Што е мислено со тоа ‚да се предаде некој човек на Сатана за уништување на телото‘?

Кога го поучувал собранието во Коринт во врска со постапката што требало да се преземе спрема некој член на собранието кој злобно извршувал инцест со сопругата на својот татко, апостол Павле напишал: „Таквиот човек да го предадете на Сатана за уништување на телото“ (1. Коринтјаните 5:5, НС). Тоа претставувало заповед да се исклучи човекот од собранието, престанувајќи со секакво дружење со него (1. Коринтјаните 5:13). Неговото предавање на Сатана би го ставило надвор од собранието, во светот чиј бог и владетел е Сатана. Како што „малку квас го потквасува целото тесто“, така овој човек го претставувал ‚телото‘, односно телесниот елемент внатре во собранието; а со отстранување на овој родоскверен човек, духовно настроеното собрание би го уништило ‚телото‘ од својата средина (1. Коринтјаните 5:6, 7). На сличен начин, Павле ги предал Именеј и Александар на Сатана, затоа што тие ја отфрлиле верата и добрата совест и доживеале бродолом во поглед на својата вера (1. Тимотеј 1:20).

Подоцна, родоскверниот човек во Коринт очигледно се покајал за својот престап и се исчистил, поради што апостол Павле бил наведен да препорача да биде примен назад во собранието. Советувајќи ги да простат, како една од причините тој навел: „За да не земе Сатаната предимство над нас; бидејќи неговите замисли ни се извесни“ (2. Коринтјаните 2:11). Најнапред, Сатана го довел собранието во една лоша состојба, поради која морале да бидат покарани од апостолот, бидејќи биле премногу попустливи, всушност, дозволувале злобниот човек да продолжи со својот начин на постапување, без обѕир на срамот што тој го донел, и тие се ‚гордееле‘ што го дозволиле тоа (1. Коринтјаните 5:2). Но, ако, пак, би отишле во друга крајност и би одбиле да му простат на покајникот, Сатана би ги надмудрил во друг поглед, имено, би можел да го искористи тоа што станале тврди и што не простувале. Преку Божјата Реч, христијаните се просветлени за да го сфатат Сатановото постоење, неговата моќ, интриги и намери, како и неговиот начин на дејствување, така што можат да се борат против овој духовен непријател со духовното оружје што го обезбедува Бог (Ефесјаните 6:13—17).