄດ້ບໍ?
ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາເອີ້ຍ ພະອົງຜູ້ດຽວເທົ່ານັ້ນບໍ່ແມ່ນບໍທີ່ເຮັດໄດ້?+
ພວກເຮົາລໍຖ້າພະອົງ
ຍ້ອນພະອົງຜູ້ດຽວທີ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ທັງໝົດ.