“നമ്മു​ടേ​തി​നു സമാന​മായ വികാ​ര​ങ്ങ​ളുള്ള” മനുഷ്യർ

രാജാ​വും പ്രവാ​ച​ക​നു​മാ​യി​രുന്ന അവൻ ഒരു സ്‌നേ​ഹ​വാ​നായ പിതാ​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. അവന്റെ പുത്ര​ന്മാ​രിൽ ഒരുവൻ വ്യർഥ​നും അഹങ്കാ​രി​യു​മാ​യി​ത്തീർന്നു. സിംഹാ​സനം പിടി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​നാ​യി രണ്ടും​കൽപ്പി​ച്ചുള്ള ഒരു ശ്രമത്തിൽ, തന്റെ പിതാ​വി​ന്റെ മരണം ലക്ഷ്യമാ​ക്കി ആ പുത്രൻ ഒരു ആഭ്യന്തര യുദ്ധത്തിന്‌ തുടക്ക​മി​ട്ടു. എന്നാൽ തുടർന്നു നടന്ന യുദ്ധത്തിൽ കൊല്ല​പ്പെ​ട്ടത്‌ പുത്ര​നാ​യി​രു​ന്നു. പുത്രന്റെ മരണ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അറിഞ്ഞ​പ്പോൾ ഏകനായി പടിപ്പുര മാളി​ക​യിൽ കയറി പിതാവ്‌ ഇപ്രകാ​രം വിലപി​ച്ചു: “എന്റെ മകനേ, അബ്‌ശാ​ലോ​മേ, എന്റെ മകനേ, എന്റെ മകനേ, അബ്‌ശാ​ലോ​മേ, ഞാൻ നിനക്കു പകരം മരി​ച്ചെ​ങ്കിൽ കൊള്ളാ​യി​രു​ന്നു; അബ്‌ശാ​ലോ​മേ, എന്റെ മകനേ, എന്റെ മകനേ!” (2 ശമൂവേൽ 18:33) ആ പിതാവ്‌ ദാവീദ്‌ രാജാ​വാ​യി​രു​ന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ മറ്റ്‌ പ്രവാ​ച​ക​ന്മാ​രെ​പ്പോ​ലെ അവനും “നമ്മു​ടേ​തി​നു സമാന​മായ വികാ​ര​ങ്ങ​ളുള്ള ഒരു മനുഷ്യൻ” ആയിരു​ന്നു.—യാക്കോബ്‌ 5:17, NW.

ബൈബിൾ കാലങ്ങ​ളിൽ യഹോ​വ​യ്‌ക്കു​വേണ്ടി സംസാ​രിച്ച പുരു​ഷ​ന്മാ​രും സ്‌ത്രീ​ക​ളും എല്ലാ ജീവി​ത​തു​റ​ക​ളിൽനി​ന്നു​ള്ള​വ​രും സാധാ​ര​ണ​ക്കാ​രും ആയിരു​ന്നു. നമ്മെ​പ്പോ​ലെ അവർക്കും പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവർ അപൂർണ​ത​യിൽനിന്ന്‌ ഉളവാ​കുന്ന ദുരി​തങ്ങൾ അനുഭ​വി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ആരായി​രു​ന്നു ഈ പ്രവാ​ച​ക​ന്മാ​രിൽ ചിലർ? അവരുടെ വികാ​രങ്ങൾ നമ്മു​ടേ​തി​നു സമാന​മാ​യി​രു​ന്ന​തെ​ങ്ങനെ?

മോശ അമിതാ​ത്മ​വി​ശ്വാ​സം​വിട്ട്‌ സൗമ്യത കാട്ടി

ക്രിസ്‌തീ​യ​പൂർവ കാലങ്ങ​ളി​ലെ ഒരു പ്രമുഖ പ്രവാ​ച​ക​നാ​യി​രു​ന്നു മോശ. എന്നാൽ 40 വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾപ്പോ​ലും, യഹോ​വ​യു​ടെ വക്താവാ​യി സേവി​ക്കാൻ തക്കവണ്ണം അവൻ ഒരുങ്ങി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നില്ല. എന്തു​കൊണ്ട്‌? അവന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ ഈജി​പ്‌തി​ലെ ഫറവോ​നാൽ ഞെരു​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ മോശ ഫറവോ​ന്റെ കുടും​ബ​ത്തിൽ വളർന്ന്‌ “വാക്കി​ലും പ്രവൃ​ത്തി​യി​ലും സമർത്ഥ​നാ​യി​ത്തീർന്നു.” രേഖ നമ്മോട്‌ ഇപ്രകാ​രം പറയുന്നു: “ദൈവം താൻമു​ഖാ​ന്തരം അവർക്കു രക്ഷ നല്‌കും എന്നു സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ ഗ്രഹി​ക്കും എന്നു അവൻ നിരൂ​പി​ച്ചു.” ഒരു എബ്രായ അടിമ​യു​ടെ സംരക്ഷ​ണാർഥം ഒരു ഈജി​പ്‌തു​കാ​രനെ കൊന്നു​കൊണ്ട്‌ അവൻ അമിത​മായ ആത്മവി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ ആക്രമ​ണോ​ത്സു​ക​നാ​യി പ്രവർത്തി​ച്ചു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 7:22-25; പുറപ്പാ​ടു 2:11-14.

അപ്പോൾ മോശ ഒളി​ച്ചോ​ടാൻ നിർബ​ന്ധി​ത​നാ​യി. അവൻ വിദൂര മിദ്യാ​നിൽ തുടർന്നുള്ള നാലു പതിറ്റാ​ണ്ടു​കൾ ഒരു ആട്ടിട​യ​നാ​യി ജീവിച്ചു. (പുറപ്പാ​ടു 2:15) ആ കാലഘ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ അവസാ​ന​ത്തിൽ, അപ്പോൾ 80 വയസ്സു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന മോശയെ യഹോവ ഒരു പ്രവാ​ച​ക​നാ​യി നിയമി​ച്ചു. എന്നാൽ മോശ മേലാൽ അമിത​മായ ആത്മവി​ശ്വാ​സ​മു​ള്ളവൻ ആയിരു​ന്നില്ല. താൻ തികച്ചും അയോ​ഗ്യ​നാ​ണെന്ന്‌ അവനു തോന്നി. അതു​കൊണ്ട്‌ അവൻ പിൻവ​രുന്ന അഭി​പ്രായ പ്രകട​നങ്ങൾ നടത്തി​ക്കൊണ്ട്‌, യഹോവ തന്നെ പ്രവാ​ച​ക​നാ​യി നിയോ​ഗി​ച്ച​തി​നെ ചോദ്യം ചെയ്‌തു: “ഫറവോ​ന്റെ അടുക്കൽപോ​കു​വാ​നും യിസ്രാ​യേൽമ​ക്കളെ മിസ്ര​യീ​മിൽനി​ന്നു പുറ​പ്പെ​ടു​വി​പ്പാ​നും ഞാൻ എന്തു മാത്ര​മു​ള്ളു.” ‘ഞാൻ അവരോ​ടു എന്തു പറയും?’ (പുറപ്പാ​ടു 3:11, 13) യഹോവ സ്‌നേ​ഹ​പൂർവം ആത്മവി​ശ്വാ​സം പകരു​ക​യും സഹായ​മേ​കു​ക​യും ചെയ്‌ത​പ്പോൾ മോശ വലിയ വിജയ​ത്തോ​ടെ തന്റെ നിയമനം നിറ​വേ​റ്റു​ന്ന​തിൽ തുടർന്നു.

മോശ​യെ​പ്പോ​ലെ, ബുദ്ധി​മോ​ശ​മാ​ണെന്നു തെളിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാ​നോ പറയാ​നോ അമിത​മായ ആത്മവി​ശ്വാ​സത്തെ നിങ്ങൾ എന്നെങ്കി​ലും അനുവ​ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ? അങ്ങനെ​യെ​ങ്കിൽ, താഴ്‌മ​യോ​ടെ കൂടു​ത​ലായ പരിശീ​ലനം സ്വീക​രി​ക്കുക. അല്ലെങ്കിൽ, ചില ക്രിസ്‌തീയ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ങ്ങൾ നിർവ​ഹി​ക്കാൻ നിങ്ങൾ യോഗ്യ​ന​ല്ലെന്ന്‌ നിങ്ങൾക്കു തോന്നി​യി​ട്ടു​ണ്ടോ? അവ നിരസി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം യഹോ​വ​യും അവന്റെ സ്ഥാപന​വും നൽകുന്ന സഹായം സ്വീക​രി​ക്കുക. മോശയെ സഹായി​ച്ച​വന്‌ നിങ്ങ​ളെ​യും സഹായി​ക്കാ​നാ​കും.

ഏലീയാ​വിന്‌ ശിക്ഷണ​കാ​ലത്ത്‌ നമ്മു​ടേ​തി​നു സമാന​മായ വികാ​ര​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു

“ഏലീയാ​വു നമുക്കു സമസ്വ​ഭാ​വ​മുള്ള [“നമ്മു​ടേ​തി​നു സമാന​മായ വികാ​ര​ങ്ങ​ളുള്ള”, NW] മനുഷ്യൻ ആയിരു​ന്നു; മഴ പെയ്യാ​തി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു അവൻ പ്രാർത്ഥ​ന​യിൽ അപേക്ഷി​ച്ചു; മൂന്നു സംവത്സ​ര​വും ആറുമാ​സ​വും ദേശത്തു മഴ പെയ്‌തില്ല.” (യാക്കോബ്‌ 5:17) തന്നിൽനി​ന്നു വ്യതി​ച​ലി​ച്ചു​പോയ ഒരു ജനതയ്‌ക്കു ശിക്ഷണം കൊടു​ക്കാ​നുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ ഹിത​ത്തോ​ടു ചേർച്ച​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു ഏലീയാ​വി​ന്റെ പ്രാർഥന. എന്നാൽ, താൻ പ്രാർഥി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന വരൾച്ച മാനുഷ ദുരി​ത​ത്തി​നി​ട​യാ​ക്കു​മെന്ന്‌ ഏലീയാവ്‌ അറിഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഇസ്രാ​യേൽ പ്രധാ​ന​മാ​യും ഒരു കാർഷിക രാജ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു; മഞ്ഞും മഴയും ആളുക​ളു​ടെ ജീവനാ​ഡി​യാ​യി​രു​ന്നു. തുടർച്ച​യായ വരൾച്ച അങ്ങേയറ്റം ദുരിതം കൈവ​രു​ത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു. സസ്യങ്ങൾ വാടി​ക്ക​രി​യു​ക​യും വിളകൾ നശിക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. പണി​യെ​ടു​പ്പി​ക്കാ​നും ഭക്ഷ്യാ​വ​ശ്യ​ത്തി​നും ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രുന്ന വീട്ടു​മൃ​ഗങ്ങൾ ചത്തു​പോ​കു​ക​യും ചില കുടും​ബങ്ങൾ കടുത്ത പട്ടിണി​യു​ടെ ഭീഷണി​യി​ലാ​കു​ക​യും ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഏറ്റവു​മ​ധി​കം ദുരി​ത​മ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്നത്‌ ആരായി​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു? സാധാരണ ജനങ്ങൾ. തന്റെ പക്കൽ ഒരുപി​ടി മാവും അൽപ്പം എണ്ണയും മാത്രമേ ശേഷി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ളെന്ന്‌ പിന്നീട്‌ ഒരു വിധവ ഏലീയാ​വി​നോ​ടു പറഞ്ഞു. താനും മകനും പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ പട്ടിണി​കി​ടന്നു മരിക്കു​മെന്ന്‌ അവൾക്ക്‌ ഉറപ്പാ​യി​രു​ന്നു. (1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 17:12) ഏലീയാ​വിന്‌, താൻ പ്രാർഥി​ച്ച​തു​പോ​ലെ പ്രാർഥി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌, സത്യാ​രാ​ധന ഉപേക്ഷി​ക്കാഞ്ഞ സമ്പന്നരും ദരി​ദ്ര​രു​മായ തന്റെ ദാസന്മാർക്കു​വേണ്ടി യഹോവ കരുതു​മെന്ന ശക്തമായ വിശ്വാ​സം ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. രേഖ പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഏലീയാവ്‌ നിരാ​ശ​നാ​യില്ല.—1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 17:13-16; 18:3-5.

പെട്ടെ​ന്നു​ത​ന്നെ മഴപെ​യ്യി​ക്കു​മെന്ന്‌ മൂന്നു വർഷം കഴിഞ്ഞ്‌ യഹോവ സൂചി​പ്പി​ച്ച​പ്പോൾ, “നിലത്തു കുനിഞ്ഞു മുഖം തന്റെ മുഴങ്കാ​ലു​ക​ളു​ടെ നടുവിൽ വെച്ചു”കൊണ്ട്‌ ഏലീയാവ്‌ നടത്തിയ ആവർത്തി​ച്ചുള്ള തീവ്ര​മായ പ്രാർഥ​ന​ക​ളിൽ വരൾച്ച അവസാ​നി​ച്ചു കാണാ​നുള്ള അവന്റെ ഉത്‌ക​ട​മായ ആഗ്രഹം കാണാ​വു​ന്ന​താണ്‌. (1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 18:42) തന്റെ പ്രാർഥന യഹോവ കേട്ടതി​ന്റെ എന്തെങ്കി​ലും സൂചന ഉണ്ടോ​യെ​ന്ന​റി​യാൻ ‘ചെന്നു കടലിന്നു നേരെ നോക്കാൻ’ അവൻ തന്റെ ബാല്യ​ക്കാ​രനെ ആവർത്തി​ച്ചാ​വർത്തിച്ച്‌ ഉദ്‌ബോ​ധി​പ്പി​ച്ചു. (1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 18:43) അവന്റെ പ്രാർഥ​ന​യ്‌ക്കുള്ള പ്രതി​ക​ര​ണ​മാ​യി ഒടുവിൽ “ആകാശ​ത്തു​നി​ന്നു മഴ പെയ്‌തു, ഭൂമി​യിൽ ധാന്യം വിളഞ്ഞ”പ്പോൾ അവന്‌ എത്ര സന്തോഷം തോന്നി​യി​രി​ക്കണം!—യാക്കോബ്‌ 5:18.

നിങ്ങൾ ഒരു പിതാ​വോ ക്രിസ്‌തീയ സഭയിലെ ഒരു മൂപ്പനോ ആണെങ്കിൽ, തിരുത്തൽ നൽകു​മ്പോൾ ആഴമായ വികാ​ര​ങ്ങ​ളു​മാ​യി നിങ്ങൾക്കു മല്ലി​ടേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം. എന്നാൽ ശിക്ഷണം ചിലയ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ളിൽ അത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​ണെ​ന്നും അത്‌ സ്‌നേ​ഹ​പൂർവം നൽകു​മ്പോൾ “നീതി എന്ന സമാധാ​ന​ഫലം ലഭിക്കു”മെന്നു​മുള്ള ബോധ്യ​ത്താൽ അത്തരം മാനുഷ വികാ​ര​ങ്ങളെ മയപ്പെ​ടു​ത്തേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. (എബ്രായർ 12:11) യഹോ​വ​യു​ടെ നിയമങ്ങൾ അനുസ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ഫലങ്ങൾ എല്ലായ്‌പോ​ഴും അഭികാ​മ്യ​മാണ്‌. പ്രാർഥ​നകൾ സഫലമാ​കു​ന്ന​തിന്‌ നാം, ഏലീയാ​വി​നെ​പ്പോ​ലെ, ഹൃദയ​ത്തിൽനി​ന്നു പ്രാർഥി​ക്കണം.

യിരെ​മ്യാവ്‌ നിരു​ത്സാ​ഹ​ത്തി​ന്മ​ധ്യേ​യും ധൈര്യം പ്രകട​മാ​ക്കി

എല്ലാ ബൈബി​ളെ​ഴു​ത്തു​കാ​രി​ലും​വെച്ച്‌, തന്റെ വ്യക്തി​പ​ര​മായ വികാ​ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഏറ്റവും കൂടുതൽ എഴുതി​യി​ട്ടു​ള്ളത്‌ ഒരുപക്ഷേ യിരെ​മ്യാ​വാ​യി​രി​ക്കാം. ഒരു ചെറു​പ്പ​ക്കാ​ര​നാ​യി​രി​ക്കെ തന്റെ നിയമനം സ്വീക​രി​ക്കാൻ അവൻ വിമു​ഖ​നാ​യി​രു​ന്നു. (യിരെ​മ്യാ​വു 1:6) എന്നിരു​ന്നാ​ലും വലിയ ധൈര്യ​ത്തോ​ടെ അവൻ ദൈവ​വ​ചനം പ്രഖ്യാ​പി​ച്ചു​തു​ടങ്ങി. രാജാ​വു​മു​തൽ സാധാ​ര​ണ​ക്കാ​രൻവരെ ഉള്ളവരു​ടെ ശക്തമായ എതിർപ്പ്‌ അവനു നേരി​ടേ​ണ്ടി​വന്നു. ആ എതിർപ്പ്‌ ചിലയ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ളിൽ അവന്‌ കോപ​ത്തി​നും കണ്ണുനീ​രി​നും ഇടയാക്കി. (യിരെ​മ്യാ​വു 9:3; 18:20-23; 20:7-18) വ്യത്യസ്‌ത അവസര​ങ്ങ​ളിൽ അവൻ, ജനക്കൂ​ട്ടാ​ക്ര​മണം, പ്രഹരം, ആമത്തിൽ ഇടൽ, തടവ്‌, വധഭീ​ഷണി എന്നിവ സഹിച്ചു. മരി​ക്കേ​ണ്ട​തിന്‌ ഒരിക്കൽ അവനെ വെള്ളമി​ല്ലാത്ത ഒരു ചെളി​ക്കു​ഴി​യിൽ ഇട്ടു. അവന്റെ പിൻവ​രുന്ന വാക്കു​ക​ളാൽ ചിത്രീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ യഹോ​വ​യു​ടെ സന്ദേശം അവനു വേദന​യു​ള​വാ​ക്കി: “അയ്യോ എന്റെ ഉദരം, എന്റെ ഉദരം! എനിക്കു നോവു കിട്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു; അയ്യോ എന്റെ ഹൃദയ​ഭി​ത്തി​കൾ!”—യിരെ​മ്യാ​വു 4:19.

എന്നിട്ടും അവൻ യഹോ​വ​യു​ടെ വചനത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചു. അവൻ പറഞ്ഞു: “നിന്റെ വചനങ്ങൾ എനിക്കു സന്തോ​ഷ​വും എന്റെ ഹൃദയ​ത്തി​ന്നു ആനന്ദവും ആയി.” (യിരെ​മ്യാ​വു 15:16) അതേസ​മയം, ഇച്ഛാഭം​ഗം ഇപ്രകാ​രം യഹോ​വ​യോ​ടു നിലവി​ളി​ക്കാൻ അവനെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു: “നീ എനിക്കു ചതിക്കുന്ന തോടും വററി​പ്പോ​കുന്ന വെള്ളവും പോലെ ആയിരി​ക്കു”ന്നു. (യിരെ​മ്യാ​വു 15:18) എന്നിരു​ന്നാ​ലും, യഹോവ അവന്റെ വികാര സംഘട്ട​നങ്ങൾ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ക​യും അവന്റെ നിയമനം നിവർത്തി​ക്കാൻ കഴി​യേ​ണ്ട​തിന്‌ അവനെ തുടർന്നും പിന്തു​ണ​യ്‌ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.—യിരെ​മ്യാ​വു 15:20; 20:7-9 കൂടെ കാണുക.

ശുശ്രൂഷ നിർവ​ഹി​ക്കുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ നിങ്ങൾ യിരെ​മ്യാ​വി​നെ​പ്പോ​ലെ ഇച്ഛാഭം​ഗ​മോ എതിർപ്പോ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ? യഹോ​വ​യി​ലേക്കു നോക്കുക. അവന്റെ മാർഗ​നിർദേശം പിൻപ​റ്റു​ന്ന​തിൽ തുടരുക. യഹോവ നിങ്ങളു​ടെ​യും ശ്രമങ്ങൾക്കു പ്രതി​ഫ​ല​മേ​കും.

യേശു​വിന്‌ നമ്മു​ടേ​തി​നു സമാന​മായ വികാ​ര​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു

എക്കാല​ത്തെ​യും ഏറ്റവും മഹാനായ പ്രവാ​ചകൻ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സ്വന്തം പുത്ര​നായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വാ​യി​രു​ന്നു. പൂർണ​ത​യുള്ള മനുഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അവൻ തന്റെ വികാ​ര​ങ്ങളെ അടിച്ച​മർത്തി​യില്ല. അവന്റെ മുഖത്തോ മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടുള്ള അവന്റെ പ്രതി​ക​ര​ണ​ത്തി​ലോ പ്രകട​മാ​യി​രുന്ന ആന്തരിക വികാ​ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ നാം മിക്ക​പ്പോ​ഴും വായി​ക്കു​ന്നു. പലപ്പോ​ഴും യേശു​വി​ന്റെ “മനസ്സലി​ഞ്ഞു.” തന്റെ ഉപമയി​ലെ കഥാപാ​ത്ര​ങ്ങളെ വിവരി​ക്കവേ അവൻ അതേ പദപ്ര​യോ​ഗം ഉപയോ​ഗി​ച്ചു.—മർക്കൊസ്‌ 1:41; 6:34; ലൂക്കൊസ്‌ 10:33.

“ഇതു ഇവിടെ നിന്നു കൊണ്ടു​പോ​കു​വിൻ” എന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ വിൽപ്പ​ന​ക്കാ​രെ​യും മൃഗങ്ങ​ളെ​യും ആലയത്തിൽനിന്ന്‌ ഓടി​ച്ച​പ്പോൾ അവൻ തന്റെ ശബ്ദം ഉയർത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കണം. (യോഹ​ന്നാൻ 2:14-16) “കർത്താവേ, നിന്നോ​ടു​തന്നെ ദയാലു​വാ​യി​രിക്ക” എന്ന പത്രൊ​സി​ന്റെ നിർദേശം ശക്തമായ പ്രതി​ക​രണം ക്ഷണിച്ചു​വ​രു​ത്തി, “സാത്താനേ, എന്നെ വിട്ടു പോകൂ!”—മത്തായി 16:22, 23, NW.

തന്നോടു വിശേ​ഷാൽ അടുപ്പ​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ചില​രോട്‌ യേശു​വി​നു പ്രത്യേക വാത്സല്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. “യേശു സ്‌നേ​ഹിച്ച ശിഷ്യൻ” എന്ന്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ യോഹ​ന്നാൻ വർണി​ക്ക​പ്പെട്ടു. (യോഹ​ന്നാൻ 21:7, 20) നാം ഇങ്ങനെ​യും വായി​ക്കു​ന്നു: “യേശു മാർത്ത​യെ​യും അവളുടെ സഹോ​ദ​രി​യെ​യും ലാസരി​നെ​യും സ്‌നേ​ഹി​ച്ചു.”—യോഹ​ന്നാൻ 11:5.

യേശു​വിന്‌ വ്രണിത വികാ​ര​ങ്ങ​ളും അനുഭ​വ​പ്പെ​ടാ​മാ​യി​രു​ന്നു. ലാസറു​ടെ മരണത്തി​ന്റെ ദുഃഖാ​നു​ഭവം ഉൾക്കൊണ്ട “യേശു കണ്ണുനീർ വാർത്തു.” (യോഹ​ന്നാൻ 11:32-36) യൂദാ ഇസ്‌ക​ര്യോ​ത്ത തന്നെ ഒറ്റി​ക്കൊ​ടു​ത്തത്‌ ഉളവാ​ക്കിയ ഹൃദയ​വേദന വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ യേശു സങ്കീർത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ കഠിന​വേ​ദ​ന​യു​ള​വാ​ക്കുന്ന ഒരു പ്രയോ​ഗം ഉദ്ധരിച്ചു: “എന്റെ അപ്പം തിന്നു​ന്നവൻ എന്റെ നേരെ കുതി​കാൽ ഉയർത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.”—യോഹ​ന്നാൻ 13:18; സങ്കീർത്തനം 41:9.

സ്‌തം​ഭ​ത്തിൽകി​ടന്ന്‌ അതിക​ഠി​ന​മായ വേദന അനുഭ​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ പോലും യേശു തന്റെ വികാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ആഴം പ്രകട​മാ​ക്കി. അവൻ ആർദ്ര​താ​പൂർവം തന്റെ അമ്മയെ “താൻ സ്‌നേ​ഹിച്ച ശിഷ്യ”നെ ഭരമേൽപ്പി​ച്ചു. (യോഹ​ന്നാൻ 19:26, 27) തന്നോ​ടൊ​പ്പം ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭ​ത്തി​ലേ​റ്റ​പ്പെട്ട ദുഷ്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കാ​രിൽ ഒരുവ​നിൽ അനുതാ​പ​ത്തി​ന്റെ തെളിവു കണ്ടപ്പോൾ യേശു കരുണാ​പൂർവം ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “നീ എന്നോ​ടു​കൂ​ടെ പരദീ​സ​യിൽ ഇരിക്കും.” (ലൂക്കൊസ്‌ 23:43) അവന്റെ പിൻവ​രുന്ന നിലവി​ളി​യിൽ നമുക്ക്‌ അവന്റെ വികാ​ര​ത്തി​ര​ത്തള്ളൽ കാണാ​വു​ന്ന​താണ്‌: “എന്റെ ദൈവമേ, എന്റെ ദൈവമേ, നീ എന്നെ കൈവി​ട്ടതു എന്തു”? (മത്തായി 27:46) അവന്റെ മരണസ​മ​യത്തെ വാക്കുകൾ ഹൃദയം​ഗ​മ​മായ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​നും ആശ്രയ​ബോ​ധ​ത്തി​നും തെളിവു നൽകുന്നു: “പിതാവേ ഞാൻ എന്റെ ആത്മാവി​നെ തൃക്കയ്യിൽ ഏല്‌പി​ക്കു​ന്നു.”—ലൂക്കൊസ്‌ 23:46.

ഇവയെ​ല്ലാം നമു​ക്കെത്ര ആത്മവി​ശ്വാ​സ​മാണ്‌ പകരു​ന്നത്‌! “നമുക്കുള്ള മഹാപു​രോ​ഹി​തൻ [യേശു] നമ്മുടെ ബലഹീ​ന​ത​ക​ളിൽ സഹതാപം കാണി​പ്പാൻ കഴിയാ​ത്ത​വനല്ല; പാപം ഒഴികെ സർവ്വത്തി​ലും നമുക്കു തുല്യ​മാ​യി പരീക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​ന​ത്രേ നമുക്കു​ള്ളതു.”—എബ്രായർ 4:15.

യഹോ​വ​യു​ടെ ആത്മവി​ശ്വാ​സം

വക്താക്ക​ളാ​യി താൻ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത​വ​രെ​പ്രതി യഹോവ ഒരിക്ക​ലും ഖേദി​ച്ചി​ട്ടില്ല. അവനോ​ടുള്ള അവരുടെ വിശ്വ​സ്‌തത അവൻ അറിഞ്ഞി​രു​ന്നു. അപൂർണ​രാ​യ​വ​രു​ടെ ബലഹീ​ന​തകൾ അവൻ കരുണാ​പൂർവം ക്ഷമിച്ചു. എന്നാൽ അവർ തങ്ങളുടെ നിയമനം നിവർത്തി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ അവൻ പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചു. അവന്റെ സഹായ​ത്താൽ അവർ അപ്രകാ​രം ചെയ്യാൻ പ്രാപ്‌ത​രാ​യി​രു​ന്നു.

നമ്മുടെ വിശ്വസ്‌ത സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രിൽ നമുക്ക്‌ ക്ഷമാപൂർവം വിശ്വാ​സം പ്രകട​മാ​ക്കാം. നമ്മേ​പ്പോ​ലെ​തന്നെ അവരും ഈ വ്യവസ്ഥി​തി​യിൽ എന്നും അപൂർണ​രാ​യി​രി​ക്കും. എങ്കിലും, നമ്മുടെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ നമ്മുടെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​നും ശ്രദ്ധയ്‌ക്കും യോഗ്യ​ര​ല്ലെന്ന്‌ നാം ഒരിക്ക​ലും വിധി​ക്ക​രുത്‌. പൗലൊസ്‌ എഴുതി: “എന്നാൽ ശക്തരായ നാം അശക്തരു​ടെ ബലഹീ​ന​ത​കളെ ചുമക്കു​ക​യും നമ്മിൽ തന്നേ പ്രസാ​ദി​ക്കാ​തി​രി​ക്ക​യും വേണം.”—റോമർ 15:1; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:13, 14.

നമുക്ക്‌ അനുഭ​വ​പ്പെ​ടുന്ന വികാ​ര​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം യഹോ​വ​യു​ടെ പ്രവാ​ച​ക​ന്മാർക്ക്‌ അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു. എങ്കിലും അവർ യഹോ​വ​യിൽ ആശ്രയി​ച്ചു. യഹോവ അവരെ പിന്താങ്ങി. അതിലു​പരി, ഒരു നല്ല മനസ്സാക്ഷി, തന്റെ അംഗീ​കാ​രം സംബന്ധിച്ച ബോധ്യം, അവരെ പിന്താ​ങ്ങിയ വിശ്വസ്‌ത സഹകാ​രി​കൾ, സന്തുഷ്ട ഭാവി​യു​ടെ ഉറപ്പ്‌ എന്നിങ്ങനെ യഹോവ അവർക്ക്‌ സന്തോ​ഷി​ക്കാൻ കാരണങ്ങൾ നൽകി. (എബ്രായർ 12:1-3) “നമ്മു​ടേ​തി​നു സമാന​മായ വികാ​ര​ങ്ങ​ളുള്ള” മനുഷ്യ​രു​ടെ, പുരാതന പ്രവാ​ച​ക​ന്മാ​രു​ടെ, വിശ്വാ​സത്തെ അനുക​രി​ക്കു​മ​ള​വിൽ നമുക്കും പരിപൂർണ ആത്മവി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ യഹോ​വ​യോ​ടു പറ്റിനിൽക്കാം.