ദശലക്ഷങ്ങൾ അടിമ​ക​ളാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു

ഓലൗഡാ ഇക്വി​യാ​നോ ജനിച്ച സമയമാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും രണ്ടര നൂറ്റാണ്ടു കാലമാ​യി യൂറോ​പ്പിൽനി​ന്നുള്ള കപ്പലുകൾ ആഫ്രിക്കൻ അടിമ​കളെ അറ്റ്‌ലാൻറിക്‌ സമു​ദ്ര​ത്തി​നു കുറുകെ കടത്തി​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അടിമത്തം അതി​നെ​ക്കാ​ളും പഴക്കമു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നു. പുരാതന കാലം മുതൽ ലോക​മെ​മ്പാ​ടും മനുഷ്യ​രെ അടിമ​ക​ളാ​ക്കുന്ന സമ്പ്രദാ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, സാധാ​ര​ണ​മാ​യി യുദ്ധത്തി​ന്റെ ഒരു അനന്തര​ഫ​ല​മാ​യി.

യൂറോ​പ്പിൽനി​ന്നുള്ള കപ്പലുകൾ വന്നെത്തു​ന്ന​തി​നു ദീർഘ​കാ​ലം മുമ്പു​തന്നെ ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലും അടിമത്തം തഴച്ചു​വ​ളർന്നി​രു​ന്നു. ദ ന്യൂ എൻ​സൈ​ക്ലോ​പീ​ഡിയ ബ്രിട്ടാ​നിക്ക ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു: “രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെട്ട ചരി​ത്ര​ത്തി​ലു​ട​നീ​ളം, പ്രധാ​ന​മാ​യും കറുത്തവർ അധിവ​സി​ച്ചി​രുന്ന ആഫ്രി​ക്ക​യിൽ അടിമ​കളെ സ്വന്തമാ​ക്കി വെച്ചി​രു​ന്നു. . . . ഇസ്ലാമി​ന്റെ ആവിർഭാ​വ​ത്തി​നു​മുമ്പ്‌ പോലും അടിമത്തം നിലനി​ന്നി​രു​ന്നു, ആഫ്രി​ക്ക​യിൽനി​ന്നു കയറ്റി അയയ്‌ക്ക​പ്പെട്ട കറുത്ത അടിമ​കളെ ഇസ്ലാമിക ലോക​ത്തു​ട​നീ​ളം കച്ചവടം ചെയ്‌തു.”

അറ്റ്‌ലാൻറിക്‌ സമു​ദ്ര​ത്തി​നു കുറു​കെ​യു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന അടിമ​ക്ക​ച്ച​വ​ടത്തെ വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​ക്കി​നിർത്തി​യത്‌ അതിന്റെ അളവും വ്യാപ്‌തി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഏറ്റവും കൃത്യ​മായ കണക്കു​ക​ള​നു​സ​രിച്ച്‌, 16-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടു​മു​തൽ 19-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടു​വരെ അറ്റ്‌ലാൻറിക്‌ സമു​ദ്ര​ത്തി​നു കുറുകെ കടന്ന അടിമ​ക​ളു​ടെ എണ്ണം 1 കോടി​ക്കും 1.2 കോടി​ക്കും ഇടയി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

ത്രി​കോണ മാർഗം

1492-ലെ ക്രിസ്റ്റഫർ കൊളം​ബ​സി​ന്റെ സമു​ദ്ര​യാ​ത്ര​യ്‌ക്കു ശേഷം ഉടനെ​തന്നെ, യൂറോ​പ്യൻ കോളനി സ്ഥാപകർ അമേരി​ക്കൻ ഭൂഖണ്ഡ​ങ്ങ​ളിൽ ഖനന​പ്ര​വർത്ത​നങ്ങൾ സ്ഥാപി​ക്കു​ക​യും കരിമ്പിൻ തോട്ടങ്ങൾ നട്ടുപി​ടി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അവി​ടെ​യുള്ള ആളുകളെ അടിമ​ക​ളാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു പുറമേ, യൂറോ​പ്യൻമാർ ആഫ്രി​ക്ക​യിൽനിന്ന്‌ അടിമ​കളെ ഇറക്കു​മതി ചെയ്യാ​നും തുടങ്ങി.a 1500-കളുടെ പകുതി​യിൽ അറ്റ്‌ലാൻറിക്‌ സമു​ദ്ര​ത്തി​നു കുറുകെ അടിമ​കളെ കപ്പലിൽ കയറ്റി അയയ്‌ക്കു​ന്നത്‌ ഒരു നേർത്ത ജലധാ​ര​പോ​ലെ ആയിരു​ന്നു, എന്നാൽ, 1700-കളുടെ പകുതി​യിൽ, ഇക്വി​യാ​നോ​യു​ടെ നാളാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും അത്‌ ഒരു വലിയ ജലപ്ര​വാ​ഹ​മാ​യി മാറി​യി​രു​ന്നു—ഓരോ വർഷവും ഏതാണ്ട്‌ 60,000 അടിമ​കളെ.

യൂറോ​പ്പിൽനി​ന്നുള്ള കപ്പലുകൾ സാധാ​ര​ണ​മാ​യി സ്വീക​രി​ച്ചു​പോ​ന്നത്‌ ഒരു ത്രി​കോ​ണ​മാർഗ​മാ​യി​രു​ന്നു. ആദ്യം അവർ തെക്കോട്ട്‌ യൂറോ​പ്പിൽനിന്ന്‌ ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലേക്കു പോയി. എന്നിട്ട്‌ മധ്യഭാ​ഗ​ത്തുള്ള അമേരി​ക്ക​ക​ളി​ലേക്കു (ത്രി​കോ​ണ​ത്തി​ന്റെ മധ്യഭാ​ഗത്തെ ബന്ധിപ്പി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തേക്കു) യാത്ര ചെയ്‌തു. ഒടുവിൽ അവർ യൂറോ​പ്പി​ലേക്കു തിരികെ യാത്ര​ചെ​യ്‌തു.

ത്രി​കോ​ണ​ത്തി​ന്റെ ഓരോ പോയിൻറി​ലും കപ്പിത്താൻമാർ കച്ചവടം നടത്തും. ചരക്കുകൾ—തുണി, ഇരുമ്പ്‌, തോക്ക്‌, മദ്യം—വളരെ​യ​ധി​കം നിറച്ച കപ്പലുകൾ യൂറോ​പ്യൻ തുറമു​ഖ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു പുറ​പ്പെ​ടും. ആഫ്രി​ക്ക​യു​ടെ പടിഞ്ഞാ​റൻ തീരത്ത്‌ എത്തു​മ്പോൾ ആഫ്രിക്കൻ കച്ചവട​ക്കാർ നൽകിയ അടിമ​കൾക്കു പകരം അവർ ഈ സാധനങ്ങൾ കൈമാ​റും. അടിമ​കളെ ആ കപ്പലു​ക​ളി​ലേക്കു തിക്കി​നി​റച്ചു, എന്നിട്ട്‌ അമേരി​ക്കൻ ഭൂഖണ്ഡ​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു പ്രയാ​ണ​മാ​രം​ഭി​ക്കും. അമേരി​ക്ക​ക​ളിൽ ചെന്ന്‌ കപ്പിത്താൻമാർ അടിമ​കളെ വിൽക്കും, എന്നിട്ട്‌ അടിമ​പ്പ​ണി​യി​ലൂ​ടെ ഉത്‌പാ​ദി​പ്പിച്ച സാധനങ്ങൾ—പഞ്ചസാര, റം, ശർക്കര​പ്പാവ്‌, പുകയില, അരി കൂടാതെ 1780-കൾ മുതൽ പരുത്തി തുടങ്ങിയ സാധനങ്ങൾ—നിറയ്‌ക്കും. എന്നിട്ട്‌, കപ്പലുകൾ തിരികെ യൂറോ​പ്പി​ലേക്കു യാത്ര​യാ​കും, അതായി​രു​ന്നു യാത്ര​യു​ടെ അന്തിമ​ഘട്ടം.

യൂറോ​പ്പി​ലെ​യും ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലെ​യും വ്യാപാ​രി​ക​ളെ​യും അതു​പോ​ലെ​തന്നെ അമേരി​ക്ക​ക​ളി​ലെ കോള​നി​സ്ഥാ​പ​ക​രെ​യും സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം, അവർ ജീവനുള്ള ചരക്ക്‌ എന്നു വിളി​ച്ച​തി​ന്റെ അർഥം ബിസി​ന​സ്സാ​യി​രു​ന്നു, പണമു​ണ്ടാ​ക്കാ​നുള്ള ഒരു മാർഗം. അടിമ​ക​ളാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വരെ—ഭാര്യാ​ഭർത്താ​ക്കൻമാർ, മാതാ​പി​താ​ക്കൾ, പുത്രീ​പു​ത്രൻമാർ തുടങ്ങി​യ​വരെ—സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അതിന്റെ അർഥം മൃഗീ​യ​ത​യും ഭീതി​യും ആയിരു​ന്നു​താ​നും.

ഈ അടിമകൾ എവി​ടെ​നി​ന്നാ​ണു വന്നത്‌? ഓലൗഡാ ഇക്വി​യാ​നോ​യു​ടെ കാര്യ​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ, ചിലർ തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​ക​പ്പെട്ടു. എന്നാൽ മിക്കവ​രും പിടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌ ആഫ്രിക്കൻ രാഷ്ട്രങ്ങൾ തമ്മിൽ നടന്ന യുദ്ധങ്ങ​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അവരെ കൊടു​ത്ത​വ​രും ആഫ്രി​ക്ക​ക്കാ​രാ​യി​രു​ന്നു. അടിമ​ക്ക​ച്ച​വടം സംബന്ധിച്ച ഒരു സ്‌പെ​ഷ്യ​ലി​സ്റ്റായ, ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ ഫിലിപ്പ്‌ കർട്ടിൻ ഇങ്ങനെ എഴുതു​ന്നു: “നേരി​ട്ടുള്ള അടിമ​ക്ക​ച്ച​വടം സാധ്യ​മാ​ക്കു​ന്നതു തങ്ങളുടെ സ്വന്തം ആരോ​ഗ്യ​ത്തി​നു വളരെ അപകട​ക​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​മെന്നു യൂറോ​പ്യൻമാർ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. അടിമ​കളെ ഉണ്ടാക്കു​ന്നത്‌ ആഫ്രി​ക്ക​ക്കാർ മാത്രം നടത്തുന്ന ഒരു നടപടി​യാ​യി​ത്തീർന്നു . . . ഈ ഘട്ടത്തിൽ അടിക്ക​ച്ച​വ​ട​ത്തി​ലേ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ആളുക​ളു​ടെ പ്രവാ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഉറവിടം മുഖ്യ​മാ​യും തടവു​കാ​രാ​യി​രു​ന്നു.”

മധ്യഭാ​ഗം

അമേരി​ക്കൻ ഭൂഖണ്ഡ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കുള്ള യാത്ര ഞെട്ടി​ക്കുന്ന ഒരു അനുഭ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു. കൂട്ടങ്ങ​ളാ​യി ചങ്ങലയിട്ട്‌ തീര​ത്തേക്കു മാർച്ചു ചെയ്യപ്പെട്ട ആഫ്രി​ക്ക​ക്കാർ കൽക്കോ​ട്ട​ക​ളി​ലോ തടി​കൊണ്ട്‌ വേലി​കെ​ട്ടിയ സ്ഥലത്തോ മാസങ്ങ​ളോ​ളം തിക്ത വേദന​യ​നു​ഭ​വി​ച്ചു കഴിഞ്ഞു. അമേരി​ക്ക​ക​ളി​ലേ​ക്കുള്ള ഒരു അടിമ​ക്കപ്പൽ എത്തി​ച്ചേ​രു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും, തടവു​കാർ മിക്ക​പ്പോ​ഴും അതി​നോ​ടകം തന്നെ തങ്ങൾ നേരിട്ട ദുഷ്‌പെ​രു​മാ​റ്റം നിമിത്തം ക്ഷയിച്ച ആരോ​ഗ്യ​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കും. എന്നാൽ അതിലും മോശ​മാ​യത്‌ പിന്നെ​യും വരാനി​രു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളൂ.

കപ്പൽത്ത​ട്ടി​ലൂ​ടെ വലിച്ചി​ഴച്ച്‌, അവരുടെ തുണി​യു​രിഞ്ഞ്‌ കപ്പലിലെ സർജനോ കപ്പിത്താ​നോ പരി​ശോ​ധി​ച്ച​ശേഷം, പുരു​ഷൻമാ​രെ വിലങ്ങു​വെച്ച്‌ താഴത്തെ തട്ടി​ലേക്കു മാറ്റു​മാ​യി​രു​ന്നു. തങ്ങളുടെ ലാഭം ഏറ്റവും കൂട്ടാൻ വേണ്ടി കപ്പലു​ട​മകൾ കഴിയു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം അടിമ​കളെ കപ്പൽ മുറി​ക​ളിൽ തിക്കി​നി​റച്ചു. സ്‌ത്രീ​കൾക്കും കുട്ടി​കൾക്കും കൂടുതൽ ചലനസ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ ഇത്‌ കപ്പൽ ജോലി​ക്കാ​രിൽനി​ന്നുള്ള ലൈം​ഗിക ദ്രോ​ഹ​ത്തിന്‌ അവരെ വിധേ​യ​രാ​ക്കി.

കപ്പൽമു​റി​ക്കു​ള്ളി​ലെ അന്തരീക്ഷം അഴുക്കു നിറഞ്ഞ​തും ദുർഗ​ന്ധ​പൂ​രി​ത​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. തന്റെ വിചാ​രങ്ങൾ ഇക്വി​യാ​നോ വിവരി​ക്കു​ന്നു: “ഇടം അടച്ചു​പൂ​ട്ടി​യ​തും കാലാവസ്ഥ ചൂടു​ള്ള​തും കപ്പലി​ലു​ള്ള​വ​രു​ടെ എണ്ണം ഭീമവും മുറികൾ ആളുകൾക്ക്‌ നിന്നു​തി​രി​യാൻ കഴിയാ​ത്ത​വി​ധം തിങ്ങി​നി​റ​ഞ്ഞ​തും ആയിരു​ന്ന​തി​നാൽ അതു ഞങ്ങളെ മിക്കവാ​റും ശ്വാസം​മു​ട്ടി​ച്ചു​ക​ളഞ്ഞു. ധാരാ​ള​മാ​യി വിയർക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഇതു കാരണ​മാ​യി. അതു​കൊണ്ട്‌ പലതര​ത്തി​ലുള്ള ദുർഗ​ന്ധങ്ങൾ നിമിത്തം വായു ശ്വസി​ക്കാൻ കൊള്ളാ​ത്ത​താ​യി​ത്തീർന്നു. അത്‌ അടിമ​ക​ളു​ടെ ഇടയിൽ രോഗം വരുത്തി​വെച്ചു, അതിനാൽ പലരും മരിക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു . . . സ്‌ത്രീ​ക​ളു​ടെ നിലവി​ളി​ക​ളും മരിക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ ആർത്തനാ​ദ​ങ്ങ​ളും ആ രംഗ​ത്തെ​യാ​കെ ഗ്രഹി​ക്കാൻ കഴിയാ​ത്ത​വി​ധ​മുള്ള ഭീതി​യു​ടെ ഒരു കളമാ​ക്കി​മാ​റ്റി.” രണ്ടു മാസമോ അതിൽ കൂടു​ത​ലോ എടുത്ത്‌ സമുദ്രം കുറുകെ കടന്ന സമയ​മൊ​ട്ടു​ക്കും തടവു​കാർക്ക്‌ അത്തരം അവസ്ഥകൾ സഹിച്ചു​നിൽക്കേ​ണ്ടി​വന്നു.

ഭയങ്കര​മാം​വി​ധം വൃത്തി​ഹീ​ന​മായ അവസ്ഥക​ളിൽ രോഗം പടർന്നു​പി​ടി​ച്ചു. വയറി​ള​ക്ക​ത്തി​ന്റെ​യും വസൂരി​യു​ടെ​യും സംക്ര​മണം ആവർത്തി​ച്ചാ​വർത്തി​ച്ചു​ണ്ടാ​യി. മരണനി​രക്ക്‌ ഉയർന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. 1750-കൾവരെ 5 ആഫ്രി​ക്ക​ക്കാ​രിൽ 1 ആൾ വീതം കപ്പൽത്ത​ട്ടിൽവെച്ച്‌ മരണമ​ട​ഞ്ഞ​താ​യി രേഖകൾ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. മരിച്ച​വരെ കപ്പൽത്ത​ട്ടിൽനി​ന്നും വലി​ച്ചെ​റി​യു​ക​യാ​ണു ചെയ്‌തത്‌.

അമേരി​ക്ക​ക​ളിൽ എത്തുന്നു

അടിമ​ക്ക​പ്പ​ലു​കൾ അമേരി​ക്കൻ ഭൂഖണ്ഡ​ങ്ങ​ളോ​ട​ടു​ത്ത​പ്പോൾ കപ്പൽ ജോലി​ക്കാർ ആഫ്രി​ക്ക​ക്കാ​രെ വിൽപ്പ​ന​യ്‌ക്കാ​യി ഒരുക്കി. അവരെ ചങ്ങലക​ളിൽനിന്ന്‌ അഴിച്ച്‌ തീറ്റ കൊടുത്ത്‌ കൊഴു​പ്പിച്ച്‌ ആരോ​ഗ്യ​വാൻമാ​രാ​ണെന്നു തോന്നാ​നും വ്രണങ്ങ​ളും മുറി​വു​ക​ളും തിരി​ച്ച​റി​യാ​തി​രി​ക്കാ​നും അവരെ പാമോ​യി​ലി​ട്ടു തിരുമ്മി.

കപ്പിത്താൻമാർ സാധാ​ര​ണ​മാ​യി തങ്ങളുടെ തടവു​കാ​രെ ലേലം വിളി​ച്ചാ​ണു വിറ്റത്‌, എന്നാൽ, ചില​പ്പോൾ അവർ ഒരു “സ്‌ക്രാം​ബിൾ” സംഘടി​പ്പി​ച്ചു, മുന്ന​മേ​തന്നെ ഒരു നിശ്ചിത തുക നൽകാൻ അതു വാങ്ങു​ന്ന​വരെ നിർബ​ന്ധി​ത​രാ​ക്കി. ഇക്വി​യാ​നോ എഴുതു​ന്നു: “സിഗ്നൽ (ചെണ്ടയു​ടെ ശബ്ദമോ മറ്റോ) കിട്ടി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ, അടിമ​കളെ ബന്ധിച്ചി​രി​ക്കുന്ന സ്ഥലത്തേക്കു വാങ്ങു​ന്നവർ താമസം​വി​നാ പായു​ക​യാ​യി, എന്നിട്ട്‌ തങ്ങൾക്ക്‌ ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട കൂട്ടത്തെ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്നു. ഇതു നടക്കു​മ്പോ​ഴുള്ള ഒച്ചയും ബഹളവും, ഒപ്പം വാങ്ങു​ന്ന​വ​രു​ടെ മുഖങ്ങ​ളിൽ ദൃശ്യ​മാ​കുന്ന ആകാം​ക്ഷ​യും പേടി​ച്ചരണ്ട ആഫ്രി​ക്ക​ക്കാ​രു​ടെ ഭയപ്പാ​ടു​കൾ കുറ​ച്ചൊ​ന്നു​മല്ല വർധി​പ്പി​ക്കു​ന്നത്‌.”

ഇക്വി​യാ​നോ ഇങ്ങനെ കൂട്ടി​ച്ചേർക്കു​ന്നു: “മനസ്സാ​ക്ഷി​യി​ല്ലാത്ത ഈ രീതി​യിൽ, ബന്ധുക്ക​ളും സ്‌നേ​ഹി​ത​രും വിച്ഛേ​ദി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു, അവരിൽ മിക്കവ​രും പിന്നീ​ടൊ​രി​ക്ക​ലും പരസ്‌പരം കണ്ടുമു​ട്ടു​ക​യില്ല.” മുൻമാ​സ​ങ്ങ​ളി​ലെ പേടി​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന അനുഭ​വ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ഒന്നിച്ചു കഴിഞ്ഞു​പോന്ന കുടും​ബ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഇതു പ്രത്യേ​കി​ച്ചും ഒരു ആഘാത​മാ​യി​രു​ന്നു.

ജോലി​യും ചാട്ടവാ​റും

കാപ്പി​യും നെല്ലും പുകയി​ല​യും പരുത്തി​യും വിശേ​ഷിച്ച്‌ പഞ്ചസാ​ര​യും ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്കാൻ ആഫ്രിക്കൻ അടിമകൾ തോട്ട​ങ്ങ​ളിൽ പണി​യെ​ടു​ത്തു. മറ്റുള്ളവർ ഖനനസ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ അധ്വാ​നി​ച്ചു. ആശാരി​മാർ, ലോഹ​പ്പ​ണി​ക്കാർ, വാച്ചു​നിർമാ​താ​ക്കൾ, തോക്കു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നവർ, കപ്പൽ ജോലി​ക്കാർ എന്നീ നിലക​ളി​ലാ​ണു ചിലർ പണി​യെ​ടു​ത്തത്‌. ഇനിയും വേറെ ചിലർ വീട്ടു​പ​ണി​ക്കാ​രാ​യി​ത്തീർന്നു—വേലക്കാർ, ആയമാർ, വസ്‌ത്രം തുന്നു​ന്നവർ, പാചക​ക്കാർ എന്നിങ്ങനെ. അടിമകൾ കാടു വെട്ടി​ത്തെ​ളി​ച്ചു, റോഡു​ക​ളും കെട്ടി​ട​ങ്ങ​ളും നിർമി​ച്ചു, കനാലു​കൾ കുഴിച്ചു.

എന്നാൽ, അവർ ഈ ജോലി​യൊ​ക്കെ ചെയ്‌തെ​ങ്കിൽപോ​ലും, അടിമ​കളെ ഒരു സ്വത്താ​യാ​ണു കരുതി​യി​രു​ന്നത്‌. തന്റെ സ്വത്തി​ന്റെ​മേൽ പരിപൂർണ അധികാ​രം പുലർത്താൻ നിയമം യജമാ​നനെ അനുവ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അവകാ​ശ​ങ്ങ​ളും സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ങ്ങ​ളും നിരസി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു മാത്രമല്ല അടിമത്തം നിലനിർത്തി​യത്‌, അതു ചാട്ടയാ​ലു​മാ​യി​രു​ന്നു. യജമാ​നൻമാ​രു​ടെ​യും അവരുടെ മേൽനോ​ട്ട​ക്കാ​രു​ടെ​യും അധികാ​രം ആശ്രയി​ച്ചി​രു​ന്നതു വേദനി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള അവരുടെ പ്രാപ്‌തി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അവർ വളരെ​യ​ധി​കം വേദനി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു.

എതിർപ്പി​നെ നിരു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും തങ്ങളുടെ അടിമ​കളെ നിയ​ന്ത്രി​ക്കാ​നും ഉടമകൾ അധമമായ ശാരീ​രിക ശിക്ഷയാ​ണു നിസ്സാര തെറ്റു​കൾക്കു​പോ​ലും നൽകി​യി​രു​ന്നത്‌. ഇക്വി​യാ​നോ എഴുതു​ന്നു: “യജമാ​നന്റെ പേരിന്റെ ആദ്യ അക്ഷരങ്ങൾ അടിമ​യു​ടെ​മേൽ ചട്ടുകം പഴുപ്പിച്ച്‌ എഴുതു​ന്നത്‌ [വെസ്റ്റ്‌ ഇൻഡീ​സിൽ] വളരെ സാധാ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു, ഭാര​മേ​റിയ ഇരുമ്പു വളയങ്ങൾ അവരുടെ കഴുത്തിൽനി​ന്നു തൂക്കി​യി​ട്ടി​രു​ന്നു. തീർച്ച​യാ​യും ഏറ്റവും നിസ്സാ​ര​മായ സന്ദർഭ​ങ്ങ​ളിൽ ചങ്ങലയും പീഡി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള മറ്റ്‌ ഉപകര​ണ​ങ്ങ​ളും​കൊണ്ട്‌ അവരെ ബുദ്ധി​മു​ട്ടി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഏറ്റവും നിസ്സാര കുറ്റങ്ങൾക്കു​പോ​ലും ഇരുമ്പു​കൊ​ണ്ടുള്ള മുഖ​ക്കൊ​ട്ട​യും നഖത്തിൽ വേദന എടുപ്പി​ക്കാ​നുള്ള സ്‌ക്രൂ​വും പോലു​ള്ളവ . . . ചില​പ്പോൾ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഒരു കലം തിള​ച്ചൊ​ഴു​കി​യ​തു​കൊണ്ട്‌ എല്ല്‌ ഒടിയു​ന്ന​തു​വരെ ഒരു നീ​ഗ്രോ​യെ തല്ലുന്നത്‌ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്‌.”

ചില​പ്പോൾ അടിമകൾ എതിർത്തി​രു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, മിക്ക എതിർപ്പു​ക​ളും വിജയ​പ്ര​ദ​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു, അവയ്‌ക്കു നിർദ​യ​മായ ക്രൂര​ത​യോ​ടെ​യാ​ണു ശിക്ഷ ലഭിച്ചി​രു​ന്നത്‌.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[5-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

മരിച്ചവരെ കപ്പൽത്ത​ട്ടിൽനി​ന്നു വലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു

[കടപ്പാട്‌]

Culver Pictures

[5-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

കഴിയുന്നിടത്തോളം അടിമ​കളെ കപ്പൽമു​റി​യിൽ നിറച്ചു

[കടപ്പാട്‌]

Schomburg Center for Research in Black Culture / The New York Public Library / Astor, Lenox and Tilden Foundations