ခရစ်ယာန်ဘာသာ၏လုပ်ဆောင်မှု—ဗရုတ်ဗရက်အလယ်တွင်

အဖြစ်အားလုံးမှာ ၁၉၉၄ ခုနှစ် ဧပြီလနေ့တစ်နေ့တွင် ရုတ်တရက်ဖြစ်ပျက်လာပါသည်။ ဘရွန်ဒီနှင့် ရဝမ်ဒါနိုင်ငံ သမ္မတတို့သည် လေယာဉ်ပျက်ကျမှုကြောင့် ကွယ်လွန်သွားကြသည်။ နာရီပိုင်းအတွင်း အလွန့်အလွန်ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသည့် အကြမ်းဖက်မှုသည် ရဝမ်ဒါနိုင်ငံကို လွှမ်းမိုးသွားခဲ့သည်။ သုံးလကျော်ကျော်မျှနှင့် ရဝမ်ဒါလူမျိုး ယောက်ျား၊ မိန်းမနှင့် ကလေး ၅၀၀,၀၀၀ ကျော်သေဆုံးခဲ့သည်။ လူအချို့က ထိုအချိန်ကာလကို “အမျိုးဖြုတ်သတ်ဖြတ်မှု” အဖြစ်သတ်မှတ်ခဲ့ကြသည်။

ရဝမ်ဒါပြည်သူ ၇.၅ သန်းအနက် တစ်ဝက်မှာ ထွက်ပြေးခဲ့ကြရသည်။ သူတို့ထဲမှ ၂.၄ သန်းမှာ အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံများ၌ ခိုလှုံခဲ့ကြရသည်။ ယင်းသည် မျက်မှောက်ခေတ်သမိုင်းတွင် ဘေးလွတ်ရာသို့ အမြန်ဆုံးထွက်ပြေးခဲ့ရသော အကြီးမားဆုံးလူစုဖြစ်သည်။ ဇိုင်ယာ (ယခုကွန်ဂိုဒီမိုကရက်တစ်သမ္မတနိုင်ငံ)၊ တန်ဇန်းနီးယားနှင့် ဘရွန်ဒီနိုင်ငံများတွင် ဒုက္ခသည်စခန်းများကို အလောတကြီးထူထောင်ခဲ့ကြရသည်။ ကမ္ဘာတွင်အကြီးမားဆုံးဖြစ်သော ဤစခန်းများသည် လူပေါင်း ၂၀၀,၀၀၀ ကိုခိုနားခွင့်ပေးခဲ့ပါသည်။

ဘေးမှထွက်ပြေးခဲ့သူများထဲတွင် မိမိတို့၏အသက်တာ၌ ကျမ်းစာမူများကို လက်တွေ့ကျင့်သုံးသော ငြိမ်သက်ခြင်းမြတ်နိုးသူ ယေဟောဝါသက်သေများစွာပါဝင်သည်။ သူတို့သည် မည်သည့်နိုင်ငံ၌နေထိုင်သည်ဖြစ်စေ အခိုင်အမာကြားနေမှုကို ဆက်ထိန်းကာ ဟေရှာယ ၂:၄ ပါစကားများ၏ ဤအခြေခံမူကို လက်တွေ့ကျင့်သုံးကြသည်– “သူတို့ဓားလက်နက်များကို ထွန်သွားဖြစ်စေခြင်းငှာလည်းကောင်း၊ လှံများကိုတံစဉ်ဖြစ်စေခြင်းငှာလည်းကောင်း ထုလုပ်ကြလိမ့်မည်။ တစ်ပြည်ကိုတစ်ပြည်စစ်မတိုက်၊ စစ်အတတ်ကိုလည်း နောက်တစ်ဖန်မသင်ရကြ။” ယေဟောဝါသက်သေများသည် ရဝမ်ဒါမှ အမျိုးဖြုတ်သတ်ဖြတ်မှုတွင် မပါဝင်ခဲ့ကြသော ဘာသာရေးအုပ်စုတစ်စုအဖြစ် ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် အသိအမှတ်ပြုခံကြရသည်။

ယေရှုက မိမိ၏နောက်လိုက်များသည် “ဤလောကနှင့်မဆက်ဆံ” ကြောင်းမိန့်တော်မူခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူတို့သည် “ဤလောက၌ရှိ” ကြသောကြောင့် နိုင်ငံများ၏ဗရုတ်ဗရက်ဖြစ်မှုများမှ အမြဲမလွတ်မြောက်နိုင်ကြပါ။ (ယောဟန် ၁၇:၁၁၊ ၁၄) ရဝမ်ဒါနိုင်ငံမှ အမျိုးဖြုတ်သတ်ဖြတ်ချိန်အတောအတွင်း သက်သေခံ ၄၀၀ ခန့်အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့ကြသည်။ သက်သေခံ ၂,၀၀၀ ခန့်နှင့် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်သတင်းကို စိတ်ဝင်စားသူများတို့သည် ဒုက္ခသည်များဖြစ်လာကြသည်။

ဤလောကနှင့်မပတ်သက်ခြင်းက ကပ်ဘေးများကျရောက်လာသောအခါ ယေဟောဝါသက်သေများသည် မည်သည့်အရာမျှမပြုလုပ်ကြဟု ဆိုလိုနေခြင်းလော။ မဟုတ်ပါ။ ဘုရားသခင့်စကားတော်က ဤသို့ဆိုထားသည်– “ညီအစ်ကိုနှမတို့သည် အဝတ်အချည်းစည်းရှိ၍၊ နေ့တိုင်းစားရသောအစာမရှိသောအခါ၊ သင်တို့တွင် တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူက၊ ‘ငြိမ်ဝပ်စွာသွားကြလော့။ နွေးကြလော့။ ဝကြလော့’ ဟုပြောလျက်၊ သူတို့ကိုယ်နှင့်တော်လျော်သော အသုံးအဆောင်ကိုမပေးဘဲနေလျှင် အဘယ်အကျိုးရှိသနည်း။ ထိုနည်းတူ၊ အကျင့်နှင့်ကင်းသော ယုံကြည်ခြင်းသည် တစ်ပါးတည်းရှိသောကြောင့် အသေဖြစ်၏။” (ယာကုပ် ၂:၁၅-၁၇) အိမ်နီးချင်းကိုချစ်သည့်မေတ္တာကလည်း မိမိတို့၏ဘာသာရေးခံယူချက်များကို ယုံကြည်သက်ဝင်မှုမရှိသောသူများအား ကူညီပေးရန် သက်သေခံများကိုလှုံ့ဆော်ပေးပါသည်။—မဿဲ ၂၂:၃၇-၄၀။

ကမ္ဘာတစ်ဝန်းမှ ယေဟောဝါသက်သေများသည် ရဝမ်ဒါနိုင်ငံမှဘေးဆိုးကြီးကို ရင်ဆိုင်နေကြရသော ယုံကြည်သူချင်းများအား ကူညီပေးဖို့ဆန္ဒပြင်းပြကြသော်လည်း ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ငန်းများ ညှိနှိုင်းလုပ်ဆောင်ရန်အတွက် အနောက်ဥရောပကို တာဝန်ပေးအပ်ခဲ့သည်။ ၁၉၉၄ ခုနှစ်နွေရာသီတွင် ဥရောပမှစေတနာ့ဝန်ထမ်း သက်သေခံအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့သည် အာဖရိကမှ မိမိတို့၏ခရစ်ယာန်ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မများကို အပြေးအလွှားသွားရောက်ကူညီပေးခဲ့ကြသည်။ စနစ်တကျရှိသောစခန်းများနှင့် ယာယီဆေးရုံများကို ရဝမ်ဒါဒုက္ခသည်များအတွက် တည်ထောင်ပေးခဲ့ကြသည်။ အဝတ်အစားများ၊ စောင်များ၊ အစားအစာများနှင့် ကျမ်းစာစာပေအမြောက်အမြားကို လေယာဉ် သို့မဟုတ် အခြားနည်းများဖြင့် ပို့ပေးခဲ့ကြသည်။ ထိုအချိန်က ရဝမ်ဒါနိုင်ငံမှ ယေဟောဝါသက်သေများ၏အရေအတွက် သုံးဆနီးပါးရှိသော ဆင်းရဲခြင်းတွေ့နေသည့် လူပေါင်း ၇,၀၀၀ ကျော်သည် ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ငန်းမှ အကျိုးခံစားခဲ့ကြရသည်။ ထိုနှစ် ဒီဇင်ဘာလတွင် ယေဟောဝါသက်သေအများစုအပါအဝင် ထောင်နှင့်ချီသောဒုက္ခသည်များသည် မိမိတို့ဘဝကိုပြန်လည်စတင်ရန် ရဝမ်ဒါနိုင်ငံသို့ပြန်သွားခဲ့ကြပါသည်။

ကွန်ဂိုစစ်

၁၉၉၆ ခုနှစ်တွင် ကွန်ဂိုဒီမိုကရက်တစ်သမ္မတနိုင်ငံ၏ အရှေ့ပိုင်းဒေသများ၌ စစ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဤဒေသသည် ရဝမ်ဒါနှင့် ဘရွန်ဒီနိုင်ငံတို့နှင့် နယ်ချင်းထိစပ်လျက်ရှိသည်။ တစ်ဖန် ထိုတွင်ဗလက္ကာရပြုမှုနှင့် သတ်ဖြတ်မှုများဖြစ်ပျက်ပါသည်။ ပလူပျံနေသောကျည်ဆံများနှင့် မီးတောက်လောင်နေသောရွာများကြားမှ လူတို့သည် အသက်လုပြေးလွှားကြရသည်။ ထိုဗရုတ်ဗရက်ဖြစ်မှုထဲတွင် ယေဟောဝါသက်သေ ၅၀ ခန့်သေဆုံးခဲ့ပါသည်။ အချို့သူများမှာ မတော်တဆမှန်သော ကျည်ဆံများကြောင့် သေဆုံးသွားကြရသည်။ အခြားသူများမှာမူ လူမျိုးစုတစ်စုမှဖြစ်သောကြောင့် သို့မဟုတ် ရန်သူဟူ၍အထင်မှားခံရသောကြောင့် အသတ်ခံခဲ့ကြရသည်။ သက်သေခံ ၁၅၀ နေထိုင်သော ရွာတစ်ရွာကို မီးရှို့ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။ အခြားရွာများတွင် ဒါဇင်ပေါင်းများစွာသောအိမ်များနှင့် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမအချို့သည် လုံးဝမီးလောင်ကျွမ်းသွားသည်။ အိုးအိမ်နှင့်ပစ္စည်း ဆုံးရှုံးသွားကြသော သက်သေခံများသည် အခြားဒေသများသို့ထွက်ပြေးခဲ့ကြရပြီး ထိုဒေသရှိဝတ်ပြုသူချင်းတို့၏ အကူအညီကိုရရှိခဲ့ကြသည်။

ကောက်ပဲသီးနှံများပျက်စီးခြင်း၊ သိုမှီးထားသောအစားအသောက်များ လုယက်ခံရခြင်းနှင့် ရိက္ခာလမ်းကြောင်းများ ပြတ်တောက်သွားခြင်းတို့ကြောင့် စစ်ဖြစ်ပြီးနောက် အငတ်ဘေးဆိုက်လာလေတော့သည်။ ရရှိနိုင်သောအစားအစာမှာ ဈေးကြီးလှသည်။ ၁၉၉၇ ခုနှစ်၊ မေလဆန်းပိုင်းတွင် ကီစဲန်းဂနီးမြို့၌ အာလူးနှစ်ပေါင်အတွက် သုံးဒေါ်လာနီးပါးပေးရသည်၊ ယင်းမှာ လူအများစု မဝယ်နိုင်သောဈေးနှုန်းဖြစ်သည်။ အများစုမှ တစ်နေ့လျှင်တစ်နပ်သာ စားနိုင်ကြရှာသည်။ အစာပြတ်လပ်မှုကြောင့် ဓမ္မတာအတိုင်း ရောဂါဖြစ်လာပြန်သည်။ အာဟာရချို့တဲ့ခြင်းကြောင့် ငှက်ဖျားရောဂါ၊ ဝမ်းလျှောရောဂါနှင့် အစာအိမ်နှင့်ဆိုင်သော ပြဿနာများကို တွန်းလှန်နိုင်သည့် ခန္ဓာကိုယ်၏စွမ်းအင်များ ယုတ်လျော့သွားပါသည်။ အထူးသဖြင့် ကလေးများသည် ရောဂါခံစားရကာ သေဆုံးသွားကြရသည်။

လိုအပ်ရာများကို ခန့်မှန်းတွက်ချက်ခြင်း

တစ်ဖန် ဥရောပမှ ယေဟောဝါသက်သေများသည် လိုအပ်ရာများကိုအမြန်ဆုံးဖြည့်စွက်ပေးကြပြန်သည်။ ၁၉၉၇ ဧပြီလတွင် ဆရာဝန်နှစ်ဦးပါဝင်သော သက်သေခံကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့တစ်ဖွဲ့သည် ဆေးဝါးနှင့်ငွေပါလျက် လေယာဉ်ဖြင့်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဂိုမာမြို့ဒေသမှ သက်သေခံများသည် ချက်ချင်းအကူအညီပေးနိုင်ရန် အခြေအနေကိုခန့်မှန်းဖို့ ကယ်ဆယ်ရေးကော်မတီများ ဖွဲ့စည်းပြီးနှင့်ပြီဖြစ်သည်။ ထိုအဖွဲ့သည် မြို့တွင်းနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်ဒေသများ၌ လှည့်လည်ရှာဖွေကြသည်။ ပို၍အလှမ်းဝေးသောနေရာများမှ သတင်းရယူရန် စေတမန်များကိုစေလွှတ်ခဲ့သည်။ ဂိုမာမြို့အနောက်ဘက် မိုင် ၆၀၀ ကျော်တွင်တည်ရှိသော ကီစဲန်းဂနီးမြို့မှလည်း သတင်းရရှိခဲ့သည်။ သက်သေခံ ၇၀၀ ခန့်နေထိုင်သော ဂိုမာမြို့တွင် ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ငန်းများကို ဒေသခံညီအစ်ကိုများက ညှိနှိုင်းကူညီပေးခဲ့ကြသည်။

ဂိုမာမြို့မှ ခရစ်ယာန်အကြီးအကဲတစ်ဦးက ဤသို့ရေးသားခဲ့သည်– “ကျွန်တော်တို့ကို အကူအညီပေးဖို့ အဝေးကြီးကနေလာကြတဲ့ ညီအစ်ကိုတွေကိုတွေ့မြင်လိုက်ရတော့ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားပါတယ်။ သူတို့မလာခင်တုန်းက ကျွန်တော်တို့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကူညီပေးခဲ့ကြတယ်။ ညီအစ်ကိုတွေဟာ ကျေးလက်ဒေသကနေ ဂိုမာမြို့ကိုထွက်ပြေးခဲ့ကြရတယ်။ တချို့သူတွေက အိုးအိမ်မဲ့ဖြစ်ပြီး သူတို့လယ်တွေကို ထားပစ်ခဲ့ကြရတယ်။ သူတို့ကို ကျွန်တော်တို့အိမ်ခေါ်သွားကြပြီး ကျွန်တော်တို့ရဲ့အဝတ်အစားနဲ့ ရှိတဲ့အစားအစာလေးတွေကို ဝေမျှပေးခဲ့ကြတယ်။ ဒေသအလိုက် ကျွန်တော်တို့လုပ်ဆောင်နိုင်တဲ့ အတိုင်းအတာက မဆိုစလောက်လေးပါပဲ။ ကျွန်တော်တို့ထဲက တချို့ဟာ အာဟာရချို့တဲ့နေကြပါတယ်။

“ဒါပေမဲ့ ဒီမှာရှားပါးပြီး အရမ်းဈေးကြီးတဲ့ အစားအစာတွေကို ဝယ်ယူနိုင်ဖို့အတွက် ဥရောပက ကျွန်တော်တို့ ညီအစ်ကိုတွေက ငွေတွေယူလာပေးကြတယ်။ လူအတော်များများဟာ အိမ်မှာဘာမှစားစရာ မရှိတော့တဲ့အတွက်ကြောင့် အစားအစာတွေရောက်လာချိန်ဟာ အံကိုက်ပါပဲ။ သက်သေခံတွေကော သက်သေခံမဟုတ်တဲ့သူတွေကိုပါ ကျွန်တော်တို့အစာဝေမျှပေးခဲ့ပါတယ်။ အကူအညီတွေသာ အချိန်မီမရောက်လာခဲ့ဘူးဆိုရင် လူအတော်များများ သေသွားနိုင်တယ်၊ အထူးသဖြင့် ကလေးတွေပေါ့။ ယေဟောဝါဟာ သူ့လူမျိုးကို ကယ်တင်ခဲ့တာပဲ။ သက်သေခံမဟုတ်တဲ့သူတွေက တော်တော်အထင်ကြီးသွားကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ စည်းလုံးမှုနဲ့မေတ္တာကို လူအတော်များများဝေဖန်ကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ဘာသာဟာ စစ်မှန်တဲ့ဘာသာဖြစ်တယ်လို့ တချို့က အသိအမှတ်ပြုကြတယ်။”

အစားအစာကို ဒေသအလိုက်ဝယ်ယူကာ ဆေးများတိုက်ကျွေးပေးခဲ့သော်လည်း ထပ်မံလိုအပ်နေပါသေးသည်။ အဝတ်အစားနှင့် စောင်များအပြင် အစားအစာနှင့် ဆေးဝါးများ ထပ်မံလိုအပ်နေပါသည်။ ပျက်စီးသွားသောအိမ်များကို ပြန်လည်ဆောက်လုပ်ရန်အတွက် အကူအညီများလည်း လိုအပ်လျက်ရှိနေသည်။

ရက်ရောစွာပေးကမ်းကြ

ဥရောပမှ ညီအစ်ကိုများသည် ထပ်မံကူညီပေးရန် စိတ်ပြင်းပြနေကြပါသည်။ ပြင်သစ်နိုင်ငံ၊ လူဗီရေးမြို့ရှိ ယေဟောဝါသက်သေများ၏ရုံးသည် ရုန်းဗယ်လီ၊ နော်မဲန်ဒီနှင့် ပါရီဒေသအချို့၌ရှိသော အသင်းတော်များကို အကူအညီပေးဖို့အတွက် တီးခေါက်စုံစမ်းကြည့်သည်။ ထိုတွင် ဤကျမ်းစာမူသည် အကျုံးဝင်လာလေသည်– “အနည်းငယ်သောမျိုးစေ့ကိုကြဲသောသူသည် စပါးအနည်းငယ်သာရိတ်ရမည်။ များစွာကြဲသောသူသည် များစွာရိတ်ရမည်ဟုမှတ်ကြလော့။ လူတိုင်းကိုယ်အလိုအလျောက်လှူရ၏။ နှမြောသောစိတ်နှင့်မလှူရ၊ မလှူဘဲမနေရဟု စိတ်ထင်နှင့်မလှူရ၊ အကြောင်းမူကား၊ စေတနာစိတ်နှင့်လှူသောသူကိုသာ ဘုရားသခင်နှစ်သက်တော်မူ၏။”—၂ ကောရိန္သု ၉:၆၊ ၇။

ထောင်ပေါင်းများစွာသောသူတို့သည် ပေးကမ်းခြင်းအခွင့်အရေးကို ရွှင်လန်းစွာဖြင့် အမိအရယူကြသည်။ အဝတ်အစားများ၊ ဖိနပ်များနှင့် အခြားပစ္စည်းများပါသော သေတ္တာများ၊ အိတ်များသည် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမများသို့ စုပြုံရောက်ရှိလာပြီး ထိုနေရာမှ ပြင်သစ်နိုင်ငံရှိ ယေဟောဝါသက်သေများ၏ ဌာနခွဲရုံးသို့တင်ပို့လိုက်ကြပါသည်။ ထိုတွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်း ၄၀၀ တို့သည် နောက်တစ်ဆင့်ဖြစ်သော “ဇိုင်ယာထောက်ကူရေး” စီမံချက်ကို ဆောင်ရွက်ရန်အသင့်ဖြစ်နေကြပါသည်။ လှူဒါန်းသောပစ္စည်းများ စုပြုံရောက်ရှိလာရာ ဤစေတနာ့ဝန်ထမ်းများက အမျိုးအစားခွဲခြား၍ ခေါက်ပြီး အဝတ်အစားများကို သေတ္တာများထဲထည့်ကြပြီးနောက် ခုံတစ်ခုံပေါ် သေတ္တာ ၃၀ စီတင်ထားကြပါသည်။ ကလေးသူငယ်များက ကစားစရာတောက်ပသောကားရုပ်များ၊ ကစားစရာဂျင်များ၊ ယမင်းရုပ်များနှင့် ဝက်ဝံရုပ်များကို အာဖရိကမှ မိမိတို့၏ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မငယ်များအတွက် သတိတရပို့ပေးကြပါသည်။ ၎င်းတို့ကို အသက်ရှင်ဖို့လိုအပ်သော ပစ္စည်းများနှင့်အတူ ထုပ်ပိုးပြီးပို့ပေးလိုက်ကြသည်။ စုစုပေါင်း၊ ပေ ၄၀ ရှည် ပစ္စည်းတင်ပို့သေတ္တာကိုးလုံးကိုဖြည့်ပြီး ကွန်ဂိုနိုင်ငံသို့ တင်ပို့လိုက်ကြပါသည်။

ဘယ်လ်ဂျီယံ၊ ပြင်သစ်နှင့် ဆွစ်ဇလန်နိုင်ငံများမှ ထောင်နှင့်ချီသောသက်သေခံများ၏ ကူညီမှုဖြင့် အာဖရိကအလယ်ပိုင်းသို့ အထောက်အပံ့မည်မျှတင်ပို့ခဲ့ပြီနည်း။ ၁၉၉၇ ဇွန်လအထိ စုစုပေါင်း ဆေးပစ္စည်းပေါင် ၁,၁၀၀၊ ပရိုတိန်းကြွယ်ဝစွာပါဝင်သော ဘီစကွတ်မုန့် ၁၀တန်၊ အခြားအစားအစာတန် ၂၀၊ အဝတ်အစားတန် ၉၀၊ ရှူးဖိနပ်အရန် ၁၈,၅၀၀ နှင့်စောင်ပေါင်း ၁,၀၀၀ ပို့ဖြစ်သည်။ ကျမ်းစာစာပေများကိုလည်း လေယာဉ်ဖြင့်ပို့လိုက်ကြပါသည်။ ၎င်းတို့အားလုံးအတွက် လွန်စွာကျေးဇူးတင်ခဲ့ကြသည်၊ သူတို့အတွက်နှစ်သိမ့်မှုနှင့် စုံစမ်းဆင်းရဲခြင်းများကိုခံနိုင်ရန် အကူအညီဖြစ်စေခဲ့ပါသည်။ ထောက်ပံ့ပေးကမ်းရာများ၏ စုစုပေါင်းတန်ဖိုးမှာ ယူ.အက်စ် ဒေါ်လာ ၁,၀၀၀,၀၀၀ နီးပါးဖြစ်သည်။ ယင်းသို့သော အထောက်အကူများကား ယေဟောဝါအားဝတ်ပြုသူများအလယ်တွင် ညီအစ်ကိုအသင်းအပင်းစိတ်ဓာတ်နှင့် မေတ္တာရှိကြောင်း သာဓကတစ်ရပ်ပင်ဖြစ်သည်။

ကွန်ဂိုနိုင်ငံ၌ဝေပေးခြင်း

ကွန်ဂိုနိုင်ငံသို့ပစ္စည်းများရောက်လာသည်နှင့် ဒေသခံကယ်ဆယ်ရေးကော်မတီများနှင့် ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်ရန် ပြင်သစ်နိုင်ငံမှ ညီအစ်ကိုနှစ်ဦးနှင့် ညီအစ်မတစ်ဦးရောက်လာကြသည်။ ကွန်ဂိုသက်သေခံများတင်ပြခဲ့သော ကျေးဇူးတင်ခြင်းနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ဂျော်စ်လင်းက ဤသို့ဆိုသည်– “ကျေးဇူးတင်စာများစွာကို ကျွန်မတို့ရရှိခဲ့ပါသည်။ ဆင်းရဲသောညီမတစ်ဦးက ကျွန်မကိုမာလကိုက်ကျောက် အဆင်တန်ဆာတစ်ခုပေးပါသည်။ အခြားသူများက သူတို့၏ဓာတ်ပုံများပေးကြသည်။ ကျွန်မတို့ထွက်ခွာခါနီးတွင် ညီအစ်မများက ကျွန်မကိုနမ်းကြ၊ ဖက်ကြပြီး ငိုကြသည်။ ကျွန်မလည်းငိုမိပါသည်။ အတော်များများက ‘ယေဟောဝါဟာ ကောင်းမြတ်တော်မူတယ်။ ယေဟောဝါကျွန်တော်တို့ကို သတိရတော်မူတယ်’ ဟုထုတ်ဖော်ပြောဆိုကြပါသည်။ ထို့ကြောင့် ဤပေးကမ်းမှုအတွက် ဘုရားသခင်ကိုသာ ဂုဏ်ပြုထိုက်ကြောင်း သူတို့အသိအမှတ်ပြုကြပါသည်။ ကျွန်မတို့အစားအစာဝေပေးနေစဉ် ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မများသည် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်သီချင်းများဖြင့် ယေဟောဝါအားချီးမွမ်းကြသည်။ ယင်းသည် တကယ်ကရုဏာသက်စရာဖြစ်ပါသည်။”

အဖွဲ့ဝင်တစ်ဦးမှာ လိုအိခ်အမည်ရှိ ဆရာဝန်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူ့ထံမှဆေးကုသမှုခံယူရန် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမတွင် မိမိတို့အလှည့်ရောက်ဖို့ စိတ်ရှည်စွာစောင့်ဆိုင်းနေသူများစွာ စုပြုံနေကြပါသည်။ တစ်နည်းနည်းဖြင့်ပါဝင်ကူညီလိုသောကြောင့် ကွန်ဂိုညီအစ်မတစ်ဦးက ဆရာဝန်နှင့်တွေ့ဖို့ စောင့်ဆိုင်းနေသူများအတွက် မုန့်လက်ကောက်ကျော် ၄၀ ခန့်ပြုလုပ်ကာ ဝေမျှပေးခဲ့သည်။ လူ ၈၀ ခန့်စောင့်ဆိုင်းနေကြသောကြောင့် လူတစ်ဦးလျှင် မုန့်လက်ကောက်ကျော်တစ်ဝက်စီ စားခဲ့ကြရသည်။

သက်သေခံမဟုတ်သူများကိုကူညီပေးခြင်း

ဤလူ့အကျိုးပြု ကူညီဆောင်ရွက်မှုကို ယေဟောဝါသက်သေများအားသာ သီးသန့်ပေးခြင်းမဟုတ်ပါ။ ၁၉၉၄ ခုနှစ်ကကဲ့သို့ အခြားသူမြောက်မြားစွာတို့သည်လည်း အကျိုးရရှိခဲ့ကြပါသည်။ ယင်းသို့ပြုခြင်းသည် ဂလာတိ ၆:၁၀ မှဤဖော်ပြချက်နှင့် ညီညွတ်ပါသည်– “ထို့ကြောင့် ငါတို့သည်အဆင်သင့်သည်အတိုင်း ယုံကြည်ခြင်း၏အိမ်သူအိမ်သားတို့၌ အထူးသဖြင့်ကျေးဇူးပြုလျက်၊ ခပ်သိမ်းသောသူတို့အား ကျေးဇူးပြုကြကုန်အံ့။”

သက်သေခံများသည် မူလတန်းကျောင်းအချို့နှင့် ဂိုမာမြို့အနီးမှ မိဘမဲ့ကလေးများဂေဟာတစ်ခုကို ဆေးဝါးနှင့် အဝတ်အစားများဝေငှပေးခဲ့ပါသည်။ မိဘမဲ့ကလေးများဂေဟာတွင် ကလေး ၈၅ ဦးရှိသည်။ အခြေအနေကို အစောပိုင်းက သွားရောက်လေ့လာစဉ် ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့က ထိုမိဘမဲ့ကလေးများဂေဟာကို ပရိုတိန်းဘီစကွတ်မုန့်သေတ္တာ ၅၀၊ အဝတ်အစားသေတ္တာများ၊ စောင်အထည် ၁၀၀၊ ဆေးဝါးနှင့် ကလေးကစားစရာအရုပ်များပေးမည်ဟု ကတိပြုခဲ့သည်။ ကလေးငယ်များက တန်းစီ၍ဧည့်သည်များကို သီချင်းဆိုပြကြသည်။ ထို့နောက် မိမိတို့ကစားဖို့ ဘောလုံးတစ်လုံးရနိုင်ပါမည်လောဟူ၍ အထူးတောင်းဆိုချက်တစ်ခုကို ပြုခဲ့ကြသည်။

ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့သည် ရိက္ခာများယူလာပေးမည်ဟူသော မိမိတို့၏ကတိကို ဖြည့်စွက်ပေးသည်။ မိဘမဲ့ကလေးများဂေဟာ၏ ညွှန်ကြားရေးမှူးဖြစ်သူသည် ရက်ရောမှုနှင့် မိမိအားပေးထားသော ကျမ်းစာစာပေများမှ ဖတ်ရှုခဲ့ရာများကြောင့် စိတ်စွဲမှတ်သွားကာ မိမိသည် ယေဟောဝါသက်သေတစ်ဦး ဖြစ်လာပေတော့မည်ဟု ပြောဆိုသည်။ ကလေးများကိုကော ဘောလုံးတစ်လုံးပေးလိုက်ပါသလော။ ပြင်သစ်နိုင်ငံမှ ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့၏ညှိနှိုင်းရေးမှူးဖြစ်သူ ကလော့ဒ်က “ဘောလုံးတစ်လုံးမဟုတ်ဘူး နှစ်လုံး ပေးလိုက်ပါတယ်” ဟုဖြေဆိုခဲ့သည်။

ဒုက္ခသည်စခန်းများ

ကွန်ဂိုနိုင်ငံ၌သာ ထောက်ပံ့ကူညီပေးခဲ့သည်မဟုတ်ပါ။ ထောင်နှင့်ချီသောဆင်းရဲခြင်းခံနေရသူများသည် စစ်နယ်မြေမှ အလျင်စလိုတည်ထောင်ခဲ့သော ဒုက္ခသည်စခန်းသုံးခုရှိရာ ပတ်ဝန်းကျင်နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံသို့ ထွက်ပြေးခဲ့ကြသည်။ မည်သို့ကူညီပေးနိုင်မည်ကိုသိရှိရန် သက်သေခံများလည်း ထိုနေရာများသို့ သွားရောက်ခဲ့ကြသည်။ ဤမှတ်တမ်းကိုပြုစုချိန်က ကွန်ဂိုနိုင်ငံမှအများဆုံးဖြစ်သော ဒုက္ခသည် ၂၁၁,၀၀၀ တို့သည် ထိုစခန်းများတွင် ခိုလှုံနေကြပါသည်။ ၈၀၀ ခန့်မှာ သက်သေခံများ၊ သူတို့၏သားသမီးများနှင့် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်သတင်းကောင်းကို စိတ်ဝင်စားသူများဖြစ်ကြသည်။ ထိုစခန်းများရှိ လတ်တလောပြဿနာတစ်ခုမှာ အစားအစာမရှိခြင်းဖြစ်သည်။ စခန်းတစ်ခုတွင် သုံးနှစ်ပင်ကြာပြီဖြစ်သော ပဲအပါအဝင် စားစရာသုံးရက်စာသာ ကျန်ရှိတော့သည်။

သို့ဖြစ်စေကာမူ သက်သေခံများမှာ ရွှင်လန်းနေကြပါသည်။ သူတို့၌ကျမ်းစာစာပေ မရှိသလောက်ဖြစ်သော်လည်း ဝိညာဉ်ရေးတည်ဆောက်မှုအတွက် လဟာပြင်အစည်းအဝေးများကို မှန်မှန်ကျင်းပပြုလုပ်ခဲ့ကြသည်။ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်သတင်းကောင်းကို စခန်းတွင်းရှိအခြားသူများအား ဟောပြောခြင်း၌လည်း အလုပ်များနေကြပါသည်။—မဿဲ ၂၄:၁၄; ဟေဗြဲ ၁၀:၂၄၊ ၂၅။

ယေဟောဝါသက်သေများ၏ စူးစမ်းရေးအဖွဲ့တွင် ဆရာဝန်တစ်ဦးပါဝင်သည်။ အာဏာပိုင်များက စခန်းတစ်ခုတွင် ရက်အနည်းငယ်သာနေခွင့်ပြုသော်လည်း ဆေးဘက်ဆိုင်ရာဆွေးနွေးမှုများကို သူတို့ပြုလုပ်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့သည် ခရစ်ယာန်အကြီးအကဲများထံ ဆေးဝါးနှင့်ငွေကြေး ပေးအပ်ထားခဲ့ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ညီအစ်ကိုများသည် အသက်ဆက်နိုင်ခဲ့ကြ၏။ ဒုက္ခသည်စခန်းများရှိ သက်သေခံများသည် မကြာမီ မိမိတို့မွေးရပ်မြေသို့ ပြန်သွားနိုင်မည်ဟုလည်း သူတို့မျှော်လင့်ကြပါသည်။

အနာဂတ်နှင့်ပတ်သက်၍ကော မည်သို့နည်း။ ကျွန်ုပ်တို့ခေတ်သည် စစ်ပွဲများ၊ အစာခေါင်းပါးခြင်းများဖြင့် မှတ်သားခံရမည့် အကြီးအကျယ်ဗရုတ်ဗရက်ဖြစ်ချိန်ဖြစ်မည်ဟု ယေရှုခရစ်က ကြိုတင်ဟောကြားထားတော်မူသည်။ (မဿဲ ၂၄:၇) ယခုကမ္ဘာပေါ်တွင်ဖြစ်ပျက်နေသော ဆင်းရဲခြင်းများကို ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်တစ်ခုတည်းသာလျှင် အဆုံးတိုင်စေမည်ကို ယေဟောဝါသက်သေများသိထားကြသည်။ ၎င်းအုပ်ချုပ်မှုအောက်တွင် ကျွန်ုပ်တို့၏ကမ္ဘာမြေကြီးသည် ငြိမ်သက်သော၊ ပေါကြွယ်ဝ၍ နာခံမှုရှိသောလူသားများအတွက် ထာဝရပျော်ရွှင်မှုရှိ ပရဒိသုတစ်ခုဖြစ်လာပါမည်။ (ဆာလံ ၇၂:၁၊ ၃၊ ၁၆) ထိုအတောအတွင်း သက်သေခံများသည် ဘုရားသခင့်ကောင်းကင်နိုင်ငံတော်သတင်းကောင်းကို ကြေညာမည်ဖြစ်ပြီး လိုအပ်သည့်အချိန်အခါများတွင် ဝတ်ပြုသူချင်းများနှင့် အခြားသူများကို ဆက်လက်၍လည်း ကူညီပေးကြပါလိမ့်မည်။

[စာမျက်နှာ ၄ ပါ အကျဉ်းဖော်ပြချက်]

၁၉၉၄ ခုနှစ်မှစ၍ ဥရောပတိုက်တစ်တိုက်တည်းမှ ယေဟောဝါသက်သေများသည် အာဖရိက ဂရိတ်လိတ်ခ်ဒေသအတွက် အစားအစာ၊ ဆေးဝါးနှင့် အခြားအခြားထောက်ပံ့ပစ္စည်း တန် ၁၉၀ ကျော်ကို ပေးပို့ခဲ့ကြပါသည်

[စာမျက်နှာ ၆ ပါ လေးထောင့်ကွက်]

ခရစ်ယာန်မေတ္တာကို လက်တွေ့ကျင့်သုံးခြင်း

ပြင်သစ်နိုင်ငံမှ “ဇိုင်ယာထောက်ကူရေး” စီမံချက်တွင် စိတ်အားထက်သန်စွာပါဝင်ခဲ့သူတစ်ဦးမှာ ရုသ်ဒါနာဖြစ်သည်။ သူမသည် ကလေးဘဝက သူမ၏ခရစ်ယာန်ယုံကြည်မှုကြောင့် နာဇီချွေးတပ်စခန်းများတွင် အကျဉ်းချခံခဲ့ရသည်။ သူမက ဤသို့မှတ်ချက်ချခဲ့သည်– “အာဖရိကမှာရှိတဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မတွေကို ကူညီပေးရတဲ့အတွက် ကျွန်မတို့အရမ်းဝမ်းသာခဲ့ကြရတယ်! ဒါပေမဲ့ ကျွန်မကိုနှစ်ထပ်ကွမ်း ဝမ်းသာစေခဲ့တဲ့အရာတစ်ခု ရှိတယ်။ ၁၉၄၅ ခုနှစ်တုန်းက ဂျာမနီနိုင်ငံကနေ ကျွန်မတို့အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဘာဆိုဘာတစ်ခုမှမရှိဘူး။ ကျွန်မတို့ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တောင်မှ ငှားဝတ်လာကြတာ။ ဒါပေမဲ့ မကြာခင်မှာပဲ အမေရိကမှာရှိတဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့ဝိညာဉ်ရေးရာ ညီအစ်ကိုတွေဆီကနေ ကာယရေးအကူအညီတွေရရှိခဲ့ကြတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီကယ်ဆယ်ရေးကိစ္စဟာ ဟိုးအရင်တုန်းက ကျွန်မတို့အပေါ်ပြသခဲ့တဲ့ အကြင်နာတရားကို ပြန်ပြောင်းသတိရစေပါတယ်။ ခရစ်ယာန်မေတ္တာကို လက်တွေ့ကျင့်သုံးကြတဲ့ ညီအစ်ကိုတွေရဲ့ မိသားစုကြီးထဲမှာ ပါဝင်ရတာဟာ အင်မတန်အခွင့်ထူးလှပါတယ်!”—ယောဟန် ၁၃:၃၄၊ ၃၅။

[စာမျက်နှာ ၇ ပါ ရုပ်ပုံ]

မကြာမီ—လူတိုင်းအတွက်ကုံလုံကြွယ်ဝသော မြေကြီးပရဒိသုတစ်ခု