यशया

५७ नीतिमान माणूस नाहीसा झाला आहे,

पण कोणालाही याची पर्वा नाही.

हे व्यभिचार करणाऱ्‍या पुरुषाच्या मुलांनो;

हे वेश्‍येच्या मुलांनो, इकडे या.

तू मला सोडून दिलंस, आपले कपडे काढलेस;

तू वर गेलीस आणि आपला बिछाना आणखी पसरवलास.

१० तू प्रवास करून-करून थकलीस,

पण तरी तू असं म्हणाली नाहीस, की ‘हे सगळं व्यर्थ आहे!’

तुझ्यात नवा जोम आला,

आणि म्हणून तू तुझे प्रयत्न सोडले नाहीस.*

मी आतापर्यंत शांत राहिलो, काहीच बोललो नाही,*+

आणि म्हणून तू माझं भय बाळगलं नाहीस.

१२ मी तुझ्या ‘नीतिमत्त्वाचं’+ आणि तुझ्या सगळ्या कामांचं भांडं फोडीन,+

त्यांचा तुला काहीच फायदा होणार नाही.+

१३ तू जेव्हा मदतीसाठी धावा करशील,

तेव्हा तू गोळा केलेल्या मूर्ती तुला वाचवू शकणार नाहीत.+

त्या सगळ्या वाऱ्‍याने उडून जातील;

फक्‍त एका फुंकरेने त्या उडून जातील.

पण जो माझा आश्रय घेतो, त्याला देशात वारसा मिळेल,

आणि माझ्या पवित्र पर्वताचा त्याला ताबा मिळेल.+

१५ कारण जो सर्वोच्च आणि महान देव आहे,

जो सदासर्वकाळ जिवंत राहतो+ आणि ज्याचं नाव पवित्र आहे,+ तो असं म्हणतो:

“मी एका उंच आणि पवित्र ठिकाणी राहत असलो,+

तरी मी दुःखी आणि खचून गेलेल्यांसोबतही असतो;

खचून गेलेल्यांना नवी उमेद देण्यासाठी,

आणि दुःखी असलेल्यांना नवजीवन देण्यासाठी,

मी त्यांच्यासोबत असतो.+

१६ मी कायम त्यांचा विरोध करत राहणार नाही,

किंवा कायम त्यांच्याबद्दल मनात राग बाळगणार नाही;+

कारण मी जर तसं केलं, तर प्रत्येक माणूस आणि मी घडवलेला प्रत्येक प्राणी कमजोर होईल.+

१७ त्याच्या* पापामुळे, बेइमानीच्या त्याच्या कमाईमुळे माझा राग त्याच्यावर भडकला होता,+

म्हणून मी त्याला शिक्षा केली, त्याच्यापासून आपलं तोंड फिरवलं आणि त्याच्यावर संतापलो.

१८ मी त्याचं वागणं बघत आलोय,

पण तरीसुद्धा मी त्याला बरं करीन+ आणि त्याचं मार्गदर्शन करीन.+

२० “पण दुष्ट लोक अशा खवळलेल्या समुद्रासारखे आहेत जो शांत होत नाही,

आणि ज्याच्या उसळणाऱ्‍या लाटा समुद्री शेवाळ आणि गाळ बाहेर फेकत राहतात.