ശൂനേം—സ്‌നേഹം കളിയാ​ടിയ, അക്രമം നടമാ​ടിയ സ്ഥലം

യി​സ്രെ​യേൽ നിമ്‌ന​സ​മ​ഭൂ​മി​യു​ടെ കിഴക്കേ അറ്റത്തുള്ള ദക്ഷിണ ഗലീല​യി​ലാണ്‌ ശൂനേം നഗരം സ്ഥിതി​ചെ​യ്യു​ന്നത്‌. ബൈബിൾ ചരി​ത്ര​ത്തി​ലെ രണ്ട്‌ സുപ്ര​ധാന യുദ്ധങ്ങൾക്കു സാക്ഷ്യം​വ​ഹിച്ച ഈ കൊച്ചു നഗരം വിശ്വസ്‌ത സ്‌നേഹം പ്രകട​മാ​ക്കിയ രണ്ടു സ്‌ത്രീ​ക​ളു​ടെ ജന്മസ്ഥല​മെ​ന്ന​നി​ല​യി​ലും പ്രസി​ദ്ധ​മാണ്‌.

ശൂനേ​മി​നു പിന്നിൽ ഉയർന്നു​നി​ന്നത്‌ മോരേ കുന്നാ​ണെന്ന്‌ കരുത​പ്പെ​ടു​ന്നു. സമഭൂ​മി​ക്കു കുറുകെ എട്ട്‌ കിലോ​മീ​റ്റർ അകലെ ഗിൽബോവ കുന്ന്‌ സ്ഥിതി​ചെ​യ്‌തി​രു​ന്നു. ആ രണ്ടു കുന്നു​കൾക്കു​മി​ട​യിൽ നല്ല നീരോ​ട്ട​മുള്ള, ഫലസമൃ​ദ്ധ​മായ ഒരു പ്രദേ​ശ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു—മുഴു ഇസ്രാ​യേ​ലി​ലും​വെച്ച്‌ ഏറ്റവും ഫലഭൂ​യി​ഷ്‌ഠ​മായ പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്ന്‌.

ഹരിത​സ​മൃ​ദ്ധ​മാ​യ, ശൂനേ​മി​നു ചുറ്റു​മുള്ള ഈ ഗ്രാമ​പ്ര​ദേശം എക്കാല​ത്തെ​യും ഏറ്റവും വശ്യത​യാർന്ന പ്രേമ​ക​ഥ​ക​ളി​ലൊ​ന്നായ ഉത്തമഗീ​ത​ത്തി​നു പശ്ചാത്ത​ല​മൊ​രു​ക്കു​ന്നു. തന്റെ ഭാര്യ​മാ​രിൽ ഒരുവ​ളാ​യി​ത്തീ​രാ​നുള്ള ശലോ​മോൻ രാജാ​വി​ന്റെ അഭ്യർഥന സ്വീക​രി​ക്കാ​തെ, ആട്ടിട​യ​നായ സുഹൃ​ത്തി​നെ വിവാഹം ചെയ്യാൻ തീരു​മാ​നിച്ച സുന്ദരി​യാ​യൊ​രു ഗ്രാമീണ പെൺകൊ​ടി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചാണ്‌ ആ ഗീതം പ്രതി​പാ​ദി​ക്കു​ന്നത്‌. അവളുടെ ഹൃദയം കവരാ​നാ​യി ശലോ​മോൻ തന്റെ സമസ്‌ത ജ്ഞാനവും സമ്പത്തും ഉപയോ​ഗി​ച്ചു. അവൻ ആവർത്തി​ച്ചാ​വർത്തിച്ച്‌ അവളെ പുകഴ്‌ത്തി: “അരു​ണോ​ദ​യം​പോ​ലെ ശോഭ​യും ചന്ദ്ര​നെ​പ്പോ​ലെ സൌന്ദ​ര്യ​വും സൂര്യ​നെ​പ്പോ​ലെ നിർമ്മ​ല​ത​യും . . . ഉള്ളോ​രി​വൾ ആർ?” അവൾക്കു സങ്കൽപ്പി​ക്കാ​നാ​കുന്ന സകല രത്‌നാ​ഭ​ര​ണ​ങ്ങ​ളും നൽകി പരിലാ​ളി​ക്കാ​മെന്ന്‌ അവൻ വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്‌തു.—ഉത്തമഗീ​തം 1:11; 6:10.

രാജകീയ ജീവി​ത​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒരു ധാരണ നൽകു​ന്ന​തിന്‌, ഏറ്റവും നല്ല 60 യോദ്ധാ​ക്ക​ളാൽ അനുഗ​ത​യാ​യി അവൾ ശലോ​മോ​നെ യരൂശ​ലേ​മി​ലേക്ക്‌ അനുഗ​മി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവൻ ക്രമീ​ക​രണം ചെയ്‌തു. (ഉത്തമഗീ​തം 3:6-11) ശേബാ​രാ​ജ്ഞി കണ്ട്‌ ‘അമ്പരന്നു​പോയ,’ അത്ര ഗംഭീ​ര​മായ തന്റെ രാജ​കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ അവൻ അവളെ പാർപ്പി​ച്ചു.—1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 10:4, 5.

എന്നാൽ ശൂനേ​മിൽനി​ന്നുള്ള ആ പെൺകു​ട്ടി ഇടയ​ച്ചെ​റു​ക്ക​നോ​ടു വിശ്വ​സ്‌ത​യാ​യി​രു​ന്നു. “കാട്ടു​മ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇടയിൽ ഒരു നാരകം​പോ​ലെ” ആകുന്നു “എന്റെ പ്രിയൻ,” അവൾ പറഞ്ഞു. (ഉത്തമഗീ​തം 2:3) ശലോ​മോൻ തന്റെ ആയിരം മുന്തി​രി​ത്തോ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ ആനന്ദി​ക്കട്ടെ. തന്റെ പ്രിയ​നോ​ടൊ​പ്പം, അവൾക്ക്‌ ഒരു മുന്തി​രി​ത്തോ​ട്ടം മതിയാ​യി​രു​ന്നു. അവളുടെ സ്‌നേഹം അചഞ്ചല​മാ​യി​രു​ന്നു.—ഉത്തമഗീ​തം 8:11, 12.

സുന്ദരി​യാ​യ മറ്റൊരു സ്‌ത്രീ​യും ശൂനേ​മിൽ പാർത്തി​രു​ന്നു. അവളുടെ ശാരീ​രിക സൗന്ദര്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ നമുക്ക്‌ യാതൊ​ന്നും അറിയില്ല, എന്നാൽ അവൾ നിശ്ചയ​മാ​യും ഹൃദയ​സൗ​ന്ദ​ര്യ​മു​ള്ള​വ​ളാ​യി​രു​ന്നു. പ്രവാ​ച​ക​നായ എലീശാ​യ്‌ക്ക്‌ ക്രമമാ​യി ഭക്ഷണം നൽകു​ന്ന​തി​നും പാർപ്പി​ട​മൊ​രു​ക്കു​ന്ന​തി​നും അവൾ വളരെ “താല്‌പ​ര്യ​ത്തോ​ടെ” പ്രവർത്തി​ച്ചെന്ന്‌—അല്ലെങ്കിൽ അധ്വാ​നി​ച്ചെന്ന്‌—ബൈബിൾ പറയുന്നു.—2 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 4:8-13.

എലീശാ, തനിക്കു​വേണ്ടി അവളും ഭർത്താ​വും ഒരുക്കി​യി​രുന്ന ചെറിയ മാളി​ക​മു​റി​യി​ലേക്ക്‌ ക്ഷീണി​പ്പി​ക്കുന്ന ദീർഘ​യാ​ത്ര കഴിഞ്ഞ്‌ കൃതജ്ഞ​താ​പൂർവം മടങ്ങു​ന്നത്‌ നമുക്കു ഭാവന​യിൽ കാണാൻ കഴിയും. 60 വർഷക്കാ​ലത്തെ അവന്റെ ശുശ്രൂ​ഷ​ക്കി​ട​യിൽ സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ അവൻ കൂടെ​ക്കൂ​ടെ അവരുടെ ഭവനം സന്ദർശി​ച്ചി​രി​ക്കാം. എലീശാ അതുവഴി പോകു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം തങ്ങളുടെ ഭവനത്തിൽ താമസി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ അവൾ നിർബ​ന്ധി​ച്ചത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു? എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ അവൾ എലീശാ​യു​ടെ വേലയെ വിലമ​തി​ച്ചു. യഹോ​വയെ സേവി​ക്കാ​നുള്ള തങ്ങളുടെ കടമ സംബന്ധിച്ച്‌ രാജാ​ക്ക​ന്മാ​രെ​യും പുരോ​ഹി​ത​ന്മാ​രെ​യും സാധാരണ ജനങ്ങ​ളെ​യും ഓർമി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ താഴ്‌മ​യുള്ള, നിസ്വാർഥ​മ​തി​യായ പ്രവാ​ചകൻ ആ ജനതയു​ടെ മനസ്സാ​ക്ഷി​യാ​യി വർത്തിച്ചു.

“പ്രവാ​ചകൻ എന്നു​വെച്ചു പ്രവാ​ച​കനെ കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന​വന്നു പ്രവാ​ച​കന്റെ പ്രതി​ഫലം ലഭിക്കു”മെന്ന്‌ പറഞ്ഞ​പ്പോൾ യേശു​വി​ന്റെ മനസ്സി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​വ​രിൽ ഒരാൾ ആ ശൂനേമ്യ സ്‌ത്രീ​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​തിൽ സംശയ​മില്ല. (മത്തായി 10:41) ദൈവ​ഭ​യ​മുള്ള ഈ സ്‌ത്രീക്ക്‌ യഹോവ പ്രത്യേക പ്രതി​ഫലം നൽകി. അനേക വർഷമാ​യി അവൾക്കു കുട്ടി​ക​ളി​ല്ലാ​തി​രു​ന്നി​ട്ടും അവളൊ​രു പുത്രനു ജന്മം നൽകി. വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ്‌, ഏഴുവർഷം ദീർഘിച്ച ഒരു ക്ഷാമം ദേശത്തെ തരിശാ​ക്കി​യ​പ്പോ​ഴും അവൾക്കു ദിവ്യ സഹായം ലഭിച്ചു. ദൈവ​ദാ​സ​ന്മാ​രോട്‌ നാം കാട്ടുന്ന ദയ നമ്മുടെ സ്വർഗീയ പിതാവ്‌ ഒരിക്ക​ലും ശ്രദ്ധി​ക്കാ​തെ പോകി​ല്ലെന്ന്‌ ഹൃദയ​സ്‌പർശി​യായ ഈ വിവരണം നമ്മെ ഓർമി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.—2 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 4:13-37; 8:1-6; എബ്രായർ 6:10.

നിർണാ​യ​ക​മായ രണ്ട്‌ യുദ്ധങ്ങൾ

വിശ്വ​സ്‌ത​രായ ആ രണ്ടു സ്‌ത്രീ​ക​ളു​ടെ വാസസ്ഥ​ല​മെന്ന നിലയിൽ ശൂനേം സ്‌മരി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, ഇസ്രാ​യേൽ ചരി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഗതിക്കു മാറ്റം വരുത്തിയ രണ്ടു യുദ്ധങ്ങൾക്കും അതു സാക്ഷ്യം വഹിച്ചു. അതിന​ടുത്ത്‌ ലക്ഷണ​മൊത്ത ഒരു യുദ്ധക്ക​ള​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു—മോരേ കുന്നി​നും ഗിൽബോവ കുന്നി​നും ഇടയി​ലുള്ള സമഭൂമി. ബൈബിൾ കാലങ്ങ​ളി​ലെ സൈനിക മേധാ​വി​കൾ, ധാരാളം ജലം ലഭ്യമായ, സംരക്ഷ​ണ​മാ​യു​ത​കുന്ന ഉയർന്ന പ്രദേ​ശത്ത്‌, സാധ്യ​മെ​ങ്കിൽ, സൈനി​ക​രെ​യും കുതി​ര​ക​ളെ​യും രഥങ്ങ​ളെ​യും അണിനി​ര​ത്താൻ മതിയായ സ്ഥലമുള്ള ഉണങ്ങിയ സമതല​താ​ഴ്‌വ​രയെ മുകളിൽനി​ന്നു വീക്ഷി​ക്കാൻ കഴിയുന്ന ഉയർന്ന സ്ഥലങ്ങളിൽ പാളയ​മ​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു. ശൂനേ​മി​ലും ഗിൽബോ​വ​യി​ലും അത്തരം സൗകര്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ന്യായാ​ധി​പ​ന്മാ​രു​ടെ കാലത്ത്‌, മിദ്യാ​ന്യ​രും അമാ​ലേ​ക്യ​രും മറ്റുള്ള​വ​രും ഉൾപ്പെട്ട 1,35,000 പേരുടെ ഒരു സൈന്യം മോരേ കുന്നിനു മുമ്പി​ലുള്ള സമഭൂ​മി​യിൽ പാളയ​മ​ടി​ച്ചു. അവരുടെ ഒട്ടകങ്ങൾ “കടൽക്ക​ര​യി​ലെ മണൽപോ​ലെ അസംഖ്യം ആയിരു​ന്നു.” (ന്യായാ​ധി​പ​ന്മാർ 7:12) വെറും 32,000 സൈനി​കർ മാത്ര​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ന്യായാ​ധി​പ​നായ ഗിദെ​യോ​ന്റെ കീഴിൽ ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ ഗിൽബോവ കുന്നിന്റെ അടിവാ​ര​ത്തി​ലുള്ള ഹരോദ്‌ ഉറവി​ന്ന​രി​കെ സമഭൂ​മി​യു​ടെ എതിർവ​ശത്ത്‌ അവർക്ക​ഭി​മു​ഖ​മാ​യി നിലയു​റ​പ്പി​ച്ചു.

യുദ്ധത്തി​നു മുമ്പുള്ള ദിവസ​ങ്ങ​ളിൽ ഓരോ പക്ഷവും എതിർ പക്ഷത്തെ അധൈ​ര്യ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ശ്രമി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. പരിഹ​സി​ക്കുന്ന സൈനി​ക​ക്കൂ​ട്ടം, യുദ്ധത്തി​നുള്ള ഒട്ടകങ്ങൾ, രഥങ്ങൾ, കുതി​രകൾ എന്നിവ​യ്‌ക്ക്‌ ഇസ്രാ​യേ​ലി​ന്റെ കാലാൾപ്പ​ട​യിൽ ഭീതി​യു​ള​വാ​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ സംഘടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾത്തന്നെ നിർദിഷ്ട സ്ഥാനത്ത്‌ അണിനി​ര​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രുന്ന മിദ്യാ​ന്യർ നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും ഭീതി​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന ഒരു കാഴ്‌ച​യാ​യി​രു​ന്നു. ‘ആർക്കെ​ങ്കി​ലും ഭയവും ഭീരു​ത​യു​മു​ണ്ടോ’യെന്ന്‌ ഗിദെ​യോൻ ചോദി​ച്ച​പ്പോൾ, അവന്റെ സൈനി​ക​രിൽ മൂന്നിൽരണ്ട്‌ ഭാഗവും യുദ്ധക്കളം വിട്ടു​പോ​യ്‌ക്കൊണ്ട്‌ പ്രതി​ക​രി​ച്ചു.—ന്യായാ​ധി​പ​ന്മാർ 7:1-3.

10,000 പേർ മാത്ര​മുള്ള ഇസ്രാ​യേല്യ സൈന്യം സമഭൂ​മി​യു​ടെ മറുവ​ശ​ത്തുള്ള 1,35,000 പേരട​ങ്ങുന്ന ശത്രു​സൈ​ന്യ​ത്തെ അന്ധാളി​പ്പോ​ടെ നോക്കി. പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ യഹോവ ഇസ്രാ​യേല്യ സൈനി​ക​രു​ടെ എണ്ണം വെറും 300-ആയി വെട്ടി​ച്ചു​രു​ക്കി. ഇസ്രാ​യേല്യ രീതി​യ​നു​സ​രിച്ച്‌, ഈ ചെറിയ കൂട്ടത്തെ മൂന്നു വിഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളാ​യി തിരിച്ചു. ഇരുട്ടി​ന്റെ മറവിൽ അവർ ശത്രു​പാ​ള​യ​ത്തി​ന്റെ മൂന്നു വശങ്ങളി​ലാ​യി അണിനി​രന്ന്‌ തങ്ങളുടെ സ്ഥാനങ്ങ​ളിൽ നിലയു​റ​പ്പി​ച്ചു. എന്നിട്ട്‌, ഗിദെ​യോൻ കൽപ്പി​ച്ച​പ്പോൾ, ആ 300 പേർ തങ്ങളുടെ പന്തങ്ങൾ ഒളിപ്പി​ച്ചി​രുന്ന കുടങ്ങൾ ഉടച്ച്‌ പന്തങ്ങൾ ഉയർത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, “യഹോ​വെ​ക്കും ഗിദെ​യോ​ന്നും വേണ്ടി വാൾ” എന്ന്‌ ആർത്തു​വി​ളി​ച്ചു. അവർ തങ്ങളുടെ കാഹളങ്ങൾ ഊതി, എന്നിട്ടത്‌ ഊതി​ക്കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. ഇരുട്ടത്ത്‌, പരി​ഭ്രാ​ന്ത​രായ ആ സംയുക്ത സൈനി​ക​ക്കൂ​ട്ടം 300 സൈനി​ക​സം​ഘങ്ങൾ തങ്ങളെ ആക്രമി​ക്കു​ക​യാ​ണെന്നു വിചാ​രി​ച്ചു. യഹോവ ഒരുത്തനെ മറ്റൊ​രു​ത്ത​നെ​തി​രെ തിരിച്ചു. “പാളയ​മെ​ല്ലാം പാച്ചൽ തുടങ്ങി; അവർ നിലവി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ഓടി​പ്പോ​യി.”—ന്യായാ​ധി​പ​ന്മാർ 7:15-22; 8:10.

ശൗൽ രാജാ​വി​ന്റെ കാലത്ത്‌ ശൂനേ​മി​ന​ടുത്ത്‌ രണ്ടാമത്തെ യുദ്ധം അരങ്ങേറി. “ഫെലി​സ്‌ത്യർ ഒന്നിച്ചു​കൂ​ടി ശൂനേ​മിൽ പാളയം ഇറങ്ങി;” വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പ്‌ ഗിദെ​യോ​ന്റെ സൈന്യം ചെയ്‌ത​തു​പോ​ലെ, “ശൌലും എല്ലാ യിസ്രാ​യേ​ലി​നെ​യും ഒന്നിച്ചു​കൂ​ട്ടി ഗിൽബോ​വ​യിൽ പാളയം ഇറങ്ങി” എന്ന്‌ ബൈബിൾ റിപ്പോർട്ടു ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ ഗിദെ​യോ​നിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി, ശൗൽ യഹോ​വ​യിൽ ആശ്രയി​ച്ചില്ല. അവൻ ഏൻ-ദോരി​ലുള്ള ഒരു ആത്മമധ്യ​വർത്തി​യോട്‌ ആലോചന ചോദി​ക്കാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. ഫെലി​സ്‌ത്യ സൈന്യ​ത്തെ കണ്ടപ്പോൾ അവൻ “ഭയപ്പെട്ടു അവന്റെ ഹൃദയം ഏററവും വിറെച്ചു.” തുടർന്നു​ണ്ടായ യുദ്ധത്തിൽ ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ പിന്തി​രി​ഞ്ഞോ​ടി, അവർക്ക്‌ കനത്ത പരാജയം നേരിട്ടു. ശൗലി​നും യോനാ​ഥാ​നും ജീവൻ നഷ്ടമായി.—1 ശമൂവേൽ 28:4-7; 31:1-6.

അങ്ങനെ​യാണ്‌ ശൂനേ​മി​ന്റെ ചരിത്രം സ്‌നേ​ഹം​കൊ​ണ്ടും അക്രമം​കൊ​ണ്ടും, യഹോ​വ​യി​ലുള്ള ആശ്രയം​കൊ​ണ്ടും ഭൂതങ്ങ​ളി​ലുള്ള ആശ്രയം​കൊ​ണ്ടും ശ്രദ്ധേ​യ​മാ​യത്‌. ഈ സമതല​താ​ഴ്‌വ​ര​യിൽ രണ്ട്‌ സ്‌ത്രീ​കൾ സ്‌നേ​ഹ​വും ആതിഥ്യ​വും അനവരതം പ്രകട​മാ​ക്കി, രണ്ട്‌ ഇസ്രാ​യേല്യ നേതാ​ക്ക​ന്മാർ നിർണാ​യ​ക​മായ യുദ്ധങ്ങൾ നടത്തി. തന്നെ സേവി​ക്കു​ന്ന​വർക്കു പ്രതി​ഫ​ല​മേ​കാൻ ഒരിക്ക​ലും അനാസ്ഥ കാട്ടാത്ത യഹോ​വ​യിൽ ആശ്രയി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ പ്രാധാ​ന്യം ഈ നാല്‌ ഉദാഹ​ര​ണ​ങ്ങ​ളും ദൃഷ്ടാ​ന്തീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു.

[31-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

പുരാതന ശൂനേം പ്രദേ​ശത്തെ ആധുനിക സുലാം ഗ്രാമം, പശ്ചാത്ത​ല​ത്തിൽ മോരേ

[കടപ്പാട]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.