ഞങ്ങൾ ഒരു ലാഹാ​റിൽനി​ന്നു രക്ഷിക്ക​പ്പെട്ടു!

ആയിര​ത്തി​ത്തൊ​ള്ളാ​യി​രത്തി തൊണ്ണൂ​റ്റി​യഞ്ച്‌ ഒക്ടോബർ 1, തങ്ങൾ ഒരിക്ക​ലും അനുഭ​വി​ച്ച​റി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാത്ത ഒരു ദിനമാ​യി ഗാർസിയ കുടും​ബ​ത്തിന്‌ അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു. ഗാർസിയ കുടും​ബം പ്രവർത്ത​ന​നി​ര​ത​രായ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളാണ്‌. ഫിലി​പ്പീൻസി​ലെ പാംപങ്ങ എന്ന പ്രവി​ശ്യ​യിൽ, ബാക്കൊ​ളോർ കാബലാൻറി​യ​നിൽ ഒരു വികസിത പ്രദേ​ശ​ത്താ​യി​രു​ന്നു അവരുടെ ഭവനം. ഇത്‌ പിനറ്റ്യൂ​ബൊ പർവത​ത്തി​ന്റെ ലാഹാ​റു​ക​ളാൽ ബാധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന പ്രദേ​ശ​ത്തി​ന​ടു​ത്താ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അതു നേരിട്ട്‌ അവരെ ബാധി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല. ലാഹാ​റു​കളെ തടഞ്ഞു​നി​റു​ത്തു​ന്ന​തി​നു ഗവൺമെൻറ്‌ നിർമിച്ച ചിറകൾകൊണ്ട്‌ കാബലാൻറി​യൻ സംരക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. എന്നാൽ കാര്യങ്ങൾ പെട്ടെന്നു തകിടം​മ​റി​യാൻ പോവു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

ശക്തമായ ഒരു ഉഷ്‌ണ​മേ​ഖലാ കൊടു​ങ്കാറ്റ്‌ 216 മില്ലി​മീ​റ്റർ മഴ പിനറ്റ്യൂ​ബൊ പർവത​ത്തിൻമേൽ കോരി​ച്ചൊ​രി​ഞ്ഞു. ഗാർസിയ ഭവനത്തി​ലെ ടെല​ഫോൺ അതിരാ​വി​ലെ ശബ്ദിച്ചു. തെറ്റായ നമ്പർ ഡയൽചെയ്‌ത ആരോ ആയിരു​ന്നു അത്‌. പക്ഷേ, ഒരു ചിറ തകർന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യും ഒരു വെള്ള​പ്പൊ​ക്ക​ത്തി​നാ​യി കുടും​ബം തയ്യാറാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും വിളി​ച്ച​യാൾ പറഞ്ഞു.

അഗ്നിപ​രീക്ഷ ആരംഭി​ക്കു​ന്നു

കുടും​ബ​ത്തി​ലെ പിതാ​വും വീല്യ റോസ്‌മെരീ സഭയുടെ അധ്യക്ഷ​മേൽവി​ചാ​ര​ക​നു​മായ നൊ​നേ​റ്റോ ഗാർസിയ പറയുന്നു: “ഞായറാഴ്‌ച രാവിലെ അഞ്ചു മണിക്കു​മുമ്പ്‌ ഞങ്ങളുടെ ഭവനത്തി​നു​ചു​റ്റും വെള്ളം പൊങ്ങാൻ തുടങ്ങി.

“വെള്ള​പ്പൊ​ക്കം മാത്രമേ ഉണ്ടാകൂ എന്നാണു ഞാൻ കരുതി​യത്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ വസ്‌തു​ക്കൾ ഞങ്ങൾ മുകൾനി​ല​യി​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷേ രാവിലെ പത്തുമ​ണി​ക്കു​ശേഷം വെള്ളത്തിൽ ലാഹാർ മണ്ണ്‌ കലർന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി ഞാൻ കണ്ടു. ഒഴുക്കി​ന്റെ ശക്തി വർധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അവസാനം അതിനു കട്ടികൂ​ടി, കൂറ്റൻ പാറക്ക​ഷ​ണങ്ങൾ ഒഴുക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ തുടങ്ങി. ഞങ്ങൾ മേൽക്കൂ​ര​യിൽ കയറി.

“പിന്നീട്‌, കാറു​ക​ളും വീടു​ക​ളും ഒഴുക്കിൽപ്പെട്ടു. ഒരു കൂറ്റൻ പാറക്ക​ഷണം വന്നടി​ച്ച​തി​ന്റെ ഫലമായി ഒരു വീട്‌ തകർന്നു​ത​രി​പ്പ​ണ​മാ​യി, അതും ഒഴുക്കിൽപ്പെട്ടു. അതിന്റെ മേൽക്കൂര ഞങ്ങളുടെ വീടി​ന​ടു​ത്തു വന്നടിഞ്ഞു. പുരമു​ക​ളിൽ ആളുക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ അവരെ വിളിച്ചു ഞങ്ങളുടെ വീടിന്റെ മേൽക്കൂ​ര​യി​ലേക്കു മാറാൻ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. അതിനു​വേണ്ടി, എറിഞ്ഞു​കൊ​ടുത്ത വടത്തിൽ അവർ പിടി​ത്ത​മി​ട്ടു. അത്‌ എന്റെ ശരീര​ത്തിൽ കെട്ടി​യിട്ട്‌ ഓരോ​രു​ത്ത​രെ​യാ​യി ഞാൻ വലിച്ചു​ക​യറ്റി. മൂട​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തായ മേൽക്കൂ​ര​ക​ളിൽനി​ന്നും കൂടുതൽ ആളുകളെ നീക്കം ചെയ്‌തു. മഴ അപ്പോ​ഴും തുടർന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

“ഉച്ചയ്‌ക്കു ഹെലി​ക്കോ​പ്‌റ്റ​റു​കൾ പറക്കാ​നാ​രം​ഭി​ച്ചു. ഞങ്ങൾ ഭ്രാന്ത​മാ​യി കൈവീ​ശി​ക്കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ഒന്നു​പോ​ലും ഞങ്ങളെ രക്ഷിക്കാൻ താഴേ​ക്കു​വ​ന്നില്ല. ഇതിലും ആവശ്യ​ഘ​ട്ട​ത്തി​ലായ ആളുകൾ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​മെ​ന്നും അവരെ ആദ്യം രക്ഷപ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നും ഞങ്ങൾ വിചാ​രി​ച്ചു. ഞങ്ങൾ വേഗത്തിൽ രക്ഷിക്ക​പ്പെ​ടു​മെന്നു ഞാൻ വിചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല. കാരണം, മേൽക്കൂ​ര​ക്കു​മു​ക​ളിൽ വളരെ​യ​ധി​കം ആളുകൾ കുരു​ങ്ങി​പ്പോ​യി​രു​ന്നു.

“അത്തര​മൊ​രു സാഹച​ര്യ​ത്തിൽ പ്രാർഥന വളരെ പ്രാധാ​ന്യ​മുള്ള ഒരു സംഗതി​യാണ്‌. കൊടും​വി​പ​ത്തി​ലാ​ണെ​ങ്കിൽപ്പോ​ലും പ്രാർഥി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ നിങ്ങൾക്കു ഭയം തോന്നില്ല. യഹോവ ഒരു അത്ഭുതം പ്രവർത്തി​ക്ക​ണ​മെന്നു ഞങ്ങൾ പ്രാർഥി​ച്ചില്ല. ഏതൊ​രു​വ​നെ​യും വിപത്തു​കൾ ബാധി​ക്കു​മെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌, അവന്റെ ഹിതത്തി​നാ​യി ഞങ്ങൾ അപേക്ഷി​ച്ചു. എന്നാൽ, കരുത്തി​നും ധൈര്യ​ത്തി​നും ജ്ഞാനത്തി​നും​വേണ്ടി ഞാൻ അപേക്ഷി​ക്കു​ക​തന്നെ ചെയ്‌തു. അപ്പോ​ഴത്തെ സാഹച​ര്യം നേരി​ടു​ന്ന​തിന്‌ ഇതെല്ലാം ഞങ്ങളെ സഹായി​ച്ചു.”

നൊ​നേ​റ്റോ​യു​ടെ ഭാര്യ കാർമെൻ അതി​നോ​ടു യോജി​ച്ചു: “പ്രാർഥ​ന​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ എന്റെ ഭർത്താവു പറയു​ന്നതു തികച്ചും വാസ്‌ത​വ​മാണ്‌. എന്റെ പ്രിയ​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടെ ജീവിതം അപകട​ത്തി​ലാ​വുന്ന സാഹച​ര്യ​ത്തിൽ ഞാൻ ആകെ തളർന്നു​പോ​കു​ന്നു. മേൽക്കൂര ലാഹാർചെ​ളി​കൊ​ണ്ടു നിറയു​ന്ന​തും കൂറ്റൻ പാറക്ക​ഷ​ണങ്ങൾ അതിന്മേൽ വന്നുപ​തി​ക്കു​ന്ന​തും കണ്ടപ്പോൾ ‘നമുക്കു പ്രതീ​ക്ഷക്കു വകയി​ല്ലെന്നു തോന്നു​ന്നു’ എന്നു ഞാൻ ഭർത്താ​വി​നോ​ടു പറഞ്ഞു. ‘നമുക്ക്‌ പ്രാർഥി​ക്കാം’ എന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ അദ്ദേഹം എന്നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു.”

നൊ​നേ​റ്റോ തുടർന്നു: “ഉച്ചകഴിഞ്ഞ്‌ നാലു​മ​ണി​ക്കും ലാഹാ​റി​ന്റെ ഒഴുക്ക്‌ വളരെ ശക്തമാ​യി​രു​ന്നു. വലിയ പാറക്ക​ഷ​ണങ്ങൾ വീടി​ന്മേൽ വന്നുപ​തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. മേൽക്കൂ​ര​യു​ടെ പകുതി​യോ​ളം ലാഹാർകൊണ്ട്‌ മൂട​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. താമസി​യാ​തെ സന്ധ്യയാ​കു​ക​യും സഞ്ചരി​ക്കാൻ പ്രയാ​സ​മാ​വു​ക​യും ചെയ്യു​മ​ല്ലോ​യെന്നു ഞാൻ ചിന്തി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. അതു​കൊണ്ട്‌ പകൽവെ​ളി​ച്ച​ത്തിൽത്തന്നെ യാത്ര​ചെ​യ്യാൻ ഞങ്ങൾ തീരു​മാ​നി​ച്ചു.

“താഴ്‌ന്നു​പോ​കു​മോ എന്നറി​യാൻ ഒരു കസേര ഞാൻ ലാഹാർ ചെളി​യി​ലേ​ക്കി​ട്ടു. ഞാൻ അതിന്മേൽ കയറി​നി​ന്നി​ട്ടു​പോ​ലും അതു താഴ്‌ന്നു​പോ​യില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌, മണ്ണിൽ കുത്താൻ ഒരു വടി ഞാൻ എടുത്തു. നടക്കാൻ തക്കവണ്ണം കട്ടിയുള്ള സ്ഥലങ്ങൾ കണ്ടെത്തു​ന്ന​തിന്‌ അതുപ​യോ​ഗി​ച്ചു. അങ്ങനെ ഒരുകൂ​ട്ടം അയൽക്കാ​രോ​ടൊ​പ്പം ചെളി​യി​ലൂ​ടെ ഞങ്ങൾ നടക്കാ​നാ​രം​ഭി​ച്ചു. ഞങ്ങൾ മൊത്തം 26 പേരു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

“ദൂരെ, കുറച്ചു​കൂ​ടെ ഉയരത്തി​ലുള്ള ഒരു മേൽക്കൂ​ര​യാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യം. കാൽവ​യ്‌ക്കാ​വുന്ന സ്ഥലം കണ്ടെത്തു​ന്ന​തി​നു ഞങ്ങൾ വടി​കൊ​ണ്ടു ചേറിൽ കുത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അപ്പോ​ഴും ഉറയ്‌ക്കാ​തി​രുന്ന സ്ഥലങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾ ഇഴഞ്ഞു​നീ​ങ്ങി.”

കാർമെൻ കണ്ണീ​രോ​ടെ പറയുന്നു: “ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾ ലാഹാർ ഒഴുക്കി​ന്റെ വക്കത്താ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ വളരെ ഇടുങ്ങിയ നിലത്തു​കൂ​ടി വശം​ചെ​രി​ഞ്ഞു നടക്കണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരിട​ത്തെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ, നെഞ്ചോ​ളം താണു​പോയ ഞാൻ ഭർത്താ​വി​നോ​ടു പറഞ്ഞു: ‘ഇനി എനിക്കു തുടരാ​നാ​വില്ല. ഞാൻ മരിച്ചു​പോ​വു​കയേ ഉള്ളൂ.’ എന്നാൽ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ‘ഇല്ല. നിനക്ക​തി​നു കഴിയും. എഴു​ന്നേൽക്കൂ.’ യഹോ​വ​യു​ടെ സഹായ​ത്തോ​ടെ ഞങ്ങൾ മുന്നോ​ട്ടു​നീ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.”

“ഇഴയാൻ കഴിയാ​ത്ത​വി​ധം മാർദ​വ​മേ​റിയ ഇടങ്ങളിൽ, മലർന്നു​കി​ടന്ന്‌ കാലുകൾ നിലത്തു​കു​ത്തി ഞങ്ങൾ നിരങ്ങി​നീ​ങ്ങി. ചില​പ്പോൾ ഏറെ താഴ്‌ന്നു​പോ​യി. എന്നാൽ പരസ്‌പരം വലിച്ചു​ക​യ​റ്റി​ക്കൊണ്ട്‌—പ്രത്യേ​കിച്ച്‌ കുട്ടി​കളെ—ഞങ്ങൾ അന്യോ​ന്യം സഹായി​ച്ചു,” കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ബന്ധുവായ നോറ മെങ്ക്യൂ​ലോ കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു.

ഒടുവിൽ രക്ഷ!

നൊ​നേ​റ്റോ തുടരു​ന്നു: “ഞങ്ങൾ ആയാസ​പ്പെട്ടു ലാഹാ​റി​ന്റെ വക്കിലൂ​ടെ ഇഴഞ്ഞു​നീ​ങ്ങു​മ്പോൾ മുകളിൽ പറന്നു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന ഒരു ഹെലി​ക്കോ​പ്‌റ്റർ ഞങ്ങളുടെ ആപത്‌ക​ര​മായ അവസ്ഥ കണ്ടു—മേൽക്കൂ​ര​യി​ന്മേൽ അല്ല മറിച്ച്‌ ലാഹാർ അവശി​ഷ്ട​ങ്ങൾക്കു മധ്യേ. രക്ഷിക്കാൻ വരുന്നവർ ഞങ്ങളുടെ ദയനീ​യ​സ്ഥി​തി കാണു​മ​ല്ലോ​യെന്നു പ്രത്യാ​ശിച്ച്‌, കൂട്ടാ​ളി​ക​ളി​ലൊ​രു​വൾ എട്ടു മാസം പ്രായ​മുള്ള കുട്ടിയെ ഉയർത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു. അവർ ഞങ്ങളെ കൊണ്ടു​പോ​കാൻ താഴേ​ക്കു​വന്നു. ഞങ്ങളെ​യെ​ല്ലാ​വ​രേ​യും അതിന​ക​ത്തു​കൊ​ള്ളി​ക്കാൻ സാധി​ക്കു​ക​യി​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാൽ ആദ്യം സ്‌ത്രീ​ക​ളെ​യും കുട്ടി​ക​ളെ​യും പറഞ്ഞയച്ചു.

“ഒടുവിൽ ഞങ്ങളെ​യും ഒരു രക്ഷാ​കേ​ന്ദ്ര​ത്തി​ലേക്കു കൊണ്ടു​വന്നു. ഞങ്ങളുടെ വസ്‌ത്രം മുഴുവൻ ലാഹാ​റി​ന്റെ ചെളി​യാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ഉടുക്കാൻ വസ്‌ത്രം നൽകാൻ അവി​ടെ​യു​ള്ള​വർക്കാ​യില്ല. മാറ്റി​ത്താ​മ​സി​പ്പി​ക്കുന്ന ഇടത്തേക്കു ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബം പോകു​ന്നി​ല്ലെന്നു ഞാൻ അവരോ​ടു പറഞ്ഞു. കാരണം, ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു രാജ്യ​ഹാ​ളി​ലേക്കു പോക​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ അവിടെ ചെന്നയു​ടൻതന്നെ ഞങ്ങൾക്കു വസ്‌ത്ര​വും ആഹാര​വും മറ്റു സഹായ​വും ലഭിച്ചു. സഭയിൽനി​ന്നു കൂടുതൽ സഹോ​ദ​രങ്ങൾ വന്നു, അവരും ഞങ്ങളെ സഹായി​ച്ചു.”

കാർമെൻ കൂട്ടി​ച്ചേർക്കു​ന്നു: “മറ്റ്‌ ഉറവു​ക​ളിൽനി​ന്നു ഞങ്ങൾക്കു സഹായം പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാ​നാ​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും നമ്മുടെ ക്രിസ്‌തീയ സാഹോ​ദ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ അനു​ഗ്രഹം ഞങ്ങൾക്ക്‌ അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു.”

അവരുടെ ഭവനം ലാഹാർ മൂടി​ക്ക​ള​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും, ആ പ്രദേ​ശത്തെ മറ്റു സാക്ഷി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം അവരും അവരുടെ മക്കളായ ലവ്‌ലി, ചാർമി, ചാർളി എന്നിവ​രും ആ കൊടും​വി​പ​ത്തി​നെ അതിജീ​വി​ച്ചു എന്നറി​യു​ന്നത്‌ ആനന്ദക​ര​മാണ്‌.

[23-ാം പേജിലെ ചിത്രങ്ങൾ]

ഗാർസിയയുടെ ഭാഗി​ക​മാ​യി ചെളി​മാ​റ്റിയ ഭവനത്തി​ന്റെ രണ്ടാം​നി​ല

കുഴിച്ചുമൂടപ്പെട്ട തങ്ങളുടെ ഭവനത്തി​നു​മു​മ്പിൽ നൊ​നേ​റ്റോ ഗാർസി​യാ​യു​ടെ കുടും​ബം