യുദ്ധങ്ങൾ എല്ലായപ്പോ​ഴും​ഉ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​മോ?

വടക്കൻ ഫ്രാൻസി​ലെ ഉല്ലാസ​പ്ര​ദ​മായ കൃഷി​പ്ര​ദേ​ശ​മായ പിക്കാർഡി​യിൽ 1916 ജൂലൈ 1ന്‌ സോമി​ലെ ഒന്നാമത്തെ യുദ്ധം തുടങ്ങി. ഭയങ്കര​മായ പീരങ്കി​പ്ര​യോ​ഗ​ത്തി​നും വ്യോ​മാ​ക്ര​മ​ണ​ത്തി​നും ശേഷം ബ്രിട്ടീഷ്‌ സൈന്യ​ങ്ങ​ളും ഫ്രഞ്ച്‌ സൈന്യ​ങ്ങ​ളും ചേർന്ന്‌ ഒരു ആക്രമണം നടത്തി, അത്‌ തങ്ങളെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ച്ചു നില​കൊണ്ട ജർമ്മൻ​സൈ​ന്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ​മേൽ ഒരു നിർണ്ണാ​യ​ക​വി​ജയം നേടു​മെന്ന്‌ അവർ ആശിച്ചു. എന്നാൽ വിജയ​മു​ണ്ടാ​യില്ല. പകരം ആദ്യദി​വ​സം​തന്നെ 20,000 ബ്രിട്ടീഷ്‌ പടയാ​ളി​കൾ കൊല്ല​പ്പെട്ടു. വാരങ്ങൾ ഇഴഞ്ഞു​നീ​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ പിന്നെ​യും വിജയം കണ്ടെത്താ​തെ യുദ്ധം തുടർന്നു. ഒക്‌ടോ​ബ​റിൽ കോരി​ച്ചൊ​രിഞ്ഞ മഴ യുദ്ധക്ക​ളത്തെ ഒരു ചെളി​ക്ക​ട​ലാ​ക്കി​മാ​ററി. നവംബർ മദ്ധ്യമാ​യി​ട്ടും സഖ്യക​ക്ഷി​കൾ വെറും അഞ്ചു മൈലാണ്‌ മുമ്പോ​ട്ടു പോയത്‌. ഇതിനി​ട​യിൽ 4,50,000 ജർമ്മൻപ​ട​യാ​ളി​ക​ളും 2,00,000 ഫ്രഞ്ച്‌ പടയാ​ളി​ക​ളും 4,20,000 ബ്രിട്ടീഷ്‌ പടയാ​ളി​ക​ളും കൊല്ല​പ്പെട്ടു. ആ യുദ്ധത്തിൽ പത്തുല​ക്ഷ​ത്തി​ല​ധി​കം പടയാ​ളി​ക​ളാണ്‌ നശിച്ചത്‌, മിക്കവ​രും യുവാക്കൾ!

ഒന്നാം ലോക​യു​ദ്ധ​ത്തി​ലെ ഒരു കഥ മാത്ര​മാ​ണിത്‌. ഒന്നാം ലോക​യു​ദ്ധം ചരി​ത്ര​ത്തി​ലു​ട​നീ​ളം നടത്ത​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടുള്ള നിരവധി യുദ്ധങ്ങ​ളിൽ ഒന്നു മാത്ര​മാണ്‌—അന്നുവരെ നടന്നി​ട്ടു​ള്ള​തിൽവച്ച്‌ ഏററം ഘോരം​തന്നെ. മനുഷ്യ​ജീ​വന്റെ എന്തോരു നിരർത്ഥക പാഴാക്കൽ!

ഈ വിധത്തിൽ അന്യോ​ന്യം കൊല്ലു​ന്ന​തിന്‌ മനുഷ്യർ നിർബന്ധം പിടി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌? ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കുന്ന അനേകം ഘടകങ്ങ​ളുണ്ട്‌, അവയിൽ സ്വാർത്ഥ​ത​യും അത്യാ​ഗ്ര​ഹ​വും അതി​മോ​ഹ​വും, അതു​പോ​ലെ​തന്നെ അധികാ​ര​ത്തി​നും പ്രശസ്‌തി​ക്കും വേണ്ടി​യുള്ള കൊതി​യും, ഉള്ളതായി നമുക്കു പറയാ​വു​ന്ന​താണ്‌. യുദ്ധത്തി​ന്റെ മറെറാ​രു കാരണം ദേശീ​യ​ത​യാണ്‌. തീർച്ച​യാ​യും, മനുഷ്യ​ച​രി​ത്ര​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ബൈബി​ളിൽ കാണുന്ന നിരീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ കൃത്യ​തയെ യുദ്ധം പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്നു: “മനുഷ്യൻ മനുഷ്യ​നെ അവന്റെ ദോഷ​ത്തി​നാ​യി ഭരിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.”—സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 8:9.

മതവും മിക്ക​പ്പോ​ഴും യുദ്ധം ഇളക്കി​വി​ട്ടി​ട്ടുണ്ട്‌. മദ്ധ്യയു​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലെ കുരി​ശു​യു​ദ്ധങ്ങൾ ശാഠ്യ​പൂർവ​ക​മായ മതോ​ദ്ദേ​ശ്യ​ത്തിൽ നടത്ത​പ്പെ​ട്ട​വ​യാണ്‌: ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​നു​വേണ്ടി പലസ്‌തീ​നെ തിരികെ പിടി​ക്കാൻ. ഈ നൂററാ​ണ്ടിൽ നടന്ന രണ്ടു ലോക​യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളി​ലും മറുപ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളി​ലെ തങ്ങളുടെ സമകാ​ലീ​നരെ കൊല്ലാൻ പടയാ​ളി​കളെ കൂടുതൽ സന്നദ്ധരാ​ക്കാൻ അവരുടെ മതവി​കാ​ര​ങ്ങളെ ഇളക്കി​വി​ടു​ന്ന​തിന്‌ വിവിധ മതവി​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലെ വൈദി​കർ ശ്രമി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. ഇപ്പോൾത്തന്നെ ഉഗ്രമാ​യി നടന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന പോരാ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ ചിലതിന്‌ ശക്തമായ മതവശ​ങ്ങ​ളുണ്ട്‌.

പ്രത്യാ​ശാ​കി​ര​ണങ്ങൾ

ഒരു കാലത്തു യുദ്ധം നിലക്കു​മെന്ന്‌ എന്തെങ്കി​ലും പ്രത്യാ​ശ​യു​ണ്ടോ? ഉവ്വ്‌. യേശു​ക്രി​സ്‌തു “സമാധാ​ന​പ്രഭു” എന്ന്‌ വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അവൻ ഭൂമി​യി​ലേക്കു വന്നപ്പോൾ അവൻ തങ്ങളെ​പ്പോ​ലെ​തന്നെ തങ്ങളുടെ അയൽക്കാ​രെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കാൻ ആളുകളെ പഠിപ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ തന്റെ നാമത്തെ അന്വർത്ഥ​മാ​ക്കി. (യെശയ്യാവ്‌ 9:6; മത്തായി 5:44; 22:39) തത്‌ഫ​ല​മാ​യി, ഒന്നാം നൂററാ​ണ്ടിൽ അവന്റെ ഉപദേ​ശങ്ങൾ അനുസ​രി​ച്ചവർ സമാധാ​ന​കാം​ക്ഷി​ക​ളായ ഒരു സർവ്വ​ദേ​ശീയ സഹോ​ദ​ര​വർഗ്ഗ​മാ​യി​ത്തീർന്നു. അവർ അന്യോ​ന്യം യുദ്ധം​ചെ​യ്യു​ന്നത്‌ അവരെ സംബന്ധിച്ച്‌ അചിന്ത്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. നിർഭാ​ഗ്യ​വ​ശാൽ, ഈ ആദിമ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ നിർമ്മ​ല​മായ വിശ്വാ​സം പിന്നീട്‌ ദുഷി​പ്പി​ക്ക​പ്പെട്ടു. കാല​ക്ര​മ​ത്തിൽ, സഭകൾ രാഷ്‌ട്രീ​യ​ത്തിൽ ഇടപെ​ടു​ക​യും അവരുടെ കൈകൾ ജനതക​ളു​ടെ യുദ്ധങ്ങ​ളി​ലെ രക്തം​കൊ​ണ്ടു കുതി​രു​ക​യും​ചെ​യ്‌തു.

വളരെ​ക്കാ​ല​ത്തി​നു​ശേഷം, യൂറോ​പ്പിൽ മാററ​ത്തി​ന്റെ കാററു വീശി​ത്തു​ടങ്ങി. മനുഷ്യ​വർഗ്ഗം നിലക്കാത്ത യുദ്ധങ്ങ​ളാൽ മടുത്ത​തു​പോ​ലെ തോന്നി. 1899-ലും വീണ്ടും 1907-ലും നെതർലാൻഡ്‌സി​ലെ ഹേഗിൽ അന്താരാ​ഷ്‌ട്ര കൺ​വെൻ​ഷ​നു​കൾ നടത്ത​പ്പെട്ടു. 1899-ലെ കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ “സാർവ​ദേ​ശീയ തർക്കങ്ങ​ളു​ടെ സമാധാ​ന​പൂർവ​ക​മായ പരിഹാ​ര​ത്തി​നാ​യി” ഒരു കരാർ അംഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു. അങ്ങനെ 20-ാം നൂററാണ്ട്‌ ഉദിച്ച​പ്പോൾ ലോകം ക്രമേണ അതിന്റെ യുദ്ധ​ക്കൊ​തി വിട്ടു പുരോ​ഗ​മി​ക്കു​മെന്ന്‌ അനേകർ പ്രത്യാ​ശി​ച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അങ്ങനെ​യുള്ള പ്രത്യാ​ശകൾ ഒന്നാം ലോക​യു​ദ്ധ​ത്തി​ലെ തോക്കു​ക​ളാൽ തകർക്ക​പ്പെട്ടു. സമാധാ​ന​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള മനുഷ്യ​വർഗ്ഗ​ത്തി​ന്റെ പ്രത്യാ​ശകൾ ഒരിക്ക​ലും നിറ​വേ​റു​ക​യി​ല്ലെന്ന്‌ അതിനർത്ഥ​മു​ണ്ടോ? (w88 11/1)