Fanontanian’ny Mpamaky
Inona no andraikitry ny Kristiana eo amin’ny fampihenana ny fandotoana ny tontolo iainana — tany sy ranomasina ary rivotra?
Amin’ny maha-Vavolombelon’i Jehovah antsika, dia manahy lalina ny amin’ireo zava-manahirana maro momba ny tontolo iainana izay misy akony eo amin’ny tany fonenantsika amin’izao fotoana izao, isika. Mihoatra noho ny ankamaroan’ny olona, dia takatsika fa ny tany dia noforonina ho fonenana madio sy mahasalama ho an’ny fianakavian’olombelona tanteraka iray. (Genesisy 1:31; 2:15-17; Isaia 45:18). Mahazo antoka avy amin’Andriamanitra koa isika fa ‘hanimba izay manimba ny tany’ izy. (Apokalypsy 11:18). Ara-drariny, araka izany, ny hanaovana ezaka voalanjalanja, antonony, mba tsy hampitomboana tsy amin’antony ny fanimbana mandroso hatrany ataon’ny olona amin’ny bolantanintsika. Mariho anefa ilay teny hoe “antonony”. Mifanaraka tsara amin’ny Soratra Masina koa ny fitandremana mba tsy hamelana ireo ady hevitra sy fanao momba ny tontolo iainana ho tonga ny fanahiana tafahoatra ao amintsika.
Na dia ny fiainan’olombelona ara-dalàna aza dia miteraka sisan-javatra fanary. Ohatra, ny fambolena sy ny fikarakarana ary ny fihinanana sakafo mazàna dia miteraka sisan-javatra fanary, na dia azon’ireo bibikely tsy hita maso ao amin’ny tany ovana aza ny ankamaroan’izy ireny. (Salamo 1:4; Lioka 3:17). Ireo trondro natono nataon’i Jesosy tafatsangana tamin’ny maty, sakafo ho an’ny mpianany dia azo inoana fa nahatonga setroka sy lavenona ary fakofakon-taolana avy amin’ny trondro. (Jaona 21:9-13). Kanefa ireo fandehan-javatra na tsingerina (cycles) avy amin-javatra misy aina sy tsy misy aina amin’ny tany, dia natao mba hikarakarana izay ilaina amin’izany.
Ny vahoakan’Andriamanitra dia tokony hanana fahalalana ny amin’ireo raharaha momba ny tontolo iainana. I Jehovah dia nitaky ny hanaovan’ny vahoakany fahiny zavatra mba hanariana ny sisan-javatra fanary teo aminy, dia fanaovan-javatra izay nanana heviny momba ny tontolo iainana ary koa momba ny fahadiovana sy ny fahasalamana. (Deoteronomia 23:10-15). Ary satria fantatsika ny fiheviny momba ireo izay manimba ny tany, dia azo antoka fa tsy tokony hodiantsika tsy fantatra ireo zavatra izay azontsika atao mba hitanana ny manodidina antsika ho madio. Afaka maneho taratr’izany isika amin’ny fanariana araka ny tokony ho izy ny fako na sisan-javatra fanary, indrindra fa ireo zavatra misy poizina. Isika dia miara-miasa amim-pitandremana amin’ireo ezaka fikarakarana ny sisan-javatra fanary ho azo ampiasana indray. Manana antony fanampiny anaovana izany isika raha toa izany ka avy amin’ny didin’i Kaisara. (Romana 13:1, 5). Ary misy olona sasany mahita fahafaham-po amin’ny fanaovan-javatra fanampiny, toy ny fifidianana ny hampiasa zavatra izay azon’ny bibikely tsy hita maso ao amin’ny tany ovana, toy izay hampiasa ireo izay hampitombo ireo fakofako miavosa toy ny tendrombohitra eto an-tany sy any an-dranomasina.
Ny hoe ho tonga hatraiza ny Kristiana iray eo amin’izany lalana izany anefa, dia raharahan’ny tenany manokana, raha tsy hoe takin’ny lalàna angaha izany. Miharihary avy amin’ireo fampahalalam-baovao fa ny olombelona tsy tanteraka dia mora latsaka ao anatin’ny fandriky ny fanaovan-javatra amin’ny fomba tafahoatra. Azo antoka fa mety amin’izany indrindra ilay torohevitr’i Jesosy hoe: “Aza mitsara mba tsy hotsaraina hianareo. (...) Ary nahoana hianao no mijery ny sombin-kazo eo amin’ny mason’ny rahalahinao, fa ny andry eo amin’ny masonao dia tsy mba tsaroanao?” (Matio 7:1, 3). Ny fitadidiana izany dia mety hanampy antsika tsy hanadino ireo anton-javatra tena lehibe hafa.
Nanoratra toy izao ny mpaminany Jeremia: “Jehovah ô, fantatro fa tsy an’ny olombelona ny làlan-kalehany, na an’ny mpandeha ny hahalavorary ny diany.” (Jeremia 10:23). Ny tsy firaharahana io fotopoto-pitsipika io dia nitondra ny taranak’olombelona hifanandrina amin’ny “andro sarotra tsy mora setraina”, araka ny voamarika ao amin’ny 2 Timoty 3:1-5 (NW ). Ary izay noraketin’Andriamanitra ao amin’ny Apokalypsy 11:18 dia manaporofo fa tsy hahomby amin’ny fomba feno ny ezaka ataon’olombelona mba hanesorana amin’ny tany ny zava-manahirana lehibe momba ny tontolo iainana manjo azy, tafiditra amin’izany ny fandotoana. Mety hisy fandrosoana sasany etsy sy eroa, kanefa dia ny hany ala olana maharitra dia mitaky ny hisalovanan’Andriamanitra.
Noho izany antony izany, dia atokantsika ny ezaka sy ny fanohanantsika ho amin’ny ala olona avy amin’Andriamanitra, fa tsy manandrana manamaivana ireo famantarana aretina ivelany isika. Amin’izany dia manaraka ny ohatr’i Jesosy izay nandany ny tapany lehibe tamin’ny fanompoany tamin’ny ‘fanambarana ny fahamarinana’ isika. (Jaona 18:37, NW ). Tsy nanome sakafo ho an’izao tontolo izao na nitondra fanamaivanana teo amin’ireo fahasahiranana ara-tsosialy — ao anatin’izany ny fandotoana — tamin’ny ambaratonga maneran-tany i Jesosy, fa nanambara ilay ala olana tanteraka ho an’ireo zava-manahirana mamely ny taranak’olombelona. — Jaona 6:10-15; 18:36.
Raha manosika antsika hanalavitra ny fandotoana tsy amin’antony ny tany, ny habakabaka, na ny tahirin-drano ny fitiavana ny mpiara-belona, dia manohy manao fanambarana ny amin’ny fahamarinana isika. Izany dia mahafaoka fampianarana ny olona mba hampihatra ny fahamarinana ao amin’ny Baiboly, ka amin’izany dia tsy hanimba ny vatany amin’ny setroka izy ireo, na amin’ny zavatra misy alkaola tafahoatra, na amin’ny zavatra mahadomelina manimba. Rehefa tonga mpianatra ny olona an-tapitrisany maro, dia nianatra fahazarana momba ny fahadiovana sy ny fiheverana ny hafa izy ireo. Koa ny asa fitoriana àry, dia mandray anjara ara-bakiteny amin’ny fampihenana ny zava-manahirana ankapobeny momba ny fandotoana amin’izao andro izao. Mbola zava-dehibe kokoa anefa ny hiezahan’ireo mpianatra kristiana hanova ny toetra maha-izy azy sy ny fahazarany dieny izao mba hahatonga azy ireo ho mendrika an’ilay tany paradisa madio izay homen’Andriamanitra tsy ho ela an’ireo tena mpivavaka aminy.