അഭയാർഥി​ക​ളു​ടെ വർധനവ്‌

മാനവ ചരി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഏറിയ​പ​ങ്കും യുദ്ധം, ക്ഷാമം, പീഡനം തുടങ്ങി​യ​വ​യാൽ കളങ്കി​ത​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. തത്‌ഫ​ല​മാ​യി, അഭയസ്ഥാ​നം ആവശ്യ​മാ​യി​രുന്ന ആളുകൾ എപ്പോ​ഴു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. കഴിഞ്ഞ​കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളും ആളുക​ളും, അഭയം ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്ന​വർക്ക്‌ അതു നൽകി​യി​ട്ടുണ്ട്‌.

പുരാ​ത​ന​കാ​ല​ത്തെ ആസറ്റെ​ക്കു​കാർ, അസീറി​യ​ക്കാർ, ഗ്രീക്കു​കാർ, എബ്രായർ, മുസ്ലീം​കൾ തുടങ്ങി​യ​വ​രും മറ്റുള്ള​വ​രും അഭയം നൽകു​ന്ന​തി​നുള്ള നിയമ​ങ്ങളെ മാനി​ച്ചി​രു​ന്നു. 23 നൂറ്റാ​ണ്ടു​കൾക്കു മുമ്പ്‌ ഗ്രീക്ക്‌ തത്ത്വചി​ന്ത​ക​നായ പ്ലേറ്റോ എഴുതി: “തന്റെ രാജ്യ​ക്കാ​രിൽനി​ന്നും കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും ഒറ്റപ്പെട്ട വിദേശി, മനുഷ്യ​രു​ടെ​യും ദൈവ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ഭാഗത്തു​നി​ന്നുള്ള കൂടു​ത​ലായ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​നു പാത്ര​മാ​യി​രി​ക്കണം. അതു​കൊണ്ട്‌, വിദേ​ശി​കൾ യാതൊ​രു വിധത്തി​ലും ദ്രോ​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കാൻവേണ്ട എല്ലാ മുൻക​രു​ത​ലു​ക​ളും കൈ​ക്കൊ​ള്ളണം.”

20-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ അഭയാർഥി​ക​ളു​ടെ എണ്ണം കുതി​ച്ചു​യർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ ഫലമായി അവശേ​ഷിച്ച 15 ലക്ഷം അഭയാർഥി​കളെ സംരക്ഷി​ക്കാ​നുള്ള ശ്രമത്തിൽ, 1951-ൽ അഭയാർഥി​കൾക്കു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള ഐക്യ​രാ​ഷ്‌ട്ര ഹൈക്ക​മ്മീ​ഷണർ (യുഎൻഎ​ച്ച്‌സി​ആർ) സ്ഥാപി​ത​മാ​യി. അതിനു മൂന്നു വർഷത്തെ ആയുസ്സു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​മെന്നേ കരുതി​യു​ള്ളൂ. നിലവി​ലുള്ള അഭയാർഥി​കൾ, താമസി​യാ​തെ തങ്ങൾ അഭയം കണ്ടെത്തിയ സമൂഹ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഭാഗമാ​യി​ത്തീ​രു​മെന്ന ആശയത്തി​ന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. അതിനു​ശേഷം സംഘടന പിരി​ച്ചു​വി​ടാൻ കഴിയു​മെ​ന്നാ​ണു കരുതി​യി​രു​ന്നത്‌.

എന്നാൽ ദശകങ്ങൾകൊണ്ട്‌ അഭയാർഥി​ക​ളു​ടെ എണ്ണം വല്ലാതെ ഉയർന്നു. 1975-ഓടെ അവരുടെ എണ്ണം 24 ലക്ഷമാ​യി​ത്തീർന്നി​രു​ന്നു. 1985-ൽ അവരുടെ സംഖ്യ ഒരു കോടി അഞ്ചു ലക്ഷമാ​യി​രു​ന്നു. 1995-ഓടെ യുഎൻഎ​ച്ച്‌സി​ആർ-ൽനിന്നു സംരക്ഷ​ണ​വും സഹായ​വും ലഭിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ എണ്ണം രണ്ടു കോടി എഴുപ​ത്തി​നാ​ലു ലക്ഷമായി കുതി​ച്ചു​യർന്നു!

ശീതയു​ദ്ധാ​ന​ന്തര കാലഘട്ടം, ആഗോ​ള​വ്യാ​പ​ക​മായ അഭയാർഥി പ്രശ്‌നം പരിഹ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള വഴി തുറക്കു​മെന്നു പലരും വിചാ​രി​ച്ചു; എന്നാൽ അതുണ്ടാ​യില്ല. അതിനു​പ​കരം, ഏറ്റുമു​ട്ട​ലിൽ കലാശി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വി​ധം ചരി​ത്ര​ത്തെ​യോ വർഗ​ത്തെ​യോ ആധാര​മാ​ക്കി രാഷ്‌ട്രങ്ങൾ പിളർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. യുദ്ധങ്ങൾ രൂക്ഷമാ​യ​പ്പോൾ ഗവൺമെൻറു​കൾക്കു തങ്ങളെ രക്ഷിക്കാ​നാ​വി​ല്ലെന്ന്‌, അല്ലെങ്കിൽ അവർ തങ്ങളെ രക്ഷിക്കി​ല്ലെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ ആളുകൾ പലായ​നം​ചെ​യ്‌തു. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, 1991-ൽ 20 ലക്ഷത്തോ​ളം ഇറാക്കി​കൾ അയൽരാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌ കൂട്ട​ത്തോ​ടെ പലായ​നം​ചെ​യ്‌തു. അതിൽപ്പി​ന്നെ, 7,35,000 അഭയാർഥി​കൾ മുൻ യുഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യിൽനി​ന്നു പലായ​നം​ചെ​യ്‌ത​താ​യി കണക്കാ​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. പിന്നീട്‌ 1994-ൽ റുവാ​ണ്ട​യി​ലെ ആഭ്യന്ത​ര​ക​ലഹം നിമിത്തം 73 ലക്ഷം ജനങ്ങളുള്ള ആ രാജ്യ​ത്തി​ലെ പകുതി​യി​ലേറെ ജനങ്ങൾ തങ്ങളുടെ ഭവനങ്ങൾ വിട്ടു പലായ​നം​ചെ​യ്യാൻ നിർബ​ന്ധി​ത​രാ​യി. ഏതാണ്ട്‌ 21 ലക്ഷം റുവാ​ണ്ട​ക്കാർ അടുത്തുള്ള ആഫ്രിക്കൻ രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ അഭയം തേടി.

പ്രശ്‌നം വഷളാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌?

അഭയാർഥി​ക​ളു​ടെ എണ്ണം വർധി​ച്ചു​വ​രാൻ ഇടയാ​ക്കുന്ന നിരവധി ഘടകങ്ങ​ളുണ്ട്‌. അഫ്‌ഗാ​നി​സ്ഥാ​നും സൊമാ​ലി​യ​യും പോലുള്ള ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ ദേശീയ ഗവൺമെൻറു​കൾ നിലം​പ​രി​ചാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇത്‌, കാര്യങ്ങൾ സായുധ സന്നദ്ധ​സേ​ന​യു​ടെ കൈയിൽ വിട്ടു​കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. പരി​ഭ്രാ​ന്തി​ക്കും പലായ​ന​ത്തി​നും കാരണം നൽകി​ക്കൊ​ണ്ടു നിർവി​ഘ്‌നം അവർ നാട്ടു​മ്പു​റം കൊള്ള​യ​ടി​ക്കു​ന്നു.

മറ്റിട​ങ്ങ​ളിൽ, സങ്കീർണ​മായ വംശീയ അല്ലെങ്കിൽ മതാത്മക ഭിന്നത​ക​ളെ​പ്ര​തി​യാണ്‌ ഏറ്റുമു​ട്ട​ലു​കൾ നടക്കു​ന്നത്‌. പടവെ​ട്ടുന്ന കക്ഷിക​ളു​ടെ മുഖ്യ ഉദ്ദേശ്യം സിവി​ലി​യൻ ജനതയെ നിർമൂ​ല​നം​ചെ​യ്യുക എന്നതാണ്‌. 1995-ന്റെ മധ്യകാ​ല​ത്തിൽ, മുൻ യുഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യി​ലെ യുദ്ധത്തെ സംബന്ധിച്ച്‌ ഒരു യുഎൻ പ്രതി​നി​ധി വിലപി​ച്ചു: “അനേകം ആളുകളെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഈ യുദ്ധത്തി​നുള്ള കാരണങ്ങൾ, യുദ്ധം ചെയ്യു​ന്നത്‌ ആരെന്നോ യുദ്ധം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നുള്ള കാരണം എന്തെന്നോ, മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നതു തികച്ചും ബുദ്ധി​മു​ട്ടാണ്‌. ഒരു ഭാഗത്തു​നിന്ന്‌ ഒരു കൂട്ടനിർഗ​മനം ഉണ്ടാകു​ന്നു, മൂന്നാഴ്‌ച കഴിഞ്ഞ്‌ മറുഭാ​ഗത്തു നിന്ന്‌ ഒരു കൂട്ടനിർഗ​മനം ഉണ്ടാകു​ന്നു. അതു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ബാധ്യ​സ്ഥ​രായ ആളുകൾക്കു​പോ​ലും മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ വളരെ ബുദ്ധി​മു​ട്ടാണ്‌.”

അത്യന്തം വിനാ​ശ​ക​ര​മായ ആധുനിക ആയുധങ്ങൾ—തുട​രെ​ത്തു​ടരെ വിക്ഷേ​പി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന റോക്ക​റ്റു​കൾ, മി​സൈ​ലു​കൾ, പീരങ്കി​കൾ തുടങ്ങി​യ​വ​യും സമാന​മായ മറ്റുള്ള​വ​യും—കൂട്ടക്കു​രു​തി​യു​ടെ വർധന​വി​നു കാരണ​മാ​കു​ന്നു. മാത്രമല്ല, ഏറ്റുമു​ട്ട​ലി​ന്റെ മണ്ഡലത്തെ വ്യാപി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ഫലമോ: എന്നത്തേ​തി​ലും കൂടുതൽ അഭയാർഥി​കൾ. സമീപ​കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ ലോക​ത്തി​ലെ 80 ശതമാനം അഭയാർഥി​കൾ വികസ്വര രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ അയൽ രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌—അഭയം തേടു​ന്ന​വരെ സഹായി​ക്കാൻവേണ്ട സജ്ജീക​ര​ണ​ങ്ങ​ളി​ല്ലാത്ത വികസ്വര രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌—പലായനം ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌.

ഒട്ടേറെ സംഘട്ട​ന​ങ്ങ​ളിൽ, ഭക്ഷണത്തി​ന്റെ അഭാവം പ്രശ്‌ന​ത്തി​നി​ട​യാ​ക്കു​ന്നു. ആളുകൾ വിശന്നു​പൊ​രി​യു​മ്പോൾ—ഒരുപക്ഷേ ദുരി​താ​ശ്വാ​സ സാമ​ഗ്രി​കൾ കൊണ്ടു​പോ​കുന്ന വാഹനങ്ങൾ തടയ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​ന്റെ ഫലമാ​യി​ട്ടാ​യി​രി​ക്കാം—അവർ സ്ഥലം മാറാൻ നിർബ​ന്ധി​ത​രാ​കു​ന്നു. ദ ന്യൂ​യോർക്ക്‌ ടൈംസ്‌ പറയുന്നു: “ആഫ്രി​ക്ക​യു​ടെ ഏറ്റവും കിഴക്കുള്ള ഇടങ്ങളിൽ, വരൾച്ച​യും യുദ്ധവും കൂടി​ച്ചേർന്ന്‌ ഇനിമേൽ ഒരു ഉപജീ​വ​ന​മാർഗം പ്രദാനം ചെയ്യാ​നാ​കാ​ത്ത​വി​ധം പ്രദേ​ശത്തെ കാർന്നു​തി​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. രാജ്യം വിട്ടു​പോ​കുന്ന ലക്ഷക്കണ​ക്കിന്‌ ആളുകൾ പട്ടിണി മൂലമാ​ണോ യുദ്ധം മൂലമാ​ണോ പലായ​നം​ചെ​യ്യു​ന്നത്‌ എന്ന ചോദ്യം പ്രസക്തമല്ല.”

ആർക്കും വേണ്ടാത്ത ജനകോ​ടി​കൾ

അഭയം നൽകു​ക​യെന്ന ആശയം തത്ത്വത്തിൽ ആദരി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും അഭയാർഥി​ക​ളു​ടെ വൻസംഖ്യ രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങളെ സംഭ്ര​മി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. സമാന​മായ ഒരു സാഹച​ര്യം പുരാതന ഈജി​പ്‌തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഏഴു വർഷം നീണ്ടു​നിന്ന ക്ഷാമത്തി​ന്റെ കൊടും​വി​പ​ത്തിൽനി​ന്നു രക്ഷനേ​ടാൻ യാക്കോ​ബും അവന്റെ കുടും​ബ​വും ഈജി​പ്‌തിൽ അഭയം തേടി​യ​പ്പോൾ അവർ സ്വാഗതം ചെയ്യ​പ്പെട്ടു. അവർക്കു താമസി​ക്കു​വാൻ ഫറവോൻ ‘ദേശത്തി​ലേ​ക്കും നല്ല ഭാഗം’ നൽകി.—ഉല്‌പത്തി 47:1-6.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, കാലം കടന്നു​പോ​യ​പ്പോൾ ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ അത്യന്തം വർധിച്ചു, “ദേശം അവരെ​ക്കൊ​ണ്ടു നിറഞ്ഞു.” ഇപ്പോൾ ഈജി​പ്‌തു​കാർ പരുഷ​മാ​യി പെരു​മാ​റി. എങ്കിലും “[ഈജി​പ്‌തു​കാർ] പീഡി​പ്പി​ക്കു​ന്തോ​റും [ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ] പെരുകി വർദ്ധിച്ചു; അതു​കൊ​ണ്ടു അവർ യിസ്രാ​യേൽ മക്കൾനി​മി​ത്തം പേടിച്ചു.”—പുറപ്പാ​ടു 1:7, 12.

സമാന​മാ​യി, അഭയാർഥി​ക​ളു​ടെ എണ്ണം വർധി​ക്കു​ന്തോ​റും രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങൾക്ക്‌ ഇന്നു “പേടി” തോന്നു​ന്നു. അവരുടെ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യ്‌ക്കുള്ള ഒരു മുഖ്യ കാരണം സാമ്പത്തി​ക​മാണ്‌. കോടി​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ അഭയാർഥി​കൾക്കു ഭക്ഷണം, വസ്‌ത്രം, പാർപ്പി​ടം എന്നിവ നൽകാൻ വളരെ​യ​ധി​കം പണം വേണ്ടി​വ​രും. 1984-നും 1993-നും ഇടയ്‌ക്ക്‌ യുഎൻഎ​ച്ച്‌സി​ആർ-ന്റെ പ്രതി​വർഷ ചെലവ്‌ 44.4 കോടി ഡോള​റിൽനിന്ന്‌ 130 കോടി ഡോള​റാ​യി ഉയർന്നു. പണമധി​ക​വും സാമ്പത്തി​ക​ഭ​ദ്രത കൂടു​ത​ലുള്ള രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളാ​ണു സംഭാവന ചെയ്യു​ന്നത്‌. ഇവയിൽ ചിലതു സ്വയം സാമ്പത്തിക പ്രശ്‌നങ്ങൾ മൂലം ഞെരു​ങ്ങു​ന്നു. സംഭാവന ചെയ്യുന്ന രാഷ്‌ട്രങ്ങൾ ചില​പ്പോൾ ഇങ്ങനെ പരാതി​പ്പെ​ടു​ന്നു: ‘ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം തെരു​വു​ക​ളി​ലുള്ള ഭവനര​ഹി​തരെ സഹായി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ ക്ലേശി​ക്കു​ക​യാണ്‌. മുഴു ഗ്രഹത്തി​ലെ​യും ഭവനര​ഹി​ത​രു​ടെ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം ഞങ്ങൾക്ക്‌ എങ്ങനെ ഏറ്റെടു​ക്കാ​നാ​വും, അതും പ്രശ്‌നം കുറഞ്ഞു​വ​രു​ന്ന​തി​നു​പ​കരം വർധി​ക്കാൻ സാധ്യ​ത​യു​ള്ള​പ്പോൾ?

കാര്യ​ങ്ങളെ സങ്കീർണ​മാ​ക്കു​ന്ന​തെന്ത്‌?

ഒരു സമ്പന്ന രാഷ്‌ട്ര​ത്തി​ലെ​ത്തി​ച്ചേ​രുന്ന അഭയാർഥി​കൾ, സാമ്പത്തിക കാരണങ്ങൾ നിമിത്തം അതേ രാജ്യത്തു കുടി​യേ​റി​പ്പാർത്തി​രി​ക്കുന്ന അനേകാ​യി​രം ആളുകൾ തങ്ങളുടെ സാഹച​ര്യ​ത്തെ കൂടുതൽ സങ്കീർണ​മാ​ക്കി​ത്തീർക്കു​ന്ന​താ​യി മിക്ക​പ്പോ​ഴും കണ്ടെത്തു​ന്നു. ഈ സാമ്പത്തിക കുടി​യേ​റ്റ​ക്കാർ യുദ്ധമോ പീഡന​മോ ക്ഷാമമോ മൂലം പലായ​നം​ചെയ്‌ത അഭയാർഥി​കളല്ല. മറിച്ച്‌, അവർ മെച്ചപ്പെട്ട ഒരു ജീവിതം—ദാരി​ദ്ര്യ​ത്തിൽനി​ന്നു വിമു​ക്ത​മായ ഒരു ജീവിതം—തേടി വന്നവരാണ്‌. അഭയം നൽകുന്ന സ്ഥാപന​ങ്ങളെ വ്യാജ അവകാ​ശ​വാ​ദ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ബുദ്ധി​മു​ട്ടിച്ച്‌ ഇവർ മിക്ക​പ്പോ​ഴും അഭയാർഥി​ക​ളാ​യി നടിക്കു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌, യഥാർഥ അഭയാർഥി​കൾക്ക്‌ മെച്ചപ്പെട്ട ശ്രദ്ധ ലഭിക്കു​ന്നത്‌ ഇവർ പ്രയാ​സ​ക​ര​മാ​ക്കി​ത്തീർക്കു​ന്നു.a

അഭയാർഥി​ക​ളു​ടെ​യും കുടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രു​ടെ​യും പ്രവാ​ഹത്തെ, വർഷങ്ങ​ളാ​യി സമ്പന്ന രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌ ഒപ്പത്തി​നൊ​പ്പം ഒഴുകി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന രണ്ട്‌ അരുവി​ക​ളോട്‌ സാദൃ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, വർധി​ച്ചു​വ​രുന്ന കർക്കശ​മായ കുടി​യേറ്റ നിയമങ്ങൾ സാമ്പത്തിക കുടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രു​ടെ പ്രവാ​ഹത്തെ തടസ്സ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അങ്ങനെ, അവർ അഭയാർഥി പ്രവാ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ഭാഗമാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈ പ്രവാഹം കവി​ഞ്ഞൊ​ഴു​കി ഒരു പ്രളയം​തന്നെ സൃഷ്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

അഭയം തേടി​ക്കൊ​ണ്ടുള്ള തങ്ങളുടെ അപേക്ഷ പരി​ശോ​ധി​ക്കാൻ നിരവധി വർഷങ്ങ​ളെ​ടു​ത്തേ​ക്കാ​മെന്ന്‌ അറിയാ​വു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌, തങ്ങൾ മെച്ചപ്പെട്ട ഒരു സാഹച​ര്യ​ത്തി​ലാ​ണെന്നു സാമ്പത്തിക കുടി​യേ​റ്റ​ക്കാർ വാദി​ക്കു​ന്നു. അഭയം തേടി​ക്കൊ​ണ്ടുള്ള തങ്ങളുടെ അപേക്ഷ സ്വീക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടാൽ കൂടുതൽ മെച്ചമായ ഒരു സാമ്പത്തിക ചുറ്റു​പാ​ടിൽ തുടർന്നു​ക​ഴി​യാ​മെ​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ അവർ വിജയി​ക്കു​ന്നു. അവരുടെ അപേക്ഷ നിരാ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടാ​ലോ, അപ്പോ​ഴും അവർ വിജയി​ക്കും. കാരണം, അവർ അൽപ്പസ്വൽപ്പം പണം സമ്പാദി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യും സ്വന്തരാ​ജ്യ​ത്തേക്കു പോകു​മ്പോൾ കൂടെ കൊണ്ടു​പോ​കാൻ ചില കഴിവു​കൾ പഠിക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രി​ക്കും.

വർധിച്ച തോതിൽ അഭയാർഥി​ക​ളും ഒപ്പം വ്യാജ അഭയാർഥി​ക​ളും മറ്റു രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു പ്രവഹി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ ഒട്ടുമിക്ക രാജ്യ​ങ്ങ​ളും മേലാൽ അഭയാർഥി​കളെ സ്വീക​രി​ക്കു​ന്നില്ല. ചിലവ തങ്ങളുടെ അതിർത്തി​കൾ പലായനം ചെയ്യു​ന്ന​വർക്കു​മു​മ്പിൽ കൊട്ടി​യ​ട​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മറ്റു രാജ്യങ്ങൾ അത്രതന്നെ ഫലപ്ര​ദ​മായ, അഭയാർഥി​ക​ളു​ടെ പ്രവേ​ശനം നിഷേ​ധി​ക്കു​ന്ന​ത​ര​ത്തി​ലുള്ള നിയമ​ങ്ങ​ളും നടപടി​ക​ളും ആവിഷ്‌ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇനിയും ചില രാജ്യ​ങ്ങ​ളാ​കട്ടെ, അഭയാർഥി​കളെ അവരുടെ സ്വദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു നിർബ​ന്ധ​പൂർവം തിരി​ച്ച​യ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒരു യുഎൻഎ​ച്ച്‌സി​ആർ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രണം ഇപ്രകാ​രം പറയുന്നു: “3,500 വർഷം പഴക്കമുള്ള അഭയമ​രു​ളു​ക​യെന്ന പാരമ്പ​ര്യ​ത്തെ തകർച്ച​യു​ടെ വക്കി​ലെ​ത്തി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വി​ധം യഥാർഥ അഭയാർഥി​ക​ളു​ടെ​യും സാമ്പത്തിക കുടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രു​ടെ​യും നിരന്തര വർധനവ്‌ അതിന്മേൽ ഗുരു​ത​ര​മായ പിരി​മു​റു​ക്കം അടി​ച്ചേൽപ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.”

വിദ്വേ​ഷ​വും ഭയവും

സെനോ​ഫോ​ബിയ—വിദേ​ശി​ക​ളോ​ടുള്ള ഭയവും വിദ്വേ​ഷ​വും—എന്ന ഭൂതം അഭയാർഥി​ക​ളു​ടെ പ്രശ്‌നങ്ങൾ വർധി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. പല രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ​യും ആളുകൾ, പുറ​മേ​നി​ന്നു​ള്ളവർ തങ്ങളുടെ ദേശീയ താദാ​ത്മ്യ​ത്തി​നും സംസ്‌കാ​ര​ത്തി​നും തൊഴി​ലി​നും ഭീഷണി​യാ​ണെന്നു വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. അത്തരത്തി​ലുള്ള ഭയം ചില​പ്പോൾ അക്രമ​ത്തി​ന്റെ രൂപം കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്നു. അഭയാർഥി​കൾ മാസിക (ഇംഗ്ലീഷ്‌) പറയുന്നു: “യൂറോ​പ്യൻ ഭൂഖണ്ഡം ഓരോ മൂന്നു മിനി​റ്റി​ലും ഒരു വർഗീയ ആക്രമണം കാണുന്നു—അഭയം തേടു​ന്ന​വർക്കു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള സ്വീകരണ കേന്ദ്ര​ങ്ങ​ളാണ്‌ മിക്ക​പ്പോ​ഴും അക്രമ​ത്തി​ന്റെ ലക്ഷ്യസ്ഥാ​നം.”

മധ്യ യൂറോ​പ്പി​ലെ ഒരു പോസ്റ്റർ കടുത്ത വിദ്വേ​ഷം പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്നു, ഭൂമി​യി​ലെ പല പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും വർധിച്ച തോതിൽ പ്രതി​ധ്വ​നി​ക്കുന്ന വിദ്വേ​ഷ​മാ​ണത്‌. വിദ്വേ​ഷം നിറഞ്ഞ അതിന്റെ സന്ദേശം വിദേ​ശി​യെ ലക്ഷ്യം​വെ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള​താണ്‌: “നമ്മുടെ രാഷ്‌ട്ര​മെന്ന ശരീര​ത്തി​ലെ വെറു​പ്പു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന​തും വേദനി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ ഒരു വ്രണമാ​ണവർ. സാംസ്‌കാ​രി​ക​മോ ധാർമി​ക​മോ മതപര​മോ ആയ ആദർശ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ഇല്ലാത്ത ഒരു വർഗം, കൊള്ള​യ​ടി​ക്കു​ക​യും മോഷ്ടി​ക്കു​ക​യും മാത്രം ചെയ്യുന്ന അലഞ്ഞു​ന​ട​ക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം. വൃത്തി​കെട്ട, പേൻ നിറഞ്ഞ അവർ തെരു​വു​ക​ളും റെയിൽവേ​സ്റ്റേ​ഷ​നു​ക​ളും കയ്യടക്കു​ന്നു. പഴന്തു​ണി​ക​ളും പെറു​ക്കി​ക്കെട്ടി അവർ എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി സ്ഥലം വിടട്ടെ!”

മിക്ക അഭയാർഥി​ക​ളും തീർച്ച​യാ​യും “എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി സ്ഥലം വിടു”ന്നതിലും അധിക​മാ​യി ഒന്നും ആഗ്രഹി​ക്കു​ക​യില്ല. അവർ വീട്ടി​ലേക്കു പോകാൻ ഉത്‌ക​ട​മാ​യി ആശിക്കു​ന്നു. കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളും സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളു​മൊത്ത്‌ സമാധാ​ന​പൂർണ​മായ ഒരു സാധാരണ ജീവിതം നയിക്കാൻ അവരുടെ ഹൃദയം വെമ്പുന്നു. പക്ഷേ അവർക്കു പോകാൻ വീടു​ക​ളില്ല.

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[6-ാം പേജിലെ ചതുരം/ചിത്രം]

അഭയാർഥികളുടെ ദുരവസ്ഥ

“അഭയാർഥി​ക​ളായ ലക്ഷക്കണ​ക്കി​നു കുട്ടികൾ ഓരോ രാത്രി​യും വിശന്ന​വ​യ​റോ​ടെ​യാണ്‌ ഉറങ്ങാൻപോ​കു​ന്ന​തെന്ന്‌, അല്ലെങ്കിൽ അഭയാർഥി​ക​ളായ ഓരോ എട്ടു കുട്ടി​ക​ളി​ലും ഒരാൾ മാത്ര​മാണ്‌ എപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും സ്‌കൂ​ളിൽ പോകു​ന്ന​തെന്നു നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞി​രു​ന്നോ? ഇവരിൽ മിക്ക കുട്ടി​ക​ളും ഒരിക്ക​ലും സിനി​മ​യ്‌ക്കോ പാർക്കി​ലോ പോയി​ട്ടില്ല. അപ്പോൾപി​ന്നെ കാഴ്‌ച​ബം​ഗ്ലാ​വിൽ പോകുന്ന കാര്യ​മൊ​ട്ടു പറയു​ക​യും വേണ്ട. പലരും കമ്പി​വേ​ലി​ക്കു പുറകിൽ അല്ലെങ്കിൽ ഒറ്റപ്പെട്ട ക്യാമ്പു​ക​ളി​ലാ​ണു വളർന്നു​വ​രു​ന്നത്‌. അവർ ഒരിക്ക​ലും ഒരു പശുവി​നെ​യോ പട്ടി​യെ​യോ കണ്ടിട്ടില്ല. പച്ചപ്പുല്ല്‌ ഓടി​ക്ക​ളി​ക്കാ​നുള്ള ഒന്നായി​ട്ടല്ല മറിച്ച്‌, തിന്നാ​നുള്ള എന്തോ ആണെന്നാണ്‌ അഭയാർഥി​ക​ളായ നിരവധി കുട്ടികൾ കരുതു​ന്നത്‌. എന്റെ തൊഴി​ലി​ന്റെ ഏറ്റവും ദുഃഖ​പൂർണ​മായ ഭാഗം അഭയാർഥി​ക​ളായ കുട്ടി​ക​ളാണ്‌.”—സാദാ​ക്കോ ഓഗാട്ടാ, അഭയാർഥി​കൾക്കു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള ഐക്യ​രാ​ഷ്‌ട്ര ഹൈക്ക​മ്മീ​ഷണർ.

[കടപ്പാട്‌]

U.S. Navy photo

[8-ാം പേജിലെ ചതുരം/ചിത്രം]

യേശു ഒരു അഭയാർഥി​യാ​യി​രു​ന്നു

യോ​സേ​ഫും മറിയ​യും അവരുടെ പുത്ര​നായ യേശു​വി​നോ​ടൊ​പ്പം ബേത്‌ല​ഹേ​മി​ലാ​ണു താമസി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. പൊന്ന്‌, കുന്തു​രു​ക്കം, മൂര്‌ തുടങ്ങിയ സമ്മാന​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ജ്യോ​ത്‌സ്യർ കിഴക്കു​നി​ന്നും വന്നു. അവർ വിട​കൊ​ണ്ട​ശേഷം ഒരു ദൂതൻ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു യോ​സേ​ഫി​നു പ്രത്യ​ക്ഷ്യ​നാ​യി: “നീ എഴു​ന്നേ​ററു ശിശു​വി​നെ​യും അമ്മയെ​യും കൂട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു മിസ്ര​യീ​മി​ലേക്കു ഓടി​പ്പോ​യി, ഞാൻ നിന്നോ​ടു പറയും​വരെ അവിടെ പാർക്കുക. ഹെരോ​ദാ​വു ശിശു​വി​നെ നശിപ്പി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു അവനെ അന്വേ​ഷി​പ്പാൻ ഭാവി​ക്കു​ന്നു.”—മത്തായി 2:13.

താമസി​യാ​തെ​തന്നെ അവർ മൂവരും ഒരു വിദേശ രാജ്യത്ത്‌ അഭയം പ്രാപി​ച്ചു—അവർ അഭയാർഥി​ക​ളാ​യി. യഹൂദ​ന്മാ​രു​ടെ രാജാ​വാ​യി​ത്തീ​രു​മെന്നു മുൻകൂ​ട്ടി പറയ​പ്പെ​ട്ടവൻ എവി​ടെ​യു​ണ്ടെ​ന്നത്‌ ജ്യോ​ത്‌സ്യർ തന്നെ വിവര​മ​റി​യി​ക്കാ​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ പേരിൽ ഹെരോ​ദാവ്‌ രോഷാ​കു​ല​നാ​യി. യേശു​വി​നെ കൊല്ലാ​നുള്ള നിഷ്‌ഫ​ല​മായ ശ്രമത്തിൽ ബേത്‌ല​ഹേ​മി​ലും ചുറ്റു​വ​ട്ട​ത്തു​മുള്ള ചെറിയ ആൺകു​ട്ടി​ക​ളെ​യെ​ല്ലാം കൊല്ലാൻ അവൻ തന്റെ ആളുകൾക്കു കൽപ്പന നൽകി.

ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ദൂതൻ യോ​സേ​ഫി​നു വീണ്ടും സ്വപ്‌ന​ത്തിൽ പ്രത്യ​ക്ഷ​മാ​കു​ന്ന​തു​വരെ യോ​സേ​ഫും കുടും​ബ​വും ഈജി​പ്‌തിൽ തങ്ങി. ദൂതൻ പറഞ്ഞു: “ശിശു​വി​ന്നു പ്രാണ​ഹാ​നി വരുത്തു​വാൻ നോക്കി​യവർ മരിച്ചു​പോ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു നീ എഴു​ന്നേറ്റു ശിശു​വി​നെ​യും അമ്മയെ​യും കൂട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു യിസ്രാ​യേൽദേ​ശ​ത്തേക്കു പോക.”—മത്തായി 2:20.

പ്രസ്‌പ​ഷ്ട​മാ​യി, തങ്ങൾ ഈജി​പ്‌തി​ലേക്കു പലായനം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌ താമസി​ച്ചി​രുന്ന സ്ഥലമായ യഹൂദ്യ​യിൽ വാസമു​റ​പ്പി​ക്കാൻ യോ​സേഫ്‌ ഉദ്ദേശി​ച്ചു. എന്നാൽ അപ്രകാ​രം ചെയ്യു​ന്നത്‌ അപകട​ക​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​മെന്ന്‌ ഒരു സ്വപ്‌ന​ത്തിൽ അവനു മുന്നറി​യി​പ്പു ലഭിക്കു​ന്നു. അങ്ങനെ അക്രമ​ഭീ​ഷണി ഒരിക്കൽകൂ​ടി അവരുടെ ജീവി​തത്തെ ബാധിച്ചു. യോ​സേ​ഫും മറിയ​യും യേശു​വും വടക്കോ​ട്ടു യാത്ര​ചെ​യ്‌ത്‌ ഗലീല​യി​ലെ നസറെത്ത്‌ എന്ന പട്ടണത്തിൽ താമസ​മു​റ​പ്പി​ച്ചു.

[7-ാം പേജിലെ ചിത്രങ്ങൾ]

സമീപവർഷങ്ങളിൽ കോടി​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ അഭയാർഥി​കൾ തങ്ങളുടെ ജീവനും​കൊണ്ട്‌ മറ്റു രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു പലായനം ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌

[കടപ്പാട്‌]

Top left: Albert Facelly/Sipa Press

Top right: Charlie Brown/Sipa Press

Bottom: Farnood/Sipa Press

[4-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട്‌]

Boy on left: UN PHOTO 159243/J. Isaac