Зошто многу луѓе веруваат дека ќе дојде крајот на светот?
СВЕТОТ навистина се наоѓа во очајна состојба, како што многумина денес без колебање признаваат. „Сум прашал луѓе од различни делови на светот, што мислат за нашите изгледи за иднината“, напишал евангелистот Били Грејам. „Повеќето од нив имаат песимистичко гледиште. . . . Постојано се употребуваат зборовите ‚Армагедон‘ и ‚Апокалипса‘ за да се опишат настани од светската сцена.“
Зошто зборовите „Армагедон“ и „Апокалипса“ често се користат за да се опише денешната ситуација? Какво е нивното значење?
Библиско потекло
Библијата зборува за „војна во оној голем ден на Бога Седржителот“ и таа војна ја поврзува со местото „наречено по еврејски Армагедон“ (Откровение 16:14-16). Речникот Webster’s New Collegiate Dictionary го дефинира Армагедон како „конечна и завршна битка помеѓу силите на доброто и злото“.
Иако „апокалипса“ е грчки збор кој значи „откровение“ или „откривање“, тој попримил и едно друго значење. Библиската книга Откровение, односно Апокалипса, го нагласува Божјето уништување на злите и Илјадагодишното владеење на неговиот Син, Исус Христос (Откровение 19:11-16; 20:6). Затоа, Webster’s New Collegiate Dictionary зборот „апокалипса“ го дефинира како „неизбежна космичка катаклизма во која Бог ги уништува владејачките сили на злото и ги подигнува праведните во живот во месијанско царство“.
Кога луѓето денес зборуваат за светот и за ситуацијата во него, тие очигледно се под влијание на она што стои во Библијата. А што всушност вели Библијата за крајот на светот?
Библијата и крајот на светот
Библијата јасно го претскажува крајот на светот. Исус Христос и неговите ученици зборувале за времето на крајот (Матеј 13:39, 40, 49; 24:3; 2. Тимотеј 3:1; 2. Петрово 3:3). Меѓутоа, тие не мислеле дека самата Земја ќе биде уништена. За дословната Земја, Библијата вели: „Таа нема да се разниша никогаш“ (Псалм 103:5). Изразот „крајот на светот“ едноставно значи „крај на системот на ствари“ (New World Translation).
Апостол Петар зборувал за светот пред потопот во времето на Ное, па рекол: „Тогашниот свет [кој се состоел од безбожни луѓе] загина, потопен од вода“. Петар понатаму рекол дека нашиот сегашен свет се ‚чува за оган во денот на судот и погибелта на нечестивите луѓе‘ (2. Петрово 3:5-7). Апостол Јован исто така напишал: „Светот поминува и похотите негови, а оној, што ја извршува волјата Божја, останува довека“ (1. Јованово 2:17).
За време на крајот на овој свет, ќе биде отстранет и неговиот невидлив безбожен владетел (Откровение 20:1-3). За тој злобен владетел, апостол Павле напишал: „Богот на овој свет им ги заслепил умовите на оние кои не веруваат“. За него Исус рекол: „Сега кнезот на овој свет [Сатана Ѓаволот] ќе биде исфрлен“ (2. Коринтјаните 4:4; Јован 12:31, King James Version).
Зарем нема да биде благослов отстранувањето на овој свет и на неговиот злобен владетел? Христијаните веќе долго време се молат да се случи тоа, барајќи да дојде Божјето Царство и да се врши Божјата волја на Земјата. Тие се молат Исус Христос да дејствува во склад со заповедта на неговиот Татко, имено да ја исчисти Земјата од секаква злоба! (Псалм 109:1, 2; Изреки 2:21, 22; Даниил 2:44; Матеј 6:9, 10).
Меѓутоа, тоа покренува едно прашање: Можно ли е тие лажни или погрешни предвидувања за крајот на светот да настанале затоа што луѓето предвидувале датум за тој настан врз основа на погрешно разбирање или погрешно применување на вистинските библиски пророштва? Да видиме.
Погрешни сфаќања во првиот век
Разгледај што се случило во првиот век. Кога Исус требало да се вознесе на небото, неговите апостоли нестрпливо го запрашале: „Во ова време ли го востановуваш, Господи, царството Израилево?“ Тие сакале веднаш да ги уживаат сите благослови на Царството, но Исус рекол: „Не е ваше да ги знаете времињата или годините, што Отецот ги задржал во Своја власт“ (Дела 1:6, 7).
Само три дена пред својата смрт, Исус изговорил нешто слично на тоа: „Па така, бидете будни, зашто не знаете во кој час ќе дојде вашиот Господ“. Тој додал: „А за тој ден и час никој не знае, ни ангелите небесни, ниту Синот, а само Отецот. Внимавајте, бидете будни и молете се, оти не знаете кога ќе настане времето“ (Матеј 24:42, 44; Марко 13:32, 33). Неколку месеци пред тоа, Исус исто така охрабрувал: „Бидете готови: зашто, во кој час не мислите, ќе дојде Синот Човечки!“ (Лука 12:40).
И покрај таквите предупредувања што ги дал Исус, првите христијани кои биле желни за Христовата присутност и за благословите што таа ќе ги донесе, почнале да нагаѓаат околу тоа кога ќе се исполнат ветувањата за Царството. Затоа, апостол Павле им напишал на Солунјаните: „А што се однесува до доаѓањето на нашиот Господ Исус Христос и нашето собирање при Него, ве молам, браќа, да не се поколебате лесно во мислите свои и да доаѓате во ужас било преку духот, било преку словото, или преку послание, како да е од нас испратено, како божем настапува веќе Христовиот [Јеховиниот, НС] ден“ (2. Солунјаните 2:1, 2).
Павловите зборови покажуваат дека некои рани христијани си создале погрешни очекувања. Иако христијаните во Солун можеби не предвидувале некој посебен датум за да бидат ‚собрани кај Христос на небото‘, тие очигледно мислеле дека тој настан е многу близу. Морале да ги исправат своите гледишта, а писмото на Павле им помогнало во тоа.
И на другите им било потребно исправање
Како што забележавме во првата статија, после првиот век имало и други кои очекувале Божјите ветувања да се исполнат во некое посебно време. Некои предвидувале дека крајот од илјада години, броејќи од Исусовото раѓање или од неговата смрт, ќе го означи крајот на светот. Но и нивните предвидувања се покажале лажни, односно погрешни.
Тоа ги наметнува прашањата: Дали грешките во врска со исполнувањето на библиските ветувања значеле дека самите ветувања биле погрешни? Дали Божјите ветувања се веродостојни? Како современите христијани го прифатиле исправањето на тоа?