കളിക്കു​ന്ന​സ​മയം വളർച്ച​യു​ടെ​സ​മയം

ഈ പിഞ്ചോ​മ​ന​യ്‌ക്കു ഇതൊരു പര്യ​വേ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നുള്ള സമയമാണ്‌. സജീവ​മായ ജിജ്ഞാ​സ​കൊണ്ട്‌ ഉത്തേജി​ത​യായ അവൾ വീട്ടി​ലുള്ള സർവ്വതും പിടിച്ചു വലിക്കു​ന്നു. കുട്ടി​ക​ളു​ടെ കൈകൾക്ക്‌ എത്തിപ്പി​ടി​ക്കാ​നാ​കാത്ത ഉയരത്തി​ലല്ല വസ്‌തു​ക്കൾ വച്ചിരി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ, അമ്മ എപ്പോ​ഴും “അരുത്‌-അരുത്‌” എന്ന്‌ മുറവി​ളി​കൂ​ട്ടു​ക​യും കുഞ്ഞു​കൈ​ക​ളിൽ അടിക്കു​ക​യും ചെയ്യും, അങ്ങനെ ചെയ്യവെ അവർ അവളുടെ ജിജ്ഞാ​സയെ തടയുന്നു—സ്‌കൂ​ളി​ലും പിൽക്കാ​ല​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും കുട്ടിയെ വിജയി ആക്കിത്തീർക്കുന്ന അതേ ജിജ്ഞാ​സയെ തന്നെ. സംരക്ഷി​ക്കുക, പക്ഷേ സംരക്ഷണം അമിത​മാ​ക​രുത്‌. ഏറെ സ്വാത​ന്ത്ര്യം കൈവ​രു​ത്തു​ന്നത്‌ വീടിനു വെളി​യിൽ ഒരു പാർക്കിൽ വച്ചായി​രി​ക്കാം, അവിടെ കിടക്കുന്ന ഒരു പൈപ്പ്‌ ഒരു പർവ്വത​ത്തി​നു​ള്ളി​ലൂ​ടെ​യുള്ള ഒരു തുരങ്ക​മോ, കരടി​ക്കു​ട്ടി​ക്കും തള്ളയ്‌ക്കും കഴിഞ്ഞു​കൂ​ടാ​നുള്ള ഗുഹയോ ആയിത്തീ​രു​ന്നു.

ചുരു​ങ്ങി​യ ചില വർഷങ്ങൾകൊണ്ട്‌ ഭാവന വികസി​ക്കു​ന്നു. ഒരു വീഞ്ഞ​പ്പെട്ടി കളിക്കാ​നുള്ള വീടായി മാറുന്നു. ഒരു കസേര കാറിലെ ഡ്രൈ​വ​റി​ന്റെ ഇരിപ്പി​ടം ആയും ഒരു ചൂല്‌ മറെറാ​രാ​ളെ രക്ഷിക്കാൻ കുതി​ക്കുന്ന കുതി​ര​യാ​യും മാറുന്നു. ചെറിയ ചട്ടിയും കലവും ഒരു പാത്രം നിറയെ മണലും ഒരു തൊട്ടി വെള്ളവും ഒത്തു ചേർന്നാൽ അനന്തമായ സാദ്ധ്യ​ത​യാ​ണു​ള്ളത്‌. കളിക്കു പിന്നിൽ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ മേൽനോ​ട്ടം പ്രധാ​ന​മാ​ണെ​ന്നി​രി​ക്കെ, എപ്പോ​ഴും അതു രൂപസം​വി​ധാ​നം ചെയ്യു​ക​യോ സംഘടി​പ്പി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്യാതെ അന്നേരത്തെ കുട്ടി​ക​ളു​ടെ മനോ​നില എങ്ങനെ​യോ അതി​നൊ​ത്ത​വി​ധം പ്രതി​ക​രി​ക്കാൻ സാധി​ക്കും. ഉൾ​പ്രേ​ര​ണ​യാ​ലെ​ന്ന​വണ്ണം കൊച്ചു​കു​ട്ടി​കൾ കൗബോ​യ്‌മാ​രും പറന്നു​യ​രുന്ന വിമാ​ന​ങ്ങ​ളും ഡോക്‌ടർമാ​രും നേഴ്‌സു​മാ​രും പപ്പാമാ​രും മമ്മാമാ​രും ചന്ദ്രയാ​ത്രി​ക​രും ഇരമ്പി​വ​രുന്ന ബുൾഡോ​സ​റു​ക​ളും മററും ആയിത്തീ​രു​ന്നു—ഇതത്ര​യും കേവലം അരമണി​ക്കൂ​റി​നു​ള്ളിൽ.

കുട്ടി​ക​ളു​ടെ വികാ​സ​ത്തിന്‌ കളികൾ ആവശ്യ​മാണ്‌. കളിക്കാൻ ആവശ്യ​മായ സമയവും വസ്‌തു​ക്ക​ളും അവർക്കു നിഷേ​ധി​ക്കുക എന്നാൽ അവരുടെ മനസ്സി​ന്റെ​യും ശരീര​ത്തി​ന്റെ​യും വികാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ആത്മാവി​ന്റെ​യും വളർച്ച മന്ദീഭ​വി​പ്പി​ക്കുക എന്നാണ്‌ അതിന്റെ അർത്ഥം. (g88 9/22)