लूकने सांगितलेला संदेश
१८ मग, सतत प्रार्थना करत राहण्याच्या आणि धीर न सोडण्याच्या+ गरजेबद्दल सांगण्यासाठी येशूने त्यांना एक उदाहरण दिलं. २ तो म्हणाला: “एका शहरात एक न्यायाधीश होता. त्याला ना देवाची भीती होती, ना लोकांची पर्वा. ३ त्याच शहरात एक विधवाही होती. ती सारखीसारखी त्याच्याकडे जाऊन त्याला म्हणायची, ‘माझ्याविरुद्ध खटला भरणाऱ्‍यापासून मला वाचवा. कसंही करून मला न्याय मिळवून द्या.’ ४ काही काळापर्यंत तो न्यायाधीश तयार झाला नाही. पण नंतर तो मनात म्हणाला, ‘मला देवाची भीती नाही आणि लोकांचीही पर्वा नाही. ५ तरीपण, ही विधवा सारखीसारखी मला त्रास देत असल्यामुळे मी तिला न्याय मिळवून देईन. म्हणजे ती पुन्हा पुन्हा येऊन मला बेजार करणार नाही.’”+ ६ मग प्रभू म्हणाला: “तो न्यायाधीश अनीतिमान असूनही काय म्हणाला, याकडे लक्ष द्या! ७ तर मग, देवसुद्धा रात्रंदिवस त्याच्याकडे मदतीची याचना करणाऱ्‍या त्याच्या निवडलेल्या लोकांना न्याय मिळवून देणार नाही का?+ तो त्यांच्याशी धीराने वागत असला, तरी तो नक्कीच त्यांचं ऐकेल.+ ८ मी तुम्हाला सांगतो, तो लवकरात लवकर त्यांना न्याय मिळवून देईल. पण, मनुष्याचा मुलगा येईल, तेव्हा त्याला खरंच पृथ्वीवर अशा प्रकारचा विश्‍वास* दिसून येईल का?”
९ ज्यांना स्वतःच्या नीतिमत्त्वावर फार भरवसा होता आणि जे इतरांना अगदीच तुच्छ लेखायचे, त्यांना त्याने हे उदाहरणही सांगितलं: १० “दोन माणसं वर मंदिरात प्रार्थना करायला गेली. एक परूशी होता आणि दुसरा जकातदार. ११ परूशी उभा राहून मनातल्या मनात अशी प्रार्थना करू लागला, ‘हे देवा, इतर लोक लुबाडणारे, अनीतिमान आणि व्यभिचारी आहेत. पण मी तुझे आभार मानतो, की मी त्यांच्यासारखा किंवा या जकातदारासारखाही नाही. १२ मी आठवड्यातून दोन वेळा उपास करतो आणि माझ्या सगळ्या मिळकतीचा दहावा भागही देतो.’+ १३ पण काही अंतरावर उभा असलेला जकातदार मान वर करून आकाशाकडे पाहायलाही घाबरत होता. तो पुन्हा पुन्हा छाती बडवून म्हणत होता, ‘हे देवा, मी पापी आहे, माझ्यावर दया कर.’*+ १४ मी तुम्हाला सांगतो, हा माणूस त्या परूश्‍यापेक्षाही जास्त नीतिमान ठरला.+ कारण जो स्वतःचा गौरव करतो त्याला नमवलं जाईल आणि जो स्वतःला नम्र करतो त्याचा गौरव केला जाईल.”+
१५ मग येशूने आपल्या लहान* मुलांवर हात ठेवावा, म्हणून लोक त्यांना त्याच्याजवळ आणू लागले. हे पाहून शिष्य त्यांना रागावले.+ १६ पण येशू मुलांना आपल्याजवळ बोलावून म्हणाला: “मुलांना माझ्याकडे येऊ द्या, त्यांना अडवू नका. कारण देवाचं राज्य अशांचंच आहे.+ १७ मी तुम्हाला खरं सांगतो, जो एखाद्या लहान मुलासारखा होऊन देवाच्या राज्याचा स्वीकार करत नाही, तो त्यात कधीच जाऊ शकणार नाही.”+
१८ तेव्हा एका अधिकाऱ्‍याने त्याला असं विचारलं: “हे उत्तम गुरू, सर्वकाळाचं जीवन मिळवण्यासाठी मी काय केलं पाहिजे?”+ १९ येशू त्याला म्हणाला: “मला उत्तम का म्हणतोस? कारण देवाशिवाय कोणीही उत्तम नाही.+ २० तुला तर आज्ञा माहीतच आहेत: ‘व्यभिचार करू नका,+ खून करू नका,+ चोरी करू नका,+ खोटी साक्ष देऊ नका,+ फसवणूक करू नका आणि आपल्या वडिलांचा आणि आईचा आदर करा.’”+ २१ तेव्हा तो म्हणाला: “गुरू, या सगळ्या आज्ञा तर मी लहानपणापासूनच पाळतो.” २२ हे ऐकून येशू त्याला म्हणाला, “तुझ्यात अजूनही एका गोष्टीची कमी आहे. म्हणून जा आणि जे काही तुझ्या मालकीचं आहे ते विकून गरिबांमध्ये वाटून टाक, म्हणजे तुला स्वर्गात संपत्ती मिळेल. आणि ये, माझा शिष्य हो.”+ २३ हे ऐकून त्याला फार दुःख झालं, कारण तो खूप श्रीमंत होता.+
२४ येशू त्याच्याकडे पाहून म्हणाला: “ज्यांच्याजवळ पैसा आहे त्यांना देवाच्या राज्यात जाणं किती कठीण जाईल!+ २५ श्रीमंत माणसाला देवाच्या राज्यात जाण्यापेक्षा, एका उंटाला सुईच्या नाकातून जाणं सोपं आहे.”+ २६ हे ऐकून लोक म्हणाले: “तर मग, कोणाचं तारण होणं शक्य आहे?”+ २७ तो म्हणाला: “माणसांना जे अशक्य आहे, ते देवाला शक्य आहे.”+ २८ पण पेत्र म्हणाला: “बघ! आम्ही सगळं काही सोडून तुझ्यामागे आलो आहोत.”+ २९ तेव्हा तो शिष्यांना म्हणाला: “मी तुम्हाला खरं सांगतो, देवाच्या राज्यासाठी ज्यांनी घरदार, बायको, भाऊ, आईवडील किंवा मुलंबाळं सोडून दिली आहेत,+ ३० त्यांच्यापैकी प्रत्येकाला सध्याच्या काळात कित्येक पटींनी हे सगळं आणि येणाऱ्‍या जगाच्या व्यवस्थेत* सर्वकाळाचं जीवन मिळाल्याशिवाय राहणार नाही.”+
३१ मग येशू आपल्या १२ शिष्यांना बाजूला घेऊन म्हणाला: “पाहा! आपण वर यरुशलेमला जात आहोत आणि मनुष्याच्या मुलाबद्दल संदेष्ट्यांनी लिहिलेल्या सगळ्या गोष्टी पूर्ण होणार आहेत.+ ३२ त्याला विदेश्‍यांच्या हाती सोपवलं जाईल+ आणि ते त्याची थट्टा करतील.+ ते त्याचा अपमान करतील आणि त्याच्यावर थुंकतील.+ ३३ मग त्याला फटके मारल्यावर ते त्याला ठार मारतील.+ पण तिसऱ्‍या दिवशी तो पुन्हा उठेल.”+ ३४ शिष्यांना यांपैकी कोणत्याही गोष्टीचा अर्थ समजला नाही, कारण ही वचनं त्यांच्यापासून गुप्त ठेवण्यात आली होती. त्यामुळे त्याने सांगितलेल्या या गोष्टी त्यांना कळल्या नाहीत.
३५ मग येशू यरीहो शहराजवळ आला तेव्हा एक आंधळा माणूस रस्त्याच्या कडेला बसून भीक मागत होता.+ ३६ गर्दीतल्या लोकांचा आवाज ऐकून, काय चाललं आहे असं तो विचारू लागला. ३७ त्यांनी त्याला सांगितलं: “नासरेथकर येशू येतोय!” ३८ तेव्हा तो मोठ्याने ओरडून म्हणाला: “हे येशू, दावीदच्या मुला, माझ्यावर दया कर!” ३९ तेव्हा पुढे जाणारे लोक त्याला दटावून गप्प राहायला सांगू लागले. पण तो आणखीनच मोठ्याने ओरडू लागला: “हे दावीदच्या मुला, माझ्यावर दया कर!” ४० तेव्हा येशू थांबला आणि त्याने त्या माणसाला आपल्याजवळ आणायची आज्ञा दिली. तो आला तेव्हा येशूने त्याला विचारलं: ४१ “मी तुझ्यासाठी काय करावं अशी तुझी इच्छा आहे?” तो म्हणाला: “प्रभू, माझी दृष्टी परत येऊ दे.” ४२ तेव्हा येशू त्याला म्हणाला: “तुझी दृष्टी परत येवो. तुझ्या विश्‍वासाने तुला बरं केलंय.”+ ४३ आणि त्याच क्षणी त्याची दृष्टी परत आली आणि तो देवाचा गौरव करत येशूच्या मागे चालू लागला.+ हे पाहून सगळे लोकही देवाची स्तुती करू लागले.+