ദിവ്യ ബോധനം ശക്തമായ സ്വാധീ​നം​ചെ​ലു​ത്തു​ന്നു

¹ ദിവ്യ​നായ, നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാ​വായ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നു പ്രബോ​ധനം സ്വീക​രി​ക്കാൻ നാം എത്ര നന്ദിയു​ള​ള​വ​രാണ്‌! (സങ്കീ. 50:1; യെശ. 30:20) യഹോ​വ​യാൽ പഠിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തിന്‌ ഇന്ന്‌ എല്ലാ ജനതക​ളിൽനി​ന്നും ജനതതി നിർമ​ലാ​രാ​ധ​ന​യു​ടെ പർവത​ത്തി​ലേക്ക്‌ ഒഴുകി​വ​രി​ക​യാണ്‌. (മീഖാ 4:2) മാനു​ഷിക ചിന്ത​യെ​യും ലൗകി​ക​ജ്ഞാ​ന​ത്തെ​യും പ്രകീർത്തി​ക്കുന്ന സ്‌കൂ​ളു​ക​ളിൽ മററു ദശലക്ഷ​ക്ക​ണ​ക്കി​നാ​ളു​കൾ ചേരു​ക​യാണ്‌. എന്നാൽ യഹോ​വ​യെ​യും അവിടു​ത്തെ ലിഖിത വചന​ത്തെ​യും അവഗണി​ക്കു​ന്ന​തരം ജ്ഞാനം ദൈവ​ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ വിഡ്‌ഢി​ത്ത​മാണ്‌. അതിനാൽ നയിക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നവർ സുബോ​ധ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രു​മാണ്‌.—സങ്കീ. 14:1; 1 കൊരി. 1:25.

² കഴിഞ്ഞ വർഷത്തി​ന്റെ അവസാ​ന​ത്തോ​ട​ടു​ത്തു നടന്ന നമ്മുടെ ഡിസ്‌ട്രി​ക്‌ററ്‌ കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ ദിവ്യ ബോധ​ന​ത്തി​ന്റെ ശക്തിയു​ടെ അനുപ​മ​മായ വിധം നാം അനുഭ​വി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. “ദിവ്യ ബോധനം” എന്ന വിഷയം മുഴു പരിപാ​ടി​യി​ലും വ്യാപി​ച്ചി​രു​ന്നു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വചനവും അവിടു​ത്തെ ആത്മാവും നമ്മെ ഒരു ലോക​വ്യാ​പക സാഹോ​ദ​ര്യ​വർഗ​ത്തിൽ ഒന്നിപ്പി​ക്കു​ന്നു, നമ്മുടെ വ്യക്തി​ത്വ​ങ്ങളെ രൂപ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു, ഭൂതങ്ങ​ളു​ടെ ഉപദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു നമ്മെ സംരക്ഷി​ക്കു​ന്നു, മെച്ചപ്പെട്ട ശുശ്രൂ​ഷ​ക​രാ​യി​രി​ക്കാൻ നമ്മെ പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്നു എന്നീ സംഗതി​കൾ നാം പഠിച്ചു. ദിവ്യ ബോധ​ന​ത്തിൽനി​ന്നു നിങ്ങൾ എങ്ങനെ​യാ​ണു വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യി പ്രയോ​ജനം നേടി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌?

³ ക്രിസ്‌തീയ ജീവി​ത​ത്തിൻമേ​ലു​ളള ഫലം: ദിവ്യ ബോധനം നമ്മുടെ മനസ്സാ​ക്ഷി​യെ രൂപ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ സഹായി​ക്കു​ന്നു. ഒരു മനസ്സാ​ക്ഷി​യോ​ടെ​യാണ്‌ എല്ലാവ​രും ജനിക്കു​ന്നത്‌. എന്നാൽ നീതി​യു​ടെ മാർഗ​ത്തി​ലും യഹോ​വക്കു പ്രസാ​ദ​ക​ര​മായ സേവന​ത്തി​ലും നമ്മെ നയിക്കു​ന്ന​തിന്‌ അതു പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. (സങ്കീ. 19:7, 8; റോമ. 2:15) ലോക​ത്തി​ലു​ളള ആളുകൾ തങ്ങളുടെ ചിന്തയെ ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തിന്‌ അനുസ​ര​ണ​മാ​യി രൂപ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടില്ല, അക്കാര​ണം​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ ശരിയും തെററും സംബന്ധിച്ച്‌ അവർ ആശയക്കു​ഴ​പ്പ​വും അനിശ്ചി​ത​ത്വ​വു​മു​ള​ള​വ​രാണ്‌. ധാർമി​ക​വും സദാചാ​ര​പ​ര​വു​മായ വിഷയങ്ങൾ സംബന്ധിച്ച തർക്കങ്ങൾ നടക്കാ​റുണ്ട്‌, കാരണം ഓരോ​രു​ത്ത​രും സ്വന്തം ദൃഷ്ടി​യിൽ ശരിയും തെററും എന്തെന്നു തോന്നു​ന്നതു ചെയ്യാൻ നിർബന്ധം പിടി​ക്കു​ന്നു. ഭൂരി​ഭാ​ഗ​മാ​ളു​ക​ളും സ്വന്തം ജീവി​ത​ഗതി നിശ്ചയി​ക്കു​ന്ന​തി​നു സമ്പൂർണ സ്വാത​ന്ത്ര്യം ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു. യഥാർഥ ജ്ഞാനത്തി​ന്റെ ഒരേ​യൊ​രു ഉറവി​ട​ത്തി​നു ചെവി കൊടു​ക്കാൻ അവർ വിസമ്മ​തി​ക്കു​ന്നു. (സങ്കീ. 111:10; യിരെ. 8:9; ദാനീ. 2:21) എന്നാൽ ദിവ്യ ബോധനം നമുക്കു​വേണ്ടി അത്തരം പ്രശ്‌നങ്ങൾ പരിഹ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. നാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഭവനത്തി​ലു​ള​ള​വ​രെന്ന നിലയിൽ ഏകീകൃ​ത​മാ​യി നില​കൊ​ള​ളു​ന്നു, കാരണം നമ്മെ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നത്‌ ദൈവ​മാണ്‌. ഒരു നല്ല മനസ്സാ​ക്ഷി​യോ​ടെ, നമ്മുടെ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ തിരക്കു​ള​ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു​കൊണ്ട്‌, ആത്മവി​ശ്വാ​സ​പൂർവം നാം ഭാവിയെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു.

⁴ “ഉപദേ​ശ​ത്തി​ന്റെ ഓരോ കാററി”നെയും ചെറു​ത്തു​നിൽക്കാൻ ദിവ്യ ബോധനം നമ്മെ സഹായി​ക്കു​ന്നു. (എഫെ. 4:14) ആളുകളെ കുററം കണ്ടുപി​ടി​ക്കു​ന്ന​വ​രും സംശയാ​ലു​ക്ക​ളും ആക്കുന്ന, സ്വയനിർണ​യത്തെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കുന്ന, ധാർമി​ക​ത്ത​കർച്ച​യി​ലേക്കു നയിക്കുന്ന തത്ത്വചി​ന്ത​യു​ടെ പഠനം നമ്മെ വശീക​രി​ക്കു​ന്നില്ല. യഹോ​വ​യാൽ പഠിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തിൽ നാം സന്തോ​ഷ​മു​ള​ള​വ​രാണ്‌, പലരും അനുഭ​വി​ക്കുന്ന ദുഃഖ​വും ഹൃദയ​വേ​ദ​ന​യും നാം ഒഴിവാ​ക്കു​ന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ നിയമ​ങ്ങ​ളും ഓർമി​പ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളും, “വഴി ഇതാകു​ന്നു, ഇതിൽ നടന്നു​കൊൾവിൻ” എന്നു ‘പിറകിൽനി​ന്നു പറയുന്ന ഒരു വാക്കു’ പോ​ലെ​യാണ്‌.—യെശ. 30:21.

⁵ നമ്മുടെ യോഗ​ങ്ങ​ളും ശുശ്രൂ​ഷ​യും: എബ്രായർ 10:23-25-നെ നാം ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നു​ളള ഒരു കൽപ്പന​യാ​യി വീക്ഷി​ക്കു​ന്നു. സഭാ​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽവച്ച്‌ നാം യഹോ​വ​യാൽ പഠിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. എല്ലായ്‌പോ​ഴും യോഗ​ങ്ങൾക്കു ഹാജരാ​കു​ന്നത്‌ നമ്മുടെ പതിവാ​ണോ, അതോ യോഗ​ത്തി​നു ഹാജരാ​കു​ന്നത്‌ പ്രാധാ​ന്യം കുറഞ്ഞ ഒരു സംഗതി​യാ​യി നാം വീക്ഷി​ക്കു​ന്നു​വോ? ഒന്നിച്ചു കൂടു​ന്നത്‌ നമ്മുടെ ആരാധ​ന​യു​ടെ ഒരു ഭാഗമാ​ണെന്ന്‌ ഓർക്കുക. നമ്മുടെ ഇഷ്ടാനു​സ​രണം ചെയ്യാ​വുന്ന ഒരു കാര്യ​മാ​യി അതിനെ വീക്ഷി​ക്ക​രുത്‌. യഹോവ നമുക്കു​വേണ്ടി ഒരുക്കി​യി​രി​ക്കുന്ന ആത്മീയ പോഷി​പ്പി​ക്കൽ പരിപാ​ടി​യു​ടെ ഒരു ഭാഗ​ത്തെ​പോ​ലും അവഗണി​ക്കാൻ നമുക്കാ​വില്ല.

⁶ മോശ ദൈവ​ത്തോട്‌ ഇപ്രകാ​രം പ്രാർഥി​ച്ചു: “ഞങ്ങൾ ജ്ഞാനമു​ളേ​ളാ​രു ഹൃദയം പ്രാപി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം ഞങ്ങളുടെ നാളു​കളെ എണ്ണുവാൻ ഞങ്ങളെ ഉപദേ​ശി​ക്കേ​ണമേ.” (സങ്കീ. 90:12) ഇതു നമ്മു​ടെ​യും പ്രാർഥ​ന​യാ​ണോ? നാം അമൂല്യ​മായ ഓരോ ദിവസ​വും വിലമ​തി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ? എങ്കിൽ, നമ്മുടെ മഹാ ഉപദേ​ഷ്ടാ​വായ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ മഹത്ത്വ​ത്തി​നു​വേണ്ടി യോഗ്യ​മായ ഒരു വിധത്തിൽ ഓരോ ദിവസ​വും ചെലവ​ഴി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു നാം “ജ്ഞാനമു​ളേ​ളാ​രു ഹൃദയം പ്രാപി”ക്കും. അതു ചെയ്യാൻ ദിവ്യ ബോധനം നമ്മെ സഹായി​ക്കും.