യഹോ​വ​യി​ലുള്ള ആശ്രയം സുരക്ഷി​ത​ത്വം തന്നു

യഹോ​വ​യിൽ ആശ്രയി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടുള്ള ജീവി​ത​യാ​ത്ര തുടങ്ങു​ന്നു

1948-ൽ നൈജീ​രി​യ​യു​ടെ തെക്കു​പ​ടി​ഞ്ഞാ​റുള്ള ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമ​ത്തി​ലാണ്‌ ഞാൻ ജനിച്ചത്‌. ആ സമയത്ത്‌ എന്റെ അപ്പന്റെ അനിയൻ മുസ്‌ത​ഫ​യും എന്റെ ഏറ്റവും മൂത്ത ചേട്ടൻ വഹാബി​യും യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളാ​യി​ത്തീർന്നു. എനിക്ക്‌ ഒൻപതു വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ എന്റെ അപ്പൻ മരിച്ചു. ഞാനാകെ തകർന്നു​പോ​യി. പുനരു​ത്ഥാ​ന​ത്തിൽ അപ്പനെ വീണ്ടും കാണാൻ കഴിയു​മെന്ന്‌ അപ്പോൾ വഹാബി എന്നോടു പറഞ്ഞു. അതു കേട്ട​പ്പോൾ ആശ്വാസം തോന്നി. അങ്ങനെ​യാണ്‌ ഞാൻ ബൈബിൾ പഠിച്ചു​തു​ട​ങ്ങി​യത്‌. 1963-ൽ ഞാൻ സ്‌നാ​ന​മേറ്റു. എന്റെ മറ്റു മൂന്നു സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രും ബൈബിൾ പഠിച്ച്‌ സ്‌നാ​ന​പ്പെട്ടു.

1965-ൽ ലാഗോ​സി​ലുള്ള എന്റെ ചേട്ടൻ വിൽസന്റെ അടു​ത്തേക്കു ഞാൻ പോയി. അവിടെ ഇഗ്‌ബോ​ബി സഭയി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​രോ​ടൊ​പ്പം ഞാൻ സമയം ചെലവ​ഴി​ച്ചു. അവരുടെ സന്തോ​ഷ​വും തീക്ഷ്‌ണ​ത​യും ഒരു മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​നാ​കാൻ എന്നെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു. അങ്ങനെ 1968 ജനുവ​രി​യിൽ ഞാനും ഒരു മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​നാ​യി.

ബഥേലിൽ സേവി​ക്കുന്ന ആൽബർട്ട്‌ ഒലുഗ്‌ബേബി എന്ന സഹോ​ദരൻ, ഞങ്ങൾ ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രു​മൊത്ത്‌ ഒരു പ്രത്യേ​ക​യോ​ഗം നടത്തി​യതു ഞാൻ ഓർക്കു​ന്നുണ്ട്‌. വടക്കേ നൈജീ​രി​യ​യിൽ പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വ​കരെ ആവശ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സഹോ​ദരൻ അന്ന്‌ ആവേശ​ത്തോ​ടെ നൽകിയ ക്ഷണം ഞാൻ ഇപ്പോ​ഴും ഓർക്കു​ന്നു: “നിങ്ങൾ ചെറു​പ്പ​മാണ്‌. നിങ്ങളു​ടെ സമയവും ഊർജ​വും യഹോ​വ​യ്‌ക്കു​വേണ്ടി ഉപയോ​ഗി​ക്കാം. അവസര​ത്തി​ന്റെ വാതിൽ നിങ്ങൾക്കു മുമ്പിൽ തുറന്നു​കി​ട​പ്പുണ്ട്‌.” യശയ്യ പ്രവാ​ച​ക​നെ​പ്പോ​ലെ യഹോവ അയയ്‌ക്കു​ന്നി​ടത്ത്‌ പോകാൻ ഞാനും ആഗ്രഹി​ച്ചു. അങ്ങനെ പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വ​കർക്കുള്ള അപേക്ഷ ഞാൻ കൊടു​ത്തു.—യശ. 6:8.

1968 മേയിൽ വടക്കേ നൈജീ​രി​യ​യി​ലെ കാനോ എന്ന നഗരത്തിൽ എന്നെ ഒരു പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​നാ​യി നിയമി​ച്ചു. ബിയാ​ഫ്രൻ യുദ്ധം (1967-1970) നടക്കുന്ന സമയമാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. അതു വടക്കൻ നൈജീ​രി​യയെ മുഴുവൻ തകർത്തു​ക​ള​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. അതിനു ശേഷമാണ്‌ ആ യുദ്ധം കിഴക്കൻ നൈജീ​രി​യ​യി​ലേക്കു നീങ്ങി​യത്‌. എനിക്ക്‌ അവി​ടേക്കു നിയമനം കിട്ടി​യ​പ്പോൾ എനി​ക്കൊ​ന്നും പറ്റരു​തെന്നു വിചാ​രിച്ച്‌ എന്നോടു പോ​കേ​ണ്ടെന്ന്‌ ഒരു സഹോ​ദരൻ പറഞ്ഞു. പക്ഷേ ഞാൻ പറഞ്ഞു: “സ്‌നേ​ഹം​കൊ​ണ്ടാണ്‌ സഹോ​ദരൻ ഇതു പറഞ്ഞ​തെന്ന്‌ എനിക്ക​റി​യാം. പക്ഷേ ഞാൻ അവിടെ സേവി​ക്കാ​നാണ്‌ യഹോവ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ യഹോവ എന്റെ കൂടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും, അത്‌ ഉറപ്പാണ്‌.”

യുദ്ധബാ​ധിത പ്രദേ​ശത്ത്‌ യഹോ​വ​യിൽ ആശ്രയി​ക്കു​ന്നു

യുദ്ധം കഴിഞ്ഞ കാനോ നഗരം കണ്ടുനിൽക്കാൻ ആകില്ലാ​യി​രു​ന്നു. ആഭ്യന്ത​ര​യു​ദ്ധം ആ വലിയ നഗരത്തെ മുഴുവൻ തകർത്ത്‌ തരിപ്പ​ണ​മാ​ക്കി. ഞങ്ങൾ ശുശ്രൂ​ഷ​യ്‌ക്കു പോകു​മ്പോൾ യുദ്ധത്തിൽ കൊല്ല​പ്പെട്ട ആളുക​ളു​ടെ ശവശരീ​രങ്ങൾ ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ വഴിയിൽ കാണു​മാ​യി​രു​ന്നു. കാനോ​യിൽ മുമ്പ്‌ ഒരുപാ​ടു സഭകളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും യുദ്ധസ​മ​യത്ത്‌ മിക്ക സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളും അവിടം വിട്ടു​പോ​യി. 15-ൽ താഴെ പ്രചാ​ര​കരെ പിന്നെ അവിടെ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അവരാ​ണെ​ങ്കിൽ പേടിച്ച്‌ തളർന്നി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ ആറു പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വകർ അവിടെ എത്തിയ​പ്പോൾ ആ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങൾക്കു വളരെ സന്തോ​ഷ​മാ​യി. ഞങ്ങൾക്ക്‌ അവരെ ബലപ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​യി. മീറ്റി​ങ്ങും വയൽസേ​വ​ന​വും വീണ്ടും തുടങ്ങാൻ ഞങ്ങൾ അവരെ സഹായി​ച്ചു. ബ്രാഞ്ചി​ലേക്കു വയൽസേവന റിപ്പോർട്ടും പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങൾക്കുള്ള ഓർഡ​റും അങ്ങനെ അവർ അയയ്‌ക്കാൻതു​ടങ്ങി.

ഞങ്ങൾ പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വകർ ഹൗസ ഭാഷ പഠിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അവി​ടെ​യുള്ള പലർക്കും സ്വന്തം ഭാഷയിൽ രാജ്യ​സ​ന്ദേശം കേട്ട​പ്പോൾ താത്‌പ​ര്യം തോന്നി. എന്നാൽ അവിടത്തെ പ്രമു​ഖ​മ​ത​ത്തി​ലെ ആളുകൾക്കു നമ്മുടെ പ്രസം​ഗ​പ്ര​വർത്തനം ഒട്ടും ഇഷ്ടമല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ഞങ്ങൾ വളരെ ശ്രദ്ധി​ച്ചാണ്‌ പ്രവർത്തി​ച്ചത്‌. ഒരു ദിവസം ഞാനും ഒരു സഹോ​ദ​ര​നും വയൽസേ​വ​ന​ത്തി​നു പോയ​പ്പോൾ ഒരാൾ കത്തിയു​മാ​യി പിന്നാലെ വന്നു. വേഗത്തിൽ ഓടി​യ​തു​കൊണ്ട്‌ ഞങ്ങൾ രക്ഷപ്പെട്ടു. ഇത്തരം അപകട​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ഉണ്ടാ​യെ​ങ്കി​ലും ഞങ്ങൾ ‘സുരക്ഷി​ത​രാ​യി’ കഴിയാൻ യഹോവ ഇടയാക്കി. (സങ്കീ. 4:8) അവിടെ പ്രചാ​ര​ക​രു​ടെ എണ്ണം വർധിച്ചു. ഇന്ന്‌ കാനോ​യിൽ 11 സഭകളി​ലാ​യി 500-ലധികം പ്രചാ​ര​ക​രുണ്ട്‌.

നൈജ​റിൽ എതിർപ്പു നേരി​ടു​ന്നു

കാനോ​യിൽ ഞാൻ കുറച്ച്‌ മാസങ്ങളേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. 1968 ആഗസ്റ്റിൽ നൈജർ റിപ്പബ്ലി​ക്കി​ന്റെ തലസ്ഥാ​ന​മായ നിയാ​മി​യി​ലേക്ക്‌ എന്നെ അയച്ചു. എന്റെകൂ​ടെ വേറെ രണ്ടു പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​രും ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. പശ്ചിമ ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലെ ഈ നൈജർ ഭൂമി​യി​ലെ​തന്നെ ഏറ്റവും ചൂടേ​റിയ പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നാ​ണെന്നു ഞങ്ങൾക്കു പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ മനസ്സി​ലാ​യി. ചൂടിനെ അതിജീ​വി​ക്കാൻ പഠിക്കു​ന്ന​തോ​ടൊ​പ്പം അവിടത്തെ ഔദ്യോ​ഗിക ഭാഷയായ ഫ്രഞ്ചും പഠിക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇത്തരം പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ഞങ്ങൾ യഹോ​വ​യിൽ ആശ്രയിച്ച്‌, അവി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ഏതാനും പ്രചാ​ര​ക​രോ​ടൊ​പ്പം പ്രസം​ഗ​പ്ര​വർത്തനം ആരംഭി​ച്ചു. കുറച്ച്‌ സമയം​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ നിയാ​മി​യിൽ വായി​ക്കാൻ അറിയാ​വുന്ന ഒട്ടുമി​ക്ക​വർക്കും നിത്യ​ജീ​വ​നി​ലേക്കു നയിക്കുന്ന സത്യം എന്ന പുസ്‌തകം ലഭിച്ചു. ഇനി കിട്ടാ​ത്തവർ ഈ പുസ്‌ത​ക​ത്തി​നു​വേണ്ടി ഞങ്ങളെ അന്വേ​ഷിച്ച്‌ വരുമാ​യി​രു​ന്നു!

അധികാ​രി​കൾ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​കൾക്ക്‌ എതിരാ​ണെന്ന്‌ അധികം വൈകാ​തെ ഞങ്ങൾ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. 1969 ജൂ​ലൈ​യിൽ ആ രാജ്യത്തെ ആദ്യത്തെ സർക്കിട്ട്‌ സമ്മേള​ന​ത്തി​നു ഞങ്ങൾ ഒരുമി​ച്ചു​കൂ​ടി. ഏതാണ്ട്‌ 20 പേരാ​യി​രു​ന്നു ഹാജർ. അന്ന്‌ പുതിയ രണ്ടു പേർ സ്‌നാ​ന​പ്പെ​ടു​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ, സമ്മേള​ന​ത്തി​ന്റെ ആദ്യദി​വ​സം​തന്നെ പോലീസ്‌ വന്ന്‌ പരിപാ​ടി നിറു​ത്തി​ച്ചു. പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​രെ​യും സർക്കിട്ട്‌ മേൽവി​ചാ​ര​ക​നെ​യും അവർ സ്റ്റേഷനി​ലേക്കു പിടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. ഞങ്ങളെ ചോദ്യം ചെയ്‌ത​ശേഷം പിറ്റേ ദിവസം വരാൻ പറഞ്ഞ്‌ വിട്ടയച്ചു. ഇനിയും പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യേ​ക്കാ​മെന്നു മനസ്സി​ലാ​യ​തു​കൊണ്ട്‌ സ്‌നാ​ന​പ്ര​സം​ഗം ഒരാളു​ടെ വീട്ടിൽവെ​ച്ചും പിന്നീട്‌ സ്‌നാനം വളരെ രഹസ്യ​മാ​യി ഒരു പുഴയിൽവെ​ച്ചും നടത്തി.

കുറച്ച്‌ ആഴ്‌ചകൾ കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ എന്നെയും വേറെ അഞ്ചു പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​രെ​യും ഗവൺമെന്റ്‌ ആ രാജ്യ​ത്തു​നി​ന്നു​തന്നെ പുറത്താ​ക്കി. നൈജർ വിട്ടു​പോ​കാൻ 48 മണിക്കൂ​റാണ്‌ അവർ തന്നത്‌. പോകാ​നുള്ള മാർഗം ഞങ്ങൾതന്നെ കണ്ടെത്ത​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ അവരെ അനുസ​രി​ച്ചു; നേരെ നൈജീ​രിയ ബ്രാ​ഞ്ചോ​ഫീ​സി​ലേക്കു പോയി. അവി​ടെ​നിന്ന്‌ ഞങ്ങൾക്കു പുതിയ നിയമ​നങ്ങൾ കിട്ടി.

എന്നെ നിയമി​ച്ചത്‌ നൈജീ​രി​യ​യി​ലെ ഒറിസൺബാ​റി എന്ന ഗ്രാമ​ത്തി​ലേ​ക്കാണ്‌. അവിടെ കുറച്ച്‌ പ്രചാ​ര​കരേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അവരോ​ടൊ​പ്പ​മുള്ള ശുശ്രൂഷ നല്ല രസമാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, ആറു മാസം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ എന്നോട്‌ ഒറ്റയ്‌ക്കു നൈജ​റി​ലേക്കു തിരികെ പോകാ​മോ എന്നു ബ്രാ​ഞ്ചോ​ഫീസ്‌ ചോദി​ച്ചു. ആദ്യം അത്ഭുത​വും പേടി​യും ഒക്കെ തോന്നി​യെ​ങ്കി​ലും അവി​ടെ​യുള്ള സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ വീണ്ടും കാണാൻ എനിക്ക്‌ ആകാം​ക്ഷ​യാ​യി​രു​ന്നു!

ഞാൻ നിയാ​മി​യി​ലേക്കു തിരികെ പോയി. ചെന്ന്‌ പിറ്റേ ദിവസം നൈജീ​രി​യ​യിൽനി​ന്നുള്ള ഒരു ബിസി​നെ​സ്സു​കാ​രനെ കണ്ടു. ഞാൻ സാക്ഷി​യാ​ണെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യിട്ട്‌ അദ്ദേഹം എന്നോടു ബൈബി​ളിൽനിന്ന്‌ ഒരുപാ​ടു ചോദ്യ​ങ്ങൾ ചോദി​ച്ചു. ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച്‌ ബൈബിൾ പഠിച്ചു. പിന്നീട്‌ അദ്ദേഹം പുകവ​ലി​യും അമിത​കു​ടി​യും ഒക്കെ നിറുത്തി, സ്‌നാ​ന​മേറ്റു. നൈജ​റി​ന്റെ പല ഭാഗങ്ങ​ളിൽ എനിക്കു സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം പ്രവർത്തി​ക്കാ​നാ​യി. വർഷങ്ങൾകൊണ്ട്‌ അവി​ടെ​യു​ണ്ടായ വളർച്ച​യും എനിക്കു കാണാൻ കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ ആദ്യം ചെന്ന​പ്പോൾ 31 സാക്ഷി​ക​ളാണ്‌ ആ രാജ്യ​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നത്‌. എന്നാൽ, നൈജർ വിട്ടു​പോ​രു​മ്പോൾ അത്‌ 69 ആയിരു​ന്നു.

“ഗിനി​യി​ലെ പ്രവർത്ത​ന​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഞങ്ങൾക്ക്‌ അധിക​മൊ​ന്നും അറിയില്ല”

1977 ഡിസം​ബ​റിൽ, മൂന്ന്‌ ആഴ്‌ചത്തെ ഒരു കോഴ്‌സ്‌ കൂടു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ഞാൻ നൈജീ​രി​യ​യി​ലേക്കു പോയി. ആ പരിശീ​ല​ന​ത്തി​ന്റെ അവസാനം ബ്രാഞ്ച്‌ കമ്മിറ്റി ഏകോ​പ​ക​നായ മാൽക്കം വിഗോ സഹോ​ദരൻ സിയറ ലിയോൺ ബ്രാഞ്ചിൽനി​ന്നുള്ള ഒരു കത്ത്‌ എനിക്കു തന്നു. ഇംഗ്ലീ​ഷും ഫ്രഞ്ചും അറിയാ​വുന്ന, ആരോ​ഗ്യ​മുള്ള, ഏകാകി​യായ ഒരു മുൻനി​ര​സേ​വ​കനെ അവർക്ക്‌ ആവശ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഗിനി​യിൽ സർക്കിട്ട്‌ മേൽവി​ചാ​ര​ക​നാ​യി സേവി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി. ഈ നിയമ​ന​ത്തി​നാ​യി എന്നെ പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നെന്നു വിഗോ സഹോ​ദരൻ പറഞ്ഞു. എന്നാൽ ഈ നിയമനം ഒട്ടും എളുപ്പ​മ​ല്ലെ​ന്നും “നന്നായി ചിന്തി​ച്ചി​ട്ടു തീരു​മാ​ന​മെ​ടു​ത്താൽ മതി” എന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. പക്ഷേ ഞാൻ അപ്പോൾത്തന്നെ പറഞ്ഞു: “യഹോ​വ​യാ​ണ​ല്ലോ എന്നെ അയയ്‌ക്കു​ന്നത്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ പോകാം.”

ഞാൻ അങ്ങനെ സിയറ ലിയോ​ണി​ലേക്കു പോയി. അവിടെ ചെന്ന്‌ ബ്രാ​ഞ്ചോ​ഫീ​സി​ലെ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ കണ്ടു. ഒരു ബ്രാഞ്ച്‌ കമ്മിറ്റി അംഗം എന്നോടു പറഞ്ഞു: “ഗിനി​യി​ലെ പ്രസം​ഗ​പ്ര​വർത്ത​ന​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഞങ്ങൾക്ക്‌ അധിക​മൊ​ന്നും അറിയില്ല.” ആ രാജ്യത്തെ പ്രസം​ഗ​പ്ര​വർത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം ഈ ബ്രാഞ്ചി​നാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അവിടത്തെ രാഷ്‌ട്രീ​യ​പ്ര​ശ്‌നങ്ങൾ കാരണം ആ പ്രചാ​ര​ക​രു​മാ​യി ബന്ധപ്പെ​ടാൻ ഒരു മാർഗ​വു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അവി​ടേക്ക്‌ ഒരു പ്രതി​നി​ധി​യെ അയയ്‌ക്കാൻ പല തവണ ശ്രമി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും അവർക്കു സാധി​ച്ചില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ ഗിനി​യു​ടെ തലസ്ഥാ​ന​മായ കൊണാ​ക്രി​യി​ലേക്കു ചെന്ന്‌ ആ രാജ്യത്ത്‌ താമസി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള അനുവാ​ദം മേടി​ക്കാൻ ബ്രാഞ്ച്‌ എന്നോടു പറഞ്ഞു.

ഞാൻ കൊണാ​ക്രി​യിൽ എത്തിയ ഉടനെ നൈജീ​രി​യൻ എംബസി​യി​ലെ അംബാ​സ​ഡറെ പോയി​ക്കണ്ടു. ഗിനി​യിൽ പ്രസം​ഗി​ക്കാ​നുള്ള ആഗ്രഹ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഞാൻ അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടു പറഞ്ഞു. പക്ഷേ അവിടെ നിന്നാൽ അറസ്റ്റ്‌ ചെയ്യ​പ്പെ​ടാ​നോ ഉപദ്ര​വി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​നോ സാധ്യ​ത​യു​ള്ള​തു​കൊണ്ട്‌ തിരി​ച്ചു​പോ​കാൻ അദ്ദേഹം എന്നെ നിർബ​ന്ധി​ച്ചു; “നൈജീ​രി​യ​യി​ലേക്കു തിരികെ പോയി അവിടെ പ്രസം​ഗിക്ക്‌” എന്നു പറഞ്ഞു. പക്ഷേ ഞാൻ പറഞ്ഞു, “എനിക്ക്‌ ഇവി​ടെ​ത്തന്നെ നിൽക്കണം.” അങ്ങനെ അദ്ദേഹം ഗിനി​യി​ലെ ആഭ്യന്ത​ര​മ​ന്ത്രിക്ക്‌ ഒരു കത്ത്‌ എഴുതി, ആ മന്ത്രി എന്നെ സഹായി​ച്ചു.

പെട്ടെ​ന്നു​ത​ന്നെ സിയറ ലിയോ​ണി​ലെ ബ്രാഞ്ചി​ലേക്കു തിരികെ ചെന്ന്‌ മന്ത്രി​യു​ടെ തീരു​മാ​ന​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഞാൻ അവരെ അറിയി​ച്ചു. യഹോവ എന്റെ യാത്രയെ അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ കേട്ട​പ്പോൾ അവർ ശരിക്കും സന്തോ​ഷം​കൊണ്ട്‌ തുള്ളി​ച്ചാ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ ഗിനി​യിൽ താമസി​ക്കാ​നുള്ള അനുവാ​ദം ഗവൺമെന്റ്‌ എനിക്കു തന്നു!

1978 മുതൽ 1989 വരെ ഞാൻ ഗിനി​യി​ലും സിയറ ലിയോ​ണി​ലും സർക്കിട്ട്‌ മേൽവി​ചാ​ര​ക​നാ​യും ലൈബീ​രി​യ​യിൽ പകരം സർക്കിട്ട്‌ മേൽവി​ചാ​ര​ക​നാ​യും സേവിച്ചു. ആദ്യ​മൊ​ക്കെ എനിക്ക്‌ ഇടയ്‌ക്കി​ട​യ്‌ക്ക്‌ അസുഖങ്ങൾ വരുമാ​യി​രു​ന്നു. ചില ഒറ്റപ്പെട്ട സ്ഥലങ്ങളിൽവെച്ച്‌ എനിക്ക്‌ ഇങ്ങനെ അസുഖങ്ങൾ വന്നപ്പോൾ നല്ല ശ്രമം ചെയ്‌താ​ണു സഹോ​ദ​രങ്ങൾ എന്നെ ആശുപ​ത്രി​യിൽ എത്തിച്ചത്‌.

ഒരിക്കൽ മലേറിയ വന്ന്‌ എന്റെ ആരോ​ഗ്യം വളരെ മോശ​മാ​യി. ഒപ്പം കുടലിൽ വിരക​ളും ബാധിച്ചു. പിന്നെ രോഗ​മൊ​ക്കെ ഭേദ​പ്പെട്ട്‌ വന്നപ്പോ​ഴാ​ണു ഞാൻ അറിഞ്ഞത്‌, എന്നെ എവിടെ അടക്കണം എന്നുവരെ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങൾക്കു ചിന്തി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നെന്ന്‌! ജീവൻ പോകാ​വുന്ന ഇത്തരം സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ഉണ്ടാ​യെ​ങ്കി​ലും എന്റെ നിയമനം ഉപേക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഞാൻ ഒരിക്ക​ലും ചിന്തി​ച്ചി​ട്ടില്ല. ദൈവ​ത്തി​നു മാത്ര​മാണ്‌ നിലനിൽക്കുന്ന, യഥാർഥ​സു​ര​ക്ഷി​ത​ത്വം തരാൻ കഴിയു​ന്ന​തെന്ന ബോധ്യം എനിക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കാരണം, നമ്മൾ മരിച്ചു​പോ​യാ​ലും ജീവനി​ലേക്കു കൊണ്ടു​വ​രാൻ ദൈവ​ത്തി​നു കഴിയും.

ദമ്പതി​ക​ളെന്ന നിലയിൽ യഹോ​വ​യിൽ ആശ്രയി​ക്കു​ന്നു

1988-ൽ ഞാൻ ഡോർക്ക​സി​നെ കണ്ടുമു​ട്ടി. വളരെ താഴ്‌മ​യുള്ള, ആത്മീയ​ത​യുള്ള ഒരു മുൻനി​ര​സേ​വിക. ഞങ്ങൾ വിവാഹം കഴിച്ചു. സർക്കിട്ട്‌ വേലയിൽ ഡോർക്ക​സും എന്നോ​ടൊ​പ്പം വരാൻതു​ടങ്ങി. അവൾ കഠിനാ​ധ്വാ​നം ചെയ്‌തു; യഹോ​വ​യ്‌ക്കു​വേണ്ടി ഒരുപാ​ടു ത്യാഗ​ങ്ങ​ളും! ബാഗു​ക​ളൊ​ക്കെ പിടിച്ച്‌ 25 കിലോ​മീ​റ്റർവരെ ഞങ്ങൾ നടന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. സഭകൾ തമ്മിൽ അതിലും ദൂരമു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ മറ്റു യാത്രാ​മാർഗങ്ങൾ കണ്ടെത്തും. ചെളി നിറഞ്ഞ, കുണ്ടും​കു​ഴി​യും ഉള്ള റോഡി​ലൂ​ടെ​യാ​ണു യാത്ര.

ഡോർക്ക​സി​നു നല്ല ധൈര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ മുതല​ക​ളുള്ള വെള്ളത്തി​ലൂ​ടെ​യൊ​ക്കെ ഞങ്ങൾക്കു പോ​കേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. ഞാൻ ഓർക്കുന്ന ഒരു സംഭവം പറയാം. അഞ്ചു ദിവസത്തെ ഒരു യാത്ര​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങൾ. ഒരു നദി കുറുകെ കടക്കണം. അവിടത്തെ തടിപ്പാ​ലം പൊളിഞ്ഞ്‌ കിടക്കു​ക​യാണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ ഞങ്ങൾ ചെറി​യൊ​രു വഞ്ചിയി​ലാണ്‌ അക്കരെ കടന്നത്‌. ഈ വഞ്ചിയിൽനിന്ന്‌ ഇറങ്ങാ​നാ​യി എഴു​ന്നേ​റ്റ​പ്പോൾ ഡോർക്കസ്‌ വെള്ളത്തി​ലേക്കു വീണു. ആഴത്തി​ലേക്കു പോയി. ഞങ്ങൾ വല്ലാതെ പേടിച്ചു. കാരണം ഞങ്ങൾക്കു രണ്ടു പേർക്കും നീന്തൽ അറിയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ആ നദിയി​ലാ​ണെ​ങ്കിൽ മുതല​ക​ളു​മുണ്ട്‌. ഭാഗ്യ​ത്തി​നു ചില ചെറു​പ്പ​ക്കാർ വന്ന്‌ വെള്ളത്തി​ലേക്കു ചാടി അവളെ രക്ഷിച്ചു. കുറച്ച്‌ കാല​ത്തേക്ക്‌ ഈ സംഭവം സ്വപ്‌നം കണ്ട്‌ ഞങ്ങൾ ഞെട്ടി​യെ​ഴു​ന്നേൽക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇങ്ങനെ​യൊ​ക്കെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും ഞങ്ങൾ നിയമ​ന​ത്തിൽത്തന്നെ തുടർന്നു.

1992-ന്റെ തുടക്ക​ത്തിൽ ഒട്ടും പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാത്ത ഒരു സംഭവ​മു​ണ്ടാ​യി. ഡോർക്കസ്‌ ഗർഭി​ണി​യാ​യി. ആ സമയത്ത്‌ മുഴു​സ​മ​യ​സേ​വനം നിറു​ത്ത​ണോ വേണ്ടയോ എന്നു ഞങ്ങൾക്കു ചിന്തി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു. എന്തായാ​ലും ഇത്‌ യഹോ​വ​യിൽനി​ന്നുള്ള ഒരു സമ്മാന​മാ​ണെന്നു ഞങ്ങൾ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. അതു​കൊണ്ട്‌ ഞങ്ങളുടെ മകൾക്കു ഞങ്ങൾ ജാഹ്‌ഗി​ഫ്‌റ്റ്‌ (ഇംഗ്ലീ​ഷിൽ “യഹോ​വ​യിൽനി​ന്നുള്ള സമ്മാനം” എന്ന്‌ അർഥം വരുന്നു.) എന്ന പേരിട്ടു. നാലു വർഷം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ അവൾക്ക്‌ ഒരു അനിയ​നു​മു​ണ്ടാ​യി, എറിക്ക്‌. ഞങ്ങളുടെ മക്കൾ രണ്ടു​പേ​രും ശരിക്കും ആത്മീയ​സ​മ്മാ​ന​ങ്ങൾത​ന്നെ​യാണ്‌. ജാഹ്‌ഗി​ഫ്‌റ്റ്‌ കുറച്ചു​നാൾ കൊണാ​ക്രി​യി​ലെ പരിഭാ​ഷാ​കേ​ന്ദ്ര​ത്തിൽ പ്രവർത്തി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. എറിക്ക്‌ ഇപ്പോൾ ഒരു ശുശ്രൂ​ഷാ​ദാ​സ​നാണ്‌.

ഡോർക്ക​സി​നു പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വനം പതിയെ നിറു​ത്തേ​ണ്ടി​വ​ന്നെ​ങ്കി​ലും മക്കളെ വളർത്തു​ന്ന​തോ​ടൊ​പ്പം അവൾ സാധാരണ മുൻനി​ര​സേ​വനം ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ സഹായ​ത്താൽ എനിക്കു പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വനം തുടരാ​നാ​യി. മക്കളൊ​ക്കെ വളർന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ഡോർക്കസ്‌ വീണ്ടും പ്രത്യേക മുൻനി​ര​സേ​വ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു​വന്നു. ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും കൊണാ​ക്രി​യിൽ വയൽമി​ഷ​ന​റി​മാ​രാ​യി സേവി​ക്കു​ന്നു.

യഥാർഥ​സു​ര​ക്ഷി​ത​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഉറവ്‌

യഹോവ എന്നെ കൊണ്ടു​പോ​യി​ട​ത്തൊ​ക്കെ ഞാൻ പോയി. എനിക്കും ഭാര്യ​ക്കും യഹോ​വ​യു​ടെ സംരക്ഷ​ണ​വും അനു​ഗ്ര​ഹ​വും പലപ്പോ​ഴും അനുഭ​വി​ച്ച​റി​യാ​നാ​യി​ട്ടുണ്ട്‌. ഭൗതി​ക​വ​സ്‌തു​ക്ക​ളിൽ ആശ്രയം വെക്കു​മ്പോ​ഴു​ണ്ടാ​കുന്ന ടെൻഷ​നും ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യും ഞങ്ങൾക്കു​ണ്ടാ​യി​ട്ടില്ല. കാരണം ഞങ്ങൾ യഹോ​വ​യി​ലാണ്‌ ആശ്രയി​ച്ചത്‌. ‘രക്ഷയുടെ ദൈവ​മായ’ യഹോ​വ​യാണ്‌ യഥാർഥ​സു​ര​ക്ഷി​ത​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഉറവി​ട​മെന്ന്‌ അനുഭ​വ​ത്തി​ലൂ​ടെ ഞങ്ങൾക്കു മനസ്സി​ലാ​യി. (1 ദിന. 16:35) യഹോ​വ​യിൽ ആശ്രയം​വെ​ക്കുന്ന എല്ലാവ​രു​ടെ​യും ജീവൻ “യഹോ​വ​യു​ടെ പക്കലുള്ള ജീവഭാ​ണ്ഡ​ത്തിൽ ഭദ്രമാ​യി​രി​ക്കും” എന്ന്‌ എനിക്ക്‌ ഉറപ്പുണ്ട്‌.—1 ശമു. 25:29.