ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်ဖွယ် စီးဆင်းလာသော ချော်ရည်ပူများမှ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်!

ကွန်ဂို (ကင်ရှာဆာ) မှ နိုးလော့! စာရေးသူ ပေးပို့သည်

၂၀၀၂၊ ဇန်နဝါရီ ၁၅ ရက်၊ အင်္ဂါနေ့သည် ဗဟိုအာဖရိကနိုင်ငံ၏ ပုံမှန်နေ့တစ်နေ့ကဲ့သို့ပင် ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်သည် ယေဟောဝါသက်သေနောက်တစ်ဦးနှင့်အတူ ဂရိတ်လိတ်ခ်ဒေသရှိ သက်သေခံများနှင့်တွေ့ဆုံရန် ကွန်ဂိုနိုင်ငံ (ကင်ရှာဆာ) ကီဗူပြည်နယ် ဂေါမာမြို့သို့ ရောက်ရှိလာသည်။

စိုးရိမ်စရာရှိသလော

နိုင်ရန်ဂွန်ဂို မီးတောင်သည် (၁၁,၃၈၅ ပေမြင့်သည်) ဂေါမာမြို့မှ ၁၂ မိုင်အကွာတွင်တည်ရှိပြီး ယင်း၏လက္ခဏာထူးခြားလာမှုသည် ကျွန်တော်တို့အတွက် စိတ်ဝင်စားဖွယ်ဖြစ်နေသည်။ မီးတောင်မှ မြည်ဟည်းသံများ ကြားနေရပြီး မှုတ်ထုတ်လိုက်သော မီးခိုးများကိုလည်း တွေ့နေရသည်။ ဒေသခံများအတွက် နှစ်၏ဤအချိန်တွင် ထိုသို့ပင်ဖြစ်နေကျဖြစ်၍ မစိုးရိမ်ကြပါ။

ကျွန်တော်တို့သည် မွန်းလွဲပိုင်းအချိန်တွင် ယေဟောဝါသက်သေများ၏ အသင်းတော်နှစ်ခုမှကျင်းပသော အစည်းအဝေးများကို တက်ရောက်ကြသည်။ မြေကြီးတုန်နေသည်ကို ခံစားသိရှိရပြီး မြည်ဟည်းသံများကို ကြားနေရသည်။ ယင်းကို မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမျှ အမှုထားပုံမရပေ။ ဒေသခံအာဏာပိုင်များက အခြေအနေ ဆိုးဆိုးရွားရွားဖြစ်မည်မဟုတ်ဟု ပြည်သူများကို အလီလီအာမခံထားသည်။ ကွန်ဂိုနိုင်ငံသား မီးတောင်ပညာရှင်တစ်ဦးက မီးတောင်ပေါက်မည့်အကြောင်း လနှင့်ချီ၍ ကြိုသတိပေးခဲ့သော်လည်း မည်သူမျှ သူ့ကိုမယုံကြပါ။ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က အမှတ်မထင် ဤသို့မှတ်ချက်ချသည်၊ “ဒီမီးတောင်ရှင်ကြောင့် ဒီညနေ ကောင်းကင်ကြီး နီရဲနေလိမ့်မယ်။”

“အချိန်မဆွဲဘဲ အမြန်ပြေး!”

တည်းခိုသောအိမ်သို့ ပြန်ရောက်သည်နှင့် “အချိန်မဆွဲဘဲ အမြန်ပြေး!” ဟု ကျွန်တော်တို့ကို ဆီး၍ပြောသည်။ အန္တရာယ်ရှိသော အခြေဆိုက်နေသည်။ မြို့သည် ပို၍အန္တရာယ်ရှိသည့် အခြေအနေတွင်ရှိသည်။ အပြောင်းအလဲ မြန်လွန်းသည်! ဂေါမာမြို့ကို သက်သေခံခြင်းလုပ်ငန်းများအတွက် ဗဟိုနေရာတစ်ခုအဖြစ် အသုံးပြုမည်အကြောင်း စောစောကပင် ကျွန်တော်တို့ ဆွေးနွေးခဲ့ကြသည်။ ယခု ညနေခင်းအချိန်တွင် ပျက်စီးတော့မည့်အန္တရာယ်ကြောင့် မြို့ထဲမှထွက်ပြေးရန် ပြောလာသည်!

မိုးချုပ်ခါနီးတွင် ကောင်းကင်သည် နီရဲလာသည်—သေချာလေပြီ! နိုင်ရန်ဂွန်ဂို မီးတောင်မှ ချော်ရည်ပူများ မြို့ဘက်သို့ အိ၍စီးဆင်းလာသည်။ မီးတောင်သည် ဆူပွက်နေသောကြောင့် အိုးအတွင်းမှ ဖိတ်စင်လျှံထွက်နေသော ဧရာမရေနွေးအိုးကြီးတစ်လုံး နှင့်တူပြီး ချော်ရည်ပူများစီးဆင်းရာလမ်းကြောင်းရှိ အရာအားလုံးကို သိမ်းရုံးဖျက်ဆီးပစ်သည်။ ကျွန်တော်တို့၏ လက်ဆွဲအိတ်ကို တစ်ခါမျှ ဤမျှမြန်မြန် မထုပ်ပိုးခဲ့ဖူးပါ! အချိန်မှာ ည ၇ နာရီထိုးတော့မည်ဖြစ်သည်။

ထောင်နှင့်ချီသောသူများ လမ်းမပေါ် ထွက်ပြေးနေကြ

ကျွန်တော်တို့ ကသောကမျောပြေးလာစဉ် ဂေါမာမြို့ပြင်သို့ထွက်သော လမ်းမကြီးမှာ အသက်လုပြေးသူများနှင့် ပြည့်နေသည်။ အများစုသည် မိမိတို့နိုင်သလောက် ကပျာကယာထုပ်ပိုးလာသော ပစ္စည်းပစ္စယများကို သယ်ဆောင်ကာ ခြေလျင်သွားနေကြသည်။ များစွာသောသူများသည် အထုပ်အပိုးများကို ခေါင်းပေါ်တွင် ရွက်ထားကြသည်။ ပြွတ်သိပ်လျှံထွက်နေအောင် တင်ဆောင်ထားသည့် ကားအနည်းငယ်ရှိသည်။ အားလုံးသည် အနီးအနားရှိ ရဝမ်ဒါနယ်စပ်သို့ ဦးတည်သွားနေကြသည်။ သို့သော် မီးတောင်တစ်ခုကို လူတို့သတ်မှတ်ထားသော နယ်နိမိတ်များက မဟန့်တားနိုင်ပါ။ ချော်ရည်စီးဆင်းလာသည်ကို မည်သည့်စစ်တပ်မှ မတားဆီးနိုင်ပါ! စစ်သားများလည်း ချော်ရည်များကိုကြောက်၍ အသက်လုပြေးနေကြသည်ကို ကျွန်တော်တို့တွေ့ရသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ကားများသည် လမ်းပေါ်တွင် ရှေ့ဆက်မတိုးနိုင်တော့ပေ။ ကျွန်တော်တို့ ခြေကျင်ဖြင့် ခရီးဆက်ကြရမည်ဖြစ်သည်။ မီးတောင်၏အမျက်ဘေးမှ ဝေးရာသို့ထွက်ပြေးနေကြသော အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီး၊ ကလေးများနှင့် နို့စို့ကလေးများပါဝင်သည့် ကုန်းရုန်းပြေးလွှားနေကြသော လူပေါင်း ၃၀၀,၀၀၀ အုပ်ထဲတွင် ကျွန်တော်တို့ ပါဝင်ကြသည်။ ကျွန်တော်တို့ ခြေဖဝါးအောက်မှ မြေကြီးသည် အဆက်မပြတ် မြည်ဟည်းသံများဖြင့် တုန်နေသည်။

လူတိုင်းအသက်လုပြေးနေကြသည်။ မြို့ကြီးတစ်မြို့မှ သူစိမ်းများဖြစ်နေသော ကျွန်တော့်မိတ်ဆွေနှင့် ကျွန်တော်သည် ထိုသူတို့ထဲတွင် ရှိနေပြီး ကျွန်တော်တို့ကို ဂရုစိုက်စောင့်ရှောက်ပေးကြသော သက်သေခံတချို့လည်း ရှိသည်။ သူတို့ရှိနေခြင်းနှင့် သူတို့၏ အထူးဂရုစိုက်စောင့်ရှောက်ပေးမှုက ကျွန်တော်တို့စိတ်ကို ထိမိစေသည်၊ အရေးပေါ်ကာ ဘေးကျပ်နံကျပ်ဖြစ်နေသော ဤအခြေအနေတွင် လုံခြုံမှုရှိသည်ဟု ကျွန်တော်တို့ ခံစားရသည်။ လူများသည် အဝတ်အစား၊ အိုးခွက်ပန်းကန်များနှင့် အစားအစာတချို့ကို သယ်ဆောင်နိုင်သရွေ့သယ်ပြေးနေကြသည်။ ဤလူအုပ်ကြီးသည် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး တိုးဝှေ့ပြေးနေကြသည်။ အချို့သူတို့သည် ကျော်တက်ရန် ကြိုးစားနေသော ကားများ၏ တိုက်မိခြင်းကြောင့် ပစ္စည်းလွတ်ကျကာ နင်းသွားကြသဖြင့် အနည်းငယ်သာပါလာသည့် သူတို့၏ပိုင်ဆိုင်ရာများ ဆုံးရှုံးသွားသည်။ ချော်လဲလျှင် အနင်းခံရမည်သာ။ လူများသည် အလွန့်အလွန် စိတ်ပူပင်သောကရောက်နေကြသည်။ လူတိုင်း ကြောက်ရွံ့နေကြသည်။ ကျွန်တော်တို့သည် မိုင်အနည်းငယ်သာဝေးသော ရဝမ်ဒါနိုင်ငံရှိ ဂီစန်နရီမြို့သို့ ကြိုးစား၍သွားနေကြသည်။ မြန်သည်ထက်မြန်အောင် ခရီးဆက်ကြသည်။

ဘေးကင်းသော တစ်ညတာ

တည်းခိုခန်းတစ်ခုသို့ ကျွန်တော်တို့ ရောက်လာသည်၊ သို့သော် တည်းခိုစရာအခန်း မကျန်တော့ပါ။ ဥယျာဉ်ထဲရှိ စားပွဲတစ်ခုဘေးတွင် ထိုင်ပြီး ကျေနပ်ရတော့မည်။ ဤနေရာရောက်ဖို့အရေး မောပန်းတကြီးဖြင့် သုံးနာရီခွဲကြာ ခြေလျင်လျှောက်ခဲ့ရသည်။ ကျွန်တော်တို့သည် အသက်ရှင်နေဆဲဖြစ်ကာ အန္တရာယ်မှလွတ်မြောက်ပြီး ကျွန်တော်တို့နှင့်အတူ ခရီးနှင်လာသော ခရစ်ယာန်ညီအစ်ကိုများ ရှိနေခြင်းကြောင့် ကျွန်တော်တို့ ဝမ်းသာနေသည်။ ဝမ်းသာစရာမှာ သက်သေခံတစ်ယောက်မျှ အသက်မဆုံးရှုံးခြင်းဖြစ်သည်။

ကျွန်တော်တို့ ဒီတစ်ည ဟင်းလင်းပြင်တွင် နေရတော့မည်။ အန္တရာယ်ကင်းသော ဤနေရာမှနေ၍ ဂေါမာမြို့ပေါ်ရှိနီရဲနေသော ကောင်းကင်ပြင်ကို တွေ့မြင်နိုင်သည်။ အမှန်ဆိုရလျှင် ယင်းသည် အလွန်စွဲမှတ်ဖွယ်ကောင်းပြီး အလွန်လှပသည်! တဖြည်းဖြည်းနှင့် မိုးလင်းလာသည်။ တစ်ညလုံး မြည်ဟည်းသံများကို ကြားရပြီး မြေကြီးလှုပ်နေခဲ့သည်။ ယမန်နေ့၏ ခက်ခဲသောအဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ပြောင်းကြည့်သည့်အခါ မိမိတို့၏ ကလေးငယ်များနှင့်အတူ ထွက်ပြေးခဲ့ကြသော ထောင်နှင့်ချီသည့် မိသားစုများကို သနားရုံမှလွဲ၍ ဘာမျှအကူအညီမပေးနိုင်ခဲ့ပါ။

အကူအညီ အလျင်အမြန်ရရှိ

ဇန်နဝါရီ ၁၈ ရက်၊ သောကြာနေ့ မွန်းတည့်ချိန်တွင် ရဝမ်ဒါနိုင်ငံ၏မြို့တော် ကီဂါလီမြို့မှ သက်သေခံများနှင့် ကျွန်တော်တို့ တွေ့ဆုံကြသည်။ ဂေါမာနှင့် ဂီစန်နရီမြို့မှ ညီအစ်ကိုများဖြင့် ကယ်ဆယ်ရေးကော်မတီဖွဲ့ပြီး စတင်လုပ်ဆောင်ကြသည်။ ဦးဆုံး လုပ်ဆောင်သည်မှာ အနီးအနားရှိ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမခြောက်ခုတွင် သက်သေခံဒုက္ခသည်များကို နေရာချပေးရန်ဖြစ်သည်။ ထိုနေ့တွင်ပင် ယင်းကို လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြသည်။ လမ်းမဘေးတွင် ပြင်သစ်ဘာသာစကား၊ ဆွာဟီလီဘာသာစကားဖြင့် ရေးသားထားသော ဒေသခံနိုင်ငံတော်ခန်းမရှိသည့် နေရာကို ညွှန်ပြသည့်ဆိုင်းဘုတ်တစ်ခုကို ထောင်ထားကြသည်၊ ထိုနေရာတွင် ဒုက္ခသည်များသည် အကူအညီနှင့် နှစ်သိမ့်မှုကို ရရှိနိုင်သည်။ ထိုနေ့တွင်ပင် သက်သေခံများရှိနေသည့် ခန်းမများသို့ အခြေခံလိုအပ်သည့်ပစ္စည်း သုံးတန်ရောက်ရှိလာသည်။ နောက်တစ်နေ့ စနေနေ့တွင် အစားအစာ၊ စောင်၊ ပလတ်စတစ်အခင်းများ၊ ဆပ်ပြာနှင့် ဆေးဝါးများတင်ဆောင်လာသော ကုန်တင်ကားတစ်စီး ကီဂါလီမြို့မှ ရောက်ရှိလာသည်။

စိုးရိမ်ပူပန်စရာ တိုးများလာ

အလွန့်အလွန် စိုးရိမ်ဖွယ် အခြေအနေဖြစ်သည်။ ဤလူအားလုံးအတွက် လိုအပ်ရာများကို မည်သို့ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်မည်နည်း။ မီးတောင်၏အခြေအနေကော မည်သို့နည်း။ အဘယ်အချိန်တွင် မီးတောင်ပေါက်ကွဲမှု ရပ်သွားမည်နည်း။ ဂေါမာမြို့သည် အဘယ်မျှလောက် ပျက်စီးသွားသနည်း။ ကြားနေသောသတင်းများနှင့် အဆက်မပြတ်မြေကြီးလှုပ်နေခြင်းကြောင့် အခြေအနေကောင်းပြီဟု ပြော၍မရပါ။ လေထုထဲတွင် ဆာလဖာဒိုင်အောက်ဆိုဒ် ဓာတ်ငွေ့များ အန္တရာယ်ရှိအဆင့်ရောက်လာမည်ကို ပညာရှင်များက စိုးရိမ်ကြသည်။ ဓာတုဓာတ်ပြုမှုများကြောင့် ကီဗူရေကန်ထဲမှရေများ ညစ်ညမ်းသွားမည်ကိုလည်း စိုးရိမ်မကင်းဖြစ်နေသည်။

မီးတောင်ပေါက်ကွဲပြီး ၄၈ နာရီအတွင်း သတင်းဆိုးများ ပျံ့နှံ့နေသည်။ ထို့နောက် ကလေးတစ်ဦးပါဝင်သော သက်သေခံ ၈ ဦးအပါအဝင် လူပေါင်း ၁၀,၀၀၀ ခန့်သည် ကျောက်ရည်ပူများပတ်ပတ်လည် ဝန်းရံပိတ်မိနေပြီး တချို့ဒေသများတွင် ခြောက်ပေအထိနက်သည်ဟု စနေနေ့မွန်းလွဲပိုင်း၌ သတင်းရရှိသည်။ လေထဲတွင် အဆိပ်ဓာတ်ငွေ့များ ပြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်တို့သည် သူတို့အသက်အတွက် စိုးရိမ်လာသည်။ သူ့မကယ်နိုင်၊ ကိုယ့်မကယ်နိုင်သည့်အခြေအနေပင်။ ဂေါမာမြို့ရှိ ခရစ်ယာန်ဘုရားသခင်ရှိခိုးကျောင်းကြီးပင်လျှင် ချော်ရည်များ တစ်ရှိန်ထိုးစီးဆင်းလာမှုကြောင့် လုံးလုံးပျက်စီးသွားသည်။ ထိုအချိန်က ဂေါမာမြို့သည် ပြာပုံအောက်မြှုပ်သွားမည်ဟုသာ လူများထင်ခဲ့ကြသည်။

နှစ်သိမ့်မှုဖြစ်စေသော သတင်းတချို့

တနင်္ဂနွေနေ့ နံနက် ၉ နာရီတွင် ချော်ရည်များပိတ်မိနေသောနေရာမှ ညီအစ်ကိုတစ်ဦး၏ ဖုန်းခေါ်သံကို လက်ခံရရှိသည်။ သူက အခြေအနေ ပြောင်းလဲသွားသည်ဟု ပြောပြသည်။ အခြေအနေကောင်းသည်။ မိုးရွာသောကြောင့် ချော်ရည်များ အေးလာကာ လေထုသန့်ရှင်းကြည်လင်နေသည်။ ချော်ရည်များသည် ပူနေဆဲဖြစ်ပြီး အန္တရာယ်ရှိဆဲဖြစ်သော်လည်း လူများသည် ထိုချော်ရည်ချောင်းကို စတင်ဖြတ်ကျော်ကာ ပို၍လုံခြုံသောနေရာသို့ ရွှေ့ပြောင်းကြသည်။ မြို့တစ်မြို့လုံး ပျက်စီးသွားခြင်းလည်းမဟုတ်ပါ။

ယင်းသည် ရုတ်တရက်ဘေးကျသည့်အချိန်မှ ဦးဆုံးကြားရသော သတင်းကောင်းဖြစ်သည်။ မီးတောင်သည် အရှိန်လျော့လာပုံရသည်။ အနီးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ပညာရှင်များက ယူဆချက် တစ်ယောက်တစ်မျိုး တင်ပြကြသည်။ ကျွန်တော်တို့သည် ကီဗူရေကန် တစ်ဖက်စွန်းတွင်ရှိသော အိမ်နီးချင်းမြို့ဖြစ်သည့် ဘူကာဗူမြို့နှင့် အဆက်အသွယ်ရသည်။ မိသားစုငါးစုအပြင် မိဘများမပါဘဲ ကလေးသုံးဦးသည် စက်လှေဖြင့် ဘူကာဗူမြို့သို့ ရောက်သွားကြောင်း ကျွန်တော်တို့သိရသည်။ သူတို့ကို ထိုမြို့ရှိ သက်သေခံများ စောင့်ရှောက်ထားကြမည်ဖြစ်သည်။

ကျွန်တော်တို့ ပြန်နိုင်ပြီ!

တနင်္လာနေ့၊ ဇန်နဝါရီလ ၂၁ ရက်နေ့တွင် ကျွန်တော်တို့သည် ဂီစန်နရီမြို့ရှိ ဒုက္ခသည်များကို အားပေးနှစ်သိမ့်နိုင်ကြသည့်အပြင် သူတို့၏လိုအပ်ရာများကိုလည်း ရှာဖွေတွေ့ရှိကြသည်။ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမ ခြောက်ခုတွင် ယာယီနေထိုင်ကြသော ညီအစ်ကိုများသည် စနစ်တကျဖြစ်နေကြပြီကို ကျွန်တော်တို့ တွေ့ရသည်။ ထွက်ပြေးလာကြသော သက်သေခံအရေအတွက် အတိအကျကို ကျွန်တော်တို့ရရှိကြသည်—ကလေးများအပါအဝင် လူပေါင်း ၁,၈၀၀ ရှိသည်။

မည်သို့ ဆက်လုပ်ဆောင်ကြမည်နည်း။ ဒေသခံအာဏာပိုင်များက ဒုက္ခသည်စခန်းများ အလျင်အမြန်ဖွင့်ပေးရန် စီစဉ်ကြသည်။ သို့ရာတွင် ၁၉၉၄ ခုနှစ်ကဖြစ်ပွားခဲ့သော အမျိုးဖြုတ်သတ်ဖြတ်မှုကြောင့် ဒုက္ခသည်စခန်းများတွင် နေထိုင်ခဲ့ရသည့် မနှစ်မြို့ဖွယ်ရာများကို အချို့သူများ၏စိတ်တွင် အမှတ်ရနေကြဆဲဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်တို့သည် ဂေါမာမြို့သို့ပြန်ရန် ဆုံးဖြတ်ကြပြီး မွန်းတည့်ချိန်တွင် မြို့သို့ ရောက်ရှိကြသည်။ မြို့၏ ၂၅ ရာခိုင်နှုန်းခန့် ပျက်စီးသွားသည်။ မြို့လမ်းမများပေါ် စီးဆင်းခဲ့သော ယခုမာနေပြီဖြစ်သည့် ချော်ပြင်များပေါ်တွင် ကျွန်တော်တို့ လမ်းလျှောက်သွားနိုင်ကြသည်။ ပူနွေးနေဆဲဖြစ်ပြီး လေထုထဲတွင် ဓာတ်ငွေ့များ စိမ့်ဝင်ပျံ့နှံ့နေသည်။ အများစုက မြို့ထဲပြန်ရန် ဆုံးဖြတ်ကြသည်။

မွန်းလွဲ ၁ နာရီတွင် ဂေါမာဗဟိုအသင်းတော်ရှိ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမတွင် ခရစ်ယာန်အကြီးအကဲ ၃၃ ဦးနှင့် ကျွန်တော်တို့ တွေ့ဆုံကြသည်။ အားလုံး၏ဆန္ဒမှာ တစ်ခုတည်းဖြစ်သည်– ဂေါမာမြို့သို့ ပြန်ရန် သူတို့ဆုံးဖြတ်ကြသည်။ သူတို့က “ဒါက ကျွန်တော်တို့ရဲ့မြို့ပဲလေ” ဟုဆိုကြသည်။ နောက်ထပ် မီးတောင်ပေါက်ကွဲလျှင် မည်သို့ ပြုမည်နည်း။ သူတို့က “ဒါက ကျွန်တော်တို့အတွက် ရိုးနေပါပြီ” ဟုပြန်ပြောကြသည်။ သူတို့ အမြန်မပြန်လျှင် သူတို့ပစ္စည်းတွေအားလုံး အခိုးခံရမည်ကို စိုးရိမ်ကြသည်။ နောက်နေ့တွင် သက်သေခံမိသားစုအားလုံး ဂေါမာမြို့သို့ ပြန်သွားကြသည်။ နယ်စပ်ကို ဖြတ်ကျော်လာခဲ့သော လူပေါင်း ၃၀၀,၀၀၀ ထဲမှ အများစုသည်လည်း ဘေးဒဏ်သင့်ခဲ့သော မြို့သို့ပြန်သွားခဲ့ကြသည်။

တစ်ပတ်ကြာပြီးနောက်

မြို့သည် တစ်ဖန် သက်ဝင်လှုပ်ရှားလာသည်။ မြို့သည် တိမ်ကောပျောက်ဆုံးသွားမည် မဟုတ်ကြောင်း ထင်ရှားသည်။ ချော်ရည်စီးဆင်းမှုကြောင့် နှစ်ခြမ်းဖြစ်သွားသော မြို့ကို တစ်ပေါင်းတည်းပြန်ဖြစ်စေရန် မြေပြင်နှစ်ဖက်ညီသွားသည့်အထိ ထိုချော်ရည်ထုကြီးအား ညှိသည့်အလုပ်ကို မကြာမီ စတင်လုပ်ဆောင်ကြသည်။ ချော်ရည်စီးဆင်းသည့် လမ်းကြောင်းတွင်ရှိသော အရာအားလုံး လုံးလုံးပျက်စီးသွားခဲ့သည်။ စီးပွားရေးဗဟိုဌာနနှင့် မြို့၏အုပ်ချုပ်ရေးမှူးရုံးများ ပျက်စီးသွားသည်။ လေဆိပ်၏လေယာဉ်ပြေးလမ်း သုံးပုံတစ်ပုံ ပျက်စီးသွားသည်ဟု ခန့်မှန်းရသည်။

မှတ်တမ်းအတိအကျအရ အစစအရာရာဆုံးရှုံးသွားသော အိုးအိမ်မဲ့သူများထဲတွင် သက်သေခံမိသားစု ၁၈၀ ပါဝင်ကြောင်း ဖော်ပြသည်။ ကယ်ဆယ်ရေးကော်မတီသည် ယောက်ျား၊ မိန်းမနှင့် ကလေးများပါဝင်သော လူပေါင်း ၅,၀၀၀ နီးပါးခန့်ကို နေ့စဉ်အစားအသောက်ဝေပုံရရှိရန် အကူအညီပေးဖို့ အစီအစဉ်များ ပြုလုပ်ကြသည်။ ဘယ်လ်ဂျီယံ၊ ပြင်သစ်နှင့် ဆွစ်ဇာလန်နိုင်ငံမှ ယေဟောဝါသက်သေများ ပေးပို့သော ပလတ်စတစ် တာပေါ်လင်စများကို အိုးအိမ်မဲ့သူများ ယာယီတဲအတွက် အသုံးပြုကြသည့်အပြင် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမများ အကြီးအကျယ် ပျက်စီးဆုံးရှုံးသွားသည့် အသင်းတော်များ စည်းဝေးသည့်နေရာများ မိုးရန်အတွက်ပါ အသုံးပြုမည်ဖြစ်သည်။ အိုးအိမ်ပျက်စီးသွားသူအချို့သည် အိမ်ပျက်စီးခြင်းမရှိသော သက်သေခံချင်းတို့၏အိမ်တွင် ပေါင်းနေကြပြီး အချို့မူ ယာယီတဲများဖြင့် နေထိုင်ကြမည်။

ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့ ဖွယ်ကောင်းသောညမှ ဆယ်ရက်မြောက်နေ့ဖြစ်သော ဇန်နဝါရီ ၂၅ ရက်၊ သောကြာနေ့တွင် လူပေါင်း ၁,၈၄၆ ဦးသည် ကျမ်းစာမှ အားပေးစကားများကို နားထောင်ရန် ဂေါမာမြို့ကျောင်းဝင်းတစ်ခုတွင် စုဝေးကြသည်။ အဖွဲ့အစည်းအားဖြင့် ယေဟောဝါပြင်ဆင်ပေးသော လက်တွေ့ကျသည့် အကူအညီများအပြင် နှစ်သိမ့်ပေးမှုအတွက် ညီအစ်ကိုများသည် သူတို့၏ကျေးဇူးတင်လေးမြတ်မှုများကို ဖော်ပြကြသည်။ ကြောက်မက်ဖွယ်အခြေအနေများအကြား ညီအစ်ကိုများတင်ပြသည့် ရဲစွမ်းသတ္တိနှင့် ခိုင်ခံ့သောယုံကြည်ခြင်းကြောင့် ဧည့်သည်များဖြစ်သော ကျွန်တော်တို့ကို လွန်စွာစိတ်စွဲမှတ်စေသည်။ ဤဘေးအန္တရာယ်များအကြား ထာဝရနှစ်သိမ့်မှု၏ ရင်းမြစ်ဖြစ်သော စစ်မှန်သောဘုရားသခင်၊ ယေဟောဝါအား တစည်းတလုံးဝတ်ပြုကိုးကွယ်သည့် ညီအစ်ကိုအသင်းအပင်းဝင်ဖြစ်ရခြင်းသည် အလွန် ပီတိဖြစ်စရာပင်!—ဆာလံ ၁၃၃:၁; ၂ ကောရိန္သု ၁:၃-၇။

[စာမျက်နှာ ၁၄ ပါ မြေပုံ]

(ကားချပ်အပြည့်အစုံကို စာစောင်တွင်ကြည့်ပါ)

ချော်ရည်စီးဆင်းလာသည့်လမ်းကြောင်းကို မြားဖြင့်ဖော်ပြထား

ကွန်ဂို (ကင်ရှာဆာ)

နိုင်ရန်ဂွန်ဂို မီးတောင်

↓ ↓ ↓

ဂေါမာလေဆိပ် ↓ ↓

↓ ဂေါမာ

↓ ↓

ကီဗူ ရေကန်

ရဝမ်ဒါ

[စာမျက်နှာ ၁၅ ပါ ရုပ်ပုံ]

ချော်ရည်ပူများကြောင့် သိန်းနှင့်ချီသော ဂေါမာမြို့သားများ ထွက်ပြေးကြ

[Credit Line]

AP Photo/Sayyid Azim

[စာမျက်နှာ ၁၆ ပါ ရုပ်ပုံ]

သက်သေခံများသည် တစ်ပတ်အတွင်း ခရစ်ယာန်အစည်းအဝေးများကို စီစဉ်ကျင်းပခဲ့