ഞങ്ങൾ ഒരു കാരാ​ഗൃ​ഹ​ക​ലാ​പ​ത്തിൽ ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​രാ​യി​രു​ന്നു

ആയിര​ത്തി​ത്തൊ​ള്ളാ​യി​ര​ത്തി​തൊ​ണ്ണൂ​റ്റി​യാറ്‌ മാർച്ച്‌ 30, ശനിയാഴ്‌ച ഉച്ചതി​രിഞ്ഞ്‌ മൂന്നു മണി​യോ​ട​ടുത്ത്‌ എഡ്‌ഗാർഡോ ടോ​റെ​സും, രൂബെൻ സേയ്‌ബെ​ലും, ഞാനും അർജൻറീ​ന​യി​ലെ ബ്യൂണസ്‌ അയേഴ്‌സ്‌ പ്രവി​ശ്യ​യി​ലുള്ള സിയെരാ ചിക്കാ​യി​ലെ കനത്ത കാവലുള്ള കാരാ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ എത്തി. ഏകദേശം 800 തടവു​കാ​രെ പാർപ്പി​ക്കാൻ രൂപകൽപ്പന ചെയ്യ​പ്പെ​ട്ട​തെ​ങ്കി​ലും ആളുക​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു​നി​റഞ്ഞ ആ കോട്ട​യിൽ കുറ്റം​തെ​ളി​യി​ക്ക​പ്പെട്ട 1,052 കുറ്റവാ​ളി​കൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. അവരുടെ കുറ്റങ്ങൾ കവർച്ച​മു​തൽ തുടർക്കൊ​ല​വരെ നീളു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങളവി​ടെ സന്ദർശ​ക​രാ​യി​ട്ടാ​ണു ചെന്നത്‌.

എഡ്‌ഗാർഡോ​യെ​യും രൂബെ​നെ​യും സംബന്ധി​ച്ചാ​ണെ​ങ്കിൽ, ശനിയാ​ഴ്‌ച​തോ​റും ജയിലി​ലേ​ക്കുള്ള യാത്ര​ക​ളി​ലൊ​ന്നു മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. ഒരു പ്രാ​ദേ​ശിക സഭയിലെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ മൂപ്പൻമാ​രെന്ന നിലയിൽ, അവർ ഏകദേശം 15 അന്തേവാ​സി​കൾക്കാ​യി വാരം​തോ​റു​മുള്ള ബൈബി​ള​ധി​ഷ്‌ഠിത പ്രഭാ​ഷ​ണങ്ങൾ നടത്താ​നാ​യി ക്രമമാ​യി അവിടം സന്ദർശി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു സഞ്ചാര​മേൽവി​ചാ​ര​ക​നായ എനിക്ക്‌, ഞാൻ ഇതുവരെ ജയിലി​ലെ ഒരു യോഗ​ത്തിന്‌ ആധ്യക്ഷ്യം വഹിച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ഇതൊരു അപൂർവാ​വ​സ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

ജയിലിന്‌, ഒരു ഫാനിന്റെ ആകൃതി​യിൽ 12 സെൽബ്ലോ​ക്കു​കൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ ഉള്ളിൽ കടന്ന​പ്പോൾ നാലു തടവു​കാർ ആകാം​ക്ഷ​യോ​ടെ ഞങ്ങളെ കൈവീ​ശി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്നതു ഞങ്ങൾ കണ്ടു. ഈ അന്തേവാ​സി​കൾ ദൈവ​രാ​ജ്യ സുവാർത്ത​യു​ടെ സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കാത്ത പ്രസം​ഗകർ ആയിത്തീ​രുന്ന ഘട്ടത്തോ​ളം ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​ന​ങ്ങ​ളിൽ പുരോ​ഗതി പ്രാപി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ വേഗത്തിൽ 9-ാം സെൽബ്ലോ​ക്കി​ലേക്ക്‌ ആനയി​ക്ക​പ്പെട്ടു. അവിടെ ആയിരു​ന്നു ഞങ്ങൾ യോഗം നടത്തേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നത്‌. അതി​നൊ​രു പ്രൗഢ​മായ പ്രതീതി കൊടു​ത്തു​കൊണ്ട്‌ അവിടെ ഒരു മുറി പെയിൻറു ചെയ്‌തു കർട്ടനിട്ട്‌ അലങ്കരി​ച്ചി​രു​ന്നു. അപ്പോൾ അതി​നൊ​രു പ്രൗഢി കൈവന്നു.

കലാപം തുടങ്ങു​ന്നു

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അസാധാ​ര​ണ​മാ​യി എന്തോ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. സാധാരണ 15 പേർ ഹാജരാ​കു​ന്നി​ടത്ത്‌ 12 പേരേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. എന്തു​കൊ​ണ്ടെന്നു ഞങ്ങളെ​ല്ലാ​വ​രും അത്ഭുത​പ്പെട്ടു. പതിവു​പോ​ലെ ഗീത​ത്തോ​ടും പ്രാർഥ​ന​യോ​ടും കൂടെ യോഗം ആരംഭി​ച്ചു. ഏതാനും മിനിറ്റു കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ, ഉറക്കെ​യുള്ള വെടി​ശ​ബ്ദ​വും തുടർന്നു യന്ത്ര​ത്തോ​ക്കു​ക​ളു​ടെ ഗർജന​വും ഞങ്ങളെ കിടി​ലം​കൊ​ള്ളി​ച്ചു. അതിനു​പി​ന്നാ​ലെ അലർച്ച​ക​ളും നിലവി​ളി​ക​ളും ഞങ്ങൾ കേട്ടു. കാരാ​ഗൃ​ഹ​ക​ലാ​പം ആരംഭി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു!

താത്‌കാ​ലി​ക ഉപയോ​ഗ​ത്തി​നാ​യുള്ള കത്തിക​ളു​മാ​യി മുഖം​മൂ​ടി​ധാ​രി​ക​ളായ നിരവധി തടവു​കാർ ഞങ്ങളുടെ യോഗം നടന്നി​രുന്ന മുറി​യി​ലേക്ക്‌ ഇരച്ചു​ക​യറി. അവർ ഞങ്ങളെ—മൂന്നു സന്ദർശ​കരെ—കണ്ടതിൽ ആശ്ചര്യ​ഭ​രി​ത​രാ​യി! പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ, പുകനി​റഞ്ഞ ഇടനാ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ഞങ്ങളെ കൊണ്ടു​പോ​യി. അവിടെ കിടക്കകൾ കത്തി​യെ​രി​യു​ക​യും തടവു​കാർ സംഭ്ര​മി​ച്ചു ചിതറി​യോ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു. മുറി​വേറ്റ ഒരു കാവൽക്കാ​രൻ നിലത്തു കിടപ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു നാടൻ ബോംബ്‌ നിമി​ത്ത​മു​ണ്ടായ തീ കാരാ​ഗൃ​ഹ​മൈ​താ​ന​ത്തി​ന്റെ നടുവി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന കാവൽഗോ​പു​രം ഗ്രസി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഞങ്ങളെ പുറത്തു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി പ്രധാന വേലി​ക്കെ​ട്ടിൽനിന്ന്‌ ഏകദേശം 50 മീറ്റർ അകലെ നിർത്തി. നേരെ നോക്കി​യ​പ്പോൾ തോക്കു​കൾ ഞങ്ങളുടെ നേരെ ചൂണ്ടി, വേലിക്കു പുറത്തു നിൽക്കുന്ന പൊലീ​സു​കാ​രെ​യും കാരാ​ഗൃഹ കാവൽക്കാ​രെ​യു​മാണ്‌ ഞങ്ങൾക്കു കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്‌. ഞങ്ങളുടെ പിന്നി​ലൊ​ളി​ച്ചു​നിന്ന ഒരു കൂട്ടം തടവു​കാർ അവരുടെ പിച്ചാത്തി ഞങ്ങളുടെ കഴുത്തി​നു പിന്നിൽ പിടി​ച്ചി​രു​ന്നു. അവർ ഞങ്ങളെ മനുഷ്യ​പ്പ​രി​ച​ക​ളാ​യി ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

കൂടുതൽ ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാർ

അഞ്ചു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞ്‌, സൂര്യ​ന​സ്‌ത​മിച്ച ശേഷം സംഘ നേതാ​ക്ക​ന്മാർ മുറി​വേ​റ്റ​യാ​ളെ ചികി​ത്സി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി അകത്തു​വ​രു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു ഡോക്ടറെ അനുവ​ദി​ച്ചു. ഡോക്ട​റും ഒരു ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​ര​നാ​യി. ഒടുക്കം, രാത്രി ഏകദേശം ഒമ്പതു​മ​ണി​യാ​യ​പ്പോൾ ഞങ്ങളെ ജയിലി​ലെ ആശുപ​ത്രി​യി​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​യി. അവിടെ, ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​രാ​യി പിടി​ക്ക​പ്പെട്ട ഒരു കൂട്ടം കാവൽക്കാ​രോ​ടൊ​പ്പം ഞങ്ങൾ ചേർന്നു. ഇപ്പോൾ ലഹളക്കാർ എല്ലാ ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​രെ​യും മാറി​മാ​റി മനുഷ്യ​പ്പ​രി​ച​ക​ളാ​യി ബലമായി ഉപയോ​ഗി​ച്ചു.

അൽപ്പ സമയത്തി​നു​ശേഷം, സമാധാ​ന​പ​ര​മാ​യി കാര്യങ്ങൾ ഒതുക്കി​ത്തീർക്കാ​നാ​യി പ്രക്ഷോ​ഭ​കാ​രി​കളെ കാണാൻ ഒരു ന്യായാ​ധി​പ​യെ​യും അവരുടെ സെക്ര​ട്ട​റി​യെ​യും അനുവ​ദി​ച്ചു. പക്ഷേ തടവു​കാർ ധാർഷ്ട്യ​ത്തോ​ടെ അവരെ​യും ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​രാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ പ്രതി​സന്ധി രൂക്ഷമാ​യി.

രാത്രി​യി​ലു​ട​നീ​ളം ഇടയ്‌ക്കി​ട​യ്‌ക്കു പോരാ​ട്ടങ്ങൾ നടന്നു. ഞങ്ങൾ ഉറങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചു, പക്ഷേ ഓരോ തവണയും മയക്കം പിടി​ക്കു​മ്പോൾ ഉച്ചത്തി​ലുള്ള ഒരു ആർത്തനാ​ദം ഞങ്ങളെ ഉറക്കത്തിൽനി​ന്നും ഞെട്ടി​യെ​ഴു​ന്നേൽപ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​യി കാണ​പ്പെട്ടു. അതിരാ​വി​ലെ, പരിച​ക​ളാ​യി നിൽക്കാ​നുള്ള ഞങ്ങളുടെ ഊഴം വീണ്ടും വന്നു.

അക്രമം രൂക്ഷമാ​വു​ന്നു

മാർച്ച്‌ 31 ഞായറാഴ്‌ച, പ്രക്ഷോ​ഭ​ത്തി​ന്റെ രണ്ടാം ദിവസം, അവസ്ഥകൾ കൂടുതൽ വഷളായി. സംഘ​നേ​താ​ക്ക​ന്മാർക്ക്‌ അവരുടെ ആവശ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ കാര്യ​ത്തിൽ യോജി​പ്പി​ലെ​ത്താ​നാ​യില്ല. ഇതു കോപ​ത്തി​ന്റെ​യും അക്രമ​ത്തി​ന്റെ​യും ഒരു അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിച്ചു. പ്രക്ഷോ​ഭ​കാ​രി​ക​ളു​ടെ സംഘങ്ങൾ തങ്ങളുടെ വഴിയിൽ കണ്ടതെ​ല്ലാം നശിപ്പി​ച്ചും ചുട്ടെ​രി​ച്ചും​കൊ​ണ്ടു സംഹാ​ര​താ​ണ്ഡ​വ​മാ​ടി. പഴയ വഴക്കുകൾ പലതും ഒത്തുതീർപ്പി​ലാ​ക്കി​യത്‌ അക്രമ​വും കൊല​പാ​ത​ങ്ങ​ളും നടത്തി​ക്കൊ​ണ്ടാണ്‌. പ്രക്ഷോ​ഭ​ത്തിൽ പങ്കെടു​ക്കാൻ വിസമ്മ​തിച്ച കുറേ​യേറെ തടവു​കാ​രെ വധിച്ചു. ചില ശരീരങ്ങൾ ബേക്കറി​യി​ലെ അടുപ്പിൽ ചുട്ടെ​രി​ച്ചു.

ഞങ്ങളുടെ മോചനം സംബന്ധിച്ച്‌ എല്ലാത്തരം കിംവ​ദ​ന്തി​ക​ളും പരസ്‌പ​ര​വി​രു​ദ്ധ​മായ റിപ്പോർട്ടു​ക​ളും ജയിലി​നു​ള്ളിൽ പരന്നു. ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​രായ ഞങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച്‌ അതൊരു വൈകാ​രി​ക​പ്ര​ക്ഷു​ബ്ധ​മായ അനുഭ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു. ചില​പ്പോൾ ഞങ്ങളെ ടെലി​വി​ഷൻ വാർത്തകൾ വീക്ഷി​ക്കാ​ന​നു​വ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു. ടെലി​വി​ഷ​നി​ലെ വൃത്താ​ന്തങ്ങൾ യാഥാർഥ്യ​ത്തിൽനിന്ന്‌ എത്ര അകന്നതാ​ണെന്നു കണ്ടപ്പോൾ ഞങ്ങൾ അമ്പരന്നു​പോ​യി. അതു നിരു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു.

ഞങ്ങളെ​ങ്ങ​നെ​യാണ്‌ അതിനെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ച്ചത്‌? പ്രാർഥ​ന​യി​ലും ബൈബിൾ വായന​യി​ലും സന്തുഷ്ട ഭാവി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ബൈബിൾ വാഗ്‌ദാ​ന​ങ്ങ​ളെ​പ്പറ്റി മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു സാക്ഷീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചു. ആ കഠിന​പ​രീ​ക്ഷ​യു​ടെ സമയത്തും അതായി​രു​ന്നു ഞങ്ങളുടെ വൈകാ​രിക ബലത്തിന്റെ താക്കോൽ.

തിങ്കളാ​ഴ്‌ച, സംഘ​നേ​താ​ക്ക​ന്മാർ അധികാ​രി​ക​ളു​മാ​യി ചർച്ചയാ​രം​ഭി​ക്കാൻ സമ്മതിച്ചു. കലാപ​ത്തിന്‌ ഒരു അവസാനം വരാൻ പോകു​ന്ന​തു​പോ​ലെ കാണ​പ്പെട്ടു. കലാപ​കാ​രി​കൾ എഡ്‌ഗാർഡോ​യെ​യും വേറെ കുറേ കാരാ​ഗൃഹ കാവൽക്കാ​രെ​യും പരിച​ക​ളാ​യി ഉപയോ​ഗി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു ചില തടവു​പു​ള്ളി​ക​ളു​ടെ ഇടയിൽ തോക്കു​കൊ​ണ്ടുള്ള ഒരു പോരാ​ട്ടം പൊട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ട്ടത്‌. തുടർന്നു​ണ്ടായ കോലാ​ഹ​ല​ത്തിൽ, ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​രെ വെടി​വെ​ച്ചു​വെന്ന അനുമാ​ന​ത്തിൽ, പൊലീ​സും വെടി​വെച്ചു. എഡ്‌ഗാർഡോ ആ വെടി​യുണ്ട വർഷത്തെ അതിജീ​വി​ച്ചു, പക്ഷേ ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​രായ ചില കാവൽക്കാർക്കു വെടി​യേറ്റു.

മരണം ആസന്ന​മെന്നു തോന്നി

ഞങ്ങൾ ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാർ അപ്പോ​ഴും ജീവ​നോ​ടെ​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു കാണി​ക്കാ​നാ​യി അവർ ഞങ്ങളെ ഒരു മേൽക്കൂ​ര​യു​ടെ മുകളിൽ കൊണ്ടു​പോ​യി. പക്ഷേ പൊലീസ്‌ വെടി​വെപ്പു തുടർന്നു. ഇതു പ്രക്ഷോ​ഭ​കരെ ക്രുദ്ധ​രാ​ക്കി. അതേസ​മയം എല്ലാവ​രും​കൂ​ടി ഒച്ചവയ്‌ക്കാ​നും തുടങ്ങി. ആരോ “ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​രെ കൊല്ലൂ! അവരെ കൊല്ലൂ!” എന്ന്‌ ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു. മറ്റുള്ളവർ അപേക്ഷി​ച്ചു: “ആയിട്ടില്ല! നമുക്ക്‌ അൽപ്പം കൂടി കാക്കാം!” മരണം ആസന്നമാ​യ​തു​പോ​ലെ തോന്നി. രൂബെ​നും ഞാനും ‘പുതിയ വ്യവസ്ഥി​തി​യിൽ വീണ്ടും കാണാം’ എന്നു പറയു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അന്യോ​ന്യം നോക്കി. പിന്നെ ഞങ്ങളി​രു​വ​രും നിശബ്ദ​മാ​യി പ്രാർഥി​ച്ചു. ഉടനെ​തന്നെ, ഞങ്ങൾക്ക്‌ ആ ചുറ്റു​പാ​ടു​ക​ളിൽ യഹോ​വ​യിൽ നിന്നു മാത്രം വന്നിരി​ക്കാ​വുന്ന ഒരു ആന്തരിക ശാന്തി​യും മനസ്സമാ​ധാ​ന​വും ലഭിച്ചു.—ഫിലി​പ്പി​യർ 4:7.

പെട്ടെ​ന്നു​ത​ന്നെ, പൊലീസ്‌ വെടി​വെപ്പ്‌ അവസാ​നി​പ്പി​ച്ചു. സംഘ​നേ​താ​ക്ക​ളി​ലൊ​രു​വൻ ഞങ്ങളെ കൊല്ലു​ന്നി​ല്ലെന്നു പറയു​ക​യും ചെയ്‌തു. എന്നെ പിടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​നി​ന്നി​രുന്ന ഒരു യുവ തടവു​പു​ള്ളി​യോട്‌, പൊലീ​സി​നൊ​രു മുന്നറി​യി​പ്പാ​യി എന്നെയും​കൊ​ണ്ടു മേൽക്കൂ​ര​യു​ടെ മുകളി​ലൂ​ടെ അങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും നടക്കാൻ ആജ്ഞാപി​ച്ചു. അയാൾ വളരെ​യ​ധി​കം പരി​ഭ്രാ​ന്ത​നാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങളെ​യി​രു​വ​രെ​യും ശാന്തരാ​ക്കിയ ഒരു സംഭാ​ഷണം തുടങ്ങാൻ അവി​ടെ​വെച്ച്‌ അപ്പോൾത്തന്നെ എനിക്കു സാധിച്ചു. മനുഷ്യ​രു​ടെ കഷ്ടപ്പാ​ടു​കൾ ഇളക്കി​വി​ടു​ന്നതു സാത്താ​നും അവന്റെ ഭൂതങ്ങ​ളു​മാ​ണെ​ന്നും പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ യഹോ​വ​യാം ദൈവം ഇതു​പോ​ലുള്ള എല്ലാ കഷ്ടപ്പാ​ടു​കൾക്കും അറുതി വരുത്തു​മെ​ന്നും ഞാൻ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു.—വെളി​പ്പാ​ടു 12:12.

ഞങ്ങളെ ജയിൽ ആശുപ​ത്രി​യി​ലേക്കു തിരികെ കൊണ്ടു​പോ​യ​പ്പോൾ, ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​രിൽ ഒട്ടേറെ പേർ സംഭ്രാ​ന്ത​രാ​ണെന്നു ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തി. ഞങ്ങൾ സഹ തടവു​കാ​രു​മാ​യി യഹോ​വ​യു​ടെ വാഗ്‌ദാ​നങ്ങൾ പങ്കു​വെ​ക്കു​ന്ന​തി​നു ശ്രമിച്ചു. പറുദീ​സാ ഭൂമി​യി​ലെ ഭാവിയെ സംബന്ധിച്ച ഞങ്ങളുടെ ബൈബി​ള​ധി​ഷ്‌ഠിത പ്രത്യാ​ശ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു ഞങ്ങളവ​രോ​ടു സംസാ​രി​ച്ചു. ജാമ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​രിൽ ചിലർ യഹോ​വയെ പേരു​ചൊ​ല്ലി വിളി​ച്ച​പേ​ക്ഷി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഡോക്ടർ പ്രത്യേക താത്‌പ​ര്യം പ്രകട​മാ​ക്കു​ക​യും നിർദി​ഷ്ട​മായ വളരെ​യേറെ ചോദ്യ​ങ്ങൾ ചോദി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഇത്‌ നിത്യ​ജീ​വ​നി​ലേക്കു നയിക്കുന്ന പരിജ്ഞാ​നം പുസ്‌തകം ഉപയോ​ഗി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടുള്ള സുദീർഘ​മായ ഒരു ബൈബിൾ ചർച്ചയി​ലേക്കു നയിച്ചു.

സ്‌മാ​രകം ആഘോ​ഷി​ക്കൽ

ചൊവ്വാഴ്‌ച, ഞങ്ങളുടെ തടവിന്റെ നാലാം ദിവസം, യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ മരണത്തി​ന്റെ വാർഷി​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ ദിവസം ലോക​വ്യാ​പ​ക​മാ​യുള്ള ലക്ഷക്കണ​ക്കി​നു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളും താത്‌പ​ര്യ​ക്കാ​രും യേശു​വി​ന്റെ കൽപ്പന​യോ​ടുള്ള അനുസ​ര​ണ​മാ​യി ഈ സംഭവം കൊണ്ടാ​ടാ​നാ​യി കൂടി​വ​രു​ന്നു. (ലൂക്കൊസ്‌ 22:19) ഞങ്ങളും സ്‌മാ​ര​കാ​ഘോ​ഷ​ത്തി​നുള്ള ക്രമീ​ക​ര​ണങ്ങൾ ചെയ്‌തു.

സ്വകാ​ര്യ​ത​യ്‌ക്കു​വേണ്ടി മുറി​യു​ടെ ഒരു മൂല തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു. ചിഹ്നങ്ങ​ളാ​യി പുളി​പ്പി​ല്ലാത്ത അപ്പവും ചുവന്ന വീഞ്ഞും ഉണ്ടായി​രു​ന്നില്ല. പക്ഷേ, ഞങ്ങൾ മൂന്നു​പേ​രും യഹോ​വയെ സ്‌തു​തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പാടു​ന്ന​തും പ്രാർഥി​ക്കു​ന്ന​തും യേശു​വി​ന്റെ അവസാ​നത്തെ രാത്രി​യെ​യും അവന്റെ മരണ​ത്തോ​ട​നു​ബ​ന്ധി​ച്ചു​ണ്ടായ മറ്റു സംഭവ​ങ്ങ​ളെ​യും​കു​റി​ച്ചുള്ള ബൈബിൾ വിവരണം പുനഃ​പ​രി​ശോ​ധി​ക്കു​ന്ന​തും ആസ്വദി​ച്ചു. ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ങ്ങ​ളും ആത്മീയ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രും ലോക​വ്യാ​പ​ക​മാ​യി ഒരുമിച്ച്‌ സ്‌മാ​രകം ആഘോ​ഷി​ച്ച​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ അവരോ​ടു വളരെ അടുത്താ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു.

അഗ്നിപ​രീക്ഷ അവസാ​നി​ക്കു​ന്നു

പിരി​മു​റു​ക്ക​ത്തി​ന്റെ​യും ഭയത്തി​ന്റെ​യും ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യു​ടെ​യും അന്തരീക്ഷം തുടർന്നു​വന്ന നാലു ദിവസ​ങ്ങ​ളി​ലും ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. എങ്കിലും, ബന്ധുക്ക​ളിൽനി​ന്നും സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളിൽനി​ന്നു​മുള്ള എണ്ണമറ്റ എഴുത്തു​കൾ സ്വീക​രി​ക്കാൻ തടവു​കാർ ഞങ്ങളെ അനുവ​ദി​ച്ചു, അവ ഞങ്ങളെ സമാശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു. ഒരവസ​ര​ത്തിൽ ഫോണി​ലൂ​ടെ ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ബന്ധപ്പെ​ടാൻ പോലും ഞങ്ങളെ അനുവ​ദി​ച്ചു. അവരുടെ ശബ്ദം ശ്രവി​ക്കു​ന്ന​തും അവരുടെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യും പരിഗ​ണ​ന​യു​ടെ​യും മൊഴി​കൾ വായി​ക്കു​ന്ന​തും എത്ര നവോ​ന്മേ​ഷ​ദാ​യ​ക​മാ​യി​രു​ന്നു!

ശനിയാ​ഴ്‌ച, ഞങ്ങളെ തടഞ്ഞു​വെ​ച്ച​തി​ന്റെ എട്ടാം ദിവസം, പ്രക്ഷോ​ഭ​കാ​രി​കൾ അധികാ​രി​ക​ളു​മാ​യി ഒത്തുതീർപ്പിൽ എത്തി​ച്ചേർന്നു. അടുത്ത ദിവസം ഞങ്ങളെ വിട്ടയ​യ്‌ക്കു​മെന്നു ഞങ്ങളോ​ടു പറഞ്ഞു. ഏപ്രിൽ 7, ഞായറാഴ്‌ച, ഉച്ചതി​രി​ഞ്ഞു 2:30-ന്‌ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ആ വാർത്ത ലഭിച്ചു: “പുറ​പ്പെ​ടാൻ തയ്യാറാ​യി​ക്കൊ​ള്ളുക!” തടവു​കാർ ഞങ്ങളെ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ലേക്ക്‌ ആനയി​ക്കാ​നാ​യി ഒരു ‘ബഹുമാ​ന്യ അനുയാ​ത്ര’ ആസൂ​ത്രണം ചെയ്‌തു! ഞങ്ങൾ ആശുപ​ത്രി വിടു​മ്പോൾ, സംഘ​നേ​താ​ക്ക​ളു​ടെ വക്താവ്‌ എഡ്‌ഗാർഡോ​യെ സമീപി​ച്ചു പറഞ്ഞു: “സഹോ​ദരാ, നിങ്ങളു​ടെ പെരു​മാ​റ്റം എന്നിൽ മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കി. ഇനിമു​തൽ ജയിലി​ലെ നിങ്ങളു​ടെ ശനിയാഴ്‌ച യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ ഞാൻ പങ്കെടു​ക്കു​മെന്ന്‌ ഉറപ്പു​ത​രു​ന്നു. ഇവിടെ ഈ സംഭവ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം നടന്നെ​ങ്കി​ലും ഇനിയും നിങ്ങൾ ഇവിടെ യോഗങ്ങൾ നടത്തും, അല്ലേ?” എഡ്‌ഗാർഡോ പുഞ്ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു മറുപടി പറഞ്ഞു: “തീർച്ച​യാ​യും!”

വാതി​ലി​നു​പു​റത്തു ഞങ്ങളെ അതിശ​യി​പ്പിച്ച ഒന്നുണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ കെട്ടി​ട​ത്തി​നു പുറത്തു​കടന്ന ഉടനെ മുഴു അന്തേവാ​സി​ക​ളും ഞങ്ങളെ ആദരി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു കരഘോ​ഷം മുഴക്കി. സംഭവിച്ച കാര്യ​ത്തിൽ ദുഃഖ​മുണ്ട്‌ എന്നു കാണി​ക്കാ​നുള്ള അവരു​ടെ​തായ വിധമാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. അതൊരു വികാ​ര​നിർഭ​ര​മായ നിമി​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു. യഹോ​വക്കു സത്‌കീർത്തി ലഭിക്ക​ത്ത​ക്ക​വി​ധ​മുള്ള കഴിഞ്ഞ ഒമ്പതു ദിവസ​ങ്ങ​ളി​ലെ ഞങ്ങളുടെ ക്രിസ്‌തീ​യ​നടത്ത അവരി​ലെ​ല്ലാ​വ​രി​ലും മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കി​യി​രി​ക്കണം എന്നതിനു സംശയ​മില്ല.

ജയിലി​ന്റെ വേലി​ക്കെ​ട്ടി​നു പുറത്ത്‌, ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ങ്ങ​ളെ​യും ഏകദേശം 200 ആത്മീയ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ​യും ഞങ്ങൾ കണ്ടുമു​ട്ടി. വലിയ ആശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ ഞങ്ങൾ പരസ്‌പരം ആലിം​ഗനം ചെയ്‌തു. ഞങ്ങൾ അതിജീ​വി​ച്ചു! കലാപ​കാ​രി​ക​ളി​ലൊ​രു​വൻ എന്റെ ഭാര്യയെ സമീപി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു: “യഹോവ എന്റെ ഹൃദയ​ത്തി​ലെ​ത്തി​ച്ചേർന്നെ​ന്നും, ഞാൻ അവനെ സേവി​ക്കാൻ അവനാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും തോന്നു​ന്നു.”

എഡ്‌ഗാർഡോ​യും രൂബെ​നും ഞാനും യഹോ​വ​യ്‌ക്കു തന്റെ ദാസന്മാ​രെ ഏറ്റവും അപകട​ക​ര​മായ സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു​പോ​ലും രക്ഷിക്കാ​നാ​വും എന്നു സവി​ശേ​ഷ​മായ ഒരു വിധത്തിൽ പഠിച്ചു. യഹോ​വ​യോ​ടു പ്രാർഥി​ക്കു​ന്ന​തും അവൻ അതു കേൾക്കു​ന്ന​തും എത്ര മഹത്തര​മാ​ണെന്നു ഞങ്ങൾ അനുഭ​വി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​ര​നെ​പ്പോ​ലെ, നമുക്കും പറയാൻ കഴിയും: “യഹോവേ, ഞാൻ നിന്നെ പുകഴ്‌ത്തു​ന്നു; നീ എന്നെ ഉദ്ധരി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു; എന്റെ ശത്രുക്കൾ എന്നെക്കു​റി​ച്ചു സന്തോ​ഷി​പ്പാൻ നീ ഇടയാ​ക്കി​യ​തു​മില്ല. എന്റെ ദൈവ​മായ യഹോവേ, ഞാൻ നിന്നോ​ടു നിലവി​ളി​ച്ചു; നീ എന്നെ സൌഖ്യ​മാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. യഹോവേ, നീ എന്റെ പ്രാണനെ പാതാ​ള​ത്തിൽനി​ന്നു കരേറ്റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു; ഞാൻ കുഴി​യിൽ ഇറങ്ങി​പ്പോ​കാ​തി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു നീ എനിക്കു ജീവരക്ഷ വരുത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.”(സങ്കീർത്തനം 30:1-3)—ഡാരി​യോ മാർട്ടിൻ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം.

[19-ാം പേജിലെ ആകർഷ​ക​വാ​ക്യം]

താത്‌കാലിക ഉപയോ​ഗ​ത്തി​നാ​യുള്ള കത്തിക​ളു​മാ​യി മുഖം​മൂ​ടി​ധാ​രി​ക​ളായ നിരവധി തടവു​കാർ ഞങ്ങളുടെ യോഗം നടന്നി​രുന്ന മുറി​യി​ലേക്ക്‌ ഇരച്ചു​ക​യ​റി

[20-ാം പേജിലെ ആകർഷ​ക​വാ​ക്യം]

കലാപകാരികൾ എഡ്‌ഗാർഡോ​യെ​യും വേറെ കുറേ കാരാ​ഗൃഹ കാവൽക്കാ​രെ​യും പരിച​ക​ളാ​യി ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു

[21-ാം പേജിലെ ആകർഷ​ക​വാ​ക്യം]

തടവുകാർ ഞങ്ങളെ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ലേക്ക്‌ ആനയി​ക്കാ​നാ​യി ഒരു ‘ബഹുമാ​ന്യ അനുയാ​ത്ര’ ആസൂ​ത്രണം ചെയ്‌തു!

[18-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

മൂന്നു സന്ദർശ​ക​ശു​ശ്രൂ​ഷകർ (ഇടത്തു​നിന്ന്‌): എഡ്‌ഗാർഡോ ടോ​റെസ്‌, രൂബെൻ സേയ്‌ബെൽ, ഡാരി​യോ മാർട്ടിൻ