നിങ്ങൾ ക്രിസ്‌തീയ യോഗ​ങ്ങൾക്കു ഹാജരാ​കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ കാരണം

തെക്കേ അമേരി​ക്ക​യിൽ ജീവി​ക്കുന്ന റൊസാ​റി​യോ മാസങ്ങ​ളോ​ളം എലിസ​ബ​ത്തി​നോ​ടൊ​പ്പം ബൈബിൾ പഠിക്കു​ന്നത്‌ ആസ്വദി​ച്ചു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ രാജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും അതു ഭൂമി​യിൽ ഒരു പറുദീ​സാ​വസ്ഥ കൊണ്ടു​വ​രു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും പഠിച്ച​പ്പോൾ അത്‌ റൊസാ​റി​യോ​യെ പുളക​മ​ണി​യി​ച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും രാജ്യ​ഹാ​ളി​ലെ യോഗ​ങ്ങൾക്കു ഹാജരാ​കാൻ എലിസ​ബത്ത്‌ അവളെ ക്ഷണിച്ച​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം അവൾ വിസമ്മ​തി​ച്ചു. സഭാ​യോ​ഗ​ങ്ങൾക്കു ഹാജരാ​കാ​തെ തനിക്കു വീട്ടി​ലി​രു​ന്നു​തന്നെ ബൈബിൾ പഠിക്കാ​മെ​ന്നും അതു പറയു​ന്നതു നടപ്പി​ലാ​ക്കാ​മെ​ന്നും അവൾക്കു തോന്നി. ക്രിസ്‌തീയ യോഗങ്ങൾ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ നിങ്ങൾക്കു പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മാ​ണോ എന്നു നിങ്ങളും എന്നെങ്കി​ലും സംശയി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ? ദൈവം എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു തന്റെ ജനം ഒന്നിച്ചു കൂടി​വ​രു​ന്ന​തി​നു ക്രമീ​ക​രി​ക്കു​ന്നത്‌?

ഒന്നാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ തങ്ങൾക്കു ചുററു​മുള്ള ജനങ്ങളിൽനി​ന്നു വളരെ വ്യത്യ​സ്‌ത​രാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അവരുടെ അതിജീ​വ​ന​ത്തിന്‌ ഉചിത​മായ സഹവാസം അത്യന്താ​പേ​ക്ഷി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ ഒരു സഭക്ക്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ ഇങ്ങനെ എഴുതി: ‘വക്രത​യും കോട്ട​വു​മുള്ള തലമു​റ​യു​ടെ നടുവിൽ നിങ്ങൾ അനിന്ദ്യ​രും പരമാർത്ഥി​ക​ളും ലോക​ത്തിൽ ജ്യോ​തി​സ്സു​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ പ്രകാ​ശി​ക്കു​ന്ന​വ​രും ആയിത്തീർന്നു.’ (ഫിലി​പ്പി​യർ 2:14, 15) ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കു യഹൂദ്യ​യിൽ വളരെ പ്രയാ​സ​ക​ര​മായ സമയമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവർക്കാ​യി​രു​ന്നു പൗലോസ്‌ “ചിലർ ചെയ്യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ നമ്മുടെ സഭാ​യോ​ഗ​ങ്ങളെ ഉപേക്ഷി​ക്കാ​തെ തമ്മിൽ പ്രബോ​ധി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്നും സൽപ്ര​വൃ​ത്തി​കൾക്കും ഉത്സാഹം വർദ്ധി​പ്പി​പ്പാൻ അന്യോ​ന്യം സൂക്ഷി​ച്ചു​കൊൾക. നാൾ സമീപി​ക്കു​ന്നു എന്നു കാണും​തോ​റും അതു അധിക​മ​ധി​ക​മാ​യി ചെയ്യേ​ണ്ട​താ​കു​ന്നു” എന്ന്‌ എഴുതി​യത്‌. (എബ്രായർ 10:24, 25) എങ്ങനെ​യാ​ണു നാം ഒന്നിച്ചു കൂടി​വ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​നും സൽപ്ര​വൃ​ത്തി​കൾക്കും ഉത്സാഹം വർധി​പ്പി​ക്കു​ന്നത്‌?

ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ പരസ്‌പരം “മൂർച്ച​കൂ​ട്ടുന്ന” വിധം

പൗലോസ്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ച​തും “ഉത്സാഹം വർദ്ധിപ്പി”ക്കുക എന്നു വിവർത്തനം ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ ഗ്രീക്കു പദത്തിന്റെ അക്ഷരാർഥം “ഒരു മൂർച്ച കൂട്ടൽ” എന്നാണ്‌. “ഇരിമ്പു ഇരിമ്പി​ന്നു മൂർച്ച കൂട്ടുന്നു; മനുഷ്യൻ മനുഷ്യ​ന്നു മൂർച്ച കൂട്ടുന്നു” എന്നു പറഞ്ഞ​പ്പോൾ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കു പരസ്‌പരം എങ്ങനെ മൂർച്ച കൂട്ടാ​മെന്ന്‌ അതു വർണി​ക്കു​ന്നു. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 27:17; സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 10:10) ക്രമമാ​യി മൂർച്ച വരുത്തേണ്ട ആയുധ​ങ്ങൾപോ​ലെ​യാ​ണു നാം. യഹോ​വ​യോ​ടു സ്‌നേഹം പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്ന​തും നമ്മുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തിൽ അധിഷ്‌ഠി​ത​മായ തീരു​മാ​നങ്ങൾ എടുക്കു​ന്ന​തും ലോക​ത്തിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ അർഥമാ​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ, ഒരു വിധത്തിൽപ്പ​റ​ഞ്ഞാൽ നാം നിരന്തരം ഭൂരി​പ​ക്ഷ​ത്തിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ ഒരു പ്രവർത്ത​ന​ഗതി സ്വീക​രി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

വ്യത്യ​സ്‌ത​രാ​യി​രി​ക്കാ​നുള്ള നിരന്തര ശ്രമത്തി​നു സൽപ്ര​വൃ​ത്തി​കൾക്കുള്ള നമ്മുടെ തീക്ഷ്‌ണ​ത​യു​ടെ മൂർച്ച കുറക്കാൻ കഴിയും. എന്നാൽ നാം യഹോ​വയെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കുന്ന മററു​ള്ള​വ​രോ​ടൊ​പ്പ​മാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ നാം അന്യോ​ന്യം മൂർച്ച കൂട്ടുന്നു—നാം പരസ്‌പരം സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​നും സൽപ്ര​വൃ​ത്തി​കൾക്കും ഉത്സാഹം വർധി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. നേരെ​മ​റി​ച്ചു നാം ഒററക്കാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ നമ്മെക്കു​റി​ച്ചു​തന്നെ കൂടുതൽ ഗൗരവ​മാ​യി ചിന്തി​ക്കാ​നുള്ള പ്രവണത കാട്ടും. അധാർമി​ക​മോ, സ്വാർഥ​പ​ര​മോ, മൗഢ്യ​മോ ആയ ആശയങ്ങൾ നമ്മുടെ മനസ്സു​ക​ളിൽ കടന്നു​കൂ​ടി​യേ​ക്കാം. “കൂട്ടം​വി​ട്ടു നടക്കു​ന്നവൻ സ്വേച്ഛയെ അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്നു. സകല ജ്ഞാന​ത്തോ​ടും അവൻ കയർക്കു​ന്നു.” (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 18:1) അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു പൗലോസ്‌ തെസ്സ​ലോ​നി​ക്യ നഗരത്തി​ലെ സഭക്ക്‌ ഇങ്ങനെ എഴുതി​യത്‌: “ആകയാൽ നിങ്ങൾ ചെയ്‌തു​വ​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അന്യോ​ന്യം പ്രബോ​ധി​പ്പി​ച്ചും തമ്മിൽ ആത്മിക​വർദ്ധന വരുത്തി​യും പോരു​വിൻ.”—1 തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യർ 5:11.

അടിസ്ഥാന ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ സംബന്ധിച്ച തന്റെ പഠിത്തം പൂർത്തീ​ക​രി​ച്ച​പ്പോ​ഴും റൊസാ​റി​യോ സഭയു​മാ​യി സഹവസി​ക്കു​ന്ന​തിൽനി​ന്നു പിൻവാ​ങ്ങി​നി​ന്നു. അങ്ങനെ കൂടു​ത​ലായ സഹായം നൽകാൻ കഴിയാ​തെ എലിസ​ബത്ത്‌ അവളെ സന്ദർശി​ക്കു​ന്നതു നിർത്തി. ഏതാനും മാസങ്ങൾക്കു​ശേഷം ഒരു സഞ്ചാര​മേൽവി​ചാ​രകൻ റൊസാ​റി​യോ​യെ സന്ദർശിച്ച്‌ ഇങ്ങനെ ചോദി​ച്ചു: “ഒരു കുടും​ബ​ത്തി​ലെ ഓരോ അംഗത്തി​നും ഹോട്ട​ലിൽനി​ന്നു ഭക്ഷിക്കു​ന്ന​തി​നാൽ നല്ല ഭക്ഷണം കണ്ടെത്താൻ കഴിയു​മെ​ങ്കി​ലും ഭവനത്തിൽ ഒന്നിച്ചി​രു​ന്നു കഴിക്കാ​ത്ത​തി​നാൽ എല്ലാ അംഗങ്ങൾക്കും നഷ്ടമാ​കു​ന്നത്‌ എന്താണ്‌?” “അവർക്കു കുടും​ബ​ത്തി​ലെ സഹവാസം നഷ്ടപ്പെ​ടും,” റൊസാ​റി​യോ മറുപടി നൽകി. അവൾക്ക്‌ ആശയം പിടി​കി​ട്ടു​ക​യും യോഗ​ങ്ങൾക്കു ക്രമമാ​യി വരാൻ തുടങ്ങു​ക​യും ചെയ്‌തു. അതിൽപ്പി​ന്നെ മിക്കവാ​റും എല്ലാ യോഗ​ങ്ങൾക്കും ഹാജരാ​കാൻ തക്കവണ്ണം അതു വളരെ പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മെന്ന്‌ അവൾ കണ്ടെത്തി.

നിങ്ങൾ വിശ്വ​സി​ക്കുന്ന അതേ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ മററു​ള്ളവർ വിശ്വാ​സം പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നതു കേൾക്കു​ന്ന​തും അതു​പോ​ലെ​തന്നെ അത്തരം വിശ്വാ​സം മററു​ള്ള​വ​രു​ടെ ജീവി​ത​ത്തി​നു മാററം വരുത്തി​യതു കാണു​ന്ന​തും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ജ​ന​ക​മാണ്‌. പൗലോ​സിന്‌ ഇത്‌ വ്യക്തി​പ​ര​മായ അനുഭ​വ​ത്തിൽനിന്ന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ അദ്ദേഹം റോമി​ലുള്ള സഭക്ക്‌ എഴുതി: “നിങ്ങളു​ടെ സ്ഥിരീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്നാ​യി ആത്മിക വരം വല്ലതും നിങ്ങൾക്കു നൽകേ​ണ്ട​തി​ന്നു, അതായതു നിങ്ങൾക്കും എനിക്കും ഒത്തൊ​രു​മി​ച്ചുള്ള വിശ്വാ​സ​ത്താൽ നിങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടെ എനിക്കും ആശ്വാസം ലഭി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു ഞാൻ നിങ്ങളെ കാൺമാൻ വാഞ്‌ഛി​ക്കു​ന്നു.” (റോമർ 1:11, 12) വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ അതു പൗലോ​സി​നു റോം സന്ദർശി​ക്കാൻ കഴിയു​ന്ന​തി​നു വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ സന്ദർശി​ച്ച​പ്പോ​ഴോ അതു റോമാ​ക്കാ​രു​ടെ ഒരു തടവു​കാ​ര​നാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ തന്നെക്കാ​ണാൻ റോമാ നഗരത്തിൽനിന്ന്‌ 60 കിലോ​മീ​ററർ നടന്നുവന്ന അവിടത്തെ സഹോ​ദ​രൻമാ​രെ കണ്ടപ്പോൾ, “പൌ​ലൊസ്‌ ദൈവത്തെ വാഴ്‌ത്തി ധൈര്യം പ്രാപി​ച്ചു.”—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 28:15.

പ്രയാ​സ​ക​ര​മായ കാലങ്ങ​ളിൽ ആത്മിക ഭക്ഷണം കണ്ടെത്തൽ

റോമിൽ വീട്ടു​ത​ട​ങ്ക​ലിൽ ആയിരു​ന്ന​പ്പോൾ പൗലോസ്‌ എബ്രാ​യ​രോട്‌ അവരുടെ കൂടി​വ​രവ്‌ ഉപേക്ഷി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറഞ്ഞു. “നാൾ സമീപി​ക്കു​ന്നു എന്നു കാണും​തോ​റും അതു അധിക​മ​ധി​ക​മാ​യി ചെയ്യേ​ണ്ട​താ​കു​ന്നു” എന്ന വാക്കുകൾ അദ്ദേഹം കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു എന്നതു നമ്മെ സംബന്ധി​ച്ചു പ്രാധാ​ന്യ​മു​ള്ള​താണ്‌. (എബ്രായർ 10:25) ആയിര​ത്തി​ത്തൊ​ള്ളാ​യി​ര​ത്തി​പ്പ​തി​ന്നാല്‌ എന്ന വർഷം ഈ ലോക​ത്തി​ന്റെ അന്ത്യകാ​ല​ത്തി​ന്റെ ആരംഭം കുറി​ച്ചെ​ന്നും “ന്യായ​വി​ധി​യും ഭക്തികെട്ട മനുഷ്യ​രു​ടെ നാശവും” അടുത്തി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽനി​ന്നു സ്ഥിരമാ​യി പ്രകട​മാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. (2 പത്രൊസ്‌ 3:7) വെളി​പ്പാട്‌ എന്ന ബൈബിൾ പുസ്‌ത​ക​പ്ര​കാ​രം, അന്ത്യകാ​ല​ത്തി​ന്റെ ആരംഭ​ത്തി​ങ്കൽ പിശാച്‌ സ്വർഗ​ത്തിൽനിന്ന്‌ എറിയ​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ അവനു മഹാ ക്രോ​ധ​മു​ണ്ടാ​യിട്ട്‌ “ദൈവ​ക​ല്‌പന പ്രമാ​ണി​ക്കു​ന്ന​വ​രും യേശു​വി​ന്റെ സാക്ഷ്യം ഉള്ളവരു​മാ​യി അവളുടെ സന്തതി​യിൽ ശേഷി​പ്പു​ള്ള​വ​രോ​ടു യുദ്ധം ചെയ്‌വാൻ പുറ​പ്പെട്ടു.” (വെളി​പ്പാ​ടു 12:7-17) അതു​കൊ​ണ്ടു ദൈവ​കൽപ്പന പ്രമാ​ണി​ക്കു​ന്നത്‌ ഇപ്പോൾ വിശേ​ഷി​ച്ചു പ്രയാ​സ​ക​ര​മാണ്‌; നാം സഹവി​ശ്വാ​സി​ക​ളു​മാ​യി പൂർവാ​ധി​കം കൂടി​വ​രേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. പിശാ​ചി​ന്റെ ആക്രമ​ണ​ങ്ങളെ ചെറു​ക്കേ​ണ്ട​തിന്‌ നമ്മുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തെ​യും ദൈവ​ത്തോ​ടുള്ള നമ്മുടെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തെ​യും ബലിഷ്‌ഠ​മാ​ക്കാൻ യോഗങ്ങൾ നമ്മെ സഹായി​ക്കും.

ദൈവ​ത്തോ​ടു​ള്ള സ്‌നേ​ഹ​വും വിശ്വാ​സ​വും, പണിതു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ സ്ഥിരമാ​യി​രി​ക്കുന്ന കെട്ടി​ടങ്ങൾ പോ​ലെയല്ല. മറിച്ച്‌, അവ നിരന്ത​ര​മായ പോഷി​പ്പി​ക്ക​ലി​നാൽ പതുക്കെ വളർന്നു​വ​രു​ന്ന​തും എന്നാൽ പട്ടിണി​യാൽ ക്ഷീണിച്ചു ചത്തു​പോ​കു​ന്ന​തു​മായ ജീവി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ​യാണ്‌. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു യഹോവ തന്റെ ജനത്തെ ശക്തീക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ക്രമമായ ആത്മികാ​ഹാ​രം പ്രദാനം ചെയ്യു​ന്നത്‌. നമു​ക്കെ​ല്ലാം അത്തരം ആഹാരം ആവശ്യ​മാണ്‌, എന്നാൽ ദൈവ​സ്ഥാ​പ​ന​ത്തിൽനി​ന്നും അതിന്റെ യോഗ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും അല്ലാതെ മറെറ​വി​ടെ​നി​ന്നാ​ണു നമുക്കതു ലഭിക്കുക? ഒരിട​ത്തു​നി​ന്നും ലഭിക്കില്ല.—ആവർത്തനം 32:2; മത്തായി 4:4; 5:3.

താൻ ക്രിസ്‌തീയ സഭയെ എങ്ങനെ തീററി​പ്പോ​റ​റു​ന്നു​വെന്നു കാണാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യം യേശു ഉന്നയിച്ചു. അവിടു​ന്നു ചോദി​ച്ചു: “യജമാനൻ തന്റെ വീട്ടു​കാർക്കു തൽസമ​യത്തു ഭക്ഷണം കൊടു​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു അവരു​ടെ​മേൽ ആക്കിവെച്ച വിശ്വ​സ്‌ത​നും ബുദ്ധി​മാ​നും ആയ ദാസൻ [വിവേ​കി​യു​മായ അടിമ, NW] ആർ? യജമാനൻ വരു​മ്പോൾ അങ്ങനെ ചെയ്‌തു​കാ​ണുന്ന ദാസൻ ഭാഗ്യ​വാൻ.” (മത്തായി 24:45, 46) തന്റെ അനുഗാ​മി​കൾക്കു ഭക്ഷണം കൊടു​ക്കേ​ണ്ട​തിന്‌ ഒന്നാം നൂററാ​ണ്ടിൽ ആരെയാ​യി​രു​ന്നു യേശു നിയമി​ച്ചത്‌, രാജ്യാ​ധി​കാ​ര​ത്തിൽ മടങ്ങി​വ​ന്ന​പ്പോൾ വിശ്വ​സ്‌ത​മാ​യി അവർക്ക്‌ അങ്ങനെ ഭക്ഷണം കൊടു​ക്കു​ന്ന​താ​യി അവിടു​ന്നു കണ്ടെത്തി​യത്‌ ആരെയാണ്‌? വ്യക്തമാ​യും ആ നൂററാ​ണ്ടു​ക​ളി​ലു​ട​നീ​ളം ജീവി​ച്ചി​രുന്ന ഒരു മനുഷ്യൻ ഉണ്ടായി​രു​ന്നി​ട്ടില്ല. ആ അടിമ ആത്മാഭി​ഷിക്ത ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ സഭയാ​ണെന്നു തെളിവു ചൂണ്ടി​ക്കാ​ട്ടു​ന്നു, ക്രിസ്‌തീയ കാലങ്ങൾക്കു മുമ്പ്‌ ഇസ്ര​യേൽജനത ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ദാസൻ ആയിരു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​തന്നെ. (യെശയ്യാ​വു 43:10) അതേ, യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ പ്രാ​ദേ​ശിക സഭകളി​ലൂ​ടെ ഇന്ന്‌ ആത്മിക ഭക്ഷണം പകർന്നു കൊടു​ക്കുന്ന ആത്മാഭി​ഷിക്ത ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ ലോക​വ്യാ​പ​ക​മായ ആ സംഘത്തി​ലൂ​ടെ​യാ​ണു യേശു നമ്മുടെ ആത്മിക ഭക്ഷണം നൽകു​ന്നത്‌.

യേശു ആത്മിക ഭക്ഷണം പ്രദാനം ചെയ്യാ​നുള്ള സരണി ഏർപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ കൂടു​ത​ലാ​യി ഇങ്ങനെ വർണിച്ചു: “‘താൻ ഉയരത്തി​ലേക്ക്‌ ആരോ​ഹണം ചെയ്‌ത​പ്പോൾ അവിടു​ന്നു ബദ്ധൻമാ​രെ പിടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി; അവിടു​ന്നു മനുഷ്യ​രാം ദാനങ്ങളെ നൽകി.’ . . . അവിടു​ന്നു ചിലരെ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രാ​യും ചിലരെ പ്രവാ​ച​കൻമാ​രാ​യും ചിലരെ സുവി​ശേ​ഷ​കൻമാ​രാ​യും ചിലരെ ഇടയൻമാ​രാ​യും ഉപദേ​ഷ്ടാ​ക്കൻമാ​രാ​യും നൽകി; നമ്മളെ​ല്ലാം ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ പൂർണ​ത​യു​ടേ​തായ ഉയരത്തി​ന്റെ അളവോ​ളം പൂർണ​വ​ളർച്ച പ്രാപിച്ച ഒരു മനുഷ്യ​നാ​യി വിശ്വാ​സ​ത്തി​ലും ദൈവ​പു​ത്ര​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള പരിജ്ഞാ​ന​ത്തി​ലും ഉള്ള ഏകത പ്രാപി​ക്കു​ന്ന​തു​വരെ ശുശ്രൂ​ഷാ​വേ​ല​ക്കു​വേണ്ടി, ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ ശരീര​ത്തി​ന്റെ പരി​പോ​ഷ​ണ​ത്തി​നു​വേണ്ടി, വിശു​ദ്ധൻമാ​രു​ടെ പുനഃ​ക്ര​മ​വൽക്ക​രണം മുന്നിൽ കണ്ടു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ.”—എഫേസ്യർ 4:8, 11-13, NW.

പ്രാ​ദേ​ശി​ക സഭകളിൽ—യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ—ആയിരു​ന്നു ഈ “മനുഷ്യ​രാം ദാനങ്ങൾ” മുഖ്യ​മാ​യും സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ കെട്ടു​പണി ചെയ്‌തത്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌ അന്ത്യോ​ക്ക്യ​യിൽ “യൂദയും ശീലാ​സും പ്രവാ​ച​കൻമാർ ആകകൊ​ണ്ടു പല വചനങ്ങ​ളാ​ലും സഹോ​ദ​രൻമാ​രെ പ്രബോ​ധി​പ്പി​ച്ചു ഉറപ്പിച്ചു.” (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 15:32) ആത്മീയ യോഗ്യ​ത​യുള്ള പുരു​ഷൻമാ​രു​ടെ പ്രസം​ഗങ്ങൾ ഇന്ന്‌ നമ്മുടെ വിശ്വാ​സത്തെ, അതു ക്ഷയിച്ചു​പോ​കു​ക​യോ നിഷ്‌ക്രി​യ​മാ​കു​ക​യോ ചെയ്യാ​തി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നു സമാന​മാ​യി പരി​പോ​ഷി​പ്പി​ക്കും.

ഇതുവ​രെ​യും നാം യോഗ​ങ്ങൾക്കു ഹാജരാ​കാൻ തുടങ്ങി​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, സഭയിലെ ഒരംഗ​ത്തി​ന്റെ വ്യക്തി​പ​ര​മായ സഹായ​ത്താൽ നാം നല്ല പുരോ​ഗതി നേടി​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നതു സത്യമാ​യി​രി​ക്കാം. നിങ്ങൾക്കു “ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അരുള​പ്പാ​ടു​ക​ളു​ടെ ആദ്യപാ​ഠ​ങ്ങളെ തന്നേ വീണ്ടും ഉപദേ​ശി​ച്ചു​ത​രു​വാൻ ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന,” “കട്ടിയായ ആഹാരമല്ല, പാൽ . . . ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന,” ഒരു സമയമു​ണ്ടെന്നു ബൈബിൾ പറയുന്നു. (എബ്രായർ 5:12) എന്നാൽ ഒരുവന്‌ പാൽകു​ടി​ക്കുന്ന അവസ്ഥയിൽ എന്നേക്കും കഴിയാൻ പററില്ല. ക്രിസ്‌തീയ യോഗങ്ങൾ ദൈവ​സ്‌നേ​ഹ​വും ദൈവ​വി​ശ്വാ​സ​വും സജീവ​മാ​യി നിലനിർത്തു​ന്ന​തി​നും “ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ആലോചന . . . മുഴു​വ​നും” ബാധക​മാ​ക്കു​ന്ന​തിൽ പ്രാ​യോ​ഗിക സഹായം നൽകു​ന്ന​തി​നും ഉദ്ദേശി​ച്ചി​ട്ടുള്ള ബൈബിൾ പ്രബോ​ധ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ തുടർച്ച​യായ ഒരു പദ്ധതി പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 20:27) ഇതു “പാലി”നെക്കാൾ കൂടി​യ​താണ്‌. ബൈബിൾ കൂടു​ത​ലാ​യി ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “കട്ടിയാ​യുള്ള ആഹാരം നൻമതിൻമ​കളെ തിരി​ച്ച​റി​വാൻ തഴക്കത്താൽ അഭ്യസിച്ച ഇന്ദ്രി​യ​ങ്ങ​ളു​ള്ള​വ​രാ​യി പ്രായം തികഞ്ഞ​വർക്കേ പററു​ക​യു​ള്ളു.” (എബ്രായർ 5:14) യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ പ്രധാന ബൈബിൾ പ്രവച​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ വാക്യാ​നു​വാ​ക്യ പഠനങ്ങ​ളും ദൈവത്തെ നമ്മുടെ സ്വന്തം ജീവി​ത​ത്തിൽ എങ്ങനെ അനുക​രി​ക്കാ​മെന്ന ഗഹനമായ ചർച്ചക​ളും​പോ​ലെ അടിസ്ഥാന ഭവന ബൈബിൾപ്ര​ബോ​ധന പാഠ്യ​പ​ദ്ധ​തി​യു​ടെ ഭാഗമ​ല്ലാ​തി​രു​ന്നേ​ക്കാ​വുന്ന നിരവധി വിഷയങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു.

യഹോ​വ​യു​ടെ ഓർമി​പ്പി​ക്ക​ലു​കൾ—നിങ്ങളു​ടെ പിന്നിലെ ഒരു ശബ്ദം​പോ​ലെ

സഭയിലെ ഇത്തരം പഠനങ്ങ​ളാൽ, നാം ഏതുതരം വ്യക്തി​ക​ളാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെന്നു യഹോവ ക്രമമാ​യി നമ്മെ ഓർമി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഇത്തരം ഓർമി​പ്പി​ക്ക​ലു​കൾ അത്യന്താ​പേ​ക്ഷി​ത​മാണ്‌. അവയുടെ അഭാവ​ത്തിൽ നാം എളുപ്പം സ്വാർഥ​ത​യി​ലേ​ക്കും അഹങ്കാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കും അത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ലേ​ക്കും ഉള്ള ചായ്‌വു കാട്ടുന്നു. തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽനി​ന്നുള്ള ഓർമി​പ്പി​ക്ക​ലു​കൾ മററു മനുഷ്യ​രോ​ടും ദൈവ​ത്തോ​ടു​ത​ന്നെ​യും വിജയ​ക​ര​മായ ബന്ധങ്ങൾ ആസ്വദി​ക്കാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കും. സങ്കീർത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ എഴുത്തു​കാ​രൻ ഇങ്ങനെ സമ്മതി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു: “ഞാൻ എന്റെ വഴികളെ വിചാ​രി​ച്ചു, എന്റെ കാലു​കളെ നിന്റെ സാക്ഷ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു (ഓർമിപ്പിക്കലുകളിലേക്കു, NW) തിരി​ക്കു​ന്നു.”—സങ്കീർത്തനം 119:59.

നാം ക്രമമാ​യി ക്രിസ്‌തീയ യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ ഹാജരാ​കു​മ്പോൾ യെശയ്യാ​വി​ലൂ​ടെ​യുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ പ്രവച​ന​ത്തി​ന്റെ നിവൃത്തി നമുക്ക്‌ അനുഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്നു. അതു പറയുന്നു: “നിന്റെ ഉപദേ​ഷ്ടാ​വു മറഞ്ഞി​രി​ക്ക​യില്ല; നിന്റെ കണ്ണു നിന്റെ ഉപദേ​ഷ്ടാ​വി​നെ കണ്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും. നിങ്ങൾ വലത്തോ​ട്ടോ ഇടത്തോ​ട്ടോ തിരി​യു​മ്പോൾ: വഴി ഇതാകു​ന്നു, ഇതിൽ നടന്നു​കൊൾവിൻ എന്നൊരു വാക്കു പിറകിൽനി​ന്നു കേൾക്കും.” യഹോവ നമ്മുടെ അഭിവൃ​ദ്ധി നിരീ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യും നാം ഒരു തെററായ പടി സ്വീക​രി​ച്ചാൽ നമ്മെ സ്‌നേ​ഹ​പൂർവം തിരു​ത്തു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. (യെശയ്യാ​വു 30:20, 21; ഗലാത്യർ 6:1) അവിടുന്ന്‌ ഇതിലു​മ​ധി​കം സഹായം​പോ​ലും പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു.

സഭയി​ലൂ​ടെ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വു പ്രാപി​ക്കൽ

യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ക്രമമാ​യി ക്രിസ്‌തീയ യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ ഹാജരാ​കു​ന്ന​തി​നാൽ, ദൈവ​ജ​ന​ത്തിൽ വസിക്കുന്ന പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​നാൽ നാം ശക്തീക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. (1 പത്രൊസ്‌ 4:14) കൂടാതെ, സഭയിലെ ക്രിസ്‌തീയ മേൽവി​ചാ​ര​കൻമാർ നിയമി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​നാ​ലാണ്‌. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 20:28) ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള ഈ പ്രവർത്ത​ന​നി​ര​ത​മായ ശക്തിക്ക്‌ ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യു​ടെ​മേൽ ശക്തമായ സ്വാധീ​ന​മുണ്ട്‌. “ആത്മാവി​ന്റെ ഫലമോ: സ്‌നേഹം, സന്തോഷം, സമാധാ​നം, ദീർഘക്ഷമ, ദയ, പരോ​പ​കാ​രം, വിശ്വ​സ്‌തത, സൌമ്യത, ഇന്ദ്രി​യ​ജയം” എന്നിവ​യാ​ണെന്നു ബൈബിൾ പറയുന്നു. (ഗലാത്യർ 5:22, 23) യഹോ​വയെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വർക്കു​വേണ്ടി അവിടു​ന്നു കരുതി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അതിശ​യ​മാം​വി​ധം വ്യക്തമായ ഗ്രാഹ്യം നേടാ​നും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സ്ഥാപന​ത്തി​ലൂ​ടെ പ്രവർത്തി​ക്കുന്ന പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വു നമ്മെ സഹായി​ക്കും. ഈ വ്യവസ്ഥി​തി​യി​ലെ പ്രമു​ഖർക്കു ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഉദ്ദേശ്യ​ങ്ങൾ ഗ്രഹി​ക്കാൻ സാധ്യ​മ​ല്ലെന്നു വിശദീ​ക​രി​ച്ച​ശേഷം പൗലോസ്‌ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “നമുക്കോ ദൈവം തന്റെ ആത്മാവി​നാൽ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.”—1 കൊരി​ന്ത്യർ 2:8-10.

വിശ്വാ​സ​ത്തെ ബലിഷ്‌ഠ​മാ​ക്കുന്ന ആത്മികാ​ഹാ​ര​ത്തി​നു പുറമെ, സഭ അതിന്റെ മുഖ്യ പ്രവർത്ത​ന​ത്തിൽ പങ്കെടു​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്ന​വർക്കു പരിശീ​ലനം നൽകുന്നു. അതെന്താണ്‌?

സഭ നൽകുന്ന പരിശീ​ല​നം

ക്രിസ്‌തീയ സഭ ആളുകൾ കേവലം വിനോ​ദം ആസ്വദി​ക്കു​ക​യും ഒരുപക്ഷേ മെച്ചപ്പെട്ട ജീവിതം നയിക്കാൻ പരസ്‌പരം പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന ഒരു സാമൂ​ഹിക ക്ലബ്ബല്ല. ആത്മിക അന്ധകാ​ര​ത്തിൽ കഴിയു​ന്ന​വർക്കു രാജ്യ​സു​വാർത്ത എത്തിക്കാൻ യേശു സഭയെ നിയോ​ഗി​ച്ചു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 1:8; 1 പത്രൊസ്‌ 2:9) പൊ.യു. [പൊതു​യു​ഗം] 33-ലെ പെന്ത​ക്കോ​സ്‌തിൽ സ്ഥാപി​ത​മായ ദിവസം​മു​തൽ, അതു പ്രസം​ഗ​ക​രു​ടെ ഒരു സ്ഥാപന​മാ​യി​രു​ന്നു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 2:4) യഹോ​വ​യു​ടെ ഉദ്ദേശ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ആരോ​ടെ​ങ്കി​ലും പറയാൻ ശ്രമി​ച്ചിട്ട്‌ അയാളെ ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ കഴിയാഞ്ഞ ഒരനു​ഭവം നിങ്ങൾക്ക്‌ ഉണ്ടായി​ട്ടു​ണ്ടോ? പഠിപ്പി​ക്കൽ കലയിൽ സഭാ​യോ​ഗങ്ങൾ വ്യക്തി​പ​ര​മായ പരിശീ​ലനം നൽകുന്നു. ബൈബിൾ ദൃഷ്ടാ​ന്തങ്ങൾ പഠിക്കു​ന്ന​തി​നാൽ, ന്യായ​വാ​ദങ്ങൾ ചെയ്യു​ന്ന​തിന്‌ ഒരടി​സ്ഥാ​നം എങ്ങനെ ഒരുക്കാൻ കഴിയു​മെ​ന്നും യുക്തി​യു​ക്ത​മായ വാദത്തി​നു തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കളെ ഒരടി​സ്ഥാ​ന​മാ​യി എങ്ങനെ ഉപയോ​ഗി​ക്കാ​മെ​ന്നും ചോദ്യ​ങ്ങ​ളും ഉപമക​ളും ഉപയോ​ഗി​ച്ചു ന്യായ​വാ​ദം ചെയ്യാൻ മററു​ള്ള​വരെ എങ്ങനെ സഹായി​ക്കാ​മെ​ന്നും നാം പഠിക്കു​ന്നു. ഇത്തരം വൈദ​ഗ്‌ധ്യ​ങ്ങൾക്കു ബൈബിൾ സത്യം ഗ്രഹി​ക്കു​ന്ന​തിൽ മറെറാ​രാ​ളെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തി​ലെ പറഞ്ഞറി​യി​ക്കാ​നാ​കാത്ത സന്തോഷം അനുഭ​വി​ക്കാൻ നിങ്ങളെ സഹായി​ക്കാൻ കഴിയും.

കലാപ​ബാ​ധി​ത​മായ ഈ അധാർമിക ലോക​ത്തിൽ ക്രിസ്‌തീയ സഭ ഒരു യഥാർഥ അഭയ​കേ​ന്ദ്ര​മാണ്‌. അപൂർണ മനുഷ്യർ അടങ്ങി​യ​താ​ണെ​ങ്കി​ലും അതു സമാധാ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യും ഒരു സങ്കേത​മാണ്‌. അതു​കൊ​ണ്ടു സഭയിലെ എല്ലാ യോഗ​ങ്ങൾക്കും ക്രമമാ​യി ഹാജരാ​കു​ക​യും സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രന്റെ വാക്കു​ക​ളി​ലെ സത്യം നിങ്ങൾതന്നെ അനുഭ​വി​ച്ച​റി​യു​ക​യും ചെയ്യു​വിൻ: “ഇതാ, സഹോ​ദ​രൻമാർ ഒത്തൊ​രു​മി​ച്ചു വസിക്കു​ന്നതു എത്ര ശുഭവും എത്ര മനോ​ഹ​ര​വും ആകുന്നു! . . . യഹോവ അനു​ഗ്ര​ഹ​വും ശാശ്വ​ത​മാ​യുള്ള ജീവനും കല്‌പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.”—സങ്കീർത്തനം 133:1, 3.