വിനീ​ത​മായ ഒരു ഹൃദയ​ത്തോ​ടെ മററ​ള്ള​വ​രു​ടെ മുമ്പാകെ പ്രാർത്ഥി​ക്കു​ക

യിസ്രാ​യേ​ലി​ന്റെ ചരി​ത്ര​ത്തിൽ അതു ഒരു ഉല്ലാസ​ക​ര​മായ ദിവസ​മാ​യി​രു​ന്നു. ദാവീദു രാജാവ്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ പെട്ടകം പുതിയ തലസ്ഥാന നഗരമായ യെരൂ​ശ​ലേ​മി​ലേക്കു കൊണ്ടു​വ​രു​ന്ന​തി​നു ക്രമീ​ക​രണം ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. അവൻ മുഴു മനുഷ്യ​രു​ടെ​യും മുമ്പാകെ സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ യഹോ​വയെ സ്‌തു​തി​ച്ചു, ഇപ്രകാ​രം ഒരു ഹൃദയം​ഗ​മ​മായ പ്രാർത്ഥ​ന​യോ​ടെ ഉപസം​ഹ​രി​ച്ചു: “നിത്യത മുതൽ നിത്യ​ത​വരെ യിസ്രാ​യേ​ലി​ന്റെ ദൈവ​മായ യഹോവ അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മാ​റാ​കട്ടെ.” കേട്ടു കൊണ്ടി​രു​ന്നവർ മുഴു​ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടെ, “‘ആമേൻ’ എന്നു പറയു​ക​യും യഹോ​വയെ സ്‌തു​തി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.”—1 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 16:36, ദി ബൈബിൾ ഇൻ ലിവിംഗ്‌ ഇംഗ്ലീഷ്‌.

പുരാതന കാലത്തു ദൈവ​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ​യി​ട​യിൽ ഒരു യോഗ്യ​ത​യുള്ള ആൾ ഈ വിധത്തിൽ പ്രാർത്ഥ​ന​യിൽ മററു​ള്ള​വരെ പ്രതി​നി​ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്നതു അസാധാ​ര​ണ​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഇന്നും യഹോ​വ​യു​ടെ ദാസൻമാർക്ക്‌ അതേ രീതി​യുണ്ട്‌. സഭാ​യോ​ഗങ്ങൾ, സമ്മേള​നങ്ങൾ, കുടുംബ ആഹാര​വേ​ളകൾ, ഭവന ബൈബി​ള​ദ്ധ്യ​യ​നങ്ങൾ എന്നിവ ക്രിസ്‌തീയ പുരു​ഷൻമാർക്ക്‌—ചില​പ്പോൾ സ്‌ത്രീ​കൾക്കും—മററു​ള്ള​വരെ പ്രാർത്ഥ​ന​യിൽ പ്രതി​നി​ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള പദവി ലഭിക്കുന്ന ചില സന്ദർഭ​ങ്ങ​ളാണ്‌. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 11:4, 5) ഫലമോ? ദാവീ​ദി​ന്റെ നാളി​ലെ​പ്പോ​ലെ ശ്രദ്ധി​ക്ക​യും “ആമേൻ” പറയു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നവർ കെട്ടു​പണി ചെയ്യ​പ്പെ​ടു​ക​യും യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള തങ്ങളുടെ ബന്ധം ബലപ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ട്ട​താ​യി അവർക്കു അനുഭ​വ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.

പ്രാർത്ഥ​ന​യിൽ മററു​ള്ള​വരെ പ്രതി​നി​ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്നതു ഒരു ഭാരിച്ച ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​മാണ്‌. പ്രാർത്ഥി​ക്കു​ന്ന​യാൾ ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ ഹൃദയ​ങ്ങ​ളി​ലു​ള്ള​തി​നെ ഉചിത​മാ​യി പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കുന്ന ആശയങ്ങൾ പ്രകടി​പ്പി​ക്കണം. അയാളു​ടെ പ്രാർത്ഥന അവരുടെ ആത്മീയ​തയെ ബാധി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, ഈ പദവി ആസ്വദി​ക്കു​ന്നവർ ദാവീ​ദി​ന്റെ ഈ അപേക്ഷയെ പ്രതി​ധ്വ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നന്നായി ശ്രമി​ക്കു​ന്നു: “എന്റെ പ്രാർത്ഥന നിന്റെ മുമ്പാകെ ധൂപമാ​യി​ത്തീ​രട്ടെ.”—സങ്കീർത്തനം 141:2.

നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥ​നകൾ യഹോ​വ​യു​ടെ മുമ്പാകെ ധൂപം പോലെ സുഗന്ധ​മു​ള്ള​താ​ക​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം എങ്ങനെ ഒരുക്കാൻ കഴിയും? യഹോവ പ്രദാനം ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന മാർഗ്ഗ​നിർദ്ദേ​ശ​ത്തി​ന്റെ വെളി​ച്ച​ത്തിൽ നാം പറയാൻ പോകു​ന്ന​തെ​ന്താ​ണെന്നു മുൻകൂ​ട്ടി ചിന്തി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌. ബൈബി​ളിൽ ധാരാളം മാതൃകാ പ്രാർത്ഥ​ന​ക​ളും പ്രാർത്ഥന എന്ന വിഷയം സംബന്ധി​ച്ചു ധാരാളം നല്ല ബുദ്ധി​യു​പ​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളും അടങ്ങി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. ഈ വിവരങ്ങൾ പരിചി​ന്തി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ നാം മററു​ള്ളവർ കേൾക്ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണ​വും അവർക്കു​വേ​ണ്ടി​യും പ്രാർത്ഥി​ക്കു​മ്പോൾ പ്രത്യേ​കി​ച്ചും സഹായ​ക​മായ പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട തത്വങ്ങൾ നമ്മെ പഠിപ്പി​ക്കും.

ഒരു വിനീ​ത​മായ ഹൃദയ​ത്തോ​ടെ

യഹോവ എളിമ​യു​ള്ള​വ​രു​ടെ പ്രാർത്ഥന കേൾക്കു​ന്നു എന്നതാണു അത്തരത്തി​ലുള്ള ഒരു തത്വം. (2 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 7:13, 14) സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ നമ്മോട്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ യഹോവ ഉന്നതനാ​ണെ​ങ്കി​ലും എളിമ​യു​ള്ള​വനെ അവൻ കടാക്ഷി​ക്കു​ന്നു; അഹങ്കാ​രി​യെ​യോ അവൻ ദൂരെ​നി​ന്നു മാത്രമേ അറിയു​ക​യു​ള്ളു.” (സങ്കീർത്തനം 138:6) ഇതിന്റെ ഒരു ദൃഷ്ടാ​ന്ത​മെന്ന നിലയിൽ ആലയ സമർപ്പണ സമയത്തെ ശലോ​മോൻ രാജാ​വി​ന്റെ പരസ്യ​പ്രാർത്ഥനാ സമയത്തെ എളിമ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പരിചി​ന്തി​ക്കുക. അവൻ ഈ ഭൂമി​യിൽ അതുവരെ കണ്ടിട്ടു​ള്ള​തി​ലേ​ക്കും ഏററം മഹത്തര​മായ കെട്ടി​ട​ത്തി​ന്റെ പണി പൂർത്തി​യാ​ക്കി​യതേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളു. എന്നാൽ അതു അവനെ അഹങ്കാ​രി​യാ​ക്കി​യില്ല. പകരം അവൻ ഇപ്രകാ​രം പ്രാർത്ഥി​ച്ചു: “ദൈവം യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ ഭൂമി​യിൽ മനുഷ്യ​രോ​ടു​കൂ​ടെ വസിക്കു​മോ? നോക്കൂ! സ്വർഗ്ഗ​ങ്ങൾക്ക്‌, അതെ, സ്വർഗ്ഗാ​ധി​സ്വർഗ്ഗ​ങ്ങൾക്കു​പോ​ലും നിന്നെ ഉൾക്കൊ​ള്ളാൻ കഴിക​യില്ല; പിന്നെ, ഞാൻ പണിതി​രി​ക്കുന്ന ഈ ആലയത്തിൽ എത്ര കുറച്ചു​മാ​ത്രം?”—2 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 6:18.

നാമും, പ്രത്യേ​കി​ച്ചു മററു​ള്ള​വരെ പ്രതി​നി​ധീ​ക​രി​ച്ചു പ്രാർത്ഥി​ക്കു​മ്പോൾ എളിമ​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കണം. ഭാഗി​ക​മാ​യി, എളിമ സ്വരത്തി​ന്റെ വിധത്താ​ലും പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. തീർച്ച​യാ​യും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ വ്യാജ​മായ താഴ്‌മയെ അഥവാ പരിശു​ദ്ധി​യു​ടെ നാട്യത്തെ ഒഴിവാ​ക്കണം. എന്നാൽ എളിമ​യുള്ള പ്രാർത്ഥ​നകൾ ശബ്ദധോ​ര​ണി​യോ​ടെ​യൊ നാടകീ​യ​മാ​യോ അവതരി​പ്പി​ക്ക​യില്ല. (മത്തായി 6:5) നാം പറയുന്ന കാര്യ​ത്താ​ലും എളിമ പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു. നാം എളിമ​യോ​ടെ പ്രാർത്ഥി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ യഹോവ ചില കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ നാം അവകാ​ശ​വാ​ദം ചെയ്‌ക​യില്ല. പകരം അവന്റെ ഇഷ്ടത്തിനു അനു​യോ​ജ്യ​മാ​യി ഒരു പ്രത്യേക വിധത്തിൽ പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തി​നു അവൻ അനുവ​ദി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നാം അപേക്ഷി​ക്കും.—സങ്കീർത്തനം 118:25 താരത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തുക.

എളിമ, ഒരു ആശയം തെളി​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നോ ആളുകൾക്കു വ്യക്തി​പ​ര​മായ ബുദ്ധി​യു​പ​ദേശം നൽകു​ന്ന​തി​നോ പ്രാർത്ഥന ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ ഒഴിവാ​ക്കു​ന്ന​തി​ലേ​ക്കും നമ്മെ നയിക്കും. അല്ലെങ്കിൽ നാം യേശു​വി​ന്റെ ഉപമക​ളി​ലൊ​ന്നി​ലെ പരീശൻ പ്രകട​മാ​ക്കിയ ആത്മാവു പ്രകടി​പ്പി​ക്ക​യാ​യി​രി​ക്കും. യേശു ഒരേ സമയത്തു ആലയത്തിൽ പ്രാർത്ഥി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന ഒരു പരീശ​നെ​യും ഒരു നികുതി പിരി​വു​കാ​ര​നെ​യും കുറിച്ചു സംസാ​രി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു. പരീശൻ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “ദൈവമേ, ഞാൻ പിടിച്ചു പറിക്കാർ, നീതി​കെ​ട്ടവർ, വ്യഭി​ചാ​രി​കൾ മുതലായ ശേഷം മനുഷ്യ​രെ​പ്പോ​ലെ​യോ ഈ നികു​തി​പി​രി​വു​കാ​ര​നെ​പ്പോ​ലെ​യോ അല്ലായ്‌ക​യാൽ ഞാൻ നിനക്കു നന്ദിപ​റ​യു​ന്നു. ഞാൻ ആഴ്‌ച​യിൽ രണ്ടുവട്ടം ഉപവസി​ക്കു​ന്നു, ഞാൻ നേടു​ന്ന​തി​ന്റെ​യെ​ല്ലാം ദശാംശം കൊടു​ക്കു​ന്നു.” എന്നാൽ നികു​തി​പി​രി​വു​കാ​രൻ മാറത്ത​ടി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “ദൈവമേ, പാപി​യായ എന്നോടു കരുണ​യു​ണ്ടാ​ക​ണമേ.” യേശു എങ്ങനെ ഉപസം​ഹ​രി​പ്പി​ച്ചു? ഈ മനുഷ്യൻ [നികുതി പിരി​വു​കാ​രൻ] ആ മനുഷ്യ​നെ​ക്കാൾ [പരീശൻ] നീതീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​നാ​യി തന്റെ വീട്ടി​ലേ​ക്കു​പോ​യി.”—ലൂക്കോസ്‌ 18:9-14.

യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ താഴ്‌മ​യു​ള്ള​വ​രായ യഹോ​വ​യു​ടെ ദാസൻമാ​രും അവന്റെ മുമ്പാ​കെ​യുള്ള അവരുടെ സ്ഥാനം തിരി​ച്ച​റി​യു​ന്നു. അവർ ദൂതൻമാ​രെ​ക്കാൾ അല്‌പം താണവ​രാണ്‌, അതേ സമയം യഹോവ നിത്യ​നായ അഖിലാ​ണ്ഡ​ത്തി​ന്റെ അത്യുന്നത പരമാ​ധീ​ശ​നാണ്‌. (സങ്കീർത്തനം 8:3-5, 9; 90:1-4) ആളുകൾക്ക്‌ ഈ ലോക​ത്തി​ലെ രാജാ​ക്കൻമാ​രോ​ടൊ ഭരണകർത്താ​ക്കൻമാ​രോ​ടൊ സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള അവസരം ലഭിക്കു​മ്പോൾ ആ പദവിയെ വളരെ​യ​ധി​കം വിലമ​തി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവർ സാധാ​ര​ണ​യാ​യി ബഹുമാ​ന​ത്തോ​ടെ​യും അഭിമാ​ന​ത്തോ​ടെ​യും അപ്രകാ​രം ചെയ്യുന്നു. “ജീവനുള്ള ദൈവ​വും അനിശ്ചി​ത​കാ​ല​ത്തേക്കു രാജാ​വായ”വനോടു സംസാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ നമുക്ക്‌ അതി​നെ​ക്കാൾ കുറഞ്ഞ ബഹുമാ​ന​വും വിലമ​തി​പ്പും ആണോ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ന്നത്‌? (യിരെ​മ്യാവ്‌ 10:10) തീർച്ച​യാ​യും അല്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ സംഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ ഉപയോ​ഗി​ക്കുന്ന തരത്തി​ലുള്ള, “സുഖമാ​ണോ,” “യേശു​വി​നു ഞങ്ങളുടെ സ്‌നേഹം അറിയി​ക്കുക,” “ഒരു നല്ല ദിനം ആശംസി​ക്കു​ന്നു” എന്നിവ​യോ​ടു സമാന​മായ, “യഹോവേ നല്ല വൈകു​ന്നേരം ആശംസി​ക്കു​ന്നു” അല്ലെങ്കിൽ “യഹോവേ ഞങ്ങൾ നിന്നോ​ടു സംസാ​രി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു” എന്നിങ്ങ​നെ​യുള്ള സംസാരം പ്രാർത്ഥ​ന​യിൽ അസ്ഥാന​ത്താണ്‌.—സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 5:1, 2 താരത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തുക.

എങ്കിലും, അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ നാം യഹോ​വയെ “സംസാ​ര​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തോ​ടെ” സമീപി​ക്ക​ണ​മെന്നു പറഞ്ഞില്ലേ? (എബ്രായർ 4:16; 1 യോഹ​ന്നാൻ 3:21, 22 താരത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തുക.) അതു നാം ഉചിത​മെന്നു കാണു​ന്ന​വി​ധ​ത്തിൽ സംസാ​രി​ക്കാൻ നമുക്കു സ്വാത​ന്ത്ര്യം നൽകു​ന്നി​ല്ലേ? യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ ഇല്ല. നമ്മുടെ പാപാ​വ​സ്ഥ​യു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും യേശു​വി​ന്റെ മറുവില മുഖാ​ന്തരം നമുക്കു യഹോ​വയെ സമീപി​ക്കാം എന്ന വസ്‌തു​തയെ പൗലോ​സി​ന്റെ വാക്കുകൾ പരാമർശി​ക്കു​ന്നു. നമുക്കു ഏതു സമയത്തും ഏതു വിഷയം സംബന്ധി​ച്ചും അവനെ പ്രാർത്ഥ​ന​യിൽ സമീപി​ക്കാം. എന്നാൽ സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തോ​ടെ നാം പ്രാർത്ഥി​ക്കു​മ്പോ​ഴും നമ്മുടെ സ്വന്തം അപ്രധാ​ന്യത വിനയ​ത്തോ​ടെ നാം തിരി​ച്ച​റി​യണം. അപ്രകാ​രം യഹോവ പറഞ്ഞു: “അരിഷ്ട​നും ആത്മാവിൽ പശ്ചാത്താപ നിർഭ​ര​നാ​യ​വ​നും എന്റെ വചനത്തിൽ വിറക്കു​ന്ന​വ​നും ആയവനെ ഞാൻ കടാക്ഷി​ക്കും.—യെശയ്യാവ്‌ 66:2.

മുന്നറി​യി​പ്പിൻ ബുദ്ധി​യു​പ​ദേ​ശം

യേശു തന്റെ ഗിരി​പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ പ്രാർത്ഥന സംബന്ധിച്ച്‌ കൂടുതൽ ബുദ്ധി​യു​പ​ദേശം നൽകി. പ്രാർത്ഥി​ക്കു​മ്പോൾ നാം “ജനതക​ളി​ലെ ആളുകൾ ചെയ്യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​തന്നെ ഒരേ കാര്യങ്ങൾ വീണ്ടും​വീ​ണ്ടും ആവർത്തി​ച്ചു പറയരുത്‌” എന്നു അവൻ അതിൽ മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകി. (മത്തായി 6:7) നാം ഒരേ വിഷയ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​തന്നെ ആവർത്തി​ച്ചു പ്രാർത്ഥി​ക്ക​രുത്‌ എന്നു അതിനു അർത്ഥമില്ല (ശരിയായ കാര്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യാണ്‌ നാം പ്രാർത്ഥി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്നു നമുക്കു നിശ്ചയ​മു​ള്ള​ട​ത്തോ​ളം). നമ്മോട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു: “ചോദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുക, അതു നിങ്ങൾക്കു ലഭിക്ക​യും ചെയ്യും; അന്വേ​ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുക, നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തു​ക​യും ചെയ്യും; മുട്ടി​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുക, നിങ്ങൾക്കു തുറക്കു​ക​യും ചെയ്യും.” (മത്തായി 7:7) പകരം, നിരർത്ഥ​ക​മാ​കു​ന്നി​ടം വരെ നാം കാര്യങ്ങൾ ആവർത്തി​ക്ക​രുത്‌. മററു വിധത്തിൽ, പൊള്ള​യായ ആവർത്ത​നങ്ങൾ ഉരുവി​ട​രുത്‌.”—മത്തായി 6:7, റെഫ. ബൈ., അടിക്കു​റിപ്പ്‌.

ചില ആളുകൾക്ക്‌, വാക്കു​കൾക്ക്‌ യാതൊ​രു ചിന്തയും കൊടു​ക്കാ​തെ പ്രാർത്ഥ​ന​യു​ടെ നിർദ്ദിഷ്ട രൂപങ്ങൾ വീണ്ടും വീണ്ടും ആവർത്തി​ക്കുന്ന രീതി​യുണ്ട്‌. ചില​പ്പോൾ നിർദ്ദിഷ്ട രൂപങ്ങ​ളു​ടെ ഭാഷ പ്രാർത്ഥി​ക്കുന്ന ആളിനു മനസ്സി​ലാ​കാത്ത വിധത്തി​ലു​ള്ള​താ​യി​രി​ക്കും. ഇത്‌ ഒരു തരം ‘പൊള്ള​യായ ആവർത്തനം’ ആണ്‌. മറെറാ​രു വിധം ഇതാണ്‌: ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി യഹോ​വക്കു നന്ദി പറയു​മ്പോൾ അവഗണ​ന​യോ​ടെ ഓരോ ദിവസ​വും ഒരേ വാക്കുകൾ തന്നെ സ്വയമേവ ഉപയോ​ഗി​ക്കുന്ന ശീലത്തിൽ വീണു​പോ​കു​ന്നു എന്നു സങ്കൽപ്പി​ക്കുക. ക്രമേണ ആ ശൈലി​കൾ നിരർത്ഥ​ക​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു. ദിവ്യ​നാ​മ​മായ യഹോവ എന്നതു​പോ​ലും ഇതു​പോ​ലെ ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ കഴിയും. യഹോ​വ​യു​ടെ നാമം വിളി​ച്ച​പേ​ക്ഷി​പ്പാൻ നമ്മെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കു​ന്നു എന്നതു സത്യം തന്നെ. (സങ്കീർത്തനം 105:1) എന്നാൽ നാം മിക്കവാ​റും നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥ​ന​യി​ലെ എല്ലാ വാചക​ത്തി​ന്റെ​യും ഒടുവിൽ ആ നാമം ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ അത്‌ ഒരു ശീല വൈകൃ​തം അഥവാ ഒരു ‘പൊള്ള​യായ ആവർത്തനം’പോലെ ആയിത്തീ​രു​ന്നു.

പൗലോസ്‌ ഇപ്രകാ​രം എഴുതി​യ​പ്പോൾ മറെറാ​രു പ്രധാന തത്വം സ്‌പർശി​ച്ചു: “ഞാൻ അന്യഭാ​ഷ​യിൽ പ്രാർത്ഥി​ക്കു​ന്നു എങ്കിൽ എന്റെ ആത്മീയ​വ​ര​മാണ്‌ പ്രാർത്ഥി​ക്കു​ന്നത്‌, എന്നാൽ എന്റെ മനസ്സ്‌ നിഷ്‌ഫ​ല​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. . . . നിങ്ങൾ ആത്മാവി​ന്റെ ഒരു വരം​കൊ​ണ്ടു സ്‌തോ​ത്രം ചെയ്യുന്നു എങ്കിൽ, ഒരു സാധാ​ര​ണ​ക്കാ​രന്റെ ഇരിപ്പി​ട​ത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ നിങ്ങൾ പറയു​ന്നതു എന്തു എന്ന്‌ അറിയാ​ത്ത​തി​നാൽ നിങ്ങൾ പറയുന്ന നന്ദിക്ക്‌ എങ്ങനെ ‘ആമേൻ’ പറയും?” (1 കൊരി​ന്ത്യർ 14:14-16) പൗലോ​സി​ന്റെ നാളിൽ ചില ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കു അന്യഭാ​ഷ​യു​ടെ അത്ഭുത​വരം ലഭിച്ചി​രു​ന്നു, തെളി​വ​നു​സ​രിച്ച്‌ അവരിൽ ചിലർ സഭയുടെ മുമ്പാകെ ഈ അന്യഭാ​ഷ​ക​ളിൽ പ്രാർത്ഥി​ച്ചു​മി​രു​ന്നു. എന്നാൽ പൗലോസ്‌ ചൂണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ച​തു​പോല സഭയിലെ മററു​ള്ളവർ ഇതു ഗ്രഹി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല.

ഇന്നു, നമുക്ക്‌ അത്തരത്തി​ലുള്ള അത്ഭുത​വ​ര​മില്ല. എന്നാൽ മററു​ള്ള​വരെ പ്രതി​നി​ധീ​ക​രി​ച്ചു പ്രാർത്ഥി​ക്കുന്ന ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ മനസ്സി​ലാ​കുന്ന ഒരു വിധത്തിൽ പ്രാർത്ഥി​ക്കണം. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, പരസ്യ​പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​ന്റെ ആരംഭ​ത്തിൽ പുറത്തു നിന്നുള്ള അംഗങ്ങളെ നമ്മുടെ പ്രാർത്ഥ​ന​യിൽ നമ്മോടു ചേരാൻ നാം ക്ഷണിക്കു​ന്നു. അത്തരത്തി​ലുള്ള ഒരു പ്രാർത്ഥ​ന​യിൽ, സന്ദർശ​കർക്ക്‌ ഗ്രഹി​ക്കാൻ പ്രയാ​സ​മുള്ള പദസഞ്ച​യ​മോ വിഷയ​മോ ഒഴിവാ​ക്കു​ന്നതു നിശ്ചയ​മാ​യും ന്യായ​മാ​യി​രി​ക്കും.

പ്രാർത്ഥന എത്ര ദൈർഘ്യ​മു​ള്ള​താ​യി​രി​ക്കണം

സ്വകാര്യ പ്രാർത്ഥ​നകൾ നാം ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്ന​ട​ത്തോ​ളം ദൈർഘ്യ​മു​ള്ള​താ​യി​രി​ക്കാം. യേശു തന്റെ 12 അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രെ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ രാത്രി മുഴുവൻ പ്രാർത്ഥി​ച്ചു. (ലൂക്കോസ്‌ 6:12) എന്നിരു​ന്നാ​ലും ഒരു പരസ്യ​പ്രാർത്ഥ​നക്ക്‌ എത്ര ദൈർഘ്യ​മാ​കാം? കൊള്ളാം, യേശു തന്റെ മരണത്തി​ന്റെ സ്‌മാ​രകം ഏർപ്പെ​ടു​ത്തി​യ​പ്പോൾ ചിഹ്നങ്ങൾ കൈമാ​റു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌ അവൻ ‘അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​യും’ ‘നന്ദിപ​റ​യു​ക​യും’ ചെയ്‌തു, തെളി​വ​നു​സ​രിച്ച്‌ ചുരു​ങ്ങിയ പ്രാർത്ഥ​ന​യാ​യി​രു​ന്നു അവ. (മത്തായി 26:26-28) നേരേ​മ​റിച്ച്‌, ആലയ സമർപ്പണ സമയത്തെ ശലോ​മോ​ന്റെ പ്രാർത്ഥന തികച്ചും സുദീർഘ​മാ​യി​രു​ന്നു. യേശു​വി​ന്റെ മരണത്തി​ന്റെ തലേരാ​ത്രി​യി​ലെ പ്രാർത്ഥ​ന​യും അങ്ങനെ തന്നെയാ​യി​രു​ന്നു.—2 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 6:14-42; യോഹ​ന്നാൻ 17:1-26.

അപ്രകാ​രം, ഒരു പരസ്യ​പ്രാർത്ഥന എത്ര ദൈർഘ്യ​മാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​തി​നു നിയമ​മില്ല. എന്നാൽ സുദീർഘ പ്രാർത്ഥ​ന​കൾക്കു പ്രത്യേക മേൻമ​യില്ല. യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ, ‘വിധവ​മാ​രു​ടെ വീടു​കളെ വിഴു​ങ്ങു​ക​യും ഉപായ​രൂ​പേണ ദീർഘ​മാ​യി പ്രാർത്ഥി​ക്ക​യും ചെയ്‌ത’ ശാസ്‌ത്രി​മാ​രെ യേശു വിമർശി​ച്ചു. (ലൂക്കോസ്‌ 20:46, 47) മററു​ള്ള​വരെ പ്രതി​നി​ധീ​ക​രി​ച്ചുള്ള പ്രാർത്ഥ​നകൾ അവയുടെ സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളോ ആവശ്യ​ങ്ങ​ളോ വ്യക്തമാ​യി പരാമർശി​ക്കു​ന്ന​തും അവസര​ത്തി​നു അനു​യോ​ജ്യ​മായ ദൈർഘ്യം ഉള്ളതും ആയിരി​ക്കണം. അനേകം ബന്ധമി​ല്ലാത്ത ആശയങ്ങൾ ഉൾക്കൊ​ള്ളുന്ന ദീർഘ​വും കാടു​ക​യ​റു​ന്ന​തു​മായ പ്രാർത്ഥ​നകൾ അർപ്പി​ക്കേണ്ട ആവശ്യ​മില്ല. ആഹാര​ത്തി​നു നന്ദിപ​റ​യുന്ന ഒരു പ്രാർത്ഥന വളരെ ചുരു​ങ്ങി​യ​താ​യി​രി​ക്കണം. ഒരു ക്രിസ്‌തീയ മീററിംഗ്‌ ആരംഭി​ക്കു​മ്പോ​ഴത്തെ പ്രാർത്ഥ​ന​യും ദീർഘ​മാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തില്ല. ദിവസ​ത്തി​ന്റെ ആരംഭ​ത്തി​ലോ അവസാ​ന​ത്തി​ലോ കുടും​ബത്തെ പ്രതി​നി​ധീ​ക​രി​ക്കുന്ന ആളോ അഥവാ ഒരു സമ്മേളന പ്രാർത്ഥന ഉപസം​ഹ​രി​പ്പി​ക്കുന്ന ആളോ അവസര​ത്തി​നു അനു​യോ​ജ്യ​മായ കൂടുതൽ ആശയങ്ങൾ ഉൾപ്പെ​ടു​ത്താൻ ആഗ്രഹി​ച്ചേ​ക്കാം.

മററു​ള്ള​വ​രെ പ്രതി​നി​ധീ​ക​രി​ച്ചുള്ള പ്രാർത്ഥ​നകൾ വിനയ​മുള്ള ഒരു ഹൃദയ​ത്തിൽനി​ന്നു വരിക​യും ഉചിത​മായ സമനി​ല​യോ​ടും പരിഗ​ണ​ന​യോ​ടും കൂടെ അവതരി​പ്പി​ക്ക​യും ചെയ്‌താൽ അതിനു ഒരു നല്ല ഫലമു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. അതു ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ ആത്മീയ​ത​കെ​ട്ടു​പ​ണി​ചെ​യ്യു​ക​യും യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള അവരുടെ ബന്ധം ശക്തി​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്യും. അതിന്റെ ഫലമായി , നിയമ​പ്പെ​ട്ടകം യെരൂ​ശ​ലേ​മി​ലേക്കു കൊണ്ടു​വ​ന്ന​പ്പോൾ ദാവീ​ദി​ന്റെ ഹൃദ​യോ​ദ്ദീ​പ​ക​മായ പ്രാർത്ഥ​ന​യിൽ പങ്കു​കൊ​ണ്ട​വ​രെ​പ്പോ​ലെ ശ്രദ്ധി​ക്കുന്ന എല്ലാവ​രും ‘“ആമേൻ” എന്നു പറയു​ന്ന​തി​നും യഹോ​വയെ സ്‌തു​തി​ക്കു​ന്ന​തി​നും’ പ്രേരി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടും.—1 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 16:36. (w86 5/15)

[28-ാം പേജിലെ ചതുരം]

പരസ്യപ്രാർത്ഥന ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്നവർ അതിന്റെ അവസാനം കേൾക്ക​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം “ആമേൻ” എന്നു പറയു​ന്നതു ഉചിത​മാ​ണോ?

അതെ, അവർ അങ്ങനെ ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു ആഗ്രഹി​ക്ക​യോ പ്രേരി​ത​നാ​ക​യോ ചെയ്യു​ന്നെ​ങ്കിൽ. പൗലോസ്‌ ഒരു പ്രാർത്ഥന ശ്രദ്ധി​ച്ചവർ കേൾക്ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണ​മോ തങ്ങളുടെ ഹൃദയ​ത്തിൽ മൗനമാ​യി​ട്ടോ എന്നു പ്രത്യേ​കി​ച്ചു പറയു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും “ആമേൻ” പറഞ്ഞതി​നെ സംബന്ധി​ച്ചു പറഞ്ഞു. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 14:16) എന്നിരു​ന്നാ​ലും മോ​ശൈക നിയമ​ത്തിൻ കീഴിൽ യിസ്രാ​യേ​ല്യ​രോട്‌ “ആമേൻ!” എന്നു ഉച്ചത്തിൽ പറയു​ന്ന​തി​നു പ്രത്യേ​ക​മാ​യി നിർദ്ദേ​ശി​ച്ചി​രുന്ന ഒരു സന്ദർഭ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. (ആവർത്തനം 27:14-26) അതു​കൊണ്ട്‌, പ്രാർത്ഥി​ക്കുന്ന വ്യക്തി തന്റെ പ്രാർത്ഥ​ന​യു​ടെ സമാപനം “ആമേൻ” എന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ സൂചി​പ്പി​ക്കു​മ്പോൾ കേൾവി​ക്കാർ തങ്ങളുടെ ഹൃദയ​ത്തി​ലോ അഥവാ ഒരു മൃദു​സ്വ​ര​ത്തിൽ കേൾക്ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണ​മോ “ആമേൻ” എന്നു പറയു​ന്നതു ഉചിത​മാണ്‌. മാതാ​പി​താ​ക്കൾ തങ്ങളുടെ കുട്ടി​കളെ ഏതെങ്കി​ലും വിധത്തിൽ വിനയ​ത്തോ​ടെ “ആമേൻ” എന്നു പറയു​ന്ന​തിൽ ഉചിത​മായ വില മതിപ്പു​കാ​ണി​ക്കാൻ പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കണം.

[29-ാം പേജിലെ ചതുരം]

സഭാപ്രാർത്ഥനയുടെ ഒരു അവസര​ത്തിൽ ഒരു കുട്ടി കരയാൻ തുടങ്ങു​ക​യോ ടെലി​ഫോൺ ബല്ലടി​ക്കു​ക​യോ അല്ലെങ്കിൽ മറെറ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ശല്യം ഉണ്ടാവു​ക​യോ ചെയ്‌താൽ, അടിയ​ന്തി​രാ​വസ്ഥ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യു​ന്നതു കേൾവി​ക്കാ​രന്റെ പക്ഷത്തെ അനാദ​ര​വാ​ണോ?

അല്ല. യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ, പ്രാർത്ഥി​ക്കുന്ന സഭയെ നിശബ്ദ​മാ​യി സൂക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തും അടിയ​ന്തിര സാഹച​ര്യ​ത്തെ ഒരു ക്രമീ​കൃ​ത​വി​ധ​ത്തിൽ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യു​ന്ന​തും ഒരു ശുശ്രൂ​ഷാ​ദാ​സന്റെ പക്ഷത്തെ സ്‌നേ​ഹ​മാണ്‌. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 14:40) അപ്രകാ​രം സഭയിലെ മററു​ള്ള​വർക്കു ശല്യമി​ല്ലാ​തെ പ്രാർത്ഥന തുടരാൻ കഴിയും. അടിയ​ന്തി​രാ​വസ്ഥ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യു​ന്ന​യാൾക്ക്‌ അടിയ​ന്തി​രാ​വസ്ഥ തരണം ചെയ്‌തു കഴിയു​മ്പോൾ വീണ്ടും പ്രാർത്ഥ​ന​യിൽ ചേരാൻ കഴിയും.