Mierkëlës 17 äämbë septiembrë
Jotkujk diˈibatyë Dios të myaˈxëty ja pyojpë, diˈibaty yajninäjxp ja pyeky (Rom. 4:7).
Dios pyokymyeˈkxypy ja jäˈäy mëdiˈibë mëbëjkëbën, wäˈäts dyajnaxy ets kyaj tˈokjamyajtsënë ja pyoky (Sal. 32:1,2). Duˈunxyëp extëm kyaj të pyokytyundë mët yëˈëgyëjxm ko tmëdattë mëbëjkën. Per oyë Abrahán, David etsë wiinkpë Diosmëduumbëty yajnäjxëdë wäˈätsë Dios, duˈunyëm yajpäättë pokyjyaˈay. Pesë Jyobaa pääty yajnäjxëdë wäˈäts mët yëˈëgyëjxm ko tmëdäjttë ja mëbëjkën, per mëdiˈibë kyaj myëdunëdë kyaj wäˈäts dyajnäjxy (Éfes. 2:12). Apostëlë Pablo ojts yajxon tnimaytyaˈaky ko parë mëët nnaymyaˈayëmë Dios, tsojkëp nmëdäjtëmë mëbëjkën. Abrahán etsë David duˈunën tmëdäjttë mëbëjkën ets ëtsäjtëm nanduˈunën mbäät nmëdäjtëm. w23.12 paj. 3 parr. 6, 7
Jueebës 18 äämbë septiembrë
Extëmë nwintsëˈkënˈäjtëm, dëˈënyëm nˈokˈawdäjtëm ja Dios mët ja Jesukristëkyëjxm, es nˈawdäjtëm ja Dios mët ja nˈääˈäjtëm (Eb. 13:15).
Ninuˈun nDiosmëduˈunëm, mbäädë Jyobaa nmoˈoyëmë wintsëˈkën. ¿Wiˈix mbäät duˈun nduˈunëm? Ko nnasˈijxëmë xëëw tiempë, jot mëjääw ets ja meeny sentääbë parë nduˈunëmë Diosë tyuunk. Pën yëˈë nmoˈoyëmë Jyobaa mëdiˈibë niˈigyë nyajtsobatëm, yëˈë nety nyajnigëxëˈkëm ko nmëjjäˈäwëm ko mbäät nmëduˈunëm. Apostëlë Pablo kanäk pëky ojts tnigajpxy wiˈixën mbäät nDiosmëduˈunëm ets ko ninäˈä mbäät njäˈäytyëgoˈoyëm (Eb. 10:22-25). Extëm nˈokpëjktakëm, jyënany ko jëjpˈam nmënuˈkxtakëmë Jyobaa, nˈëwäˈkx ngäjpxwäˈkxëm ets nnaymyëjääwmoˈoyëm nixim niyam, ets “waanë niˈigyë tyam, mët ko tyimpatnëp” mä myinäˈänyë Jyobaa myëjxëëw. Mä jyëjpkëjxnë Diˈibʉ Jatanʉp, jap tuˈugë anklës jyënany: “¡Awdat ja Dios!”. Ets majtskˈokën duˈun jyënany, yäˈädë yëˈë yˈandijpy ko jëjpˈamën duˈun yajtunët (Diˈibʉ Jat. 19:10; 22:9). Ninäˈä mbäät ngajäˈäytyëgoˈoyëm ko të nnijäˈäwëm nëˈpäät këkpäät ti yˈandijpy ja templë mëdiˈibë Jyobaa jyaˈäjtypy ets ko të tnasˈixë parë mbäät nˈawdäjtëm extëm të ttuknibëjktäägë. w23.10 paj. 29 parr. 17, 18
Biernës 19 äämbë septiembrë
Nˈoknaytsyojkëm nixim niyam (1 Fwank 4:7).
Tsojkëp niˈamukë nguytyuˈunëmë yäˈädë anaˈamën: “Nˈoknaytsyojkëm nixim niyam”. Per nˈokjamyajtsëm extëmë Jesus jyënany: “Kyaj ja jäˈäyëty tnekymyëdattët ja tsojkën nixim niyam” (Mat. 24:12). Ko duˈun jyënany kyaj nety yëˈë tmaytyäˈägäˈäny ko ja yˈëxpëjkpëty kyaj nyekynyaytsyokäˈänëdë. Per oy ko nnaygyuentëˈäjtëm parë kyaj njäˈäyˈäjtëm extëmë naxwinyëdë jäˈäy mëdiˈibë kyaj ttsoktë myëguˈuktëjk. Min net nˈoknimaytyakëm wiˈix mbäät nnijäˈäwëm pën duˈunyëmë nmëguˈukˈäjtëm ntsojkëm. Tuk pëky wiˈix mbäät nnijäˈäwëm pën duˈunyëmë nmëguˈukˈäjtëm ntsojkëm, yëˈë ko nbudëjkëm ko jam ti jotmay kyëxëˈëgët (2 Kor. 8:8). Apostëlë Pedro ojts tuk pëky tnigajpxy wiˈix mbäät duˈun nduˈunëm. Jyënany: “Pääty waˈan tˈity [ . . . ] niˈigyë tsojkën mä miitsëty, mët ko mä jäˈäy nyaytsyokëdë, may ja peky nyaytyuknimaˈxëdë” (1 Peed. 4:8). Pääty ja mbäät nyajnigëxëˈkëm pën duˈunyëm ja nmëguˈukˈäjtëm mëk ntsojkëm ko jam muum tyëgoytyët o jam wiˈix xytyuˈunëm. w23.11 paj. 10, 11 parr. 12, 13