ലക്ഷ്യത്തി​ലെ​ത്താൻ ദൃഢചിത്ത

മാർത്താ ചാവെസ്‌ സെർനാ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം

ഒരു ദിവസം വീട്ടിൽ ജോലി​ചെ​യ്‌തു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ എനിക്ക്‌ ബോധ​ക്ഷ​യ​മു​ണ്ടാ​യി. അന്നെനിക്ക്‌ 16 വയസ്സ്‌. ബോധം തെളി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞാൻ കട്ടിലി​ലാ​യി​രു​ന്നു. കഠിന​മായ തലവേദന. ഏതാനും മിനിട്ടു നേര​ത്തേക്ക്‌ എനിക്ക്‌ ഒന്നും കാണാ​നോ കേൾക്കാ​നോ കഴിഞ്ഞില്ല. ഞാനാകെ ഭയന്നു​പോ​യി. എനിക്ക്‌ എന്താണു സംഭവി​ച്ചത്‌?

പരി​ഭ്രാ​ന്ത​രായ എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ എന്നെ ഒരു ഡോക്ട​റു​ടെ അടുക്കൽ എത്തിച്ചു, അവർ എനിക്ക്‌ വൈറ്റ​മി​നു​കൾ കുറി​ച്ചു​തന്നു. വൈകി​യു​റ​ങ്ങു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ ജന്നി (seizure) ഉണ്ടായ​തെന്ന്‌ അവർ പറഞ്ഞു. ഏതാനും മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ, വീണ്ടും എനിക്ക്‌ അതേ​പോ​ലെ​തന്നെ ഉണ്ടായി. പിന്നീട്‌, മൂന്നാം തവണയും അത്‌ ആവർത്തി​ച്ച​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ മറ്റൊരു ഡോക്ടറെ പോയി കണ്ടു. അത്‌ നാഡീ​സം​ബ​ന്ധ​മായ തകരാ​റാ​ണെന്നു കരുതിയ അദ്ദേഹം എനിക്ക്‌, മനഃ​ക്ഷോ​ഭം കുറയ്‌ക്കുന്ന ട്രാൻക്വി​ലൈ​സ​റു​കൾ നൽകി.

എന്നാൽ എനിക്കു കൂടെ​ക്കൂ​ടെ ജന്നി ഉണ്ടാകാൻ തുടങ്ങി. ബോധം​കെട്ടു വീണ്‌ എനിക്കു പരി​ക്കേൽക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഞാൻ നാക്കും വായയു​ടെ ഉൾവശ​വും കടിക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ബോധം തെളി​യു​മ്പോൾ എനിക്കു കടുത്ത തലവേ​ദ​ന​യും ഓക്കാ​ന​വും ശരീര​മാ​സ​കലം നൊമ്പ​ര​വും അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു. ജന്നി ഉണ്ടാകു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പു സംഭവി​ച്ച​തൊ​ന്നും എനിക്കു പലപ്പോ​ഴും ഓർക്കാൻ കഴിയാ​റി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. സുഖം​പ്രാ​പി​ക്കാൻ പലപ്പോ​ഴും എനിക്ക്‌ ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസത്തെ പരിപൂർണ വിശ്രമം ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇങ്ങനെ​യൊ​ക്കെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും, ഈ പ്രശ്‌നം താത്‌കാ​ലി​ക​മാ​ണെ​ന്നും പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ എല്ലാം ശരിയാ​കു​മെ​ന്നും ഞാൻ വിശ്വ​സി​ച്ചു.

എന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങ​ളു​ടെ​മേ​ലുള്ള ഫലം

ഞാൻ വളരെ ചെറു​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ എന്റെ കുടും​ബം യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. രണ്ടു പ്രത്യേക പയനി​യർമാർ—മറ്റുള്ള​വരെ ബൈബിൾ സത്യങ്ങൾ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മാസം​തോ​റും അനേകം മണിക്കൂ​റു​കൾ ചെലവ​ഴി​ക്കുന്ന മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷകർ—ആണ്‌ ഞങ്ങളെ ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ച്ചത്‌. ആ പയനി​യർമാ​രു​ടെ ശുശ്രൂഷ അവർക്കു സന്തോഷം പകർന്നു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​താ​യി എനിക്കു കാണാൻ കഴിഞ്ഞു. ബൈബിൾ നൽകുന്ന വാഗ്‌ദാ​ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു അധ്യാ​പി​ക​യോ​ടും സഹപാ​ഠി​ക​ളോ​ടും സംസാ​രി​ച്ച​പ്പോൾ എനിക്കും ആ സന്തോഷം അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു​തു​ടങ്ങി.

താമസി​യാ​തെ, എന്റെ കുടും​ബ​ത്തി​ലെ പലരും യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളാ​യി​ത്തീർന്നു. സുവാർത്ത പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്നത്‌ ഞാൻ എത്രയ​ധി​കം ആസ്വദി​ച്ചെ​ന്നോ! ഏഴു വയസ്സാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും, ഒരു പ്രത്യേക പയനിയർ ആയിത്തീ​രാൻ ഞാൻ ലക്ഷ്യമി​ട്ടി​രു​ന്നു. 16-ാമത്തെ വയസ്സിൽ ഞാൻ സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു. അത്‌ ആ ലക്ഷ്യത്തി​ലേ​ക്കുള്ള ഒരു വലിയ ചുവടു​വ​യ്‌പാ​യി​രു​ന്നു. അപ്പോ​ഴാണ്‌ അസുഖം തുടങ്ങി​യത്‌.

പയനിയർ സേവനം

ശാരീ​രിക പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഒരു മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​ക​യാ​കാൻ കഴിയു​മെന്ന്‌ എനിക്കു തോന്നി. എന്നാൽ ആഴ്‌ച​യിൽ രണ്ടു തവണവരെ എനിക്ക്‌ ജന്നി ഉണ്ടാകു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ അത്തര​മൊ​രു ഭാരിച്ച ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം ഞാൻ ഏറ്റെടു​ക്കാൻ പാടി​ല്ലെന്ന്‌ സഭയിൽ ചിലർ കരുതി. എനിക്കു സങ്കടവും നിരു​ത്സാ​ഹ​വും തോന്നി. അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാണ്‌ മെക്‌സി​ക്കോ​യി​ലെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സിൽ സേവി​ക്കുന്ന ഒരു ദമ്പതികൾ ഞങ്ങളുടെ സഭയിൽ വന്നത്‌. അവർ ഒരു പയനിയർ ആയിരി​ക്കാ​നുള്ള എന്റെ ആഗ്രഹ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ക​യും എനിക്കു വളരെ​യേറെ പ്രോ​ത്സാ​ഹനം നൽകു​ക​യും ചെയ്‌തു. പയനി​യ​റിങ്‌ ചെയ്യു​ന്ന​തിൽനി​ന്നു രോഗം എന്നെ തടയേണ്ട കാര്യ​മി​ല്ലെന്ന്‌ അവർ എന്നെ ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

അങ്ങനെ, 1988 സെപ്‌റ്റം​ബർ 1-ന്‌ എനിക്കു സാധാരണ പയനി​യ​റാ​യി നിയമനം ലഭിച്ചു. എന്റെ സ്വന്ത പട്ടണമായ മെക്‌സി​ക്കോ​യി​ലെ സാൻ ആൻ​ഡ്രേസ്‌ ചിയാ​വു​ട്‌ലാ​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു നിയമനം. സുവാർത്ത പ്രസം​ഗി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ മാസം​തോ​റും മണിക്കൂ​റു​കൾ ചെലവ​ഴി​ച്ചു. ജന്നി കാരണം എനിക്കു പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യ്‌ക്കു പോകാൻ കഴിയാ​തെ വരു​മ്പോൾ പ്രദേ​ശത്തെ ആളുകൾക്കു ഞാൻ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു വിഷയ​ങ്ങളെ ആസ്‌പ​ദ​മാ​ക്കി കത്തുകൾ എഴുതു​മാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ ബൈബിൾ പഠിക്കാ​നുള്ള പ്രോ​ത്സാ​ഹനം ലിഖി​ത​രൂ​പേണ ഞാൻ അവർക്കു നൽകി.

എന്റെ രോഗം കണ്ടുപി​ടി​ക്കു​ന്നു

ഈ സമയത്ത്‌ എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ വലിയ തുക ചെലവാ​ക്കി എന്നെ ഒരു നാഡീ​രോ​ഗ​വി​ദ​ഗ്‌ധന്റെ അടുക്കൽ കൊണ്ടു​പോ​യി. എനിക്ക്‌ അപസ്‌മാ​ര​മാ​ണെന്ന്‌ അദ്ദേഹം വിധി​യെ​ഴു​തി. അപ്പോൾ ലഭിച്ച ചികി​ത്സ​യു​ടെ ഫലമായി എന്റെ രോഗത്തെ നാലു കൊല്ല​ത്തോ​ളം നിയ​ന്ത്രി​ച്ചു നിറു​ത്താ​നാ​യി. അതിനി​ടെ എനിക്ക്‌ പയനിയർ സേവന​സ്‌കൂ​ളിൽ സംബന്ധി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. അവിടെ ലഭിച്ച പ്രോ​ത്സാ​ഹനം സുവി​ശേ​ഷ​ക​രു​ടെ ആവശ്യം കൂടു​ത​ലു​ള്ളി​ടത്തു സേവി​ക്കാ​നുള്ള എന്റെ ആഗ്രഹം വർധി​പ്പി​ച്ചു.

എന്റെ സേവനം വിപു​ല​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ഞാൻ എത്രമാ​ത്രം ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെന്നു മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ രോഗം ഏറെക്കു​റെ നിയ​ന്ത്ര​ണ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ മിച്ചൊ​വാ​ക്കാ​നി​ലെ സിറ്റാ​ക്വാ​റോ​യി​ലേക്കു പോകാൻ അവർ എന്നെ അനുവ​ദി​ച്ചു. വീട്ടിൽനിന്ന്‌ ഏകദേശം 200 കിലോ​മീ​റ്റർ അകലെ​യാ​യി​രു​ന്നു ഈ സ്ഥലം. അവി​ടെ​യാ​യി​രി​ക്കെ മറ്റു പയനി​യർമാ​രോ​ടൊ​പ്പം പ്രവർത്തി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞത്‌ മുഴു​സമയ സേവനത്തെ കൂടു​ത​ലാ​യി വിലമ​തി​ക്കാൻ എന്നെ സഹായി​ച്ചു.

എന്നാൽ, സിറ്റാ​ക്വാ​റോ​യിൽ എത്തി രണ്ടു വർഷം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ വീണ്ടും ജന്നി ഉണ്ടാകാൻ തുടങ്ങി. തികഞ്ഞ നിരാ​ശ​യോ​ടും ദുഃഖ​ത്തോ​ടും കൂടെ ഞാൻ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ അടു​ത്തേക്കു മടങ്ങി​പ്പോ​യി. എനിക്കു വൈദ്യ​സ​ഹാ​യം ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ ഒരു നാഡീ​രോ​ഗ​വി​ദ​ഗ്‌ധനെ കണ്ടു. കഴിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന മരുന്നു​കൾ എന്റെ കരളിനു തകരാറ്‌ ഉണ്ടാക്കു​ന്ന​താ​യി അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തി. തുടർന്നും അദ്ദേഹത്തെ ചെന്നു കാണാൻ പണം മുടക്കാ​നി​ല്ലാ​ഞ്ഞ​തി​നാൽ ഞാൻ മറ്റു ചികി​ത്സാ​രീ​തി​കൾക്കാ​യി തിരയാൻ തുടങ്ങി. എന്റെ അവസ്ഥ ഒന്നി​നൊ​ന്നു മോശ​മാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. എനിക്ക്‌ പയനി​യ​റിങ്‌ നിറു​ത്തേ​ണ്ടി​വന്നു. ഓരോ തവണ ജന്നി ഉണ്ടാകു​മ്പോ​ഴും അതൊരു തിരി​ച്ച​ടി​യാ​യി എനിക്കു തോന്നി. എന്നാൽ ഞാൻ സങ്കീർത്ത​നങ്ങൾ വായി​ക്കു​ക​യും പ്രാർഥ​ന​യിൽ യഹോ​വ​യി​ലേക്കു തിരി​യു​ക​യും ചെയ്‌ത​പ്പോൾ എനിക്ക്‌ അവനിൽനിന്ന്‌ ആശ്വാ​സ​വും ബലവും ലഭിക്കു​ന്ന​താ​യി അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു.—സങ്കീർത്തനം 94:17-19.

എന്റെ ലക്ഷ്യം സാക്ഷാ​ത്‌ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു

രോഗം മൂർധ​ന്യ​ത്തി​ലാ​യി​രുന്ന സമയത്ത്‌ എനിക്ക്‌ ഒരു ദിവസം​തന്നെ രണ്ടു തവണ ജന്നി ഉണ്ടാകു​മാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കെ ഞാനൊ​രു വഴിത്തി​രി​വിൽ എത്തി​ച്ചേർന്നു. ഒരു ഡോക്ടർ എനിക്ക്‌ അപസ്‌മാ​ര​ത്തി​നുള്ള ഒരു പ്രത്യേക ചികിത്സ നൽകി. കൂടുതൽ ദീർഘ​മായ കാലയ​ള​വി​ലേക്കു രോഗം വിട്ടു​നിൽക്കു​ന്ന​താ​യി എനിക്ക്‌ അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു തുടങ്ങി. അതു​കൊണ്ട്‌ 1995 സെപ്‌റ്റം​ബർ 1-ന്‌ ഞാൻ വീണ്ടും പയനിയർ സേവനം ഏറ്റെടു​ത്തു. എന്റെ ആരോ​ഗ്യ​നില ഒരേ രീതി​യിൽ തുടർന്നു. ഒരിക്കൽപ്പോ​ലും അപസ്‌മാ​രം ഇളകാതെ രണ്ടു വർഷം കടന്നു​പോ​യ​തി​നെ തുടർന്ന്‌ ഞാൻ പ്രത്യേക പയനിയർ സേവന​ത്തി​നുള്ള അപേക്ഷ അയച്ചു. നിയമനം ലഭിച്ചാൽ, ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ മുമ്പ​ത്തെ​ക്കാൾ കൂടുതൽ സമയം ചെലവ​ഴി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നെന്നു മാത്രമല്ല എന്റെ ആവശ്യ​മുള്ള എവി​ടെ​യും പോയി സേവി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു പ്രത്യേക പയനി​യ​റാ​യി നിയമി​ത​യാ​യ​പ്പോൾ എനിക്കു​ണ്ടായ സന്തോഷം പറഞ്ഞറി​യി​ക്കാ​നാ​വില്ല! ഒരു കൊച്ചു​കു​ട്ടി​യാ​യി​രി​ക്കെ വെച്ച ലക്ഷ്യത്തിൽ ഞാൻ ഒടുവിൽ എത്തി​ച്ചേർന്നു.

2001 ഏപ്രിൽ 1-ന്‌ ഇഡാൽഗോ​യി​ലെ പർവത​നി​ര​യി​ലുള്ള ഒരു കൊച്ചു ഗ്രാമ​ത്തിൽ ഞാൻ എന്റെ പുതിയ നിയമനം ആരംഭി​ച്ചു. ഇപ്പോൾ ഞാൻ ഗ്വാന​ഹ്വാ​റ്റോ​യി​ലെ ഒരു കൊച്ചു പട്ടണത്തി​ലാ​ണു സേവി​ക്കു​ന്നത്‌. മരുന്നു കഴിക്കു​ക​യും വേണ്ടത്ര വിശ്രമം എടുക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ ഞാൻ വളരെ​യേറെ ശ്രദ്ധി​ക്കേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. ഭക്ഷണത്തി​ന്റെ കാര്യ​ത്തി​ലും ഞാൻ ശ്രദ്ധ പാലി​ക്കു​ന്നു. പ്രത്യേ​കി​ച്ചും കൊഴു​പ്പു​കൾ, കഫീൻ, ടിന്നി​ലടച്ച ആഹാരം എന്നിവ കഴിക്കു​ന്ന​തി​നോ​ടുള്ള ബന്ധത്തിൽ. കോപം, അമിത ഉത്‌കണ്‌ഠ എന്നിങ്ങ​നെ​യുള്ള തീവ്ര​മായ വികാ​രങ്ങൾ ഒഴിവാ​ക്കാ​നും ഞാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ കർശന​മായ ചിട്ട പാലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടുള്ള ഈ ജീവിതം എനിക്കു പ്രയോ​ജ​നങ്ങൾ കൈവ​രു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പ്രത്യേക പയനി​യ​റാ​യി സേവിച്ചു തുടങ്ങി​യ​തിൽപ്പി​ന്നെ എനിക്ക്‌ ഒരു തവണയെ ജന്നി ഉണ്ടായി​ട്ടു​ള്ളൂ.

അവിവാ​ഹി​ത​യും കുടുംബ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത​വ​ളും ആയതി​നാൽ ഒരു പ്രത്യേക പയനി​യ​റെന്ന നിലയിൽ സേവനം തുടരു​ന്ന​തിൽ ഞാൻ വളരെ സന്തോ​ഷ​മു​ള്ള​വ​ളാണ്‌. ‘യഹോവ നമ്മുടെ പ്രവൃ​ത്തി​യും നാം അവന്റെ നാമ​ത്തോ​ടു കാണിച്ച സ്‌നേ​ഹ​വും മറന്നു​ക​ള​വാൻ തക്കവണ്ണം അനീതി​യു​ള്ള​വനല്ല’ എന്ന അറിവിൽ ഞാൻ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തു​ന്നു. അവൻ എത്ര സ്‌നേ​ഹ​വാ​നാണ്‌, കാരണം നമുക്കു നൽകാൻ കഴിയാ​ത്തത്‌ അവൻ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നില്ല. ആ വസ്‌തുത അംഗീ​ക​രി​ച്ചത്‌ സമനി​ല​യുള്ള ചിന്താ​ഗതി വെച്ചു​പു​ലർത്താൻ എന്നെ സഹായി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ആരോ​ഗ്യം മോശ​മാ​കു​ന്നതു നിമിത്തം എനിക്കു വീണ്ടും പയനി​യ​റിങ്‌ നിറു​ത്തേണ്ടി വരുക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ പൂർണ മനസ്സോ​ടെ​യുള്ള എന്റെ സേവന​ത്തിൽ യഹോവ അപ്പോ​ഴും പ്രസാ​ദി​ക്കു​മെന്ന്‌ എനിക്ക​റി​യാം.—എബ്രായർ 6:10; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:23.

ദിവസ​വും മറ്റുള്ള​വ​രു​മാ​യി എന്റെ വിശ്വാ​സം പങ്കു​വെ​ക്കു​ന്നത്‌ തീർച്ച​യാ​യും എന്നെ ബലപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. ദൈവം ഭാവി​യി​ലേ​ക്കാ​യി കരുതി​വെ​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളിൽ മനസ്സു കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചു നിറു​ത്താ​നും അത്‌ എന്നെ സഹായി​ക്കു​ന്നു. പുതിയ ലോക​ത്തിൽ രോഗം ഉണ്ടായി​രി​ക്കി​ല്ലെന്ന്‌ ബൈബിൾ വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്യുന്നു. അതേ, അന്ന്‌ ‘ദുഃഖ​വും മുറവി​ളി​യും കഷ്ടതയും ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ക​യില്ല; ഒന്നാമ​ത്തേതു [“പഴയ​തെ​ല്ലാം,” പി.ഒ.സി. ബൈബിൾ] കഴിഞ്ഞു​പോ​യി​രി​ക്കും’—വെളി​പ്പാ​ടു 21:3-5എ; യെശയ്യാ​വു 33:24; 2 പത്രൊസ്‌ 3:13.

[26-ാം പേജിലെ ചിത്രങ്ങൾ]

ഏകദേശം 7 വയസ്സ്‌ ഉള്ളപ്പോൾ (മുകളിൽ); 16-ാം വയസ്സിൽ സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റ്‌ അധികം താമസി​യാ​തെ എടുത്ത ചിത്രം

[27-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഒരു സുഹൃ​ത്തി​നോ​ടൊ​പ്പം പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ