കർത്താ​വി​ന്റെ സന്ധ്യാ​ഭ​ക്ഷണം—അത്‌ എത്ര കൂടെ​ക്കൂ​ടെ ആചരി​ക്കണം?

ക്രിസ്‌തു​മസ്സ്‌, ഈസ്‌ററർ, “വിശു​ദ്ധൻമാ​രു​ടെ” ദിവസങ്ങൾ. ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ സഭകൾ അനവധി വിശേ​ഷ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളും വിരു​ന്നു​ക​ളും ആഘോ​ഷി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ തന്റെ അനുഗാ​മി​കൾ ആഘോ​ഷി​ക്കാൻ യേശു​ക്രി​സ്‌തു കൽപ്പിച്ച എത്ര ആഘോ​ഷ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടെന്നു നിങ്ങൾക്ക​റി​യാ​മോ? ഒന്നു മാത്രം എന്നതാണ്‌ ഉത്തരം! മററുള്ള ആഘോ​ഷ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥാപകൻ അധികാ​ര​പ്പെ​ടു​ത്തി​യതല്ല.

ഒരു ആഘോഷം മാത്രമേ യേശു ഏർപ്പെ​ടു​ത്തി​യു​ള്ളൂ​വെ​ങ്കിൽ വ്യക്തമാ​യും അതു വളരെ പ്രാധാ​ന്യ​മു​ള്ള​താ​യി​രി​ക്കും. യേശു കൽപ്പി​ച്ച​തു​പോ​ലെ​തന്നെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ അതു കൊണ്ടാ​ടു​ക​യും വേണം. അനന്യ​സാ​ധാ​ര​ണ​മായ ഈ ആഘോഷം എന്തായി​രു​ന്നു?

ഏകമാ​ത്ര​മാ​യൊ​രാ​ഘോ​ഷം

തന്റെ മരണത്തി​ന്റെ തലേദി​വസം യേശു​വാണ്‌ ഈ ആഘോഷം തുടങ്ങി​വെ​ച്ചത്‌. അവിടുന്ന്‌ തന്റെ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രോ​ടൊ​ത്തു യഹൂദ പെസഹാ​പെ​രു​ന്നാൾ ആഘോ​ഷി​ച്ചു കഴിഞ്ഞ​തേ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അതിനു​ശേഷം, “ഇതു നിങ്ങൾക്കു വേണ്ടി നല്‌കുന്ന എന്റെ ശരീരം” എന്നു പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു പുളി​പ്പി​ല്ലാത്ത പെസഹാ അപ്പത്തിൽ കുറ​ച്ചെ​ടുത്ത്‌ അവർക്കു കൊടു​ത്തു. അടുത്ത​താ​യി, “ഈ പാനപാ​ത്രം നിങ്ങൾക്കു വേണ്ടി ചൊരി​യുന്ന എന്റെ രക്തത്തിലെ പുതി​യ​നി​യമം” എന്നു പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു യേശു ഒരു പാത്രം വീഞ്ഞു നൽകി. അവിടുന്ന്‌ ഇങ്ങനെ​യും പറഞ്ഞു: “എന്റെ ഓർമ്മെ​ക്കാ​യി ഇതു ചെയ്‌വിൻ.” (ലൂക്കൊസ്‌ 22:19, 20; 1 കൊരി​ന്ത്യർ 11:24-26) ഈ ആഘോ​ഷത്തെ കർത്താ​വി​ന്റെ സന്ധ്യാ​ഭ​ക്ഷണം അഥവാ സ്‌മാ​രകം എന്നു വിളി​ക്കു​ന്നു. തന്റെ അനുഗാ​മി​കൾ അനുഷ്‌ഠി​ക്കാൻ യേശു കൽപ്പിച്ച ആഘോഷം ഇതു മാത്ര​മാണ്‌.

മറെറല്ലാ ആഘോ​ഷ​ങ്ങ​ളോ​ടും ചേർച്ച​യിൽ ഈ ആഘോ​ഷ​വും തങ്ങൾ നടത്തു​ന്നു​വെന്നു പല സഭകളും അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്നു. എന്നാൽ മിക്ക സഭകളും ഇത്‌ അനുസ്‌മ​രി​ക്കു​ന്നതു യേശു കൽപ്പിച്ച വിധത്തിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യാണ്‌. ഒരുപക്ഷേ ഏററവും ശ്രദ്ധേ​യ​മായ വ്യത്യാ​സം ഈ ആഘോഷം കൂടെ​ക്കൂ​ടെ നടത്തുന്നു എന്നതാ​യി​രി​ക്കാം. ചില സഭകൾ ഇതു മാസം​തോ​റും, ആഴ്‌ച​തോ​റും, ദിവസം​തോ​റും പോലും ആഘോ​ഷി​ക്കു​ന്നു. “എന്റെ ഓർമ്മെ​ക്കാ​യി ഇതു ചെയ്‌വിൻ” എന്നു തന്റെ അനുഗാ​മി​ക​ളോ​ടു പറഞ്ഞ​പ്പോൾ യേശു ഉദ്ദേശി​ച്ചത്‌ ഇതാണോ? ദ ന്യൂ ഇംഗ്ലീഷ്‌ ബൈബിൾ ഇപ്രകാ​രം പറയുന്നു: “ഇത്‌ എന്റെ സ്‌മാ​ര​ക​മാ​യി അനുഷ്‌ഠി​ക്കു​വിൻ.” (1 കൊരി​ന്ത്യർ 11:24, 25) ഒരു സ്‌മാ​രകം അഥവാ വാർഷി​കം എത്ര കൂടെ​ക്കൂ​ടെ​യാ​ണു നടത്തു​ന്നത്‌? സാധാ​ര​ണ​മാ​യി വർഷത്തി​ലൊ​രി​ക്കൽ മാത്രം.

ഈ ആഘോഷം തുടങ്ങി​വെ​ച്ച​ശേഷം യഹൂദ കലണ്ടർ തീയതി​യ​നു​സ​രി​ച്ചു നീസാൻ 14-ന്‌ യേശു മരിച്ചു​വെ​ന്നും ഓർക്കുക.a പൊ.യു.മു. [പൊതു​യു​ഗ​ത്തി​നു​മുമ്പ്‌] 16-ാം നൂററാ​ണ്ടിൽ ഈജി​പ്‌തിൽവെച്ചു തങ്ങൾ അനുഭ​വിച്ച വലിയ വിടു​ത​ലി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു യഹൂദൻമാ​രെ അനുസ്‌മ​രി​പ്പി​ക്കുന്ന ഉത്സവമായ പെസഹാ​യു​ടെ ദിവസ​മാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. അക്കാലത്ത്‌ ഒരു കുഞ്ഞാ​ടി​നെ യാഗമർപ്പി​ച്ചത്‌ യഹൂദ ആദ്യജാ​തൻമാ​രു​ടെ രക്ഷയിൽ കലാശി​ച്ചു, അതേസ​മയം ഈജി​പ്‌തി​ലെ ആദ്യജാ​തൻമാ​രെ​യാ​കട്ടെ യഹോ​വ​യു​ടെ ദൂതൻ കൊന്നു​ക​ളഞ്ഞു.—പുറപ്പാ​ടു 12:21, 24-27.

ഇതു നമ്മുടെ ഗ്രാഹ്യ​ത്തെ എങ്ങനെ സഹായി​ക്കു​ന്നു? ആകട്ടെ, ക്രിസ്‌തീയ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ എഴുതി​യത്‌ ഇപ്രകാ​ര​മാണ്‌: “നമ്മുടെ പെസഹ​ക്കു​ഞ്ഞാ​ടും അറുക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു; ക്രിസ്‌തു തന്നേ.” (1 കൊരി​ന്ത്യർ 5:7) ഏറെ മഹത്തായ രക്ഷക്കുള്ള അവസരം മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​നു പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന ഒരു വലിപ്പ​മേ​റിയ പെസഹാ​യാ​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു യേശു​വി​ന്റെ മരണം. അതു​കൊണ്ട്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം യഹൂദ പെസഹാ​യു​ടെ സ്ഥാനം ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ മരണത്തി​ന്റെ സ്‌മാ​രകം കൈയ്യ​ട​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.—യോഹ​ന്നാൻ 3:16.

പെസഹാ ഒരു വാർഷിക ആഘോ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു. അപ്പോൾ യുക്ത്യാ​നു​സൃ​തം സ്‌മാ​ര​ക​വും വാർഷി​ക​മാ​യി​രി​ക്കും. പെസഹാ—യേശു മരിച്ച ദിവസം—എല്ലായ്‌പോ​ഴും യഹൂദ മാസമായ നീസാൻ 14-ന്‌ ആയിരു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ മരണം സ്‌മാ​ര​ക​മാ​യി ആഘോ​ഷി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ വർഷത്തി​ലൊ​രി​ക്കൽ നീസാൻ 14-നു തത്തുല്യ​മായ കലണ്ടർ തീയതി​യിൽ ആയിരി​ക്കണം. 1994-ൽ ആ ദിവസം മാർച്ച്‌ 26 ശനിയാ​ഴ്‌ച​യാണ്‌, സൂര്യാ​സ്‌ത​മ​യ​ശേഷം. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഇതിനെ പ്രത്യേക ആഘോ​ഷ​ത്തി​നുള്ള ഒരു ദിവസ​മാ​യി ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ സഭകൾ കരുതാ​ത്തത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌? ചരി​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്കുള്ള ചെറി​യൊ​രു എത്തി​നോ​ട്ടം ആ ചോദ്യ​ത്തിന്‌ ഉത്തരം നൽകും.

അപ്പോ​സ്‌ത​ലി​ക​രീ​തി അപകട​ത്തിൽ

പൊ.യു. [പൊതു​യു​ഗം] ഒന്നാം നൂററാ​ണ്ടിൽ യേശു​വി​ന്റെ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രാൽ നയിക്ക​പ്പെ​ട്ടവർ കർത്താ​വി​ന്റെ സന്ധ്യാ​ഭ​ക്ഷണം അവിടുന്ന്‌ കൽപ്പി​ച്ച​തു​പോ​ലെ കൃത്യ​മാ​യി ആഘോ​ഷി​ച്ചു​വെ​ന്ന​തി​നു സംശയ​മില്ല. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, രണ്ടാം നൂററാ​ണ്ടിൽ ചിലർ അതിന്റെ അനുസ്‌മ​ര​ണ​സ​മയം മാററാൻ തുടങ്ങി. അവർ സ്‌മാ​രകം നടത്തി​യത്‌ നീസാൻ 14-നു തത്തുല്യ​മായ ദിവസമല്ല, പിന്നെ​യോ വാരത്തി​ലെ (ഇപ്പോൾ ഞായറാഴ്‌ച എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന) ആദ്യദി​വ​സ​മാണ്‌. അങ്ങനെ ചെയ്‌തത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു?

യഹൂദൻമാ​രു​ടെ ഒരു ദിവസം ആരംഭി​ച്ചതു വൈകു​ന്നേരം ആറു മണിക്കാണ്‌, അതു പിറേ​റ​ദി​വസം അതേ സമയം​വരെ തുടരു​ക​യും ചെയ്‌തു. പൊ.യു. 33-ലെ നീസാൻ 14-നാണു യേശു മരിച്ചത്‌, ആ ദിവസം വ്യാഴാഴ്‌ച വൈകു​ന്നേരം തുടങ്ങി വെള്ളി​യാഴ്‌ച വൈകു​ന്നേരം ആണ്‌ അവസാ​നി​ച്ചത്‌. മൂന്നാം ദിവസം, അതായത്‌ ഞായറാഴ്‌ച അതിരാ​വി​ലെ അവിടുന്ന്‌ പുനരു​ത്ഥാ​നം പ്രാപി​ച്ചു. നീസാൻ 14 വരുന്ന ദിവസം യേശു​വി​ന്റെ മരണത്തി​ന്റെ അനുസ്‌മ​ര​ണാ​ഘോ​ഷം നടത്തു​ന്ന​തി​നു പകരം ഓരോ വർഷവും ആഴ്‌ച​യി​ലെ ഒരു നിശ്ചിത ദിവസം അതു കൊണ്ടാ​ടാൻ ചിലർ ആഗ്രഹി​ച്ചു. യേശു​വി​ന്റെ മരണദി​വ​സ​ത്തെ​ക്കാൾ അവിടു​ത്തെ പുനരു​ത്ഥാ​ന​ദി​വസം പ്രാധാ​ന്യ​മു​ള്ള​താ​യി അവർ വീക്ഷി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അക്കാര​ണ​ത്താൽ, അവർ ഞായറാ​ഴ്‌ച​ദി​വസം തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു.

സ്‌മാ​ര​ക​മാ​യി ആഘോ​ഷി​ക്കാൻ യേശു കൽപ്പി​ച്ചത്‌ തന്റെ മരണ​ത്തെ​യാണ്‌, അല്ലാതെ അവിടു​ത്തെ പുനരു​ത്ഥാ​ന​ത്തെയല്ല. നാം ഇപ്പോൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കുന്ന ഗ്രി​ഗോ​റി​യൻ കലണ്ടറ​നു​സ​രിച്ച്‌, യഹൂദ പെസഹാ ഓരോ വർഷവും വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ ഒരു ദിവസം വരുന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ സ്‌മാ​ര​കത്തെ സംബന്ധി​ച്ചും അതേ സംഗതി സത്യമാ​യി​രി​ക്കും എന്നത്‌ സ്വാഭാ​വി​കം മാത്ര​മാണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ പലരും ആ ആദിമ ക്രമീ​ക​ര​ണ​ത്തോ​ടു പററി​നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു കർത്താ​വി​ന്റെ സന്ധ്യാ​ഭ​ക്ഷണം ഓരോ വർഷവും നീസാൻ 14-ന്‌ ആഘോ​ഷി​ച്ചു. കാല​ക്ര​മേണ അവർ “പതിനാ​ലു​കാർ” എന്നർഥ​മുള്ള ക്വാർട്ടോ​ഡെ​സി​മൻമാർ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​നി​ട​യാ​യി.

ഈ “പതിനാ​ലു​കാർ” ആദിമ അപ്പോ​സ്‌ത​ലി​ക​രീ​തി പിൻപ​റ​റി​യി​രു​ന്നു​വെന്നു ചില പണ്ഡിതൻമാർ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. ഒരു ചരി​ത്ര​കാ​രൻ പറഞ്ഞത്‌ ഇപ്രകാ​ര​മാണ്‌: “പെസഹാ [കർത്താ​വി​ന്റെ സന്ധ്യാ​ഭ​ക്ഷണം] ആചരി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള തീയതി​യെ സംബന്ധി​ച്ചാ​ണെ​ങ്കിൽ, ജറൂസ​ലേം സഭ അനുവർത്തി​ച്ച​തു​തന്നെ ഏഷ്യയി​ലെ ക്വാർട്ടോ​ഡെ​സി​മൻ സഭകൾ തുടർന്നു​പോ​ന്നു. രണ്ടാം നൂററാ​ണ്ടിൽ ഈ സഭകൾ നീസാൻ 14-ാം തീയതി​യി​ലെ തങ്ങളുടെ പെസഹാ​സ​മ​യത്തു ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ മരണത്താൽ പ്രാബ​ല്യ​ത്തിൽ വന്ന വീണ്ടെ​ടു​പ്പി​നെ അനുസ്‌മ​രി​ച്ചു.”—സ്‌ററ​ഡിയ പട്രീ​സ്‌റ​റിക്ക, വാല്യം V, 1962, പേജ്‌ 8.

ഒരു തർക്കം വളർന്നു​വ​രു​ന്നു

ഏഷ്യാ​മൈ​ന​റി​ലുള്ള പലരും അപ്പോ​സ്‌ത​ലി​ക​രീ​തി​യെ പിന്തു​ടർന്ന​പ്പോൾ റോമിൽ ഈ ആഘോ​ഷ​ത്തി​നാ​യി മാററി​വെച്ച ദിനം ഞായറാ​ഴ്‌ച​യാ​യി​രു​ന്നു. പൊ.യു. 155-നോട​ടുത്ത്‌ ഏഷ്യൻ സഭകളു​ടെ ഒരു പ്രതി​നി​ധി​യായ സ്‌മുർന്ന​യി​ലെ പോളി​കാർപ്പ്‌ ഇതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും മററു പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും ചർച്ച ചെയ്യാൻ റോം സന്ദർശി​ച്ചു. ദുഃഖ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, ഈ കാര്യം സംബന്ധി​ച്ചു യാതൊ​രു യോജി​പ്പും ഉണ്ടായില്ല.

ഒരു കത്തിൽ ലോയൺസി​ലെ ഐറീ​നി​യസ്‌ ഇപ്രകാ​രം എഴുതി: “നമ്മുടെ കർത്താ​വി​ന്റെ ശിഷ്യ​നായ യോഹ​ന്നാ​ന്റെ​യും താൻ സഹവസി​ച്ചി​രുന്ന മററ്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രു​ടെ​യും കൂടെ എപ്പോ​ഴും അനുഷ്‌ഠി​ച്ചു​പോന്ന സംഗതി അനുഷ്‌ഠി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പോളി​കാർപ്പി​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു സമ്മതി​പ്പി​ക്കാൻ [റോമി​ലെ] അനസീ​റ​റ​സി​നു കഴിഞ്ഞില്ല; അത്‌ അനുഷ്‌ഠി​ക്കാൻ അനസീ​റ​റ​സി​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു സമ്മതി​പ്പി​ക്കാൻ പോളി​കാർപ്പി​നും കഴിഞ്ഞില്ല, കാരണം തനിക്കു മുമ്പു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന മൂപ്പൻമാ​രു​ടെ സമ്പ്രദാ​യ​ത്തോ​ടു താൻ കൂറു പുലർത്തേ​ണ്ട​താ​ണെന്ന്‌ അനസീ​റ​റസ്‌ പറഞ്ഞു.” (യൂസേ​ബി​യസ്‌, പുസ്‌തകം 5, അധ്യായം 24) റിപ്പോർട്ടു ചെയ്യ​പ്പെ​ടും​പ്ര​കാ​രം പോളി​കാർപ്പ്‌ തന്റെ നിലപാട്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രു​ടെ അധികാ​ര​ത്തിൽ അടിസ്ഥാ​ന​മാ​ക്കി എന്നതു ശ്രദ്ധി​ക്കുക, എന്നാൽ അനസീ​റ​റസ്‌ റോമി​ലെ മുൻ മൂപ്പൻമാ​രു​ടെ സമ്പ്രദാ​യ​മാ​ണു തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തത്‌.

പൊ.യു. രണ്ടാം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​മാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ഈ തർക്കം ശക്തി​പ്പെട്ടു. പൊ.യു. 190-നോട​ടുത്ത്‌ വിക്ടർ എന്നൊ​രാൾ റോമി​ലെ ബിഷപ്പാ​യി തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്ക​പ്പെട്ടു. കർത്താ​വി​ന്റെ സന്ധ്യാ​ഭ​ക്ഷണം ഞായറാഴ്‌ച ആചരി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണെന്ന്‌ അദ്ദേഹം വിശ്വ​സി​ച്ചു. കഴിയു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം നേതാ​ക്കൻമാ​രു​ടെ പിന്തു​ണ​യും അദ്ദേഹം തേടി. ഈ ഞായറാ​ഴ്‌ച​ക്ര​മീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ലേക്കു മാറാൻ ഏഷ്യയി​ലെ സഭകളു​ടെ​മേൽ അദ്ദേഹം സമ്മർദം ചെലുത്തി.

ഏഷ്യാ​മൈ​ന​റി​ലു​ള്ള​വർക്കു​വേണ്ടി മറുപടി നൽകവേ ഈ സമ്മർദ​ത്തി​നു വഴങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ക്കാൻ എഫെ​സോ​സി​ലെ പോളി​ക്ര​റ​റിസ്‌ വിസമ്മ​തി​ച്ചു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്‌ ഇങ്ങനെ​യാണ്‌: “കൂട്ടു​ക​യോ കുറയ്‌ക്കു​ക​യോ ചെയ്യാതെ, അതിനെ ദുഷി​പ്പി​ക്കാ​തെ, ഞങ്ങൾ ആ ദിവസം പാലി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു.” എന്നിട്ട്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ യോഹ​ന്നാൻ ഉൾപ്പെ​ടെ​യുള്ള പല അധികാ​രി​ക​ളെ​യും അദ്ദേഹം പരാമർശി​ച്ചു. “ഇവരെ​ല്ലാ​വ​രും സുവി​ശേ​ഷ​പ്ര​കാ​രം പതിന്നാ​ലാം ദിവസം പെസഹാ ആചരിച്ചു, ഒരു പ്രകാ​ര​ത്തി​ലും അതിൽനി​ന്നു വ്യതി​ച​ലി​ച്ചില്ല” എന്ന്‌ അദ്ദേഹം വാദിച്ചു. പോളി​ക്ര​റ​റിസ്‌ ഇങ്ങനെ കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു: “സഹോ​ദ​രൻമാ​രേ, എന്നെ സംബന്ധി​ച്ചാ​ണെ​ങ്കിൽ ഭീഷണി​കളെ ഞാൻ ഭയപ്പെ​ടു​ന്നില്ല. കാരണം നാം മനുഷ്യ​രെ​ക്കാൾ ദൈവത്തെ അനുസ​രി​ക്കേ​ണ്ട​താണ്‌ എന്നു പറഞ്ഞത്‌ എന്നെക്കാൾ ശ്രേഷ്‌ഠ​ത​യു​ള്ള​വ​രാണ്‌.”—യൂസേ​ബി​യസ്‌, പുസ്‌തകം 5, അധ്യായം 24.

ഈ മറുപടി വിക്ടറിന്‌ നീരസം ജനിപ്പി​ച്ചു. അദ്ദേഹം “ഏഷ്യയി​ലെ എല്ലാ സഭകൾക്കും സമൂഹ​ഭ്രഷ്ടു കൽപ്പി​ക്കു​ക​യും ആ സഭകളു​മാ​യി യാതൊ​രു ബന്ധവും ഉണ്ടായി​രി​ക്ക​രു​തെന്നു കൽപ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു തന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തോ​ടു യോജിച്ച എല്ലാ സഭകൾക്കും വിജ്ഞാ​പ​ന​ക്ക​ത്തു​കൾ അയയ്‌ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു” എന്ന്‌ ഒരു ചരി​ത്ര​പു​സ്‌തകം പറയുന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും “വീണ്ടു​വി​ചാ​ര​മി​ല്ലാത്ത ഈ സാഹസ​ത്തിൽ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ സ്വന്തം അണിക​ളിൽപ്പെട്ട ജ്ഞാനവും ആത്മാർഥ​ത​യു​മുള്ള എല്ലാവ​രും​തന്നെ നീരസം പ്രകടി​പ്പി​ച്ചു. സ്‌നേ​ഹ​വും ഐക്യ​വും സമാധാ​ന​വും കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്കാൻ അദ്ദേഹത്തെ ഉപദേ​ശി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ . . . അവരിൽ പലരും അദ്ദേഹ​ത്തി​നു തുറ​ന്നെ​ഴു​തി.”—ബിൻഗാ​മി​ന്റെ ക്രിസ്‌തീയ സഭയുടെ പൗരാ​ണി​ക​ത്വം, [ഇംഗ്ലീഷ്‌] പുസ്‌തകം 20, അധ്യായം 5.

വിശ്വാ​സ​ത്യാ​ഗം സംഘടി​ത​ഭാ​വം കൈവ​രി​ക്കു​ന്നു

അത്തരം പ്രതി​ഷേ​ധ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും കർത്താ​വി​ന്റെ സന്ധ്യാ​ഭ​ക്ഷണം എപ്പോൾ ആഘോ​ഷി​ക്ക​ണ​മെന്ന വിവാ​ദ​ത്തിൽ ഏഷ്യാ​മൈ​ന​റി​ലെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ അധിക​മ​ധി​കം ഒററ​പ്പെട്ടു. വ്യതി​യാ​നങ്ങൾ മററി​ട​ങ്ങ​ളി​ലും നുഴഞ്ഞു​ക​യറി. നീസാൻ 14 മുതൽ അതിന​ടുത്ത ഞായറാ​ഴ്‌ച​വ​രെ​യുള്ള മുഴുവൻ കാലയ​ള​വും ചിലർ ആഘോ​ഷി​ച്ചു. മററു ചിലർ ഈ ആഘോഷം കൂടെ​ക്കൂ​ടെ നടത്തി—വാരം​തോ​റും ഞായറാ​ഴ്‌ച​ദി​വസം.

പൊ.യു. 314-ൽ ആറൽ (ഫ്രാൻസ്‌) കൗൺസിൽ റോമൻ ക്രമീ​ക​ര​ണത്തെ നിർബ​ന്ധ​പൂർവം അടി​ച്ചേൽപ്പി​ക്കാ​നും അതിനു ബദലായ എന്തി​നെ​യും അടിച്ച​മർത്താ​നും ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ ശേഷിച്ച ക്വാർട്ടോ​ഡെ​സി​മൻമാർ അതി​നോ​ടു ചേരാൻ വിസമ്മ​തി​ച്ചു. തന്റെ സാമ്രാ​ജ്യ​ത്തിൽ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്ന​വരെ ഭിന്നി​പ്പി​ക്കുന്ന ഈ പ്രശ്‌ന​ത്തി​നും മററു പ്രശ്‌ന​ങ്ങൾക്കും പരിഹാ​ര​മു​ണ്ടാ​ക്കാൻ പൊ.യു. 325-ൽ പുറജാ​തീയ ചക്രവർത്തി​യായ കോൺസ്‌റ​റ​ന്റൈൻ നിഖ്യാ കൗൺസിൽ എന്ന ഒരു സഭൈക്യ സൂന്നഹ​ദോസ്‌ വിളി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി. റോമൻ ആചാര​ത്തോ​ടു പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടാൻ ഏഷ്യാ​മൈ​ന​റി​ലുള്ള എല്ലാവ​രോ​ടും നിർദേ​ശി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഒരു രാജശാ​സനം ആ കൗൺസിൽ പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ചു.

യഹൂദ കലണ്ടറി​ലെ തീയതി​യ​നു​സ​രി​ച്ചുള്ള ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ മരണത്തി​ന്റെ സ്‌മാ​ര​കാ​ഘോ​ഷം ഉപേക്ഷി​ക്കാൻ മുന്നോ​ട്ടു​വെച്ച പ്രമുഖ വാദങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നു ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്നതു രസാവ​ഹ​മാണ്‌. കെ. ജെ. ഹേഫല​യു​ടെ ക്രിസ്‌തീയ കൗൺസി​ലു​ക​ളു​ടെ ഒരു ചരിത്രം എന്ന [ഇംഗ്ലീഷ്‌] ഗ്രന്ഥം ഇപ്രകാ​രം പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു: “അതിഭ​യാ​ന​ക​മായ കുററ​കൃ​ത്യ​ത്താൽ കരങ്ങൾ കളങ്ക​പ്പെ​ട്ട​തും മനസ്സ്‌ ഇരുണ്ടു​പോ​യ​തു​മായ യഹൂദൻമാ​രു​ടെ രീതി (തീയതി നിർണയം) പിൻപ​റ​റു​ന്നതു വിശേ​ഷാൽ, എല്ലാറ​റി​ലും പാവന​മായ ഈ ആഘോ​ഷ​ത്തിന്‌ ഒട്ടും ഭൂഷണമല്ല എന്നു പ്രഖ്യാ​പി​ക്ക​പ്പെട്ടു.” (വാല്യം 1, പേജ്‌ 322) അത്തര​മൊ​രു സ്ഥാനത്താ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ “സഭയെ ശല്യം ചെയ്‌ത സിന്ന​ഗോ​ഗി​നുള്ള ‘നാണം​കെട്ട കീഴ്‌പെട’ലായി കരുതി​പ്പോ​ന്നു” എന്ന്‌ സ്‌ററ​ഡിയ പട്രീ​സ്‌റ​റിക്ക, വാല്യം IV, 1961, പേജ്‌ 412-ൽ ഉദ്ധരി​ക്ക​പ്പെട്ട ജെ. ജസ്‌ററർ പറയുന്നു.

ശേമ്യ​വി​രോ​ധം! യേശു​വി​ന്റെ മരണത്തി​ന്റെ സ്‌മാ​രകം അവിടുന്ന്‌ മരിച്ച അതേദി​വസം ആഘോ​ഷി​ച്ചവർ യഹൂദ​മ​താ​നു​സാ​രി​ക​ളാ​യി കണക്കാ​ക്ക​പ്പെട്ടു. യേശു​തന്നെ ഒരു യഹൂദ​നാ​ണെ​ന്നും മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​നു​വേണ്ടി തന്റെ ജീവനെ അർപ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവിടുന്ന്‌ ആ ദിവസ​ത്തിന്‌ അർഥം നൽകി​യെ​ന്നു​മുള്ള കാര്യം വിസ്‌മ​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു. അപ്പോൾമു​തൽ ക്വാർട്ടോ​ഡെ​സി​മൻമാർ പാഷണ്ഡി​ക​ളും മതഭി​ന്ന​ത​യു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന​വ​രു​മാ​യി അപലപി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും പീഡി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു. പൊ.യു. 341-ലെ അന്ത്യോ​ക്യ കൗൺസിൽ അവരെ സമൂഹ​ഭ്ര​ഷ്ട​രാ​ക്ക​ണ​മെന്നു കൽപ്പന പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, പൊ.യു. 400-ൽ അവർ ധാരാ​ള​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതിനു​ശേ​ഷ​വും ദീർഘ​കാ​ലം അവർ ചെറു​കൂ​ട്ട​ങ്ങ​ളാ​യി നിലനി​ന്നു​പോ​ന്നു.

ആ കാലം​മു​തൽ യേശു​വി​ന്റെ ആദിമ ക്രമീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ലേക്കു മടങ്ങി​വ​രാൻ ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​കം പരാജ​യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. പ്രൊ​ഫസർ വില്യം ബ്രൈ​ററ്‌ ഇങ്ങനെ സമ്മതി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു: “യേശു​വി​ന്റെ പീഡാ​നു​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ അനുസ്‌മ​ര​ണ​യ്‌ക്കാ​യി ഒരു പ്രത്യേക ദിവസം, ദുഃഖ​വെ​ള്ളി​യാഴ്‌ച, വേർതി​രി​ച്ച​പ്പോൾ, വി. പൗലോസ്‌ ബലിമ​ര​ണ​ത്തോട്‌ ബന്ധപ്പെ​ടു​ത്തിയ ‘പെസഹാ’യോടു ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യ​ങ്ങളെ ആ ദിവസ​ത്തിൽ ഒതുക്കി​നിർത്തുക എന്നതു വൈകി​പ്പോ​യി​രു​ന്നു: അവയെ പുനരു​ത്ഥാ​നോ​ത്സ​വ​ത്തോ​ടു​തന്നെ സ്വത​ന്ത്ര​മാ​യി ബന്ധപ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. വ്യാമി​ശ്ര​മായ ആശയങ്ങൾ ഗ്രീക്ക്‌, ലാററിൻ ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ ആചാര​പ​ര​മായ ഭാഷയിൽ സ്ഥാപി​ത​മാ​യി​ത്തീർന്നു.”—പിതാ​ക്കൻമാ​രു​ടെ യുഗം, [ഇംഗ്ലീഷ്‌] വാല്യം 1, പേജ്‌ 102.

എന്നാൽ ഇന്നോ?

‘ഇത്രയ​ധി​കം വർഷങ്ങൾ പിന്നിട്ട സ്ഥിതിക്ക്‌ സ്‌മാ​രകം എപ്പോൾ ആഘോ​ഷി​ക്കു​ന്നു എന്നത്‌ അത്ര കാര്യ​മാ​ക്ക​ണോ?’ എന്നു നിങ്ങൾ ചോദിച്ചേക്കാം. ഉവ്വ്‌, അതു പ്രധാ​ന​മാണ്‌. അധികാ​ര​ത്തി​നു​വേണ്ടി തീവ്ര​മാ​യി ശ്രമിച്ച മുഷ്‌ക​രൻമാ​രായ മനുഷ്യ​രാ​ണു മാററങ്ങൾ വരുത്തി​യത്‌. യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​നെ അനുസ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം ആളുകൾ തങ്ങളുടെ സ്വന്തം ആശയഗ​തി​കളെ പിൻപ​ററി. അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോ​സി​ന്റെ മുന്നറി​യി​പ്പു വ്യക്തമാ​യും നിവൃ​ത്തി​യേറി: “ഞാൻ പോയ ശേഷം ആട്ടിൻകൂ​ട്ടത്തെ ആദരി​ക്കാത്ത കൊടിയ ചെന്നാ​യ്‌ക്കൾ നിങ്ങളു​ടെ ഇടയിൽ കടക്കും എന്നു ഞാൻ അറിയു​ന്നു. ശിഷ്യൻമാ​രെ തങ്ങളുടെ പിന്നാലെ വലിച്ചു​ക​ള​വാ​നാ​യി വിപരീ​തോ​പ​ദേശം പ്രസ്‌താ​വി​ക്കുന്ന പുരു​ഷൻമാർ നിങ്ങളു​ടെ ഇടയിൽനി​ന്നും എഴു​ന്നേ​ല്‌ക്കും.”—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 20:29, 30.

കാതലായ തർക്കവി​ഷയം അനുസ​ര​ണ​മാണ്‌. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ അനുഷ്‌ഠി​ക്കാൻ യേശു ഒരാ​ഘോ​ഷം മാത്രമേ ഏർപ്പെ​ടു​ത്തി​യു​ള്ളൂ. ഇത്‌ എപ്പോൾ, എങ്ങനെ അനുഷ്‌ഠി​ക്ക​ണ​മെന്നു ബൈബിൾ വ്യക്തമാ​യി വിശദ​മാ​ക്കു​ന്നു. ആ സ്ഥിതിക്ക്‌ അതു മാററാ​നുള്ള അധികാ​രം ആർക്കാ​ണു​ള്ളത്‌? ഈ കാര്യ​ത്തിൽ വിട്ടു​വീഴ്‌ച ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു പകരം ആദിമ ക്വാർട്ടോ​ഡെ​സി​മൻമാർ പീഡന​വും സമൂഹ​ഭ്ര​ഷ്ടും സഹിച്ചു.

യേശു​വി​ന്റെ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങളെ ആദരി​ക്കു​ക​യും അവിടു​ത്തെ മരണത്തി​ന്റെ സ്‌മാ​രകം അവിടുന്ന്‌ സ്ഥാപിച്ച തീയതി​യിൽത്തന്നെ ആഘോ​ഷി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ ഇപ്പോ​ഴും ഭൂമി​യി​ലു​ണ്ടെന്ന്‌ അറിയു​ന്ന​തിൽ നിങ്ങൾക്ക്‌ താത്‌പ​ര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. ഈ വർഷം നീസാൻ 14-ാം ദിവസം തുടങ്ങുന്ന മാർച്ച്‌ 26-ാം തീയതി ശനിയാഴ്‌ച വൈകു​ന്നേരം 6 മണിക്കു​ശേഷം യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ ഭൂമിക്കു ചുററു​മെ​ല്ലാ​യി​ട​ത്തു​മുള്ള തങ്ങളുടെ രാജ്യ​ഹാ​ളു​ക​ളിൽ ഒന്നിച്ചു​കൂ​ടും. ഏററവും അർഥവ​ത്തായ ഈ സമയത്ത്‌ എന്തു ചെയ്യണ​മെന്നു യേശു പറഞ്ഞു​വോ അത്‌ അവർ കൃത്യ​മാ​യി​ത്തന്നെ ചെയ്യും. അവരോ​ടൊത്ത്‌ കർത്താ​വി​ന്റെ സന്ധ്യാ​ഭ​ക്ഷണം എന്തു​കൊണ്ട്‌ കൊണ്ടാ​ടി​ക്കൂ​ടാ? സന്നിഹി​ത​നാ​കു​ന്ന​തി​നാൽ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ ആഗ്രഹ​ങ്ങ​ളോ​ടുള്ള നിങ്ങളു​ടെ വിലമ​തി​പ്പു നിങ്ങൾക്കും പ്രകട​മാ​ക്കാൻ കഴിയും.

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[6-ാം പേജിലെ ചതുരം]

“അമൂല്യ​മായ ആ മറുവില”

യേശു​വി​ന്റെ മറുവി​ല​യാ​ഗം ഒരു ഉപദേ​ശ​ത്തെ​ക്കാൾ വളരെ കവിഞ്ഞ സംഗതി​യാണ്‌. യേശു തന്നെക്കു​റിച്ച്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ ശുശ്രൂഷ ചെയ്യി​പ്പാ​നല്ല, ശുശ്രൂ​ഷി​പ്പാ​നും അനേകർക്കു​വേണ്ടി തന്റെ ജീവനെ മറുവി​ല​യാ​യി കൊടു​പ്പാ​നും അത്രെ വന്നതു.” (മർക്കൊസ്‌ 10:45) അവിടുന്ന്‌ ഇങ്ങനെ​യും വിശദീ​ക​രി​ച്ചു: “തന്റെ ഏകജാ​ത​നായ പുത്ര​നിൽ വിശ്വ​സി​ക്കുന്ന ഏവനും നശിച്ചു​പോ​കാ​തെ നിത്യ​ജീ​വൻ പ്രാപി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു ദൈവം അവനെ നല്‌കു​വാൻ തക്കവണ്ണം ലോകത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചു.” (യോഹ​ന്നാൻ 3:16) മറുവില മരിച്ച​വർക്കു പുനരു​ത്ഥാ​ന​ത്തി​നുള്ള ഒരു വഴിയും അനന്തജീ​വന്റെ ഒരു പ്രതീ​ക്ഷ​യും തുറന്നു തരുന്നു.—യോഹ​ന്നാൻ 5:28, 29.

കർത്താ​വി​ന്റെ സന്ധ്യാ​ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ ആഘോ​ഷ​ങ്ങ​ളിൽ അനുസ്‌മ​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നത്‌ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ ജീവത്‌പ്ര​ധാ​ന​മായ മരണമാണ്‌. അവിടു​ത്തെ യാഗം വളരെ​യ​ധി​കം കാര്യങ്ങൾ നിവർത്തി​ക്കു​ന്നു! ദൈവ​ഭ​ക്തി​യുള്ള മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളാൽ പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്ക​പ്പെട്ട്‌ സത്യത്തി​ന്റെ മാർഗ​ത്തിൽ പതിറ​റാ​ണ്ടു​ക​ളോ​ളം നടന്ന ഒരു സ്‌ത്രീ തന്റെ കൃതജ്ഞത ഈ വാക്കു​ക​ളിൽ പ്രകടി​പ്പി​ച്ചു:

“സ്‌മാ​ര​ക​ത്തി​നാ​യി ഞങ്ങൾ നോക്കി​പ്പാർത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. അത്‌ ഓരോ വർഷവും കൂടുതൽ സവി​ശേ​ഷ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യാണ്‌. 20 വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ്‌ എന്റെ പ്രിയ​പ്പെട്ട പിതാ​വി​ന്റെ ശവശരീ​രത്തെ നോക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ മരണവീ​ട്ടിൽ നിൽക്കു​ന്ന​തും മറുവി​ല​യോ​ടുള്ള ഹൃദയം​ഗ​മ​മായ വിലമ​തി​പ്പി​ലേക്കു വരുന്ന​തും ഞാൻ ഓർക്കു​ന്നു. അതിനു​മുമ്പ്‌ മറുവില എന്നതു വെറു​മൊ​രു പഠനവി​ഷയം മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. എല്ലാ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളും എനിക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു, അവ വിശദീ​ക​രി​ക്കാ​നും! എന്നാൽ മരണത്തി​ന്റെ മരവിച്ച യാഥാർഥ്യം മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ മാത്ര​മാണ്‌ അമൂല്യ​മായ ആ മറുവി​ല​യി​ലൂ​ടെ സാധി​ക്കാൻ പോകുന്ന കാര്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഓർത്ത്‌ എന്റെ ഹൃദയം സന്തോ​ഷം​കൊ​ണ്ടു തുടി​ച്ചത്‌.”